🖋 نقد حكمت متعاليه صدرائي (21) 🔵 موضوع : اصالت وجودات خاص در فلسفه #صدر_المتألهين اصالت وجود در دو مورد مطرح گرديده است 1️⃣ يكي در مورد «حقيقت وجود» كه لابشرط از هر قيدي است. (اسفار ج 1، ص 259) 2️⃣ و ديگر در مورد «وجودهاي خاص» كه همان افراد حقيقت وجود هستند (اسفار ج 6، ص 81)؛ مورد اول مشكلي ندارد، و با براهين فراواني اين ادعا قابل اثبات است؛ ولي برهان زير دلالت دارد كه مورد دوم، باطل است. 🔴 برهان بر بطلان اصالت وجود در وجودهاي خاص: «1»: هيچ وجود خاصي، «واجب الوجود بالذات» نيست؛ زيرا هر وجود خاصي، مركب از مابه‌الاشتراك و مابه‌الامتيازي است، و هيچ مركبي، واجب الوجود بالذات نيست. «2»: هر موجود اصيل، «واجب الوجود بالذات» است. زيرا #اصالت_وجود، به معناي موجود بودن شي‌ء است به نفس ذاتش (= بدون نياز به حيثيت تقييدي)؛ و سلب هر شيء از خودش محال ذاتي است؛ و هر چيزي كه سلبش محال ذاتي باشد خود آن چيز «واجب الوجود بالذات» است؛ پس #اصالت_وجود ، ملازم با #وجوب_ذاتي است. 🔳 اينك دو گزاره «1» و «2» را ضميمه مي كنيم و يك قياس اقتراني شكل دوم بصورت زير ترتيب مي‌دهيم «1» = (هيچ وجود خاصي، «واجب الوجود بالذات» نيست) «2» = (هر موجود اصيل، «واجب الوجود بالذات» است) طبق شكل دوم نتيجه مي‌دهد كه (هيچ وجود خاصي، موجود اصيل نيست؛ پس («موجود اصيل»، همان «حقيقت وجود» است، كه لابشرط از خصوصيت هر قيدي است)؛ بنابراين محال است كه وجودهاي خاص، كه هر يك به خصوصيتي مقيّدند، در تحقق و موجوديت، اصالت داشته باشند. #نقد_حكمت_متعاليه_صدرائي (21) #بطلان_اصالت_وجودات_خاص (2) @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

📕 #مقدمه_قيصری_بر_شرح_فصوص_الحكم #استاد_عشاقی 📌 جلسه بيست و سوم 📖 شرح فصوص الحكم، چاپ بوستان كتاب (1382)، ص52 س 2 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

📕 #اسفار #جلد_ششم #استاد_عشاقی 📌 جلسه سيزدهم 📖 الحکمة المتعالیة فی الاسفار الاربعة / مکتبة المصطفوی / ۱۳۶۸ صفحه 26 سطر 19 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

📕 #مقدمه_قيصری_بر_شرح_فصوص_الحكم #استاد_عشاقی 📌 جلسه بيست و چهارم 📖 شرح فصوص الحكم، چاپ بوستان كتاب (1382)، ص53 س 3 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

📕 #اسفار #جلد_ششم #استاد_عشاقی 📌 جلسه چهاردهم 📖 الحکمة المتعالیة فی الاسفار الاربعة / مکتبة المصطفوی / ۱۳۶۸ صفحه 27 سطر 11 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

📕 #مقدمه_قيصری_بر_شرح_فصوص_الحكم #استاد_عشاقی 📌 جلسه بيست و پنجم 📖 شرح فصوص الحكم، چاپ بوستان كتاب (1382)، ص54 س 6 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

📕 #اسفار #جلد_ششم #استاد_عشاقی 📌 جلسه پانزدهم 📖 الحکمة المتعالیة فی الاسفار الاربعة / مکتبة المصطفوی / ۱۳۶۸ صفحه 28 سطر 3 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

🖌 موضوع : برهانهايي بر وحدت شخصي وجود (13) 🔵برهان بر اساس وجود لابشرطي بودن حقيقت حق: 🔸 حقيقت حق، همان #وجود_لابشرطي است كه از هر خصوصيتي رها است و گرنه ذاتش مركب از اصل طبيعت وجود و خصوصيتي مي‌شود كه به امكان او منتهي مي‌شود؛ پس حقيقت خداوند همان وجود است بدون تقيد به هر قيدي و شرطي؛ 🔸 بنابراين هر چه وجود باشد مصداق همين حقيقت واجب الوجودي است كه همان حقيقت وجود است بدون هر قيد ؛ چون افراد هر حقيقتي از سنخ همان حقيقت‌اند؛ و ازين‌رو تكثر وجود به تكثر واجب منتهي مي‌گردد كه محال است؛ بنابراين وجود منحصر در وجود خداوند است. 🔹اين برهان متخذ از حديثي است كه از امام صادق رسيده است كه در ادامه به بيان آن حديث مي‌پردازيم. «عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لِلزِّنْدِيقِ حِينَ سَأَلَهُ مَا هُوَ قَالَ هُوَ شَيْ‏ءٌ بِخِلَافِ الْأَشْيَاءِ ارْجِعْ بِقَوْلِي شَيْ‏ءٌ إِلَى إِثْبَاتِ مَعْنًى وَ أَنَّهُ شَيْ‏ءٌ بِحَقِيقَةِ الشَّيْئِيَّةِ غَيْرَ أَنَّهُ لَا جِسْمٌ وَ لَا صُورَة» (صدوق، التوحيد، ص 104؛ كليني، الكافي، ج 1، ص 83) 🔸پرسش سائل از امام پرسش از چيستي و ماهيت خداوند است؛ او مي‌پرسد «مَا هُو» خداوند چيست؟ بنابراين پاسخ امام، بيان چيستي خداوند است؛ و حقيقت و ذات خداوند را تعريف مي‌كند؛ و حاصل اين تعريف اين است كه «أَنَّهُ شَيْ‏ءٌ بِحَقِيقَةِ الشَّيْئِيَّةِ» او شيئي است كه به حقيقت شيئيت، شيء است؛ 🔴 اينجا دو بيان براي انحصار وجود در هستي خدا مي‌توان ذكر كرد: 🔸بيان اول: روشن است تعريف هر حقيقتي بايد مانع اغيار باشد؛ بنابراين طبق اين تعريف بايد گفت كه هيچ موضوعي جز خدا شيء حقيقي نيست؛ و گرنه لازم مي‌آيد كه اغيار در تحت تعريف خداوند مندرج باشند كه چنين چيزي پذيرفته نيست؛ 🔸بيان دوم: اگر ساير موضوعات نيز مثل خداوند شيء حقيقي باشند در اين صورت شيئيت حقيقي بين ذات حق و ساير حقائق امكاني مشترك مي‌گردد و لازم است خداوند با قيدي اضافه بر اصل شيئيت از ساير اشياء حقيقي ممتاز گردد؛ در اين صورت حقيقت خداوند مركب مي‌گردد از يك مابه‌الاشتراك كه بين خدا و ديگران مشترك است، و يك مابه‌الامتيازي كه خدا را ساير اشياء حقيقي متمايز مي‌سازد؛ و لازمه‌ي‌ اين تركب، وابستگي ذات حق به اجزاء است؛ و لازمه‌ي‌ آن، ممكن بودن ذات حق است كه آشكارا محال و باطل است؛ 👌 بنابراين حقيقت و ماهيت خداوند هيچ قيد اضافه بر «شيء حقيقي» ندارد؛ و ازين‌رو اگر ما ساير موضوعات را شيء حقيقي بدانيم لازم مي‌آيد كه همه آنها مصداقي از تعريف خداوند باشند؛ كه اين خود به شرك ذاتي و چند خدائي بلكه به بي‌نهايت خدائي منجر مي‌گردد؛ 🔸زيرا وقتي تعريف ذات خداوندي بر چيزي صادق بود بايد آن مصداق را كه مطابَق تعريف خداوند قرار گرفته است، مصداق واقعي خدا دانست؛ و روشن است در اين صورت همه آن موضوعاتي كه ما آنها را شيء حقيقي مي‌دانيم بايد خدا باشند؛ و اين همان التزام به چند خدائي است بلكه اين، به ساير شرك‌ها نيز منجر مي‌گردد؛ زيرا خداوند با همين تعريف خدا بودنش، لايق معبوديت است و طبق فرض، ما همان تعريف را براي ديگران نيز پذيرفته‌ايم و لازمه‌اش آن است كه همانگونه كه خدا معبود حقيقي است ساير اشيائي كه همين تعريف را براي آنها پذيرفته‌ايم لايق معبوديت باشند؛ و نيز در مورد ساير اختصاصيات حق كه ثبوت آنها براي اغيار به نوعي از شرك منجر مي‌گردد مثل توحيد در ربوبيت، توحيد در خالقيت، توحيد در ملك و فرمانروائي و غير آنها همين اشكال جاري است «سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا يَصِفُون». #برهان‌هاي_وحدت_شخصي_وجود (13) #توحيد_عرفاني #وحدت_شخصي_وجود @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

📕 #مقدمه_قيصری_بر_شرح_فصوص_الحكم #استاد_عشاقی 📌 جلسه بيست و ششم 📖 شرح فصوص الحكم، چاپ بوستان كتاب (1382)، ص56 س 3 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

📕 #اسفار #جلد_ششم #استاد_عشاقی 📌 جلسه شانزدهم 📖 الحکمة المتعالیة فی الاسفار الاربعة / مکتبة المصطفوی / ۱۳۶۸ صفحه 30 سطر 1 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram