🔆 تنوع تعبیر در نوشتن ✍️ سعید احمدی از رموز نویسندگی این است که برای نوشتن یک معنا، همیشه از یک واژه استفاده نکنیم. سیب یکی از میوه‌ها است. وقتی داریم درباره‌ِ سیب می‌نویسیم آیا لازم است همیشه نام سیب را تکرار کنیم؟ یک سطر گذشت و سه‌تا سیب در آن بود؛ پس هنگامی که می‌خواهیم از این میوه‌ی هفت‌سینی بگوییم می‌توانیم عبارت‌های گوناگونی را سر جای آن نام بگذاریم؛ مثل نماد سلامت، بی‌کار کننده‌ی پزشکان یا میوه‌ی هبوط (به قولی). گاهی نیز عبارت‌هایی به تناسب جمله و حال‌وهوای متن می‌شود یافت و برای آن به‌کار برد. حال که سخن از نوزادان درخت شد، از گلابی هم بگوییم که به آن شاه‌میوه، تحفه‌ی نطنز و آمرود هم می‌گویند. کسی که درباره‌ی اصفهان می‌نویسد، چقدر هنر دارد که چند واژه و عبارت جورواجور از آستین خود بیرون بریزد روی صفحه؟ نوشتن درباره کاشان، تهران، خوزستان، بغداد، مکه و دیگر شهرها و مکان‌ها چطور؟ آیا مکه همیشه مکه است که بگوییم رسول خدا در مکه به دنیا آمد، در مکه بزرگ شد و در مکه به پیامبری رسید؟ اشخاص، افراد، اخلاق و صفات چطور؟ حیوانات، اندام‌ها، شغل‌ها، اشیاء و حوادث اگرچه نام صریح و رایجی دارند، از ویژگی‌های برخوردارند که بیان آن‌ها لطف دیگری به نوشته‌ها و کلام ما می‌بخشد. آیا ما همیشه غذا می‌خوریم یا جای چنین معنایی می‌شود عبارت‌هایی را کاشت که بوی تری و تازگی بدهند و بر لطافت و حلاوت بیان بیفزایند؟ شیر یک حیوان است و مردم به آن سلطان جنگل نیز می‌گویند. آیا نمی‌شود به او گربه‌سان اعظم هم گفت؟ چند واژه و عبارت متفاوت اما هم‌معنا برای کلاغ هست؟ اکنون که تب جنگ اسرائیل داغ است و متون بسیاری در این‌باره می‌نویسیم و می‌نویسند، چند روزنامه‌نگار وجود دارد که در یک یادداشت، فقط یک بار، این نام را ببرد و در دیگر جملات «رژیم غاصب، فلسطین اشغالی، خانه‌ی عنکبوت، کشور جعلی، غده‌ی سرطانی، سردسته‌ی کودک‌کش‌ها، قاتل بالفطره، خون‌آشام مدیترانه» و همانند آن‌ها را جایگزین کند؟ #آموزشی #نویسندگی #نویسندگان_حوزوی_اصفهان 🆔 @howzavian_isfahan

نوشتن یا گفتن؟ تا ابد نوشتن ماه گذشته پنج نمایش‌نامه از مارتین مک دونا خواندم تا بتوانم در جلسه‌ی حلقه‌ی ادبی به خوبی درباره‌اش نظر دهم. ولی شب قبل از جلسه به دلیل کسالت تصمیم گرفتم صبح آنلاین در جلسه شرکت کنم. پس چون می‌خواستم نکات را از روی حاشیه‌نویسی‌هایم در نمایش‌نامه‌ها توضیح دهم منسجمشان نکردم. روز بعد تصمیمم عوض شد و نیم ساعت مانده به جلسه از خانه بیرون رفتم و چون یادداشت‌نویسی نداشتم برداشت‌های کلی‌ام درباره‌ی آثار را گفتم. ایده‌های نوآورانه‌ی نمایش‌نامه‌ها بیش از سایر ویژگی‌هایش برایم چشم‌گیر بود. چون اخیراً درباره‌ی ایده‌یابی و ایده‌پروری مطالعه کرده بودم در جلسه فی‌البداهه درباره‌ی اهمیت ایده‌یابی در کار نویسنده صحبت کردم. نظراتم مورد توجه حضار قرار گرفت و شب تصمیم گرفتم همان نظرات را بنویسم و منتشر کنم. هنگام نوشتن متوجه شدم صبح اجمالی نظر داده‌ام و برای ساختن مطلبی ارزشمند نیازمند جزئی‌نگاری بیش‌تری هستم. وقتی به خاطر آن مطلب برای نخستین بار از ایده‌یابی نوشتم ذهنم را درباره‌ی موضوعْ پراکنده یافتم. هنگام مطالعه از مباحث مهمی سهل‌انگارانه عبور کرده بودم که با نوشتن به اهمیتشان پی بردم؛ از این رو دوباره به منابع بازگشتم، دقیق‌تر مطالعه‌شان کردم تا بتوانم مستدل‌تر درباره‌ی کتاب‌ها بنویسم. اگر درباره‌اش نمی‌نوشتم هرگز متوجه خطایم نمی‌شدم و بازاندیشی نمی‌کردم و مدت‌ها در اشتباهم می‌ماندم؛ اشتباه کوچکی که به خاطر اعتماد به نفسم از مطالعاتم و درست به نظر رسیدنشان هنگام گفتن می‌توانست سبب گمراهی عظیمی شود. با نوشتن علاوه بر فهمیدن نقص نظراتم در گفتار، متوجه شدم بیش از آن چه می‌پنداشتم درباره‌ی ایده‌یابی می‌دانم و می‌توانم تا چند صد کلمه نوشته‌ام را گسترش دهم. فهمیدم برای نوشتن مقاله‌ام دچار وسواس شده‌ام و به جای آغاز نوشتن مدام منابع جدید مطالعه می‌کنم. چیزی که برعکسش را نیز تجربه کرده‌ام. بارها شده چون همیشه درباره‌ی موضوعی حرف می‌زدم خودم را مسلط بر آن می‌دانستم؛ ولی همین که نوشتنش را آغازیدم دست‌هایم را خالی یافتم و فهمیدم همواره نوشتن بر گفتن برتری دارد. هر بار که اول درباره‌ی موضوعی یادداشت یا مقاله می‌نویسم و سپس درباره‌اش می‌گویم، سخنرانی‌هایم را کامل‌تر و قابل استنادتر می‌دانم. اما در چنین تجربه‌هایی که اول حرف می‌زنم و بعد با نوشتن به خلأهای دانشم پی می‌برم، پشیمان می‌شوم که چرا قبل از گفتن نکوشیدم با نوشتن عمیق‌تر تأمل کنم؛ زیرا همواره تفکر کتبی، عمیق‌تر و دقیق‌تر است و فقط کسی که می‌نویسد به آن نایل می‌شود.* برای نوشتن در واژه‌ها غور می‌کنم تا بتوانم بهترینشان را برای انتقال منظورم برگزینم. به تک‌تک کلمه‌هایم می‌اندیشم تا مستند و مستدل اول خودم و سپس مخاطبم را قانع کنم و با این کار بسیاری چیزها را تازه با نوشتن می‌آموزم و دانش خود را کامل‌تر می‌کنم. ✍️ مریم نانکلی * کتاب‌پژوهی. محمد اسفندیاری. ص ۱۵۹. #نویسندگی #تبلیغ_مکتوب @howzavian | نویسندگان حوزوی

. 🔥دردِ بدون تیتر! «این طلبه‌های دست‌به‌قلم جوان، خیلی قیمت دارند.» این را رهبر انقلاب اسلامی در دیدار مسئولان مجله‌ی حوزه‌ فرمودند. از آن دیدار بیش از 30 سال می‌گذرد؛ در تاریخ "۱۳۷۰/۱۱/۲۸" آیا در این سی سال طلبه‌های جوان در نگاه مدیران و سیاستگذاران قیمت پیدا کرده‌اند؟ در شورای عالی حوزه، در مرکز مدیریت، در دفتر تبلیغات؟! طلاب جوان دهه هفتاد امروز کجا هستند؛ پیر شدند. خیلی‌ها آمدند و پیر شدند، دست به قلم شدند و در برنامه‌های حوزه‌های علمیه و مدارس و توابع عریض و طویل‌اش، ارج و قیمت پیدا نکردند. #نویسندگی #طلاب_جوان #تبلیغ_مکتوب @howzavian | نویسندگان حوزوی

قدرتمندتر از موشک خطرناک‌تر از نظامی 🌱 امریکا نظامی «نمی‌آورد» اینجا. امریکا نویسنده «می‌آورد» اینجا. امریکا گوینده می‌آورد اینجا. امریکا عمال خودش که سال‌های طولانی آن‌ها را تربیت کرده است، می‌فرستد اینجا. (صحیفه امام خمینی، ج ۱۰، ص ۵۲۱؛ قم شانزدهم آبان ۱۳۵۸) #قلم #نویسنده #نویسندگی @ghalamdar 🆔 @howzavian_isfahan

🔻 نویسندگی اراده می‌خواهد نه استعداد ⚪️ ممکن است عده‌ای استعداد نوشتن را بیشتر از دیگران داشته باشند اما این تنها نقطه شروع ماجرا است. ⚪️ مثل این است که دونده‌ای برای طی کردن مسیر، همه ابزارهای لازم مثل کفش خوب، لباس مناسب، قد و وزن ایده‌آل را داشته باشد اما برای اینکه به خط پایان برسد لازم است پا در راه بگذارد، تلاش کند، بدود و لحظه‌ای از پا ننشیند تا به موفقیت برسد. ⚪️ کسی هم که استعداد ذاتی برای نوشتن دارد و می‌تواند ساده‌تر از دیگران دست به قلم ببرد و بنویسد، اگر تلاش مداوم را سرلوحه کارش قرار ندهد، همین استعداد اولیه را هم می‌تواند بخشکاند و از بین ببرد. ⚪️ گاهی شرایط برای نویسنده‌های نوپا یا کسی که گمان می‌کند استعداد لازم را ندارد، خیلی بهتر است. این فرد آگاهانه‌تر تلاش می‌کند، بیشتر و بهتر از بقیه مسیر نویسندگی را طی می‌کند و برای جبران ندانسته‌ها و نداشته‌هایش به دونده‌ای خستگی‌ناپذیر بدل می‌شود! #نویسندگی #نویسندگان_حوزوی_فارس 🆔 @howzavian_fars

. 🖍 مرگ ارادی نویسنده ✍️ سعید احمدی نویسندگی با آلودگی به تظاهر نمی‌سازد. نویسندگی نه یک حرفه، که متن زندگی دشوار، رنج‌خیز و پر هزینه‌ی ماست. کسانی که شهامت خودبودن ندارند، آنان‌که تاب مستوری پری‌رویی همچون قلم را دارند، هر کسی که خجالت می‌کشد از رخ مافی‌الضمیر و ادراکات عینی و عمیق خود نقاب بردارد، همیشه «نویسنده‌نما» خواهد ماند. 🔗 متن کامل https://rahamedia.net/?p=9862 #نویسندگی #فرهنگ_نوشتن #نویسندگان_قم @howzavian_qom

#حدیث_نامه_قلم (11) ✍️اثر مکتوب؛ میراث بهشتی 🔅پیامبر اکرم(ص): «من مات و میراثه الدّفاتر و المحابر وجبت له الجنّة.» «هر که از دنیا رود و میراثش دفترها و دواتها باشد، بهشت ارزانی‌اش باد.» ارشاد القلوب، ص 176 #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #نویسندگی 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

💠 هم‌افزایی دین و ادبیات؛ غنای متقابل در نشر معارف دینی 🎙سمیه رستمی، عضو کانون نویسندگان حوزوی در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه: 📌انتقال مفاهیم دینی به روش‌های مختلف ادبی مانند داستان، شعر، خاطره و... از جمله رویکردهایی است که در سال‌های اخیر مورد استفاده و استقبال قرار گرفته است. 🔅ادبیات نوجوان در فضای مجازی از بین رفته است. در تولید آثار ادبی برای نوجوانان باید به زبان و نثر آنان دقت شود، اما باید داشته‌های خود را نیز حفظ کنیم؛ یعنی نثری نوشته شود که نوجوان دوست داشته باشد، اما نثر او را هم ارتقا دهد. 🔺 طنز کارکرد آسیب‌شناسی دارد. دین اسلامی دینی کامل است و قابل نقد نیست، اما دین‌داری افراد که گاهی سلایق شخصی در آن اعمال می‌شود را می‌توان در قالب طنز بیان کرد. اگر مخاطب تفاوت این دو را متوجه نشود، ممکن است در مقابل آن جبهه بگیرد. 🔹معبد زیرزمینی که تقریظ رهبر معظم انقلاب را دریافت کرده است، روزاول روز آخر و پرفسور فوفو از معصومه میرابوطالبی همچنین پرواز با اسب سفید و فصل توت سفید از سیده عذرا موسوی از جمله کتبی است که برای نوجوان توصیه می شود. 🔗 متن کامل در خبرگزاری حوزه #حوزه_علمیه #نویسندگی #طنز #ادبیات #کتابخوانی #نویسندگان_قم @howzavian_qom

❗️بنویس تا بفهمی! 🔹نویسندگی، اولین راه تفکر در کلام خداست 👈 این کلیپ از جلسۀ هجدهم مبحث «چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟» تهیه شده است. @Panahian_ir #نویسندگی #نویسندگی_خلاق #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

«نثر خوب نه فقط باید درست و روشن باشد، بلکه باید روان، موزون و خوش‌آهنگ نیز باشد. واژه‌ها باید به‌جا و درست انتخاب شوند، جمله‌ها باید از نظر دستوری بی‌عیب و در ساختار منسجم باشند، و سبک نوشته باید با موضوع و مخاطب تناسب داشته باشد.» 📚نگارش و ویرایش ✍عبدالحسین زرین‌کوب #نویسندگی #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

❓ نوشتن با دست یا تایپ کردن؟ 🔸 مطالعات نشان می‌دهد وقتی برای نوشتن از دست استفاده می‌کنیم، بین کلمات ارتباط برقرار می‌کنیم و با این کار مغز را به‌صورت فعال در این فرآیند شرکت می‌دهیم. 🔸 «تام‌ چتفیلد» در کتاب «چگونه در عصر دیجیتال عقب نمانیم» می‌گوید: وقتی با خودکار روی کاغذ می‌نویسم کلمات طوری روی کاغذ جاری می‌شوند که انگار با نوشتن هر جمله بلافاصله جمله‌ای دیگر در ذهنم شکل می‌گیرد. 🔸 کُندی این روش به من کمک می‌کند تا همان‌طور که صداها و اشیا را حس می‌کنم، کلمات و ایده‌های ذهنی‌ام را نیز احساس کنم و از ورود آن‌ها به ذهنم و نوشتن‌شان روی کاغذ لذت ببرم. 🔸 وقتی جملات را در دفترچه‌ام یادداشت می‌کنم این روش، اغلب به شکلی غیرمنتظره به استعداد من در نویسندگی و خیال‌پردازی کمک می‌کند و باعث می‌شود وقتی حواسم پرت است، ناگهان كلمات و جملات جدیدی به ذهنم برسد. #نویسندگی #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

🔰نویسندگی چیست؟ ✍️سید عبدالله هاشمی #نویسندگی ترکیب فکر و خیال است. وقتی اندیشه پا به سرزمین واژه‌ها می‌گذارد باید لباس خیال به تن کند.اگر اندیشه با استعاره‌،کنایه، تلمیح، تشبیه و... آراسته نشود و عریان پا به سرای ذهن مخاطب بگذارد از سوز سرمای بی رغبتی مخاطب می میرد. بیش و پس از آنکه باید به اندیشیدن بپردازیم باید به زبان گفتگو و ظرافت‌های زبان و قلم توجه کنیم. هنر دین، ارائه اندیشه متعالی در قالب‌های خیال‌انگیز و سحرآمیز اعجاز است. باید عمیق اندیشید و زیبا بیان کرد. نویسندگی، حکاکی اندیشه بر صفحه ذهن مخاطب با قلم خیال است. نویسندگی بدون اندیشه یا بدون لطافت، عقب‌ماندگی است. #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan