eitaa logo
موج نور
172 دنبال‌کننده
5.3هزار عکس
3.4هزار ویدیو
17 فایل
امواج نور را به شما هدیه می‌دهیم. @Mohammadsalari : آیدی آدمین
مشاهده در ایتا
دانلود
☘ سلام بر ابراهیم ☘ 💥قسمت بیست و هشتم : نماز اول وقت ✔️ راوی : جمعی از دوستان شهید 🔸محور همه فعالیت‌هایش بود. ابراهيم در سخت‌ترین شرايط نمازش را اول وقت می‌خواند. بيشتر هم به و در مسجد. ديگران را هم به نماز جماعت دعوت می‌کرد. مصداق اين بود كه اميرالمؤمنين می‌فرمایند: هر که به مسجد رفت و آمد کند از موارد زير بهره می‌گیرد: «برادری که در راه خدا با او رفاقت کند، علمی تازه، رحمتی که در انتظارش بوده، پندی که از هلاکت نجاتش دهد، سخني که موجب هدايتش شود و ترک .» 🔸ابراهيم حتی قبل از انقلاب، نمازهای صبح را در و به جماعت می‌خواند. رفتار او ما را به ياد جمله معروف شهيد رجایی می‌انداخت؛ «به نماز نگویید کار دارم، به کار بگویید وقت است.» بهترين مثال آن، نماز جماعت در گود بود. وقتی كار به اذان می‌رسید، ورزش را قطع می‌کرد و نماز جماعت را بر پا می‌نمود. 🔸بارها در مسير سفر، يا در ، وقتی موقع اذان می‌شد، ابراهيم اذان می‌گفت و با توقف خودرو، همه را تشويق به نماز جماعت می‌کرد. صدای رسای ابراهيم و اذان زيبای او همه را مجذوب خود می‌کرد. او مصداق اين کلام نورانی اعظم بود که می‌فرمایند: «خداوند وعده فرموده؛ مؤذن و فردی که وضو می‌گیرد و در نماز جماعت مسجد شرکت می‌کند، بدون حساب به ببرد.» 🔸ابراهيم در همان دوران با بيشتر بچه‌های مساجد محل رفيق شده بود. او از دوران جوانی يک عبا برای خودش تهيه کرده بود و بيشتر اوقات با نماز می‌خواند. 🔸سال ۱۳۵۹ بود. برنامه تا نيمه شب ادامه يافت. دو ساعت مانده به اذان صبح کار بچه‌ها تمام شد. ابراهيم بچه‌ها را جمع کرد. از خاطرات كردستان تعريف می‌کرد. خاطراتش هم جالب بود هم خنده دار. 🔸 بچه‌ها را تا اذان بيدار نگه داشت. بچه‌ها بعد از نماز جماعت صبح به خانه‌هایشان رفتند. به مسئول بسيج گفت: اگر اين بچه‌ها، همان ساعت می‌رفتند معلوم نبود برای نماز بيدار می‌شدند يا نه، شما يا کار بسيج را زود تمام کنيد يا بچه‌ها را تا اذان صبح نگهداريد كه نمازشان قضا نشود. 🔸ابراهيم روزها بسيار انسان و بذله‌گویی بود. خيلی هم عوامانه صحبت می‌کرد. اما شب‌ها معمولاً قبل از سحر بيدار بود و مشغول نماز شب می‌شد. تلاش هم می‌کرد اين کار مخفيانه صورت بگيرد. ابراهيم هر چه به اين اواخر نزديک می‌شد. بيداری سحرهايش طولانی‌تر بود. گویی می‌دانست در احاديث نشانه بودن را بيداری سحر و نماز شب معرفی کرده‌اند. او به خواندن دعاهای كميل و ندبه وتوسل مقيد بود. دعاها و زیارت‌های هر روز را بعد از نماز صبح می‌خواند. هر روز يا زيارت يا سلام آخر آن را می‌خواند. هميشه آيه و جعلنا را زمزمه می‌کرد. يكبار گفتم: آقا ابرام اين آيه برای محافظت در مقابل دشمن است، اينجا كه دشمن نيست! ابراهيم نگاه معنی‌داری كرد و گفت: دشمنی بزرگ‌تر از شيطان هم وجود دارد!؟ 🔸يكبار حرف از نوجوان‌ها و اهميت به نماز بود. ابراهيم گفت: زمانی كه پدرم از دنيا رفت خيلی ناراحت بودم. شب اول، بعد از رفتن مهمانان به حالت قهر از خدا نماز نخواندم و خوابيدم. به محض اينكه خوابم بُرد، در عالم رويا پدرم را ديدم! درب خانه را باز كرد. مستقيم و با عصبانيت به سمت اتاق آمد. روبروی من ايستاد. برای لحظاتی درست به چهره من خيره شد. همان لحظه از خواب پريدم. نگاه پدرم حرفهای زيادی داشت! هنوز نماز قضا نشده بود. بلند شدم، وضو گرفتم و نمازم را خواندم. 🔸از ديگر مسائلی که او بسيار اهميت می‌داد نماز جمعه بود. هر چند از زمانی که نمازجمعه شکل گرفت ابراهيم در کردستان و يا در جبهه ها بود. ابراهيم هر زمان که در تهران حضور داشت در نمازجمعه شركت می‌کرد. می‌گفت: شما نمی‌دانید نماز جمعه چقدر و برکات دارد. امام صادق می‌فرمایند: «قدمی نيست که به سوی نمازجمعه برداشته شود، مگر اينکه خدا آتش را بر او حرام می‌کند.» 📚 منبع : کتاب سلام بر ابراهیم 👉 شهید 🕊🌹 شادی روح پاکش صلوات 🌹 ╭═━⊰🍂🌺🌺🍂⊱━═╮         @mojnoor3 ╰═━⊰🍂🌺🌺🍂⊱━═╯ ما را به دوستان خود معرفی کنید. 🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸
☘ سلام بر ابراهیم ☘ 💥قسمت سی و چهارم : شهرک المهدی ✔️ راوی : علی مقدم، حسین جهانبخش 🔸از شروع يك ماه گذشت. ابراهيم به همراه حاج حسين و تعدادی از رفقا به شهرك المهدی در اطراف سرپل‌ذهاب رفتند. آنجا سنگرهای پدافندی را در مقابل دشمن راه اندازی كردند. نماز صبح تمام شد. ديدم بچه‌ها دنبال ابراهيم می‌گردند! با تعجب پرسيدم: چی شده؟! گفتند: از نيمه شب تا حالا خبری از ابراهيم نيست! من هم به همراه بچه‌ها سنگرها و مواضع دیده‌بانی را جستجو كرديم ولی خبری از ابراهيم نبود! 🔸ساعتی بعد يكی از بچه‌های دیده‌بان گفت: از داخل شيار مقابل، چند نفر به اين سمت می‌یان! اين شيار درست رو به سمت دشمن بود. بلافاصله به سنگر دیده‌بانی رفتم و با بچه‌ها نگاه كرديم. سيزده عراقی پشت سر هم در حالی كه دستانشان بسته بود به سمت ما می‌آمدند! پشت سر آنها ابراهيم و يكی ديگر از بچه‌ها قرار داشت! در حالی كه تعداد زيادی اسلحه و نارنجك و خشاب همراهشان بود. هيچكس باور نمی‌کرد كه ابراهيم به همراه يك نفر ديگر چنين حماسه‌ای آفريده باشد! آن هم در شرايطی كه در شهرك المهدی مهمات و سلاح كم بود. حتی تعدادی از رزمنده‌ها اسلحه نداشتند. 🔸يكی از بچه‌ها خيلی ذوق زده شده بود، جلو آمد و كشيده محكمی به صورت اولين اسير عراقی زد و گفت: «عراقی مزدور!» برای لحظه‌ای همه ساكت شدند. ابراهيم از كنار ستون اسرا جلو آمد. روبروی ايستاد و يكی يكی اسلحه‌ها را از روی دوشش به زمين گذاشت. بعد فرياد زد: برا چی زدی تو صورتش؟! جوان كه خيلی تعجب كرده بود گفت: مگه چی شده؟ اون دشمنه. ابراهيم خيره خيره به صورتش نگاه كرد و گفت: اولاً او دشمن بوده، اما الان اسيره، در ثانی اينها اصلاً نمی‌دونند براي چی با ما می‌جنگند. حالا تو بايد اين طوری برخورد كنی؟! 🔸جوان بعد از چند لحظه سكوت گفت: ببخشيد، من كمی هيجانی شدم. بعد برگشت و پيشانی اسير عراقی را بوسيد و معذرت خواهی كرد. اسير عراقی كه با تعجب حركات ما را نگاه می‌کرد، به ابراهيم خيره شد. نگاه متعجب عراقی حرف‌های زيادی داشت! 🔸دو ماه پس از شروع جنگ، ابراهيم به مرخصی آمد. با دوستان به ديدن او رفتيم. در آن ديدار ابراهيم از خاطرات و اتفاقات جنگ صحبت می‌کرد. اما از خودش چيزی نمی‌گفت. تا اينكه صحبت از نماز و عبادت رزمندگان شد. يک دفعه خنديد و گفت: در منطقه المهدی در همان روزهای اول، پنج جوان به گروه ما ملحق شدند. آنها از يك با هم به جبهه آمده بودند. چند روزی گذشت. ديدم اينها اهل نماز نيستند! 🔸تا اينكه يك روز با آنها صحبت كردم. بندگان خدا آدم‌های خيلی ساده‌ای بودند. آنها نه سواد داشتند نه نماز بلد بودند. فقط به خاطر علاقه به امام آمده بودند جبهه. از طرفی خودشان هم دوست داشتند كه نماز را ياد بگيرند. من هم بعد از ياد دادن وضو، يكی از بچه‌ها را صدا زدم و گفتم: اين آقا شما، هر كاری كرد شما هم انجام بديد. من هم كنار شما می‌ایستم و بلند بلند ذكرهای نماز را تكرار می‌کنم تا ياد بگيريد. 🔸ابراهيم به اينجا كه رسيد ديگر نمی‌توانست جلوی خنده‌اش را بگيرد. چند دقيقه بعد ادامه داد: در ركعت اول، وسط خواندن حمد، امام جماعت شروع كرد سرش را خاراندن، يك دفعه ديدم آن پنج نفر شروع كردند به خاراندن سر!! خيلی خنده‌ام گرفت اما خودم را كنترل كردم. اما در سجده، وقتی امام جماعت بلند شد مُهر به پيشانيش چسبيده بود و افتاد. پيش به سمت چپ خم شد كه مهرش را بردارد. يك دفعه ديدم همه آنها به سمت چپ خم شدند و دستشان را دراز كردند! اينجا بود كه ديگر نتوانستم تحمل كنم و زدم زير خنده! 📚 منبع : کتاب سلام بر ابراهیم 👉 شهید 🕊🌹 شادی روح پاکش صلوات 🌹 ╭═━⊰🍂🌺🌺🍂⊱━═╮         @mojnoor3 ╰═━⊰🍂🌺🌺🍂⊱━═╯ ما را به دوستان خود معرفی کنید. 🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸