#شرح_دعای_عهد
اللهم رب النورالعظیم؛ خداوندا! ای پروردگار نور بزرگ!
مراد از«نور بزرگ »؛یا#نور_حضرت_خاتم‌الاانبیاء، محمد بن عبدالله (ص) است؛ زیرا که بزرگتر از آن حضرت در جمیع خلایق اولین و آخرین نیست.(4) یاءء مراد#نور_عرش است، زیرا که در عالم اجسام و اجرام علوی و سفلی بزرگتر از آن نیست.(5) یا مراد مطلق#نور_عظیم_خداوند است در عالم باطن از هر چه باشد، و از هر که باشد.(6)
لکن انسب به این دعا؛ تفسیر آن است به#نور_حضرت_امام_زمان(عج) که در این اعصار غیبت، احاطه به جمیع انوار ماسوی الله، از عالم ایجاد دارد. زیرا که آن حضرت در این زمان واسطه فیما بین خدا و جمیع خلق است. و جمیع فیوض، از نور اصل وجود گرفته تا هرچه متفرع بر آن شود، به توسط آن حضرت به جمیع خلق می رسد.(7) پس در عالم ایجاد، در این ازمنه، بزرگتر از آن حضرت نیست. و خداوند را که در ابتداء این دعا، به پروردگار بودن، برای این نور می‌خوانند، یحتمل به جهت اشاره به آن است که امر آن بزرگوار به دست تو است، که می‌توانی#عهد_ما و#بیعت_ما و#صلوات_ما را به او برسانی. و چون ما را#آرزوی_خدمت اوست، می تواند که #ظهور موفورالسرور او را برای ما نزدیک فرمایی. یا با وجود غیبت او ما را از فیوض او محروم نداری. و هر روز و هر شب بلکه هر ساعت و دقیقه افاضات بی نهایه او را درباره علوم دینیه و غیرها به ما برسانی.
و رب؛اگرچه از ماده تربیت نیست زیرا که آن مضاعف و این ناقص است، ولکن«رب » را به معنی#تربیت‌کننده هم معنی کرده اند. و بنابراین چون تربیت از ماده«ربوة »، است و آن به معنی#نمو_و_علو است، لهذا مراد به تربیت«نور عظیم »، البته زیادتی روشنی او و علو او است یوما فیوما، که ناشی می شود از زیادتی فیوض و علوم خداوندی. چنانکه در اخبار وارد شده که خداوند در هر شب جمعه و روز جمعه علوم ائمه دین را زیاد می‌فرماید، به حدی که حد و حصر ندارد و انتهایی در آن متصور نیست.(8) یا آنکه مراد به تربیت آن،#شهرت_دادن آن و#ظاهر_ساختن_کمال آن است برای خلق، در هر وقت، زیاده بر سابق آن.
و علی ای حال، شبهه‌ای نیست که خداوند از راه#رحمت و#لطف و#عنایات خاصه بی حد و انتها، در هر وقت و هر ساعت و دقیقه، و هر آن و لمحه، باید در هر باب، فیوض خود را از امام زمان(عج) باز ندارد.(9) زیرا که امام مستعد فیوضات بی‌نهایت او است.(10) و مراتب آن را نهایتی نیست. چنانکه واضح است.
پس معنی#ربوبیت او و#تربیت او «نور عظیم » را، همین خواهد بود. زیرا که سوای این را، حاصلی و ثمره ای نخواهد بود. و این عام است جمیع وجوه را; از#ظاهر و#باطن، و#علانیه و#سر، و فی نفسه و بالنسبه به مردم، و غیر این ها از سایر وجوه و اعتبارات لاتعد و لاتحصی.
و از این جهت است که ثمره این دعا عاید به خود شخص هم می‌شود. زیرا که او هم #تابع_امام و #مستفیض از فیوض بلانهایه او هست. لکن به#شرطی که#توجه و#اقبال داشته باشد. والا قابل نخواهد بود و به هر قدر که ناقابل باشد از فیوض الهی و فیوض امام محروم خواهد ماند. چنانکه بدیهی است. و چون نور خداوند را لامحاله محل و مظهری است و آن محل و مظهر، اقرب امکنه است نسبت به آن، و سابقا اشاره شد که یکی از معانی«نور عظیم » نور عرش است که عظیم است و بعد از آن، اعظم از کرسی چیزی نیست، لهذا بعد از فقره مذکوره می‌گویی:
پینوشتها:
1.باع: اندازه از سر انگشت دست راست تا سر انگشت دست چپ وقتی که دستها را افقی به طرفین بلندکند.
2.فتور:سستی، کندی.
3. ذراع: دست انسان از آرنج تا سرانگشتان،ساعد.
4.حاج شیخ عباس قمی،سفینة البحار، ج 2، ذیل ماده «نور» صفحه 615، و بحارالانوار جلد23 صفحه 306، روایت 3،به نقل از«التوحید» و «معانی الاخبار»،تفسیر آیه نور:قلت:مقل نوره قال لی:محمد (ص)،قلت:کمشکاة قال: صدر محمد ( (ص)،قلت: فیها مصباح قال:فیه نورالعلم، یعنی النبوة.
5.سفینة البحار، ج 2/174- 175، ذیل عرش، بحارالانوار 58/28، ح 37 به نقل از احتجاج طبرسی،و نیز صفحه 33 روایت 53 به نقل از تفسیر العسکری (ع) روایات در موضوع عظمت عرش و فضل آن بر کرسی، فراوان است.
6.بحارالانوار23/306 ح 2: عن الفضیل بن یسار قال: قلت لابی عبدالله الصادق (ع): الله نورالسموات والارض؟ قال: کذالک الله عز و جل.
7.بحارالانوار 24/51 ح 2 و3، به نقل از تفسیر قمی:«نحن والله نعمة الله التی انعم بها علی عباده و بنا فاز من فاز.» و همین مضمون از امیرالمؤمنین (ع) در بحارالانوار 24/55 ح 18 به نقل از تفسیر عیاشی روایت شده است.
همچنین در ذیل آیه 20 سوره لقمان «نعمت باطنی » به امام غایب (ع) تفسیر شده است.ر.ک: بحارالانوار 24/54،ح 17.
8.ر.ک، بحارالانوارج 26، باب 3. و به عنوان نمونه روایت 7 در صفحه 89 در همان باب به نقل از بصائرالدرجات به قرار زیر است:
عن ابی عبدالله(ع) قال:ان لنا فی کل لیلة جمعة و فدة الی ربنا:فلا ننزل الا بعلم مستطرف.
9همان/ 1،روایت 15
🌹شرح دعای عهد🌹
✅قسمت ششم👌
وَ #مُنْزِلَ_الْقُرْآنِ (#الْفُرْقَانِ) #الْعَظِيمِ؛ و ای #فروفرستنده #قرآن_بزرگ!
که اشاره به آن است که آن حضرت مانند #قرآن است که برای مؤمنین #شفا و #رحمت است، و برای ظالمین زیان است.
و می توان گفت که: چون در اخبار وارد شده که قرآن تمام را حضرت قائم (ع) ظاهر می فرماید (۳۴) ; لهذا در این فقره اشاره شده که خداوند اظهار قرآن تمام را بر دست آن حضرت خواهد فرمود. و از این جهت آن را وصف به بزرگی فرموده اند.
و ممکن است که وصف «عظیم »، #اقتداء به کلام خدا باشد که در قرآن فرموده: «ولقد آتیناک سبعا من المثانی والقرآن العظیم.» (۳۵)
و بالجمله; وجه مناسبت این فقره، به این دعا از این راه است که آن حضرت، قرآن تمام را ظاهر خواهد فرمود; بر وجهی که گویا خداوند در آن وقت آن را نازل می فرماید، یا از این راه است که آن حضرت نظیر قرآن است; که برای مؤمنین شفا و رحمت و برای ظالمین زیان و عذاب خواهد بود. (۳۶)
و بعداز این فقره می خوانی که:
پینوشتها:
۳۴. ر. ک: مکیال المکارم، الباب الرابع، تعلیمه الناس کتاب الله الکریم الذی جمعه امیرالمؤمنین و سیدالوصیین (ع)، ص ۶۳_۵۸.
۳۵. حجر/۸۷.
۳۶. ر. ک: بحارالانوار ج۵۱، باب الایات الماوله.
منبع: مجله: موعودخرداد و تیرماه ۱۳۷۶، شماره۳، نقل از سایت حوزه
❤️شرح دعای عهد❤️
✅قسمت هفتم👌
و #رب_الملائکة_المقربین و#الانبیاء و#المرسلین؛ و ای پروردگار #ملائکه_مقربین و #پیغمبران و #فرستادگان از جانب خدا!
و این فقره، یحتمل که اشاره باشد به آن که چون #امام_عصر ظاهر شد و بعضی مؤمن به او شدند و بعضی کافر; لهذا آن حضرت مصداق کریمه «هل ینظرون [الا ان یاتیهم]الله فی ظلل من الغمام والملاءکة »(۳۷) خواهد بود. زیرا که این آیه، تفسیر به آمدن عذاب خداوند هم شده در قیامت. چنانکه در آیه دیگر هم هست که: «و جاء ربک والملک صفا صفا.»(۳۸) و در جای دیگر فرموده: «یوم یاتی بعض آیات ربک، لاینفع نفسا ایمانها»(۳۹) و در جای دیگر فرموده: «فاذا جاء امرالله قضی بینهم بالحق و خسر هنالک المبلطون »(۴۰) و فرموده: «وجیء بالنبیین والشهداء»(۴۱)
پس چنانکه در #قیامت_کبری، این اوضاع است، در قیامت صغری هم نظیر آنها هست. و همه به واسطه ظهور امام خواهد شد.
پس حاصل مقصود از فقره مذکور این است که; ای پروردگار ملائکه که در قیامت کبری و صغری با عذاب تو، یا امر تو می آیند و مقرب نزد تواند به اطاعت آنچه تو ایشان راامر به آن بنمایی از آوردن عذاب یا غیر آن! و همچنین; ای پروردگار نبیین و مرسلین که در روز قیامت ایشان را حاضر فرمایی، که شهدا خلق یا غیر آن باشند!
و بالجمله; ممکن است که جمیع فقرات مذکوره از اول دعا تا اینجا را، همه با شان امام عصر فروز آوریم و بگوییم که مراد از همه، خود حضرت و مایتعلق او است; از ظهور و لوازم آن. بلکه ممکن است که همه فقرات فی الحقیقه دعا باشد. و مجرد خواندن خدا به این اسماء نباشد; که معنی آنها این باشد. مثلا که; خداوندا! رب و مربی شو امام زمان را، به ظهور او و رب و مربی شو مظهر و محل ظهور علوم و ذات او را به ظهور او نیز! و تجدید خلقت و اظهار حقائق و بواطن را بنما به ظهور او! و انزال حقیقت تورات و انجیل و زبور را بنما به اظهار او! که جامع جمیع حقایق است،مثل این کتب. و خلایق را دو طائفه فرما به ظهور او! که ابرار و اشرار باشند. و قرآن تمام یا حقیقت #قرآن را که #شفا و #رحمت برای مؤمنین باشد; فروفرست به ظهور آن حضرت! که برای نیکان خوب است و بدان بدان بد.
و #رب و #مربی شو #ملائکه و #نبیین و #مرسلین را به ظهور آن حضرت! که #ظهور تو و کمالات و افعال تو است. و امر تو و عذاب تو و #قیامت_صغرای تو همه به آن متحقق می شود.
و مؤید اراده دعا است، از فقرات مذکوره، آنچه بعد از آنها می گویی:
پینوشتها:
۳۷. بقره/ ۲۱۰.
۳۸. فجر/ ۲۲.
۳۹. انعام/۱۵۷.
۴۰. غافر/ ۷۸.
۴۱. زمر/۶۹.
منبع: مجله: موعودخرداد و تیرماه ۱۳۷۶، شماره۳، نقل از سایت حوزه