eitaa logo
نقد غفاری
364 دنبال‌کننده
67 عکس
46 ویدیو
5 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
دوازدهم محرم 96.mp3
12.08M
سخنان آقای غفاری در شهر کازرون (96/7/11) 💠 @naghdeghaffari
نقد غفاری
سخنان آقای غفاری در شهر کازرون (96/7/11) 💠 @naghdeghaffari
قسمت چهارم یکی از روشهای آقای غفاری نسبت به برخی افراد است. این اغراق گویی ها، گاهی نسبت به برخی ، گاهی نسبت به برخی شخصیت های سیاسی و گاهی حتی نسبت به برخی اشخاصی است که از کمترین میزان آشنایی با آنها برخوردار است! به عنوان نمونه ایشان در مهر ماه 1396 به برخی شهرهای جنوب کشور از جمله شهر سفر و در مسجد شهدای این شهر سخنرانی کرد. او در بخشی از سخنرانی خود به مناسبت اشاره ای که به یکی از آیات قرآن مجید کرد، درباره مدیر حوزه علمیه کازرون گفت: "بعضی از آقایون توی قم می گویند: بعد از آقای مفسری بهتر از عزیز ما حاج آقای نیست که حالا در خدمتشان هستیم!" (دقیقه 35 فایل ضمیمه) این اغراق گویی حیرت آور در حالی صورت گرفت که بنابر تحقیق جامع و دقیقی که انجام شد، مدیر حوزه علمیه کازرون علی رغم آنکه شخصیت فاضل و محترمی است اما هرگز در دانش تفسیر در آن جایگاهی که آقای غفاری اعلام کرد (یعنی دومین شخصیت تفسیری عالم تشیع)، نیست. گفته می شود مدیر حوزه علمیه کازرون همچون شمار زیادی از فضلای حوزه از مدرک سطح سه حوزه در رشته تفسیر برخوردار است. نکته جالب دیگر آنکه آقای غفاری، مدیر حوزه کازرون را برای اولین بار در همین جلسه دیده است! @naghdeghaffari
1_15573087.mp3
11.67M
تفسیری حیرت آور از توسط آقای غفاری. قسمت اول @naghdeghaffari
1_16597263.MP3
9.81M
تفسیری حیرت آور از توسط آقای غفاری. قسمت دوم @naghdeghaffari
1_16756325.MP3
11.66M
تفسیری حیرت آور از توسط آقای غفاری. قسمت سوم @naghdeghaffari
تفسیری حیرت آور از سوره عصر جناب غفاری اخیرا طی سه جلسه در مشهد الرضا (ع) به تفسیر پرداخته است. وی در تفسیر این سوره و به خصوص در تفسیر این عبارت که «ان الانسان لفی خسر الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات» حرف هایی زده که بر خلاف آیات متعددی از قرآن کریم است. وی ابتدا در ادعایی حیرت آور، تعبیر «خسران» که در ادبیات قرآن مجید فقط حاوی بار منفی است را به «» و «» تقسیم می کند! سپس به مناسبت بکاربردن تعبیر «» و «» برای انسان در ماجرای پذیرش امانت الهی، این دو تعبیر را قرین «خسران» کرده نتیجه می گیرد که پذیرش این امانت توسط انسان از مصادیق خسران است! آنگاه ضمن اشاره به داستان اخراج (ع) و (س) از بهشت، را اسما و مقامات اهل بیت (ع) معرفی کرده و به تمجید از عمل حضرت آدم (ع) و حوا (س) در متابعت از پرداخته و این عمل را عملی معرفی می کند! @naghdeghaffari
8.14M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
فیلم: بخشی از تفسیر حیرت آور توسط آقای غفاری @naghdeghaffari
1_18209914.mp3
11.74M
تفسیری حیرت آور از توسط آقای غفاری. قسمت چهارم
بازي با آیاتی از سوره عصر! ! چنانچه پيشتر گفتيم جناب غفاري در تفسير يكي از كوتاه‌ترين سوره‌هاي قرآن سخنان حيرت‌آوري را بيان كرده كه بيانگر اوست. وي در تفسير آيه دوم از سوره مباركه عصر كه مي فرمايد: «إِنَّ الْإِنْسانَ لَفي خُسْرٍ» با پشت پا زدن به و شواهد فراوان قرآني مدعي وجود معنايي خوب براي كلمه «خسران» شد. او در اين رابطه گفت: «اميدواريم که از خسراني که تا به حال به خودمون زده‌ايم از اين به بعد ديگه نزنيم. مواظبت بکنيم. اما خسران به اون معنايي که عرض کردم خيلي زيباست! چون نپذيرفتن خود، منيت و شئونات خودمون هست! اين خسران را بزنيد! که زده‌ايم تو عالم الست؛ از اين به بعد هم بزنيم! اما خسران‌هاي ديگه رو به وجود شريفتون اصلا هيچ اجازه نديد که خداي ناکرده بيش از اين عقب بمانيد!» (جلسه اول) وي همچنين در معناي [!] مي‌گويد: «اون خسران همش زيبايي هست. اين خسران خصوصاً در توجه به خواهش‌هاي نفساني همش تاريکي و ظلمت هست! خسران اولي همش نورانيت و معرفت و مقام هست! خسران دو لبه هست ديگه؛ پايينش اينچنينيه! انساني که خسران حقيقي را فهميد هيچ وقت خسران عالم تشريع بهش دست نمي‌ده! دچارش نمي‌شه!... در راه اينجوريه ديگه! خسران را انسان مي‌پذيره! جبهه‌هاي جنگ ظاهراً همش خسران بود ديگه! زن و بچه و پست و مقام و پول را همه را رها کرده! خسرانه ديگه! خسران! چه چيزي بالاتر از [اين] اما چه خسران زيباييه!» وي حتي بلافاصله پس از عبارات بالا پا را فراتر نهاد و عملاً منكر معناي منفي خسران در آيه فوق شد. او در اين رابطه گفت: «والعصر ان الانسان لفي خسر. صحبت از انسان است. انسان در خسران است! نه اونهايي که «بل هم اضل» از حيوان بدترند اما شکل انساني را دارند[!] قرآن اينها رو اصلاً موجود حساب نمي‌کنه! موجود پستند! هرچند که شکلشون آدمه! اينا رو اصلا جزو چيزا حساب نمي‌کنه! اينا انسان نيستند که! به اين انسان مي‌شه قسم خورد؟! کدوم عاقل اين رو مي‌پذيره که قرآن به انسان قسم مي‌خوره! انسان! نه موجود دوپايي که شکلش انسانه! انسان به تمام معنا که ميگن اين انسان هست! يعني به اونکه [؟!] دچار خسراني شديم که خود پذيرفته‌ايم. نمي‌خوايم از اين خسران کوچک‌ترين کوتاهي در رسيدن به اين خسران از ما سر بزنه [!] ما خسران را زديم به خودمون ديگه! کجا بوديم؟ بهشت بوديم. خسران زديم به [...] ميوه فروش‌ها بعضاً بعضي جاها ميگه: به مالم آتيش زدم! شنيديد؟! من و شما هم تو بهشت بوديم به مالمون آتيش زديم! بابا عالم سجن مي‌ري‌ها! خون دل‌ها خوردن هستا! زجر هست!... حضرت ملکه زمان بود... جايگاه دنيوي بالايي داشت... وقتي به خداي (ع) ايمان آورد... آتيش به اموالش و موقعيتش مي‌زنه... اين ظلوم و جهول نيست؟! کدوم عاقلي اين کارو مي‌کنه؟ چه جهالتي بالاتر از اين؟! چه ظلمي بالاتر از اين‌که انسان موقعيت آن‌چناني رو پشت کنه بهش؟! اين خسران نيست؟! چه خسراني بالاتر از [اين]؟... داريم خسران رو معني مي‌کنيم‌ها! خسراني که بهش قسم خورده شده!!! يعني انسان فقط مي‌تونه خسران‌پذير باشه نه هر دوپايي که به شکل انسان است! زيبايي‌هاي خيلي بالاست. سالکي موفقه که دار و ندارشو آتيش بزنه... ما از ازل [!] خسران را قبول کرديم و خودمان را از بهشت انداختيم به اين مشکلات!» نقد اين عبارات را در مطلب بعد بخوانيد. @naghdeghaffari
بازي با آیاتی از ! (2) ! متاسفيم كه برای اتمام حجت بر مريدان ايشان شده‌اند که اين عبارات را قرآن مي‌پندارند، به نقد اين سطح از مطالب بپردازیم. به هر حال آنچه واضح است اينكه: 1. معناي لغوی هر كلمه را ابتدا در بايد يافت. بر این اساس هیچ لغت شناسی خسران را در معنای مثبت بکار نبرده است. 2. پس از فهمیدن معنای "خسران" در علم لغت نوبت به بررسي موارد كاربرد این کلمه در آيات قرآن مي‌رسد. اين بررسي نشان مي‌دهد كه ماده «خسر» و مشتقات آن در 25 آيه از آيات قرآن به كار رفته است اما اين كلمه و مشتقاتش در هيچ كدام از اين آيات داراي بار مثبت نيست. 3. جناب غفاري بر اساس روش خود كه عوض كردن معناي اصلي كلمات قرآني است در تعبيري توهين‌آميز حضرت را نيز و ناميد! در اين رابطه بعدا بيشتر خواهيم نوشت. 4. آقاي غفراني در يك جا ادعا كرده كه به انسان قسم خورده و ممكن نيست كه خداوند به هر انساني قسم بخورد! وي چند دقیقه بعد مدعي شده خداوند به خسران قسم خورده است! اين در حالي است كه قسم قرآن به «عصر» است نه به «انسان» يا «خسران»! والعصر ان الانسان لفي خسر 5. گويا آقاي غفاري در جلسات اول و دوم از اين نكته غافل بوده كه در آيه سوم از اين سوره يك استثناي مهم وجود دارد كه با «تفسير به راي» ايشان از كلمه «خسران» سازگار نيست. لذا در جلسه سوم كه به اين آيه رسيده است، به اين اشاره مي‌كند و عبارات بي ربط زير را در توجه آن بيان مي‌دارد: «اين افراد ديوانه‌وار اين ضرر را مي‌پذيرند اين را مي‌خوايد با «الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات» چه جوري مي‌خوايد تطبيقش بديد؟ مگر اونايي که ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند. ايمان‌آورندگان چه کساني هستند؟ يه وقت ايمان اعتقادي داريم؛ ايمان غالبي بهش مي‌گن. يه وقت ايمان مراحل [...] خب ايمان را 10 شمردند، 100 شمردند. مراحل داره ديگه ايمان. اون عالي‌ترين درجه ايمان؛ اونجا عمل صالح چي مي‌شه؟ عمل صالح براي مثلاً امام معصوم (ع) چي مي‌شه؟... شما امام معصوم (ع) را در همه‌جا و همه وقت بايد ببيني. مخصوصاً در جاهايي که ظهورشون بيشتر هست. مثلاً در نماز... آنهايي که شمشير کشيدن بر علي (ع) او را نمي‌شناختند؟... يقيناً بهتر از ما مي‌شناختند. اشکال کار کجاست؟ چرا ما خودمون را تافته و بافته، فکر مي‌کنيم خيلي خوبيم؟ کجات خوبه؟... ضعف ما عدم شناخت از حقايق ملکوتي و عالم اسمائي است. اينو درستش کنيم. اينو درست کنيم خيلي چيزا درست مي‌شه... اگر عمل صالح پشتوانه درخواست‌‌هامون نباشه هيچ فايده‌اي نداره و عمل صالح بدون معرفت به امام هم هيچ فايده‌اي ندارد... بزرگ‌ترين عمل صالح اينه كه انسان امامشو بشناسه، خدا رو بشناسه...» چنانچه مشاهده مي‌كنيد در اين عبارات هيچ توجيهي براي استثناي «الذين آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر» از معناي [!] ارائه نشده است. در قسمت بعد بیشتر به این موضوع می پردازیم. @naghdeghaffari
بازي با آیاتی از ! (3) جناب غفاري در چهارمین جلسه تفسیر سوره عصر براي توجيه افتضاحي كه در تفسير كلمه خسران به بار آورده‌، اساساً منكر استثنا بودن كلمه «الا» ‌شده و مي‌گويد: «اين الا اينجا به نظر نمي‌رسد؛ الا زماني مياد كه قبلش رو انسان يا از كفار باشه يا از مشركين باشه يا تحت سيطره شيطان و نفس باشه يا از ظرف هدايت خارج و در ظرف ظالمين قرار بگيره. اين الا را حالا شما طلبه‌ها چي‌چي ميگيد بهش؟ شايد باشه! باشه! اينجا الا، نيست! مثل «لاغوينهم اجمعين الا عبادك منهم المخلصين» اينجا حضرت استاد مي‌فرمايد: اين الا، الاي اسثنا نيست!😳 [به معنای] مگر نيست!😳 اينجا لُنگ مي‌ندازه براي مخلصين! اصلاً جرأت نزديك شدن نداره تا بخواد اغفال بكنه. يعني مخلَص از همه اينها عبور كرده... اينجا هم معنا همين است. الا الذين آمنوا؛ چه كساني ايمان مي‌آورند؟! يعني رسول الله (ص) مظهر ايمان را علي (ع) معرفي مي‌كند!...پس اگر اين را الاي اسثنايي نگيريم مال كساني است كه ايمان به معناي واقعي آوردند.» درباره اين سخنان مشوش نيز بيان نكات زير لازم است: 1. اگر الا در اين آيه حرف ربط باشد و استثنا نباشد، معنا اينچنين خواهد شد: «به درستي كه انسان در خسران است و كساني كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و توصيه به حق و صبر كردند!» به فرضي كه از روي جهالت اين نوع معنا كردن آيه را بپذيريم در آن صورت تكليف معناي آيه بر اساس بد دانستن خسران چه خواهد شد؟! 2. آقاي غفاري به مرحوم آيت الله سعادت پرور نسبت كذب داده كه ايشان كلمه الا در آيه «فبعزتك لاغوينهم اجمعين الا عبادك منهم المخلصين» را استثنا نگرفته و به معناي مگر ندانسته است! اين در حالي است كه در جلد دهم (صفحه 185) از كتاب (اثر استاد ) در ترجمه اين آيه آمده است: «پس به عزت و سرافرازي‌ات سوگند مسلماً همه آنها را گمراه خواهم نمود، مگر بندگان مخلَص و پاك [به تمام وجود] تو» اساساً اين الا جز به معناي استثنا و مگر هيچ معناي صحيح ديگري نمي‌تواند داشته باشد. 3. ما هيچ مفسر معتبر قرآني از شيعه و سني را نيافتيم كه كلمه الا در سوره عصر را به معناي استثنا نداند. @naghdeghaffari
آيا حضرت (س) و بود؟! پيش از اين اشاره شد كه جناب غفاري در مقام تفسير سوره عصر به ماجراي پذيرش توسط انسان اشاره كرده و بدين مناسبت با اشاره به تعبير ظلوم و جهول پذيرش اين امانت را از مصاديق خسران انسان دانسته است. به عبارات زير توجه كنيد: ▪️«ما زيانکاري را در روز از خدا گرفتيم و اعلام کرديم که زيانکاريم! کدام آيه هست؟ آن آيه‌اي که فرمود اين امانت بزرگ را بر هر موجودي از عالم هستي قرار دادم که بپذيرد، نپذيرفت جز انسان ظلوم و جهول؛ انساني که هم ظالمه هم جاهله. زيانکاره ديگه! زيانکاريش را از اينجا پذيرفته است!... هر لحظه انسان در خسران است. هميشه به خودش ضرر مي‌زنه، ظالمه ديگه! ظلم مي‌کنه به خودش؛ اما اون ظلمي که خدا مي‌گه با اون ظلمي که من و شما مي‌فهميم زمين تا آسمان فرق هست! گفت مقام خليفه الهي را من دادم هيچ موجودي در عالم تکوين و غيرتکوين، ملکوت و غيرملکوت نپذيرفت جز انسان جهول و ظلوم! اين از اول زيانکاري را پذيرفته است، به جان خريده است. زيانکاره مي‌خواد صدمه بزنه به خودش. اصلا نمي‌خواد خودشو ببينه! اصلا به جايي مي‌رسه که نمي‌خواد ريخت خودشو ببينه! اين زيانکاريه ديگه! انسان عاقل که اين کارو نمي‌کنه! اينا يه عده ديوونه مي‌خواد که بپذيره!... به هر حال خداي تبارک و تعالي دنبال کسي است که بي‌کله باشه... ما از اون اول خسران را به خود زديم و قبول کرديم! لذا قسم قسم بزرگي است که تو اي انسان از اون اول ظلوم و جهول بودي! اگر مي‌دانستي چقدر سختي‌ها داره، چقدر مصيبت‌ها داره، چقدر اذيت شدن‌ها داره،...» (جلسه اول) ▪️«حضرت آسيه ملکه زمان بود... جايگاه دنيوي بالايي داشت... وقتي به خداي (ع) ايمان آورد... آتيش به اموالش و موقعيتش مي‌زنه... اين ظلوم و جهول نيست؟! کدوم عاقلي اين کارو مي‌کنه؟ چه جهالتي بالاتر از اين؟! چه ظلمي بالاتر از اين‌که انسان موقعيت آن‌چناني رو پشت کنه بهش؟!» (جلسه دوم) ❓اكنون پرسش آن است كه چرا خداوند پس از پذيرش امانت الهي توسط انسان او را ظلوم و جهول ناميد؟ آيا بر اساس اين تعبير مي‌توان شخصيت‌هاي بزرگي چون حضرت (س) را به خاطر پشت پا زدن به جلوه‌هاي دنيا نعوذ بالله ظلوم و جهول ناميد؟ آيا مي‌توان پذيرش امانت الهي را از مصاديق خسران دانست؟ پاسخ به این پرسش ها را در مطلب بعد بخوانید. @naghdeghaffari