👥رفقا: ✅ با توجّه به #نکاتی که در پُرسِش و جَوَاب شماره: ۰۲، مطرح شد که البته پیام آن نیز ریپلای شده است، #اکنون لازم است #دو_آیه از آیات شریفه را مورد بحث قرار دهیم؛ 😎 #بنابراین:👇 👈😎👈با ما #همراه باشید:👇

👏بررسی#آیه اوّل:🔺👇🔺

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱💝⊰━━━━─ #پرسش شماره: ۰۳ ─━━━━⊱❤️⊰━━━━─ ❓❔👈 با توجّه به پرسش و جواب شماره: ۰۲، آیا می توان گفت که تعبیر 《تَوَّابٌ》در آیه ۱۲ سوره مبارکه حجرات یعنی:《إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ》، صفه مشبّهه می باشد؟ 👆👈زیرا ثبوتِ وصفِ {توبه پذیری} به دلالت عقلی، برای خداوند، همیشگی می باشد و از طرفی مفادِ صفه مشبّهه، ثبوتی است لذا حکم به صفه مشبّهه می شود. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱💓⊰━━━━─ #جوابِ پرسشِ شماره: ۰۳ ─━━━━⊱💜⊰━━━━─ 📝در مقام پاسخ از سوال مذکور، ابتدائاً لازم است به جوابِ پرسش گذشته، توجّهی شود؛ 🏃‍♂بعد از رجوع به جوابِ پرسش شماره: ۰۲، گفته می شود: 👌 #خیر؛ نمی توان به صفه مشبّهه بودنِ کلمه 《تَوَّابٌ》در آیه ۱۲ سوره مبارکه حجرات یعنی:《إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ》حکم نمود زیرا:👇 🔸👈{توّاب} بر وزن {فعّال} می باشد و از طرفی با رجوع به کتب صرفی، چنین نتیجه حاصل می گردد که این وزن مختصّ به اسم ‌مبالغه است یعنی اهل محاوره برای بیان مفاد اسم مبالغه یعنی کثرت حدوث، از وزن {فعّال} بهره برده اند لذا با این وجود نمی توان به صفه مشبّهه بودنِ کلمه 《 #تَوَّابٌ》در آیه مذکور اذعان کرد به تعبیری وزن صفه مشبّهه به دو صورت مورد بحث واقع شده است: یکی قیاسی بر وزن: ۱)---> {افعل: برای مذکر ، فعلاء: برای مونّث}؛ ۲)---> {فَعلان: برای مذکر ، فَعلی: برای مونّث} و دیگری سماعی که برخی از صاحبان کتب به بیان آن ها پرداخته اند و همان طور که واضح است موارد سماعی، منحصر در استعملاتی است که از جانب اهل لسان عربی وارد شده است یعنی نمی توان به موارد دیگر سرایت داد لذا وزن {فعّال} که از جمله وزن های اختصاصی اسم ‌مبالغه است، نیز به عنوان وزنِ قیاسی برای صفه مشبّهه به کار برده نشده است به همین جهت گفته می شود: این وزن و کلمه《 #تَوَّابٌ》 در نگاه اهل محاوره، اسم مبالغه است کما این که:👇 👤جناب #زمخشری در تفسیر #الکشّاف در مقام پرده برداری از آیه مذکور، قائل به همین نظریّه شده است و می فرماید: {المبالغه فی التواب للدلاله علی کثره من یتوب علیه من عباده ...}. 😉بله خداوند متعال ذاتاً توبه پذیر است لکن در این آیه نگاهی به ثبوتِ وصف توبه پذیر بودن خداوند ندارد زیرا اسم مبالغه نهایتاً، دلالت بر کثرت حدوث می نماید یعنی ما به وسیله دلیل خارجی یعنی ذاتی بودن توبه از جانب خدا، نمی توانیم کلماتی همچون {توّاب} که دلالت بر کثرت حدوث دارند را حمل بر صفه مشبهه نماییم به عبارتی دیگر آن چه که متکلّم حکیم درصدد انتقال آن به مخاطب از این آیه است، کثرت حدوثِ توبه پذیر بودن است و برای فهماندن ثبوتی بودن توبه، می توانست از صِیَغ صفه مشبّهه استفاده نماید و لذا اکنون که از صیغ صفه مشبّهه بهره نبرده اند، نتیجه می شود که ثبوتی بودن توبه، مراد جدّی وی نبوده است و الّا اگر مراد جدّی وی بوده است، می بایست از صیغ صفه مشبّهه بهره میبُرد. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک کانال #کانال_ادبیات_عرب: 🔺 http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28

⏳⏳بررسی #آیه_دوّم را ان شا الله #فردا ارسال خواهیم کرد؛ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸 🌹الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍﷺ وَآلِ‌مُحَمَّدٍﷺوَعَجِّلْ‌فَرَجَهم🌹 🔸🔸🔸🔸🔸🔸 🔍 #انتقادات و #پیشنهادات خویش را در جهت ارتقاء کانال با در میان بگذارید: ⚫️ @Lakhair

👏بررسی#آیه دوّم:🔺👇🔺

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱💝⊰━━━━─ #پرسش شماره: ۰۴ ─━━━━⊱❤️⊰━━━━─ ❓❔👈 با لحاظِ پرسش و جواب شماره: ۰۲، آیا می توان این گونه اذعان داشت که کلمه 《عَالِمُ》در آیه ۳۸ سوره مبارکه فاطر یعنی:《إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ》 صفه مشبّهه می باشد؟ 👆👈به دلیل آن که ثبوتِ وصفِ {علم و دانایی} به دلالت عقلی، برای ذات اقدس الهی، دائمی می باشد و از طرفی مفادِ صفه مشبّهه، ثبوتی است لذا حکم به صفه مشبّهه می شود. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱💓⊰━━━━─ #جوابِ پرسشِ شماره: ۰۴ ─━━━━⊱💜⊰━━━━─ 🔍با توجّه به نکاتی که قبلاً در جوابِ پرسش سوال شماره: ۰۲ بیان شد، گفته می شود: 👏خیر، نمی توان به صفه مشبّهه بودنِ 《عَالِمُ》 در آیه شریفه، به جهت وجود دلالت عقلیّه حکم ‌نمود زیرا همان که عرض شد: 👈 اوزان مختصّ به اسم فاعل، دلالت بر مفاد حدوثی می نمایند و همچنین:👇 👈 ازوان مختصّ به صفه مشبّهه، دلالت بر مفاد ثبوتی می ‌نمایند. 🔵از طرفی دیگر، میان دلالت های #لفظیّه و دلالت های #عقلیّه، #فرق وجود دارد و به جهت عدم لحاظ این فرق، #برخی نیز خلط نمودند و حکم به صفّه مشبّهه بودنِ《عَالِمُ》نمودند به همین دلیل، به نظر می رسد، آیه مذکور درصدد اثبات تجلّی و ظهور علمِ غیب بودنِ خداوند متعال از آسمان ها و زمین می باشد لذا این تعبیر به دلالت لفظی، نگاهی به ثبوت علمِ غیب بودنِ خداوند متعال ندارد بلکه درصدد بیان‌ مفاد حدوثی است اگرچه به دلالت عقلی می دانیم که وصف ثبوتِ علمِ غیب، در خداوند متعال به طور همیشگی است به تعبیری خداوند متعال در این آیه با به کار گیری وزن {فاعل} درصدد اثبات حدوث و تجّلی و ظهور علم غیب بودن خود می باشد نه #ثبوت علم غیب زیرا اگر درصدد اثباتِ ثبوت علم غیب می بود، آن گاه می بایست از وزن های مختصّ به صفه مشبّهه بهره ببرد بنابراین این که از وزن های مختصّ به صفه مشبّهه بهره نبرده اند، نشان دهنده آن است که درصدد بیان مفاد ثبوتی نیست؛ 👆👈این کلام زمانی قوّت می یابد که در ادامه آیه می بینیم، خداوند متعال از آن جایی که درصدد اثباتِ ثبوتی بودن علمِ خود《بِذَاتِ الصُّدُورِ》است، از وزن مختصّ صفه مشبّهه استفاده کرده است یعنی:《عَلِيمٌ》 و از اوزان اسم فاعل همانند {فاعل} استفاده نکرده است زیرا اساساً درصدد بیان مفاد حدوثی نبوده است فتامّل. 🔍با 👆این👆 نگاه، به راحتی می توان به اسم فاعل بودنِ 《قَادِرٌ 》در آیه ۳۷ سوره مبارکه انعام یعنی:《قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ》حکم‌ نمود و همچنین به صفه مشبّهه بودنِ 《قَدِيرٌ》در آیه شریفه ۲۰ سوره مبارکه بقره یعنی:《 إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ》 اذعان کرد و نیازی نیست که در هر دو آیه، به صفه مشبّهه بودن آن، حکم‌ نماییم. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک کانال #کانال_ادبیات_عرب: 🔺 http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28

👁‍🗨دوستان گرامی: ⌛️بررسی آیه دوّم ‌نیز #بارگذاری شده است؛ 🕰 #اگر وقت نمودید، #مطالعه بفرمایید و #نقاط ضعف و قوّت مطلب را برای ما ارسال نمایید؛ ⌨آیدی جهت ارسال مطالب:👇 ⚫️ @Lakhair