📢 #اعلان | شب شعر ملی شیراز آیین پایانی هفتهٔ نکوداشت شیراز با حضور شاعران فرهیخته شیراز و فارس: 🔅احد ده‌بزرگی🔅محمد حسین بهرامیان🔅سید محمدامین جعفری 🔅سیده اعظم حسینی 🔅سجاد حیدری قیری 🔅مجتبی صادقی 🔅رضا طبیب‌زاده 🔅هادی فردوسی 🔅غلامرضا کافی 🔅هاشم کرونی 🔅محمد مرادی 🔅طیبه نیکو و میزبانی از میهمانان شیراز: 🖋اسماعیل امینی 🖋حامد عسکری 🖋امیر مرزبان 🖋حسنا محمدزاده 📅 چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت 🕰 ساعت ۱۹:۳۰ 📌باغ جهان‌نما •┈┈•••✾•🌸•✾•••┈┈• ⭕️#سازمان_فرهنگی_شهرداری_شیراز 🔺سروش+🔻بله🔺روبیکا 🔻اینستاگرام @khabarnameshaeranshiz🔻 عضو شوید 👈 خبرنامه شاعران

فرهنگ واژگان لُری و کُردی کرم علیرضایی آرایه های ادبی

"چیزی به نام شورای نام‌گذاری: درنگی دیگر به بهانه‌ی هفته‌ی شیراز" یکی از مصیبت‌های سازمان‌ها و ادارات روزگار ما، شوراها و کارگروه‌های موازی و ناموازی و جلسات عمدتا بی‌اثر یا بداثر آن‌هاست. مهمترینِ این دست کارگروه‌ها، شوراهای نام‌گذاری سازمان‌هایی نظیر ثبت احوال و استانداری‌ها و شهرداری‌ها و شوراهای شهر است. هر روز وقتی به تابلوها و نام خیابان‌هاي شیراز نگاه می‌کنیم، نشانه‌‌ی دسته‌گل‌های این شوراها را بر کالبد شهر می‌بینیم. برای من که سال‌ها خود یکی از اعضای برخی از این شوراها بوده‌ام، بسیاری از نام‌های شهر یادآور خاطرات تلخ و شیرین است. به هر حال، سال‌هاست که در شوراهای نامگذاری معابر و خیابان‌ها، دیگر نشانه‌ای از متخصصان فرهنگ و ادبیات نیست. جای آنان، اشخاص حقیقی و حقوقی نابلد، با هزار خیال سیاسی یا عوام‌پسند، نام‌ها را بر می‌گزینند یا نام خیابان‌ها را تغییر می‌دهند. تغییر نام یک خیابان، فارغ از تبعات فرهنگی و اجتماعی‌اش، میلیون‌ها و گاه میلیاردها تومان از سرمایه‌ی این شهر را بر باد می‌دهد. انتخاب نام‌های سازمانی یا مدیرپسند، هرچند چندماهی به میز این مسئول وفا می‌کند و به چشم و ابروی آن شخص و گروه خوش می‌آید، در بلندمدت چیزی جز بی‌اعتنایی و کاهش سرمایه‌ی اجتماعی در پی نخواهد داشت. جز آن، فراموش کردن نام مفاخر و بزرگان فرهنگ و ادبیات شیراز عزیز در شوراهای تصمیم‌گیری و اصرار بر برخی خطاهای زبانی و دستوری و املایی در انتخاب نام‌ها، یکی دیگر از چالش‌های سیاست‌زدگی و کیاست‌زدایی در رفتارهای نا‌به‌سامان مدیران شهری است که همچنان ادامه دارد. پس به شیرازی بهتر فکر کنیم. #هفته_شیراز #شهرداری_شیراز #شورای_شهر #نامگذاری https://eitaa.com/mmparvizan

#بدیع_الزمان_فروزانفر #معرفی_شاعر

بدیع الزمان فروزانفر؛ شگفتی ساز حوزه ادبیات و حکمت کلاسیک محمدحسین بشرویه­‌ای معروف به بدیع‏‌الزمان فروزان­فر فرزند آقا شیخ علی بشرویه­‌ای در سال ۱۲۷۶ هجری شمسی در بشرویه از توابع استان خراسان جنوبی زاده شد. مقدمات علوم را در زادگاه خود آموخت و آنگاه راهی مشهد شد و از محضر استادان ادب حوزه خراسان هم چون ادیب نیشابوری بهره برد. حدود سال ۱۳۰۰ به تهران رفت و تحصیلات خود را در مدرسه سپهسالار ادامه داد در جوانی در همان مدرسه به تدریس پرداخت و چندی بعد در سال ۱۳۰۵ به سمت معلمی دارالفنون و دارالمعلمین عالی منصوب شد. در سال ۱۳۱۳ به معاونت دانشکده معقول و منقول (الهیات) منصوب شد. در سال ۱۳۱۴ هیئت ممیزه دانشگاه تهران مرکب از نصرالله تقوی، علی‌ اکبر دهخدا و ولی‌الله نصر تألیف ارزنده او به نام "تحقیق در زندگانی مولانا جلال ‌الدین بلخی" را ارزیابی و به او گواهی­نامه دکتری اعطا کرد. شاهکارهای او پژوهش‌هایش بر زندگی مولانا جلال الدین محمد بلخی و تصحیح آثارش است که مدت چهل سال از زندگی این ادیب برجسته را به خود اختصاص داد. زنده‌یاد فروزانفر در مقدمه خود بر کتاب «رساله در تحقیق احوال و زندگانی مولانا جلال‌الدین ‌محمد مشهور به مولوی» به تاریخ بهمن ۱۳۱۵ درباره مواجهات خود با مولوی – از دوران کودکی تا زمان نگارش این رساله – مطالب شیرینی را نوشته است. به باور عموم ادیبان و پژوهشگران مقبول‌ترین تصحیح از دیوان شمس با عنوان «کلیات شمس یا دیوان کبیر» در ۱۰ مجلد (۹ کتاب) توسط زنده‌یاد بدیع الزمان فروزانفر انجام گرفته است. این تصحیح در فاصله سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۴ توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شد. حین کار روی این تصحیح بود که زنده‌یاد فروزانفر به چشم درد شدید مبتلا شد. از دیگر تصحیحات مهم «فیه ما فیه» مولاناست که برای نخستین بار به سال ۱۳۳۵ منتشر شد. ذوق پژوهش پیرامون زندگی مولانا او را به تصحیح «معارف بها ولد» و «معارف برهان الدین محقق» هم کشاند. تلاش‌های او باعث شد تا نسل‌های بعدی بهترین تصحیحات از آثار مولانا و آثار خویشاوندانش را که از جمله برترین آثار ادبی و حکمی ایران زمین‌اند، در دسترس داشته باشند. فروزان­فر در سال ۱۳۴۶ از استادی دانشگاه بازنشسته شد، اما همکاری خود را در تدریس در دوره دکتری ادبیات فارسی تا روزهای پایانی عمر ادامه داد. وی عضویت مجلس سنا را به دست آورد. مدتی نیز ریاست کتابخانه سلطنتی را نیز به عهده گرفت. بدیع‌ الزمان فروزانفر در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ بر اثر سکته قلبی در ۷۳ سالگی درگذشت #معرفی_شاعر #بدیع_الزمان_فروزانفر

چشمهايت باغ فين و گونه ات سيب گلاب شهر را عطر نفسهاى تو قمصر مى کند...🌸 #قیصر_امین_پور ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ ┈┈••✾•🌷•✾••

هر صبح چاک پیرهنی تازه می‌کند یارب به دست ‌کیست ‌گریبان آفتاب؟ #بیدل #صبحتان بخیر🌺🌺🌺🌹 #

بايد تـــــو را هميشه بــــه دقت نگاه كرد يعني نه سرسری، سر فرصت نگاه كرد خاتون! بگو كه حضرت خالق خودش تو را وقتــــی كـــــه آفريد چـــه مدت نگاه كرد هر دو مخدرند كـــه بيچاره می كنند بايد به چشم‌هات به ندرت نگاه كرد هر كس نظاره كرد تو را دلسپرده شد فرقــی نمی‌كند به چه نيت نگاه كرد عارف اگر برای تقرب به ذات حق زاهد اگـــر برای ملامت نگاه كرد تو بی‌گمان مقدسی و كور می‌شود هر كس تو را به قصد خيانت نگاه كرد #مسلم_محبی

شعری که دوست نشنودش عاشقانه نیست عمری گرفته ایم فقط وقت عشق را #اصغر_معاذی #عشق

📨فراخوان همکاری در اولین شماره نشریه «آوای صبا» 🔰از دانشجویان، اساتید، کارکنان و عموم افراد صاحب هنر و قلمی که علاقمند به انتشار آثار خود در نشریه آوای صبا هستند دعوت به عمل می آید تا اثر خود را حول هر یک از محورهای «خانواده»، «حس شیرین پدر و مادری»، «ازدواج دانشجویی» و «جوانی جمعیت» در قالب های زیر ارسال نمایند👇🏻 - عکس📸 - شعر، نثر، متن ادبی، داستان و دلنوشته📝 - انواع زمینه های هنرهای تجسمی(نقاشی، طراحی، کاریکاتور، پوستر و...)🎨 - طنز🤭 (آثار شرکت داده شده در جشنواره سیمرغ نیز امکان حضور در این نشریه را دارند) ارسال آثار و کسب اطلاعات بیشتر👇🏻 آیدی تلگرام @Pi_ib 🆔️@mefdakerman

حتی هزار سال پیاپی که روبروت – بنشینم و دوباره بخواهی به گفتگوت.. قهوه بریز چشم درختی که گم شوم روزی هزار مرتبه در جنگل بلوط دست مرا بگیر و به همراه خود ببر حتی شده میانه‌ی صحرا –کویر لوت تو فصل آمدن شده‌ای، فصل شعرهام با من قدم بزن وسط بوته‌های توت لبهای تو ادامه‌ی اردیبهشت شد تلفیقی از طراوت سنتور با فلوت لبخند می‌زنی و من از دور می‌رسم از شهر بی ترانه و از شهر پر سکوت گلهای روی پیرهنت را به من بده این خانه سالهاست که با تار عنکبوت. #حسین_پاکزاد