سلام بر دوستان عزیز امروز سه شنبه ۸ مهر کلاس مغنی و بلاغت برگزار نمی شود

#خیانت های خاتمی و روحانی به نظام درسی آموزش و پرورش (و در واقع به #اسلام و #قرآن) در بیان استاد #مهدوی_ارفع

امسال به تصویر #قرآن_کریم روی جلد کتاب درسی رحم نکردند و آن را هم حذف کردند ... https://www.gostaresh.news/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-71/120651-%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%D8%B0%D9%81-%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AF%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA

در انتهای کلاس امروز بلاغت، مشکل صوت پیش آمد لذا متن مربوط به آن را تقدیم می کنم:

1. به نظر ما «أمّا» شرطیه همیشه توکید ندارد: در بحث «أمّا» در مغنی آوردیم که «أمّا» در صورتی معنای تأکید دارد که به این معنا باشد: «مهما یکن من شیءٍ»(هرچه که وجود داشته باشد: اگر چیزی وجود داشته باشد که حتماً در این عالم چیزهایی وجود دارد) که در غالب مثال های «أمّا» هم چنین است(امّا زیدٌ فقائمٌ). چرا تأکید دارد؟ کشاف ذیل آیه 26 بقره گفت و مغنی هم نقل کرد: تعلیق بر مُحَقَّق، محقَّق است کما اینکه تعلیق بر محال، محال است(: لا یدخلون الجنة حتی یلج الجملُ فی سمّ الخیاط: 40 اعراف) و تعلیق بر محتمل، محتمل است. اما اگر «أمّا» به این معنای «محقّق» نباشد دیگر تأکید ندارد: «فأمَّا الیتیمَ فلا تَقهَر» که به معنای «مهما رأیتَ الیتیمَ» است دیگر تأکید ندارد.

2. اِنّما و اَنّما هم طبق قول مختار فقط «حصر» دارند و تأکید ندارند: این نکته دقیق را تبیین کرده: «سلسبیل، 101 تا 105» در صدر بحث از آیه «انما نطعمکم ...»(9 انسان). در جمع بندی این بحث ایشان می نویسند: «و نستنتجُ من ذلک أنَّ «إنّما» بسیطةٌ موضوعةٌ علی استقلالِها لاِفادةِ الحصرِ و لم یکن اَصلُها «إنّ» المشبهةَ بالفعلِ زیدت علیها «ما» فَاُلغِیَت عن العمل! ... فَمِنَ الخیر الاقتصارُ علی اعتبارِ «إنّما» کلمةً واحدةً معناها الحصرُ».

3. جمله اسمیه با یکی از دو شرط می تواند مفید تأکید باشد: الف. وجود تأکید دیگر که خودش قرینه است بر اینکه این جمله اسمیه تأکید دارد: إنّ الانسانَ لفی خسر ب. تکرار اسناد: زیدٌ قائمٌ أو قامَ أو یقومُ. لذا «هذا قلمٌ» تأکید ندارد. تفصیل استدلال در مورد هامش 2 جواهر در ص43 چنین است: همان طور که از هامش جواهر به دست آمد(از قول دسوقی) روشن شد که کسی قائل نیست که صرف جمله اسمیه رساننده تأکید باشد بلکه برایش شرط گذاشته اند. 1. لذا قول به تأکید داشتن اسمیه به نحو مطلق نادرست است؛ کما اینکه در برخی جمل اسمیه کاملاً روشن است که تأکید وجود ندارد مثل «هذا قلمٌ». خود متکلم برای اینکه بگوید: «این قلم است» چه راهی جز این جمله دارد؟ وقتی هیچ راه دیگری ندارد پس تأکید هم ندارد وگرنه باید قائل شویم که مخاطب در این فرض هیچ راهی جز «تأکید» گفتار خود ندارد! حال آنکه روشن شد که «تأکید» برای مخاطب «خالی الذهن» نادرست است(: خبر ابتدایی) و در جواب سائل متردد مستحسن است(: خبر طلبی) و در جواب مُنکِر لازم است(خبر انکاری). 2. از سویی قول به عدم تأکید مطلقاً هم باطل است چراکه به وضوح می توان دریافت که در «قامَ زیدٌ» یک اسناد داریم و در «زیدٌ قامَ» و «زیدٌ قائمٌ» دو اسناد داریم لذا «زیدٌ قامَ» در قوه آن است که گفته شود: «قامَ زیدٌ، قامَ زیدٌ» و روشن است که تکرار خودش مفید «تأکید» است لذا جمله اسمیه فی الجمله تأکید دارد. لذا اگر بخواهیم «خرق اجماع مرکب» نکنیم باید از میان سه قول فوق یکی را برگزینیم؛ لذا یک به یک آنها را بررسی می کنیم: 1. جمله اسمیه وقتی تأکید دارد که از آن اراده تأکید شود. اقول: به نظر سخن درستی نیست چراکه تأکید باید به نحوی آورده شود که مخاطب آن را فهم کند تا غرض گوینده منتقل شود لذا اگر منوط به اراده متکلم شود لزوم داشتن «علم غیب» برای مخاطب لازم می آید «اللهم الا ان یقال: متکلم ممکن است با بالا بردن صدای خود در جمله اسمیه تأکید را برساند ولی وقتی آن کلام به متن تبدیل می شود، این تأکید دیده نمی شود مگر به معونه قرائن». البته همین سخن اخیر که بیان شد، اشکال دارد چراکه سؤال خواهد شد که اگر با بلند کردن صدا می توان اراده تأکید کرد یا اساساً اگر «تأکید جمله اسمیه» بر اساس اراده متکلم است(علی أیّ نحو کان) چرا نتوان همین اراده را در جمله فعلیه کرد؟ این سؤال مهمی است که این جماعت باید به آن پاسخ دهند. 2. جمله اسمیه وقتی تأکید دارد که با مؤکِّد دیگری همراه شود(مثل «إنَّ و لام مزحلقه») در واقع اگر قرینه ای وجود داشت که جمله اسمیه تأکید دارد آنگاه به همان قرینه عمل می شود مثل «إنَّ الانسان لفی خُسر» که مفید 3 تأکید است. اقول: به نظر قول خوبی است چراکه در همه جا «قرینه» تعیین کننده مقصود است. 3. جمله اسمیه از فعلیه عدول کرده باشد. اقول: این مطلب همان است که در مورد دوم به آن اشاره شد یعنی همین قدر که «قامَ زیدٌ» به صورت «زیدٌ قامَ» یا «زیدٌ قائمٌ» بیان شد به این جهت که «اسناد» دو برابر می شود پس تأکید بر اسناد شده است و یک تأکید در کلام وجود دارد. این سخن نیز قطعاً صحیح است. جمع بندی به نظر می رسد که تأکید جمله اسمیه به این نحو است: 1. اگر با مؤکِّد دیگری جمع شد ظاهر آن است که خود جمله اسمیه هم تأکید را برساند به این صورت که آن مؤکد دیگر(مثل «إنَّ، لام ابتدا، لام مزحلقه، قسم و ...») قرینه می شود بر اینکه «جمله اسمیه» تأکید دارد: «إنَّ الانسانَ لفی خُسر». 2. اگر خبر جمله اسمیه، یک فعل یا اسم مشتق باشد به این معنا که حاوی ضمیر باشد یعنی جامد نباشد(به خلاف هذا قلم) در این صورت حتماً تأکید دارد چراکه اسناد در این جمله دو برابر شده، یعنی وقتی می تواند بگوید: «قامَ زیدٌ» اگر بگوید: «زیدٌ قامَ/ قائمٌ» از آنجا که تعداد اسناد دو برابر شده گویی که این جمله را دو بار تکرار کرده لذا تأکید دارد.

#مقاله #ادوات_توکید #راسل بحث از توکید #جمله_اسمیه و #انّما و #اَمّا

#امام_خامنه_ای 4 اسفند 68 دیدار با قاریان چهل کشور جهان در روز بعثت غير از آنچه كه تاكنون انجام گرفته، دو كار ديگر بايد انجام بگيرد: اول اينكه بايستى روخوانىِ قرآن، تمام ملت ما را شامل بشود. نبايد يك نفر در ميان ملت ما بماند كه قادر نباشد قرآن را باز كند و به ‏صورت صحيح بخواند. زن و مرد و كوچك و بزرگ و پير و جوان، بايد بتوانند قرآن را بخوانند ... . نمى‏ شود در كشورى كه بر مبناى اسلام اداره مى ‏شود، قرآن را به دست يك نفر بدهيم و بگوييم بخواند، اما نتواند اين كتاب عزيز را باز كند و بخواند. بنابراين، همه بايد بتوانند قرآن را بخوانند. البته، اين قدم اول است. كار دوم، رفتن به سمت فهم قرآن است ... .

#امام_خامنه_ای 4 مهر 85 دیدار با شرکت کنندگان در مسابقات بین المللی قرآن کریم من مي خواهم به شما «قرآنی ها» كه اهل تلاوت، اهل تجويد و اهل لحن و آهنگ و صوت و خواندن قرآنيد، اين را تأكيد كنم، گاهى شنيده مي شود كه بعضى مي گويند آقا به قرآن بايد عمل كرد؛ خوب، اين حرف درستى است؛ اما مقصودشان اين است كه تلاوت قرآن و آرايه‌هاى قرآنى را دست كم بگيرند! من با اين مخالفم. تلاوت قرآن هم جزوِ يك مجموعه و منظومه ‌اى است كه اينها همه به هم متصل است؛ اين هم بايستى مورد توجه قرار بگيرد و گرامى داشته شود.

#امام_خامنه_ای 4 تیر 1391 ديدار با شركت كنندگان در مسابقات بين المللي قرآن كريم «اينكه ما اصرار داريم بر حفظ قرآن، بر تلاوت قرآن، بر گسترش جلسات قرآنى در سطح كشور، بر آموزش‏ علوم قرآنى و فنون قرآنى- از تلاوت و كتابت و بقيه مسائل گوناگونى كه اطراف قرآن هست- به خاطر اين است كه آشنائى با اينها و وقت گذاشتن در اين رشته ‏ها، فضاى كشور را فضاى قرآنى مي كند. ما به اين فضا احتياج داريم. وقتى فضا قرآنى شد، انس با قرآن افزايش پيدا خواهد كرد، عموميت پيدا خواهد كرد؛ و انس با قرآن، موجب تدبر در قرآن و معارف قرآنى مي شود».

سلام بر دوستان عزیز امروز دوشنبه 14 مهر 99 به جهت مشکلی که در سیستم lms مدرسه به وجود آمده کلاس مغنی و بلاغت برگزار نمی شود. ان شاء الله دنباله مباحث باشد برای فردا.

ولی دوستان #مغنی برای فردا «ما» را در این آیات بررسی کنند: 14 هود(اَنّما انزل بعلم الله) 178 آل عمران: (اَنَما نملی لهم ... اِنمّا نملی لهم) همچنین تلاش کنید که «ما» در یکی از صفحات قرآن مجید را تشخیص داده و نظر خود را با کتب اعاریب قرآن(نظیر تبیان عکبری و در المصون و الجدول) مقایسه کنید. مثلاً «ما» در آیات 1 تا 24 بقره را یافته و بررسی کنید.

دوستان #جواهر هم اگر تا کنون #تقریرات خود بر مباحث قبلی را کامل نکرده اند، حتماً امروز را به تقریرنویسی مشغول باشند بالاخص بحث حاضر(مدلول خبر) که نیاز به کار جدی دارد.

#مغنی #ما_استفهامیه #تحقیق #راسل موضوع: مغنی در بحث #ما_استفهامیه ادعا کرد که اگر این «ما» مجرور شود، حذف الف آن واجب است: بِمَ فیمَ عَمَّ ... عبارت مغنی: «یَجِبُ حذفُ ألفِ «ما» هذه إذا جُرَّتْ ...». حال آنکه به تصریح خود مغنی «عکرمه و عیسی» آیه اول سوره نبأ را «عَمّا یتساءلون؟» خوانده اند ولی مغنی به آنها ایراد گرفته. اقول: حق آن بود که مغنی بگوید حذف الف مای استفهامیه مجروره، غالباً رخ داده نه همیشه. با فحص در روایات، نمونه هایی یافت شد که الف مای استفهامیه مجروره حذف نشده: مصباح المتهجد، 2، 847؛ دعای کمیل: دعای کمیل: يا إلهي و ربّي و سيّدي و مَولاي لأيِّ الأمورِ إليك أشكو، و لِمَا منها أضِجُّ و أبكي؟ نامه 31 نهج البلاغه فَانْظُرْ فِيمَا فَعَلُوا وَ عَمَّا انْتَقَلُوا وَ أَيْنَ حَلُّوا وَ نَزَلُوا؟ نکته: اگر «اینَ حلّوا» در کلام حضرت نیامده بود، این احتمال می رفت که «ما» در «فیما و عمّا» استفهامیه نباشد، ولی با وجود «أینَ» کاملاً ظاهر است که «ما» در «فیما و عمّا» استفهامیه است و فعل «انظر» فعل قلبی است که معلّق از عمل در مفعول به شده(رک: باب تعلیق: فعل قلبی بر سر استفهام مثل آیه 84 اعراف: فانظر کیفَ کانَ عاقبةُ المجرمین). محاسن برقی ره، 1، 240 سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ص بِمَا عَرَفْتَ‏ رَبَّكَ؟ توحید صدوق ره، 289 سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فَقِيلَ لَهُ بِمَا عَرَفْتَ‏ رَبَّكَ‏؟

دوستان مغنی سلام بر شما گرامیان لطفا برای درس فردا حتما این مقاله مختصر را بنگرید👇

#مشکلات_نگارشی #قرآن_کریم و تأثیرات آن در «قرائت»، «تجزیه و اعراب» و «تفسیر» قرآن #طلبگی_تا_اجتهاد #مقاله http://tt-ej.ir/post/549

برای رفقای بلاغت هم می تواند نافع باشد

به جهت کسالت امروز سه شنبه ۱۵ مهر۹۹ کلاس نیست

🎥 نماهنگ زیبای «سفر عشق» ویژه اربعین با صدای محمدحسین پویانفر کانال «دکترسلام»: @Drsalaam

🕌🕌🕌🕌🕌🕌🕌🕌🕌🕌 یک اربعین فراق و غم و غصه و ملال هر لحظه‌ اش گذشته به زینب هزار سال تو روی خاک بودی و می‌زد چهل عروج مــرغ دلــم بـه جــانب گـودال، بـال‌ بـال در شهر کوفه هر نفسم نهضتی عظیم در شـــام بــود هـر قـدمم صحنـۀ قتـال هجده ستاره کرد غـروب از سپهر من هــم بی‌ستــاره مــاندم و هم گشته‌ام هلال ممکن نبـود بیشتــر از ایـن کنند ظلم بعــد از رسـول، امت او بـا رسـول و آل السلام علی الحسین الشهید المظلوم 🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋

🔻 #پس_از_ده_سال ❇️ جایگاه حوزه علمیه قم 📆 به گزارش خبرگزاری حوزه، ۲۷ مهر ۱۳۸۹، سالروز سفر ده روزه مقام معظم رهبری به شهر مقدس قم است که به این مناسبت در شماره های گوناگون به بازخوانی مطالبات و سخنان رهبر معظم انقلاب خواهیم پرداخت. ✅ قله‌ی حوزه‌های علمیه ◻️حوزه‌های علمیه بخصوص #حوزه‌ی‌علمیه‌ی‌قم در هیچ دوره‌ای از تاریخ خود، به قدر امروز مورد توجه افکار جهانی و انظار جهانی قرار نداشته‌اند؛ به قدر امروز مؤثر در سیاستهای جهانی و شاید مؤثر در سرنوشت جهانی و بین‌المللی نبودند. حوزه‌ی قم هرگز به قدر امروز دوست و دشمن نداشته است. شما ملتزمان حوزه‌ی علمیه‌ی قم، امروز از همیشه‌ی این تاریخ، دوستان بیشتری دارید؛ دشمنان بیشتر و خطرناک‌تری هم دارید. امروز حوزه‌ی علمیه‌ی قم که در قله‌ی حوزه‌های علمیه قرار گرفته است یک چنین موقعیت حساسی را داراست. ◽️بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار طلاب و روحانیون – ۱۳۸۹/۰۸/۰۱ @HawzahNews| خبرگزاری‌حوزه