eitaa logo
زوار العباس علیه السلام
180 دنبال‌کننده
462 عکس
243 ویدیو
7 فایل
اللهم عجل لولیک الفرج و فرجنا بفرجه
مشاهده در ایتا
دانلود
عن أبى عبدِاللهِ الصّادقِ علیه السّلام قال ؛ لِکُلّ شَیْءٍ ثَوابٌ اِلّا الدَمْعَةٌ فینا. إمام صادق سلام الله علیه فرمود ؛ هر چیزى پاداش و مزدى دارد ، مگر اشکى که براى ما ریخته شود. جامع أحادیث الشیعة ۱۲ / ۵۴۸ .
عَنْ مِسْمَعٍ کِرْدِینٍ عَنْ أَبِی عَبْدِالله علیه السّلام قَالَ ؛ إِنَّ الْمُوجَعَ قَلْبُهُ لَنَا لَیَفْرَحُ یَوْمَ یَرَانَا عِنْدَ مَوْتِهِ فَرْحَةً لَا تَزَالُ تِلْکَ الْفَرْحَةُ فِی قَلْبِهِ حَتَّی یَرِدَ عَلَیْنَا الْحَوْضَ. إمام صادق علیه‌ السّلام فرمود ؛ به تحقیق هر قلبی که به خاطر ما دردمند و رنجور شده باشد ، هنگام مرگش ، شادمان میگردد که آن شادمانی تا رسیدن به محضر ما ، نزد حوض کوثر ادامه دارد. بحارالأنوار ۸ / ۲۲ ، حدیث ۱۷. بحارالأنوار ۴۴ / ۲۹۰ ، عن کامل الزیارات
چرا نمی توانم خوب اشک بریزم؟ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صلوات الله علیه مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِكَثْرَةِ الذُّنُوبِ امیرالمومنین صلوات الله علیه: چشمها نخشكيد مگر بر اثرِ سخت دلى و دلها سخت نشد مگر به سببِ گناهِ زياد. علل الشرائع جلد 1 صفحه 81 باب 74
قال الصادق علیه السلام: ما مِنْ باكٍ یَبْکیهِ إلّا وَ قَدْ وَصَلَ فاطِمَةَ علیهاالسلام وَ أَسْعَدَها عَلَيهِ وَ وَصَلَ رَسولَ اللهِ صلّی الله علیه وآله وَ أدّیٰ حَقَّنا. امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: هیچ گریه‌کننده‌ای برای حسین علیه السلام گریه نمی‌کند،مگر این‌که به فاطمه(سلام‌الله‌علیها) نیکی و احسان کرده و ایشان را در عزاداری برای حسین یاری نموده و رسول الله(صلي‌الله‌علیه‌وآله) را یاری کرده و حقّ ما اهل‌بیت علیهم السلام را ادا کرده باشد. کامل الزيارات صفحه ۱۶۸ .
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الإِمَامِ الصَّادِقِ صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَيْه قَالَ: مَنْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ، فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ، وَ لَوْ مِثْلَ جَنَاحِ بَعُوضَةٍ [الذُّبَابِ]، غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ لَوْ كَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ. حضـرت امـام صـادق صلوات الله عليه فرمودند: كسى كه ما نزد او یاد شویم، پس از چشمانش اشک بيايد، اگر چه به قدر بال پشه باشد، گناهانش آمرزيده شود هرچند به اندازهٔ کف درياها باشد. (کتاب شریف کامل الزّیارات: باب سی و دوم، حديث هشتم) . . .
لعنت الله علیهم امام صادق علیه السّلام فرمودند: هنگامى كه حضرت حسين عليه السّلام شهيد شد، تمام مخلوقات خدا بر آن حضرت گريستند مگر سه گروه: بصره و دمشق و آل عثمان. کامل الزّیارات، باب ۲۶
امام صادق علیه السلام به صفوان توصیه می کنند که هنگامی که به سمت حائر امام حسین علیه السلام می روی : قلبت را خاشع گردان و با چشمان گریان بسیار تکبیر و تهلیل و ثنای الهی بگو بسیار صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و اله و به خصوص بر حضرت امام حسین علیه السلام بفرست و بسیار بر قاتلان حضرتش لعن بفرست و برائت بجوی از کسانی که اساس این جنایت بودند سِرْ خَاشِعاً قَلْبُكَ بَاكِيَةً عَيْنُكَ وَ أَكْثِرْ مِنَ اَلتَّكْبِيرِ وَ اَلتَّهْلِيلِ وَ اَلثَّنَاءِ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلصَّلاَةِ عَلَى اَلنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اَلصَّلاَةِ عَلَى اَلْحُسَيْنِ خَاصَّةً وَ اِلْعَنْ عَلَى مَنْ قَتَلَهُ وَ اَلْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أَسَّسَ ذَلِكَ عَلَيْهِ مصباح المتهجد ج۲ ص۷۱۷ اهل ایمان ، اهل عمل صالح ؛ خوب به این احادیث دقت کنید. ائمه ما علیهم السلام ، اینگونه زیاراتی را از ما خواهان هستند. . .
عن زرارة عن ابی‌عبداللّه الصادق علیه‌السلام فی ذِکرِ بُکاءِ الاِمامِ زَینِ‌العابِدینَ علیه‌السلام: کانَ جَدّی اذا ذَکَرَهُ بَکی حَتّی تَملَاَ عَیناهُ لِحیَتَهُ، وحَتّی یَبکِیَ لِبُکائِهِ رَحمَةً لَهُ مَن رَآهُ. امام صادق علیه‌السلام: هرگاه جدم امام سجاد علیه‌السلام به یاد امام حسین علیه‌السّلام می‌افتاد، می‌گریست، تا این که اشک، چشمان و محاسنش را خیس می‌کرد، تا جایی که هر کس ایشان را می‌دید، از سرِ ترحّم، به گریه او می‌گریست. دانشنامه امام حسین علیه‌السلام، جلد ۱۰ صفحه ۹۴ .
امام صادق علیه السّلام فرمودند: «كَانَ جَدِّي إِذَا ذَكَرَهُ بَكَى حَتَّى تَمْلَأَ عَيْنَاهُ لِحْيَتَهُ وَ حَتَّى يَبْكِيَ لِبُكَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآهُ...» هرگاه جدم، یاد امام حسین علیه السلام می‌کرد، آنقدر می‌گریست که محاسنش از اشك خيس مى‌گشت، بطورى كه هركس آن جناب را مى‌ديد بحالش ترحّم نموده و از گريه‌اش به گريه مى‌افتاد. کامل الزیارات، باب ٢٦، حدیث ۶ .
إِنَّهُ بَکَی حَتَّی خِیفَ عَلَی عَیْنَیْهِ وَ کَانَ إِذَا أَخَذَ إِنَاءً یَشْرَبُ مَاءً بَکَی حَتَّی یَمْلَأَهَا دَماً حضرت امام زین العابدین علی بن حسین بن علی صلوات الله علیهم آن قدر گريستند تا همه نگران از بین رفتن چشمانشان بودند. و هر وقت ظرف آبی را می‌گرفتند آنقدر گریه می‌کردند که ظرف آب مملو از خون می شد . بحارالانوار (نسخه سنگی) جلد۱۱ صفحه۳۱. .