وارد پارک یکی از محله‌های حاشیه سبزوار شدیم و هر ۲ نفر، جمعی رو انتخاب کردیم و به سمت شون رفتیم. ۴-۵ نفر خانم بودند. بندگان خدا زیرانداز از خونشون آوردند و برامون پهن کردند. بحث رو که شروع کردیم، گفتن اتفاقاً پیش پایِ شما بحث انتخابات بوده. خداروشکر خانم‌های بابصیرتی بودند و گفتند ما همیشه در انتخابات شرکت می‌کردیم و این بار هم حتما شرکت می‌کنیم. از بدی شرایط محله‌شون گله داشتند و کاندیداهایی که زمان انتخابات شورای شهر، میرن اونجا و هزار وعده و وعید میدن و درست بعد از انتخابات، کانه قطره آبی میشن و به زمین فرو میرن.😢 وقتی از مشکلات اقتصادی شون، از بیماری که داشتن، از فوت همسر و پسرشون از تنهایی خودشون، از بیکاری جوون‌هاشون و از تمام غصه هاشون، صحبت می کردند؛ قلبم مچاله می‌شد و دوست داشتم بغلشون کنم. دوست داشتم کاره‌ای بودم و گرهی از مشکلات‌شون باز می کردم. گرهی از کارِ 😭 در نهایت بهمون پیشنهاد دادند که منزل شون را هر وقت بخوایم در اختیار ما میزارن برای بحث روشنگری و تبلیغ. و من خیلی از خودم خجالت کشیدم😔 شماره تلفن دادیم و ازشون جدا شدیم. ساعت ۸:۳۰ شبه و در حال برگشتن به منزل. با بدنهایی خسته و گرسنه👈اما راضی و امیدوار🤲 راضی از اینکه حداقل کاری که از دستمون بر می اومد رو انجام دادیم و دلها همواره دست خداست. @madaranemeidan