#ماه_محرم
🔰اگر امام حسین علیه السلام در روز #عاشورا به شهادت رسیده، چرا از اول محرم #عزاداری میکنید؟
💢برخی از مخالفین شعائر حسینیه مدام در ماه #محرم این اشکال را میکنند که اگر سید الشهداء علیه السلام در روز عاشورا به شهادت رسیده، چرا از روز اول محرم عزاداری میکنید؟ این اشکال هم مثل تمام شبهات بی اساس مخالفین اهل بیت علیهم السلام است، که ریشه در دشمنی با آن حضرات دارد.
♻️پاسخ این #شبهه را در غالب دو روایت از #امام_رضا علیه السلام بیان میکنیم.
📒شیخ صدوق رضوان الله علیه در کتاب امالی مینویسد:
🔻ابراهیم بن ابی محمود میگوید: امام رضا علیه السلام فرمود: به راستی که محرم، ماهی است که مردمان جاهلیت، جنگ در این ماه را تحریم میکردند، اما در همین ماه، #خون ما حلال شمرده شده، حرمت ما دریده گشت، ذریه ما و زنان ما اسیر شدند، در خیمه های ما آتش افکندند، اثاثیه ما که در خیمه ها بود به غارت رفت، و حرمت رسول خدا صلي الله عليه و آله در خصوص ما رعایت نگشت. به راستی که روز (شهادت) حسین علیه السلام، پلک های ما را زخمی نمود و اشک های ما را جاری ساخت و عزیز ما در #کربلا ذلیل گشت و تا روز پایان دنیا، گرفتاری و مصیبت را نصیب ما ساخت. پس بر مثل حسین علیه السلام است، که #گریه کنندگان باید بگریند، زیرا گریستن (بر آن حضرت) گناهان بزرگ را محو میکند.
👈سپس فرمود: هنگامی که ماه محرم فرا میرسید، پدرم (امام موسی بن جعفر باب الحوائج علیه السلام) دیگر خندان دیده نمیشد، و حالت غم و اندوه بر ایشان غالب بود، تا زمانی که #ده روز از محرم سپری میشد، پس هرگاه روز دهم فرا میرسید، این روز (عاشورا) روز #مصیبت و حزن و گریه آن حضرت بود و میفرمود: امروز، روزی است که حسین علیه السلام کشته شد.
📚الأمالی ص ١٠١
🔖اسکن yon.ir/2fopO
📙همچنین در روایت مشهور دیگری وقتی پسر شبیب در اول محرم بر امام رضا علیه السلام وارد شد، حضرت برای او ذکر مصیبت شهادت و اسارت اهلبیت را کردند.
👈دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا فِي أَوَّلِ يَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ...
📚امالی صدوق ص ١٠٢
🔖اسکن yon.ir/ikWTp
✅بنابراین فعل معصوم دلالت بر اهمیت #دهه_اول محرم برای عزاداری برای سیدالشهداء علیه السلام دارد.
🚩http://eitaa.com/joinchat/147259393Cc8f1655f3a
سیدعلی ⚫️:
#بسم #الله #الرحمن #الرحیم
عید #قُربان یا عید #الأضحی از #عیدهای بزرگ #مسلمانان در دهم #ذیحجه. بنابر روایات اسلامی، در این روز #خدا به #ابراهیم #خلیل فرمان داد تا #فرزندش #اسماعیل را قربانی کند. او #اسماعیل را به #قربانگاه برد ولی #جبرئیل همراه با #«قوچی» نازل شد و #ابراهیم آن را به جای #اسماعیل قربانی کرد.
عبادت در #شب و #روز عید #قربان بسیار سفارش شده و #احیای شب #عید #قربان به دعا، #نماز و #نیایش #فضلیت فراوانی دارد. در روز عید #قربان اعمالی مانند #غسل، #نماز عید #قربان، #قربانی کردن، زیارت #امام حسین(ع) و خواندن دعای #ندبه، مستحب است. بر اساس منابع دینی #روزه گرفتن در عید #قربان مانند #عید #فطر #حرام است.
سنّت #قربانی در روز عید #قربان در سرزمین #منا به یاد آن رخداد است. #مسلمانانی که برای #حج، به زیارت خانه #خدا میروند، طبق شروطی وظیفه دارند در #منا قربانی کنند
عید #قربان در کشورهای #اسلامی، تعطیل #رسمی است و #مسلمانان در این روز #جشن میگیرند.
#اسامی دیگر عید #قربان
نام دیگر عید #قربان، #عید#الاضحی و #عید #خون است. #دهخدا از این روز با نام عید #گوسپندکشان نیز #یاد میکند. این #روز همان روز #آزمایش و امتحان حضرت #ابراهیم(ع) و حضرت #اسماعیل(ع) است که از آن #سربلند بیرون آمدند
تاریخچه #قربانی
: ذبح #اسماعیل
حضرت #ابراهیم بنابر رؤیایی که دیده بود مأمور #قربانی کردن #فرزندش شد. در هنگام #قربانی، #ابراهیم پیشانی #پسرش را بر زمین نهاد و تیغ تیز بر #حلق او گذارد اما کارد #گردن او را نبرید و سرانجام هنگامی که #پدر و #پسر تسلیم بودن کامل خود در برابر فرمان #الهی را نشان دادند
#خداوند عمل او را قبول نمود و #ابراهیم به جای قربانی فرزندش قوچی را که #جبرئیل آورده بود قربانی نمود
سنّت #قربانی در روز عید #قربان یادبود رخداد ذبح #اسماعیل میباشد. بنابر برخی روایات، تمام #حیواناتی که در سرزمین #منا در روز عید #قربان ذبح میشوند؛ فدیه حضرت #اسماعیل میباشند
در عصر #جاهلیت #قربانی کردن از پلیدی شرک مبرا نبود. #کعبه را با خون #قربانی آلوده میکردند و گوشت آن را بر خانه #کعبه میآویختند تا #خداوند آن را قبول کند. در #قرآن #کریم این #رسم مذموم خوانده میشود و شرط قبولی #قربانی #تقوا معرفی میشود. همین #تقوا و #خلوص برای #قربانی کردن است که این روز #نحر، #حج #اکبر نامیده میشود
اعمال شب عید #قربان
از امام #صادق(ع) روایت شده که از #پدرانش چنین نقل فرمودند: «امام #علی(ع) دوست داشت چهار #شب از سال، خود را فارغ نماید؛ شب اول #رجب، شب #نیمه #شعبان، شب عید #فطر و شب عید #قربان» به نظر میرسد که منظور از فراغت، فراغت برای #عبادت در آن با زنده نگهداشتن آن باشد. همچنین در شب و روز عید زیارت امام #حسین(ع) مستحب است
اعمال روز عید #قربان
روز عید #قربان روز پر #فضیلتی است. #اعمال این روز چند چیز است:
#غسل: که به گفته #علامه #مجلسی، #غسل در آن روز #سنّت مؤکد است تا آنجا که بعضی از علما آن را #واجب دانستهاند
#نماز عید: این #نماز در زمان حضور امام #معصوم(ع) #واجب است؛ اما در زمان #غیبت امام #زمان(عج) مطابق فتوای مشهور #فقهای #شیعه، #مستحب مؤکد است (خواه به صورت #جماعت خوانده شود یا فرادی)
#مستحب است #دعاهایی را که پیش از نماز #عید و قبل از آن وارد شده است خوانده شود. بهترین دعاها، #دعای #چهل و #هشتم #صحیفه #سجادیه است که با عبارت «أللّهُمَّ هذا یومٌ مُبارَک» آغاز میشود و اگر #دعای #چهل و #ششم قرائت شود بهتر است
دعای #ندبه: خواندن دعای #ندبه در این روز و سایر #اعیاد مستحبّ است.
#قربانی کردن: انجام #قربانی بر #حاجیان حاضر در مکه #واجب است؛ اما انجام #قربانی در این روز برای همه مسلمانان #مستحبّ مؤکد است، تا آنجا که برخی از علما آن را بر کسانی که توانایی دارند #واجب دانستهاند و #مستحب است بعد از #نماز #عید، کمی از گوشت آن خورده شود
است هنگام #قربانی این دعا که از امام #صادق(ع) نقل شده است خوانده شود: «وَجَّهْتُ وَجْهِی لِلَّذی فَطَرَ السَّمواتِ وَ الارْضَ، حَنیفاً مُسْلِماً وَ ما أنَا مِنَ الْمُشْرِکینَ، إنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیای وَ مَماتی لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ، لا شَریک لَهُ، وَ بِذلِک أُمِرْتُ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمینَ. اَللّهُمَّ مِنْک وَلَک، بِسْمِ اللّهِ وَاللّهُ اَکبَرُ. اَللّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنّی»
در حدیثی نقل شده است که امام #صادق(ع) فرمود: امام #سجاد(ع) و امام #باقر(ع) گوشت #قربانی را سه قسمت میکردند: یک قسمت آن را به #همسایگان میدادند و یک قسمت آن را به #نیازمندان و قسمت سوم را برای #اهل خانه نگه میداشتند.
اسرار #قربانی کردن
سر رسیدن #عبادت به قبول طولی #عبادت است. مثلا #طهارت شرط #عرْضی است اما برای رسیدن به سر #عبادت باید #پرهیزگار بود و شرط قبول طولی #نماز، #تقوا است. انما یتقبل الله من الم
سیدعلیرضا:
#بسم #الله #رحمان #الرحیم
شمر بن ذیالجوشن
لعنت الله علیه
شِمْرِ بْن ذِیالْجَوْشَن (کشته شده در ۶۶ق)، از #تابعین و از فرماندهان #سپاه عمر بن سعد در واقعه #کربلا که به سبب #تأثیرگذاریاش در این واقعه، از چهرههای منفور نزد #شیعیان است. از جمله اقدامات او در واقعه #کربلا زمینهسازی #شهادت مسلم بن عقیل،😔 برافروختن آتش #جنگ در روز #عاشورا، فرماندهی جناح چپ #لشکر عمر بن سعد، به شهادت رساندن امام #حسین(ع)،😭 حمله به #خیمهها و تلاش برای #شهید کردن امام #سجاد(ع) است.😭😭
شمر بن ذیالجوشن
#مشخصات فردی
نام کامل شمر بن شُرَحبیل(ذی الجوشن) بن اَعْوَر بن #عمرو
کنیه #ابوسابغه
نسب/قبیله خاندان #ضِباب بن کلاب / قبیله هَوازِن
درگذشت ۶۶ق
نحوه درگذشت به دست یاران #مختار
شمر پیش از آن، در جنگ #صفین در سپاه امام #علی(ع) بود؛ ولی بعدها در جمع دشمنان امام و #خاندانش درآمد. در زیارت #عاشورا از شمر با لعن و #نفرین یاد شده است. او در مقابل #مختار ثقفی شکست خورد و سر از #تنش جدا گردید.
نسب شمر
شِمر بن ذی الجَوْشَن، #کنیهاش ابوسابغه، از #تابعین و رؤسای قبیلۀ #هَوازِن از تیرۀ بنی عامر بن صَعْصَعَه و از #خاندان ضِباب بن #کلاب بودازاین رو، از او با نسبهایی چون #عامری، ضِبابی و #کلابی یاد کردهاند. در مورد تاریخ ولادت شمر اطلاع درستی در دست نیست.😐
پدر شمر (ذی الجوشن) #شُرَحبیل بن اَعْوَر بن #عمرو نام داشت. دربارۀ سبب نامگذاری او به ذی الجوشن برخی #معتقدند به جهت برآمده بودن #سینهاش به ذی الجوشن معروف شده است. به قولی نیز، نام او #جَوشن بن ربیعه بود. ذوالجوشن به خواسته #پیامبر اکرم (ص) برای پذیرش #اسلام اهمیتی نداد اما پس از فتح #مکه، چون مسلمانان بر مشرکان ✌️پیروز شدند، اسلام آورد. درباره 🧕مادر شمر اطلاع چندانی در دسترس نیست. در واقعه #کربلا، امام #حسین(ع) پس از اهانت شمر، وی را پسر زن #بُزچران خطاب کرده است.
#زندگینامه
شمر بن ذی الجوشن در ابتدا از یاران #امیرالمؤمنین امام #علی (ع) بود. وی در جنگ #صفّین، آن حضرت را یاری کرد و در مبارزه با اَدهم بن #مُحرِز باهِلی (از سپاه شام)، صورتش به شدت #مجروح گشت اما بعدها ازامام #علی (ع) روی گرداند و از دشمنان پر کینۀ او و خاندانش شد😔😔
شمر هنگام #دستگیری حُجر بن عَدی (از صحابه #پیامبر(ص) و از یاران امام #علی (ع)) در سال ۵۱، جزو کسانی بود که نزد #زیاد بن ابیه به دروغ #شهادت داد که حجر مرتد شده و شهر را به #آشوب کشیده است. در حادثۀ #کربلا نیز، او از #قاتلان و مسببان شهادت امام #حسین(ع) بود😭😭
نقش او در واقعه #کربلا
وقتی #مسلم بن عقیل در سال ۶۰ قمری از سوی امام ۱حسین به #کوفه رفت، شمر از جمله افرادی بود که از طرف #عبیدالله بن زیاد، حاکم #کوفه، مأمور شد مردم را از اطراف #مسلم پراکنده سازد. وی در سخنانی مسلم را #فتنهگر نامید😔 و #کوفیان را از سپاه #شام ترساند.😰
پس از آنکه امام #حسین به #کربلا رسید، عمر بن سعد، فرمانده لشکر #کوفه، قصد جلوگیری از #جنگ و #خون ریزی داشت و به دنبال راه حل مسالمت آمیز بود اما شمر، ابن زیاد را که به نظر میرسید با قصد عمر بن سعد #موافق است، به جنگ با #امام تشویق کرد😔😔
در عصر روز ۹ #محرم سال ۶۱ قمری، شمر با چهار هزار #سپاهی و نامۀ تهدیدآمیزی از سوی ابن زیاد، برای عمر بن سعد به #کربلا رسید. ابن سعد با دیدن نامه، #خطاب به شمر گفت کاری را که در آن امید صلاح بود #تباه کردی. با این حال، عمر سعد دستور ابن زیاد مبنی بر اخذ #بیعت از امام #حسین یا جنگ با او را پذیرفت و شمر سردار سپاه او گردید. شمر برای حفظ سنّت #قبیلهای و پیوندهای #جاهلی، از آنجا که با ام #البنین، مادر حضرت #عباس ، هم قبیله بود، در عصر #تاسوعا عباس و برادرانش را #خواهر زاده خود صدا کرده و خواست تا #امان نامهای از ابن زیاد برای آنان بگیرد، اما آنها نپذیرفته و در کنار #امام ماندند.
روز #عاشورا
صبح روز عاشورا، شمر #فرماندهی قسمت چپ جبهه #سپاه ابن سعد را برعهده گرفت و هنگامی که با #خندق و #هیزم مشتعل در اطراف خیمههای #امام علیهالسلام و #یارانش روبه رو شد، با #امام گستاخانه سخن گفت پس از آنکه امام علیهالسلام برای تذکر به سپاه #کوفه خطبهای در سابقۀ درخشان #خاندانش و #بیاناتی از رسول #اکرم (ص) در مورد دوستی اهل #بیت آغاز نمود، شمر کلام #امام را قطع کرد اما #حبیب بن مظاهر به او پاسخ دندانشکنی داد😒
یک بار دیگر زمانی که زُهَیر بن قَین، از یاران #امام، به پند و اندرز #کوفیان پرداخت و آنان را به یاری امام #حسین دعوت کرد، شمر به سوی او #تیری پرتاب نمود و به او #اهانت کرد.😔😔
وقتی عبداللّه بن عُمَیر کلبی به #شهادت رسید، شمر به #غلام خود (رستم) دستور داد تا با #نیزهای همسر عبداللّه را که بر بالینش نشسته بود نیز به #شهادت رساند.😔 شمر، #نافع بن هِلال جَمَلی، یار دلاور امام #حسین، را
🌙شبهایی بود که #حضرت_زهرا بیمار بود و خطبه میخواند و به دیدنش میآمدند.
✨✨✨✨✨✨
📜 یکی از سخنانی که #حضرت_زهرا_علیها_السلام به مردم مدینه فرمود، چنین بود:
✍ از این شتر خلافت #خون میدوشید. منتظر باشید شمشیرهای کشیده در این مدینه بیرون بیاید. 🗡
ـــــــــــــــــــــــــ
📗الاحتجاج، جلد۱، صفحه۱۰۹؛
📙بحارالانوار، جلد ۴۳، صفحه۱۶۰؛ 📙کشف الغمه، جلد ۱، صفحه ۴۹۳.