eitaa logo
مقالات حسینی منتظر
158 دنبال‌کننده
501 عکس
353 ویدیو
34 فایل
بخشی از مقالات متنوع سیدمحمدحسینی(منتظر) فرزند مرحوم حجة‌الاسلام و المسلمین؛ حاج سید میربابا حسینی(فاطمی) (اعلی الله مقامه الشریف) در حوزه‌های مذهبی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و...
مشاهده در ایتا
دانلود
☫﷽☫ ⁉️ کجاست؟! 👌 در روز علیه السلام، هنگام بدرقه (از یاران آن‌حضرت که حافظ کل بود) بسوی و ، به او فرمودند: «رُح إلی خیرٍ مِنَ الدنیا و إلی مُلکٍ لا یَبلیٰ»! منظور از «خیر من الدنیا» اشاره به است. ولیکن منظور آن‌حضرت از چیست؟! لازم به ذکر است که عبارت «ملک لایبلی» در قرآن آمده ولیکن ادعایی از در گفتگو با در بهشت است: «هَل أدلُّک علی شجرة الخلد و ملک لایبلی»؟ ای آدم! آیا دوست داری تو را بسوی و «پادشاهی بی‌پایان»، راهنمائی کنم؟ آدم تعلیم‌یافته به عالم وجود (قرآن: علّم آدم الاسماء کلها)؛ نه تنها وجود عالم و مقامی از قبیل؛ «شبکه جاودانگی» و «پادشاهی فناناپذیر» را انکار نمی‌کند، بلکه حریصانه در جستجوی آنست و مشتاقانه آنرا می‌جوید! آدم و گمان می‌کردند که آن عالم مطلوب و ایده‌آل لابد در داخل همان بهشت است ولیکن راه ورود بدان را نمی‌یافتند! شیطان راه ورود بدان را می‌دانست و آن‌دو را به درستی راهنمایی کرد! آری! راه ورود به آن عالم برتر از بهشت، همان (مشهور به !!) بود. که بی‌مهابا و بی‌محابا بدان نزدیک شدند! که « آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل‌ها»! «ملک لایبلی»، نبود و نیست و حقیقت داشت و دارد. ولیکن ، راه ورودی آن را در تعبیه فرموده است! و راه ورود به دنیا از بهشت بود که کلید آن، همان نزدیکی به شجره منهیه و (چشیدن) آن بود. «فلما ذاقا الشجرة»! البته ریسک بزرگی بود. زیرا ممکنست که انسان نه تنها به ملک لا یبلی دست نیازد بلکه بهشت را هم از کف بدهد و بدتر آنکه گرفتار وحشی گردد! بسیار بزرگی بود ولیکن آدم و حوا این خطر عظیم را به جان خریدند! زیرا که ارزش خطر کردن را داشت. «عطآئاً غیرمجذوذٍ» تعبیر دیگری از همان «ملک لایبلی» است که در بدان اشاره شده و (ص) علت پیری زودرس خود را به همین سوره آدرس دادند! زیرا اگر عالم بهشت را به بهانه دهند، عالم فراتر از بهشت، بهاء سنگینی می‌خواهد که تحصیل آن، آدمی را از شدت فرسایش، پیر می‌سازد! در رکاب (ع)، راه میانبری است بسوی «ملک لا یبلی و عطائاً غیرمجذوذ». لذا به حنظله فرمود: پرواز کن بسوی جایگاهی بهتر از دنیا و کن بسوی ملک لایبلی! حال سؤال اینست؛ آن عالم فراتر از بهشت، کدام عالم است؟! و چرا ارزشمندتر از بهشت برین است؟! آری! «رضوانٌ من الله اکبر» کجاست و چیست؟! لطفاً جواب دهید. ✍️ سیدمحمدحسینی(منتظر) محرم ۱۴۰۰ 💠کانال اطلاع‌رسانی چلچراغ معارف و احکام حم 👇 eitaa.com/chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام👇 https://eitaa.com/joinchat/3850895565Cc7624a74fe
✍️ تحریری «اسلامیت؛ قدر مشترک نهضت+نظام» و خطر سهمگین عدم فهم این مطلب خطیر!! (بخش ۰۴): ... بزرگم در مباحثات تندوتیز قبل از خود با ، تا آنجا پیش رفته بود که به پدرمان توصیه می‌کرد تا خود را از (بعنوان نماد تشیع صفوی!)، نماید! و به همین علت، وقتی که بنده هم معمم شدم، با حقیر هم تا حدودی تندخوئی پیشه کرد! اگرچه تدریجاً متوجه خبط و خطای خود گردید و در دفاع از از ما هم پیشی گرفت! که شاید بشود به کاسه داغ‌تر از آش هم تعبیر کرد!! ولیکن در دوران بودن او علیه (بعنوان نماد و بالتبع دشمن !) باعث گردید که بنده این را خیلی حساس‌تر دنبال نمایم و عمیق‌تر و دقیق‌تر بکاوم و نهایتاً خود به در آیم! اگر اخوی، شجاعانه به با نپرداخته بود، شاید بنده به امر مطالعه و ، حساس و علاقمند نمی‌شدم! در بخش قبلی این سلسله مقالات، قسمت اول سخنرانی دکتر شریعتی در موضوع نهضت و نظام تقدیم گردید و اینک تکمله آن: و (در بیان ): (قسمت دوم): ... حال با این پیش‌زمینه که گفته شد نگاهی اجمالی به می‌اندازیم: دارای دو دوره کاملا منفک و جدا از هم است یکی دوره‌ای از قرن اول – که خود تعبیری از است در برابر (= تسنن) تا اوائل ، دوره و حرکت شیعه است و یکی دوره‌ای از زمان صفویه تاکنون که، دوره تبدیل شدن است به . شیعه در زمان پیشین اقلیتی بود محکوم و بی‌قدرت که نمی‌توانست با به برود نمی‌توانست نام را بر زبان بیاورد و حتی نمی‌توانست خودش را در معرض چشمها انجام بدهد. همیشه تحت تعقیب بود و همیشه در و و پنهان در . حالا همان شیعه تبدیل شده به یک بر کشور که بزرگترین نیروهای رسمی از او حمایت میکند... همان و شیعه که همواره جبهه پیشتاز با حکومت‌ها بودند و پیوسته سپر و آماج تیرهای ، همانها در عزیزترین و مجلل‌ترین و مرفه‌ترین شرایط، زندگی میکنند و دوش به دوش حاکم می‌نشینند و در مورد حاکم قرار میگیرند و حتی حاکم قدرت خودش را به عنوان قدرتی تلقی میکند که به از که زمان‌اند و ، گرفته و اینها هم به از به او کرده‌اند.! پیروزی بزرگ. شیعه درست از همین موقع که همه پیروزیها را به دست آورد، خورد و از زمانی که همه موانع انجام اعمال مذهبیش و مشکلات ابراز احساسات شیعه برطرف شد و از هنگامی که عوامل قدرتهای کوبنده او به تشویقش پرداختند و با او همگام شدند از حرکت ایستاد و به یک اجتماعی حاکم تبدیل شد. این «قانون تبدیل حرکت به نظام» است که بدین صورت یک ایمان جوشان که همه را به هیجان و حرکت دگرگونی انقلابی می‌آورد و تبدیل میشود به یک انتیتوسیون. (از کتاب و دکتر شریعتی) چنانکه ملاحظه شد؛ ، را نماد و و را نتیجه و سازمانی‌شدن و تلقی می‌کند. در باره دکتر شریعتی، متعاقبا توضیحاتی تقدیم خواهم کرد. همانطور که اشاره کردم؛ مطالعه این مقاله، دغدغه عجیبی به جانم افکنده بود و مرا در خود مچاله می‌کرد و لذا در صدد آن بودم که این را بنحوی حل نمایم که نه سیخ بسوزد نه کباب! البته تعبیه در عنوان و (و بالتبع؛ حکومت) تا حدودی مایه بود ولیکن بنظرم کافی نبود! حتی شعار فراگیر «تا نهضت ادامه دارد» و «خدایا خدایا تا انقلاب مهدی از محافظت بفرما» در دعای همگانی ) برای فرونشاندن بنده، کفایت نمی‌کرد و دنبال تضمینی مطمئن‌تر بودم! آن‌زمان، چندان دقت و تمرکزی روی هر دو کفه ترازوی نهضت و نظام، نداشتم! فلذا دلهره مذکور چنان در ذهنم خلیده بود که به هر بهانه‌ای مترصد آن بودم که نتیجه بگیرم، انقلاب تمام شد و الفاتحه!! یعنی هرچه از روز ایران که می‌گذشت، این در بنده عمیق‌تر می‌گردید و گویا برای آن روزشماری می‌کردم! اما فتح و عبارت «انقلابی بزرگتر از انقلاب اول» در تعبیر آن، همچون آبی بر حقیر بود اما .. ..ادامه دارد. ✍️سیدمحمدحسینی(منتظر) بهار۱۳۹۸ بخش 01 👈 https://eitaa.com/chelcheraaqHM/433 بخش 02 👈 https://eitaa.com/chelcheraaqHM/434 بخش 03 👈 https://eitaa.com/chelcheraaqHM/435 مندرج در کانال چلچراغ و حم: https://eitaa.com/joinchat/741802216C0aad7d8aff
☫﷽☫ (برشی از یک گفتگوی مجازی): سلام بنظرم دعوا بر سر بدیهیات نیست. بلکه دعوا بر سر اینست که عده‌ای انسان‌نما (مثل جنایت‌پیشه) گرگهای درنده‌ای علیه انسان‌ها هستند و اینکه با آنها چه کنیم؟ بگوئیم که شما هم انسان هستید همانند ما و بقیه؟! و ما با شما هیچ مشکلی نداریم؟! شمشیر کشیدن و برداشتن خطاست! زیرا که ما طرفدار و انسانیت هستیم!! آیا هم همینطور فکر می‌کنند؟! آیا نتیجه این حرفها در عمل و دنیای واقعی، ماست یا اصلاح فکری دشمنان؟! با صاحبان چنین چگونه باید برخورد کرد؟ اگر قرار بود با همه چیز درست شود، مطمئن باشید که نه شمشیر می‌کشید نه و نه ! ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) بهار ۱۴۰۰ 💠 کانال‌های اطلاع‌رسانی حم: 🆔 eitaa.com/chelcheraaqHM 💠 🆔 ble.ir/join/M2E3OGRlOT 💠 🆔 eitaa.com/SayyedAlaaddin 💠 🆔 eitaa.com/GonbadeFirozeh
☫﷽☫ 🏴دو ابهام اصلی در 🚩حماسه حسینی!! 👈 (قسمت چهارم)؛ (ادامه سه قسمت از مبحثی که در عاشورای ۱۴۰۱ تحریر و سال گذشته قبل از فیلتر واتساپ در آن فضای مجازی تقدیم نمودم و اینک در ایتا مجدداً بارگذاری کردم 👇👇👇): https://eitaa.com/chelcheraaqHM/1578 💠 https://eitaa.com/chelcheraaqHM/1579 💠 https://eitaa.com/chelcheraaqHM/1580 در جواب سؤال غریب به اشاره فرمودند! و طرح مسئله شد که «آدم اول» کیست؟! و مربوط به چه زمانی است؟! 👌 آدم اول کسی جز نیست ولیکن ۵۰/۰۰۰ سال قبل از او بود! تا  صورت پيوند جهـــــــــــــــان بود علي بود تا نقش زمين بود و زمـــــــان بود علي بود آن شاه سرافـــــــراز که اندر شب معـــراج با احمــــــــــد مختــــــــــار يکي بود علي بود اين کفر نباشد، سخــن کفر نه اين است تا هست علي باشد و تا بـــــــــود علي بود (👈متن کامل شعر 👉) آری! «علی بود» ولیکن حسین ۵۰ هزار سال قبل از علی بود. قبل از ذکر مابقی پاسخ حسین‌بن‌علی علیهماالسلام به ، لازمست به دو روایتی از توجه کنیم که در آن‌ها به انواع آدم‌ها قبل از ابوالبشر اشاره فرموده است: مؤسس قم (محمدبن‌مرتضی که از طرف ابوالزوجه‌اش؛ جناب ملاصدرا به ملقب گردید) از مشاهیر شیعه، بزرگان علماء، أکابر حکماء، اعیان محدثین و فقهاء قرن یازدهم و صاحب انواع تألیفات در فصل پایانی کتاب خود از «شیخ حافظ رجب بن محمد البرسی» (صاحب کتاب مشارق انوار الیقین فی اسرار امیر المؤمنین) خطبه مفصل و‌ مطولی را نقل می‌کند که فراز اول آن چنین است: «... قال؛ أنا عندی مفاتیح الغیب لایعلمها بعد رسول‌الله إلا أنا، أنا ذوالقرنین المذکور فی الصحف الاولی، أنا خاتم سلیمان، أنا ولی الحساب، أنا صاحب الصراط و الموقف، أنا قاسم الجنة و النار، أنا ، أنا نوح الاول، أنا آیة الجبار، أنا حقیقة الاسرار، أنا ... أنا ... [الی] ... أنا أمیرالمؤمنین، أنا عین الیقین، أنا حجة الله فی السموات و الارض، أنا ...» (چاپ مؤسسه فراهانی ۱۳۴۲) تا اینجای قضیه روشن شد که «آدم اول» خود علی علیه‌السلام بوده و بالطبع آن‌حضرت باید هم سلمان را (بلحاظ نوع سؤالی که داشته و احتمالاً راجع به قدمت خلقت اولین انسان بوده) به حسین علیه‌السلام ارجاع می‌داده است. زیرا که آن‌حضرت ۵۰/۰۰۰ سال قبل از علی خلقت داشته است و در عالم آفرینش حتی از علی هم قدیمی‌تر بوده است. شاید عبارت «یا قدیم‌الاحسان بحق الحسین» در ادعیه مأثوره، اشاره به همین قدمت آفرینشی او دارد. ضمنا هم (در دوره عجّل‌الله فرجه) و مدت او ۵۰/۰۰۰ سال خواهد بود آنگاه علی با ۴۰/۰۰۰ سال که در بیان حسین به جزئیات بیشتری از آن خواهیم پرداخت. حال نوبت به این سؤال می‌رسد که؛ مگر خالق متعال چند تا آفریده است که علی اول آن‌ها بوده است؟! خود آنحضرت در جواب سائلی (احتمالاً سلمان فارسی!) که می‌پرسد: یا علی! قبل از آدم، چه کسی بوده است؟! امام می‌فرماید: آدم. سائل: و قبل از آن آدم؟ علی: آدم! سائل: و قبل از او؟ امیر: تا فردا هم که به این تکرار ادامه بدهی، جوابی جز تکرار آدم نخواهی شنید! (کنایه از اینکه نه وقت مرا بگیر و نه خودت را خسته کن! تا زمین و آسمان بوده، آدمی هم در آن‌ها بوده و آدم کنونی روی زمین صرفاً یک حلقه از این زنجیره طویل است!) مفهوم این گفتگوی عجیب، اینست که خالق متعال، آدم‌های بی‌شماری را آفریده است که آخرین آن‌ها آدم ابوالبشر (و زوج حوا) بوده است و اول آنان؛ علی علیه‌السلام. و قاعدتاً هر کدام از این آدم‌ها در دورانی بوجود آمده و بعد از تکثیر میلیاردی یا تریلیاردی، منقرض شده‌اند ولیکن برخی از آنها در بسیاری از این دوره‌ها بازآفرینی شده‌ و حضور مؤثری داشته‌اند. جالب آنکه؛ این عوالم بسیار مشابه همدیگر بوده‌اند و خیلی از شخصیت‌ها و جای‌گاه‌ها در آن‌ها تکرار شده است! چنانکه حضرت امیر در خطبه مذکور می‌فرماید: «أنا نوح الاول»! یعنی که در یکی از دوره‌های یکی از آدم‌ها در زمین، علی علیه‌السلام در قامت پیامبری همچون برانگیخته شده است. حال برگردیم به ادامه جواب حسین‌بن‌علی به سلمان فارسی که فرمود: من پنجاه هزار سال قبل از آدم اول بوده‌ام. (سلمان آمده تا از علی سؤالی را بپرسد که آدم اول او را به حسین ارجاع می‌دهد. حسین هم تلویحاً می‌فرماید: سؤال‌ت را باید از من بپرسی که ۵۰/۰۰۰ سال قبل از علی بوده‌ام و جواب مناسب‌تر و دقیق‌تری دارم که شاید علی نمی‌داند!) ...ادامه دارد. 👇 ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) عاشورای ۱۴۰۲ 💠کانال اطلاع‌رسانی چلچراغ معارف و احکام حم 👇 🆔 eitaa.com/chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام👇 https://eitaa.com/joinchat/3850895565Cc7624a74fe 🎲
☫﷽☫ ✍ (گلچینی از گفته‌های منبری و نوشته‌های تبیینی در طی؛ قریب ۴۰ سال سخنرانی در انواع هیئات، مساجد و محافل و قریب ۲۰ سال مطلب‌نویسی در انواع فضاهای مجازی) = ؛ (مقدمه): و در طول ازمنه و دوران‌های متنوع خود، دارای انواع گوناگون فرهنگ‌ها و سبک‌های زندگی بوده است که ناب‌ترین و الهی‌ترین و بالتبع، الهام‌بخش‌ترین و أکمل آن‌ها؛ است که قرین اوج و موج است. آن جامعه‌ای، متعالی است که بخواهد و بتواند به فرهنگ عاشورایی آراسته گردد و این فرهنگ أکمل را در تار و پود کار و زندگی خود تجلی بخشد وگرنه که اندر خم یک کوچه مانده است! ولو اینکه شکوه تمدنی آن، چشم‌ها را خیره سازد و واأسفا که عقل مردم به چشمشان است و چشمشان کم‌سو! اگر برای «فرهنگ عاشورائی»، پیکر و ساختاری در نظر بگیریم، بلارَیب روح آن، است و اساساً فرهنگ عاشورا، عجین با علیه‌السلام است و این کالبد بدون آن‌حضرت، معنا و مفهومی ندارد. فلذا پیش‌نیاز فرهنگ عاشورا، به حسین است. به آن حسینی که است. شاید مناسب‌تر آن بود که از عنوان استفاده شود ولیکن بلحاظ احتمال خلط مبحث با فرهنگ اهالی ساکن شهر کربلا، از این عنوان معنی‌دار صرف‌نظر شد! سخن امام صادق علیه‌السلام مبنی بر اینکه؛ «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» (صرف‌نظر از تفاسیر مختلفی که توسط علمای انقلابی از آن بعمل آمده)، در واقع سخن از آرزوئی قابل تحقق است و برای شیعیان اهل‌البیت (علیهم‌السلام) یک و امر «باید»ی است که صد البته تجلی أکمل آن بدست (عج) امکان‌پذیر خواهد گشت إن‌شآءالله یکی از قابل‌تأمل‌ترین تفسیرهای این عبارت از آنِ آیت‌الله خامنه‌ای است که آن را چنین تفسیر کردند: «در هر دوره‌ای انسان‌ها نقشی دارند که اگر آن نقش را به‌درستی، در لحظه مناسب، در زمان خود ایفا کنند، همه‌چیز به سامان خواهد رسید، ملت‌ها رشد خواهند کرد، انسانیت گسترده خواهد شد.» (پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله خامنه‌ای در گزارشی از بیانات معظم‌له در مراسم مشترک دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه امام حسین(ع)) و اما : اگرچه حسین مشهورترین امام از ۱۲ امام است ولیکن بقول صائب: یک عمر می‌توان سخن از «زلف یار» گفت در بند آن مباش که؛ مضمون نمانده‌ است برای ، باید او را حداقل از سه زاویه ضروری، مورد نگرش قرار بدهیم وگرنه نگاه ما جامع نخواهد بود: ۱) ۲) ۳) حماسه‌ای که امام حسین (علیه‌السلام) در کربلا آفرید، ریشه در ریشه و شاکله شخصیتی آن‌حضرت داشت ولیکن حماسه‌آفرینی شخصیتی مثل حسین، علل مختلفی داشت که در بین آن‌ها باید علت‌العلل آنرا هم جُست وگرنه قابل بهره‌برداری أکمل نخواهد بود. فلذا ناچاریم مبحث خود را در سه مقاله پیوسته به هم دنبال نمائیم: ۱- شاکله شخصیتی ۲- نهضت و حماسه ۳- انگیزه و هدف وگرنه بی‌بهره یا کم‌بهره خواهیم ماند. بدون این معرفت مثلثی یا نقصان در اضلاع و زوایای آن، هرگز به کنه مطلب و جوهره و و فرهنگ عاشورائی، نائل نخواهیم گشت. ...ادامه دارد. ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) عاشورای ۱۴۰۲ 💠کانال اطلاع‌رسانی چلچراغ معارف و احکام حم 👇 🆔 eitaa.com/chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام👇 https://eitaa.com/joinchat/3850895565Cc7624a74fe
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 «فمعکم، معکم لا مع عدوکم» (بخش ۰۳): و جالب آنکه وقتی (ع) (هل من ناصرٍ ینصرنی) با شهادت شیعیانش در قیام خود را (عج) با قیام خود به همراه شیعیانش می‌گوید؛ «لبیک یا حسین»، متقابلاً آنگاه که (ع) بعد از تشکیل (ص) به می‌رسند، اینبار نوبت امام حسین(ع) است که برای تداوم او بازگردد و لذا نخستین کسی که [صغیره] می‌کند امام حسین(ع) است و شیعیانش ولیکن با ۴۰٫۰۰۰ نفر! فلذا «حسین(ع) و مهدی(عج)» از هم جدائی ناپذیرند و هم از آنان قابل تفکیک نیست. و دشمنان چقدر دقیق این مسائل را تشخیص دادند! که به صراحت می‌گویند: «تا به [ع] و [عج] ارادت داشته باشند، تمام نقشه‌های ما بر آب است و هرگز حریف ایشان نخواهیم شد»! و شگفت‌تر آنکه عامل پیوند و تلاقی حسین(ع) و مهدی(عج) در دوره را در می‌بینند و لذا کمر به تحقیر، توهین، تضعیف و نابودی آن بسته‌اند و از هر فرصت و بهانه‌ای هم سوءاستفاده می‌کنند! همچنانکه در تصریح و تأکید کردند که: « بهانه است، نشانه است»! و زهی به این خیال باطل. هر که با آل‌علی در افتاد ور افتاد. توصیه در بیان؛ «پشتیبان ولایت‌فقیه باشید تا آسیبی به مملکت شما نرسد» هم ناشی از درک همین مسئله خطیر است که سود و فایده آن در همین دنیا هم نصیب ما می‌گردد ولیکن نیاز ما به امور (ع)، (عج) و «حمایت از ولایت» و بلکه فراتر از تمناهای دنیوی ما از قبیل؛ «بهره از تربت پاک و شفابخش حسین(ع)» (فقط هم (ع)؛ تنها خاکی از این کره خاکی که خوردنش حرام نیست و حفظش مبارک!)، «پیشگیری از آسیب دشمنان به مملکت ما» و «رجعت در رکاب حسین(ع) به این دنیا» برای حکومتی ۵۰٫۰۰۰ ساله (بیشتر از حکومت و سلطنت هر کسی در این زمین!) است و آن استفاده از امتیاز (ع) در روز ورود به در عالم عقباست. «این حسین کیست؟ که عالم همه دیوانه اوست!» صحبت بنده بازشماری برخی از ویژگیهای منحصر بفرد حضرت (ع) است: هم است و هم و بلکه «سیدالشهدای عالم امکان» همچنان که در هم «سید شباب اهل الجنة» و سرور جوانان بهشت است. سید هر دو عالم حسین(ع) است و خدای متعال هر کسی را به چنین مقامی نمی‌نشاند و نشان از آن دارد که او «مرضیّ خدا»ست زیرا که حسین(ع) هم با تمام وجود مبارکش است. «یاأیّتها النفس‌المطمئنّه، إرجعی إلی ربّکِ راضیهً مرضیّهً». شأن نزول این آیه هم، جز وجود نازنین امام حسین(ع) کیست؟ راضیهً مرضیّهً؛ سیّدَی شَبابِ اهل الجنَّهِ و سیّدالشهدآء. حتی خاک تربت پاکش هم خوردن دارد! و فقط هم او و نه هیچکس دیگر! و نیز او تنها کسیست که با بیشترین تعداد شیعیانش (۴۰٫۰۰۰ نفر) رجعت [صغیره] می‌فرماید. و او تنها کسیست که در دنیا بیشترین مدت را (۵۰٫۰۰۰ سال) سلطنت می‌کند. و او تنها کسیست که از حق و امتیاز در برخوردار است. همه (ع)، همه (ع)، همه و و (س) دارند ولیکن گویا فقط حسین(ع) است که علاوه بر ، هم دارد و آن است. همه در همه ایّام (بلکه بهتر است بگوئیم لیالی!) قیامت برپاست اما همه آنها از روز دوم است ولیکن (ع) از همان برپا می‌شود. البته قیامت حضرت (ص)؛ است که گویا نمی‌خواهد حتی یکنفر طعمه گردد تا آنجا که هم به شفاعت طمع می‌کند! و تا آنجا که ظاهراً آنحضرت آخرین کسی است که از محشر وارد می‌گردد! زیرا او فریاد می‌کشد و ضجّه می‌زند و اشک می‌ریزد تا شاید خدا با شفاعت او همه گنهکاران را ببخشد و آنها را در سوزان نریزد زیرا که او رحمهً للعالمین است. درود و صلوات خدا بر او باد. امام حسین(ع) (راجع و شافع اول)؛ است. با این تفاوت که (ع) می‌فرماید: امام حسین(ع) در نجات انسانها از محشر که همچون سایر اولیآء الهی مثل کشتی نجات عمل می‌کند، تمایزش آنست که «اوسع و اسرع» است! کشتی وسیع‌تر و سریع‌تر. یعنی هم مشمولین شفاعتش در تعداد و جمعیّت گسترده‌تر هستند و هم در مدت و زمان، از همه بیشتر و بالاتر سرعت و شتاب دارد. چرا جای دوری برویم! در همین دنیا مگر به عینه نمی‌بینیم؟ کدام شخصیت تاریخی را سراغ دارید که به اندازه امام حسین(ع) مکرراً و مکرراً و و دور هم جمع کرده باشد؟ آفتاب آمد دلیل آفتاب! ...ادامه دارد. سیدمحمدحسینی(منتظر) اربعین ۱۴۰۳ 🆔 کانال @chelcheraaqHM 💠 🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
‌🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 «فمعکم، معکم لا مع عدوکم» (بخش ۰۴): آفتاب آمد دلیل ! همین ، آیا نظیری در تاریخ دنیا دارد؟! «این چه شمعی‌ست که عالم همه پروانه اوست؟!». ... (ع) و چراغ تابان هدایتست؛ هم در این دنیا و هم در ظلمات وحشتناک و بلکه تمام کران تا کران عالم در اختیار اوست. حضرت ، آدم عجیبی بود و در امور اربعه؛ { ، ، و } تا آنجا اوج گرفت که (ص) در وصف او فرمودند: «السلمان منّا اهل‌البیت» و هیچ شخص غیرمعصومی به این درجه نرسید. اگرچه (ع) می‌فرمایند: «در ، خدای متعال به عمویم؛ ، چنان مقامی عطا می‌کند که همه به آن می‌خورند! و بنده متحیّرم که عباس بالاتر است یا ؟ هر دو در امر ، درجه یک بودند. در هر حال در امر پویش حقیقت، روزی با سؤالی مواجه می‌گردد که برای آن جواب کاملی نمی‌یابد و در این اندیشه که از چه کسی بپرسد جز علی(ع) ره به جایی نمی‌برد. زیرا که او است. ((ص) فرموده بودند: «أنا و بابُ‌ها»؛ من شهر دانشم و علی دروازه ورودی آنست). برخاسته و حرکت می‌کند و ظاهراً در مسیر خود، مکثی کرده و لحظه‌ای تردید می‌کند که آیا جواب علی(ع) کامل خواهد بود؟! (معلوم می‌شود که سؤال وی پیچیده و خیلی بزرگ بوده است!) اما بمحض آنکه به محضر (ع) شرفیاب می‌شود، قبل از آنکه پرسش خود را عرضه نماید، حضرت به او می‌گوید: «إسئل من‌الحسین ما شئت»! سلمان متوجه می‌شود که علی(ع) نه تنها سؤال وی را می‌داند و هم جوابش را بلکه بر تردید لحظه‌ای او هم واقف شده و برای تأدیب وی او را به فرزند خردسال خود ارجاع می‌دهد! ولیکن سلمان که دارد بلافاصله زانوی ادب زده و از حسین بن علی(علیهماالسلام) می‌پرسد: آقاجان! شما چند سالتان است؟! این سؤال سلمان قدری عجیب است زیرا سلمان بخوبی می‌داند که حسین(ع) چند سال و بلکه چند ماه و حتی چند روزه است. زیرا که پیوسته در معیّت (ع) بوده است. امام حسین(ع) جواب می‌دهد: «ای سلمان به دو سالگی من نگاه نکن! من ۵۰٫۰۰۰ سال قبل از بودم!» و حضرت در ادامه به آدم‌های اول و دوم و سوم اشاره می‌فرماید و اینکه در زمان آنها پیغمبر و مجاهد بزرگی بوده است و... شاید هم ارجاع سلمان به حسین(ع) بخاطر تأدیب سلمان به علت تردید او نبوده و بلکه این مسئله، دلیل علمی داشته و آن «عمر أطوَل» امام حسین(ع) در و در این دنیاست که ظاهراً مخلوقی قدیمی‌تر از حسین(ع) وجود ندارد، حتی علی(ع)! [یا قدیم الاحسان! بحق الحسین] بنابراین امام حسین(ع) یک شخصیّت کاملاً استثنائی است. دارای عمری طویل در ، امام و و و محبوب اشخاص و ملل گوناگون و با تربتی پاک و حلال در این دنیا، دارای نفس مطمئنه تا راضیهً مرضیّه و دارای مقامات عالیه در ؛ شفاعت خاصه در و اوسع و اسرع ، سید شباب و پیشتاز و سلطان و... او محبوب خداست و همه خوبی‌ها را یکجا دارد و معدن خوشبختی‌هاست و بدبخت کسیست که دیوانه او نگردد و عالم همه دیوانه اوست. حال اگر ما هم بخواهیم به این اعتصام بورزیم، باید از کجا آغاز کنیم؟ و چگونه پیش برویم تا او گردیم؟ و چگونه بالاتر برویم تا او گردیم؟ جواب همه این سؤالات در باره کسب این عظیمه، یک کلمه بیش نیست؛ و التزام علمی و عملی به اولین و مهمترین که عبارتست از «عدم معیّت با دشمنان او»؛ «فَـمَـعَـکُـم مَـعَـکُم لا مَـعَ عَدُوّکُم». این «پیش‌شرط معیت» همطراز خود «معیّت» است. همچنانکه در هم متذکر است: «محمدٌ رسول‌الله و الذین مَـعَـهُ؛ أشدّآءُ عَلی الکفار، رُحَمآءُ بَینَهُم». جلسات بعدی در باره «معیّت» باز هم صحبت خواهیم کرد و همچنین به که وجه دیگر «معیّت» است خواهیم پرداخت انشاءالله. می‌بینید!؟ باز هم رسیدیم به مبحث «معیّت» و این سری از منظری دیگر. والسلام پایان قسمت ۱۱ از ۲۰ سلسله مقالات «معیت با ولایت». 👌 این چهار بخشی که تقدیم شد، در قالب یک برگه A4 بصورت پشت و رو و دو لت، قابل تکثیر است. چنانکه از سال ۱۳۹۴ تاکنون در برخی محافل سیاسی و مذهبی، تکثیر و توزیع شده است. 👌 «معیت با ولایت»، در راستای عبارت قرآنی؛ «محمد رسول الله و الذین معه»، موضوعیت دارد. ، بجای «عاشقان ولایت» و «حامیان ولایت» و امثال‌هم، از ، معیت می‌خواهد. هر مسلمانی هر روز باید خود با را محاسبه نماید. ...ادامه دارد. سیدمحمدحسینی(منتظر) اربعین۱۴۰۳ 🆔 @chelcheraaqHM 💠 🎲 چلچراغ 🙏