💜💕💜💕💜💕💜💕💜💕 #ازسفیرابلیس_تاسفیرپاکی #فصل_چهارم #قسمت32 سلام.... قدم های مهم خودسازی من دقیقا از سال ۱۳۹۶ شکل جدیدی به خودش گرفت. حس میکردم یه چیزایی رو میبینم و حس میکنم که بقیه نمیبینن... مثال میدونستم اتلاف عمر تو فالان قضیه پنج سال بعد چه آسیبی بهم میزنه... میتونستم آسیبامو پیش بینی کنم و براشون راهکار پیدا کنم. مثال میدونستم بزرگترین چالش رو به روی من ازدواجمه و باید خودمو سریع براش آماده کنم. این شد که شروع کردم به تلاش کردن برای ساختن یه زندگی زیبا... در واقع سال ۹۶ من بیشتر سال خودسازیم برای ازدواج بود... معتقد بودم اگه یه ایرادی تو مجردی داشته باشم ...این ایراد بعد ازدواج ده برابر میشه!!! سال های ۹۳ و ۹۴ و ۹۵ هم خودسازی میکردما... اما سال ۹۶ دیگه اوجش بود... بزرگترین چیزی که بهم انگیزه میداد گذشتم بود... دوست نداشتم تو زندگی خودم این چیزایی که از اطرافیانم میدیدم باشه... دوست داشتم یه زندگی زیبا بسازم.... خلاصه رفتم پی تحقیق و انقدر تحقیق کردم که در انتها به یه فرمولی دست پیدا کردم... متوجه شدم من هر جوری باشم...یکی میاد سمتم که دقیقا عین منه... این فرمول رو وقتی متوجه شدم مصداقشو در زندگی اطرافیانم دیدم و دلم بیشتر قرص شد که این فرمول اصلی ازدواجه... دیگه جوری شده بودم که رگباری اخلاق هامو شناسایی میکردم و برای هر رفتار و عادت غلطم یک ماه وقت میذاشتم و تمرکز صد در صدمو میذاشتم رو اون قضیه در واقع ما با کسی که دوستش داریم ازدواج نمیکنیم... ما با کسی ازدواج میکنیم که در واقع عین خودمونه و در کنارش احساس لیاقت و شایستگی میکنیم... وقتی این رازهارو فهمیدم بیشتر متوجه شدم که ساختن زندگی قشنگ تلاش لازم داره... باید خودمو همه جوره به یه نقطه ای برسونم و بوی گل بدم تا پروانه سمتم بیاد. و این فرمول رو پذیرفته بودم که اگه رو یه مشکلی در درون خودم کار نکنم دقیقاااااااا یکی میاد تو زندگیم که اون ایراد رو در مقیاس بالاترش داره دستنویس های #داداش_رضا #زندگینامه_واقعی 💞 @zendegiasheghane_ma

💜💕💜💕💜💕💜💕💜💕 #ازسفیرابلیس_تاسفیرپاکی #فصل_چهارم #قسمت33 میدونی پاداش خدا چجوریه؟ پاداش خدا اینجوریه که در انتها میگه : خب...اینهمه خودسازی کردی و نمرت شد ۱۸... پس دختری باید باهات ازدواج کنه که اونم نمرش ۱۸... این فرمول الهی رو هر کسی قبول نمیکنه... میدونی چرا؟ چون آدما میترسن با عین خودشون از دواج کنن... خالصه من کم نیاوردم و نشستم بر مبنای قانون الهی خودمو ساختم... هشت ماه اول سال ۱۳۹۶ عالی گذشت... واقعا میرفتم تو دل تغییرات و پا رو ترس ها و استرس هام میذاشتم... به هر حال من داشتم دست رو صفت هایی از درون خودم میذاشتم که هم ریشه دار بود و هم ناخوداگاه حالمو بد میکرد و از همه مهمتر ؟ عادتم شده بود... ولی به لطف و کرم خدا و تلاش خودم امیدوار بودم و میدونستم اگه کم نیارم نتیجه میده... تا اینکه از بهمن سال ۱۳۹۶ رابطه من و بابام روز به روز بدتر میشد... دلیلش میدونی چی بود؟ از طرفی متوجه شده بودم دلیل تموم آسیبام بابام بود و خاطرات گذشته مدام میومد تو ذهنم و از طرفی نمیتونستم تحمل کنم همون کارارو همین الانم انجام بده... خالصه سیم منو بابام مدام به هم اتصالی میزد... این اتفاق در تیر ماه سال ۱۳۹۷ دیگه به اوج خودش رسیده بود... یعنی حتی تو یه مسئله هم منو بابام تفاهم نداشتیم. خیلی سیمامون به هم اتصالی میزد... من آدمی نیستم که بهش بی احترامی کنم... خداییش در ۹۰ درصد مواقع سکوت میکنم و کاری باهاش ندارم... یه جا دیگه وحشتناک از کوره در رفتم... منی که معروفم به خونسردی دیگه به اینجام رسیده بود... خیلی قاطی کردم... خیلی... دستنویس #داداش_رضا #زندگینامه_واقعی 💞 @zendegiasheghane_ma

💜💕💜💕💜💕💜💕💜 #ازسفیرابلیس_تاسفیرپاکی #فصل_چهارم #قسمت34 به خودم میگفتم رضا... تو روزای سخت زندگی کی کنارت بود؟ کی بود که کمکت کرد تا پاشی؟ کی بود که اشک چشاتو پاک میکرد؟ کی بود که آرومت میکرد؟ جوابش این بود: خودم و خدا... هیچکس برام کاری نکرد... 😢 اونجا بود که بیشتر با خودم رفیق شدم و همیشه جلو آینه خودمو بوس میکردم. 😘 بعدش به خودم گفتم : رضا ؟ این بابات کلی بهت درس زندگی میده... درسته سیمات هی بهش اتصالی میزنه و کلا درکت نمیکنه و کسیو جز خودش حساب نداره... اما تو ازش بگذر و بدون که خدا جای دیگه برات جبران میکنه... دیگه تصمیم گرفتم باهاش بحث نکنم... بعدشم دیدم که خیلی دارم اذیت میشم یه روز هر چی که داشتمو فروختم و تموم مدارک و اسبابمو جمع کردم و برای همیشه رفتم مشهد و دیگه نمیخواستم برگردم. دقیقا این اتفاق ۲۴ تیر سال ۱۳۹۷ افتاد. هر شب میرفتم حرم امام رضا و کلی حالم خوش بود.... ☺️ خیلی احساس شادی و نشاط میکردم. ❤️ هر روز شکرگزاری میکردم و حس میکردم از درون دارم بازسازی میشم... شبا میرفتم حرم و کلی واسه خودم دور دور میکردم و با امام رضا عشق بازی میکردم. تقریبا یه ماه تو مشهد بودم تا اینکه عید قربان شد و تصمیم گرفتم یه سر به آبجی هام بزنم و شبانه باز برگردم مشهد. اصلا قصد دیدن بابامو نداشتم.چون کاراش اذیتم میکرد و نمیتونستم رفتارهاشو حتی ۳ ثانیه تحمل کنم. 😔😞 دستنویس #داداش_رضا #زندگینامه_واقعی 💞 @zendegiasheghane_ma

💜💕💜💕💜💕💜💕💜💕 #ازسفیرابلیس_تاسفیرپاکی #فصل_چهارم #قسمت35 شب رسیدم گرگان و رفتم خونه آبجیم و کلی براشون سوغاتی های خوشگل گرفته بودم. مامانم زنگ زد گفت رضا بیا خونه گفتم عمرا بیام... مامانم کلی التماس میکرد رضا بیا خونه میگفتم نمیام اگه بیام دعوامون میشه دوباره... در انتها به مامانم گفتم : مامان خودت بیا خونه آبجی ... چون اگه نیای من فردا برمیگردم مشهد و دیگه معلوم نیست کی بیام گرگان... ارتباط منو مامانم صمیمیه...انصافا هم خیلی دوستش دارم. ولی از بس منو بابام کارد و پنیر بودیم که نمیتونستم برگردم به اون خونه... تا اینکه یه اتفاق عجیب افتاد که کالا مخم هنگ کرد. 😐🙄 حتی یه درصد فکر نمیکردم بابام بیاد خونه آبجیم دنبالم... اومد و ماچم کرد و نشست شام خورد بعد خالاصه منو آورد خونه. 😳😘☹️☹️ خداییش اگه نمیمومد دنبالم من همون شب برمیگشتم مشهد و قرار بود کلا خونه بخرم و برای همیشه مشهد بمونم ... ولی بابام برای اولین بار پا رو غرورش گذاشت و اومد دنبالم... و معجزه بزرگی رخ داد! بابام بعدش زمین تا آسمون رفتارش باهام تغییر کرد... باورتون میشه؟ من ۲۷ مرداد برگشتم گرگان و به مدت ۱ ماه فقط مخم هنگ بود که این آدم چرا دیگه مثل قبلا نیست. 🤔🤔 یعنی یهو عزیز دل مامان بابام شده بودم. . 😌😌 دستنویس #داداش_رضا #زندگینامه_واقعی 💞 @zendegiasheghane_ma

🌹💜🌹💜🌹💜🌹💜🌹💜 #ازسفیرابلیس_تاسفیرپاکی #فصل_چهارم #قسمت36 بابام که کلاعصبی بود و سر یه کولر زدن با من بحثش میشد الان دیگه خودش کولر میزد و اصلا هم خاموشش نمیکرد 🙄🤔😂 اصلا چیزایی ازش دیدم که تا یه ماه فقط میگفتم امام رضا نوکرتم. 😢😘❤️❤️ کسایی که کتاب سوهان روح رو خوندن میدونن چی میگم الان.. وقتی این چیزارو از بابام دیدم یه درس خیلی بزرگی گرفتم... درس گرفتم وقتی آدم برا خودش ارزش قائل میشه همه براش ارزش قائل میشن... من به خودم خیلی احترام میذاشتم و بخاطر همین دوست نداشتم کسی بهم بی احترامی کنه... میدونی چیه... من فکر میکنم بعضی وقتا آدم که دور بشه آدمای اطرافش بیشتر قدرشو میدونن .... من وقتی مشهد بودم بابام فرصتی پیدا کرد تا بیشتر به اعمالش فکر کنه و انقدر ناشکری نکنه... چون خداییش خیلی از خونواده ها دوست دارن یه پسر این مدلی داشته باشن. اما در کل همه اینا معجزه امام رضا بود انصافا... ❤️ چون دعا میکردم این وضعیت درست بشه...و دعام مستجاب شد تا فصل بعدی خدا نگهدار دستنویس #داداش_رضا #زندگینامه_واقعی 💞 @zendegiasheghane_ma

🌹💜🌹💜🌹💜🌹💜🌹💜 #ازسفیرابلیس_تاسفیرپاکی #فصل_چهارم #قسمت37 سلام ! بچه ها ؟ یه چی بگم؟ اگه یه روز بفهمی اصلا خدایی نبود و کلا سر کار بودی چکار میکنی؟ 🤔 ♨️مثلا پیامبری در کار نبود و امام حسین ع هم بخاطر ریاست داشت میرفت کوفه و کلا همه چی که به ما گفته شد دروغ بوده اگه بفهمی همش سرکاری بوده و یه مشت روحانی مخ تو رو کار گرفتن و الکی بود همه چی چکار میکنی ؟ اگه خدا وجود داشت چرا وضعیت مسلمونا اینه ؟. این همه میگن دعا اثر داره پس چرا مملکت ما وضعیتش از همه بد تره .. اصلا خدارو کی درست کرده. خدا ساخته ذهنه بشره. وگرنه خدا رو کی خلق کرده اصلا اینا همه کشکه... این چه خدائیه که اجازه میده یک نفر اونقدر پولدار وهمه چی تمام باشه ولی یک نفر توافریقا ازگرسنگی بمیره... 😕 اونایی که دین ندارن هم شادترن هم غصه هاشون کمتره زودتر ازدواج میکنن و خوشبخت ترن! 😏 چطور خدا میتونه اونقدر بی رحم باشه که بنده هاشو تو آتیش بسوزونه... 😳 خداکجابود؟ اگه خداوجودداشت پس چرا همش تو غمیم؟ 🔥🤔 خارجیاکه خداندارن خیلی هم شادهستن.... الکی بهمون گفتن خداهست تا باورکنیم یه سری چیزارو... خدارو برامون تو ذهنمون ساختن. الکی منتظرمون میزارن میگن حضرت مهدی میاد...پس کو؟ کجاس؟چرانمیاد؟؟ این چه خداییه که بعضیا خوشگلن بعضیازشتن؟ 🙄🤔🤔🤔☹️ دستنویس های #داداش_رضا #زندگینامه_واقعی 💞 @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت22 #فصل_چهارم دمِ غروب، دیدیم عده ای روی پشت بام اتاقی که ما توی آن نشسته بودیم راه می روند، پا می کوبند و شعر می خوانند. وسط سقف، دریچه ای بود که همه خانه های روستا شبیه آن را داشتند. بچه ها آمدند و گفتند: «آقا صمد و دوستانش روی پشت بام هستند.» همان طور که نشسته بودیم و به صداها گوش می دادیم، دیدیم بقچه ای، که به طنابی وصل شده بود، از داخل دریچه آویزان شد توی اتاق؛ درست بالای کرسی. چند نفری از دوستانم هم به این مهمانی دعوت شده بودند. آن ها دست زدند و گفتند: «قدم! یاالله بقچه را بگیر.» هنوز باور نداشتم صمد همان آقای داماد است و این برنامه هم طبق رسم و رسومی که داشتیم برای من که عروس بودم، گرفته شده است. به همین خاطر، از جایم تکان نخوردم و گفتم: «شما بروید بگیرید.» یکی از دوستانم دستم را گرفت و به زور هلم داد روی کرسی و گفت: «زود باش.» چاره ای نبود، رفتم روی کرسی بقچه را بگیرم. صمد انگار شوخی اش گرفته بود. طناب را بالا کشید. مجبور شدم روی پنجه پاهایم بایستم؛ اما صمد باز هم طناب را بالاتر کشید. صدای خنده هایش را از توی دریچه می شنیدم. با خودم گفتم: «الان نشانت می دهم.» خم شدم و طوری که صمد فکر کند می خواهم از کرسی پایین بیایم، یک پایم را روی زمین گذاشتم. صمد که فکر کرده بود من از این کارش بدم آمده و نمی خواهم بقچه را بگیرم. ادامه دارد... 💞 @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت23 #فصل_چهارم طناب را شل کرد؛ آن قدر که تا بالای سرم رسید. به یک چشم بر هم زدن، برگشتم و بقچه را توی هوا گرفتم. صمد، که بازی را باخته بود، طناب را شل تر کرد. مهمان ها برایم دست زدند. جلو آمدند و با شادی طناب را از بقچه جدا کردند و آن را بردند وسط اتاق و بازش کردند. صمد باز هم سنگ تمام گذاشته بود؛ بلوز و شلوار و دامن و روسری هایی که آخرین مدل روز بود و پارچه های گران قیمت و شیکی که همه را به تعجب انداخت. مادرم هم برای صمد چیزهایی خریده بود. آن ها را آورد و توی همان بقچه گذاشت. کفش و لباس زیر و جوراب، با یک پیراهن و پارچه شلواری و صابون و نبات. بقچه را گره زد و طناب را که از سقف آویزان بود به بقچه وصل کرد و گفت: «قدم جان! بگو آقا صمد طناب را بکشد.» رفتم روی کرسی؛ اما مانده بودم چطور صدایش کنم. این اولین باری بود که می خواستم اسمش را صدا کنم. اول طناب را چند بار کشیدم، اما انگار کسی حواسش به طناب نبود. روی پشت بام می خواندند و می رقصیدند. مادرم پشت سر هم می گفت: «قدم! زود باش. صدایش کن.» به ناچار صدازدم: «آقا... آقا... آقا...» خودم لرزش صدایم را می شنیدم. از خجالت تمام بدنم یخ کرده بود. جوابی نشنیدم. ناچار دوباره طناب را کشیدم و فریاد زدم: «آقا... آقا... آقا صمد!» ادامه دارد...✒️ 💞 @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت24 #فصل_چهارم قلبم تالاپ تلوپ می کرد و نفسم بند آمده بود. صمد که صدایم را شنیده بود، از وسط دریچه خم شد توی اتاق. صورتش را دیدم. با تعجب داشت نگاهم می کرد. تصویر آن نگاه و آن چهره مهربان تپش قلبم را بیشتر کرد. اشاره کردم به بقچه. خندید و با شادی بقچه را بالا کشید. دوستان صمد روی پشت بام دست می زدند و پا می کوبیدند. بعد هم پایین آمدند و رفتند توی آن یکی اتاق که مردها نشسته بودند. بعد از شام، خانواده ها درباره مراسم عقد و عروسی صحبت کردند. فردای آن روز مادر صمد به خانه ما آمد و ما را برای ناهار دعوت کرد. مادرم مرا صدا کرد و گفت: «قدم جان! برو و به خواهرها و زن داداش هایت بگو فردا گلین خانم همه شان را دعوت کرده.» چادرم را سرکردم و به طرف خانه خواهرم راه افتادم. سر کوچه صمد را دیدم. یک سبد روی دوشش بود. تا من را دید، انگار دنیا را به او داده باشند، خندید و ایستاد و سبد را زمین گذاشت و گفت: «سلام.» برای اولین بار جواب سلامش را دادم؛ اما انگار گناه بزرگی انجام داده بودم، تمام تنم می لرزید. مثل همیشه پا گذاشتم به فرار. خواهرم توی حیاط بود. پیغام را به او دادم و گفتم: «به خواهرها و زن داداش ها هم بگو.» ادامه دارد...✒️ 💞 @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت25 #فصل_چهارم بعد دو تا پا داشتم و دو تا هم قرض کردم و دویدم. می دانستم صمد الان توی کوچه ها دنبالم می گردد. می خواستم تا پیدایم نکرده، یک جوری گم و گور شوم. بین راه دایی ام را دیدم. اشاره کردم نگه دارد. بنده خدا ایستاد و گفت: «چی شده قدم؟! چرا رنگت پریده؟!» گفتم: «چیزی نیست. عجله دارم، می خواهم بروم خانه.» دایی خم شد و در ماشین را باز کرد و گفت: «پس بیا برسانمت.» از خدا خواسته ام شد و سوار شدم. از پیچ کوچه که گذشتیم، از توی آینه بغل ماشین، صمد را دیدم که سر کوچه ایستاده و با تعجب به ما نگاه می کرد. مهمان بازی های بین دو خانواده شروع شده بود. چند ماه بعد، پدرم گوسفندی خرید. نذری داشت که می خواست ادا کند. مادرم خانواده صمد را هم دعوت کرد. صبح زود سوار مینی بوسی شدیم، که پدرم کرایه کرده بود، گوسفند را توی صندوق عقب مینی بوس گذاشتیم تا برویم امامزاده ای که کمی دورتر، بالای کوه بود. ماشین به کندی از سینه کش کوه بالا می رفت. راننده گفت: «ماشین نمی کشد. بهتر است چند نفر پیاده شوند.» من و خواهرها و زن برادر هایم پیاده شدیم. صمد هم پشت سر ما دوید. خیلی دوست داشت در این فرصت با من حرف بزند، اما من یا جلو می افتادم و یا می رفتم وسط خواهرهایم می ایستادم و با زن برادرهایم صحبت می کردم. ادامه دارد...✒️ 💞 @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت26 #فصل_چهارم آه از نهاد صمد درآمده بود. بالاخره به امامزاده رسیدیم. گوسفند را قربانی کردند و چندنفری گوشتش را جدا و بین مردمی که آن حوالی بودند تقسیم کردند. قسمتی را هم برداشتند برای ناهار، و آبگوشتی بار گذاشتند. نزدیک امامزاده، باغ کوچکی بود که وقف شده بود. چندنفری رفتیم توی باغ. با دیدن آلبالوهای قرمز روی درخت ها با خوشحالی گفتم: «آخ جون، آلبالو!» صمد رفت و مشغول چیدن آلبالو شد. چند بار صدایم کرد بروم کمکش؛ اما هر بار خودم را سرگرم کاری کردم. خواهر و زن برادرم که این وضع را دیدند، رفتند به کمکش. صمد مقداری آلبالو چیده بود و داده بود به خواهرم و گفته بود: «این ها را بده به قدم. او که از من فرار می کند. این ها را برای او چیدم. خودش گفت خیلی آلبالو دوست دارد.» تا عصر یک بار هم خودم را نزدیک صمد آفتابی نکردم. بعد از آن، صمد کمتر به مرخصی می آمد. مادرش می گفت: «مرخصی هایش تمام شده.» گاهی پنج شنبه و جمعه می آمد و سری هم به خانه ما می زد. اما برادرش، ستار، خیلی تندتند به سراغ ما می آمد. هر بار هم چیزی هدیه می آورد. یک بار یک جفت گوشواره طلا برایم آورد. خیلی قشنگ بود و بعدها معلوم شد پول زیادی بابتش داده. یک بار هم یک ساعت مچی آورد. پدرم وقتی ساعت را دید، گفت: «دستش درد نکند. مواظبش باش. ساعت گران قیمتی است. اصل ژاپن است.» ادامه دارد...✒️ 💞 @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت27 #فصل_چهارم کم کم حرف عقد و عروسی پیش آمد. شب ها بزرگ ترهای دو خانواده می نشستند و تصمیم می گرفتند چطور مراسم را برگزار کنند؛ اما من و صمد هنوز دو کلمه درست و حسابی با هم حرف نزده بودیم. یک شب خدیجه من را به خانه شان دعوت کرد. زن برادرهای دیگرم هم بودند. برادرهایم به آبیاری رفته بودند و زن ها هم فرصت را غنیمت شمرده بودند برای شب نشینی. موقع خواب یکی از زن برادرهایم گفت: «قدم! برو رختخواب ها را بیاور.» رختخواب ها توی اتاق تاریکی بود که چراغ نداشت؛ اما نور ضعیف اتاقِ کناری کمی آن را روشن می کرد. وارد اتاق شدم و چادرشب را از روی رختخواب کنار زدم. حس کردم یک نفر توی اتاق است. می خواستم همان جا سکته کنم؛ از بس که ترسیده بودم. با خودم فکر کردم: «حتماً خیالاتی شده ام.» چادرشب را برداشتم که صدای حرکتی را شنیدم. قلبم می خواست بایستد. گفتم: «کیه؟!» اتاق تاریک بود و هر چه می گشتم، چیزی نمی دیدم. ـ منم. نترس، بگیر بنشین، می خواهم باهات حرف بزنم. صمد بود. می خواستم دوباره دربروم که با عصبانیت گفت: «باز می خواهی فرار کنی، گفتم بنشین.» اولین باری بود که عصبانیتش را می دیدم. گفتم: «تو را به خدا برو. خوب نیست. الان آبرویم می رود.» ادامه دارد...✒️ @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت28 #فصل_چهارم می خواستم گریه کنم. گفت: «مگر چه کار کرده ایم که آبرویمان برود. من که سرِ خود نیامدم. زن برادرهایت می دانند. خدیجه خانم دعوتم کرده. آمده ام با هم حرف بزنیم. ناسلامتی قرار است ماه بعد عروسی کنیم. اما تا الان یک کلمه هم حرف نزده ایم. من شده ام جن و تو بسم الله. اما محال است قبل از این که حرف هایم را بزنم و حرف دل تو را بشنوم، پای عقد بیایم.» خیلی ترسیده بودم. گفتم: «الان برادرهایم می آیند.» خیلی محکم جواب داد: «اگر برادرهایت آمدند، من خودم جوابشان را می دهم. فعلاً تو بنشین و بگو من را دوست داری یا نه؟!» از خجالت داشتم می مردم. آخر این چه سؤالی بود. توی دلم خدا را شکر می کردم. توی آن تاریکی درست و حسابی نمی دیدمش. جواب ندادم. دوباره پرسید: «قدم! گفتم مرا دوست داری یا نه؟! اینکه نشد. هر وقت مرا می بینی، فرار کنی. بگو ببینم کس دیگری را دوست داری؟!» ـ وای... نه... نه به خدا. این چه حرفیه. من کسی را دوست ندارم. خنده اش گرفت. گفت: «ببین قدم جان! من تو را خیلی دوست دارم. اما تو هم باید من را دوست داشته باشی. عشق و علاقه باید دوطرفه باشد. من نمی خواهم از روی اجبار زن من بشوی. ادامه دارد...✒️ 💞 @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت29 #فصل_چهارم اگر دوستم نداری، بگو. باور کن بدون اینکه مشکلی پیش بیاید، همه چیز را تمام می کنم.» همان طور سر پا ایستاده و تکیه ام را به رختخواب ها داده بودم. صمد روبه رویم بود. توی تاریکی محو می دیدمش. آهسته گفتم: «من هیچ کسی را دوست ندارم. فقطِ فقط از شما خجالت می کشم.» نفسی کشید و گفت: «دوستم داری یا نه؟!» جواب ندادم. گفت: «می دانم دختر نجیبی هستی. من این نجابت و حیایت را دوست دارم. اما اشکالی ندارد اگر با هم حرف بزنیم. اگر قسمت شود، می خواهیم یک عمر با هم زندگی کنیم. دوستم داری یا نه؟!» جواب ندادم. گفت: «جان حاج آقایت جوابم را بده. دوستم داری؟!» آهسته جواب دادم: «بله.» انگار منتظر همین یک کلمه بود. شروع کرد به اظهار علاقه کردن. گفت: «به همین زودی سربازی ام تمام می شود. می خواهم کار کنم، زمین بخرم و خانه ای بسازم. قدم! به تو احتیاج دارم. تو باید تکیه گاهم باشی.» بعد هم از اعتقاداتش گفت و گفت از اینکه زن مؤمن و باحجابی مثل من گیرش افتاده خوشحال است. قشنگ حرف می زد و حرف هایش برایم تازگی داشت. ادامه دارد...✒️ 💞 @zendegiasheghane_ma

#دختر_شینا #بهناز_ضرابی_زاده #قسمت30 #فصل_چهارم همان شب فکر کردم هیچ مردی در این روستا مثل صمد نیست. هیچ کس را سراغ نداشتم به زنش گفته باشد تکیه گاهم باش. من گوش می دادم و گاهی هم چیزی می گفتم. ساعت ها برایم حرف زد؛ از خیلی چیزها، از خاطرات گذشته، از فرارهای من و دلتنگی های خودش، از اینکه به چه امید و آرزویی برای دیدن من می آمده و همیشه با کم توجهی من روبه رو می شده، اما یک دفعه انگار چیزی یادش افتاده باشد، گفت: «مثل اینکه آمده بودی رختخواب ببری!» راست می گفت. خندیدم و پتویی برداشتم و رفتم توی آن یکی اتاق، دیدم خدیجه بدون لحاف و تشک خوابش برده. زن برادرهای دیگرم هم توی حیاط بودند. کشیک می دادند مبادا برادرهایم سر برسند. ساعت چهار صبح بود. صمد آمد توی حیاط و از زن برادرهایم تشکر کرد و گفت: «دست همه تان درد نکند. حالا خیالم راحت شد. با خیال آسوده می روم دنبال کارهای عقد و عروسی.» وقتی خداحافظی کرد، تا جلوی در با او رفتم. این اولین باری بود بدرقه اش می کردم. ادامه دارد...✒️ 💞 @zendegiasheghane_ma