پدر شهیدان وکیلی(احمد، محمود، هادی)

🔸بخشهایی از مصاحبه پدر شهیدان وکیلی ▪️کمی ازفرزندان، چگونگی شهادت و مسئولیت آن ها در جبهه ها بفرمایید؟ ▫️احمد، فرزند و شهید اول خانواده که جزو پیشکسوتان سپاه پاسداران و از فرماندهان جنگ در غائله کردستان بود در 4 اردیبهشت سال 1359 در سن 19 سالگی در منطقه کردستان و در مقابله با نیروهای ضد انقلاب مفقود الاثرشد که طبق گفته برخی از همزرمان، بدنش توسط ضد انقلاب تکه تکه و سپس سوزانده شده است. محمود، شهید دوم خانواده، به صورت نیروی داوطلب بسیجی به جبهه اعزام و بی سیم چی بود که در سن 18 سالگی پس از چندین مرتبه مجروحیت در سال 1363 در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت رسید و جنازه این شهید در همان زمان به قم منتقل و دفن شد. هادی،شهید سوم که ایشان نیز به صورت نیروی داوطلب بسیجی عازم جبهه شد و در بدو ورودش به شلمچه در سال 1365 درسن 17 سالگی شربت شهادت نوشید. مهدی، فرزند چهارم وجانباز خانواده که در خصوص نحوه مجروحیتش حضور ذهن ندارم. ▪️لطفا بفرمایید جنابعالی و مادر شهیدان با اعزام فرزندانتان به جبهه مخصوصا بعد از شهادت احمد آقا مخالفتی نکردید؟ ▫️بنده به همراه همسرم هیچ گونه مخالفتی برای رفتن فرزندان به جبهه نداشتیم بلکه ام الشهداء بسیارهم موافق این امربودند به طوری که بعد از شهادت سه فرزندمان و مجروحیت فرزند چهارم، با دست خودش به فرزند پنجم لباس بسیجی پوشاند و به او گفت محمد رضا حالا نوبت توست اما هنگام عزیمت به جبهه امام صلح نامه را پذیرفتند. ▪️واکنش جنابعالی و والده شهدا هنگام شنیدن خبر شهادت فرزندان چه بود؟ ▫️واقعیت امراین است که شنیدن خبرشهادت اولین شهیدم (احمد) خیلی برای من و مادرش سنگین بود اما شعله داغ شهدا راعشق به اسلام وامام، خاموش کرده بود و درمورد شهدای بعدی آرامش خاص داشتیم. ▪️کمی از ویژگی های بارز شخصیتی فرزندان شهیدتان بفرمایید؟ ▫️شهدای ما مانند تمامی شهدا بسیار نسبت به خودشان و نسبت به دیگران غیرتمند بودند. شهید اولمان خیلی شجاع بود،شهید دوم ما در تواضع و کم حرفی و زهد کم نظیر بود به طوری که موتورگازی اش را قبل از ورود به محله خاموش می کرد و دست می گرفت تا همسایه ها با صدای موتور اذیت نشوند. شهید سوم هم خیلی غیرتمند بود به گونه ای که هیچ جوانی در کوچه ما برخلاف کوچه های دیگرپاتوق نمی کرد. منبع: http://yazdeemrooz.ir

🔸انقلاب اجباری با جریانی مواجهیم که خود را انقلاب مردم ایران می نامد اما همه اهداف خود را با اجبار پیش می برد! اعتصاب اجباری سکوت اجباری موضع گرفتن اجباری بوق زدن اجباری در ترافیک ماندن اجباری جام جهانی نرفتن اجباری شادی نکردن اجباری سرود ملی نخواندن اجباری چادر نداشتن اجباری عمامه برداشتن اجباری بی دین شدن اجباری بی ملیت شدن اجباری گفتگو نکردن اجباری کلاس نرفتن اجباری درمان نشدن اجباری و.... 🔹ابزار اجبار: بستن راه مردم فحشهای رکیک بی شرف بی شرف ریپورت تهدید ارعاب بنزین سنگ پنجه بکس قمه نارنجک دست ساز صد نفر به یک نفر کوکتل مولوتوف کلت شات گان کلاشینکف زیر گرفتن با ماشین و.... با شعار زن زندگی آزادی!

🔸اجر و اثر هر اقدام در جنگ شناختی احزاب رسول خدا ص فرمودند: ضربة علی یوم الخندق افضل من عبادة الثقلین ضربه امام علی ع در روز جنگ خندق(به عمرو بن عبدود) از عبادت تمام جن و انس بالاتر است این مضمون در منابع متعدد شیعه و سنی آمده. این برتری خارق العاده برای یک عمل، قاعدتا ناشی از دو مولفه است: 1- ویژگی ممتاز امیرالمومنین ع که برخوردار از بالاترین مراتب معرفت، ایمان و اخلاص است 2- شرایط بسیار ویژه این اقدام که طبق روایت: «برز الاسلام کله الی الکفر کله» اسلام به نقطه ای رسید که همه کفر علیه او صف آرایی کرد می توان گفت در این جنگ تمام عیار شناختی، عامل دوم امروز هم دوباره برپا شده است و علی القاعده هر ضربه ای به پیکره دروغ پرداز دشمن، اجر و رشدی فوق العاده برای انسان خواهد داشت که جادارد مشتاقان قرب و رحمت الهی در این جبهه ایجاد شده، مسابقه دهند. «و فی ذلک فلیتنافس المتنافسون» همانطور که از دل سخت ترین جنگهای نظامی، بزرگترین سردارهای نظامی پدید می آیند، از دل سخت ترین جنگهای شناختی، قوی ترین و مقاوم ترین سرداران شناخت و بصیرت پدید می آیند.

استاد مؤیدی حفظه الله: امروز والله والله بَرَزَ الاسلامُ کلُّه الی الکُفرِ کلِّه. شیطان چُرتش پاره شده؛ می‌فهمد این ندا، ندای فطری است، اگر گرد و غبار به پا نکنند، به هر دل پاکی برسد، قبول می‌کند، و آقایی و سلطنت‌شان از بین می‌رود. (مرتبط با یادداشت قبل در مورد شرایط جنگ احزاب)

🔸جنبش بی سر چرا این جنبش با این همه تمهیدات، برنامه ریزی و سازماندهی یک «جنبش بی سر» است؟ یعنی دشمن نمی داند که نبود این عامل تا چه میزان به پیشبرد آن ضربه می زند؟ این جنبش بی سر است چون برنامه دشمن تجزیه است. این هدف با وحدت رهبری به هیچ وجه سازگاری ندارد. بر این اساس تلاش شد هیچ چهره ای تقدم محسوس پیدا نکند. مسیح علی نژاد، علی کریمی، حامد اسماعیلیون، رضا پهلوی، نازنین بنیادی، مولوی عبدالحمید و رهبران کوموله و دموکرات و... همه در عرض هم هستند. این قاعده از اول باید حفظ میشد بنابراین وقتی مسیح علینژاد خواست خود را سر و رهبر کل این جنبش تعریف کند از همان اتاق فرمان، ترمزش کشیده شد و گوشمالی داده شد. برخی فایلهایی که در تضعیف او از سایر شبکه ها بیرون آمد در این راستا بود. این اتفاقات که به روشنی تمامی خصوصیات تجزیه طلبانه را داراست میزان صدق ادعای وطن پرستی گروههای سیاسی، هنرمندان و ورزشکاران و... را برای همیشه تاریخ به محک گذاشته است.

روزنامه اصلاح طلب اعتماد از ادبیات «گلویت را بمال و بگو انقلاب» برآشفته شده و تیتر بزرگ صفحه اول را به محکومیت این ادبیات اختصاص داده است! شما که این مقدار حساسیت بر ادب و ادبیات دارید حساسیت و محکومیت شما در مورد بددهانترین جنبش ها که با سرود و همخوانی، اسافل اعضائشان را حواله میدهند، کجاست؟ نکند برای امواج صوتی صادره از آن دهانها فیلتر نصب کرده اید؟!

سروش محلاتی: ⭕️این معارضان، محارب نیستند 🔻حرکتهای اعتراضی در نظام اسلامی که به خشونت می‌انجامد، دو گونه است: الف) خشونت هایی که توسط گروهها و سازمانهای مسلح انجام می‌شود. سازمانهایی که به هدف براندازی حکومت و یا ضربه زدن به آن از راه به قتل رساندن افراد موثر حکومت تشکیل می‌شود. ب) خشونت هایی که توسط افراد معترض پراکنده-- که چه بسا در اثر فقدان فضای اعتراض مسالمت آمیز و یا کم تحملی حکومتها-- انجام می‌شود. افرادی که وابستگی به یک سازمان عملیات مسلحانه ندارند و صرفا در جریان حرکت اعتراضی مردمی، دست به خشونت زده و موجب قتل و یا آسیب برخی عناصر حکومتی می‌شوند. 🔻نوع اول در فقه "فئه باغیه" نامیده می‌شود و حکومت موظف است با آنها قتال نموده و سازمانشان را منهدم سازد. ولی نوع دوم مشمول حکم باغی نیستند و برخورد با آنها متفاوت است. شیخ طوسی و به تبع او فقهای دیگری، حکم "بغی" را به گروه اول اختصاص داده اند: یعتبر فی جریان حکم البغاه کونهم فی منعه و کثره لایمکن کفهم و تفریق جمعهم الا بالاتفاق و تجهیز الجیوش و القتال، فاما ان کانوا نفرا یسیرا کالواحد و الاثنین و العشره و کیدهم ضعیف لم یجر علیهم حکم اهل البغی. صاحب جواهر همین نظر را تایید می‌کند. 🔻برای تبیین این تفاوت استناد شده به ماجرای اقدام ابن ملجم در ترور امیرالمومنین که حضرت در زمان جراحت، توصیه به احسان به ابن ملجم نمودند و سفارش کردند که در صورت مرگ، فرزندان، او را عفو کنند! إِنْ أَبْقَ فَأَنَا وَلِيُّ دَمِي وَ إِنْ أَفْنَ فَالْفَنَاءُ مِيعَادِي وَ إِنْ أَعْفُ فَالْعَفْوُ لِي قُرْبَةٌ وَ هُوَ لَكُمْ حَسَنَةٌ فَاعْفُوا أَ لاٰ تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اَللّٰهُ لَكُمْ (نامه ۲۳ نهج البلاغه) این سخن امیرالمومنین گویای آن است که اگر معترضی دست به سلاح هم ببرد و شخص امام معصوم را هم به قتل برساند مشمول حکم بغاه ( ویا محاربان) نیست و: اولا: جنایت او در حوزه حقوق خصوصی مطرح می‌شود و مجازات او به عنوان قصاص بوده و در اختیار اولیای دم می‌باشد و نباید آن را مصداق محاربه تلقی نموده و کیفر را وظیفه حکومت دانست. ثانیا: در برابر همین افراد جنایتکار و قاتل هم عفو و گذشت از سوی اولیای دم، پسندیده بوده و بر قصاص ترجیح دارد. 🔻از سوی دیگر باید توجه داشت که بلحاظ مبانی فقهی به هر کسی که علنا مبادرت به قتل دیگری می‌کند "محارب" اطلاق نمی‌شود. در قرآن کریم  قبل از آنکه مجازات محارب بیان شود "فساد فی الارض" به موضوع آن افزوده شده، یعنی "محاربی که مفسد فی الارض" است دارای آن مجازات است: «إِنَّمَا جَزَ ٰ⁠ۤؤُا۟ ٱلَّذِینَ یُحَارِبُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَیَسۡعَوۡنَ فِی ٱلۡأَرۡضِ فَسَادًا أَن یُقَتَّلُوۤا۟ أَوۡ ....»[سوره مائده/٣٣] از این رو فقهای بزرگ به قید "فساد فی الارض" در تفسیر محاربه توجه داشته اند مثلا صاحب جواهر پس از آنکه محاربه را به سلاح کشیدن برای ایجاد رعب و خوف در مردم می‌داند، این قید را اضافه می‌کند که: بگونه ای که "قصد فساد فی الارض" تحقق داشته باشد: علی وجه یتحقق به صدق اراده الفساد فی الارض. وی در ادامه تاکید می‌کند که در صدق محاربه قصد رعب و وحشتی ملاک است که موجب فساد فی الارض باشد: و المدار علی قصد الاخافه الذی یتحقق به الفساد فی الارض(جواهرالکلام/ج۴۱/ص۵۶۴ و ۵۶۶) همین نکته مورد توجه علامه طباطبایی نیز بوده است، او می‌گوید: "سعی برای فساد در زمین" معنای محاربه را مشخص می‌کند از قبیل راهزنانی که امنیت عمومی را مختل می‌سازند، پس صرفا  محاربه کافی نیست، چه اینکه هرگز رسول خدا با کفاری که می‌جنگیدند، پس از پیروزی چنین رفتاری نداشت و آنها را اینگونه مجازات نمی‌کرد.(المیزان/ج۵/ص۳۲۶) 🔻اینک باید تامل نمود و پاسخ داد: آیا کسانی که قصد اخلال در امنیت عمومی نداشته و صرفا در اعتراض به حکومت، دست به رفتارهای خشن می‌زنند و یا مرتکب قتل یا جرح نسبت بخصوص ماموران حکومتی می‌شوند، کارشان مصداق "یسعون فی الارض فسادا" بوده مستحق مجازات محارب هستند و یا تحت عناوین دیگری مجازات شده و کیفرشان متفاوت از محارب است؟ فراموش نکنیم که محارب و مفسد فی الارض از جنس قطاع الطریق و اشرار خون آشام است که در صدد قتل و غارت مردم است، او با نظام سیاسی مشکل ندارد و در هرحکومتی بدنبال شرارت است ولی معترض قانون شکن در برابر حکومت موضع دارد و بدنبال استقرار نظم دیگری است و به این دلیل است که این دو کاملا از دو جنس متفاوتی هستند او با مردم طرف است و این با یک نظم سیاسی خاص و یا با یک شخص در راس آن، طرف است. در محاربه حاکم از "امنیت مردم" در برابر سلاح بدستان دفاع می‌کند ولی در اینجا به عکس، معترض در برابر مردم نیست بلکه با حاکم معارضه داشته و حاکم با مجازت وی، از "امنیت خود" دفاع می‌کند. در فقه این جرائم تفکیک شده و مجازات آنها متفاوت است. @mohammadsorooshmahallati

#فقه_سیاسی #متن_تخصصی 🔸نقد و نظر: - چطور ایشان جریان سازماندهی شده فعلی را بر افراد معترض پراکنده تطبیق می دهند؟ بله در هر جریان سازماندهی شده ای انسانهای فریب خورده، غافل و... هم حضور می یابند ولی حضور این سری افراد ماهیت جریان را تغییر نمی دهد. - چه کسی گفته که در صدق فئه باغیه تاکتیکها و روش‌هایی که ایشان برشمرده شرط است؟ براندازی مگر فقط از راه به قتل رساندن افراد مؤثر حکومت حاصل می شود؟ مگر حکومت شاهنشاهی با کشته شدن افراد مؤثرش ساقط شد؟ - عجیب است که ایشان عبارت شیخ طوسی را در جهت مطلوب خود به کار می برند! آیا جریان فعلی واحد و اثنین و عشره بودن؟ کید آنها ضعیف بود؟ می شد بدون سازماندهی و کار سنگین اطلاعاتی جریان آنها را «کف و تفریق» کرد؟ - چطور امیرمؤمنان به فرزندان خود سفارش می کنند که عفو کنند اما آنها به خلاف سفارش پدر عمل می کنند؟ - ایشان قطع طریق را که یک یا چند کاروان را غارت می کند مصداق بارز محارب و مفسد میشمارد اما جریانی که قدم به قدم جامعه را به سمت جنگ داخلی، عملیاتهای تروریستی منافقین، کوموله و داعش و خطر تجزیه سوق میدهد را قاطعانه فاقد عنوان افساد بر میشمارد. بر فرض آن شخصی که دقیقا پازل سوریه سازی را تکمیل می کند «قصد افساد فی الارض» و تمهید عملیات تروریستی و تجزیه را نداشته باشد و فقط خواستار نظم سیاسی دیگری باشد، با این فرض آیا افساد فی الارض از عناوین قصدیه است؟! یا اینکه افساد عنوانی است که عرفاً بر تعین خارجی فعل بار میشود و منوط به قصد نیست - لازم به تذکر است استعمال الفاظ و عباراتی رقیق و سیاسی مانند «خواست نظم سیاسی دیگر» به جای «براندازی» ماهیت فقهی بغی را تغییر نمی‌دهد. - اینکه حاکم با مجازات اینها به دنبال امنیت خود است نه امنیت جامعه یک گزاره سوگیرانه و سیاسی است. اگر حاکم را مشروع و عادل تصویر میکنید که بغی در تقابل با او صدق می کند، این نوع حاکم در صدد تثبیت خود با مجازات دیگران نیست کمالا یخفی.

ادامه نقد متن: اقای سروش محلاتی با ذکر عبارتی از صاحب جواهر ادعا میکنند که از نظر صاحب جواهر افساد فی الارض یک قید اضافی برای ترتب حکم محارب است یعنی کسی آن احکام را دارد که محارب باشد به اضافه اینکه افساد کرده باشد. سپس خودشان افساد را در مواردی مثل قطاع طریق تطبیق کرده و "معترضان قانون شکن" را عاری از افساد دانسته ولو اینکه مرتکب قتل یا جرح شوند در حالیکه این استفاده از عبارت صاحب جواهر صحیح نیست. صاحب جواهر در یک نتیجه گیری می نویسد: "وبالجملة فالمدار على التجاهر بالسعي في الأرض بالفساد بتجريد السلاح ونحوه للقتل أو سلب المال والأسر ونحو ذلك مما هو بعينه محاربة لله ورسوله بخلاف الأخذ خفية أو اختطافا ثم الهرب بعده وغير ذلك مما لا يعد محاربة بل هو سرقة أو نهب وإن جرحوا أو قتلوا حين اختطفوا أو سرقوا للتخلص من القبض ونحوه" (جواهرالکلام، ج 41، ص 570) این عبارت روشن است که ایشان همان تجرید سلاح برای قتل یا اخذ مال یا اسیرگرفتن و مانند آن را سعی در افساد فی الارض می شمارد نه اینکه افساد قید خاصی غیر از این موارد باشد. از مقابله محاربه با سرقت نیز فهمیده میشود که صدق عنوان محاربه را پیچیده نمی شمارند. وقتی رباینده سرّا اقدام نکند یا جهرا بدون سلاح اقدام کند و فرار کند، محارب نیست. در غیر این موارد که از سلاح برای مقاصد خود استفاده کند محارب خواهد بود

🔸اشک های مصنوعی رسانه چی ها و سلبریتی ها در وقت آشوب و تخریب و حمله به پلیس و بسیج با سلاح سرد و گرم و کوکتل مولوتوف نه تنها آنها را از این رفتارها باز نمیدارند بلکه آنها را تحریک می کنند و شجاع و دلیر می شمارند و همه جا میگویند دهه هشتادی ها الگوی ما شدند! وقتی دستگیر و محاکمه می شوند تازه یادشان می آید که اینها سنشان کم است. پدر و مادر و عزیزانی دارند! سوال اینجاست: اون موقع که آنها را تحریک می کردید نمیدانستید سن و سالشان را؟ نمی دانستید عاقبت کشتن و زخمی کردن و آتش زدن چیست؟ اگر واقعا شما دغدغه انسانیت دارید و سن و سال و عواطف پدرانه و مادرانه برایتان مهم است، جوان بسیجی و پلیس کم سن و سال نیست؟ پدر و مادر ندارد؟ چرا هیچگاه برای آنها غصه نخوردید؟! حتی برای کشته شدن آنها با شکنجه؟! در وقت آشوب نمیتوانستید هشتگ نه به آشوب، نه به اغتشاش بزنید؟! بازیگری و بازی با احساسات را کنار بگذارید. شما مقاصد دیگری دارید. روزی خواهد رسید که پرده ها کنار رود. رسوایی دامانتان را رها نخواهد کرد.

پیامدهای «زن زندگی آزادی» در غرب داره خودش رو در خیلی از موضوعات نشان میده در همین جام جهانی اگر دقت کنید تعداد بازیکنان سیاه پوست، دورگه و دارای نژاد غیربومی در تیمهای کشورهای اروپایی زیادتر شده و کاملا غیرعادی است. واقعا این ترکیب تیمها را میتوان تیم ملی آلمان، فرانسه، انگلیس، هلند، پرتغال و... دانست؟! وقتی خانواده از هم می پاشد چاره ای ندارند که با مهاجرین نقص جمعیتی خود را ترمیم کنند. بدیهی است که عامل افول غرب، عامل صعود ما نخواهد شد.

مسألۀ 5- حاكم در اين حدّ، بنابر اقوى بين قتل و به دار آويختن، و قطع به طور مخالف و نفى بلد، مخيّر است. و بعيد نيست كه براى حاكم بهتر باشد كه جنايت را ملاحظه كند و آنچه كه مناسب آن است، اختيار نمايد. پس اگر كشته است، حاكم، قتل يا صلب را اختيار كند. و اگر مال برداشته است قطع را اختيار نمايد. و اگر شمشير كشيده و فقط ترسانده است نفى بلد را اختيار كند. و تحقيقا كلمات فقها و روايات مضطرب است و بهتر همان است كه ما ذكر كرديم. تحرير الوسيلة - ترجمه، ج‌4، ص: 241‌ برخی اعتراض می کنند که در مورد محسن شکاری چرا بنابر قول تخییر عمل کردید؟ بر اساس همان ترتیبی که امام خمینی(ره) یا برخی از فقها در کتب خود ذکر کرده اند حکم میکردید. فرض کنید که بخواهند براساس آن ترتیب حکم کنند. نتیجه چه میشد؟ ترتیب مذکور می گوید اگر مال برداشته قطع دست و پا به صورت مخالف و اگر فقط ترسانده است نفی بلد(تبعید) شود. محسن شکاری ترسانده و نیروی امنیتی را مجروح کرده است. مجروح کردن جرمش بالاتر است یا دزدی مال؟ طبعا جراحت وارد کردن پس مطابق این ترتیب، حکمی که تعین می یافت، لااقل قطع مخالف دست و پا بود. این حکم را می پذیرفتند؟

از این زاویه به این اظهارات بازداشت شده ها توجه کنید: می گویند در این نظام آزادی نیست. اون کسی که به دنبال براندازی است به این صراحت در «وقت بازداشت» حرفش رو میزنه. در بعضی اظهاراتشون تهدید کردن نظام هم وجود دارد. از انقلابیون ۵۷ بپرسید در وقت بازداشت که سر و کارشون با ساواک بوده چقدر جرئت میکردن از این حرفها بزنند؟!

🔸تأملی در آیه محاربه بر اساس فقه حکومتی آیه 33 سوره مائده در خصوص محاربه می فرماید: «إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ» این آیه شریفه مستند اصلی جزای حدی محاربه در فقه و قانون است. ابتدائا این سؤال پیش می آید که آیه می فرماید «جزای محارب با خدا و رسول» چنین است در حالیکه در فقه گفته می شود «جزای محارب» این است. چطور راهزن یک قافله در هزار سال بعد مصداق آیه می شود در حالیکه آیه در خصوص حرب با خدا و رسول سخن می گوید. پاسخ این سوال را می توان از عبارت علامه طباطبایی از تفسیر المیزان استفاده کرد: "ضم الرسول إليه[الله] يهدي إلى أن المراد بها بعض ما للرسول فيه دخل فيكون كالمتعين أن يراد بها ما يرجع إلى إبطال أثر ما للرسول عليه ولاية من جانب الله سبحانه" از این عبارت علامه و ادامه آن، استفاده میشود که ایجاد امنیت از شئون ولایت و حکومت پیامبر و حکومت دینی است و آن کس که اخلال به امنیت میکند در واقع با رسول خدا به جنگ برخاسته است و به انضمام روایات فهمیده میشود حتی پس از زمان حیات پیامبر، تهدید امنیتی جامعه اسلامی، محاربه با خدا و رسول تلقی می شود و فقه ما بر این اساس به تبیین این حکم و حدود و ثغور آن پرداخته است و به انضمام روایات هر کس که را با سلاح کشیدن اخافة الناس کند، مشمول آن جزاء می داند. تصور نگارنده آنست که مدلول آیه از محاربه بیش از این مقدار است و در ظرف حکومت اسلامی دلالت اوسعی میتواند داشته باشد. فرض کنید که پیامبر تعداد مشخصی از یاران خود را برای برقراری نظم و امنیت در جامعه مدینه منصوب میکرد که با لباس یا علامتی خاص این ماموریت را انجام میدادند. حال اگر کسی علیه این مأمور پیامبر سلاح میکشید یا او را مجروح میکرد یا به قتل میرساند آیا صدق میکرد او با رسول خدا محاربه کرده است؟ از عرف می پرسیم. از فقیه می پرسیم آیا در این صورت عنوان محاربة الرسول صدق میکند؟ بنده فکر میکنم به روشنی این عنوان صدق میکند. حال به این مطلب منضم کنید که ولایت فقیه امتداد ولایت رسول الله است و تأمین امنیت وظیفه ذاتی ولایت و حکومت الهی (و بلکه هر حکومتی) است لذا نمی توان گفت از ماموریتهای خاص رسول خدا بوده است همچنان که فقها از آیه اختصاص به زمان پیغمبر استنباط نکرده اند. با درک این مطالب، اگر کسی علیه مأموران حافظ امنیت منصوب ولی فقیه درگیر شود سلاح بکشد یا جراحت وارد کند یا به قتل برساند، آیا مشمول آیه شریفه و جزای محاربه نخواهد بود؟ با این توضیحات، می توان برداشت کرد که درگیری و حرب با مأمور حافظ امنیت منصوب از حاکم اسلامی عنوانی مستقل برای محاربه دارد و اضافه بر عنوان "اخافة الناس" باید در نظر گرفته شود. عقلای عالَم هم در درک میکنند که حمله به مأمور امنیت جرمی بالاتر از "اخافة الناس" دارد چون حمله به او همه بزهکاران را بر مأموران امنیت جسور می کند و ناامنی را گسترده میکند و فقه ما به صورت نقلی نیز این مطلب عقلایی را پشتیبانی میکند. به نظر میرسد که استفاده نکردن چنین قیدی، به خاطر نبود حکومت و نبود رویکرد حکومتی به فقه بوده است و جا دارد مساله محاربه و آیات و روایات مربوط به آن با توجه به نگاه حکومتی مورد بازخوانی و تفقه قرار بگیرد. #فقه_سیاسی

🔸اثر ویژه نماز شب در مورد نماز شب آثار و برکات دنیوی و اخروی بسیاری گفته شده است. یک اثر بسیار مهم، به زعم بنده مهمترین اثر، برای نماز شب و تهجد «ارتباط روحی انسان با معناداری و غایت خلقت» است! ما در درون خودمان می یابیم که در کنار همه شلوغی های دنیا، مهمترین مسأله یعنی غایت وجود برایمان مبهم است. می دویم ولی برای اهداف و غایات نزدیک. واقعیت آنست که غایات دورتر و عمیقتر برای ما روشن و وجدان شده نیست ما از غایات حقیقی خود بیگانه ایم چون از خود حقیقی خود بیگانه ایم. اگر از هدف خلقت سخن بگوییم جز مفاهیم سرد و کلیشه ای بر زبانمان جاری نمی شود. خودمان هم میفهمیم که در سوال اینکه «آمدنم بهر چه بود؟» اگر جوابی بدهیم، بیشتر لفّاظی است. نماز شب، نیمه شب، مناجات سحرگاهان محل نزدیک شدن روح با معنای خلقت است. آیاتی که برای این وقت توصیه شده است، بیانگر این حقیقت و کارکرد عظیم است. در این آیات (آیات آخر سوره آل عمران)، نقطه تمرکز بر غایت خلقت و اتصال روح انسان با آن است. مضامینی همچون: ان فی خلق السموات و الارض و اختلاف اللیل و النهار لآیات لاولی الالباب. یا این قسمت: الذین یتفکرون فی خلق السموات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا حتی اگر انسان در هنگام عبادت سحر ذهنش متوجه این معنا نباشد و تفکر نکند، این اثر یعنی وصل شدن روح با هدف خلقت، به صورت اثر وضعی، در او اتفاق می افتد. البته اگر تفکر و التفات را ضمیمه کند اثر آن مضاعف خواهد شد. غرض اینکه: اگر در خودتان احساس پوچی می کنید احساس سردرگمی و بی معنایی می کنید علیکم بصلاة اللیل نماز شب را برای این اثر فوق العاده اش بخوانید ولو یکی دو شب در هفته. بی جهت نیست که این بیت ورد زبان همه اساتید اخلاق بوده و هست: آنکه سحر ندارد از خود خبر ندارد

عُمری در مجالس اهل بیت علیهم‌السلام و در زیارت مشاهد مشرفه به حال «تنها شدن اولیاء خدا» گریه کرده ایم و بر سر و سینه زده ایم. هر فتنه ای در جامعه دینی از این دو حال خارج نیست: یا اولیاء خدا پشتیبانی می شوند یا اولیاء خدا تنها می مانند تمام آن گریه ها و زیارتها و پیاده روی اربعین ها و نذری ها و مجلس گرفتن ها قرار است نور و چراغی باشد برای همین شرایط. اگر کسی در این فتنه ها اولیاء خدا را تنها بگذارد عملا ملحق به کسانی خواهد شد که عمری به خاطر فعل آنها گریسته است!

🔸دفاع نجیبانه! چقدر در این ایام مشاهده کردیم که برخی چهره ها، سلبریتیها و ورزشکاران آتش بر این آشوبها ریختند، تحریک کردند و تکمیل کننده پازل براندازی و سوریه سازی ایران شدند و می شوند. سوال: مگر نه اینست که نظام اسلامی از آنها سوابقی در خوشگذرانیهای مسأله دار، فسادهای اخلاقی، مالی و... دارد؟ او نمی تواند به واسطه اطلاعات و سوابقی که از ایشان دارد، دست به افشاگری بزند و آبروی آنها را ببرد؟ چرا دست به چنین کاری نمی زند؟ نظام نجیبانه از خود دفاع می کند و در مقابل نمک نشناسی و خیانت ایشان، خویشتنداری میکند و دست به پرونده رو کردن و افشاگری نمی زند. پایبندی بر این قواعد در روزهای سخت، خیلی ارزشمند است. مؤمن به هر طریقی از خود دفاع نمی کند. او پشت گرم به پشتیبانی دیگر است که از او دفاع می کند: إِنَّ اَللّٰهَ يُدٰافِعُ عَنِ اَلَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ يُحِبُّ كُلَّ خَوّٰانٍ كَفُورٍ (حج: ۳۸) قطعا خداوند از کسانى که ایمان آورده اند دفاع مى کند، خدا هیچ خیانتکار ناسپاسى را دوست ندارد. آیه شریفه چقدر زیباست. موضع خداوند نسبت به هر دو طرف یکجا آمده: ▪️دفاع خداوند نسبت به مؤمنین ▪️و دوست نداشتن خداوند نسبت به خیانتکاران ناسپاس

استوری های دوست بنده، آقای سبزی از رفیق شهیدش رسول دوست محمدی باید نام و یاد تک تک شهدای مظلوم امنیت را زنده نگه داریم. بشناسیم و بشناسانیم خداوند آمران، تحریک کنندگان، عاملان و تطهیرکنندگان را رسوا کند و به جزای اعمالشان برساند

rasanews.ir/0032qv بخشی از ارائه بنده در خبرگزاری رسا در نقد مطالب برخی از شخصیتهای حوزوی است که نسبت به محاکمه اغتشاشگران ایراداتی را وارد کردند. پ.ن: - شیوه جداسازی فیلم به گونه ای است که باعث شده مطلب مقداری مبهم شود. ارائه حدود ۳۵ تا ۴۰ دقیقه بود و این مقدار از آن انتخاب شده است. - بحث مقداری تخصصی است

🔸عوامل ضربه پذیری انقلاب از دیدگاه قرآن قرآن شریف اسلام را بیمه کرده و در آیات فراوانی به پیغمبر اکرم ص فرموده بود که اسلام بیمه است و نابود نمی شود و جهانی می گردد. از جمله در آیه 9 سوره صف و 33 سوره توبه. اما همین قران می فرماید ممکن است ضربه بخورد. در جنگ احد اول کفار شکست خوردند. اما بعد مسلمانان ضربه خوردند که گرچه با آن ضربه نابود نشدند اما بالاخره خسارات زیادی به آنها وارد شد. بعد از ضربه خوردن این آیه نازل شد: وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَعَصَيْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا أَرَاكُمْ مَا تُحِبُّونَ فرمود وعده پیروزی خدا صادق بود، برای اینکه دماغ دشمن را به خاک مالیدید: تحسونه باذنه اما به سه علت ضربه خوردید: اول: «حتی اذا فشلتم» یک قدری از فعالیت افتادید. آن فعالیت و ایثار گذشته که باید داشته باشید، از خود نشان ندادید. دوم: «و تنازعتم» اختلاف در میان شما افتاد. آن وحدتی که خدا و پیغمبر ص می خواستند از شما گرفته شد. خط و خط بازی پیدا شد. سوم: «و عصیتم من بعد ما اراکم ما تحبون» برای مال دنیا مخالفت رهبر کردید. وقتی چشمانتان به دنیا افتاد، فرامین رهبر را فراموش کردید. این آیه شریفه می گوید جمهوری اسلامی بیمه است. هیچ کس در این باره اشکالی نکند. دشمن بمیرد و اشکال نکند. دوست هم سرافراز باشد و شک نکند. اما همین قرآن می گوید ممکن است به واسطه گناه ضربه بخورد. آیت الله العظمی حسین مظاهری- اخلاق در خانه 2 - ص306 و 307

ما در مسائل مربوط به حوادث و تاریخ انقلاب اسلامی و جنایت‌های دشمنان از نظر کار رسانه‌ای و تبلیغی، کوتاهی داریم به‌گونه‌ای که نسل جوان ما اطلاعات زیادی از حوادث گذشته از جمله جنایات منافقین ندارد. (رهبر معظم انقلاب در دیدار خانواده‌های شهدای حادثه تروریستی حرم مطهر شاهچراغ علیه‌السلام) پ ن: بنده در پیام ارجاع داده شده، پیشنهاداتی در جهت بازخوانی وقایع و جنایات منافقین و گروهکها مطرح کردم

❇️ سخنان جذاب و کاربردی حاج حسین یکتا در جمع طلاب و روحانیون مدرسه علمیه معصومیه قم .👆👆 تحلیلی متفاوت از مسائل جنگ ترکیبی از نگاه مکتبی . 👆 پ ن؛ خدا حفظش کند حاج حسین یکتا انصافا جمع بندی بسیار عالی از صحنه داشتند بنظرم باید چند بار با دقت گوش دهیم و آنرا منتشر کنیم. ظاهرا توصیفی شاعرانه است اما نه در واقع کدهای بسیار دقیقی را اشاره میکند که توجه به این کدها و تکرار و تذکر آنها غفلت زدایی و لازم و ضروری است. #لبیک_یاخامنه_ای #اعلام_آماده_باش #غفلت_زدایی

🔸چه مقدار در قیامت امنیت داریم؟ پاسخ: به مقداری که در دنیا خوف از خدا داریم. بر اساس برداشت از این روایت شریفه: رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در وصاياي خود به ابوذر فرمودند: يَقُولُ اللهُ تَبَارَكَ وَتَعالى: لا أجْمَعُ عَلى عَبْدٍ خَوْفَيْنِ وَلا أجْمَعُ لَهُ أمْنَيْنِْ فَإِذَا أمِنَنِي فِي الدُّنْيَا أخَفْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَإِذَا خَافَنِي فِي الدُّنْيَا آمَنْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛ خداوند می فرمايد: من براي بنده‌ام دو ترس و نيز دو امنيت را فراهم نمي‌آورم: اگر او در اين جهان از من ايمن بود، در جهان ديگر او را خواهم ترساند؛ و اگر در اين جهان از من ترسان بود، روز قيامت او را ايمن خواهم ساخت. محمدباقر مجلسي، بحارالانوار، ج 77، باب 4، ص 81، ح 3.

🔸راهکارهاي تغيير در احکام دين ۱- نسخ ۲- احکام ثانويه ۳- تبدل موضوع ۴- قانون اهم و مهم ۵- احکام حکومتي در موارد تزاحم احکام اجتماعي که درباره حکم مهم‌تر نصي وارد نشده است، تشخيص ملاک قوي‌تر و حکم مهم‌تر از هركسي برنمي‌آيد. به‌ويژه در‌باره مسائل جديد اجتماعي که حکم آنها در کتاب و سنت نيامده است، حاکم ‌اسلامي و ولي‌فقيه بايد از دو جهت حكم مهم‌تر و ملاک قوي‌تر را روشن کند و به اين طريق تزاحم بين عناوين و احکام را برطرف سازد. نخست از آن جهت که او فقيه و آشناي به مباني و منابع اجتهاد و استنباط احکام شرع است و تخصص و مهارت لازم را براي اداره و تدبير امور جامعة اسلامي دارد، و ديگر از آن روي که براي حفظ نظام جامعه و حاکميت و جلوگيري از اختلال در امور مردم، بايد حکم و نظر او در امور اجتماعي مربوط به حکومت ملاک عمل همگان قرار گيرد. ▪️البته با تأمل و دقت کافي روشن مي‌شود که در زمينه ترتب احکام ثانويه و نيز تزاحم احکام و احکام حکومتي تغيير در احکام، به تغيير در موضوعات باز مي‌گردد و به تبع تغيير در موضوعْ حکم تغيير مي‌کند. #فقه #فقه_سیاسی آیت الله مصباح یزدی(ره) - کتاب بهترین ها و بدترین ها از دیدگاه نهج‌البلاغه گفتار بیست و یکم