eitaa logo
تبیین
2.6هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
441 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️ 🌸 ⭕️دلایل چیست؟ (بخش سوم) 3⃣   🔷در بسياری از آيات، خداوند اخبار از داده، و به انسان‌ها اعلام كرده، اگر در حقانيت قرآن شك داريد، شما هم چنين كتابی بياوريد. بعضي آيات از حوادث آينده خبر داده است. در مورد سپاه روم ميفرمايد: «سپاه روم در سرزمين پايين‌تر شكست خوردند، ولي ايشان بعد از شكستشان به زودی در چند سال بعد غلبه خواهند كرد.»[روم،۱-۴]  🔷يا اين‌كه خبر از بازگشت پيامبر اکرم(ص) به مكه و فتح آن[قصص،۸۵]، خبر از توطئه دشمنان بر عليه پيامبر(ص) و حفظ نبی مکرم اسلام از دشمنان ميدهد، كه معلوم ميشود اين اخبار در توان انسان نيست، بلكه از ناحيه خداوند، و دليل بر است.[۱]  پی نوشت [۱] تفسير الميزان، (ترجمه سيد محمد باقر موسوی همدانی)، نشر دفتر انتشارات اسلامی، ج۱، ص۱۰۱ منبع: راسخون به نقل از وبسایت اندیشه قم @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) آگاهی خود از «علم غیب» را چگونه برای مردم مطرح نموده است؟ 🔹 (علیه السلام) در بخشی از خطبه ۹۳ مى فرمايد: «فَاسْأَلُونی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونی» (از من كنيد [و آنچه را مى خواهيد درباره از من بپرسيد] پيش از آن كه مرا از دست دهيد). سپس حضرت مى فرمايد: «فَوَ الَّذِی نَفْسِی بِيَدِهِ! لَا تَسْأَلُونِی عَنْ شَيْ‏ءٍ فِيمَا بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ السَّاعَةِ، وَ لَا عَنْ فِئَةٍ تَهْدِی مِائَةً وَ تُضِلُّ مِائَةً إِلَّا أَنْبَأْتُكُمْ بِنَاعِقِهَا وَ قَائِدِهَا وَ سَائِقِهَا، وَ مُنَاخِ رِكَابِهَا، وَ مَحَطِّ رِحَالِهَا وَ مَنْ يُقْتَلُ مِنْ أَهْلِهَا قَتْلاً، وَ مَنْ يَمُوتُ مِنْهُمْ مَوْتاً» 🔹[ترجمه فرمایش حضرت:] (سوگند به كسى كه جانم در دست قدرت اوست! از هيچ اى كه از امروز تا دامنه قيامت واقع مى شود از من نمى كنيد، [مگر اينكه آن را آماده دارم] و همچنين درباره هيچ گروهى كه حتّى يك صد نفر را هدايت يا گمراه مى كنند پرسش نمى كنيد، مگر اينكه از دعوت كننده و رهبر و كسى كه آنها را به پيش مى راند و از جايگاه خيمه و خرگاه و محلّ اجتماع آنها و كسانى كه از آنها كشته مى شوند، يا به مرگ طبيعى مى ميرند، [از همه اينها] شما را آگاه مى سازم). 🔹بسيارند كسانى كه ممكن است را به صورت مبهم و كلّى در آينده اى نزديك پيش بينى كنند، و اين كارى است كه سياستمداران، در مسائل مربوط به اطراف عصر خود، هميشه دارند و ممكن است گاهى صحيح و گاهى اشتباه از آب درآيد؛ ولى جزئيّات با تمام مشخّصات، آن هم در زمان هاى بسيار دور، براى هيچ كس ممكن نيست، جز آنها كه با ارتباطى دارند و از ، مدد مى گيرند، 🔹و جالب اين است كه (علیه السلام) در جمله هاى بالا از يكسو، تأكيد بر اين دارد كه من را تا دامنه مى توانم براى شما پيشگويى كنم، و از سوى ديگر اشاره به آنها مى كند؛ چيزى كه براى غير (صلی الله علیه و آله) و كسانى كه از او بهره دارند، امكان پذير نيست. در اينجا فوراً اين سؤال به ذهن مى آيد كه آيا (صلی الله علیه و آله) يا (عليه السلام)، - آن هم به اين گستردگى - مى توانند داشته باشند با اينكه «قرآن مجيد» با صراحت مى گويد: «قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللهُ» [۱] (بگو كسانى كه در آسمان و زمين هستند جز خدا از آگاه نيستند)؛ 🔹اين سخن پاسخ روشن و معروفى دارد كه هم از آيات «قرآن مجيد» استفاده مى شود، و هم در كلمات خود آن حضرت آمده است و آن اينكه به صورت مخصوص خداست، ولى هر مقدار از آن را لازم بداند در اختيار مى گذارد؛ همان گونه كه در آيات ۲۶ - ۲۷ «سوره جنّ» مى‌خوانيم: «عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَداً - إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ» ( عالِم به امور پنهانى است و هيچ كس را بر آگاه نمى كند - مگر رسولى كه او را برگزيده و از وى راضى شده است). 🔹هنگامى كه (علیه السلام) از پاره اى از خبر داد و كسى همين سؤال را مطرح كرد حضرت در پاسخ او فرمود: «لَيْسَ هُوَ بِعِلْمِ غَيْبٍ، وَ إِنَّمَا هُوَ تَعَلُّمٌ مِنْ ذِی عِلْمٍ» (اين، نيست، بلكه آموزشى است از ». اشاره به اينكه ، مخصوص خداست و علم من [علی (علیه السلام)] جنبه دارد؛ من همه اين امور را از (صلی الله علیه و آله) آموختم و او از . 🔹به هر حال، هيچ كس بعد از (صلی الله علیه و آله)، جز اميرالمؤمنين (عليه السلام) چنين سخنى را نگفته و نمى توانسته بگويد؛ ولى (علیه السلام) اين سخن را فرموده و بارها هايى كرده كه عيناً واقع شده است. «ابن ابى الحديد» در «شرح نهج البلاغه» خود فصلى تحت عنوان «امور غيبى كه امام (عليه السلام) از آن خبر داد، سپس تحقّق يافت» در ذيل همين خطبه آورده است. پی نوشت‌؛ [۱] سوره نمل، آيه ۶۵ (در آيات متعدّد ديگرى شبيه به اين مضمون نيز آمده است) 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج۴، ص۲۲۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️اسلام مکتب تحرک 🔹 مکتب تحرک است و کتاب تحرک؛ تحرک از طبیعت به ، تحرک از مادیت به ، تحرک در راه ، تحرک در برقراری . بیانات‌ حضرت‌ امام ۵۸/۰۴/۰۵ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
⭕️«کلام نور» 🔹«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ» «الم» ﴿١﴾ (به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی. الف، لام، ميم) 🔹«ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ» ﴿٢﴾ (در [وحی بودن و حقّانیّت] این کتابِ [با عظمت] هیچ شکی نیست؛ سراسرش برای پرهیزکاران هدایت است). 🔹«الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ» ﴿٣﴾ (آنان که به ایمان دارند و را بر پا می دارند و از آنچه به آنان روزی داده ایم، می کنند). 🔹«وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ مَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ« ﴿٤﴾ (و آنان که به آنچه به سوی تو و به آنچه پیش از تو نازل شده، هستند و به یقین دارند). 🔹«أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ« ﴿٥﴾ (آنانند که از سوی پروردگارشان بر [راهِ] هدایت اند و آنانند که رستگارند). 📕قرآن کریم، سوره مبارکه بقره، آیات ۱ الی ۵ @tabyinchannel
⭕️قرآن کریم 🔹 یک سفره‌ای است که خدای تبارک و تعالی به وسیله در بین بشر گسترده است، که تمام از آن هر یک به مقدار استعداد خودش استفاده کند. این کتاب و این سفره گسترده در شرق و غرب و از زمان وحی تا کتابی است که ، عامی، عالم، فیلسوف، عارف، فقیه، همه از او استفاده می‌کنند؛ 🔹یعنی، کتابی است که در عین حال که نازل شده است از مرحله به مرحله ، و گسترده شده است پیش ما جمعیتی که در عالم طبیعت هستیم، در عین حالی که متنزل شده است از آن مقام و رسیده است به جایی که استفاده بتوانیم از او بکنیم، در عین حال، مسائلی در او هست که همه مردم، عامی و عارف و عالم و غیر عالم، از او استفاده می‌کنند، 🔹و مسائلی در او هست که مختص به «علمای بزرگ» است، «فلاسفه بزرگ» است، «عرفای بزرگ» است، و «انبیاء و اولیاست». بعض مسائل او را غیر از اولیای خدای تبارک و تعالی کسی نمی‌تواند ادراک کند، مگر با تفسیری که از آنان وارد می‌شود، به مقدار استعدادی که در بشر هست، مورد استفاده قرار می‌گیرد و مسائلی هست که عرفای بزرگ اسلام از آنها استفاده می‌کنند، 🔹و مسائلی هست که «فلاسفه و حکمای اسلام» از آن استفاده می‌کنند و مسائلی هست که «فقهای بزرگ» از آن استفاده می‌کنند، و این سفره همگانی است برای همه و این طوایف از آن استفاده می‌کنند. مسائل سیاسی، مسائلی اجتماعی، مسائل فرهنگی و مسائل ارتشی و غیر ارتشی، همه در این کتاب مقدس هست. بیانات‌ حضرت‌ امام ۶۰/۰۳/۱۱ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
تبیین
⭕️آستان طلب 💠آیت الله العظمی بهجت (ره): 🔹 در سیر به سوی الله ـ که خطرهاست در آن ـ خود را به مجهز می‌کند و با هیچ‌ترسی به دل راه نمی‌دهد و حرکت به سوی او را از ماه مبارک آغاز می‌کند که «الدُّعا سِلاحُ المُؤْمِن» [۱] و «سِلاحُهُ البُکاء». [۲] 🔹«آيا ما كه در اسلحه‌سازى و تجهيزات نظامى از كفار عقبيم، بايد در هم مؤخّر باشيم؟! در آمده است: «أَلُّدعآءُ سِلاحُ الْمُؤْمِنِ» و در بعضى داريم: «أَلّلهُمُّ، إِنَّكَ أَقْرَبُ مَنْ دُعِىَ»؛ [۳] (خدايا، تو كسى هستى كه مى‌توان از او چيزى خواست)؛ يعنى خدا و است. 🔹خیلی از مؤمنین می‌کنند و از خدا می‌خواهند، ولی اگر و از بر نیاید کارگر نیست. شرایطی دارد که اگر آنها رعایت شوند، قطعاً است؛ مگر می‌شود با از خدا چیزی را خواست و با آن را رد کرد. 🔹«استجابت دعا شرطش است. اگر جمع باشد، دعا حتمى خواهد بود. البته استجابت به اين معنا نيست كه تا دعا كرديم فوراً نتيجه‌اش را ببينيم، بلكه گاهى بعد از خالص و مُخلَص مى‌شود كه جزو اخيرِ علّت تامّه است. ما بايد كنيم تا توفيق حال دعا را پيدا كنيم». 🔹 را باید یک‌به‌یک به‌جا آورد: «جهت اين امور لازم است: ۱) و و ساحت مقدس حضرت حق تبارك و تعالى؛ ۲) اقرار به و اظهار از آن، كه تقريباً به‌منزله‌ى يا ملازم آن است؛ ۳) بر محمد و آل‌محمد عليهم‌ السلام، كه و هستند؛ ۴) بكا و ، و اگر نشد ، و لو خيلى مختصر. 🔹و بعد از اينها درخواست كه در اين صورت، حاجت برو‌برگرد ندارد. البته اگر اين مطالب در باشد، مناسب‌تر است و تأثير در اين ميان به جايى مى‌رسد كه در عمل ام‌داوود و نيز در قنوت وتر آمده: «فَإِنَّ ذلِكَ عَلامَةُ الْإجابَةِ» [۴] (اين نشانه‌ى است)؛ يعنى راه تكوينى به خدا، و ارتباط با است، البتّه براى كسى كه اين مطالب را باور كند». پی نوشت‌ها؛ [۱] کافی، ج‏۲، ص۴۶۸؛ عیون أخبار الرضا (ع)، ج‏۲، ص۳۷. [۲] إقبال الأعمال، ج‏۲، ص۷۱۰؛ مصباح کفعمی (جنة‌الأمان‌الواقية)، ص۵۶۰. [۳] إقبال الأعمال، ج‏۱، ص۳۴۶؛ بحار الأنوار، ج‏۹۵، ص۲۲۳. [۴] إقبال الأعمال، ج‏۲، ص۶۶۳؛ بحار الأنوار، ج‏۹۵، ص۴۰۴. منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
تبیین
⭕️غیب یعنی چه؟ 🔹 یعنی «نهان»، «پشت پرده»، یعنی آن چیزهایی که از ما نهان است و «پشت پرده محسوسات» واقع شده است. این کلمه را زیاد به کار برده است، گاهی تنها، مثل اینکه می‌فرماید: «الَّذینَ یؤْمِنونَ بِالْغَیبِ» [۱] (آنان که به ایمان دارند)؛ یا می‌فرماید: «وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیبِ لا یعْلَمُها الّا هُوَ» [۲] ( نزد خداست و جز او کسی از آنها آگاه نیست)، 🔹و گاهی همراه با کلمه «شهادت» مثل اینکه می‌فرماید: «عالِمُ الْغَیبِ وَ الشَّهادَةِ» [۳] (خداوند هم به آگاه است و هم به شهادت). فلاسفه اسلامی از همین تعبیر قرآنی استفاده کرده، «جهان طبیعت» را عالم شهادت و «جهان ملکوت» را عالم غیب اصطلاح کرده‌اند. برای ایمان و اعتقاد ما به «عالم شهادت»، حواسّ ما کافی است. 🔹اساساً این عالم از آن جهت نامیده شده است که ما با حواسّ خود با آن سر و کار داریم و محسوس و ملموس ماست؛ علیهذا نیازمند به معرّف و معلّمی برای اینکه به وجود چنین جهانی مؤمن بشویم نیستیم. نیازمندی ما به و و ، برای آشنا شدن بیشتر با حقایق آن است. امّا این حواس برای ایمان و اعتقاد به «جهان غیب» کافی نیست؛ 🔹برای ایمان و اعتقاد به ، «قوّه عقل» که خود مرتبه غیب وجود ماست، باید دست به کار و فعّالیت بشود، و یا قوّه‌ای نهان‏تر و مخفی‏تر از عقل باید غیب را شهود نماید. ، راهنمایان جهان غیب‏اند؛ آمده‌اند که مردم را به غیب و ماورای ظاهر و محسوسات، مؤمن و معتقد نمایند. 🔹پیغمبران به اینکه مردم به وجود غیب ایمان داشته باشند اکتفا نکرده‌اند، آمده‌اند که میان و رابطه برقرار کنند، حلقه اتّصال میان مردم و جهان غیب باشند، مردم را مؤمن به و «عنایت های خاصّ» در شرایط خاصّی بنمایند. اینجاست که مسئله‌ عملًا با زندگی بشر تماس پیدا می‌کند. پی نوشت‌ها: [۱] سوره بقره، آیه ۳ [۲] سوره انعام، آیه ۵۹ [۳] سوره انعام، آیه ۷۳ 📕امدادهای غیبی در زندگی بشر، مرتضی مطهری، ص ۵۹-۶۱ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری @tabyinchannel
⭕️پرده غیب‏ 🔹 یعنی نهان، پسِ پرده. این «پرده» چیست؟ چگونه پرده‏ای است که جلو چشم ما کشیده شده که نمی‌توانیم ببینیم؟ آیا واقعاً پرده‏ای وجود دارد که باید پس برود تا ببینیم، یا اینکه این تعبیرات کنایه از حقایق دیگری است؟ اتّفاقاً همین تعبیر در خود نیز آمده است. 🔹درباره می‌فرماید: «لَقَدْ كُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَٰذَا فَكَشَفْنَا عَنْكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ». [۱] ([به او می گویند:] تو از این روز بزرگ در بی خبری و بودی، پس ما بی خبری را از دیده [بصیرت] ات کنار زدیم، در نتیجه دیده ات امروز بسیار تیزبین است). 🔹جمله معروفی منسوب است به حضرت امیر (عليه السلام): «لَوْ کشِفَ الْغِطاءُ مَا ازْدَدْتُ یقیناً». (فرضاً بر افتد، بر یقین من افزوده نمی‌شود). مسلّما این از نوع مادّه و جسم نیست؛ این «پرده» جز حجاب محدودیت حواسّ ما که تنها امور نسبی و محدود را درک می‌کند نمی‌باشد. پی نوشت: [۱] سوره ق، آیه ۲۲ 📕امدادهای غیبی در زندگی بشر، مرتضی مطهری، ص ۶۱ و ۶۲ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری @tabyinchannel
تبیین
⭕️«مددهای غیبی‏» 🔹گذشته از اینکه اشیاء در اصل هستی خود از مدد می‌گیرند، به عبارت دیگر سراسر طبیعت است؛ در زندگی بشر یک سلسله «مددهای غیبی خاصّی» هم وجود دارد. یعنی چه؟ مگر مددهای عمومی و خصوصی در کار است؟ بلی. لازم است قبلًا اصطلاحی از ذکر کنم و سپس به توضیح مطلب بپردازم. قرآن، را هم با صفت و هم با صفت یاد می‌کند. «بسم الله» که خود آیه‌ای از قرآن است هم مشتمل بر «رحمان» است، هم مشتمل بر «رحیم». 🔹 و دو مشتق از «رحمت» می‌باشند با این تفاوت که عبارت است از «رحمت عمومی» که شامل همه موجودات است - وجود هر موجودی برای آن موجود رحمت است، وسائلی که برای ابقاء و ادامه وجود او آفریده شده است رحمت است - امّا عبارت است از «الطاف و دستگیری‌ های خاصّی که یک موجود مکلّف در اثر حسن انجام وظیفه مستحقّ آن می‌گردد»؛ است که طبق قانون خاص، نه قانون عامّ طبیعت، شامل حال می‌گردد. پیامبران آمده‌اند که ما را به این گونه مؤمن نمایند. اگر چنین در ما پیدا شود، ما عملًا با خداوند وارد معامله و بده و بستان می‌شویم، 🔹احساس می‌کنیم که کردیم و خداوند به ما نیک داد، ما را و نگهداری کرد؛ بر عکس، کردیم و دیدیم. به‌ هر حال در زندگی خاصّ خود، اعمّ از زندگی فردی یا اجتماعی، احیاناً مشمول لطف ها و رحمت های خاصّی می‌شود که او را دستگیری می‌کند و از سقوط نجات می‌دهد. خداوند درباره می‌فرماید: «أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ، وَ وَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ، وَ وَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ». [۱] ما در نمازهای پنجگانه می‌گوییم: «ایاک نَعْبُدُ وَ ایاک نَسْتَعینُ». (خدایا! تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو کمک می‌خواهیم)؛ این خود نوعی استمداد از است. پی نوشت؛ [۱] قرآن کریم، سوره ضحی، آیات ۶ الی ۸ 📕امدادهای غیبی در زندگی بشر، مرتضی مطهری، ص ۷۰ و ۷۱ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«علم غیب» به چه معناست؟ 🔹در ، به این موضوع تکیه شده که: و در پیشگاه خدا روشن است؛ اساساً «غیب» و «شهود» دو مفهوم نسبى است که در مورد موجودى که علم و هستى اش محدود است، به کار مى رود؛ فى المثل، ما داراى حواسى هستیم، آنچه در شعاع دید و شنوایى و سایر حواس ما قرار دارد، براى ما است، و آنچه از حوزه دید و شنید ما بیرون است نسبت به ما محسوب مى شود. 🔹و اگر فرضاً قدرت دید ما نامحدود بود، و به داخل و باطن اشیاء و ذرات عالم نفوذ مى کرد، همه چیز براى ما «شهود» بود. و از آنجا که همه چیز، غیر از ذات پاک محدود است، براى همه آنها «غیب و شهود» وجود دارد، ولى چون نامحدود است و همه جا حضور دارد، بنابراین همه چیز، براى او است و درباره ذات پاکش، مفهوم ندارد. 🔹و اگر مى گوئیم خداوند «عالِمُ الْغَیْب وَ الشَّهادَةِ» [۱] مى باشد، معنی اش این است آنچه براى ما یا محسوب مى شود، براى او «یکسان و شهادت» است. فرض کنید: ما به کف دست خود در روشنایی نگاه کنیم، آیا ممکن است از آنچه در آن است بى خبر باشیم؟ عالم هستى در برابر علم خداوند، به مراتب از این واضح و آشکارتر است. پی نوشت؛ [۱] قرآن کریم، سوره رعد، آیه ۹ 📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمی مکارم شيرازى، دار الکتب الإسلامیه، چ سی و یکم، ج ۱۰، ص ۱۶۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آثار تربیتی «نماز» (بخش نهم) 🔸، یکی از «فروع دین اسلام» بوده و عبادتی است که‌ پنج بار در روز با شرایط خاص بر مسلمانان واجب شده است. این باعث رهایی از خودمحوری و خودشیفتگی می‌شود، و روحیه مردم‌گرایی را در انسان زنده می‌کند. موجب تنزیه وجدان اخلاقی می‌شود، به این صورت که یکی از مظاهر وجدان اخلاقی احساس گناه است و نماز باعث آمرزش گناهان می‌گردد. 9⃣معرفت شهودی 🔹«جهان‌بینی الهی»، مبتنی بر و است، و هر یک را مراتبی است (عالم الغیب و الشهاده). برخی از بزرگان معتقدند که: «اساس در شهود عینی نمازگزار نهفته است، و یا به عبارت دیگر اوج راز نماز در شهود خداوند مکنون است. «و اعبد ربک حتی یاتیک الیقین»، و از محدوده «لا حول و لا قوة الا بالله» گذشتن و مرحله «لا اله الا الله» را پیمودن، به ذروه «لا هو الا هو» رسیدن است، و معنای توحید نام «قطع» توجه به غیر خدا نیست، زیرا قطع توجه به نوبه توجه و التفات است، بلکه «انقطاع» توجه به غیر است و برای اینکه این «انقطاع» هم دیده نشود، کمال انقطاع، مطلوب موحدان ناب می‌باشد، به طوری که نه تنها غیر حق دیده نشود و این فقط در متن عبارت، مخصوصاً ، تعبیه شده است. [۱] 🔹امام راحل نیز در بحث از «راز نماز» و در ضمن نامه عرفانی خویش به فرزند گرامی‌شان آورده‌اند: «پسرم، سعی کن که به این پیروزی دست یابی، یا دست به بعض مراحل آن. همت کن و از که حد و حصر ندارد، بکاه و از خدای متعال جل و علاء استمداد کن که بی مدد او کس به جایی نرسد، و این معراج عارفان و سفر عاشقان، به این مقصد است، و اگر توفیق یابی و یابیم به تحقق یک رکعت آن و مشاهده انوار مکنون در آن و اسرار مرموز آن، و لو به قدر طاقت خویش، شمه‌ای از مقصد و مقصود اولیای خدا را استشمام نمودیم و دورنمایی از صلاة معراج سید انبیاء و عرفا (علیه‌ و علیهم‌ و علی‌ آله‌ الصلوه‌ والسلام) را مشاهده کردیم». [۲] ... پی نوشت‌ها: [۱] خمینی، سید‌روح‌الله، سر الصلوة، ص۱۰. [۲] همان، ص۳۹. منبع: ویکی فقه @tabyinchannel
تبیین
⭕️«غیب» چیست؟ 💠آیت الله شهید مطهری (ره): 🔹 عبارت است از اینکه انسان اقرار و اعتراف داشته باشد که در و هست که من با پوستهِ بدن خودم یعنی با حواس خودم نمی‌توانم آنها را کنم، ولو اینکه اینجا حضور داشته باشند؛ چشم من، گوش من، ذائقه من، لامسه و شامه من قادر به نیستند. یعنی من درباره خودم این‏طور قضاوت کنم که این حواسی که من دارم، وسایل بسیار بسیار محدودی است که برای تماس پیدا کردن من با دنیای خارج به من داده شده است. 🔹اصلًا چشم را برای چه به من داده‌اند؟ برای اینکه وقتی می‌خواهم با این دنیا از راه رنگ‌ها و شکل‌ها ارتباط پیدا کنم، بتوانم و راه خودم را به دست آورم، همین. گوش را برای چه به من داده‌اند؟ برای اینکه امواج دیگری است به نام اصوات که به وسیله گوش ادراک می‌شوند. لذا وقتی می‌خواهم در این دنیا کارهای زندگی‌ام را انجام دهم، باید گوش داشته باشم. همچنین سایر حواس. اما آیا این که من دارم ابزاری است برای من که هرچه را در است با آنها درک کنم، به طوری که اگر چیزی را با حواس خودم درک نکنم، قبول نداشته باشم؟ 🔹نه، این اشتباه است. بلکه بزرگترین اشتباهی که بشر در زندگی خودش مرتکب می‌شود، و شکل علمی هم به آن می‌دهد، همین است که خیال کند حواسی که به او در دنیا و در این طبیعت داده‏ شده است برای این است که هرچه را در این دنیا هست با همین حواس کشف کند، به طوری که اگر چیزی را با حواس خودش درک نکرد، آن را نفی کند و بگوید وجود ندارد، چرا که اگر می‏‌بود من با دست خودم آن را لمس می‌کردم، با چشم خودم آن را می‌دیدم یا با گوش خودم آن را می‏‌شنیدم یا با ذائقه خودم آن را می‏‌چشیدم. 🔹تمام چیزهایی را که باید به آنها داشته باشد، با کلمه بیان کرده است؛ ایمان به اینکه و هست که از حدود من بیرون است. پس با چه چیزی من وجود آنها را قبول کنم؟ راه دیگری به انسان نشان داده شده است؛ دلایلی به انسان داده شده که از راه آنها می‌تواند را قبول کند. البته این هم معلوم است که معنای اینکه می‌گوید « کسانی هستند که ایمان به می‌آورند» این نیست که هر چیزی را که به شکل امر نهانی به ما گفتند، بگوییم ما مؤمنیم پس آن را قبول داریم. 🔹مثلًا فلان جن‌گیر می‌آید و می‌گوید من لشکری از جن دارم که چنین و چنان می‌کند، بگوییم: الَّذینَ یؤْمِنونَ بِالْغَیبِ‏، به ما گفته شده است که به غیب ایمان داشته باشید، پس ما باید به ادعای این جن‌گیر هم ایمان داشته باشیم! اینکه آن چیست، در جاهای دیگر و در غیر قرآن توضیح داده شده است. نگفتم به هر ادعایی که به صورت باشد باید ایمان آورد، بلکه نباید منکر غیب بود. منکر نباید بود. 📕آزادی معنوی، مرتضی مطهری، ص ۲۱۶ و ۲۱۷ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری @tabyinchannel