🙏🏻🌹 به مناسبت #میلاد_امام_حسین_علیهالسلام
عطشباران
...............
او #مسیحاست برای تن عالَم، #جان است
آسمان است که در قلب زمین، مهمان است
#رحمت_واسعه و #کشتیِ_اسرع باشد
#شب_قدر است نگاهش، عطشش باران است
شاعران دست به دامان قلمها شده اند
ریسه در ریسه، شب شهر، #غزلبندان است
#خانهی_نور، شده نورُ علیٰ نور، ببین
آمده #حضرت_خورشید و جهان تابان است
#سوره_فجر_خدا بود و به وقت خوابش
لایلای پسر فاطمهها #قرآن است
#ساقیکوثر و #کوثر، عطشش را دارند
او شراب است و دهانش، چقدَر میخانه ست!
#مرتضی خنده به لب دارد و #زهرا گریه
#مجتبی ذوقزده، دور سرش حیران است
آنقدَر شوق به لبهای #محمد آمد
که روی بازوی او، جای دو سه دندان است
#فطرس آمد به طوافِ شبِ گهواره او
پرِ قنداقهی این #کعبه، عجب درمان است
قصهی پیرهنش، از دل #یعقوب گذشت
گفت با گریه که او #یوسفِ_بیکنعان است
#محمد_عابدی
قم المقدسه
🆔 @Abedi_Aaeini
🆔 @pelak15
🙏🏻✋🏻🌷 برای #ماه_شعبان و #میلاد_امام_حسین (ع) و #حضرت_عباس (ع) و #امام_سجاد (ع)
#عید_پشت_عید
............
#ماه_شعبان است و چندین #عید_پشت_عید
#سوم_شعبان، جهان روشن شد از #خورشید
دشتِ شب ترسیده بود از سایه های هرز
#ماه، گل کرد و به داسش، هرزگی را چید
کودکی پا بر زمینِ بوریا بگذاشت
که میان آسمان آوازه اش پیچید
تا بگوید که غلام حلقه بر گوش است
بال خود را #جبرئیل آن شب به در کوبید
بست بر قنداقهاش، #فطرس دخیلِ بال
بعد از آن #حاجت گرفت و بر خودش بالید
لای لایش آیه های #فجر و #کوثر بود
چشم در چشم #حسن باید که می خوابید
کودکی شد رفت در کوچه، پیِ بازی
با همان #شمشیر_چوبی - شاخهای از بید -
آفتاب، او را زیادی دید که #زهرا
گونه و پیشانیاش را بارها بوسید
دست در دست #حسن هر وعده در #مسجد
شبههی خلقِ خدا را از #نبی پرسید
اهل #قرآن بود و پای #منبر مولا
مست شد از جامِ #ساقی بس که مِی نوشید
روزگار، او را همیشه #مبتلا می خواست
#ماجرای_کوچه پیش آمد! به خود لرزید
مادرش #پروانه شد در یک شب پرسوز
شمعِ در، خاکسترش را برد تا ناهید
#صَبّ_مولا باب شد هر صبح و شام، آری
بارها در #مسجد و در #کوچه شد تهدید
تا #یل_امالبنین از غم نجاتش داد
#فاطمه، #بازوی_حیدر را به او بخشید
#ماه_شعبان بود و #مَحرم، #مُحرِم او شد
#کعبه شد عباس و #حاجی دور او چرخید
گاه در #دریای_دستش، غرق بود و غرق
گاه از #دریای_چشمش، #روضه می بارید
#کربلا را دید در #گهوارهی_عباس
خون #اصغر را که از #قنداقه می جوشید
#کربلا را دید در چشمان گریانش
دشمنی را که به او یکریز می خندید
با خودش می گفت #عباسم، تو را دارم
دارم اول بر خدا بعدش به تو #امّید
آن #ابوالفضلی که #سقای_حرم بود و
زور بازویش به صد فرمانده می چربید
آن #علمداری که دادندنش #اماننامه
دیدهاش تر شد، نشد آلودهی تردید
باز #شعبان شد خدا #سجاد را رو کرد
او که #زینالعابدین شد، #مظهر_توحید
عارفی حتی نشد نزدیکِ او در #زهد
هرچه کرد از سجده و اعمال او تقلید
او که در #شام_بلا هم #مهر شد هم #ماه
او در #ویرانه می بارید و می تابید
«کربلا در کربلا می ماند اگر» می رفت
روضهها با #زینب و با #او شده جاوید
این جهان، بی #کربلا اصلا چه لطفی داشت!؟
این جهان، بی #کربلا اصلا نمی ارزید!
کاش با #لطف_امام_عصر، چندین سال
در #کویر_کربلا میشد دلم تبعید
#محمد_عابدی
قم المقدسه
🆔 @Abedi_Aaeini
🆔 @pelak15
هدایت شده از کانال اشعار هیئت الشعرا (شعر های مشترک شاعران قم)
🔹🔸تقدیم به ارباب عالم امام حسین علیه السلام🔸🔹
باید ای روح! پرستوی مهاجر باشی
تا که در جادهی خورشید مسافر باشی
«بُعدِ منزل نَبُوَد در سفر روحانی»
سعی کن با حرم دوست مجاور باشی
اشک را بر مژه تسبیح کن از شادی و غم
باید ای چشم! پیِ صیدِ جواهر باشی
بال در بال کبوتر بنشین بر بامش
نکند ای دل من! مرغ مهاجر باشی
ای پرستو! خبر سبز بیاور با خود
تا در این دایره، بیواسطه زائر باشی
راه معشوق اگر دور و دلت بیتاب است
کاش با پای دلت همرَهِ جابر باشی
«پیرهنچاک و غزلخوان» نفسی عابس باش
در جنون غرق شو آنقدر که شاعر باشی
«اسم اعظم بکند کار خود ای دل! خوش باش»
شاید این بار حبیب ابن مظاهر باشی!
وعدهی گندم ری خام و سیاهت نکند
چون زُهیر بَجَلی باش که تاجر باشی
تو خودت باش! دلت را به دل او بسپار
باید اینگونه در این معرکه حاضر باشی
نشدی پاسخِ «مَن یَنصُرُنی» در تاریخ
که از اقبالِ بد، انسانِ معاصر باشی
ای زبان! مدحتِ «مصباحِ هُدی» کار تو نیست
عرش مشغول ثنا شد که تو قاصر باشی
ای حدیث نبوی! شعرِ بلیغِ علوی!
نبُرید از تو سخن، تا متواتر باشی
آسمان دید زمین دور سرت میچرخد
گفت: حق داری از اسمش مُتحیّر باشی
آمدی دیدهی زهرا ز تو روشنتر شد
تا در آیینهی عالم مُتبلوِر باشی
اشک شوق است که از دیدهی حیدر جاریست
آمدی خنده به لبهای برادر جاریست
شب رحمت، شب میلاد، شب باران است
شبِ شادیست، ولی چشم جهان گریان است
سورهی مائده و توبه و وَالفَجر بخوان
شب تنزیلِ حدید و نَبَأ و انسان است
آسمانها و زمین گرم سماعاند، ببین!
در حریم علوی حور و ملک رقصان است
فُطرُس از شوق به قنداقهی او بال کشید
دردِ عشق است که بر درد جهان درمان است
فاطمه دست به گهوارهی او دارد و عرش
چرخشش در گرُوِ حرکت این دستان است
این حسین کیست که عالم همه دیوانهی اوست؟
این جنون چیست که هر عاقل از او حیران است؟
هستی از گوشهی لبخند حسین است که هست
غمِ عشقش سبب خلقت هر انسان است
«جلوهگاهِ رخِ او دیدهٔ ما تنها نیست»
ماه و خورشید در این آینه سرگردان است
بر لب پنجره جاری شد و خورشید شکفت
حُسنِ یوسف که نشانش به تن گلدان است
نام او خلعت ابری به تن خشکِ کویر
سورهی واقعه با زمزمهی باران است
اشک زهرا به لب کوچک نوزاد چکید:
«قطره آبی بدهیدش! پسرم عطشان است»
قصّهی پیرهنش از دل یعقوب گذشت
گفت با گریه که او یوسف بیکنعان است
آه خورشید نهان شو! مکن ای صبح طلوع!
امشبی را شَهِ دین در حرمش مهمان است...
✨گروه هیئت الشعرا✨
🌷سروده ی جمعی از شاعران قم🌷
https://eitaa.com/heiatoshoara
🔹در نشر معارف اهل بیت سهیم باشیم🔹
#ولادت
#امام_حسین_ع
#مدح