🔰 #اشعار_گم‌گشته #گـــــــــم‌گـشته ز یـــار بودم و حیــــــــــــران ز راه طوفان بحر، دســـت و پــا زدنـــم را حتی گرفت! دلخوش به کــو‌؟ کــو؟ گفتنم بودم و دنبال راه امواج بحر، آهــــــــــــــــــــ کشیدنم را حتی گرفت! ✍ مهدی رسولی | گم‌گشته ┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄ ✥ گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته👇 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59

سلام ای پناه رباب...!

🔰 قالب: #یادداشت | سطح: #عمومی 🔰 موضوع: #فلسفی ┄┄┄┄┄┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄┄┄┄┄┄ 📝 تولد فلسفه و دستیابی به محور مسائل آن ✍ مهدی رسولی | گم‌گشته 🔹 تتبع در تاریخ فلسفه یونان و توجه به سیر تفکر دانشمندان یونانی، ما را بدین نکته رهنمون می‌کنند که تفکر دانشمندان یونانی، در طی مراحلی بدین نقطه می‌رسد که در بین شناخت‌ها و علوم انسان، یک نوع شناخت‌ متفاوت وجود دارد که محور تجمیع مسائل وگزاره‌هایی خاص می‌باشد؛ این دانشمندان یونانی با تجمیع مسائلی بر محور این نوع از شناخت انسانی، معتقد به علمی خاص به نام «فلسفه اولی» شدند که همان «علم فلسفه» در ألسنۀ دانشمندان کنونی می‌باشد. 🔹 مراحل تولد علم فلسفه و دستیابی به محور مسائل آن به عنوان جنس خاصی از شناخت‌های انسانی، بدین ترتیب است: ✥ سوفسطائیان یونانی به دلایلی که به‌صورت تفصیلی در تاریخ بیان شده است، واقعیت را مورد شک و انکار قرار دادند. ✥ بعضی از دانشمندان یونانی هم با اهداف گوناگونی از جمله حفظ ارزش‌های الهی و انسانی و...، مبارزه با شک و انکار واقعیت را در پیش گرفته و از همین‌رو روش تفکر صحیح را تولید و تبیین کردند تا سلاحی در مقابل تفکر شکاکانه و منکرانه باشد. ✥ بعد از شکست سوفیسطائیان و پیروزی واقع‌گرایی و اعتقاد به امکان شناخت واقع، دانشمندان -که اولین آنها طبق نقل تاریخ، ارسطو است- در ادامه چنین دغدغه‌ای پیدا کردند که اگر واقعیت هست و انسان هم قابلیت شناخت آن را دارد، پس بایستی شناخت‌های انسان را دسته‌بندی کرده تا مشخص گردد که هر کدام از آنها دقیقا چه نوع شناخت و علمی بوده و کمّ و کیف آن چگونه است؛ به‌عبارت‌دیگر مشخص گردد که کاوشگران و دانشمندان علوم، حول چه امری به بحث و بررسی و کاوش می‌پردازد‌؛ از همین‌رو دانشمندان واقع‌گرا و معتقد به امکان شناخت واقع، درصدد ارائه دسته‌بندی و به‌عبارتی طبقه‌بندی و تقسیم شناخت‌ها و علوم انسانی برآمدند که این طبقه‌بندی علوم، مورد قبول دانشمندان قرار گرفت و در میان آنان رواج پیدا کرد. این طبقه‌بندی علوم بعدها توسط «بوعلی» و «فارابی» و سپس «ملاصدرا»، مورد تفصیل و بازبینی قرار گرفته و سبب ایجاد تفاوت‌هایی در ساختار علوم شد؛ اما در کل و با قطع نظر از تغییرات و تطورات آن، اصل این طبقه‌بندی ثابت بوده و تا ملاصدرا هم ادامه داشته است. ✥ در این طبقه‌بندی علوم، شناخت و علم انسانی به دو بخش کلی علوم جدلی (مبتنی بر مسلمات، مشهورات و...) و علوم برهانی (مبتنی بر عقل و برهان) تقسیم می‌شود؛ علوم برهانی نیز به علوم آلی و اصالی، و علوم اصالی نیز به علوم نظری (مربوط به هست و نیست‌ها) و علوم عملی (مربوط به باید و نبایدها) تقسیم می‌شود؛ در ادامه، علوم نظری و عملی نیز تقسیماتی دارند که در جانب علوم نظری، ۳ قسم شکل می‌گیرد؛ زیراکه یک شناخت اصالی و برهانی و نظری، یا از حیث مفهوم و مصداق، مجرد است که این دسته از شناخت‌ها و علوم را الهیات می‌نامند؛ یا از حیث مفهوم، مجرد و از حیث مصداق، مادی است که این دسته را نیز علوم ریاضیات نام‌گذاری می‌کنند؛ یا از حیث مفهوم و مصداق، مادی است که این دسته را نیز در علوم طبیعیات می‌شمارند؛ اما از طرفی شناخت و علمی که از جهت مفهوم، مادی و از جهت مصداق، مجرد باشد را محال دانستند؛ زیرا امری که در خارج به‌صورت مجرد محقق می‌شود، به هیچ وجه ماده‌ای ندارد تا انعکاس تصوری و مفهومی آن در ذهن، مادی باشد (برهان استحاله این قسم از شناخت و به‌عبارتی برهان انحصار علوم نظری در ۳ قسم الهیات، ریاضیات و طبیعیات، در کتب فلسفی به‌صورت تفصیلی بیان شده است). 🔹 با توجه به این دسته‌بندی فوق باید گفت که تولد موضوع فلسفۀ کنونی که محور مسائل خود را به «موجود بما هو موجود» اختصاص داده است، از این طبقه‌بندی شروع شد؛ یعنی بر اساس این طبقه‌بندی، دانشمندان بدین نکته رهنمون شدند که دسته‌ای از علوم و شناخت‌ها در عالم علم و دانش وجود دارد که علم و شناختی با خصوصیت ۱. برهانی، ۲. اصالی، ۳. نظری و ۴. در مورد موجوداتی که در مصداق و مفهوم مجردند، می‌باشد. 🔹 قدما نام این علم را «فلسفه اولی» نامیده و به بسط و بررسی مسائل آن به‌عنوان علمی مستقل و اعلی پرداختند (هر چند که اختلافاتی در تقسیم خود الهیات به عام و خاص نیز وجود دارد که تبیین آن در نوشتار حاضر اهمیتی ندارد)؛ بدین صورت، علم فلسفه متولد شد و دانشمندان به جنس خاص مسائل این علم به‌عنوان محور مسائل آن پی بردند. 🗂 منابع: ۱. مجموعه آثار، مرتضی مطهری ۲. هندسه حکمت، عبدالکریم فرحانی ۳. تدریس فلسفۀ استاد احمد فرحانی ┄┄┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄┄┄ شبکه‌های اجتماعی گم‌گشته ✥ گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته👇 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59

📝 با رسانه میشه ره صد ساله رو چند شبه رفت...! حکومت اسلامی و ولایت فقیه چه فایده‌ای داره؟! حالا نباشه چی میشه؟! بیاید با روش جدیدی بهتون پاسخ بدم...! سریال طوبی! می‌بینید دیگه؟! سریالی که نقش اولش یه خانومه؛ خانومی که خانواده‌ش فقیر نیستن؛ اصل و نسب دارن؛ آبرو دارن و...! اما خانواده‌ای هستن پر از درد و رنج‌های روزانه! اگر این سریال رو دنبال کرده باشید، مطمئنم بارها پیش خودتون گفتید: ای بابا! مگه میشه اینهمه رنج؟! بله میشه! این سریال، واقعیه! کمم نیست؛ خیلی از خانواده‌ها در زمان حکومت ظلم در ایران و عراق، از این رنج‌های روزانه داشتن! برا اونا خیلی عادیه! برای ما عجیبه؛ چرا؟ چون طعم‌ حکومت طاغوت رو نکشیدیم! ساده بگم! در حکومت اسلامی و ولایت‌فقیه، شاید از نداری اذیت بشید، شاید از اتفاقات و مریضی‌های یهویی اذیت بشید؛ شاید از بعضی نامردی‌ها و اختلاس‌ها اذیت بشید؛ اما در حکومت طاغوت، با دارای‌های زیاد و سلامتی کامل و... هم هر روز در اذیتید! مگه اینکه بخواهید عزتتون رو بفروشید و مثل خود اونا باشید! سریال طوبی، رنج‌نامۀ خانواده‌ایه که دو حکومت طاغوت، هر بلایی به سر اونا آوردن! آرزوی طوبای قصه هم اینه که هرطوری شده فقط به زیر سایۀ حکومت اسلام و ولی‌فقیه برسه و بتونه یه بار بگه آخیییش! حتما‌ سریال طوبی رو دنبال کنید؛ سکانس به سکانس با درد و رنج طوبی و خانواده‌ش بسوزید و به خمینی کبیر (رحمة‌الله‌علیه) و جانشین صالحش درود بفرستید! ✍ مهدی رسولی | گم‌گشته ┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄ ✥ گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته👇 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59

🔹 «سید حسن نصرالله» در ۳۱ اوت ۱۹۶۰م / ۹ شهریور ۱۳۳۹ش در محلۀ فقیرنشین کرنتینا در شرق بیروت به دنیا آمد! 🔹 وی در نوجوانی به همراه برادرانش در مغازه میوه‌فروشی پدرش کار می‌کرد! 🌐 ویکی‌شیعه

💬 امام خمینی(رحمةالله‌علیه): 🔹 تنها آنهایى تا آخر خط با ما هستند که درد فقر را چشیده باشند! ۱۳۶۷/۴/۲۹

🔰 #یادداشت_عمومی | #ترور 📝 هیاهوی نگاه...! 🏷 به مناسبت شهادت سید حسن نصرالله ✍ مهدی رسولی | گم‌گشته 🔹 چه هیاهویی به‌پاست! عده‌ای فریاد «إذٰا غٰابَ سَیَّدٌ، قٰامَ سَیَّدٌ • هرگاه بزرگی رفت، بزرگی دیگر آمد» سر داده و عده‌ای نیز غم «إِذَا مَاتَ اَلْمُؤْمِنُ اَلْفَقِيهُ، ثُلِمَ فِي اَلْإِسْلاَمِ ثُلْمَةٌ لاَ يَسُدُّهَا شَيْءٌ•هنگامی که مؤمنِ فقیهی بميرد رخنه‌اى در اسلام به‌وجود آيد كه قابل ترميم نيست» را در دل می‌پرورانند! 🔹 حال چه کنیم؟! مطمئن باشیم که این عَلَم بر زمین نمی‌ماند‌ و رهبری دیگر نصیب امت می‌شود و مسیر پیروزی را ادامه می‌دهد؟ و یا اینکه از عواقب پَر کشیدن یکی از رهبران مقاومت بترسیم و نالان و ترسان باشیم؟ 🔹 پاسخش چیست؟ نه این و نه آن! و هم این و هم آن! 🔹 حتما قصۀ پر غصۀ پیامبری را شنیده‌اید که وقتی به لب و دندان او سنگ خورد و فریاد «محمد (ص) کشته شد!» در کِشاکِش جنگ اُحد در زبان‌ها افتاد، عده‌ای ایمان خود را در همانجا دفن کرده و حتی به سوی امان گرفتن از دشمنان شتافتند! در این گرد و غبار بود که ندای خداوند سر داده شد: «...أَفَإِيْن مَّاتَ أَو قُتِلَ ٱنقَلَبتُم عَلَىٰٓ أَعقَٰبِكُم...•...اگر او (پیامبر) بميرد يا شهيد شود، آيا به عقب برگشته و از اسلام دست مى‌كشيد؟!...» آل‌عمران/۱۴۴ 🔹 حال ای امتی که دیگر دستان پُر صلابت نصرالله را در میانۀ جنگ نمی‌بینید، همان ندای الهی اکنون در میان شما و خصوصا امت لبنان سر داده شده! اگر پاسخ شما «کلّا: هرگز» است، به‌هیچ وجه نترسید که خداوند بهتر از «نصر الله» را بر شما رهبر می‌کند تا پیروزی همیشگی شما را ادامه دهد؛ هرچند که کسی نصرالله نمی‌شود و نبود او ضربه‌ای بر پیکر مقاومت می‌زند، اما راه‌های رسیدن به خدا بسیار است و اگر استوار باشید، راه دیگری و راهبر دیگری بهتر از گذشته نصیبتان خواهد شد که رنگی دیگر دارد! اما اگر پاسخِ تردید و نااستواری به این ندای الهی دادید، بترسید و «مَا نَنسَخ مِن ءَايَةٍ أَو نُنسِهَا نَأتِ بِخَير مِّنهَآ أَو مِثلِهَا•هر آیه‌ای که از میان برداریم یا از یاد ببریم، بهترش یا مثلش را می‌آوریم... بقرة/۱۰۶» را زمزمه نکنید و خود را دلخوش به وعدۀ «يَنصُركُم» نگردانید؛ چراکه «إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ» است که «يَنصُركُم وَ يُثَبِّت أَقدَامَكُم... محمد/۷» را می‌آورد! 🔹 پس ترسانِ از خود و امیدوار به لطف خدا باشید و هیچ یک از ایندو را بدون دیگری در دل خود جای ندهید که رنج‌هایی در راه و بلاها در پیش است که استواری و امید را توأمان می‌خواهد و نبایست به اطمینان بدون استواری اکتفا کرد. ┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄ ✥ گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته👇 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59

🔰 #یادداشت_عمومی 📝 مــادری! مــــــادر...! 📌 ماجرای مادریِ حضرت‌معصومه(س) برای من ✍ مهدی رسولی | گم‌گشته یادش بخیر! طلبه‌ای بودم و اسم «قم» مرا می‌ترساند! با غربتش چه کنم؟ با دلتنگی‌های همسرم چه کنم؟ بی‌پولی را کجای دلم بگذارم؟ کاسۀ جهلم را از کجای این دریای مَوّاج و طوفانی پُر کنم؟ کجا باشم؟ چگونه باشم؟ با چه کسی باشم؟ و چه بسیار بودند این چه و چه و چه ها...! چقدر تصمیم، سخت بود! دوست داشتم مثل بچگی‌هایم بنشینم و خیالم راحت باشد که کارهای بزرگ بزرگ را بزرگترها برایم انجام می‌دهند! اکنون که مردی شده‌ام و بنیان جمعی کوچک و دونفره را در دست دارم، چه کنم؟ تهران، ناصر خسرو، مدرسه مروی... - حاج‌آقا! چه کنم؟ برم؟ + اعتماد و آرامش داری نسبت به او؟ فهمیدم...! یک جمله بود، ولی یک دنیا حرف! زبانم بسته شد! نکته‌ای بود در اوج وضوح، ولی چقدر تازه! انگار اولین بار بود که می‌شنیدم! راست گفتند که حرف زیاد است و تکراری، نَفَس می‌خواد! چه لذتی! گویی با دستان نَهیف و پُر چروکش که عمریست در دستان این خاندان مهر است، دستان لرزان و متحیرم را در دستان مادرانۀ بانوی شهر علم گذاشت! بانو! خودم می‌دانم و خودتان که بینمان چه‌ها که نگذشته...! چه خوشی‌ها که لذتش را با بوسه بر ضریحتان، با شما تقسیم کردم! چه مشکلاتی که داغ دل و رنجش را با پنجه بر شبکه‌های ضریحتان گذراندم! چه تردیدها که با تماشای طلوع خورشید در حیاط حرمتان، از دلم کوچ کردند! چه #گم‌گشتگی‌هایی که با سر گذاشتن بر دامان پُر مهر شما، جایش را به سَرْبه‌راهی دادند! در آغوش شما جای گرفتم و هر روز هم گرمای این آغوش مادرانه را با عمق جانم می‌فهمم! اشتباه کردم! هنوز هم کودکم و بزرگتر دارم؛ اصلا نمی‌خواهم بزرگ شوم! می‌خواهم در این عالم خاکی، همیشه کودکی باشم دست در دست شما؛ گاه بازیگوش و سَربه‌هوا، و گاه مُؤدّب و سَربه‌زیر! کودکم دیگر، مادری کن...! ای کاش می‌توانستم بِنِگارَمَش، بُغْضی که با یاد این مادرانه‌ها گلویم را در آغوش می‌گیرد...! یادم نمی‌رود چقدر با عشق کودکانه‌ای که در قلب داشتم، این شعر را در حریم شما و در نجوای با خالقم سرودم؛ می‌دانم که به وزن و قافیه و تناسبش نظر نکردی و «ای جانم» گفتی! مــادری! مــــــادر...! مــن گـــدای کـــاهِـــل کـــوی تُــــواَم لیـک بـا تکیـه بـه مِـهـرت راجــی‌اَم مــن جــریٖء و عـاصـیٖ و پَـرده‌دَرَم لیـک بـا لطـف تـو در این دَرگــَه‌َم لطف و مِهرَت بود، دُخت هَلْ أتیٰ ثـانـٖـــــــیِ فـــاطـــمـه و اُخـــت رضــــا گـَـــر نــبــودم در حـــریـــم مــــــادرم مـی‌‌شـکـسـت از رَه پـــــرواز، پَـــــرَم گرچه نامم هست #گم‌گشته‌ ز راه می‌شوم با دست پُر مِـــهرش به راه 📜•تحفه‌ای پسرانه برای مادر• ┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄ ✥ گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته👇 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59

🔰 #اشعار_گم‌گشته لَبَـتْ خُشـک و تمام ابرها خُشـک و عُطوفـتْ خُـشــــک مَـلائِــکْ اَشـکِ مٰاتَـم را زِ چَشـم آدَمـیّـتْ پاک می‌کردند دِلَــتْ زَخْــم و سَــرَتْ زَخْــم و لباس بر تَـنَــتْ زَخْـــــــــــــــم دَهــان هــر ۱۹۵۰ زَخـمَــتْ بـاز بــود و روضــــه می‌خواندند نبیٖ گریان، علیٖ گریان و چَشم مـادرش با قَـدّ خَــــــمْ گــــریان حسین بود و سگ و گودال و نِسْوٰانیٖ که دائم گریه می‌کردند ✍ مهدی رسولی | گم‌گشته ┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄ 💬 گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59

اسرائیل با کشوری موشک بازی کرده که مردمش اولین کاری که بعد از شنیدن خبرش میکنن، ساختن لطیفه‌س!☺️ #آرامش_کامل ✍ ویراستی گم‌گشته ┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄ 💬 گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59

🔰 #یادداشت_عمومی | #آیینه_دلتنگی[۱] 📝 آیینۀ دلتنگی...! [قسمت ۱] 📌 شرح ساده و روان دعای ندبه ✍ مهدی رسولی | گم‌گشته ﷽ | روز جمعه؛ ساعت ۷:۴۵ صبح؛ مسجد مقدس جمکران؛ مراسم دعای ندبه؛ می‌نویسم برای اقامۀ دلتنگی...! 🔹 مگر امری مهم‌تر از ارتباط با امامِ هر زمان برای کسی در تمام دوران‌ها هست؟ مگر مهم‌تر از حرف و رفتار و حال امامِ هر زمان هست؟ مگر فکری بالاتر از در فکر امامِ هر زمان بودن هست؟ وقتی تمام عالم حتی اشیاء و حیوانات هم هر لحظه متوجه به امامِ هر زمان‌ هستند، مگر می‌شود گفت که اینگونه نیست؟ 🔸 خُب چه کنیم؟ انسانیم و نسیان و فراموشی بر پیشانی ما هک شده است؛ مگر روزمرّه و مشکلات گوناگون زندگی می‌گذارد به حال غربت پدر و رفیق و شفیق زندگانی‌مان توجه کنیم؟ نمی‌دانم! شاید من سخت‌گیرم! شاید من زیادی شلوغش می‌کنم! عیبی ندارد؛ اصلا برویم سراغ چیزی که دلتنگی و توجّهمان به غریبِ زمان را وزن کردن و به ما نشان دهد! 🔹 چه چیزی؟ به نظر من به سراغ فراق‌نامۀ امام معصومی برویم! به سراغ دل امام معصومی برویم که در فراق مهدی موعود، نالۀ دلتنگی سر داده است! به سراغ ندبۀ امام معصومی برای غریبِ آخرالزمان برویم! به سراغ «دعای ندبه» برویم! دعای ندبه، بسان آیینه‌ای است که با غم معصومی در فراق معصومی دیگر ساخته شده و مدعیان محبتِ و انتظار بقیة‌الله، می‌توانند خود را در مقابل این آیینۀ شفاف قرار داده و میزان دلتنگی‌شان را در آن مشاهده کنند! 🔸 پس ما که انتظار مهدیِ پشت ابرها را فریاد زده و شکایت از فراق او می‌کنیم، بیایید دعای ندبه را بخوانیم و ببینیم که آیا فراز به فراز، همراه با امام معصوم می‌سوزیم و این عبارات را در قلب و فکر خود می‌یابیم؟ ببینیم وقتی این عبارات را خطاب به مهدیِ غریب به زبان می‌آوریم، حقیقتاً زبان قلب‌هایمان هم این عبارات را زمزمه می‌کنند؟ 🔹دعای ندبه، عجب آیینۀ شفافیست برای مشاهدۀ شلختگی‌های قلب یک منتظِر! بیایید تلاش کنیم تا قلب شلختۀ خود در محبت مهدیِ غریب را در مقابل این آیینۀ شفاف، با رنگ و لعاب دلتنگی آرایش کنیم! در صف اول و جلوتر از تمام شما عزیزان هم خود #گم‌گشته قرار دارد؛ کسی که دلِ شلخته‌اش بیشتر از همه به آرایش دلتنگی و محبت و عشق نیاز دارد...! 📎 در قسمت‌های بعدی از سلسله یادداشت‌های «آیینۀ دلتنگی»، جمعه به جمعه بعضی از عبارات ناب دعای ندبه را بیان کرده و شرح دلتنگی می‌کنیم تا هر کسی -به‌خصوص خود #گم‌گشته- در مقابل این آیینۀ شفاف، مشغول به آرایش قلب خود برای تپش فراق شود. ⭕️ ادامه دارد... ┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄ ✥ گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته👇 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59

🔰 #یادداشت_عمومی 📝 عشق جاری...! [۱] 📌 شرح عشق استاد من به اباعبدالله(ع) ✍ مهدی رسولی | گم‌گشته ﷽ | ۲۱ آبان‌ ۱۴۰۳، دوشنبه شب، هیئت ام‌ابیهای مدرسه فقهی امیرالمومنین(ع)، صف ابتداییِ مستمعین، در کنار او...! 🔹 به او زل زده و در فکر فرو رفته‌ام! چرا از او ننویسم؟ مگر می‌توانم ننویسم؟ گویا دستانم به اختیار خودم ‌نیست؛ اصلا مگر اکنون در میانۀ هیئت، جای نوشتن است؟ اما اگر دلم می‌گوید بنویس، پس می‌نویسم؛ اصلا کجا بهتر از اینجا برای نوشتن از او؟ اتفاقا همینجا باید نوشت تا زِ دل بُرون آید و بر دل نشیند! 🔸 بگذارید از اینجا شروع کنم؛ می‌گویند از «شخص» ننویسید، از «حقیقت» بنویسید، از «مُعتقِد» ننویسید، از «اعتقاد» بنویسید! تمام اینها درست، ولی دَرِگوشی بگویم که به‌نظرم همیشه اینطور نیست! گاهی باید اخلاق و اعتقاد و آرمانی را در رفتار یک شخص دید و شنید تا اعتقاد و حقیقتی در فرودگاهِ جانِ انسان بنشیند. •یک کتابْ گفتن و نوشتن از «عدالت»، اثری به اندازۀ نقل داستان امیرالمومنین(ع) و جناب عقیل ندارد! •یک کتابْ گفتن و نوشتن از «حمایت از امام»، اثری به اندازۀ نقل واقعۀ شهادت زهرای مرضیه(س) ندارد! •یک کتابْ گفتن و نوشتن از «صبر»، اثری به اندازۀ نقل رنج‌نامۀ زینب کبری(س) ندارد! •در مقیاس پایین ‌تر، یک کتابْ گفتن و نوشتن از «توکل و نترسیدن»، اثری به اندازۀ نقل انقلاب شیرمرد خمین ندارد! •یک کتابْ گفتن و نوشتن از «شجاعت و غیرت»، اثری به اندازۀ نقل دلاوری سیدالشهدای مدافعان حرم ندارد! 🔹 پس بر من خرده نگیرید! چون می‌خواهم در مقیاسی پایین‌تر به جای گفتن و نوشتن از «عشق و غم حسین(ع)»، از یک عاشق و دلسوخته‌ای بگویم و بنویسم که سرتا پای او از اعتقاد و اخلاق و رفتارش، مُعطّر به عطر حسین(ع) است و در سرزمین وجودش، نوای حسین(ع) دائماً می‌پیچد. 🔸 استادِ سربازخانۀ بقیة‌الله است و من هم کوچکترین شاگردش! 🔹 استادی که همیشه در ابتدای شروع سال تحصیلی و در اولین جلسۀ تدریس خود، عشق حسین(ع) را در گوش طلاب خود زمزمه کرده و با همان صلابت همیشگیِ کلامش می‌گوید که: «این مقدمه، اصل تمام حرف‌ها و آموزه‌هاست و هرآنچه از علوم و مطالب گوناگون که قصد دارم در طول سال به شما بگویم، فرع و حواشی این اصل است»! 🔸 استادی که وقتی فلسفه هم می‌گوید، شهد شیرین حسین(ع) از زبانش می‌چکد! باور می‌کنید وقتی که «اصل واقعیت» را در فلسفۀ ناب علامه طباطبایی شرح می‌دهد و اینچنین می‌گوید که:«انکار آن، اثباتش را می‌رساند»، باز هم از حسین(ع) مثال می‌زند؟! اینگونه در کلاس فلسفه‌ش روضۀ حسین(ع) می‌خواند که: «مصداق أتمّ در تجلّیِ این واقعیت اصیل، وجود نازنین حسین(ع) است که دشمنانش انکار را در حق او تمام کردند، اما هرچه بیشتر انکار کردند و به فکر نابودی او بودند، بیشتر اثبات شد و در قلب‌ها ریشه دواند»! 🔹 استادی که وقتی «أصالة الوجود و إعتباریة الماهیة» می‌گوید، با آن چهرۀ حزین و مهربانش اینچنین کلاس را هیئت عشاق می‌کند که: «رفقا! هر چه از اصالت وجود گفتم، در غیر دستگاه حسین(ع) است؛ در دستگاه حسین(ع)، ماهیت جسم او چنان باید در دلتان اصالت داشته باشد که هر زخم آن، آتشی‌ زبانه‌دار به دلتان بیاندازد و یک عمر با همین ماهیتِ در خون تپیده، سِیْلی از خون در چشمانتان جاری باشد»! 🔸 استادی که عشقش در تدریس معارف کلامی، تشریح «رجعت حسینیه» است؛ باید رخ‌به‌رخش باشید تا ببینید که وقتی از رجعت حسین(ع) می‌گوید، چشمانش هم می‌خندند! 🔹 استادی که بهترین راه مصونیت و رهاییِ انسان از مشکلات روحی و معنوی و فرهنگی و اجتماعی و خصوصا مشکلات جنسیِ رایج در جامعه را ترویج عشق حسین(ع) و بکاء بر مصائب او می‌داند! 🔸 استادی که خودم از او شنیدم که گفت: «اگر اختیار با من بود، به جای مدرسه و مجموعۀ علمی، هیئتی را تأسیس می‌کردم و تمام شاگردانم را در میانۀ عشق‌بازی با حسین(ع) و بکاء بر او، عالِم دهر می‌کردم؛ چراکه بهترین مسیر رساندن علم به مقصد الهی، تهذیب حسینی‌ست»! 🔹 استادی که به تمام کادر مدرسه‌اش، با اعتقاد و قاطعیت تمام اعلام کرده است که بخش تربیتِ معنویِ طلاب را بایستی از ناحیۀ هیئت و بکاء بر حسین(ع) تامین کنند! 🔸 استادی که مسئول هیئتِ مدرسۀ خود را معاون تهذیب آنجا می‌داند! 🔹 استادی که تمام توصیه‌اش در دو کلمه خلاصه می‌شود: «درس» و «حسین(ع)»! 🔸 استادی که می‌گوید: «تنها راهی که می‌توانم نفوسِ لطیف و کشتزارگونۀ فرزندانم را در آنجا ساکن کنم تا دانۀ اخلاق و ادب را در وجود آنان بکارم، دستگاه اباعبدالله‌الحسین(ع) است»! 🔹 استادی که وقتی بحث از تنبیه فرزند می‌شود، باز هم ما را سر سفرۀ حسین(ع) مهمان می‌کند! ⭕️ ادامه دارد...👇 #عشق_جاری[۱] ┄┄┅•✧؛❁؛✧•┅┄┄ ✥ گفتارهای مهدی‌رسولی/گم‌گشته👇 🆔 https://eitaa.com/gomgashte59