مرا گویی که چونی؟ چونم ای دوست؟! جگر پر درد و دل پرخونم ، ای دوست! #نظامی @TAMASHAGAH

گر زر فدای دوست کنند اهلِ روزگار ما سر فدای پای رسالت‌رسانِ دوست بعد از تو هیچ در دلِ سعدی گذر نکرد وان کیست در جهان که بگیرد مکانِ دوست؟ سعدی🍃 @TAMASHAGAH

بدانک موسی فرعون کش در این شهرست عصاش را تو نبینی ولی عصا دارد همی‌رسد به عنان‌های آسمان دستش که اصبع دل او خاتم وفا دارد #مولانای_جان @TAMASHAGAH

ی همه خوبی تو را پس تو که رایی که را ؟ ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا ؟ سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا #مولانای_جان @TAMASHAGAH

چه چشمه‌ای‌ست #محبت که من از آن یک قطره آب خوردم و دریا گریستم... #واقف_لاهوری @TAMASHAGAH

🌼💫 هرگز گلی را نبوییدم جز آن که مرا شوقِ تو زیادت ساخت و هرگز شاخساری خم نشد جز آن که پنداشتم میلِ تو دارد. بی‌شک نمی‌دانی چشمان تو، با من چه‌ها کرده است... هر چند اگر جسم من از تو دور شود، درونم با توست. هر زیبایی در این سرزمین به تو منسوب است. دل من، تیری خورده است که از کمان ابروی تو بگذشته ای آرزوی دل... مرا وجود، تمام در دستِ توست. کاش می‌شد جرعه‌ای از مِیِ لبان تو بنوشم و جان گیرم... #کشکول_شیخ_بهایی @TAMASHAGAH

🍃هوالنور

یارب! نظر تو بر نگردد برگشتن روزگار سهل است!

بکِش ای عشقِ کلی جزوِ خود را که این جا در کشاکش‌ها زبونم ز هجرت می‌کشم بارِ جهانی که گویی من جهانی را سُتونم #مولانای_جان @TAMASHAGAH

روشن شود چراغ دل ما ز یکدگر چون رشته‌های شمع به هم زنده‌ایم ما #صائب_تبریزی @TAMASHAGAH

سلام به آنها که تمام نمی شوند...🌱✋

من در رویای تو شعرخواهم گفت شعری درباره چشم هایت و دلتنگی...! #جبران‌ خلیل‌ جبران💐 #الا داغلار کوههای رنگین‌کمانی آزاد راه میانه #هشترود   @TAMASHAGAH

«زیبایی ببینیم!» به جای مقاومت در برابر تغییراتی که خدا برایت رقم زده است، تسلیم شو! بگذار زندگی با تو جریان یابد، نه بی تو...! #شمس تبریزی  ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌ "ساحل جزيره هرمز بعد از بارندگى @TAMASHAGAH

شمس می گوید: "خدا مرا تنها آفرید." مردمان را با سخن او آشنایی نیست. زبان او را کسی نمی‌داند. « #خدای را #بندگان‌اند که کسی #طاقت غم ایشان ندارد و کسی #طاقت شادی ایشان ندارد. صراحی‌ای که ایشان پر کنند هر باری و درکشند، هر کس بخورد دیگر با خود نیاید.» با آنکه همه مردم را دوست می‌دارد، از این‌که با همه کس تفاهم برقرار کند سر باز می‌زند. می‌گوید: «مرا در این عالم با عوام هیچ کار نیست. برای ایشان نیامده‌ام.» فکر می‌کند که از کودکی همین‌طور غریب و ناآشنا بوده است. گاهی این مایه بیگانگی و غربت، خود او را نیز شگفت‌زده می‌کند و با خود می‌گوید: نکند پدر و مادر مرا در کودکی بر سر کوهی رها کردند و من با ددان و جانوران بزرگ شدم؟ #دکتر_محمد_علی_موحد @TAMASHAGAH

با تو می گویم: ذره‌ای از چرک اندرون آن کند که صد هزار چرک بیرون نکند. آن چرک اندرون را کدام آب پاک کند؟! سه چهار مَشک از آب دیده ، نه هر آب دیده ای، الّا آب دیده‌ای که از آن #صدق خیزد. #شمس_تبریزی @TAMASHAGAH

با درد بساز چون دوای تو منم! در کس منگر که آشنای تو منم! گر کشته شوی مگو که من کشته شدم شکرانه بده که خونبهای تو منم! #مولانای جان @TAMASHAGAH

چه مایه فاصله هاست میانِ آن که می گوید: من وتو! و آنکه می گوید: تو و تو ! #بایزید_بسطامی @TAMASHAGAH

باز آشوبی به کارم کرده عشق همچو رگ‌های سه تارم کرده عشق مست گشتم، چرخ خوردم، کف زدم نو شدم، برخاستم، بر دف زدم آه ای دف ها مرا یاری کنید دل ز دستم می‌رود کاری کنید #مولانای جان @TAMASHAGAH

خوب شد دردم دوا شد؛ خوب شد دل به عشقت؛ به عشقت؛ مبتلا شد خوب شد @TAMASHAGAH

روزی #جالینوس به یکی از شاگردان خود میگوید: برو فلان دارو را برای من بیاور تا خودم را معالجه کنم. او می گوید: ای استاد بزرگ! آن دارو که مخصوص معالجه #دیوانگان است و شایسته شما نیست! جالینوس می گوید: قضیه اینست که امروز با دیوانه ای روبرو شدم. ساعتی در من با شادمانی نگریست و به من چشمک زد و مزاح کرد. حالا با خود می اندیشم اگر میان من و اوهمخوانی و تجانسی نبود، با من چنین رفتار دوستانه ای نمی کرد. مأخذ آن حکایت ذیل است: شنیدم که #محمد بن زکریای رازی همی آمد با قومی از شاگردان خویش، دیوانه یی در پیش ایشان افتاد، در هیچکس ننگریست مگر در محمّد زکریا و در روی او نیک نگاه کرد و بخندید محمّد زکریا به خانه آمد و مطبوخِ اَفتیمون بفرمود پختند و بخورد. شاگردان پرسیدند: که چرا ای حکیم این مطبوخ همی خوری؟ گفت: از بهر خنده آن دیوانه که تا وی از جمله سودای خویش جزوی در من ندید با من نخندید. مصاحبت و همنشینی عموما میان افراد همگون بر قرار می شود، افراد ناهمگون یکدیگر را دفع می کنند و هیچگونه همراهی و رفاقتی میان آنان حاکم نمی شود. پس هرگاه شریران به کسی اظهار تمایل و علاقه به برقراری روابط کردند باید اندیشناک شود و این مطلب را نزد خود بررسی کند که آیا تجانسی میان او و آنان وجود دارد یا موضوع چیز دیگری است. به هر حال شخصیت فرد را می توان از دوستانش شناخت. گفت جالینوس با اصحابِ ځَود مر مرا  تا  آن  فلان  دارو  دهد جالینوس حکیم به یاران خود گفت: یکی از شما آن فلان دارو را به من بدهد. پس بدو گفت آن یکی:ای ذُوفُنون این  دوا  خواهند  از  بهرِ   جُنون پس یکی از اصحابش به او گفت: ای دانای هنرمند، این دارو برای درمان دیوانگی است. #شرح مثنوی شریف #استاد کریم زمانی @TAMASHAGAH

#اصفهان زیبا #مثنوی دفتر اول مهر پاکان درمیان جان نشان دل مده الا به مهر دلخوشان کوی نومیدی مرو اومیدهاست سوی تاریکی مرو خورشیدهاست دل ترا در کوی اهل دل کشد تن ترا در حبس آب و گل کشد هین غذای دل بده از همدلی رو بجو اقبال را از مقبلی @TAMASHAGAH

هرچه اندوه درون شما را بیشتر بکاود،جای شادی در وجود شما بیشتر می‌شود. مگر کاسه‌ای که شراب شما را در بردارد همان نیست که در کوزه‌ی کوزه‌گر سوخته است؟ مگر آن نِی که روح شما را تسکین می‌دهد، همان چوبی نیست که درونش را با کارد خراشیده‌اند؟ هرگاه شادی می‌کنید، به ژرفای خود بنگرید تا ببینید که سرچشمه شادی به جز سرچشمه اندوه نیست... #جبران خلیل‌جبران @TAMASHAGAH