eitaa logo
بنیاد بین المللی غدیر قزوین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.4هزار عکس
2.4هزار ویدیو
178 فایل
﷽ 💠کانال بنیاد بین المللی غدیر استان قزوین ویژه اطلاع رسانی ⁦✍️⁩ #مسابقات_ملی_کتابخوانی⁦ ⁦✍️⁩ #کلاس_های_نهج_البلاغه ⁦✍️⁩ #اخبار_غدیری_و_بازتاب_خبری به دوستداران خدمت به مکتب اهل بیت(ع) ارتباط با ادمین و مسئول تبادل و تبلیغات https://eitaa.com/Hosein7174
مشاهده در ایتا
دانلود
از حضرت ابوجعفر باقر(عليه السّلام) در وصف پرچم حضرت حجّت[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] آمده كه فرمودند: به خدا سوگند آن پرچم از پنبه و كتان و ابريشم و ديبا نيست. راوى گويد: عرض كردم: پس از چيست‌؟ فرمودند: از برگ درخت بهشت است. پيغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) روز بدر آن را برافراشت. سپس به هم پيچيد و آن را به على(عليه السّلام) داد، پيوسته نزد آن جناب بود تا جنگ بصره(جمل) فرا رسيد، پس اميرالمؤمنين(عليه السّلام) آن را برافراشت و خداوند پيروزى را برايش قرار داد، سپس آن را پيچيد، و آن پرچم نزد ما است. كسى آن را نمى‌گشايد تا قائم[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] بپاخيزد، وقتى او قيام كند احدى در مشرق و مغرب باقى نماند مگر اين‌كه آن را ببيند، و به مسافت يك ماه راه، رعب پيشاپيش آن و از سمت راست و از سمت چپ پيش مى‌رود، سپس فرمودند: او[قائم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌] به خونخواهى پدرانش قيام مى‌كند، خشمگين و اسفناك براى غضب خداوند بر خلايق، پيراهن پيغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) را - كه روز احد پوشيده بود - دربر دارد و عمامۀ سحاب و زره آن جناب را پوشيده و شمشير ذوالفقار رسول‌خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را نيز با خود دارد، آن‌گاه شمشير مى‌كشد و تا هشت ماه می‌جنگد. بحارالأنوار، جلد ۵۲، صفحه ۳۶۰ مکیال‌المکارم، جلد۱، صفحه ۲۸۷
ادامه ترجمه حدیث ۲۴۶ سپس او را تكذيب كردند و دشنام دادند پس او غمگين شد و خداوند اين آيه را فرستاد «به تحقيق مى‌دانيم آنچه مى‌گويند غمگينت مى‌كند زيرا آنان تو را تكذيب نمى‌كنند بلكه اين ستمگران آيات خدا را انكار مى‌كنند و محقّقا كه رسولان پيش از تو نيز تكذيب شدند پس بر آنچه كه تكذيب شدند صبر كردند و آزار كشيدند تا اينكه يارى ما فرا رسيد» (سوره انعام، آیه ۳۳ و ۳۴) پس پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) خود را به صبر واداشت ولى كافران از حدّ خود تجاوز نمودند و خداوند تبارك و تعالى را تكذيب نمودند در اينجا پيامبر فرمودند: من دربارۀ خود و خانواده و آبرويم صبر كردم امّا بر اينكه خدايم را [به بدى] ياد كنند صبر ندارم پس خداوند عزّ و جلّ اين آيه را نازل فرمود: «بر آنچه كه مى‌گويند صبر كن» (سوره ق، آیه ۳۹) پس پيامبر در همۀ حالاتش صبر پيشه نمود سپس از جانب خداوند دربارۀ عترتش به او بشارت داده شد و عترتش به صبر موصوف گشتند پس خداوند فرمود: «و قرار داديم از آنان پيشوايانى كه به فرمان ما راهنمايى مى‌كنند زيرا آنان صبر كردند و به آيات ما يقين داشتند» (سوره سجده، آیه ۲۴) در آن هنگام بود كه پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرمودند: صبر نسبت به ايمان مانند سر نسبت به بدن است. حدیث ادامه دارد
"بسم‌الله الرّحمن الرّحيم" بیا باهم نهج‌البلاغه بخوانیم✨ 🔷خطبه ۲۶[و من خطبة له عليه‌السلام و فيها يصف العرب قبل البعثة ثم يصف حاله قبل البيعة له] : وَ تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَ تَقْطَعُونَ أَرْحَامَكُمْ خون يكديگر را به ناحق مى‌ريختيد، و پيوند خويشاوندى را مى‌برديد. 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔶شرح: ‮امام(عليه السّلام) مى‌فرمايد: «شما، پيوسته، خون هم را مى‌ريختيد (نه تنها بر دشمن رحم نمى‌كرديد كه بر خودتان نيز ترحّم نداشتيد). تعبير به فعل مضارع در «تسفكون دماءكم» مانند جمله‌هاى ديگر اين فراز، دليل بر استمرار اين نابسامانى‌ها در ميان آنان است. در واقع، خونريزى آنها، نياز به دليل روشنى نداشت و با كوچكترين بهانه، شمشيرها را مى‌كشيدند و به جان هم مى‌افتادند و روزها، بلكه گاهى ماه‌ها و سال‌ها، با بهانۀ كوچكى، جنگ را ادامه مى‌دادند. مطالعه جنگ‌هاى معروف فجار، نشان مى‌دهد كه چگونه آن مردم جاهل و بى‌خبر، با اندك چيزى، به جان هم مى‌افتادند و خون هم را مى‌ريختند. ‮حضرت، سپس به وضع وحشتناك عاطفى آنان اشاره كرده مى‌فرمايد: «شما، پيوند خويشاوندى خود را پيوسته قطع مى‌كرديد، اين جمله، در واقع، به مسألۀ «وئاد» يعنى، كشتن و زير خاك كردن دختران اشاره دارد، چرا كه آنها، دختر را مايۀ ننگ و بدبختى مى‌پنداشتند و آن كس كه صاحب دختر مى‌شد، گاه، از شدّت سرافكندگى، تا مدتى از قوم و قبيله خود، فرار مى‌كرد، همان گونه كه در دو آيۀ ۵۸ و ۵۹ سورۀ نحل آمده است: «وَ إِذٰا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ‌ بِالْأُنْثىٰ‌ ظَلَّ‌ وَجْهُهُ‌ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ‌ يَتَوٰارىٰ‌ مِنَ‌ اَلْقَوْمِ‌ مِنْ‌ سُوءِ‌ مٰا بُشِّرَ بِهِ‌ أَ يُمْسِكُهُ‌ عَلىٰ‌ هُونٍ‌ أَمْ‌ يَدُسُّهُ‌ فِي اَلتُّرٰابِ‌ أَلاٰ سٰاءَ‌ مٰا يَحْكُمُونَ‌» ، هنگامى كه به يكى از آنها بشارت دهند كه دختر نصيب تو شده، صورتش (از فرط ناراحتى)، سياه مى‌شود و به شدّت خشمگين مى‌گردد. به خاطر بشارت بدى كه به او داده شده، از قوم و قبيله خود متوارى مى‌گردد (و نمى‌داند) آيا او را با قبول ننگ نگه دارد يا در خاك پنهانش كند؟ چه بد حكم مى‌كنند!» گاه، در كشتن فرزندان، به دختران قناعت نمى‌كردند و پسران خود را كه سرمايه زندگى‌شان محسوب مى‌شد، به خاطر ترس از فقر، مى‌كشتند. به همين دليل، قرآن مجيد، آنها را از اين كار نهى مى‌كند و در آيۀ ۳۱ سوره اسراء مى‌فرمايد: « «وَ لاٰ تَقْتُلُوا أَوْلاٰدَكُمْ‌ خَشْيَةَ‌ إِمْلاٰقٍ‌ نَحْنُ‌ نَرْزُقُهُمْ‌ وَ إِيّٰاكُمْ‌» ، فرزندان خود را از ترس فقر به قتل نرسانيد، (زيرا) ما آنها و شما را روزى مى‌دهيم. حتّى گاه، پدر، فرزند را به بهانۀ كوچكى مى‌كشت و گاه پسر، پدر را و برادران، برادر را. قطع رحم، در شكل بسيار وحشتناكى، در ميان آنها حكمفرما بود. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 🍂🍂🍂🍂🍂 https://eitaa.com/qa_alghadir
محدّث بزرگوار شيخ حرّ عاملى در كتاب «اثبات الهداة» به نقل از كتاب فضل بن شاذان به سند خود از عبدالله‌بن‌ابى‌يعفور آورده است كه گفت: امام ابوعبدالله جعفربن‌محمد - صلوات اللّه و سلامه عليهما و على آبائهما و أبنائهما - فرمودند: هيچ معجزه‌اى از معجزات پيغمبران و اوصيا نيست مگر اين‌كه خداوند تبارك و تعالى مثل آن را بر دست قائم ما[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] آشكار خواهد كرد، براى اتمام حجّت بر دشمنان. اثبات الهداة، جلد ۷، صفحه ۳۵۷ مکیال‌المکارم، جلد۱، صفحه ۲۸۸
ادامه ترجمه حدیث ۲۴۶ خداوند نيز پيامبرش را ثناى نيكو گفت و اين آيه را نازل فرمود: «و سخن نيكوى پروردگارت بر بنى‌اسرائيل تمام شد زيرا آنان صبر كردند و آنچه را كه فرعون و قومش مى‌ساختند و برمى‌افراشتند واژگونه ساختيم» (سوره اعراف، آيه ۱۳۷) پس پيامبر فرمودند: اين هم بشارت است و هم انتقام. خداوند نيز جنگ با مشركان را بر او مباح ساخت و اين آيه را نازل فرمود: «پس بكشيد مشركان را هر كجا كه آنان را يافتيد و دستگيرشان كنيد و بر آنان تنگ گيريد و در هر كمينگاهى براى آنان بنشينيد» (سوره توبه، آیه ۵) «و آنان را هر كجا كه بيابيد بكشيد» (سوره بقره، آیه ۱۹۱) پس خداوند آنان را به دست رسول اللّٰه و دوستانش به قتل رساند و اين پيروزى را ثواب صبر و اميد ثواب داشته باشد از اين دنيا بيرون نمى‌رود مگر اينكه خداوند چشمانش را [به نابودى دشمنانش] روشن مى‌كند (او را دربارۀ دشمنانش دلشاد مى‌كند) بعلاوه اينكه براى او در آخرت ثوابى ذخيره مى‌سازد.
"بسم‌الله الرّحمن الرّحيم" بیا باهم نهج‌البلاغه بخوانیم✨ 🔷خطبه ۲۶[و من خطبة له عليه‌السلام و فيها يصف العرب قبل البعثة ثم يصف حاله قبل البيعة له] : اَلْأَصْنَامُ فِيكُمْ مَنْصُوبَةٌ وَ اَلْآثَامُ بِكُمْ مَعْصُوبَةٌ بت‌ها ميان شما پرستش مى‌شد، و مفاسد و گناهان، شما را فرا گرفته بود. 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔶شرح: ‮در پايان اين سخن، با ذكر دو جمله، مفاسد معنوى و مادى اجتماع آنها را خلاصه مى‌فرمايد و مى‌گويد: «بتها، در ميان شما، بر پا بود و گناهان، سراسر وجودتان را فرا گرفته بود. تعبير «منصوبة» گويا، اشاره به اين نكته است كه آنها، نه تنها از بت پرستى شرم نداشتند، بلكه به آن افتخار مى‌كردند و در گوشه و كنار جامعۀ خود، بت‌ها را برپا داشته بودند. معصوبة، از مادّه «عصب» (رشته‌اى كه استخوان‌ها و عضلات را به هم پيوند مى‌دهد) گرفته شده و در اينجا، اشاره است به انواع گناهانى مانند خونريزى و آدم كشى و قطع رحم و تجاوز به نواميس و غارت اموال و آلودگى به قمار و شراب و فحشاء و... كه تمام وجود عرب جاهلى را فرا گرفته بود. به اين ترتيب، امام(عليه السّلام) در اين جمله‌هاى كوتاه، اشاره به انحرافات عقيدتى و اخلاقى و مشكلات اقتصادى و عاطفى جامعه آنها كرده و انحطاط آنها را در اين چهار محور بيان مى‌فرمايد كه هر كدام، داستان مفصّل و ويژه‌اى دارد. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 🍂🍂🍂🍂🍂 https://eitaa.com/qa_alghadir
در كتاب غيبت نعمانى به سند خود از حضرت ابوعبدالله صادق(عليه السّلام) روايت شده كه فرمودند: هرگاه قائم[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] بپاخيزد از جاهلان مردم، بيشتر از آنچه رسول‌خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از جاهلان جاهليت صدمه كشيد، محنت مى‌بيند. فضيل گويد، عرض كردم: اين چگونه است‌؟ فرمودند: رسول‌خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) درحالى به سوى مردم آمد كه سنگ و كلوخ‌ها و چوب‌هاى تراشيده را مى‌پرستيدند، ولى هنگامى كه قائم ما[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] بپاخيزد، درحالى با مردم مواجه مى‌شود كه همۀ آنان كتاب خدا را عليه او تأويل مى‌كنند و با آن بر او احتجاج مى‌نمايند. الغیبة النعماني، صفحه ۲۹۶ مکیال‌المکارم، جلد۱، صفحه ۲۸۸
ترجمه حدیث ۲۴۷ امام صادق(عليه السّلام) فرمودند: رسول‌خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: به زودى زمانى بر مردمان خواهد آمد كه در آن زمان كسى به پادشاهى نمى‌رسد مگر با كشتن - تا آنجا كه فرمودند: - پس كسى كه آن زمان را دريابد بايد بر تنگدستى صبر كند با اينكه توانايى ثروتمند شدن را دارد و بايد بر دشمنى صبر كند با اينكه توانايى محبّت را دارد و بر خوارى صبر كند با اينكه مى‌تواند عزيز باشد، در اين صورت خداوند به او پاداش پنجاه صدّيقى كه مرا تصديق نموده‌اند را عطا مى‌كند.
"بسم‌الله الرّحمن الرّحيم" ✨بیا باهم نهج‌البلاغه بخوانیم✨ 🔷خطبه ۲۶[و من خطبة له عليه‌السلام و فيها يصف العرب قبل البعثة ثم يصف حاله قبل البيعة له] : فَنَظَرْتُ فَإِذَا لَيْسَ لِي مُعِينٌ إِلاَّ أَهْلُ بَيْتِي فَضَنِنْتُ بِهِمْ عَنِ اَلْمَوْتِ پس از وفات پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و بى وفايى ياران، به اطراف خود نگاه كرده ياورى جز اهل بيت خود نديدم، «كه اگر مرا يارى كنند، كشته خواهند شد» پس به مرگ آنان رضايت ندادم. 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔶شرح: ‮امام(عليه السّلام) در اين فراز از خطبه، به حوادثى كه بعد از رحلت پيامبر اسلام واقع شد، مخصوصا، داستان خلافت، اشاره كوتاه و پر معنايى مى‌كند و دليل قيام نكردن خود را براى گرفتن حق مسلّم خويش، يعنى خلافت رسول‌الله - كه در واقع حق مسلمانان بود - بيان مى‌كند، مى‌فرمايد: «من، نگاه كردم و ديدم (براى گرفتن حق خود و مسلمانان) يار و ياورى جز خاندانم ندارم.» واضح است كه قيام در مقابل آن گروه متشكّل - كه به شهادت تواريخ، قبل از رحلت پيامبر اسلام، براى نيل به خلافت، برنامه‌ريزى كرده بودند - به اتّكاى چند نفر و ياورانى معدود و محدود، با هيچ منطقى سازگار نبود، زيرا چنين قيامى نه تنها به نتيجه نمى‌رسيد، بلكه سبب مى‌شد گروهى از بهترين افراد خاندان پيامبر نيز كشته شوند و به علاوه، ممكن بود اين درگيرى، سبب شود كه شكافى در ميان مسلمانان ايجاد گردد و منافقان - كه در انتظار چنين حوادثى بعد از رحلت پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بودند - از آن بهره گرفته، موجوديت اسلام را به خطر بيندازند. به همين دليل، امام، سكوت دردآلود را، بر قيامى كه اين همه خطر داشت، ترجيح داد. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 🍂🍂🍂🍂🍂 https://eitaa.com/qa_alghadir
مصيبت‌هاى حضرت قائم[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] بسيار است، همانند مصايب پدران و اجداد بزرگوارش - به‌ويژه حضرت سيد الشهداء(عليه السّلام) - بر او نيز وارد است؛ كه ولىّ خون آن‌ها است - چنان‌كه در تفسير آمده - أُذِنَ لِلَّذينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَديرٌ (سوره حج، آیه ۳۹) از امامصادق(علیه‌السّلام) نقل‌شده که در مورد این سخن خداوند عزّوجلّ [که فرموده:] أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ؛ فرمودند: «اهل سنّت معتقدند که این آیه در مورد رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در آن هنگام که قریش ایشان را از مکّه بیرون راندند، نازل شده است؛ در حالی‌که منظور آیه، حضرت قائم[عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف] است؛ در آن‌هنگام‌که ظهور کرده و خونخواهی حسین(علیه‌السّلام) نماید، گوید: «ما اولیای دم و خواهان دیه‌ی امام‌حسین(علیه‌السّلام) هستیم». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۶۸۰ بحارا لأنوار، ج۵۱، ص۴۷/ القمی، ج۲، ص۸۴/ نورالثقلین/ البرهان و دعا كردن براى مصيبت‌ديده مستحب است، چنان‌كه در اخبار و احاديثى كه از ائمه اطهار(عليهم السلام) وارد شده منقول است. مکیال‌المکارم، جلد۱، صفحه ۲۸۸
جز رحمت چشمان تو ، دنیا چه می‌خواهد تشنه به غیر آب ، از دریا چه می‌خواهد حالا که موسایم شدی راهی نشانم ده غیر از نجات ، این قوم از موسی چه می‌خواهد شاید بپرسی از چه دنبال دَمت هستم دل مرده نوعاً از دَم عیسی چه می‌خواهد پیغام و پس پیغام یعنی یاد ما هستی مجنون جز این پیغام ، از لیلا چه می‌خواهد پیراهنی بفرست شاید زنده ماندم من جز دل خوشی ، یعقوب نابینا چه می‌خواهد تا کیسه‌ی ما پر شود احسان تو کافی است مسکین به جز خیرات از آقا چه می‌خواهد چیز مهمی نیست این که ما چه می‌خواهیم باید ببینیم آن جناب از ما چه می‌خواهد ای انتقام پهلوی پشت درِ خانه غیر از ظهور تو مگر مادر چه می‌خواهد
ترجمه حدیث ۲۴۸ اميرالمؤمنين(عليه السّلام) در وصيّت‌شان به محمّدبن‌حنفيّه فرمودند: با اراده‌هاى آهنين و صبر غمهايى را كه بر تو وارد مى‌شوند دور بيفكن، نفس خود را به شكيبايى عادت ده كه شكيبايى اخلاقى نيكوست و آن را در ترسها و اندوه‌های دنيا كه به تو رسيده است به مشقّت بيفكن.