eitaa logo
مباحثه فقاهت
7.6هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
6 ویدیو
41 فایل
کانال مباحثه فقاهت وابسته به مدرسه عالی فقهی امام محمد باقر عليه السلام با هدف کمک به تعمیق فقه و اصول و ايجاد فضاي علمی و تخصصی در حوزه ایجاد شده است کانال مباحثه فقاهت در تلگرام https://t.me/+h9HkTrDUB4ViMWY0 🌐ارتباط با مدیر کانال 🆔️ @mobahathah
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 💠 علل مطلق‌نهادن عناوین مشترک، در اسناد روایات 👤 🔻در مساله تمییز مشترکات، یک امر مهم آن است که بررسی شود چه عاملی سبب ذکر این شده است. به عنوان مثال وقتی دو به نام «علی بن محمّد» دارد، وجه آنکه این عنوان را به صورت بیان می‌کند، چیست؟ اگر تنها یک استاد با این نام داشت، وجهی برای بود، مثل محمّد بن یحیی که تنها استاد کلینی به این نام است، ولی وقتی دو استاد به این نام وجود دارد باید نکته‌ای برای اطلاق وجود داشته باشد. پاسخ آن است که برخی از عوامل برای اطلاق وجود دارد. بسته به آنکه این عامل چیست، روش حلّ این عنوان مشترک، متفاوت می‌شود... 📚درس خارج فقه، ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ ✅ ادامه این مطلب و مباحثه👇👇 🌐http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3580 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔 @mobahathah_ir
🔸 💠 بررسی دلالت روایتی در باب نماز آیات بر تداخل اسباب و مسببات 👤 برای اثبات تداخل و می‌توان به مقامی روایت محمد بن مسلم در باب اسباب نماز تمسک کرد: حَمَّادٌ، عَنْ‌ حَرِيزٍ، عَنْ‌ زُرَارَةَ‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ‌ مُسْلِمٍ‌، قَالَا: قُلْنَا لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌: هٰذِهِ‌ الرِّيَاحُ‌ وَ الظُّلَمُ‌ الَّتِي تَكُونُ‌ هَلْ‌ يُصَلّىٰ‌لَهَا؟ فَقَالَ‌: «كُلُّ‌ أَخَاوِيفِ‌ السَّمَاءِ‌ مِنْ‌ ظُلْمَةٍ‌ أَوْ رِيحٍ‌ أَوْ فَزَعٍ‌، فَصَلِّ‌ لَهُ‌ صَلَاةَ‌ الْكُسُوفِ‌ حَتّىٰ‌ يَسْكُنَ‌» توجه به این مطلب نیز لازم است که معمولا این آیات مثل باد و ظلمت همراه یکدیگر واقع می‌شوند خصوصا که اموری مثل صاعقه و ... به دفعات متعدد و نزدیک به یکدیگر اتفاق می‌افتند و متفاهم از این روایت این است که اگر این موارد اتفاق افتاد نماز بخوان نه نماز متعدد بخوان. بله روایت دلالت دارد که هر کدام از این موارد سبب است اما اینکه برای هر باید نماز مستقلی به جا آورد خلاف این روایت است؛ چون در آن فقط به نماز شده است نه نماز و اگر نماز متعدد بود باید تذکر داده می‌شد؛ چون از مواردی است که در معرض غفلت شدید است و لذا روایت اقتضاء می‌کند که نماز واحد کافی است. 📚درس خارج اصول، ۲۶ شهریور ۱۴۰۳ ✅ادامه مطلب و مباحثه علمی 👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3561 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa
🔸 💠 تعارض اطلاق کلامی و مقامی 👤 🔻شهید می‌فرماید: ظهور اطلاق ، سکوتی است، بنابراین نمی تواند با روایات خمر کند؛ چون آن روایات کلامی است. البته ما نمی توانیم این فرمایش را بپذیریم. در تعارض دو ، مناشئ ظهور باعث اظهر و ظاهر می شوند و اظهر را مقدم می کنند. ظهور روایات دال بر طهارت ، با مقدمات حکمت است و این روایت عبدالله بن سنان هم که اطلاق مقامی تک دلیل بر نجاست خمر دارد، منشأش مقدمات حکمت است. پس صرف این که ظهور در این روایت سکوتی است اما در آن روایت لفظی است، مزیتی ندارد. اگر در مناشئ ظهور برتری بود، خوب است اما اینجا اظهری وجود ندارد. 📚 درس خارج اصول، ۷ آذر ۱۴۰۳ ✅ ادامه مطلب و مباحثه👇🏼 🌐http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3730 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔 @mobahathah_ir
🔰 💠 معانی موضوع در بحث موضوع علم اصول 👤 چند در علم هست؛ معنای اول: گاهی علمای علم و موضوع را می‌کنند بر جوهر در مقابل عرض، معلوم است این معنا اینجا نیست، معنا ندارد بگوییم موضوع هر علمی جوهر است. لذا می‌بینید در بعضی از علوم موضوع، مقسم واقع می‌شود بین جوهر و عرض، در الهیات به معنی الاعم می‌گویند موضوعش وجود بما هو وجود است و وجود بر دو قسم است و ، لذا روشن است که موضوع به معنای جوهر نیست.... 📚درس خارج اصول، ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3588 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔸 💠 تفاوت عدم الدلیل دلیل العدم با اطلاق مقامی 👤 🔻 در بحث عدم الدلیل دلیل العدم _البته لو کان لبان هم همینطور است_ باید نگاه کنید که این مسأله مبتلی به بوده یا خیر؟ دواعی بر نقل آن کم بوده یا زیاد؟ اما در مقامی اصلا به میزان محل ابتلاء و بر نقل، کاری نداریم. از طرف دیگر در اطلاق، به مقام بیان و مقدمات نیاز داریم اما در عدم الدلیل دلیل العدم کاری به مقام بیان نداریم. پس این ها دو قاعده متفاوت هستند ولو ممکن است بتوان در یک مثال مانند امر به و نهی از هر دو را ادعا کرد. توضیح قاعده عدم الدلیل دلیل العدم: اگر مسأله مبتلی به بین مردم باشد و دواعی بر نباشد، اگر شارع چیزی بیان نکرد، معلوم می شود که چیزی نبوده است. اما اگر مسأله مبتلی به نباشد یا مبتلی به باشد اما دواعی بر إخفاء قوی باشد، این جاری نمی شود. 📚 درس خارج اصول، ۵ آذر ۱۴۰۳ ✅ ادامه مطلب و مباحثه👇🏼 🌐http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3719 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔰 💠 بررسی قاعده حذف عموم مفید عموم است و تطبیق آن بر حدیث رفع 👤 بعضی گفتند حذف ، دلیل بر است و اگر فرمود حرام است، یعنی و خمر حرام است. اما این سخن نادرست است که حذف متعلق دلیل بر عموم است، چون و صفت فیه است و باید ابتدا مستعمل فیه پیدا شود و بعد بگوییم حالا که در استعمال کرد، پس جامع است.... 📚درس خارج اصول، ۲۱مهر ۱۴۰۳ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3616 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔸 💠 بررسی دلالت روایتی در باب نماز آیات بر تداخل اسباب و مسببات 👤 برای اثبات تداخل و می‌توان به مقامی روایت محمد بن مسلم در باب اسباب نماز تمسک کرد: حَمَّادٌ، عَنْ‌ حَرِيزٍ، عَنْ‌ زُرَارَةَ‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ‌ مُسْلِمٍ‌، قَالَا: قُلْنَا لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌: هٰذِهِ‌ الرِّيَاحُ‌ وَ الظُّلَمُ‌ الَّتِي تَكُونُ‌ هَلْ‌ يُصَلّىٰ‌ لَهَا؟ فَقَالَ‌: «كُلُّ‌ أَخَاوِيفِ‌ السَّمَاءِ‌ مِنْ‌ ظُلْمَةٍ‌ أَوْ رِيحٍ‌ أَوْ فَزَعٍ‌، فَصَلِّ‌ لَهُ‌ صَلَاةَ‌ الْكُسُوفِ‌ حَتّىٰ‌ يَسْكُنَ‌» توجه به این مطلب نیز لازم است که معمولا این آیات مثل باد و ظلمت همراه یکدیگر واقع می‌شوند خصوصا که اموری مثل صاعقه و ... به دفعات متعدد و نزدیک به یکدیگر اتفاق می‌افتند و متفاهم از این روایت این است که اگر این موارد اتفاق افتاد بخوان نه نماز بخوان. بله دلالت دارد که هر کدام از این موارد سبب است اما اینکه برای هر باید نماز مستقلی به جا آورد خلاف این روایت است؛ چون در آن فقط به نماز شده است نه نماز و اگر نماز متعدد بود باید تذکر داده می‌شد؛ چون از مواردی است که در معرض غفلت شدید است و لذا روایت اقتضاء می‌کند که نماز واحد کافی است. 📚درس خارج اصول، ۲۶ شهریور ۱۴۰۳ ✅ادامه مطلب و مباحثه علمی 👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3561 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔸 💠بررسی حمل عقد بر مطلق عهد در «اوفوا بالعقود» 👤 ممکن است گفته شود « در آیه‌ی « بالعقود» منحصر در معنای از و نیست بلکه اعم از است و «اوفوا بالعقود» به معنای «اوفوا بالعهود» است لذا شامل که قبول در آن نیست نیز می‌شود زیرا آن یک عهد است. لذا در مواردی که در قصد در یک ایقاع شک شود می‌توان این احتمال را با تمسک به اطلاق «اوفوا بالعقود» دفع کرد. جواب این بیان این است که به دو جهت نمی‌توان عقد را به عهد حمل کرد: جهت اول: عقد به معنای خوردن است... 📚درس خارج فقه، ۱۰ آذر ۱۳۹۸ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3838 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
💠 بررسی دلالت روایت محمد بن مسلم بر تداخل اسباب و مسببات 👤 برای اثبات و میتوان به مقامی روایت محمد بن مسلم در باب سجدۀ تمسک کرد أحْمَدُ بْن مُحَمَّد عَن الْحَسن بن مَحْبُوب عَن الْعلاءِ بن رَزِين عَن مُحَمَّدِ بْن مُسلم عَن أبِي جَعْفَر قَالَ: َسألْتُه عَن الرجُل يُعلِّم السورةَ مِن الْعزائِم فَتُعادُ عَلَيْهِ مِرارا فِي الْمَقْعدِ الْوَاحِدِ قَالَ عَلَيْهِ أن يَسجُدَ كلَّمَا َسمِعهَا وَ عَلَى الَّذِي يعلِّمُه أيْضا أن يَسجُدَ. (تهذیب الاحکام، ج ۲،ص ۲۹۳) توضیح اینکه؛ به قرینۀ «فَتُعادُ عَلَيْهِ مِراراً» و «أن يَسجُدَ كلَّمَا سمِعهَا» مفروض در صدر روایت جایی است که قرآن را می‌خواند و معلم گوش فرا می‌دهد؛ و در ذیل روایت فقره «وَ عَلَى الَّذِي يُعلِّمُه أيْضا ًأن يسجُد» مربوط به متعلم است و نفرمود که متعلمی که می‌کند نیز کند و لذا ممکن است حالتی که معلم قرائت می‌کند و متعلم می‌کند مراد باشد و از آنجایی که سماع متعلم معمولا با قرائت و تکرار او همراه است (بر خلاف سماع معلم که با قرائت او همراه نیست) عدم تذکر این مطلب که متعلم باید هم برای خواندن و هم برای شنیدن سجده کند به اطلاق دلالت دارد که لازم نیست برای هر بار خواندن و هر بار شنیدن جداگانه انجام بدهد. 📚درس خارج اصول، ۲۸ شهریور ۱۴۰۳ ✅✅ادامه مطلب و مباحثه علمی 👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3561 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔸 💠 پاسخ به اشکال مرحوم صاحب معالم مبنی بر کثرت استعمال امر در ندب 👤 🔻 مرحوم صاحب اشکال کردند که هر چند صیغۀ وضعاً برای قرار داده شده، ولی کثرت آن در در روایات معصومان، مانع حمل بر وجوب می‌شود. به عقیدۀ ما این مطلب، تنها در صورتی مطرح می‌شود که دلالت صیغۀ امر بر وجوب را بدانیم. ولی اگر صیغۀ امر بر وجوب را بالاطلاق بدانیم، وجوب، مستفاد از خود لفظ نیست تا کثرت استعمال لفظ در ندب مشکل‌ساز شود. بنابر مسلک ، وجوب، مستفاد از سکوت متکلم است نه از خود لفظ. بدین ترتیب در موارد کثیری که صیغۀ امر در مورد به کار رفته، جزء دیگر دالّ که سکوت است، از بین رفته است؛ لذا اگر در جایی سکوت برقرار بود، دلالت بر وجوب نیز سامان می‌یابد و بین این دو مطلب منافاتی وجود ندارد. به بیان دیگر، بنابر مسلک اطلاق، آنچه مقتضی ظهور در وجوب بوده، صیغۀ امر به علاوۀ سکوت متکلم بوده است. در مواردی که .... 📚 درس خارج اصول، ۶ آبان ۱۴۰۳ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 https://mobahasah.ir/t/5556 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" @mobahathah_ir
🔰 💠 نفرین و دعا به اشخاص در قنوت نماز 👤 صاحب فرموده: «يجوز في القنوت الدُّعاء على العدو بغير ظلم و تسميته، كما يجوز الدُّعاء لشخص خاص مع ذكر اسمه.» بر جایز است اما در حدی که ظلم به تلقی نشود. می توانید از دشمن نام ببرید همچنان که دعا برای یک شخصی با ذکر اسمش مانعی ندارد. قید «بغیر ظلم» به دلیل صحیحه بن سالم است که در آن نقل شده: «مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ الْعَبْدَ لَيَكُونُ مَظْلُوماً فَمَا يَزَالُ يَدْعُو حَتَّى يَكُونَ ظَالِماً». یعنی انسان گاهی آن‌قدر به نفرین می‌‌کند که خودش ظالم می‌‌شود یعنی نفرین هم حد دارد و در حد مجاز می‌‌توان نفرین کرد نه بیشتر. البته این روایت ندارد و فی‌الجمله می‌‌فهماند که انسان مظلوم در نفرینش به ظالم ممکن است که مصداق ظالم بشود. مراد یا عدو دینی است که نفرین بر او جایز است یا عدو دنیوی که ظالم به انسان باشد. اما اگر یک عدو دنیوی ظالم به ما نباشد حق نفرین به او را نداریم زیرا .... 📚 درس خارج فقه، ۹ آبان ۱۴۰۳ ✅ ادامه مطلب و مباحثه 👇 https://mobahasah.ir/t/5676 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔰 💠سه بیان برای احراز ملاک حکم از هیئت خطاب 👤 برای احراز نسبت به خطابات راههای مختلفی بیان شده است. یکی از آنها خطاب است که سه بیان برای آن مطرح است: ۱- حکم شامل است و احکام همان طور که بین عالم و جاهل مشترک است، همچنین بین عاجز و قادر نیز است. این بیان مشروط به قبول هیئت است. ۲- هیئات که وجوب و حکم را می‌رسانند، به قدرت مقید هستند و شرط حکم هستند اما با این حال، وقتی که شک در قدرت باشد، می‌توان ملاک را احراز کرد با دو مقدمه. قبول این بیان نیز متوقف بر دو نکته است. ۳- به اطلاق خطاب تمسک می‌کنیم به لحاظ التزامی‌اش نه مدلول مطابقی‌اش. این بیان هم عرفا دلالت لفظی نیست..... 📚درس خارج اصول،۲۳ فروردین۱۴۰۴ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 https://mobahasah.ir/t/5633 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir