مهدی رحیمی معروف به «زمستان» در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۶۰ در دلیجان چشم به جهان گشود. وی سرودن را از جوانی آغاز کرد و دارای مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی است. او با شرکت در محافل مذهبی و جلسات ادبی به رشد شعری بیشتری رسید. شعرهای رحیمی در سال‌های اخیر بیشتر متمرکز شعر آیینی و هیأت بوده است. از آثار او می‌توان به «انار پا به ماه»، «رقص بر پل چینود»، «بین‌الغزلین»، «مراعات بی‌نظیر»، «تنهایی دسته جمعی» و «پاییزهای بی‌چمدان» اشاره کرد. #معرفی_شاعر #مهدی_رحیمی

. ♻️ شما گر نماینده مردمید، چرا مات و مبهوت و سردرگمید؟! 🔰 حمید رسایی: خدا رحمت کند مرحوم آقاسی شاعر دلسوخته و انقلابی را چقدر جای خالی‌اش حس می‌شود. از این شاعر دلسوخته بالغ بر سه هزار بیت شعر در موضوعات مذهبی، اجتماعی، سیاسی و... بر جای مانده است. آقاسی را بیشتر به واسطه مثنوی‌های شورانگیز او می‌شناسند. قالب شعری که در میان سایر گونه‌های شاعرانگی به دلیل قدرت و توانایی منحصر به فرد بیان خود بسیار قابل توجه است. این شاعر آیینی در قطعه ۲۵ بهشت زهرا در کنار شهدا آرام گرفت. 🔺کانال حمید رسایی

صبح شد؛ آی نمی‌باید خُفت چشم بگشای که خورشید شکفت باز کن پنجره را با دمِ صبح باید از خانهٔ دل گَرد پریشانی رُفت  #سلمان_هراتی

"تفسیر عشق: تقدیم به تمام مادران ایران‌زمین" شعر از #محمد_مرادی #گروه_همخوانی_مشکات #معاونت_فرهنگی #دانشگاه_شیراز https://eitaa.com/mmparvizan

گر چه از عقل گران لنگر فلاطونیم ما کار با اطفال چون افتاد مجنونیم ما سرو آزادیم، ما را حاجت پیوند نیست هر که از ما بگذرد چون آب، ممنونیم ما نارسایی باده ما را ز دوران مانع است گر حصاری در خم تن چون فلاطونیم ما چشمه کوثر نمی سازد دل ما را خنک تشنه بوسی از آن لبهای میگونیم ما از حجاب عشق نتوانیم بالا کرد سر در تماشاگاه لیلی بید مجنونیم ما شکوه ما نعل وارونی است از بیداد چرخ ورنه از غمخانه افلاک بیرونیم ما در وجود خاکسار ما به چشم کم مبین کز سویدا نقطه پرگار گردونیم ما چون صدف گر آبرو را با گهر سودا کنیم پیش طبع بی نیاز خویش مغبونیم ما روح ما از پیکر خاکی است دایم در عذاب در ضمیر خاک زندانی چو قارونیم ما از دم تیغ است پشت تیغ بی آزارتر هر که می گرداند از ما روی، ممنونیم ما باعث سرسبزی باغیم در فصل خزان در ریاض آفرینش سرو موزونیم ما #صائب_تبریزی

محمد حسین صغیر اصفهانی زادهٔ سیزدهم ماه رجب ۱۳۱۲ قمری در اصفهان، درگذشتهٔ ۱۳۹۰ قمری در اصفهان شاعر ایرانی است. در اثر تربیت پدرش که آقا اسدالله نام داشت و یکی از مداحان بود با اشعاری که دیگران در مدح و مصیبت «چهارده معصوم» سروده بودند آشنا گردید و در سنین هشت و نه سالگی شروع به گفتن اشعار کرد به همین دلیل صغیر تخلص گرفت. خود او در مورد تخلصش این گونه سروده است: مرا صغیر تخلص بجا بود که سه چیز مراد دارم و هستم از این تخلص شاد در اول اینکه به عهد صغارتم ایزد زبان بگفتن اشعار جانفزا بگشاد بدوم اینکه نگیرند اکابرم خورده اگر ز خامه من نقطه یی‌خطا افتاد بسوم اینکه چو روز حساب پیش آید مسلم است که آنجا بود صغیر آزاد از بدو تأسیس انجمن دانشکده اصفهان به سرپرستی عباس‌خان شیدا در سال ۱۳۳۴ق در آن انجمن شرکت کرد. از همان جوانی به کار بافندگی پرداخته و از راه کار و زحمت به امرار معاش و اداره خانواده پرداخت و استغناء و بی‌نیازی از خلق را پیشه خود ساخت. او در اغلب انجمن‌های ادبی اصفهان همچون انجمن‌های مدرسه تبریزی، خاکیا، کمال، سعدی و مکتب صائب شرکت می‌کرد و جزو اساتید پیشکسوت و محترم این انجمن‌ها به‌شمار می‌رفت. به میرزا عباس پاقلعه‌ای شیخ سلسله نعمت اللهیه اصفهان ارادت داشت و در مدح او شعر می‌گفت. صغیر اصفهانی سرانجام در سه‌شنبه اول جمادی الثّانی ۱۳۹۰ق (مطابق با مرداد ماه ۱۳۵۰ش) وفات یافت و در جوار حرم رأس الرضا در طوقچی اصفهان به خاک سپرده شد. #معرفی_شاعر #صغیر_اصفهانی

🎥 | اخوان قطعا بهترین شاعرِ نیمایی زمان خودش بود! #فرزند_ایران