#فکت If you care about what other people think , you will always be their prisoner . اگه به اینکه دیگران چی فکر میکنند اهمیت بدی ، میشی زندانی همیشگیشون . @nedayandisheh

#چالش 🔶بچه درس خون ها کجا نشستن. ببینم کی می‌تونه جواب درست این سوال رو بده ، البته با دلیل. سوال اینه : Do you really know what time............. home? 1) did reza leave 2)does reza leave 3)reza leaves ارسال جواب: @Aliakbariran @nedayandisheh

#جواب 🔸 گزینه ی صحیح، گزینه ی ۳ هست. 🔸دلیل: اداتی مانند what , where, when, who و .. دو نوع کاربرد دارند: الف) ادات استفهام ب) ادات ربط اگر این کلمات در مقام استفهام باشند (که غالبا در ابتدای جمله ها اینگونه اند)، ساختار جمله ی بعدی اش تغییر می کند و ابتدا فعل می آید و بعد فاعل می آید. مثل : who are you? اما اگر این کلمات بصورت ربطی استعمال شوند یعنی بخواهند دو جمله را به هم وصل کنند ( که غالبا اگر در وسط حمله باشند اینطور می شود)، در این حالت بعد از این کلمات ابتدا فاعل می آید و بعد فعل اصلی می آید. یعنی صورت جمله یک صورت خبری می شود، نه صورت پرسشی. لذا جمله ی صحیح این است : Do you really know what time reza leaves home? @nedayandisheh

#مناجات یا من اذا تضايقت الأمور فتح لنا باباً لم تذهب اليه الأوهام ای کسی که زمانی که کارها سخت می شود، راهی را می گشایی که هیچ عقل و خیالی به آن نرسیده است. @nedayandisheh

#رمان_کوتاه_ویروس #پارت_هفتم امروز پنج شنبه است. پنج شنبه ها دوست داشتنی ترین روز برای دانش آموزان است چون این روز تعطیل است و می توانند تفریح کنند و فردایش هم تعطیل است و استرس درس را ندارند. آرمین برنامه ریزی کرده تا چند قسمت از سریال جدیدی که دانلود کرده را تماشا کند. فیلم و سریال از علاقه های جدی بسیاری از نوجوانان و جوانان است. حقیقتا هم جذابیت دارد. لپ تاپ را روشن میکند و تماشای سریال را آغاز می کند. داستان فیلم درباره ی یک اتفاق تاریخی در حدود هزار سال قبل است. قسمت اول به سرعت تمام می شود . آرمین اصلا نمی‌داند که زمان چگونه گذشت. تشنه ش می شود. قبل از شروع قسمت دوم، به پایین می رود و آب می‌خورد و یک عدد سیب سرخ از یخچال برمیدارد و بالا می رود. از پله ها بالا می رود. هر دو پله را با یک قدم پشت سر میگذارد و در فکر خود فیلم را تکرار می کند. روی صندلی می نشیند. قبل از پخش کردن قسمت دوم، چشمش متوجه چیزی می شود. برمیگردد عقب را نگاه می کند. بلافاصله بلند می شود و به در نزدیک می شود. همان روح سیاهی که چند وقتی بود از دستش خلاص شده بود روی تخت نشسته بود. این بار این روح از بدن آرمین بیرون نیامده بوده. گویا این ویروس خارج از بدن هم می تواند زنده بماند. با دیدنش، دچار ترس و وحشت می شود. نمی‌تواند از او چشم بردارد. در عین ترس، جذبه ای او را به سمت این ویروس بزرگ می کشاند. این دفعه دیگر به سمت در فرار نمیکند. خشکش می زند و ناخودآگاه به سمت صندلی می رود و رو به روی او می نشیند. چشم از او بر نمی‌دارد. آهسته نفس می کشد. آب دهانش خشک شده. یک نیروی مرموز او را به سمت ویروس جذب می کند. جذب نه به معنای جذب مکانی که به سمت او قدم بردارد، بلکه به معنا که با او ارتباط برقرار می کند. همین جذب است که او را بر روی صندلی نشانده است. از جایش تکان نمی خورد. نه سرش را تکان می دهد و نه دستانش را. به این فکر می کند که قدرت ویروس از او بیشتر است و احتمال دارد به حرکات آرمان واکنش دهد و حمله کند. موجودات عجیب و غریب تخیلی در فیلم ها را به یاد می آورد و آنها را با ویروس تطبیق می دهد. در فیلم «دونده ی هزارتو» دیده بود که کره ی زمین توسط تعدادی موجود آزمایشگاهی خطرناک در حال نابودی ست و تنها یک گروه نوجوان باقی مانده اند و مشغول مبارزه اند. تمام این فکر و خیالات در کسری از ثانیه از ذهن آرمین عبور می کنند. ویروس اشعه ی مغناطیسی ای به سمت آرمین ساطع می کند. صدای بسیار شدیدی در مغز آرمین می پیچد. سرش درد می‌گیرد و با دو دست خود، گوش هایش را می گیرد. در لحظه ی ساطع شدن این اشعه حس می کند کسی در وجود او قرار گرفته. بدین صورت که آرمین چیزی را تصور می کند اما آن موجود چیز دیگری را تصور می کند. احساس دوگانگی می کند. ویروس با قدرت مغناطیسی خود بر مغز آرمین هجوم آورده بود. صدا قطع می شود. حس می کند چیزی بر روی لب بالایی اش قرار گرفته. به صورتش دست می کشد. متوجه می شود که خون دماغ شده. سرش را بالا می آورد، ویروس از آنجا رفته بود. بلافاصله از اتاق بیرون می رود تا صورتش را بشوید.

بچه ها رمان رو پیگیری کنید شاید به نظرتون جالب باشه🌱

‌ ز دستم بر نمی‌خیزد که یک‌دم بی‌تو‌ بنشینم به جز رویت نمی‌خواهم که روی هیچ‌کس بینم - سعدی @nedayandisheh

#فکت کارمندان آموزش و پرورش چرا برای کیفیت بد مدارس و امکانات افتضاح مدارس و دستورالعمل های آن تجمع نمی کنند؟! اما وقتی بحث افزایش حقوق می شود تجمع می کنند؟! واقعاً #کار_خودشونه! @nedayandisheh

When a million things can bring you down, find one reason to keep you up. وقتى هزار تا دليل ميتونه پايين بكشدت و نااميدت كنه، يك دليل پيدا كن كه اون بالاها نگهت داره . @nedayandisheh

Don't look back, you are not going that way. به عقب نگاه نكن، تو اون سمتى نميرى . @nedayandisheh

وقتی حرف از اهمیت هنر می‌زنیم دقیقا منظورمون چیه؟ دوتا مثال بزنم. تتلو رو می شناسین. این بشر چقدر آهنگاش طرفدار داره بین نوجوان ها و جوان ها؟ خیلی طرفدار داره. چرا اینجور شده؟ چون هنر داره. آقا تتلو آدم فاسد کجاش هنر داره؟ عزیزم من با فاسد بودن یا نبودنش کار ندارم، دارم میگم اون سبک و صدا و موسیقی ای که داره برای خیلیا جذابیت داره که اینقدر آدم جذب کرده. مثال دوم: «آهنگ برای » که شروین حاجی پور چند وقت پیش خوند. خب محتواش خیلی نازل و بیخود بود. من خودم دیدم کارش رو. ولی انصافا خوب کار کرده بود و خیلی هم تاثیر گذار بود و فضا رو ملتهب کرد. با یه آهنگ که حتی محتوای درستی هم نداشت. @nedayandisheh

آیت الله العظمی جوادی آملی: «مال حرام اگر خدای ناکرده به جايی راه پيدا کرد، اين پوست شما را می کَنَد: ﴿فَيُسْحِتَكُم﴾[۱] «اَسحت الشجرة»؛ يعنی پوستش را کَند. حرام اگر به خانواده‌ ای راه پيدا کند، پوست اين آدم را می کَنَد.اين #نهالی که پوستش را کَندی، از چه راهی نفس بکشد؟ زود هم خشک می شود.» [۱]سوره طه آیه ۶١ @nedayandisheh

مدت زیادی در این جسم نخواهید بود. با #شرف زندگی کنید. @nedayandisheh

آخه خانوم . . . کسی رو دست خالی نمیزاره! #حضرت_معصومه @nedayandisheh

#رمان_کوتاه_ویروس #پارت_هشتم مواجهه ی دوم آرمین با ویروسش مواجهه ای عجیب تر از دیدار اول بود. احساس تعلق، فرار نکردن، نشستن رو به روی ویروس و البته خون دماغ شدن بر اثر ارتباط مغناطیسی از اثرات این دیدار بود. +آرمین جان بیا شام، مادر جان _اومدم مامان +عزیزم این سفره رو باز کن تا بابات هم نمازشو تموم کنه _چشم مادر، ماکارامی درست کرده. غذای مورد علاقه ی آرمین و خواهر کوچک ترش نسترن. + نسترن یه موقع نری کمک مامان _ماماننننن ببین باز این گیر داد +حالا از من گفتن بود مادر برای اعضای خانواده غذا می کشد. پدر از درس آرمین و نسترن سوال می کند و آن ها را تشویق به درس خواندن می کند. تلویزیون راس ساعت ۸ مهم ترین اخبار را پخش می کند. +به خبری که هم‌اکنون به دست مان رسیده ست توجه فرمایید: شهردار شیکاگو از کشته شدن دو نوجوان دختر و پسر یکی در شرق و دیگری در شمال این شهر خبر می دهد. هم زمان گشت امنیتی پلیس هم از رؤیت موجوداتی عجیب گزارش می دهد. اعضای خانواده مشغول صحبت با یکدیگر هستند و به این خبر گوش نمی دهند فقط آرمین است که متوجه گزارش خبری می شود بعد از شام به اتاقش می رود. به ارتباط این ویروس با آنچه که اخبار اعلام کرده بود فکر می کند. موبایلش را برمیدارد و به امید پیام میدهد. +سلام امید خوبی _سلام آرمین. من نه، اصلا حالم خوب نیست +چی شده _اتفافا الان میخواستم بهت زنگ بزنم +به کمکت نیاز دارم _چیشده؟ چه کمکی؟ + فکر می کنم منم به ویروس تو مبتلا شدم _ درست حرف بزن ببینم + عصری بیرون از خونه بودم. موقع برگشت احساس ضعف کردم. حس کردم اختیارم دست خودم نیست. متوجه هیچ چی نبودم. _ ببین امید، این قضیه رو به هیشکی نگو تا فردا بعد از مدرسه با هم حرف بزنیم

#رمان_کوتاه_ویروس #پارت_نهم بچه ها امروز در مدرسه کمی فرق کرده اند. ساعت پیش دو نفر از بچه ها در حیاط مدرسه با هم دعوا کردند و مدیر هر دو نفر را به دفتر مدرسه برد تا به والدینشان زنگ بزند. در کلاس هم بچه ها خشن تر از قبل شده اند و با کوچک ترین چیز سر هم داد می زنند. آرمین به این چیز ها دقت می کند. او معمولا با کسی کاری ندارد. امروز اصلا حواسش به درس نبود. صدای معلم ها را می شنید اما از الفاظ به معانی منتقل نمی شد. نه اینکه معانی را نداند، بلکه چون توجه به مطالب نداشت چیزی به ذهنش نمی آمد. بعد از مدرسه با امید راهی منزل می شود. + چی میخواستی بگی امید _ منم حالم خوب نیست. دیروز این اتفاق برام افتاد. انگار آسمون داشت روی سرم خراب می شد. مادرم حالمو فهمید. خیلی نگرانم شد. از دوستش که یک روانشناس هست برام یه وقت ملاقات گرفت. + حالا برو عیب نداره. نگران نباش _ راستی تو حالت چطوره؟ + م م م من _چرا زبونت بند اومد؟ + بگم باور نمی کنی. من ویروسمو دیدم. یه موجود سیاه پوش بزرگ و خیلی خطرناک. تا حالا دو بار دیدمش هر دو بار هم حالم بد شد. _ چطور میشه آخه؟ این دفعه اگه تونستی ازش فیلم بگیر + چه فکر خوبی. اره ایندفعه همین کارو می کنم. _ پس یه کم تند تر راه بیا که زودتر برسیم خونه امید عصر فردا با مادرش به مطب روانشناس می رود. روانشناس با گرمی از آنها استقبال می کند. بعد از حدود ۱۵ دقیقه صحبت نتیجه این می شود که امید باید کمتر فکر و خیالات کند و همچنین غذاهای مقوی تری مصرف کند. امید اصراری ندارد که سخن از ویروسی که به آن مبتلا شده بزند. همین نسخه ای که روانشناس برای او پیچیده بود نشان می دهد که حرف از این ویروس کاری بی فایده است. امید حتی به مادرش هم چیزی نمی‌گوید زیرا می داند که واکنش مادر هم شبیه واکنش روانشناس است

‌#عشق جنگ، جنگ است حال می‌خواد حمله هیتلر باشد به سراسر دنیا یا حمله قلبی باشد از حجم نبودن تو، بر من... #محمدامین_تیمورزاده @nedayandisheh

برات‌ معجزه‌ میکنه‌، خدایی‌ که‌ صبوری‌ هات‌ رو‌ دیده.. @nedayandisheh

‌ زندگی... شايد شعر پدرم بود كه خواند... چایِ مادر، كه مرا گرم نمود... #سهراب_سپهری @nedayandisheh

چرا پست ها اینقدر کم سین میشه؟

دیدن این فیلم کار ساده ای نیست. باور کردنی نیست که شهید آرمان علی وردی تنها به جرم ریش داشتن توسط یک مشت حرامی اینطور دوره شد و با شکنجه های دردناک به شهادت رسید. کاملا حساب شده اول با چاقو سفید رانش را می برند تا نتواند راه برود، بعد سر فرصت با بلوکهای سیمانی به سرش می کوبند و او برای دفاع، دستش را روی سر می گذارد اما از شدت ضربات انگشترش هم می شکند. بعد موهایش را می کشند و با چاقو روی صورتش می کشند تا بیشتر زجر بکشد. همزمان همه جور اهانت به مادرش می کنند اما باز هم آرام نمی گیرند و با پنجه بوکس گوشت پشت تنش را تکه تکه می کنند و آخر سر پیکر نیمه جانش را گوشه ای از خیابان رها کرده و رویش پتو می اندازند تا کسی نتواند پیدایش کند. اگر دیدید کسی این روزها می گوید چرا پلیس و بسیج خشن عمل می کنند و به فلانی یک باتوم اضافه زده اند، این فیلم را نشانش بدهید و بپرسید نظرش چیست؟ اگر حرفی نزد مطمئن باشید دروغ می گوید و مساله اش خشونت نیست. در 50 روز اخیر هیچ خشونتی بالاتر از جنایت اکباتان و شهادت آرمان وجود نداشته است. https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b @nedayandisheh

حقیقتا شهادت #آرمان_علی_وردی عجب داغی بر سینه مون گذاشت. هنوز قابل هضم نیست. چجوری این دنیا رو تحمل کنیم. حیف فقط حیف

آغوش رایگانت، با یک حساب سنگین‌از من گرفت آن شب آغوش مادرم را @nedayandisheh

یادتونه قبلا این مطلبو نوشتم؟ الان یه چیز جالب درباره ش می‌خوام بگم. این آشنامون بعدش تعریف کرد که پسرش که ازدواج کرد، (حدود سه سالی هست) زنش اصلا رابطه خوبی با خانواده ی اینا نداره. اصلا نمیره خونه شون. خانومش زبان خصوصی تدریس می‌کنه و پولش رو میده باباش براش نگه داره و اصلا به همسرش اعتماد نداره. سال گذشته عروسی خواهر اون پسره بود. زنش به هیچ عنوان راضی نمیشد چه بیاد عروسی. تا اینکه پسره میاد ۱۵ میلیون میده یه گوشی براش میخره اونم راضی میشه بیاد عروسی خواهرش. پ ن: خدایا قربون حکمتت نه اون پولو خواستیم و نه اون طور زندگی رو. @nedayandisheh

مادرِ آرمان تو معراج میگفت: آرمان یادته همیشه مداحی غریب گیر آوردنت رو گوش میکردی؟ دیدی آخرش غریب گیر آوردنت مامان... @nedayandisheh

#مداحی غریب گیر آوردنت #شهید_ارمان_علی_وردی @nedayandisheh

#رمان_کوتاه_ویروس #پارت_دهم می گویند نوجوانی بهترین دوره ی زندگی انسان است. دوره ای که به منزله ی پلی میان کودکی و بزرگسالی ست. در این دوره تربیت روی انسان بسیار اثر گذار است. و قلب نوجوان مانند لوح سفیدی ست چه هرچه بر آن حک شود ماندگار خواهد شد. آرمین هم در این دوره قرار دارد. هنوز مسئولیت های سخت زندگی بر دوش او قرار نگرفته و او احساس آزادی می کند و سرگرم درس و بازی و کارهای خودش است. اما این ویروس چند وقتی ست که تبدیل به عذابی برای او شده. بزرگ تر ها نمی توانند کمکی به این فضا کنند. امید برای آرمین تعریف کرد که نه روانشناس و نه مادرش هیچکدام اصلا متوجه این ویروس نشدند و نسخه ای که شفا بخش نبود را برایش پیچیدند. بزرگ تر ها دنیای خودشان را دارند. اصولاً هر کسی دنیای خودش را دارد و برای ورود به یک دنیای جدید باید با همدلی و اعتماد وارد آن شد. آرمین می خواد خودش با این ویروس مقابله کند. برای یک نوجوان کاری شدیداً سخت و طاقت فرساست که با چنین موجودی روبرو شود مخصوصا اینکه آرمین از آن موجود زخم خورده بود و قدرت او را با وجود خودش حس کرده بود. در ذهنش برنامه هایی را مرور می کند. خود را برای مقابله با آن ویروس آماده می کند. مطمئن است که به زودی سر و کله ش پیدا می شود. ایندفعه آرمین نمیخواند منفعل باشد. می خواهد ویروس را بهتر بشناسد و بداند برای چه آمده؟ متعلق به کدام کُره یا کدام کهکشان است؟ چگونه می تواند از سر او خلاص شود.. او تصمیم خودش را گرفته. نمی‌خواهد در سایه ی ترس و فرار زندگی کند. این روحیه را شاید از تکواندوکار کردن گرفته باشد. مبارزه های دو به دو در تکواندو درس های زیادی به او داده. اصولاً زندگی یک مبارزه ی بزرگی ست که در دلش مبارزه های کوچک تر متعددی دارد.

#رمان_کوتاه_ویروس #پارت_یازدهم آرمین در اتاقش مشغول مرتب کردن لباس هایش است. پیراهن ها را در یک طبقه از کمد آویزان می کند و بقیه ی لباس ها را در طبقه ی پایین کمد می گذارد. خسته می شود. روی تخت دراز می کشد و لحظاتی چشمانش را می بندد. وجود ویروس را می تواند حس کند. چشمانش را باز می کند و ویروس را در نزدیکی در اتاق در حالی که ایستاده است می یابد. سریع از تخت بلند می شود و با اخم به ویروس نگاه می کند. نمی‌داند جنس او چیست؟ آیا می تواند حرف بزند یا نه؟ چه مقدار می تواند برای آرمین خطر آفرین باشد ؟ و سوالات مثل این. آرمین صدا می زند: تو کی هستی؟ چی میخوای از من؟ اصلا زبون منو حالیت میشه یا نه؟ جوابی نمی‌شنود. ویروس یک قدم به سمت جلو حرکت می کند. آرمین داد می زند: جلو نیا. ویروس به جای خودش برمی گردد. آرمین متوجه می شود که ویروس حرف او را می فهمد. این اولین باری ست که آرمین پی می برد می تواند ارتباط کلامی با او برقرار کند. آرمین مجدد می گوید: زبون ما رو بلدی؟ چرا حرف.. هنوز جمله ی آرمین تمام نشده بود که می بیند ویروس سیاه به یکباره تماما به رنگ قرمز در می آید و به سمت قفسه ی کتاب حرکت می کند. آرمین فقط نظاره گر شده و اصلا نمی‌داند چه اتفاقی افتاده. ویروس بر یکی از کتاب های قفسه ی کتاب دست می گذارد و صورتش را به سمت آرمین می کند و می گوید:« من همراه تو در زندگیت هستم.» پاهای آرمین می لرزد و بدنش خیس از عرق شده. صدای ویروس به اندازه ی قیافه اش ترسناک نبود. صدای معمولی ای داشت. انگار یک انسان حدودا سی یا سی و پنج ساله دارد حرف می زند. الان چهره اش هم تغییر کرده، آن موجود تماما سیاه الان رنگ و لعاب به خود رفته و قرمز رنگ شده. آرمین می گوید: یعنی چی که تو همراه من در زندگی هستی؟ تا الان کجا بودی؟ ویروس جواب می دهد: «من از اول زندگیت باهات بودم. الان به سنی رسیدی که می تونم خودمو بهت نشون بدم. من در اعماق وجود تو لانه داشتم. اینم بهت بگم در اونجا موجودات دیگه ای هم بودن. وقتش که رسید من از اونا خداحافظی کردم و با عبور از کشور وجودی ات با پشت سر گذاشتن مراحل و مراتب مختلف، الان رو به روی تو دارم باهات صحبت می کنم.» آرمین کاملا گیج شده بود. در این لحظات اصلا یادش رفته بود پلک بزند و فقط مستقیم به ویروس چشم دوخته بود. این موجود از چه چیزی دارد سخن می گوید. راست می گوید یا دروغ؟ دوست است یا دشمن؟ مگر یک ویروس می تواند دوست باشد؟ اینها سوالاتی بود که در ذهن آرمین پدید آمد اما او به یک چیز مطمئن بود، به این که حس خوبی به او ندارد. ادامه دارد..

الإنسان إذا عجز لسانه تتكلم عيونه. ------------------------ وقتی زبان آدمی قاصر شود، چشمانش به سخن می‌آیند. #دل_نوشت @nedayandisheh

Whenever you understand Because of the appearance, family and place of residence Do not mock anyone You can give your name "Human" . _______ هر وقت فهمیدی به خاطر قیافه، خانواده و محل زندگی کسی رو مسخره نکنی، میتونی اسم خودتو بذاری "انسان" @nedayandisheh