#مرزبندی_با_دشمن #یمن #مقاومت #افول_آمریکا #رژیم_صهیونیستی #چین #دشمن_شناسی ✅ چهار نکته پنهان در یک خط پیام آمریکا 🔰 قسمت دوم 🔶 نکته چهارم در تحلیل سخن بلینکن، اعتراف به درماندگی آمریکا در مقابل اقتدار فزاینده ایران است. آمریکا اگر قادر به مهار یا تغییر محاسبات و برنامه های ایران از جمله درباره مجازات پشیمان کننده اسرائیل بود، از موضع ضعف، دست به دامن دیگران نمی شد. اقتدار ایران و ضعف آمریکا، در تحلیل روزانه محافل و رسانه های غربی قابل رصد است؛ از جمله: 🔶 هیل: ایران و متحدانش بسیار قدرتمند شده‌اند. ایران در حال انجام بازی طولانی در منطقه است، در حالی که دولت بایدن یکی از کوتاه‌ترین بازی‌‌‌‌ها را انجام می‌‌دهد. ایران به‌‌‌ جای درگیر شدن در استراتژی‌ های کوتاه‌‌‌‌ مدت، رویکرد صبورانه‌‌‌ای را اتخاذ کرده و بر اهداف چند دهه دورتر تمرکز می‌کند. 🔶 دنی سیتیرینوویچ، مقام سابق اطلاعات دفاعی اسرائیل، شورای آتلانتیک: توانمندی نظامی ایران، رشد چشمگیری یافته و این کشور به یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان تسلیحات در دنیا تبدیل شده است. زوی‌هاوسر، رئیس سابق کمیته نظامی کنست: ضربات اسرائیل، تاکتیکی است؛ اما ایران به شکل راهبردی ضربه می‌زند. اسرائیل در حلقه محاصره ایران افتاده و این حلقه، هر سال تنگ‌تر شده است. 🔶 روزنامه گاردین: The US isn’t the biggest power in the Middle East any more. Iran is. آمریکا دیگر، بزرگ‌ترین قدرت در خاورمیانه نیست، ایران است. جایگاه قدرت برتر در منطقه، اکنون در اختیار ایران است. نظم جهانی مبتنی بر قوانین آمریکا نیز، برای فروپاشی و جایگزینی آماده است. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محمد ایمانی 🆔 @tahlil_shjr

#اقتصاد #روابط_خارجی #تحریم #غرب_شناسی #آمریکا #چین ✅ نبرد تعرفه‌ها 🔶 آمریکا نمی تواند تحمل کند که روابط اقتصادی بین ایران و چین تقویت شود. علی‌رغم وجود قوانین و اختیارات تحریمی کافی، در سال‌های اخیر فروش نفت ایران به چین به میزان بالایی افزایش یافته است. این نشان میدهد که سازوکارهای تحریمی آمریکا جواب نداده و روابط تجاری بین ایران و چین افزایش یافته است. دلیل این ناتوانی را اولاً باید در تغییر سطح همکاری‌های سیاسی ایران و چین در سال‌های اخیر نظیر عضویت دائم ایران در سازمان شانگهای و ... و ثانیاً در سازوکارهای مصون از تحریمی جست‌وجو کرد که ایران برای فروش نفت خود طراحی و پیاده‌سازی کرده است. 🔶 بایدن از سوی لابی های کنگره تحت فشار هست و بابت افزایش فروش نفت ایران به چین به تکاپو افتاده و با پیش نویس تحریم، می خواهد این ضعف را جبران کند. البته آمریکا با این پیش نویس ها راه به جایی نمی برد چراکه چین در کارزار و جنگ اقتصادی خود با آمریکا، در خرید نفت ایران مصمم می باشد و این تحریمها تاثیری نخواهد داشت فقط دل تندروهای آمریکایی قدری خنک می شود. چین پس از اتخاذ سیاست درهای باز، رویکرد اقتصادی را سرلوحه سیاست خارجی خود قرار داده و با گسترش تجارت و اجرای ایده های نوینی مانند ابتکار «یک کمربند- یک جاده» و اتخاذ راهبردهایی مانند امنیت انرژی به جایگاه بین المللی قابل توجهی دست یافت و کم کم موفق شد به یکی از قدرت‌های بزرگ اقتصادی در جهان مبدل گردد. 🔶 جنگ تجاری آمریکا با چین از سال ۲۰۱۸ م و در دوره ترامپ با هدف ‌ضربه زدن به اقتصاد چین در بازارهای جهانی آغاز شده و تا الان نیز ادامه دارد. در واقع برای آمریکایی ها قابل تحمل نیست که چین در دنیای اقتصاد حرف اول را بزند. البته این را هم باید اشاره نمود که آمریکا با چین بر سر فناوری و محصولات الکترونیک هم سر جنگ دارد و تحریم‌هایی را اعمال نموده است که نمونه آن تحریم شرکت‌های هوآوی و ZTE می باشد. قضیه تیک تاک را هم که خودتان بهتر می دانید. آمریکا نمی خواهد، ایران نیز با فروش نفت به چین، قوت اقتصادی بگیرد و ارز وارد کشورش نماید تا از این طریق فشار تحریم‌ها را کاهش دهد. 🔶 اخیرأ هم در راستای این جنگ تجاری از سوی دولت آمریکا تعرفه فولادهای وارداتی از چین، سه برابر افزایش یافته است. گویا آمریکا هنوز نمیخواهد باور کند که دنیای تک قطبی به پایان رسیده و سه قدرت ایران، چین و روسیه گفتمان نظام چندقطبی را در جهان دیکته نموده اند. اعمال اینگونه تحریم ها دیگر نمی تواند برای آمریکا معجزه ای بکند فقط می تواند قدری تسکینش دهد مثل یک معتاد! 🔶 خلاصه کلام اینکه چین برای کسب منافع اقتصادی خود در جهان به ویژه در غرب آسیا ، امنیت، آرامش بین المللی و عدم تنش سیاسی در کشورها را خواستار است برخلاف آمریکا که میخواهد منافعش را از طریق اعمال تحریم‌ها، وابسته سازی کشورها و جنگ‌های مستقیم و نیابتی کسب نماید. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محسن صیاد قنبری 🆔 @tahlil_shjr

#مرزبندی_با_دشمن #وعده_صادق #چین #آمریکا #غرب_شناسی ✅ طرح بلینکن برای احیای ناتوی عربی 🔶 آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا در جدیدترین موضع گیری ضد ایرانی‌اش عملیات وعده صادق را نشان‌دهنده تهدید فزاینده ایران دانست و بر ضرورت همکاری کشورهای عرب خلیج فارس با آمریکا در زمینه "دفاع یکپارچه" تاکید کرد. 🔶 وزیر خارجه آمریکا در ادامه با اشاره به لزوم اتحاد و همکاری در میان کشورهای منطقه بر این امر اشاره داشت که طی هفته‌های آتی با کشور شورای همکاری در خصوص یکپارچه‌سازی دفاع هوایی و موشکی و تقویت امنیت دریایی گفتگو خواهد کرد. 🔶 بلینکن طی ماه‌های اخیر هفت بار به غرب آسیا سفر کرده اما سفر اخیرش به ریاض تحت عنوان شرکت در داووس صحرا اولین سفرش به خاورمیانه پس از وعده صادق است. وی در نشست مشورت‌های استراتژیک شورای همکاری خلیج فارس با آمریکا در ریاض که همزمان با نشست داووس برگزار می‌شد، این اظهارات را مطرح کرد که در واقع بیانگر چشم انداز آمریکا برای آینده منطقه غرب آسیا و خلیج فارس بود. 🔶 آنچه می توان از اظهارات بلینکن برداشت نمود، این است که کشورهای متحد آمریکا باید برای دوره جدید آماده شوند و در برهه جدید باید کشورهای منطقه باهم متحد شوند. البته پوشیده نیست که منظور وزیر امور خارجه آمریکا از کشورهای منطقه، اسرائیل است و وی از کشورهای خلیج فارس می‌خواهد به روند عادی سازی روابط با تل آویو ملحق شوند. 🔶 آمریکا به تعبیری درحال احیای ایده ناتوی عربی است که در دوره ترامپ هم دنبال می شد که تلاش داشت کشورهای شورای همکاری را همراه با مصر، اردن و اسرائیل در اتحادیه سیاسی، نظامی و امنیتی سازماندهی کند تا از این رهگذر زمینه کاهش حضور در منطقه غرب آسیا را فراهم کند و تمرکز بیشتری بر حضور در دریای چین داشته باشد. 🆔 @tahlil_shjr

#اقتصاد #دستاوردهای_دولت_سیزدهم #چین ✅ آنچه آمارهای بین المللی از دستاوردهای دولت سیزدهم روایت می کنند ... 🔶 آیا میدانید؟ رکورد بیشترین سرمایه گذاری خارجی در ۱۶ سال گذشته در دولت سیزدهم شکسته شد. در جدول فوق در عکس بالا، میزان سرمایه گذاری خارجی در ۱۶ سال گذشته را به تفکیک هر سال مقایسه کنید. 📚ماهنامه تخصصی اقتصاد ایران، اردیبهشت ۱۴۰۳، ص ۱۱۵ 🆔 @tahlil_shjr

#اقتصاد #روابط_خارجی #چین #منطقه #دستاوردهای_دولت_سیزدهم ✅ کریدور چین، ایران، اروپا 🔶 از مهمترین ارثیه های ماندگار و به جا مانده از دولت سیزدهم، توسعه و تقویت جایگاه ترانزیتی کشور و حرکت به سمت قرار گرفتن در نقطه ی هاب انرژی منطقه است. 🔶 تقویت همکاری های ریلی با چین ذيل احیا و اجرای قرارداد ۲۵ ساله از جمله اهداف مهم دولت سیزدهم بوده است. از این منظر جلب نظر پکن برای استفاده از این مسیر ریلی کاری دشوار بود که با تلاش های شخص شهید رییسی دنبال می گردید. 🔶 چین از مسیر ایران به ۵ طریق می تواند به اروپا متصل شود. قطار کانتینری دو سربار ایران- چین، فاز نخست کریدور ریلی چین- ایران- اروپا است که کریدور ترانزیتی (kITI) نام دارد و از کشورهای قزاقستان- ترکمنستان- ایران عبور می کند و در ادامه حمل به مقصد ترکیه و اروپا، برنامه ریزی می گردد. 🔶 این کریدور، با توجه به مسیر بسیار طولانی و نه چندان ایمن دسترسی دریایی چین به منطقه خاورمیانه و اروپا، مسیر ریلی مناسب ترین، نزدیک ترین، ایمن ترین و ارزان ترین گزینه برای دسترسی چین با بازارهای مقصد در خاورمیانه و اورپا است ضمن اینکه می تواند از همین مسیر ریلی برای تامین مواد اولیه مورد نیاز خود به ویژه از کشورهای خاورمیانه استفاده مطلوب داشته باشد. این مسیر موجب تقویت موقعیت ترانزیتی کشور در انتقال کالاهای چین به غرب آسیا و اروپا و همچنین ارتقای امنیت اقتصادی کشور خواهد شد. توجه شود که چین از صادرکنندگان اصلی به اروپا می باشد. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای علی محمدی؛ تحلیلگر 🆔 @tahlil_shjr

#مرزبندی_با_دشمن #چین #امنیت #آمریکا #جنگ_اوکراین ✅ طمع ناتو به خط قرمز چینی‌ها / عبور کشتی‌های آلمانی از تنگه تایوان نشانه چیست؟ 🔰 قسمت اول 🔶 عبور دو کشتی آلمانی از تنگه تایوان، از یک طرف به معنای هم‌پیمانی ژرمن‌ها با واشنگتن در تقابل تمام عیار با پکن محسوب می‌شود. هر چند بازیگرانی مانند فرانسه هنوز در این مجادله وارد نشده‌اند، اما اقدام اخیر برلین می‌تواند مقدمه‌ای جهت کشاندن یا کشیده شدن دیگر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی به جنگی بالقوه در شرق آسیا باشد. به نظر می‌رسد استراتژی خلق گره‌های کور راهبردی در حیاط خلوت چین که از سوی واشنگتن، لندن و برلین آغاز شده، پیش در آمدی بر منازعه‌ای پایدار و غیر قابل پیش‌بینی (به لحاظ دامنه و عمق منازعه) در محیط پیرامونی پکن خواهد بود. سوال اصلی اینجاست که آیا غرب قدرت مدیریت این منازعه را خواهد داشت؟! 🔶 عتاب چینی‌ها به ژرمن‌ها اخیرا ارتش چین عبور دو کشتی نیروی دریایی آلمان از تنگه تایوان را محکوم و تاکید کرد که این اقدام خطرات امنیتی را افزایش داده و پیامی «اشتباه» ارسال می‌کند. بر اساس بیانیه صادر شده از سوی ارتش چین، نیرو‌های چینی کشتی‌های آلمانی را زیر نظر داشته و به آنها هشدار داده‌اند. چین که تایوان را بخشی از قلمرو خود می‌داند، می‌گوید تنها این کشور حق حاکمیت و نظارت بر تنگه تایوان را دارد. ایالات متحده آمریکا و تایوان، اما مدعی شده‌اند که این تنگه که یکی از مسیر‌های تجاری جهان به شمار می‌رود و تقریباً نیمی از کشتی‌های باری دنیا از آن عبور می‌کنند، یک آبراه بین‌المللی است. فرماندهی ناحیه شرقی ارتش آزادیبخش خلق چین در بیانیه‌ای اعلام کرد عبور این دو کشتی آلمانی (یک ناوچه و یک کشتی پشتیبانی) نوعی «تبلیغات عمومی» بوده و نیرو‌های دریایی و هوایی چین در تمام مدت آنها را زیر نظر داشته و هشدار‌های لازم را به آنها داده‌اند. در این بیانیه آمده است: «رفتار آلمان خطرات امنیتی را افزایش داده و پیامی اشتباه ارسال می‌کند. نیرو‌های منطقه همواره در حالت آماده‌باش هستند و قاطعانه به تمامی تهدیدات و تحریکات پاسخ خواهند داد.» 🔶 ریسک راهبردی ژرمن‌ها صورت مسئله گویاست! آلمان در حالی که قدرت مدیریت جنگ اوکراین و تبعات امنیتی و استراتژیک آن را از دست داده، به شریک راهبردی واشنگتن در جبهه‌ای جدید تبدیل شده است. مقامات آمریکایی و اروپایی طی سال‌های اخیر تلاش کرده‌اند روایت معمول از پرونده تایوان در نظام بین‌الملل را زیر سوال برده و حاکمیت چین را بر تایپه نفی کنند. در مقابل، چینی‌ها تاکید دارند که مسئله تایوان نه یک موضوع مربوط به «آزادی دریانوردی»، بلکه مسئله حاکمیت و تمامیت ارضی چین است. تنگه تایوان آب‌های چین است و هیچ آبراه بین‌المللی‌ای وجود ندارد. 🔶 آنچه مسجل است اینکه منازعه شکل گرفته در شرق آسیا از جنس حقوقی نیست. دلیل پشت پرده تحرکات اخیر غرب در شرق آسیا، ناظر بر جلوگیری از تبدیل چین به یک هژمون اقتصادی در نظام بین‌الملل صورت می‌گیرد. بر همین اساس، آمریکا و برخی بازیگران اروپایی از اینکه پکن تا سال ۲۰۳۲ میلادی تبدیل به قدرت اقتصادی برتر جهان شود، شدیدا نگران هستند. این نگرانی در مواضع صریح مقامات غربی مشهود است. در چنین شرایطی اعضای ناتو تلاش می‌کنند از طریق خلق دغدغه‌های امنیتی پایدار در محیط پیرامونی چین، مانع از تمرکز پکن بر نقشه راه اقتصادی خود شوند. در مقابل، چینی‌ها نیز متوجه ماهیت راهبردی و متعلقات تاکتیکی بازی آمریکا- اروپا شده‌اند. در این میان، هر اندازه پکن در لاک دفاعی فرو برود، ضربات بیشتری دریافت می‌کند؛ بنابراین مقامات حزب کمونیست چین تصمیم گرفته‌اند ضمن مخابره هشدار‌های قاطعانه به غرب، خود را برای مواجهه با هر سناریویی در تایوان، تبت، هنگ کنگ و دریای چین جنوبی آماده کنند. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای سعید سبحانی 🆔 @tahlil_shjr

#مرزبندی_با_دشمن #چین #امنیت #آمریکا #جنگ_اوکراین ✅ طمع ناتو به خط قرمز چینی‌ها / عبور کشتی‌های آلمانی از تنگه تایوان نشانه چیست؟ 🔰 قسمت دوم 🔶 برگزاری چندین مانور نظامی مشترک میان آمریکا و کشور‌هایی مانند فیلیپین، کره جنوبی و ژاپن به وضوح نشان می‌دهد که کاخ سفید مواجهه‌ای بلند مدت را در این حوزه جغرافیایی طراحی کرده و قصد عقب‌نشینی از آن را حداقل در برهه زمانی فعلی ندارد. در چنین شرایطی چین در صدد است هزینه‌های راهبردی مداخله‌گرایی غرب در شرق آسیا را افزایش دهد. چین قویا از کشور‌های اروپایی خواسته است تا از هر اقدامی که توسعه پایدار آنها را به خطر می‌اندازد، خودداری کند. دولت تایوان نیز به تاسی از غرب می‌گوید تنها مردم این جزیره می‌توانند درباره آینده خود تصمیم بگیرند. کشتی‌های جنگی آمریکا تقریباً هر دو ماه یک بار از این تنگه عبور می‌کنند که همواره موجب خشم پکن می‌شود. کشتی‌های جنگی برخی از متحدان آمریکا مانند کانادا و بریتانیا نیز گهگاه از این مسیر عبور می‌کنند. چین که هرگز استفاده از زور برای تسلط بر تایوان را رد نکرده، طی پنج سال گذشته فعالیت‌های نظامی خود را در اطراف این جزیره از جمله مانور‌های نظامی را افزایش داده که در حقیقت، واکنش و پاسخی نسبت به طمع راهبردی غرب به شرق آسیا و به کارگیری استراتژی کلان "مهار همه جانبه چین" از سوی آمریکا و اروپاست. 🔶 این مناقشه، قرار نیست به زودی پایان پیدا کند، زیرا برخی پیش‌شرط‌های آن مانند تلاقی منافع طرفین تحقق یافته و کلاف سردرگمی را در محیط پیرامونی چین ایجاد کرده است. بدیهی است که پکن چنین مداخله‌گرایی فرامنطقه‌ای و غیر قابل قبولی را تحمل نمی‌کند. ممکن است چینی‌ها بخشی از پاسخ خود به اقدامات خطرناک غرب را در همان حوزه‌ای که مورد مداخله قرار گرفته است (شرق آسیا) و بخشی دیگر را در حوزه‌های جغرافیایی دیگر مانند آمریکای لاتین، آفریقا و غرب آسیا دهند. نباید فراموش کرد که تایوان، به خودی خود قدرت تقابل با پکن را ندارد و هرگونه اقدام، واکنش، رفتار و حتی گفتار مقامات تایوانی در تقابل با پکن، نشات گرفته از آن سوی اقیانوس آرام است. اخیرا گارد ساحلی تایوان اعلام کرده است که بار دیگر کشتی‌های خود را برای نظارت و هشدار به چهار کشتی پلیس دریایی چین که در آب‌های ممنوعه نزدیک جزایر کینمن، تحت کنترل تایوان و در نزدیکی سواحل چین، در حال حرکت بودند، اعزام کرده است. تایپه هدف از این اقدامات را عدم تحریک و عدم درگیری دانسته است، اما مسلم است که بر روی این ادعای خوشبینانه نمی‌توان حساب باز کرد. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای سعید سبحانی 🆔 @tahlil_shjr

#اقتصاد #آمریکا #هوش_مصنوعی #رژیم_صهیونیستی #چین ✅ تقابل چین- آمریکا در دولت دوم ترامپ 🔰 قسمت اول 🔶 در دو دهه اخیر رؤسای جمهور آمریکا اعم از جمهوری‌خواه و دموکرات برنامه‌های متعددی برای چین در حوزه ایندوپاسفیک داشته‌اند. آمریکایی‌ها همواره تلاش کرده اند با فشارهای اقتصادی، نظامی و حقوق بشری سیاست‌ها و برنامه‌های پکن را تحت تأثیر قرار دهند. در دوره نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ جلوگیری از افزایش نفوذ نظامی چین در منطقه جنوب شرق آسیا، کاهش درآمد اقتصادی این کشور، متوقف کردن طرح «یک کمربند- یک جاده» و تضعیف روند روبه رشد فناوری چین هدفگذاری شده بود. 🔶 ترامپ با توجه به رشد فناوری‌های چینی، شرکت‌های بزرگ این کشور همچون هوآوی را با محدودیت‌های ارتباطی مواجه کرد. با پیروزی مجدد ترامپ در انتخابات و ارسال پیام تبریک شی جین‌پینگ، رئیس جمهور چین به وی، این سؤال راهبردی برای بسیاری از کارشناسان ایجاد شده است آیا آمریکا به جنگ تجاری با چین پایان می دهد و بستر همکاری مشترک شکل خواهد گرفت یا سیاست‌های گذشته را دنبال می‌کند؟ 🔶 استفاده از اهرم فشار اقتصادی و به نوعی جنگ تجاری در دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ برای جلوگیری از قدرت فزاینده چین به کار گرفته شد. فشارهای اقتصادی عمدتاً به دو نوع داخلی و خارجی تقسیم‌بندی می‌شدند؛ در نوع داخلی، به طور مستقیم اقتصاد درون مرزی چین هدف قرار می‌گیرد. در دوره نخست، تعرفه‌ها به میزان قابل توجهی افزایش یافت و ایجاد تعرفه‌ها سال 2018 میلادی بر روی واردات آلومینیوم و فولاد اعمال شد. 🔶 ترامپ با آغاز این روند به دنبال محدود کردن و کاهش سودرسانی به رقیبش بود. با گذشت زمان و روند افزایشی واردات محصولات چین به آمریکا، مقام های آمریکایی در وضعیت ناامنی ذهنی از سوی چین قرار گرفتند. به همین علت روند صعودی تعرفه‌ها بر روی محصولات مصرفی از جمله پوشاک اعمال شد. ایجاد تعرفه‌ها با درصدها مختلف، هزینه خرید کالا در آمریکا را بالا برد و به مراتب شهروندان ترجیح دادند به جای خرید محصولات چینی جایگزین دیگری انتحاب کنند. در همین رابطه به نظر می‌آید یکی از برنامه‌های ترامپ در دوره جدید علیه چین، وضع محدودیت‌های اقتصادی باشد. به گزارش بلومبرگ، ترامپ متعهد شده است جنگ تجاری علیه چین را ادامه و میزان تعرفه‌ها را تا 60 درصد افزایش دهد. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محمد بیات 🆔 @tahlil_shjr

#اقتصاد #آمریکا #هوش_مصنوعی #رژیم_صهیونیستی #چین ✅ تقابل چین- آمریکا در دولت دوم ترامپ 🔰 قسمت دوم 🔶 در نوع خارجی و برون مرزی، مقابله با طرح «یک کمربند و یک‌جاده» چین قرار دارد. ترامپ در دوره نخست ریاست جمهوری اش تلاش کرد، حوزه نفوذ چین را در منطقه ایندوپاسفیک به میزان قابل توجهی کاهش دهد. آمریکایی‌ها با جایگزین‌ کردن دیگر متحدان خود در این منطقه سعی در ایجاد انزواگرایی برای طرف چینی داشتند. طرح جاده ابریشم جدید، بیش از 60 کشور را در بر گرفته، در مجموع سبب ایجاد نوعی وابستگی متقابل میان کشورهای قرار گرفته در مسیر اقتصادی جدید شده است که این موضوع تهدیدات بالقوه‌ای برای طرف آمریکایی ایجاد خواهد کرد. 🔶 در برابر این تهدید، آمریکا با متحدان منطقه‌ای خود همچون استرالیا، ژاپن و هند ائتلافی ضد چینی ایجاد کردند. با توجه به روند پیشرفت صعودی طرح یک کمربند- یک جاده در چهار سال گذشته، احتمالاً ترامپ با ایجاد ائتلاف‌های منطقه‌ای خود در حوزه ایندوپاسفیک، سعی در ضربه زدن به برنامه اقتصادی رقیب خود دارد. از منظر نظامی، ترامپ سال‌های 2017 و 2018 میلادی برای چین در حوزه جنوب شرق آسیا محدودیت‌هایی جدید ایجاد کرد. ترامپ تلاش کرد در دریای جنوبی چین که حوزه راهبردی برای دو طرف است، با افزایش نیروهای دریایی ادعای مالکیت طرف چینی را به چالش بکشد. همچنین با برقراری پیمان‌های امنیتی با همسایگان چین، تلاش کرد محیط پیرامونی این کشور را غیرقابل اعتماد نشان دهد. 🔶 حضور نیروهای آمریکایی در کره جنوبی و فیلیپین نمونه‌ای از تلاش‌های ترامپ است. در همین دوره شاهد افزایش پایگاه‌های نظامی آمریکایی در منطقه شرق آسیا بوده‌ایم. ترامپ برای زیرنظر گرفتن اقدامات چین، سامانه‌های موشکی و راداری در اطراف چین مستقر کرد، اما تفاوتی که ممکن است در سیاست‌های جدید رخ دهد، تغییر در ارتباط‌گیری با دشمن چین، یعنی تایوان است. با توجه به اظهارات اخیر رئیس جمهور منتخب آمریکا، حمایت از تایوان هزینه زیادی برای واشنگتن خواهد داشت و فایده چندانی برای منافعشان ندارد. بنابراین در دوره جدید، احتمالاً آمریکا به افزایش نیروهای نظامی خود در جنوب شرق آسیا ادامه دهد و تایوان را به نوعی «تله اوکراین» برای چین تبدیل کند. 🔶 بهره سخن تغییر در کابینه کاخ سفید، سیاست‌های کلان آمریکا را تغییر نخواهد داد و صرفاً برخی تصمیمات جدی در سطح تاکتیکی گرفته خواهد شد. با توجه به اینکه ترامپ در دومین دوره ریاست جمهوری خود قرار دارد، همان راهبردهای سیاست‌های خارجی خود را دنبال خواهد کرد؛ به ویژه آنکه در چند سال اخیر چین پیشرفت‌های شگفتی در زمینه پیشبرد طرح ابریشم جدید، پیشرفت فناوری‌های نوین و هوش مصنوعی، حضور در دریای جنوبی داشته است. این موارد قدرت‌گیری روز افزون چین را به خوبی نشان می‌دهد. به نظر می‌آید ترامپ با سیاست‌های هزینه‌بار دوره جو بایدن همچون کمک به اوکراین و رژیم صهیونیستی تا حدی پرهیز و در مقابل، توجه خود را به تحرکات چین جلب کند. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محمد بیات 🆔 @tahlil_shjr

#اقتصاد #غرب_شناسی #چین #آمریکا ✅ چین و آمریکا تقابل و چالش‌های ژئوپلیتیک 🔶 چین به علت اقتصاد قوی، جمعیت زیاد، وسعت جغرافیایی، توسعه سریع، تسلیحات هسته‌ای، عضویت دائم در شورای امنیت سازمان ملل، و موقعیت ژئوپلیتیکی، پتانسیل تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ جهانی را دارد، تاکنون نیز در جهاتی به این هدف رسیده است. 🔶 بااین‌حال، برخی کارشناسان معتقدند که چین هنوز به سطح ابر قدرتی همانند آمریکا یا اتحاد شوروی در دوران جنگ سرد نرسیده است. به‌عنوان نمونه، فقر، آلودگی محیط‌زیست، و ناتوانی در حل منازعات منطقه‌ای از جمله چالش‌های داخلی و بین‌المللی چین است. همچنین، این کشور در بسیاری از بحران‌های جهانی نقش فعالی ندارد و بیشتر مواضع خنثی یا همراه اتخاذ می‌کند. با این‌ حال، رویکرد آمریکا نسبت به چین نشان می‌دهد که این کشور، پکن را به‌عنوان تهدیدی جدی برای سلطه جهانی خود می‌بیند. «آنتونی بلینکن»، وزیر خارجه آمریکا، اظهار داشته بود که چین درصدد است از نظر نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک به قدرت برتر جهان تبدیل شود. به‌نظر می‌رسد این نوع نگرش و واکنش‌های متقابل چین و آمریکا به نظامی‌تر شدن سیاست‌های چین منجر شده است. آمریکا در چارچوب استراتژی امنیت ملی خود، به مهار پیشرفت چین ادامه می‌دهد، چرا که پیشرفت چین به‌عنوان نمادی از افول قدرت غرب تلقی می‌شود. 🔶 یکی از محورهای تنش میان چین و آمریکا، مسئله تایوان و دریای چین جنوبی است. تایوان به‌عنوان نقطه‌ای حساس در رقابت پکن-واشنگتن مطرح است. چین بارها هشدار داده که حمایت آمریکا از استقلال تایوان می‌تواند به درگیری نظامی منجر شود. 🔶 به‌طور کلی، رقابت تسلیحاتی، اختلافات منطقه‌ای، و افزایش تنش‌های اقتصادی و سیاسی میان چین و آمریکا، چشم‌انداز روابط بین این دو کشور را پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی کرده است. در این شرایط، هر دو طرف به‌دنبال تقویت موقعیت‌های راهبردی خود هستند که این موضوع فضای مناسبی برای ظهور یک جنگ سرد جدید فراهم کرده است. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای امین‌الاسلام تهرانی 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #تحریم #چین #روسیه #نفت ✅ تحریم پالایشگاه چینی؛ فشار حداکثری علیه ایران یا چین؟ 🔰 قسمت اول 🔶 تحریم اولین پالایشگاه کوچک چینی به دلیل خرید نفت از ایران را می‌توان از دو منظر تحلیل کرد. منظر اول اینکه آمریکا در چارچوب سیاست فشار حداکثری ترامپ، به دنبال کاهش فروش نفت ایران است و به همین دلیل، حلقه‌های بیشتری از زنجیره فروش نفت ایران به چین را تحریم می‌کند. این رویکرد در ماه‌های اخیر، به‌ویژه پس از عملیات «وعده صادق ۱»، در کنگره آمریکا مورد تأکید قرار گرفته و قانون «کشتی» نیز در همین راستا تصویب شده است. بیانیه «اوفک» پس از اعمال تحریم‌ها و استناد آن به قوانین تحریمی، همراه با یادداشت اجرایی امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا، گواه این ادعاست. 🔶 منظر دوم اینکه این تحریم را می‌توان به تنش فزاینده چین و آمریکا مرتبط دانست. سال‌هاست که چین نفت ایران را خریداری می‌کند و آمریکا نیز از هویت خریداران (پالایشگاه‌های کوچک موسوم به «تی‌پات‌ها») و شبکه تسویه مالی این معاملات آگاه بوده است. با این حال، تاکنون علی‌رغم وجود ابزارهای حقوقی لازم، اقدامی برای تحریم این پالایشگاه‌ها انجام نداده بود. این نشان می‌دهد که تصمیم اخیر آمریکا بیش از آنکه ناشی از تحریم‌های نفتی ایران باشد، متأثر از تغییر روابط آمریکا و چین است. 🔶 پالایشگاه‌های کوچک چین کمترین تعامل را با نظام مالی بین‌المللی دارند و عمدتاً با بانک‌های غیربزرگ چینی کار می‌کنند. همچنین دارایی مشخصی در آمریکا ندارند؛ بنابراین، ابزارهای تحریمی آمریکا (مانند مسدودسازی دارایی‌ها یا قطع دسترسی به نظام مالی این کشور) تأثیر محسوسی بر آن‌ها ندارد. این پالایشگاه‌ها با آگاهی از خطر تحریم، به خرید نفت ایران ادامه می‌دهند و تحریم‌های فعلی تغییری در رفتارشان ایجاد نخواهد کرد. 🔶 اما اگر آمریکا تحریم‌ها را به مؤسسات مالی چینی که به این پالایشگاه‌ها خدمات می‌دهند گسترش دهد، با توجه به ساختار تحریم‌های ریسک محور گامی جدی در اعمال فشار برداشته است. در این صورت، مؤسسات مالی بزرگ چین در معرض ریسک تحریم قرار خواهند گرفت. در شرایط کنونی، تنها تصمیم دولت چین است که می‌تواند بر رفتار پالایشگاه‌های کوچک تأثیر بگذارد. 🔶 سؤال کلیدی که مطرح است اینست که دولت چین در واکنش به این تحریم‌ها چه تصمیمی خواهد گرفت؟ پاسخ به این پرسش به برداشت مقامات چینی از انگیزه آمریکا بستگی دارد. به عبارت دیگر، رفتار چین به این بستگی دارد که تحریم پالایشگاه‌های کوچک را بخشی از کدام برنامه راهبردی آمریکا بداند: برنامه راهبردی علیه ایران، یا برنامه راهبردی علیه چین؟ 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای مسعود براتی 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #تحریم #چین #روسیه #نفت ✅ تحریم پالایشگاه چینی؛ فشار حداکثری علیه ایران یا چین؟ 🔰 قسمت دوم 🔶 دیدگاه اول: آمریکا قصد دارد با این اقدام به چین هشدار دهد تا روابط خود با ایران را کاهش دهد و مطابق خواست واشنگتن تنظیم کند. این دیدگاه چین را ترغیب می‌کند که برای جلوگیری از تشدید تحریم‌ها، همکاری کند و خرید نفت از ایران را محدود سازد. در این صورت، دولت چین ممکن است به پالایشگاه‌های کوچک دستور دهد خرید نفت ایران را کاهش دهند. 🔶 دیدگاه دوم: این تحریم بخشی از سیاست خصمانه فزاینده آمریکا علیه چین است. در این دیدگاه، آمریکا به بهانه نقض تحریم‌های ایران، در حال تشدید فشار بر چین است و هدف نهایی آن مهار رشد روزافزون پکن در صحنه بین‌المللی است. شواهد متعددی از جمله تحریم‌های گسترده در سال‌های اخیر با بهانه‌هایی مانند قاچاق مواد مخدر، تبعیض تجاری، نقض تحریم‌های روسیه و ایران، از این دیدگاه حمایت می‌کند. 🔶 چین در گذشته نیز چنین تحلیلی را مبنای تصمیم قرار داده است. برای مثال، در ماجرای تحریم هواوی به بهانه نقض تحریم‌های ایران، دولت چین این اقدام را۱ بخشی از سیاست خصمانه آمریکا دانست و به جای تسلیم، به تقویت هواوی و کاهش وابستگی آن به فناوری غربی پرداخت. هنوز روشن نیست که چین کدام دیدگاه را مبنای تصمیم‌گیری قرار خواهد داد. در ماه‌های اخیر، پس از تحریم یک بندر چینی خریدار نفت ایران، تغییراتی تاکتیکی در فرآیند فروش مشاهده شد، اما نمی‌توان آن را به معنای همراهی چین با آمریکا دانست، زیرا کاهش جزئی خرید نفت ایران تأثیری در سیاست فشار حداکثری واشنگتن ندارد. 🔶 ایران چه سیاستی باید در پیش گیرد؟ صرف نظر از دیدگاه چین، دیپلماسی ایران باید فعالانه در جهت تقویت دیدگاه دوم (مقابله با فشارهای آمریکا) و تعریف همکاری‌های راهبردی با چین حرکت کند. این دیپلماسی باید در سطح عالی (رئیس‌جمهور و معاون اول) با اقتدار و هماهنگی بالا هدایت شود. متأسفانه در این زمینه ضعف‌های جدی وجود دارد. ایران می‌تواند با ارائه پیشنهادهای جذاب در زمینه امنیت آبراه‌ها و همکاری در غرب آسیا، چین را متقاعد کند که همراهی با سیاست‌های ضد ایرانی ترامپ به ضرر منافعش است. حضور چین در منطقه بدون همکاری با ایران دشوار خواهد بود، و این اهرمی است که دیپلماسی ایران باید از آن بهره ببرد. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای مسعود براتی 🆔 @tahlil_shjr