eitaa logo
زوار العباس علیه السلام
180 دنبال‌کننده
451 عکس
239 ویدیو
6 فایل
اللهم عجل لولیک الفرج و فرجنا بفرجه
مشاهده در ایتا
دانلود
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ بَکْرٍ عَنْ زَکَرِیَّا عَنْ أَبِی سَیَّارٍ عَنْ سَوْرَةَ بْنِ کُلَیْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ مَنْ سَأَلَنِی وَ هُوَ یَعْلَمُ أَنِّی أَضُرُّ وَ أَنْفَعُ اسْتَجَبْتُ لَهُ. از امام صادق عليه السلام منقول است که رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: خداى عزوجل مى‌فرمايد: كسى كه از من درخواستی کند و بداند كه در نهایت سود و زیان در اختیار من است، دعايش را مستجاب مى‌نمايم.  ثواب الاعمال، شیخ صدوق ، صحفه ۱۸۱
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
خداوند در مورد یکی از دختران حضرت شعیب علیه السلام که به سمت حضرت موسی علیه السلام آمد و سخن گفت، می فرماید: « فَجاءَتْهُ إِحْداهُما تَمْشِي عَلَى اسْتِحْياءٍ قالَتْ إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ ما سَقَيْتَ لَنا… »/ قصص، آیه 25 «پس (چيزى نگذشت كه) يكى از آن دو (زن) در حالى كه با و راه مى‌رفت به نزد او آمد و گفت: همانا پدرم از شما دعوت مى‌كند تا مزد اين‌كه براى ما آب دادى به تو بپردازد» . تفسیر نور، ج7، ص 38 برای خداوند حتی هم اهمیت دارد.
عُمَرُ بْنُ عَبْدِالْعَزِیز می گوید روزی به پدرم گفتم چگونه است که وقتی خطبه میخوانی خطأ نمی کنی و بر آن مسلطی ، اما تا نام و یاد علیّ بن أبی طالب می آيد زبانت لکنت می گیرد و رنگت تغییر می کند ، و بدنت به لرزه می‌افتد؟ پدرم گفت اگر این آنچه ما در مورد علیّ می دانستیم را می دانستند ، حتی دو نفرشان هم از ما متابعت نمی کردند. قال عمر بن عبد العزيز لأبيه: يا أبت ما لك إذا خطبت مررت فيها مستجفرا [ممتلئا فمك كلاما. و الاستجفار: الانتفاخ] لا تكفف و لا توقف، حتى إذا صرت إلى ذكر عليّ تلجّج‌ [تلجّج لسانك: اضطرب.] لسانك و امتقع لونك و اختلج‌ [انتفض بحركة اضطرارية] بدنك. قال: أو قد رأيت ذلك يا بني!!أما أن هؤلاء الحمير لو يعلمون من عليّ ما نعلم ما اتبعنا منهم رجلان. ربيع الأبرار زمخشري ج : 1 ص : 409
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
و قال عليه السلام: الرَّحِيلُ وَشِيكُ. امیرالمومنین صلوات الله علیه: كوچ كردن (از دنيا) نزديك است! نهج البلاغه حکمت 187 .
عنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام: لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَبْغَضَ رَجُلًا لِلَّهِ لَأَثَابَهُ اللَّهُ عَلَى بُغْضِهِ إِيَّاهُ وَ إِنْ كَانَ الْمُبْغَضُ فِي عِلْمِ اللَّهِ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ از امام باقر علیه السلام روایت شده: اگر کسی به خاطر خدا با فردی دشمنی کند خدا به او به خاطر آن بغض پاداش می دهد ولو اینکه آن فرد مبغوض (در واقع) در علم الهی از اهل بهشت باشد. الكافي- ط الاسلامية/ج۲/ص۱۲۷/بَابُ الْحُبِّ فِی اللَّهِ وَ الْبُغْضِ فِی اللَّهِ ح۱۲ .
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
قال الامام الصادق صلوات الله علیه: مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ قَالَ الْإِیمَانُ قَوْلٌ بِلَا عَمَلٍ امام صادق صلوات الله علیه: ملعون است ملعون است کسی که گوید ایمان، گفتار بدونِ عمل است. وسائل الشيعة ط-آل البیت جلد 16 صفحه 280 یکی از مصادیق غلو که در روایات و کتب اعتقادی محدثین آمده اباحی گری است؛ به این معنا که شخص قائل می شود که معرفت اهل بیت صلوات الله علیهم ما را بی نیاز می کند از اعمال عبادی.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
علیه السلام «در نيکی‌ها و اعمال خير، بر يكديگر سبقت جوييد. هر‌جا باشيد، خداوند همه‌ٔ شما را (در روز قیام) حاضر مى‌كند؛ ‌زيرا او بر هر چيزى تواناست!» (بقره/۱۴۸) امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «این آیه درباره‌ٔ یاران گمنام قائم عجل‌الله فرجه نازل شده است؛ خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: «هر‌جا باشيد، خداوند همه‌ٔ شما را حاضر مى‌كند. آن‌ها هنگام شب از روی فرش خانه‌ٔ خود ناپدید می‌شوند و صبح را در مکّه خواهندبود؛ بعضی از آن‌ها نیز در آن روز روی ابرها حرکت می‌کنند و همگان، نام پدر و حسب و نسب آنان را می‌دانند. عرض کردم: «کدام یک از از این دو دسته از لحاظ ایمان برتر هستند»؟ فرمود: «آنها که در هنگام روز، روی ابرها حرکت می‌کنند.» «الصّادق لَقَدْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ فِی الْمُفْتَقَدِینَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللهُ جَمِیعاً إِنَّهُمْ لَمُفْتَقَدُونَ عَنْ فُرُشِهِمْ لَیْلًا فَیُصْبِحُونَ بِمَکَّهًَْ وَ بَعْضُهُمْ یَسِیرُ فِی السَّحَابِ نَهَاراً یُعْرَفُ اسْمُهُ وَ اسْمُ أَبِیهِ وَ حِلْیَتُهُ وَ نَسَبُهُ قَالَ فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ أَیُّهُمْ أَعْظَمُ إِیمَاناً؟ قَالَ: الَّذِی یَسِیرُ فِی السَّحَابِ نَهَاراً.» تفسیر اهل‌بیت علیهم‌السلام ج۱،ص۷۲۶ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۸۶ کمال الدین، ج۲، ص۶۷۲
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: لَيْسَ لِمُصَاصِ شِيعَتِنَا فِي دَوْلَةِ الْبَاطِلِ إِلَّا الْقُوتُ شَرِّقُوا إِنْ شِئْتُمْ أَوْ غَرِّبُوا لَنْ تُرْزَقُوا إِلَّا الْقُوتَ. امام صادق صلوات الله علیه: شیعیان خالص ما در دولت باطل فقط جز به اندازه قوت (سد رمق، نیاز روزانه) سهم ندارند، شما اگر به شرق و یا به غرب بروید بیش از نیاز روزانه نمی توانید به دست بیاورید. الكافي- ط الاسلامية جلد 2 صفحه 261 بحار الأنوار جلد 69 صفحه 10 سفینة البحار جلد 7 صفحه 129
علیه السلام از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که وزن حلقه انگشتری که حضرت علی (علیه السلام) به فقیر داد، چهار مثقال و وزن نگین آن پنج مثقال و جنس آن نگین، یاقوت سرخ بوده و بهای آن با مالیات شام (۳۰۰ بار شتر نقره و ۴ بار شتر طلا) برابری می‌کرده است. این انگشتر برای مروان بن طوق بود که در جنگ به دست حضرت علی (علیه السلام) کشته شد. حضرت علی انگشتر آن را به عنوان غنیمت جنگی نزد پیامبر (صلی الله علیه و اله) برد. پیامبر نیز آن را به او هدیه داد. بحرانی، البرهان، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۲۶-۳۲۷؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۷، ص۲۵۹-۲۶۰
محمد بن مسلم، از امام باقر يا امام صادق صلوات اللَّه عليهما، روایت کرده که فرمودند: هر بنده‌ای از بندگان الهى را ملائکه هر شب يك مرتبه يا دو مرتبه بيدار مى‌كنند برای عبادت شب، اگر برخاست که خوب است، وگرنه شيطان مى آيد و در گوش او بول مى‌كند؛ آیا نمى‌بينيد صبحِ روزی که سحر برنخواسته باشيد، چقدر سنگین و کِسل و آشفته هستید؟ کتاب من لا یحضره الفقیه، ط_ نشر اسلامی، ج ١ ص ٤٧٨
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
عَنْ حَمّادِ النّابِ قالَ: کُنّا عِنْدَ اَبی عَبْدِ الّلهِ علیه السلام وَ نَحْنُ جَماعَةٌ اِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ عِمْرانُ بْنُ عَبْدِ الّلهِ الْقُمِّیِّ فَسَأَلَهُ وَ َبَرَّهُ وَ بَشَّهُ فَلَمّا اَنْ قامَ قُلْتُ: لِاَبی عَبْدِ الّلهِ علیه السلام مَنْ هذا الَّذی بَرَرْتَ بِهِ هذا الْبِرَّ؟ فَقالَ: « مِنْ اَهْلِ الْبَیْتِ الْنُجَباءِ یَعْنی اَهْلَ «قُمّْ» ما اَرادَهُمْ جبّارٌ مِنَ الْجَبابِرَةِ اِلاّ قَصَمَهُ الّلهُ. حماد ناب می‌گوید:«جماعتی نزد حضرت صادق علیه السلام بودیم که عمران بن عبدالله قمی بر حضرت وارد شد. حضرت با خوشروئی ومهربانی از او احوال پرسی نمود. وقتی او برخاست به حضرت عرض کردیم: این شخص کیست که اینقدر به او مهربانی کردی؟ فرمود: از اهل بیت نجباء یعنی اهل «قم» است اگر ظالمی از جباران قصد سوئی به آنان داشته باشد خداوند اورا شکست می‌دهد. بحارالانوار جلد ۵۷ صحفه۲۱۱ .
اعظم الله اجورنا و اجورکم ۲۵ شوال سالروز شهادت مولایمان حضرت ابوعبدالله ، جعفر بن محمد الصادق صلوات الله علیه تعزیت و تسلیت باد.
قال الامام الصادق صلوات الله علیه: إنَّ مِنْ أَکْبَرِ الْکَبَائِرِ عِنْدَ اللَّهِ الْیَأْسَ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ وَ الْقُنُوطَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ وَ الْأَمْنَ مِنْ مَکْرِ اللَّهِ. امام صادق صلوات الله علیه: از بزرگ ترین گناهان کبیره در نزد خدا مایوس شدن از یاری خدا و نا امیدی از رحمت خدا و آسوده خاطر بودن از مکر خداست. الکافی جلد 2 صفحه 545
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ یَحْیی، عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ علیه السلام: یَا حَسَنُ، إِذَا نَزَلَتْ بِکَ نَازِلَةٌ، فَلاَ تَشْکُهَا إِلی أَحَدٍ مِنْ أَهْلِ الْخِلاَفِ، وَلکِنِ اذْکُرْهَا لِبَعْضِ إِخْوَانِکَ ؛ فَإِنَّکَ لَنْ تُعْدَمَ خَصْلَةً مِنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ إِمَّا کِفَایَةً بِمَالٍ وَإِمَّا مَعُونَةً بِجَاهٍ أَوْ دَعْوَةً فَتُسْتَجَابُ أَوْ مَشُورَةً بِرَأْیٍ کافی ج ٢ص ۴١٢ امام صادق علیه السلام به حسن بن راشد فرمود : ای حسن، وقتی مشکلی بر تو فرود آمد به احدی از اهل خلاف و مخالفین آن را شکایت مکن، ولی آن را برای یکی از برادرانت ذکر کن زیرا (اگر چنین کنی) هرگز یکی از چهار خصلت را از دست نخواهی داد: یا کفایت کردن با مال یا کمک با وجهه و جایگاه یا دعایی که مستجاب باشد یا مشورت با نظر دادن
روزى منصور در محضر مبارك امام صادق عليه السّلام بود مگسى بر او نشست،منصور آن را پراند،بار بر وى نشست و منصور براى بار دوّم آن را پراند،مگس براى مرتبه سوّم بر او نشست، وى به امام عليه السّلام عرض كرد:براى چه خداوند متعال مگس را آفريده است‌؟ حضرت فرمودند:براى اين كه به واسطه‌اش ستمگران را خوار و ذليل كند. عَنِ اَلرَّبِيعِ صَاحِبِ اَلْمَنْصُورِ قَالَ: قَالَ اَلْمَنْصُورُ يَوْماً لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ قَدْ وَقَعَ عَلَى اَلْمَنْصُورِ ذُبَابٌ فَذَبَّهُ عَنْهُ ثُمَّ وَقَعَ عَلَيْهِ فَذَبَّهُ عَنْهُ ثُمَّ وَقَعَ عَلَيْهِ فَذَبَّهُ عَنْهُ فَقَالَ يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ لِأَيِّ شَيْءٍ خَلَقَ اَللَّهُ تَعَالَى اَلذُّبَابَ قَالَ لِيُذِلَّ بِهِ اَلْجَبَّارِينَ . علل الشرایع ج۲ ص۴۹۶
هدایت شده از اعتقادات اهل سقیفه
لعنت الله علیه لعنت الله علیه شیخ الفقها ابو الصلاح حلبی رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه در کتاب تقریب المعارف (ص۲۴۸) روایت کرده است که هر گاه در مجلسی نام عمر و منصور دوانیقی می‌آمد، امام صادق علیه السلام می‌فرمودند: «ای زنازاده!!!» و آن حضرت به شخص دیگری زنازاده نمی‌گفتند.
و قال عليه السلام: إِنَّ لِلْقُلُوبِ شَهْوَةً وَ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً، فَأْتُوهَا مِنْ قِبَلِ شَهْوَتِهَا وَ إِقْبَالِهَا، فَإِنَّ الْقَلْبَ إِذَا أُكْرِهَ عَمِي. امیرالمومنین صلوات الله علیه: برای دلها، میل و روی‌ آوردن و پشت کردن است، از راه میل و روی‌ آوردن دلها به سوی‌ دلها آیید، زیرا دل وقتی‌ به کاری‌ مجبور گردد، کور شود. نهج البلاغه حکمت 193
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
صادق علیه السلام زمانی که منصور دوانیقی دستور داد در منزل حضرت صادق علیه السلام را آتش بزنند، آن حضرت در منزل بودند و آتش را خاموش کردند و زنان و دختران وحشت زده از آتش سوزی را دلداری دادند: «فلما کان الغد دخل علیه بعض شیعته یسالونه فوجدوه حزینا باکیا، فقالوا: ممن هذا التاثر و البکاء؟ امن الجراة علیکم اهل البیت و لیس منهم باول مرة فقال الامام علیه السلام : لا ولکن لما اخذت النار ما فی الدهلیز نظرت الی نسائی و بناتی یتراکضن فی صحن الدار من حجرة الی حجرة و من مکان الی مکان هذا و انا معهن فی الدار فتذکرت فرار عیال جدی الحسین علیه السلام یوم عاشوراء من خیمة الی خیمة و من خباء الی خباء و المنادی ینادی: احرقوا بیوت الظالمین » فردای آن روز دسته ای از شیعیان خدمت آن حضرت رسیدند تا از حالش جویا شوند، دیدند آن حضرت اندوهناک و گریان است پرسیدند: این همه اندوه و گریه از چیست؟ آیا از گستاخی و بی حرمتی آنان نسبت به شما - اهل بیت - این همه ناراحتید و حال آن که این اولین بار نیست که چنین می کنند. امام علیه السلام فرمود: نه، بلکه اندوه و گریه من از این جهت است که وقتی آتش، آستانه خانه را فرا گرفت، زنان و دخترانم را دیدم که از این اطاق به آن اطاق و از این جا به آن جا پناه می بردند در حالی که من پیش آنان حضور داشتم و تنها نبودند. از این صحنه به یاد فرار خانواده جدم حسین علیه السلام در روز عاشورا افتادم که از خیمه ای به خیمه دیگر و از پناهگاهی به پناهگاه دیگر فرار می کردند و دشمن فریاد می زد: خیمه ستم کاران را به آتش بکشید! مجمع مصائب اهل البیت، الخطیب الهندوبی، ج 1، ص 24 مأساة الحسين، ص 117.
علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله مینویسد ؛ به أسانید معتبرة منقول است که حضرت صادق علیه السّلام فرمود ؛ در باب إمام سخن مگوئید که عقلهای شما به او نمیرسد. در وقتی که در شکم مادر است سخن مردم را میشنوَد ، و ختنه کرده متولّد میشود ، چون از رَحِم به زیر می‌آید و دست بر زمین میگذارد و صدا به شهادتین بلند میکند ، مَلَکی در میان دو دیده او مینویسد این آیه را که وَ تَمَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ، چون به مرتبه إمامت فایز میگردد ، حقّ تعالی برای او در هر شهری مَلَکی موکَّل میگرداند که أحوال آن شهر را بر او عرض نماید. جلاء العیون / باب ۸ ، فصل ۱ .