البته سر کلاس چهارمی بودم داشتم کتاب خوشنویسی رو کار می‌کردیم نشد برم ... در واقع اومدن دنبالم که گفتم کلاس دارم ولی چند تا کلاس چهارمی ها خیلی بهم لطف داشتند و خیلی اصرار کردند که بروم و در مراسم کلاس پنجمی ها شرکت کنم و منو تا دم در هل دادند و نزدیک بود که کلا به بیرون از کلاس هدایت بشوم و خیلی خوشحال شدم....یه لحظه...چی شد😐

1️⃣برای دسترسی راحت‌تر شما: 🔹کانال اصلی باغ انار و زیر مجموعه ها 🔸باغ انار(کانال اصلی): @ANARSTORY 🔸باغ یاقوت: @HOLLYYAGHUT 🔸انارنیوز: @anar_newss 🔸صوت و موسیقی خام: https://eitaa.com/joinchat/3080781946C2dfedbe6dc 🔸درختان سخنگو: @derakhtane_sokhangoo 🔸انارهای عاشق رمان: @ANARASHEGH

2️⃣برای دسترسی راحت‌تر شما: 🔷دورهمی و گروه های باغ انار 🔸باغ انار (دورهمی نویسندگان) https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 ☆بیلچه: 🍃@MAHDINAR 🔸ناربانو «درخواست لینک از باغبان» ☆باغبان: 🍃@sedaghati_20 🔸باغ یاقوت: https://eitaa.com/joinchat/2117730369C3e312b8a21 ☆ادمین ها: 🍃@Virdar_H 🍃@shafaghsufi 🍃@muhandes_m 🔸پادشاه وارونه: https://eitaa.com/joinchat/100270145C4e53c7d0f6 ☆بیلچه‌ها: 🍃@Mostafa_mohamadi 🍃@sahmyl 🔸سفر به کائنات: https://eitaa.com/joinchat/3525771335Cf16f4738fe ☆باغبان: 🍃@muhandes_m 🔸کتابخانه: https://eitaa.com/joinchat/1045823571Cf996759856 ☆باغبان: 🍃@Z_khatam 🔸سرچشمه‌ی نور: https://eitaa.com/joinchat/1614741592C64fca83486 ☆باغبان: 🍃@ZaRamezani 🔸گروه درختان و درختانة‌ی سخنگو درخواست لینک از مدیر درختان سخنگو(آقایان): 🍃@Sepehr_3307 ☆درخواست لینک از مدیر درختانه سخنگو(بانوان): 🍃@forat333 🔸رسانه‌ی باغ انار «درخواست لینک از باغبان» ☆باغبان: 🍃@shafaghsufi ⭐برگ اعظم مجموعه‌ی باغ انار: 🍃@evaghefi

#انفرادی2⛓ #قسمت4🎬 نگاهش را دوخت به مورچه‌ای که تکه نانی از خودش بزرگ‌تر را به دهان گرفته بود و می‌رفت سمت دیوار. یعنی آن مورچه هم احساس داشت؟ خوشحال بود برای یافتن غذا؟ - سینا؟! میای؟ نبودی تو هیچ‌کدوم از جلسات.. این یکی رو باش... میای؟ سینا به خود آمد. نگاهش را از مورچه کشید سمت تلفن همراهش. - مامان ازت خواسته زنگ بزنی؟ - می‌دونی که هیچ‌کس نمی‌تونه منو مجبور کنه کاری رو انجام بدم! نشست و موبایل را توی دست گرفت. دست برد بین موهایش. ایستاد و ظرف‌ کثیف غذایش را برداشت و رفت سمت ظرف‌شویی. - سینا؟! موبایل را گذاشت روی جامایع چسبیده به دیوار. شیر آب را باز کرد. ظرف را گذاشت توی سینک. از توی قاشق به طرفش آپ پاشید و جلوی لباسش کامل خیس شد. هینی کشید و آب را بست. این‌بار صدای پرحرص دنیا آمد: - با توام سینا! - اگه می‌خوای بیام، باید مثل قبل صدام بزنی! - چی؟! اسکاچ را برداشت و مشغول شد. - همون که شنیدی! اصلاً یادته چجوری صدام می‌کردی؟ این‌بار نوبت دنیا بود که سکوت کند. سینا ظرف‌ها را شست و شیر آب را بست. دستش را با لباسش خشک کرد و موبایل را برداشت. - الو... رفتی؟! - نه... من همیشه داداش صدات کردم، الانم ده بار گفتم داداش! بالش را از روی رخت‌خوابش برداشت و کنار دیوار روبه‌روی پنکه دراز کشید. - یه جوری می‌گفتی که می‌فهمیدیم با منی یا بهرام! - به نظرت یکم لوس نیست اون‌طوری صدات کنم؟.. اون موقع بچه بودم... سینا لبخند زد و گفت: - خود دانی... خداحافظ. دنیا کلمات را پشت سر هم، تندتند ادا کرد: - نه نه باشه... باشه... باشه... هرچی تو بگی، تو بیا،.. اومدی، کنارم بودی، هرطور بخوای.. من صدات می‌کنم، خوبه؟ لبخند سینا عمیق‌تر شد. به پهلو چرخید و گفت: - باشه قربونت برم، میام..خمیازه کشید: آبجی من خیلی خوابم میاد. خیلی خسته‌م. انشاءالله پنجشنبه میام. - باشه، خدافظ. تماس را قطع کرد و چشمش را بست. ته قلبش احساس شیرینی می‌کرد. شیرینی‌ای که داشت از قلبش به تمام جانش سرازیر می‌شد...! #پایان_قسمت4✅ 📆 #14040719 🆔 @ANAR_NEWSS 🎙 ♨️ https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

منتظر نظرات شما در گروه باغ انار و همچنین لینک ناشناس داستان #انفرادی2 هستیم👇🌹🍃 🆔 https://eitaayar.ir/anonymous/GP6V.z28mv

#انفرادی2⛓ #قسمت5🎬 پنجشنبه ساعت یازده بود که رسید به شهر و محله‌شان. این‌بار دیگر نگاهش، زمین و تعداد ترک‌های آسفالت گرما دیده را نمی‌شمرد. عوضش مردمک‌ها مرتب می‌چرخیدند روی در و دیوارهای شهر و با هر قدمی که به سمت خانه برمی‌داشت، لبخندش عمیق‌تر می‌شد. از ابتدای محله تا خانه، هر که را دیده بود با ذوق به او سلام کرده بود؛ هرچند از کلام بعضی سرما به جانش افتاد، اما حال دلش خراب نشد. در را این‌بار با کلید باز کرد و پا به حیاط خانه گذاشت. کف حیاط هنوز رد خیسی داشت. جلوتر رفت. کنار حوض مکث کرد. آب از گل‌های شمعدانی و همیشه بهار چکه می‌کرد و توی حوض موج‌های ریز تشکیل می‌شد. شیطنت ماهی‌های قرمز کوچولو حالش را بهتر کرد. سلام ذوق زده‌ای شنید. سر چرخاند سمت پله‌های آهنی گوشه‌ی حیاط. دنیا با چادر رنگی وسط پله‌ها ایستاده بود. چند پله باقیمانده را با سرعت طی کرد. راه‌پله آهنی با هر قدم دنیا لرزید و قلب سینا هم به تپش افتاد. دو قدم بلند به آن سمت برداشت. دستش را از هم باز کرد. نگاهش به پایین چادر دنیا بود. نکند می‌رفت زیر پایش! - یواش‌تر... دنیا بی‌توجه به او دو پله انتهایی را پرید. چادر از سرش افتاد و خودش رفت توی آغوش سینا. سینا آهسته دست دور شانه‌اش حلقه کرد. بعد مدت‌ها، شاید حدود سه سال، کمی کمتر یا بیشتر، خواهر کوچکش را به آغوش گرفت. - چه خوب که اومدی... سینا لبخند زد. تپش قلبش را دنیا حس کرد. - چقد تندتند می‌زنه! - ترسوندیم دیوونه... دختر عاقل با چادر روی پله‌های به این سستی اون‌طوری می‌پره؟! گفتم الان کله‌پا میشی. دنیا خندید و از سینا فاصله گرفت. کمی قدبلند کرد و صورت سینا را بوسید: - دیدم داداشیم، مثل شیر وایستاده جلوی پله‌ها.. واسه همین جرأت کردم اون‌طوری بپرم. دست گذاشت پشت سر دنیا و او را به سینه فشرد. این‌بار تپش قلبش، بغض توی گلویش، از همان لفظ پر محبت دنیا بود که خطابش کرده بود. - داداشیت دورت بگرده... - من دورت بگردم که اومدی. بریم تو مامان از دیشب منتظرته. وقتی پا گذاشت داخل خانه، پر از احساس خوب شد. بوی خوش غذا و صدای خنده مادرش، که با تلفن صحبت می‌کرد، برایش یک جهان زیبایی بود. همین صحنه به اندازه تمام عمرش می‌ارزید. مادر وقتی چشمش به او افتاد، بی‌حواس با شخص پشت خط خداحافظی کرد. با ذوقی بیش از ذوق دنیا گفت: - بیا ببینمت فدای قدت و بالات بشم. سینا به طرفش تقریباً دوید و او را کشید توی آغوشش. تندتند نفس کشید. هیچ عطری، عطر مادر نبود... هیچ عطری...! #پایان_قسمت5✅ 📆 #14040720 🆔 @ANAR_NEWSS 🎙 ♨️ https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

منتظر نظرات شما در گروه باغ انار و همچنین لینک ناشناس داستان #انفرادی2 هستیم👇🌹🍃 🆔 https://eitaayar.ir/anonymous/GP6V.z28mv

#انفرادی2⛓ #قسمت6🎬 - بالاخره دل کندی از مجاورت خانم و برگشتی؟! با صدای پدر دلش لرزید. از مادر جدا شد و ایستاد. پدر پشت مبلی که مادر نشسته بود، مثل یک سرو، ایستاده بود. گوشه چشمش چین افتاده و نگاهش توی مردمک لرزان سینا جاخوش کرده بود. مبل را دور زد و مقابل پدر ایستاد. دستش را با هر دو دست گرفت. خم شد و دست پدر را بوسید. عمیق و طولانی. چقدر این استقبال به دلش نشسته بود، چقدر فرق داشت با یک‌ سال قبل. پدر دست انداخت دور شانه‌ی سینا و کوتاه اما دلگرم کننده، او را به خود فشرد. - قربونت برم بابا، دل نکندم، دل و زندگیم رو گذاشتم اونجا و اومدم. پدر خندید و گفت: - غیر اینم ازت انتظار نمی‌رفت. بیا بشین. دنیا باباجان، چای بیار برای داداشت. دنیا چشمی گفت و رفت توی آشپزخانه. سینا کنار پدر نشست. یک‌باره غم نشست توی دلش. چه می‌شد اگر یک سال قبل هم همین‌طور از او استقبال می‌شد؟ خودش می‌دانست زیاده‌خواهی‌ست، اما طعم تلخ آن روزها هیچ‌وقت از زیر زبانش نمی‌رفت. نفسش را محکم بیرون فرستاد. با همان نفس سعی کرد حال بدش را از خود دور کند و لبخند بزند. دنیا چای را آورد و مثل روزهای گذشته که برای سینا خاطره شده بود خودش را بین پدر و برادر جا داد. دست دور بازوی هر دو انداخت و سرش را تکیه داد به شانه‌ی سینا. - بهرام خوبه؟ مادر جواب داد: - خوبه، میاد برای ناهار می‌بینیش. پدر پرسید: - کارت خوب پیش می‌ره؟ نمی‌خوای برگردی؟ تنهایی سخته اونجا بابا. - الحمدالله باباجون، خوبه... سیدهادی هست. هر چندوقت یه بار میاد پیشم. دیگه نمی‌تونم از اونجا دل بکنم... حس می‌کنم تمام زندگیم همون‌جاست. - هر جا دلته، همون‌جا باش... ولی به ما زیاد سر بزن.. مامانت همیشه چشمش به دره، راهی نیست از قم تا اینجا. سینا کمی سر خم کرد و گفت: - رو چشمم بابا. نماز خوانده بودند که بهرام با همسر و فرزندش آمد. سینا با ذوق جلو رفت. چشمش به برادرزاده‌اش بود. - سلام زن داداش... خوبید. دستش را برای به آغوش کشیدن برادر زاده‌اش جلو برد. - قربونت برم عمو... چقدر تو نازی.. سمانه می‌خواست فرزندش را به او بسپارد که بهرام دخترش را از میان دستان سمانه قاپید و گفت: - بیا بشین سمانه. سمانه لب گزید. نگاهش را از سینا گرفت. با صدای آهسته گفت: - ببخشید تو رو خدا. پشت سر بهرام رفت. دست‌های سینا روی هوا خشک مانده بودند. دنیا صدایش زد: - داداشی... دست سینا پایین افتاد و چرخید سمت صدای دنیا که جلوی در آشپزخانه ایستاده بود. به سمت او رفت. دنیا گفت: - می‌خوام برنج آبکش کنم زورم نمی‌رسه میشه آبکش کنی من چای ببرم برای داداش؟ سینا وارد آشپزخانه شد. پشت سرش دنیا هم رفت و سینی را از کنار سماور برداشت. سینا کنار گاز ایستاد و دست‌گیره‌های قرمز که خال‌های سفید داشت را برداشت. قابلمه را از روی گاز برداشت و با یک قدم بلند رفت سمت سینک و برنج‌ها را خالی کرد توی صافی آهنی. بخار داغ برنج خورد توی صورتش. صدای بهرام می‌آمد: - داداشیت برگشت؟!.. داری شوهر می‌کنی یادت رفته کاراشو؟!.. چیکار کرده برات که... صدای پدرش نطق بهرام را خفه کرد، اما حال او بد بود. دستش سست شد ساعدش چسبید به لبه‌ی قابلمه. بغض چسبید بیخ گلویش. صدای لرزان دنیا از پشت سرش آمد: - آبکش کردی؟! ناخودآگاه یک قطره اشک از گوشه‌ی چشمش سرخورد. - خوبی داداشی؟ - چیزی نیست. دستم سوخت. قابلمه را روی گاز گذاشت و پشت دستش را به چشمش کشید. آهسته گفت: - من می‌رم امامزاده زود میام. نایستاد دنیا چیزی بگوید و رفت...! #پایان_قسمت6✅ 📆 #14040721 🆔 @ANAR_NEWSS 🎙 ♨️ https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

منتظر نظرات شما در گروه باغ انار و همچنین لینک ناشناس داستان #انفرادی2 هستیم👇🌹🍃 🆔 https://eitaayar.ir/anonymous/GP6V.z28mv