ذره‌بین درشهر
🍃 اندیشه های ناب آیت الله مطهری ⬅️ حسین ها و یزیدهای زمان ✅ گاهی یک موج خیز و حرکت زای ، روح خود را از دست می دهد و از آن یک سلسله آداب و تشریفات بی اثر باقی نمی ماند. امیرالمومنین علیه السلام فرمود: به دست اموی ها مانند که وارونه شود و محتوایش بیرون بریزد و جز خود ظرف باقی نماند، می شود و از محتوای خود می شود. یُکفا الاسلام کما یُکفَاءُ الاناءُ(نهج البلاغه، خطبه ی ۱۰۱) ما نام این را تبدیل حرکت به بنیاد می نامیم، با ذکر یک مثال توضیح می دهیم؛ ✅ امام حسین علیه السلام حرکت به بنیاد است، این عزاداری که به حق درباره اش گفته شده: مَن بَکی او تَباکی وَجَبَت لَهُ الجَنَّه که حتی برای تباکی (خود را گریه کن ساختن) هم ارزش فراوان قائل شده، در فلسفه اش تهییج احساسات علیه یزیدها و ابن زیادها و به سود و حسینی ها بوده. ✅ در شرایطی که به صورت یک در یک زمان دارد و راه و روش معین و نفی کننده راه و روش موجود معین دیگری است، یک قطره ریختن برایش واقعا نوعی است. در شرایطِ خشنِ یزیدی، در شرکت کردن و تظاهر به گریه کردن بر شهدا نوعی وابسته بودن به گروه اهل حق و جنگ با گروه اهل باطل و در حقیقت نوعی است، این جاست که حسین بن علی یک است، یک است، یک است. ✅ اما روح و فلسفه ی این دستور می شود و محتوای این ظرف بیرون می ریزد و مسئله شکل یک به خود می گیرد که مردمی دور هم جمع بشوند و به مراسم مشغول شوند، بدون اینکه یک جهت گیری خاص اجتماعی باشد و بدون آن که از نظر عمل معنی داری به شمار رود، فقط برای کسب (که البته دیگر ثوابی هم در کار بود) ✅ را مجرد از و بی رابطه با و بی رابطه با و عبیدالله های زمان بپا دارند. این جاست که حرکت به بنیاد یعنی شده و محتوای ظرف بیرون ریخته و ظرف باقی مانده است. ✅ در چنین که اگر شخص یزید بن معاویه هم از گور به در آید حاضر است که شرکت کند، بلکه بزرگترین مراسم را بپا دارد. در چنین که نه تنها (گریه کردن) اثر ندارد، اگر یک من هم نثار کنیم به جایی بر 📚 تابلوهای خطر 📩 سمیّه خیرزاده اردکان 📌 جالب است بدانید در مراسم های عزاداری سنتی که فراوان برگزار می شود، تنها به نشان دادن صفحه ی ظلمانی قیام می پردازند، صفحه ای که قهرمان آن شمر و یزید و حرمله و عبیدالله بن زیاد و خولی است و هر انسان آزاده ای دلش از این عزاداری ها می گیرد و گلایه می کند که چرا باید در این عزاداری ها،حسین علیه السلام را وجودی ضعیف جلوه دهند؟! که بزرگترین مشکلش و بی آبی بود! و حتی عزیزترین کسانش را نیز به خاطر همین مشکل به دَمِ دشمن داد!! و ای کاش ما امروز بعد از گذشت یاد بگیریم و نشان دهیم که قیام یک صفحه هم دارد که قهرمانش حسین است و زینب و یاران وفادارش، صفحه ای که در آن امام حسین (ع) حاکم بر جامعه ی اسلامی را تاب نمی آورد و این ظلم را با اِستاندارهای جامعه ی نبوی و علوی و در یک کلام جامعه الهی، در خورِ هم نمی بیند، به همین دلیل را نیمه تمام رها می کند و با خون خود به تمام جهانیان بدون استثنا می گوید: که اگر ندارید لااقل آزاده باشید. و اینکه زندگی در زیر بار ظلم جز خفّت و خواری ارمغانی نخواهد داشت و در اینجاست که مرگِ با عزّت بر زندگیِ با ذلّت ارجحیت می یابد.(و ما باید پیام های عاشورا را مرور کنیم تا اهداف امام حسین علیه السلام را از قیام ، از یاد نبریم.) @zarrhbin
108 مشاهده