«وَ یَجعَل لَکُم نوراً تَمشونَ بِه» و نوری برای شما بوجود آورد که با آن حرکت کنید. حدید / ۲۸ هر انسانی صاحب هاله ای نورانی است که جسم و کالبد فیزیکی را احاطه کرده و در آن نفوذ می کند. این هاله، تجلّی انرژی کیهانی و کالبدی نورانی است. این انرژیِ هالهء نورانی است که قلبِ شما را به تپش در می آورد. و قلب کلید اصلی  رسیدن به خدا است. قلب، کلید گشایش اسرار هستی و تنها کلیدی است که راهنمای شما برای رسیدن به حق است. @TAMASHAGAH

عرفات عشقبازان سر کوی یار باشد به طواف کعبه زین در نروم که عار باشد چو سری بر آستانش ز سر صفا نهادی به صفا و مروه‌ای دل دگرت چه کار باشد قدمی ز خود برون نِه به ریاض عشق، کاینجا نه صداع نفحهٔ گل نه جفای خار باشد به معارج اناالحق نرسی ز پای منبر که سری شناسد این سِرّ که سزای دار باشد ز میِ شبانه ساقی قدحی بیار پیشم نه از آن میی که او را به سحر خمار باشد نکند کمال دیگر طلب حضور باطن که قرارگاه زلفش دل بی‌قرار باشد #کمال خجندی @TAMASHAGAH

#مولانا #رباعی شمارهٔ ۲۴۳ بر ما رقم خطا پرستی همه هست بدنامی و عشق و شور و مستی همه هست ای دوست چو از میانه مقصود توئی جای گله نیست چون تو هستی همه هست @TAMASHAGAH

جور کنی وفا بود                        درد دهی دوا بود لایق تو کجا بود دیده جان و دید من #مولانای جان @TAMASHAGAH

ذره ای از نور حق افتاد اندر کائنات عرش مست و          فرش مست و                عرصه ی دوار مست! #مولانای جان @TAMASHAGAH

خیال؛ جایگاه پیوند جهان‌هاست،جهانی است که الوهیت و انسانیت را با هم در خود دارد... #ابن_عربی خیالِ رویِ تو چون بُگذَرَد به گلشنِ چَشم دل از پِیِ نظر آید به سویِ روزنِ چَشم سزایِ تکیه گَهَت مَنظَری نمی‌بینم منم ز عالَم و این گوشهٔ مُعَیَّنِ چَشم بیا که لَعل و گَُهَر در نثارِ مَقْدَمِ تو ز گنج‌خانه‌‌ دل می‌کشم به روزنِ چَشم #حافظ @TAMASHAGAH

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست تا ندانند حریفان که تو منظور منی! #سعدی @TAMASHAGAH

#کریستین_بوبن می نویسد : آن‌که عاشق است،معشوق زیبایش را مرکز جهان می‌داند اما آن‌که عشق می‌ورزد،ولی نه تنها به یک شخص خاص،همه مردم را مرکز دنیای خود می‌داند. و #مولانا در مثنوی از راز عشق چنین با ما صحبت می کند : انسانی که جهان را بدون منیت ، خودخواهی ،خشم و کینه می بیند ،زیبایی  و عشق را در جهان نظاره گر می شود چنین کسی به هیچ گروهی تعلق ندارد ،چرا که ملت او ،عشق می شود . ملت عشق از همه دین ها جداست عاشقان را ملت و مذهب خداست #مثنوی :دفتر دوم #من زاده عشقم #مولانای جان #شمس_تبریزی @TAMASHAGAH

مرا گویی که چونی؟ چونم ای دوست؟! جگر پر درد و دل پرخونم ، ای دوست! #نظامی @TAMASHAGAH

گر زر فدای دوست کنند اهلِ روزگار ما سر فدای پای رسالت‌رسانِ دوست بعد از تو هیچ در دلِ سعدی گذر نکرد وان کیست در جهان که بگیرد مکانِ دوست؟ سعدی🍃 @TAMASHAGAH

بدانک موسی فرعون کش در این شهرست عصاش را تو نبینی ولی عصا دارد همی‌رسد به عنان‌های آسمان دستش که اصبع دل او خاتم وفا دارد #مولانای_جان @TAMASHAGAH

ی همه خوبی تو را پس تو که رایی که را ؟ ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا ؟ سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا #مولانای_جان @TAMASHAGAH

چه چشمه‌ای‌ست #محبت که من از آن یک قطره آب خوردم و دریا گریستم... #واقف_لاهوری @TAMASHAGAH

🌼💫 هرگز گلی را نبوییدم جز آن که مرا شوقِ تو زیادت ساخت و هرگز شاخساری خم نشد جز آن که پنداشتم میلِ تو دارد. بی‌شک نمی‌دانی چشمان تو، با من چه‌ها کرده است... هر چند اگر جسم من از تو دور شود، درونم با توست. هر زیبایی در این سرزمین به تو منسوب است. دل من، تیری خورده است که از کمان ابروی تو بگذشته ای آرزوی دل... مرا وجود، تمام در دستِ توست. کاش می‌شد جرعه‌ای از مِیِ لبان تو بنوشم و جان گیرم... #کشکول_شیخ_بهایی @TAMASHAGAH

🍃هوالنور

یارب! نظر تو بر نگردد برگشتن روزگار سهل است!

بکِش ای عشقِ کلی جزوِ خود را که این جا در کشاکش‌ها زبونم ز هجرت می‌کشم بارِ جهانی که گویی من جهانی را سُتونم #مولانای_جان @TAMASHAGAH

روشن شود چراغ دل ما ز یکدگر چون رشته‌های شمع به هم زنده‌ایم ما #صائب_تبریزی @TAMASHAGAH

سلام به آنها که تمام نمی شوند...🌱✋

من در رویای تو شعرخواهم گفت شعری درباره چشم هایت و دلتنگی...! #جبران‌ خلیل‌ جبران💐 #الا داغلار کوههای رنگین‌کمانی آزاد راه میانه #هشترود   @TAMASHAGAH

«زیبایی ببینیم!» به جای مقاومت در برابر تغییراتی که خدا برایت رقم زده است، تسلیم شو! بگذار زندگی با تو جریان یابد، نه بی تو...! #شمس تبریزی  ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌ "ساحل جزيره هرمز بعد از بارندگى @TAMASHAGAH

شمس می گوید: "خدا مرا تنها آفرید." مردمان را با سخن او آشنایی نیست. زبان او را کسی نمی‌داند. « #خدای را #بندگان‌اند که کسی #طاقت غم ایشان ندارد و کسی #طاقت شادی ایشان ندارد. صراحی‌ای که ایشان پر کنند هر باری و درکشند، هر کس بخورد دیگر با خود نیاید.» با آنکه همه مردم را دوست می‌دارد، از این‌که با همه کس تفاهم برقرار کند سر باز می‌زند. می‌گوید: «مرا در این عالم با عوام هیچ کار نیست. برای ایشان نیامده‌ام.» فکر می‌کند که از کودکی همین‌طور غریب و ناآشنا بوده است. گاهی این مایه بیگانگی و غربت، خود او را نیز شگفت‌زده می‌کند و با خود می‌گوید: نکند پدر و مادر مرا در کودکی بر سر کوهی رها کردند و من با ددان و جانوران بزرگ شدم؟ #دکتر_محمد_علی_موحد @TAMASHAGAH