«السَّلَامُ عَلَى رَبِيعِ الْأَنَامِ وَ نَضْرَةِ الْأَيَّام» سلام بر بهار مردمان و خرمی روزگاران https://eitaa.com/jorenab

اوقاتی که مربوط به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است مرحوم طبرسی درکتاب نجم الثاقب اوقاتی که مربوط به حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را اینگونه نام می برد «اول شب قدر؛ هر سه شب مردد، دوم روز جمعه، سوم روز عاشورا، چهارم از وقت زرد شدن آفتاب تا غروب آن در هر روز، پنجم عصر دوشنبه، ششم عصر پنجشنبه، هفتم شب و روز نيمه شعبان، هشتم روز نوروز» نجم الثاقب ص۸۰۵ https://eitaa.com/jorenab

الهی ؛ از « أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِين‏ » دانستم عاقبت به خیر کسی است که تسلیم تو باشد «فاجعلنی من المسلمین » بقره : ۱۳۱ https://eitaa.com/jorenab

#درمحضرنهج_البلاغه #حکمت_صدوسیزده #بخش_نهم_دهم_یازدهم ۹-وَ لَا رِبحَ كَالثّوَابِ هیج سودی مانند پاداش الهی نیست زیرا سود های معمولی ممکن است باقی بمانند ویا نابود شوند اما پاداش الهی سودی است دائمی که امکان نابود شدنش نیست پس سودی که بوسیله ثواب به انسان میرسد با سودهای دیگر قابل مقایسه نیست وانسانی که بوسیله عمل صالح به سود وپاداش الهی دست می یابد در حقیقت به یهترین شکل ممکن از سرمایه خویش یعنی عمر بهره برده است. ۱۰-وَ لَا وَرَعَ كَالوُقُوفِ عِندَ الشّبهَةِ وهیج پارسائی چون توقف در برابر شبهات نیست شبهه یعنی چیزی که شبیه به حق است وامکان اینکه انسان به این تصور که فعل درستی را انجام میدهد دچار خطا و اشتباه بشود هست لذا فرمود بهترین پارسائی توقف درشبهات است زیرا انسانی که با احتمال حرام آنرا مرتکب نمیشود بطریق اولی حرام بین و روشن را انجام نمیدهد. ۱۱-وَ لَا زُهدَ كَالزّهدِ فِي الحَرَامِ هیج زهدی مانند زهد در حرام نیست ازآنجا که زهد به معنای بی رغبتی است هرگاه انسان نسبت به حرام بی رغبت باشد و به آن اعتنا نکند مانند آن است که خانه را از آلوده شدن حفظ کند درین صورت خانه تمییز میماند دل نیز از تاریکی و گناه مصون میشود درین صورت واجبات اثرخویش را خواهد داشت در حالی که اگربه گناه میل داشته باشد مانند آتشی که در نیزار افتد نیکی و خوبی هارا نابود می سازدَ. https://eitaa.com/jorenab

#فریادرسی_از_بیچارگان_کفاره_گناهان « وَ قَالَ ع‏ مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوب‏» (نهج البلاغه حکمت ۲۴) توضیح : کلمه« كَفَّارَاتِ » جمع « كَفَّارة » « فَعَّالَة »برای مبالغة یعنی پنهان کننده گویا بوسیله آن گناه پوشانده می شود ومحو  می گردد ([1]) کلمه «ذُّنُوبِ» به معنای گناه ، جرم و معصیت است ([2]) کلمه « إِغَاثَةُ »از ریشه « غوث‏ » وگفته شده تنها اسمی است که در اصوات به فتح آمده زیرا بقیه یا به ضم هست مثل« بُكا »و« دُّعاء »و یه به کسر است مثل « نِّداء » و« غوث » به معنای فریاد است ([3]) کلمه «مَلْهُوفِ»از ریشه «لهف‏» به معنای حزن وتحسر است ([4]) کلمه « تَّنْفِيسُ »از « نَفَّس‏ » وعلت آنکه فریادرسی از گرفتاری را « تَّنْفِيسُ » می گویند الف- از« نَفَس الهواء » یعنی همانطور که نفس کشیدن موجب می شود حرارت درون بدن دفع شود  واحساس خنکی  می کند چنین انسانی نیز به راحتی می رسد ب-یا از « نَفَس الريح‏ » است یعنی همانطور که نسیم  انسان را خنک می کند فریادرسی موجب آرامش وخنکی فرد گرفتار می شود ج- از« نَفَس الروضة » یعنی همانطور که با خوشبو بودن حالت خوشی به انسان دست می د هد چنین فردی با یاری دیگران به حال خوشی می رسد ([5]) کلمه «مَكْرُوب»از ریشه «كَرْب‏» به معنای حزن واندوهی است که در نفس پیدا می شود([6]) حضرت می فرماید « مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوب‏» از جمله کفاره گناهان بزرگ فریاد رسی از درماندگان و اندوهگین هاست آنچه حضرت در این حکمت بیان می کند دو نکته است الف- گناهان هرچه بزرگ باشد  امید به بخشش آن است همانگونه که خداوند می فرماید از رحمت الهی مأیوس نشوید زیرا خداوند تمام گناهان را می بخشد « قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيم‏»([7]) ب-   گناه موجب سختی وقساوت قلب می شود و بنا به تعبیر قرآن کریم گاهی از سنگ هم سخت تر می گردد« ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَهِيَ كَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَة» ودر باره علت این سخت تر بو دن می فرماید ا-برخی از  سنگها شکافته می شوند وآب از آنها جاری می شود « وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهار » 2- برخی از سنگها شکافی در دل آنها ایجاد می شود که اب از آن بیرون می آید « وَ إِنَّ مِنْها لَما يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ » 3-بعضی از سنگها از ترس الهی هبوط وسقوط می کنند« ُ وَ إِنَّ مِنْها لَما يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ »([8]) اما انسانی که مرتکب گناه شده است دلش در برابر چیزی کرنش نمی کند ونرم نمی شود پس برای آنکه نجات یابد اول باید قساوت را از دل بیرون کند تا دل در برابر حق نرم شود وراه نرم نمودن دل سر کشی از گرفتاران وکمک به آنان است . پس ازآنجا که گناه مرکز فرماندهی یعنی قلب وروح را نشانه می گیرد وآنرا قَسی وسخت می کند، هرگاه انسان گناهی مرتکب شد برای مقابله با آن باید جلوی سخت شدن دل را بگیرد و راه آن طبق بیان حضرت کمک به بیچارگان ودرماندگان است والحمد لله رب العالمین -لسان العرب ج 5 ص 149   ماده :ک ف ر[1] -لسان العرب ج 1 ص 389  ماده ذ ن ب [2] -لسان العرب ج 2 ص 174 ماده : غ و ث [3] -لسان العرب ج 9 ص 321  ماده ل ه ف [4] -لسا ن العرب ج 6 ص 236 ماده ن ف س [5] -لسان العرب ج 1 ص 711 ماده ک ر ب  [6] -زمر :53[7] -بقره:74[8] @jorenab

#ارزش_عمل « وَ قَالَ ع‏ مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُه‏» (نهج البلاغه حکمت ۲۳) توضیح :بحث عمل یکی از مباحث مهم در حوزه تربیت اسلامی است بدین بیان که آنچه انسان را به بالندگی می رساند عمل فرد است وهمینطور فرد را به سقوط می کشاند نیز عمل است زیرا انسان به دنیا آمد تا بوسیله عمل خود را تربیت نماید وبدین وسیله مورد آزمایش قرار گیرد «إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيه‏»([1]) اگر عمل زشت وبد بود انسان را به حیوانیت حتی پایینتر ازآن سوق می دهد«إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلا» ([2])  واگر عمل درست  باشد انسان را به  تعالی وکمال رهنمون می شود.« الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى‏ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب‏»([3]) حضرت می فرماید« مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُه » کسی که عملش اورا به کندی حرکت دهد  نسبش اورا به تندی نمی برد . نکته ای که توجه به آن لازم است اینکه معیار صحت وسقم عمل چیست و کندی وتندی که در کلام حضرت است مربوط به چیست؟ از منظر قرآن کریم از آنجا   که کل هستی  برای خداوند است ،به سوی خداوند در حرکت است «اللَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُور»([4])واین حرکت به دو صورت است 1- یا در صراط مستقیم است یعنی همان راهی است که انسانرا به سوی خداوند رهنمون می شود که خود دو گونه است الف- این راه به تندی وبا سرعت طی  می شود ب- با کندی وبه آرامی طی می شود 2-غیر مستقیم راهی که موجب گمراهی وتباهی است  خداوند متعال برای آنکه انسانها  بدرستی راه به سوی اورا بروند پیامبرانی فرستاد ودستوراتی را از طریق آنان به مردم گوشزد نمود که این دستورات به پنج دسته تقسیم می شود اول: بودن آنها الزامی است بگونه ای که نبود آنها موجب  گم کردن مسیر می گردد از آن به «وا جبات» یاد می شود دوم: نبود آنها ضروری است بگونه  که بودن آنها موجب تاریک نمودن راه واز دست دادن فرصت برای رفتن می شود که از آن به «محرمات» یاد می شود سوم :بودن آن می تواند کمک شایانی برای رسیدن به مقصد بکند مانند  اینکه کسی مسیری را می رود داشتن نقشه الزامیست ولی اگر نقشه خوانی هم بهمراه فرد باشد تا اورا در پیدا کردن راه یاری نماید با خیال راحت تری مسیر را می رود که از آن به «مستحبات »  یاد می شود چهارم : نبود آنها می تواند برای رفتن  کمک  کند مانند نبود گرد وغبار که  را ه را بهتر نشان می دهد ویا نبود گرما که راه رفتن را سخت می کند و ازآن به «مکروهات» یاد می شود پنجم  فی نفسه امر خوبی است  که از آن می شود در جهت بهتر رفتن ویا بدتر رفتن بهره برد مانند غذا که اگر باندازه خورده شود می تواند برای رفتن وتجدید قوا مؤثر باشدواگر کسی پرخوری کند خود را اذیت می کند ودر رفتن به زحمت می افتد که از آ« به «مباح » یاد می شود  و هرگاه انسان به دستورات الهی که توسط رسول گرامی اسلام ( صلی الله علیه وآله وسلم ) آورده شده است وبوسیله اهل بیت عصمت وطهارت ( علیهم السلام) تبیین وتفسیر واجرا می شود عمل کند  به راحتی این مسیر را طی می کند  وکندی وتندی رفتن این مسیر بستگی به مقدار عمل به دستورات الهی دارد.. پس انسان به سوی خداوند در حرکت است وراه رفتن پیروی از دستورات دینی است ووسرعت ویا کندی حرکت بمقدار عمل به این دستورات بستگی دارد -انسان : 2[1] -فرقان :42[2] -رعد:29[3] -شوری "53[4] https://eitaa.com/jorenab