غزل ترکش ولبخند به عشق ویاد دلاورمردان گردان کمیل ................. یاد گردان کمیل وشب اروند بخیر یاد مردان سرافراز خداوند بخیر ........ یاد مردانگی وغیرت وایثار و وفا لحظه ی پر زدن و پاکی وپیوند بخیر ......... ترکش وسنگر وخمپاره وفانوس وفشنگ شب شوریدگی وروز پدافند بخیر ......... یاد لبخند،، علی اصغر،، وآن قامت عشق قله ی عشق وشرف کوه دماوند بخیر ........ چه صفا داشت شب حمله ی مردان خدا یاد پیوند خوش ترکش ولبخند بخیر #حسین کیوانی ۲۷ بهمن سالروز پرواز ۵۶ کبوتر خونین بال گردان کمیل شهرستان نی ریز در عملیات غرورآفرین والفجر هشت گرامی و جاودانه باد نثار روح بلندشان صلوات🌹🌹

سیده تکتم حسینی، شاعر توانمند اهل افغانستان است . به گزارش خبرگزاری مهاجر، سیده تکتم حسینی مهاجر افغانستانی مقیم ایران و متولد ۱۳۶۶ است که هم اکنون در شهر قم سکونت دارد . به گفته خودش گفتن شعر را از شهریور سال ۱۳۸۹ آغاز کرده و اولین شعرش را در همان زمان سروده .از آثار مهم او میتوان به اشعار و کتاب های زیر اشاره کرد : کتاب لیلت دوشنبه های کوهی نارنج مویه ها تکتم حسینی در مصاحبه هایی که داشته، گفته است : شعر گفتن را از شهریور سال ۸۹ شروع کردم، در آن زمان چون عزادار بودیم چند ماهی بود که از خانه بیرون نرفته بودم، خواهرم فوت کرده بود. یک روز با خواهرم از خیابان رد می‌شدیم که دیدیم روی یک بنر نوشته شده بود «شعرخوانی» نمی‌دانستم که اصلا شعرخوانی وجود دارد. به‌طور کلی، ورود من به دنیای انجمن و آشنایی با شاعران از شهریور شروع شد . اواخر سال بود که با انجمن «عوالم احساس» آشنا شدم و دو ماهی جمعه‌ها به شعرخوانی می‌رفتم و از همان ابتدا شعر را جدی گرفتم و بعد مرا معرفی کردند گفتند برو به انجمن قم، آنجا شاعران زیادی هستند و از سال ۹۰ وارد انجمن قم شدم . سیده تکتم حسینی، پس از اینکه دوره های تخصصی شعرخوانی را در شهر قم گذراند، به رشد و مباهات رسید و در اولین کنگره شعر عاشورایی در کشور افغانستان جشنواره شعر فجر و جشنواره کتاب قیصر امین پور برگزیده شد . #معرفی_شاعر #سیده_تکتم_حسینی

به چشمانت نمی‌آید که اهل این زمین باشی گمانم شهروند آسمان چندمین باشی برایت فرش‌های پیش پا افتاده ناچیزند تو با این منزلت باید که سجاده‌نشین باشی تو و شب تا سحر گریه، تو و شب تا سحر سجده بنا شد آن‌چنان باشی، بنا شد این‌چنین باشی خدا می‌خواست تا دین را به دستان تو بسپارد به بیماری دچارت کرد تا فردای دین، باشی به لطف آن همه داغی که در کرب‌وبلا دیدی تمام عمر باید چشم تر بر آستین باشی برای من نخی از رشتۀ سجاده‌ات کافی‌ست سر نخ دستم افتاده که تو حبل المتین باشی تو و عشق تو و پیشانی ساییده از سجده فقط شایسته‌ات این است «زین العابدین» باشی #سیده_تکتم_حسینی #شعر #میلاد_امام_سجاد

🎥 | شعر طنز "نماز خواندن" در محضر مقام معظم رهبری امام خامنه‌ای مدظله‌العالی 🍃🌹🍃 ✅ مواظب باشیم اگه خواستیم نماز بخونیم ☝️اینطوری نماز نخونیم😅

تلنگر شاعرانه در شهر نشانه ای زتبلیغ تو نیست! ای عشق ،ستاد انتخاباتت کو؟! #مهدی جهاندار تو را من چشم در راهم ...یا مهدی ادرکنی

⚡️

گرچه شیرین‌‌دهنان پادشهانند ولی او سلیمانِ زمان است که #خاتم با اوست 🛎به مناسبت روز جوان 🔶🔷عصر شعر #شبیه🔷🔶 🔸افتتاحیه‌ی خانه‌ی شعر و ادبیات خاتم 🔹محفل جوانان و اهالی شعر و ادب فارس 🎙با حضور و شعرخوانی: 💠محمد رسولی 💠محمد مرادی 💠جمعی از شاعران جوان 📆سه‌شنبه اول اسفند ماه ۱۴۰۲ 🌙✨مقارن با شب ولادت حضرت علی اکبر(ع) ⌚️ساعت ۱۶ الی ۱۸ 📌شیراز- چهارراه حافظیه اداره‌ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی تالار گفتگو https://eitaa.com/mmparvizan

🟪 وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن 🟪 از اوزان همسان دولختی (دوری - متناوب) 🟦 خواننده: محسن چاوشی ای همه خوبی تو را پس تو که رایی که را ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا سرو اگر سر کشید در قد تو کی رسید نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را هر طرفی صف زده مردم و دیو و دده لیک در این میکده پای ندارند پا از کرمت من به ناز می‌نگرم در بقا کی بفریبد شها دولت فانی مرا بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این در هوسش خود نماند هیچ امانی مرا ای که به هنگام درد راحت جانی مرا وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا سجده کنم من ز جان روی نهم من به خاک گویم از این‌ها همه عشق فلانی مرا هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست ما به فلک می رویم عزم تماشا که راست ما به فلک بوده‌ ایم یار ملک بوده‌ ایم باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست گوهر پاک از کجا عالم خاک از کجا بر چه فرود آمدیت بار کنید این چه جاست بخت جوان یار ما دادن جان کار ما قافله سالار ما فخر جهان مصطفاست @arayehha

🟪 وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن 🟪 از اوزان همسان دولختی (دوری - متناوب) 🟦 خواننده: محسن چاوشی ای همه خوبی تو را پس تو که رایی که را ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا سرو اگر سر کشید در قد تو کی رسید نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را هر طرفی صف زده مردم و دیو و دده لیک در این میکده پای ندارند پا از کرمت من به ناز می‌نگرم در بقا کی بفریبد شها دولت فانی مرا بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این در هوسش خود نماند هیچ امانی مرا ای که به هنگام درد راحت جانی مرا وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا سجده کنم من ز جان روی نهم من به خاک گویم از این‌ها همه عشق فلانی مرا هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست ما به فلک می رویم عزم تماشا که راست ما به فلک بوده‌ ایم یار ملک بوده‌ ایم باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست گوهر پاک از کجا عالم خاک از کجا بر چه فرود آمدیت بار کنید این چه جاست بخت جوان یار ما دادن جان کار ما قافله سالار ما فخر جهان مصطفاست @arayehha

✍داستان بامزه مولانا در مورد گاریچی

نمانده شور شکفتن برایِ‌مان، باران! کویر و باز کویر است هر کران، باران! طنین چهچههٔ عاشقانه دیگر نیست تو غیرتی کن و نَم‌نَم غزل بخوان، باران! چه ناله‌های قشنگی دل حزینم داشت به هم‌نوایی آواز ناودان، باران! شبی که سرزده می‌آمدی به گونهٔ من چه شورها که نمی‌شد به‌پا از آن! باران ببین چگونه صدایم تَرک‌تَرک شده است تو را چقدر بخوانم به صد دهان؟ باران سراغی از دل تنگم بگیر، پوسیدم بیا به خلوت من، آی مهربان! باران! ببار، چشم زمین‌گیر من _یقین دارم_ نمی‌رسد به تو دیگر از آسمان، باران! #قربان_ولیئی

باران در کوچه ی دل مثال لبخند ببار برتلخی روزگار چون قند ببار در وسعت شوره زار خاموش زمین یا حضرت باران خداوند ببار #حسین کیوانی #صبح قشنگتون بارانی

"به بهانه‌ی زادروز هدایت: از زبان به روایت" اغلب نویسندگان ادبیات داستانی، زبان را تنها ابزاری برای پیشبرد روایت داستانی می‌دانند و جنبه‌های آوایی و سبکی و فرهنگی و ساختاری_نحوی آن را در نوشته‌های خود نادیده می‌گیرند. شاید به همین دلیل است که در آثار عمده‌ی نام‌های شاخص کارنامه‌ی صدساله‌ی داستان نو فارسی، نوعی وادادگی زبانی می‌توان دید و این کاستی در بسیاری از آثار معاصر به نوعی پلشتی زبانی انجامیده است. در آثار صادق هدایت به عنوان آغاز داستان فرم‌گرا، خطاهایی دستوری و زبانی نمود یافته که عمدتا هیچ کنشگری مثبت داستانی ندارد؛ هرچند منتقدان موافق با هدایت کوشیده‌اند بین این دست ولنگاری‌های زبانی در آثار او با سبکش، پیوندی داستانی برقرار کنند. اگر اساس زبان شعر را فشردگی زبانی بدانیم، این مولفه شاعران را برآن داشته که در کاربست‌های زبانی واسواس پیشه گیرند؛ جنبه‌ای مثبت که نویسندگان جریان‌های داستانی فارسی از آن غافل بوده‌اند. از میان نویسندگان پس از هدایت، تنها معدودی زبانی پیراسته دارند؛ برای مثال چوبک و آل احمد و گوهر مراد، در ساختمان زبان خود، تاحد امکان به سلامت زبان و دیگر ظرفیت‌های آن توجه کرده‌اند. دقت زبانی در آثار نویسندگان متمایل به سبک نوشتاری یا نویسندگان با رویکرد ادب‌گرا، بیشتر دیده می‌شود؛ چنانکه کسانی چون: گلستان و دانشور و دولت‌آبادی و نادر ابراهیمی و گلشیری و بیژن نجدی، بیشتر به زوایای درونی زبان نظر کرده‌اند. با وجود تلاش‌های جریان‌های مختلف، همچنان سستی زبانی، از آسیب‌های جدی داستان فارسی است. #زبان_داستان #صادق_هدایت https://eitaa.com/mmparvizan

گزارش مصور آیین فرجامین هشتمین کنگره بین المللی شعر ایثار ۲۸بهمن ۱۴۰۲ شهر شعر شیراز سالن شورای اسلامی