eitaa logo
مباحثه فقاهت
6.3هزار دنبال‌کننده
990 عکس
1 ویدیو
33 فایل
کانال مباحثه فقاهت وابسته به مدرسه عالی فقهی امام محمد باقر عليه السلام با هدف کمک به تعمیق فقه و اصول و ايجاد فضاي علمی و تخصصی در حوزه ایجاد شده است کانال مباحثه فقاهت در تلگرام https://t.me/+h9HkTrDUB4ViMWY0 🌐ارتباط با مدیر کانال 🆔️ @mobahathah
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 💠 اشکال در شمول خطابات قرآن نسبت به عصر غیبت 👤 اینکه گفته شود شمول خطاب نسبت به غائبین مجاز است و عموم این آیات نسبت به معدومین در زمان خطاب، خلاف ظاهر میباشد کلام صحیحی نیست. مشکل اصلی در این است که ما نسبت به شمول خطاب شک داریم و مخاطب مردد بین اقل و اکثر است. دلیلی نداریم که ثابت کند تمام خطابات قرآن و پیامبر که در آنها گفته میشود: ایها المومنون افعلوا کذا.... مراد قضیه حقیقیه است. بلکه احتمال دارد قضیه خارجیه باشد و مخاطبش فقط مسلمین زمان پیامبر باشد. گاهی مناسبات حکم و موضوع اقتضاء تعمیم میکند. مثل... 📚 درس خارج اصول، 20 آذر ۱۴۰۱ ✅ ادامه این مطلب و مباحثه علمی در این موضوع را در تالار علمی فقاهت دنبال کنید http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=2693 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت"
🔸 💠عدم جواز تمسک به اطلاق خطاب برای نفی قیود و خصوصیات ملازم با متعلق حکم 👤 اگر مورد امرشارع، ملازم با خصوصیاتی باشد که امر منفک از آن‌ها نباشد، هر چند ممکن است آن خصوصیات در حکم نقشی نداشته باشند، نمی توان به اطلاق دلیل برای نفی دخالت آن تمسک کرد؛دلیل این مطلب این است که اطلاق گیری در مواردی است که اگر مولی قید را بیان نکند، نقض مولی لازم می‌آید،در حالی که در قیود ملازم با امر مولی،نقض غرض لازم نمی‌آید ومکلف لامحاله مامور به را با آن قید اتیان می‌کند.بنابر این در فرض عدم وجود آن قید در کنار مامور به نمی توان به اطلاق این خطاب تمسک کرد. تذکر این نکته لازم است که این مطلب،مواردی که خطاب به شخص خاصی نیست و عمومیت دارد را شامل نمی شود. 📚درس خارج اصول،اردیبهشت ۱۴۰۲ ✅برای مشاهده ادامه مطلب و مباحثه در این موضوع روی لینک تالار مباحثه فقاهت بزنید ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa
🔰 💠معنای ظهور عرفی و بیان برخی از قواعد استظهار عرفی 👤 مراد از این است که کلام به نحوی باشد که اگر خود همراه با قرائن و متصله نگاه شود نوع عقلاء وثوق به متکلم پیدا می‌کنند -البته این که ممکن است بالفعل به‌ خاطر موانع خارجی، وثوق پیدا نشود، بحث دیگری است- بله اگر کلام به گونه‌ای باشد که گفته شود ما گمان داریم که مراد از این خطاب این مطلب است فایده ندارد. از طرف دیگر ظهور عبارت از آن معنایی است که در عرفی که متکلم در آن سخن گفته است به ذهن مخاطب می‌آید نه این که عرف متکلم نادیده گرفته شود.... 📚 درس خارج اصول، ۱۵ بهمن ۱۴۰۲ ✅ ادامه این مطلب و مباحثه علمی در این موضوع را در تالار علمی فقاهت دنبال کنید. http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3322 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔸 💠 حلّ تنافی بین تعدد شرط در صورت اتحاد جزاء 👤 در صورتی که در دو شرطیه جزاء متحد باشد و متعدد بین منطوق یک قضیه و اطلاق دیگری تنافی وجود دارد برخی معتقدند که این مستقر است و فهم مراد مولا است یعنی روشن نیست که این دو شرط مستقل در تاثیرند یا به نحو جزء العلّة دخالت در جزاء دارند. یکی از بیان هایی که برای رد اجمال و اثبات میتوان ذکر کرد اینکه در بحث تعارض گفته شده است که ضابطه تعارض محکّم و مستقر این است که حتی با جمع بین دو کلام در دلیل واحد تعارض هم چنان باقی باشد و اگر با جمع بین دو کلام تعارضی بین دو دلیل نبود این نشانۀ وجود جمع عرفی بین دو دلیل است. در محل بحث نیز اگر بین دو دلیل در دلیل واحد جمع شود و گفته شود: «إذا خفی الأذان فقصر و إذا خفی الجدران فقصر» متفاهم عرفی از این خطاب حمل شرط بر مستقل است نه جزء سبب و بین این دو جمله و تعارضی عرفا وجود ندارد. بنابراین در صورت دو از یکدیگر نیز تعارضی وجود ندارد و عرفی حمل شرط متعدد بر سبب مستقل است و اجمالی در بین وجود ندارد. استاد در این مورد نقدی بیان فرمودند و از آن پاسخ داده‌اند..... 📚درس خارج اصول، ۹ خرداد ۱۴۰۳ ✅✅ادامه این مطلب و مباحثه علمی 👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3442 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa
🔸 💠خارج نبودن مذاق شریعت از ماهیت تفقه 👤 عدم وجود شارع در قدماء، دلیل بر رد آن نیست. چهار چوبی دارد که علینا إلقاء الأصول و علیکم التفرع است و تا زمانی که شما از این قالب بیرون نرفته‌اید حتی اگر روش ادعای شما جدید باشد، اشکال ندارد و ادعای ما این است که در مذاق ، از این قالب خارج نشده‌ایم بلکه را از شارع می گیرند و تفریع می کنند، اما دلیلی ندارد که تفریعات را محدود به لوازم بین بالمعنی الأخص کنیم. یعنی مثل اخباریین گفته شود که برای تفریع، فقط به مطابقی و بعضی از مدالیل التزامیه نزدیک می توانید اعتناء کنید. مهم تفریع بر اصول است چه در قالب لازم بین بالمعنی الأخص باشد چه در قالب لازم بین بالمعنی الأعم. اما اگر خود شما وارد ارائه بشوید نادرست است که معتقدیم و و مصالح و سد ذرائع و مقاصد الشریعة، از حوزه تفریع خارج شده است. اما در ، این اتفاق نمی‌افتد چون شما مجموع ادله وارده در موضوع را می‌بینید و همان‌طور که لازم یک را برداشت می کنید، از مجموع خطاب‌ها لازم را برداشت می‌کنید و این لازم، امر شخصی نیست بلکه عرفی است. یعنی در همان حدی که و ضابطه دارند، مذاق هم دارد. 📚 درس خارج فقه، ۱۴ آبان ۱۴۰۲ ✅ ادامه مطلب و مباحثه علمی👇 🌐http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3147 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa