┄┅─✵💝✵─┅┄ #بسم_الله_الرحمن_الرحیم ❣پروردگارا 🔶بااولین قدمهایم برجاده های صبح 🔸 نامت راعاشقانه زمزمه میکنم 🔸کوله بارتمنایم خالی وموج 🔶سخاوت توجاری الهی به امید تو💚 💖🌹🦋🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @hedye110

می نشینم چو گدا بر سر راهت ای دوست شاید افتد به من خسته نگاهت ای دوست به امیدی که ببینم رخ زیبای تو را می نشینم همه شب بر سر راهت ای دوست   #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#ماه‌نقره‌ای🔹 #داستان‌واقعی 🦚 #پارت‌صد‌سی‌چهارم حس کردم قلبم از جا کنده شد،چطوری باید تحمل میکردم اورهان جلوی چشمم عقد یکی دیگه بشه؟ نگاهی به اورهان انداختم تا عکس العملشو ببینم انگار اونم از حرفای مادرش شوکه شده بود،با اخمای توهم رفته زل زده بود به حوریه،اما حوریه که انگار این چیزا براش مهم نبود و میخواست هر جور شده تا مرغ از قفس نپریده قضیه رو تموم کنه بی توجه به اون کیسه مخمل رنگ کوچکی از جیبش در آورد و سهیلا رو صدا کرد! -دختر با توئه حواست کجاس؟ با صدای عمه نورگل نگاه از حوریه گرفتمو به سهیلایی دوختم که سینی به دست جلوی روم ایستاده بود،در حالیکه نفسم بالا نمیومد با دستایی که به زور لرزششو کنترل میکردم استکان چایی از سینی برداشتم و چشم دوختم به دختری که قرار بود تا چند ثانیه دیگه صاحب تموم رویاهای من با اورهان بشه،سینی رو چرخوند و بعد به طرف حوریه رفت هر قدمی که برمیداشت انگار پاشو روی سینه من فشار میداد،حوریه انگشتری از کیسه درآورد و توی انگشتای کشیده و باریک سهیلا فرو برد و صدای کل زدن ها بلند شد! -دخترم بیا کنار اورهان بشین تا صیغتونو بخونم! سهیلا چشمی گفت و کنار اورهان جای گرفت،نگاهی به جای خالی آتاش که دقیقا کنار اورهان نشسته بود انداختم،اینقدر حواسم پرت بود که اصلا متوجه بیرون رفتنش نشده بودم،همین که آقا مظفر شروع کرد به خوندن،با احساس چرخیدن محتویات معدم رو به عمه نورگل نالیدم:-عمه جان مستراح کجاست؟ -کجا میری دختر تازه میخوان عقد کنن حیف نبینی! -یکم دلپیچه دارم! -باشه دختر،همین ته حیاطه برو اگه ندیدیش از آتاش بپرس نشونت میده همین الان دیدمش که رفت بیرون! -سری تکون دادمو از جا بلند شدمو دولا دولا وارد حیاط شدم و چشم ریز کردم و اتاقک کوچکی ته حیاط دیدم حدودا پونزده متری باهام فاصله داشت!  هر جور بود خودمو رسوندم بهش و چندین بار پشت سر هم عق زدمو دوباره فقط آب بود که بالا آوردم دیگه علاوه بر سرم دلدردم اومده بود سراغم،از فکر اینکه اورهان همین الان داشت عقد یکی دیگه میشد حال بدی داشتم چند دقیقه ای میشد که از مجلس بیرون اومده بودم و هیچ تمایلی به برگشتن نداشتم دلم میخواست فرار کنم آخه چطور میتونستم تموم عمرم شاهد زندگی اورهان با دختر دیگه ای باشم،اما چاره ای نبود به خاطر آبروی آقامم شده باید تحمل میکردم،خواستم برگردم که با صدای آشنایی که داشت التماس میکرد سرجام میخکوب شدم:🌹🌹 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 🦋 🌹🦋 🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🌹🦋 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

اسکار بهترین اتفاق زندگیم هم میرسه به بودنت تو زندگیم رفیق خنگ من 😍😍 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

رفیق باز خدا رو شکر که تنت سالم قیافه حالا زیادم مهم نیست غصه نخوری زشتوی من :)) #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

بیخیال اخبارِ غمگینِ جهان تو بگو در دنیای کوچکت چند دلیل برای خوشحالی داری ؟ 🤔🤔 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

زمانی پخته میشوید که بفهمید نیازی نیست به هر چیزی واکنش نشان دهید یا به حرفی جواب بدهید 👌👌 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

*🌸ذکر. روز جمعه: اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم*. صدمرتبه

#هفت‌شهر‌عشق #دوازده‌همین‌مسابقه #صفحه‌صد‌سی‌نهم اكنون ابن زياد پشيمان است كه چرا با زينب سخن گفته است تا اين گونه خوار و حقير شود. چه كسى باور مى كرد كه ابن زياد اين گونه شكست بخورد. او خيال مى كرد با زنى مصيبت زده روبرو شده است كه كارى جز گريه و زارى نمى تواند بكند. در اين هنگام امام سجّاد(ع) را در حالى كه زنجير به دست و پايش بسته اند، وارد مجلس مى كنند. ابن زياد تعجّب مى كند. رو به نيروهاى خود مى كند و مى پرسد: "چگونه شده كه از نسل حسين، اين جوان باقى مانده است؟". عمرسعد مى گويد كه او بيمارى سختى دارد و به زودى از شدّت بيمارى مى ميرد. امام سجّاد(ع) را با آن حالت در مقابل ابن زياد نگاه مى دارند. ابن زياد از نام او سؤال مى كند، به او مى گويند كه اسم اين جوان على است. او خطاب به امام سجّاد(ع) مى گويد: ــ مگر خدا، على، پسر حسين را در كربلا نكشت؟ ــ من برادرى به نام على داشتم كه خدا او را نكشت، بلكه مردم او را كشتند. ابن زياد مى خواهد كشته شدن على اكبر را به خدا نسبت بدهد. او سپاهى را كه به كربلا اعزام كرده بود به نام سپاه خدا نام نهاده و اين گونه تبليغات كرده بود كه رضايت خدا در اين است كه حسين و يارانش كشته شوند تا اسلام باقى بماند. ولى امام سجّاد(ع) با شجاعت تمام در مقابل اين سخن ابن زياد موضع مى گيرد و واقعيّت را روشن مى سازد كه اين مردم بودند كه حسينو يارانش را شهيد كردند. جواب امام سجّاد(ع) كوتاه ولى بسيار دندان شكن است. ابن زياد عصبانى مى شود و بار ديگر خون در رگش به جوش مى آيد و فرياد مى زند: "چگونه جرأت مى كنى روى حرف من حرف بزنى". در همين حالت دستور قتل امام سجّاد(ع) را مى دهد. او مى خواهد از نسل حسين، هيچ كس در دنيا باقى نماند. ناگهان شير زن تاريخ، زينب(س) برمى خيزد و به سرعت امام سجّاد(ع) را در آغوش مى كشد و فرياد مى زند: "اگر مى خواهى پسر برادرم را بكشى بايد اوّل مرا بكشى. آيا خون هاى زيادى كه از ما ريخته اى برايت بس نيست؟". صداى گريه و ناله از همه جاى قصر بلند مى شود. امام سجّاد(ع) به زينب()مى گويد: "عمه جان، اجازه بده تا جواب او را بدهم". آن گاه مى گويد: "آيا مرا از مرگ مى ترسانى؟ مگر نمى دانى كه شهادت براى ما افتخار است". نگاه كن! چگونه عمّه تنها يادگار برادر خود را در آغوش گرفته است. ابن زياد نگاهى به اطراف مى كند و درمى يابد كه كشتن زينب(س) و امام سجّاد(ع) ممكن است براى حكومت او بسيار گران تمام شود، زيرا مردم كوفه آتشى زير خاكستر دارند وممكن است آشوبى بر پا كنند. از طرف ديگر، ابن زياد گمان مى كند كه امام سجّاد(ع) چند روز ديگر به خاطر اين بيمارى از دنيا خواهد رفت. براى همين، از كشتن امام منصرف مى شود. <=====●○●○●○=====> #هفت‌شهر‌عشق #قیام‌امام‌حسین‌علیه‌السلام #همرا‌با‌کاروان‌از‌مدینه‌تا‌کربلا #امام‌حسین‌علیه‌السلام #دوازده‌همین‌مسابقه #ویژه‌‌ی‌ماه‌مبارک‌رمضان #نشر_حداکثری #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #کانال_کمال_بندگی #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef

#هیراد ‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌ ‍‌ ‌ ‌‌ ‌ #مـۅزێڪ🎶 #شڼـىدنـے🎻 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

خدایا شکرت 🙏 امروز را هم به لطف تو به شب رساندیم ای خدای مهربانم یاریمان ده، تحملمان را افزون، قولمان را صدق ، و قلبمان را پاک گردان الهی تو یگانه ی ، پناهمان باش 🌺⭐️شبتون پُـر از مـهر خــدا دوستان 💖🌹🦋🌟✨🌙 @hedye110

┄┅─✵💖✵─┅┄ #بسم_الله_الرحمن_الرحیم اِلهی یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد یا عالی بِحَقِّ علی یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن یا قدیمَ الاِ حسان بِحَقِّ الحُسَیْن عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ صاحبَ العصرِ والزَّمان 💖🌹🦋🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @hedye110

مولا، شمار درد دلم، بی نهایت است تعداد درد من به خدا از رقم گذشت #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#ماه‌نقره‌ای🔹 #داستان‌واقعی 🦚 #پارت‌صد‌سی‌پنجم -نه تورو خدا کاری بهم نداشته باشین،اگه خان بفهمه منو میکشه،شما دیگه ازدواج کردین آقا! صدای ساره بود برای لحظه ای با خودم گفتم نکنه...آتاش...داره با ساره...یعنی اینقدر آدم کثیفی بود که حتی به کلفت عمارتشونم رحم نمیکرد؟ بدولا دولا قدم برداشتم به سمت جایی که صدا ازش میومد و از پشت تنور نگاهی انداختم و از چیزی که میدیم وحشت زده سرجام خشکم زد خواستم داد بکشم که دستی رو دهنم قرار گرفت،سر چرخوندم تا کسی که دستشو رو دهنم گذاشته بود ببینم:-تو اینجا چیکار میکنی؟گمشو برو داخل! دستمو برمیدارم صدات در بیاد میکشمت! آروم دستشو از روی دهنم برداشت با لکنت نالیدم:-اما اون...اردشیر...با ساره.... پوزخندی زد و گفت:-آره پسر عموی هرزت عاشق کلفت عمارت ما بوده هر چند لیاقتش همون بود تا خواهر من،به زودی تاوان این کارشو تو پس میدی،فقط خفه شو و گمشو برو داخل به کسی هم چیزی نمیگی! صدای اردشیر میومد که میگفت:-کسی چیزی نمیفهمه،خودتم میدونی من به این ازدواج راضی نبودم مجبورم کردن! آتاش عصبی به سمت اردشیر قدم برداشت نمیدونستم باید چیکار کنم،اگه میکشتش چی؟تا به خودم اومدم یقه اردشیر رو توی دستاش گرفته بود و با مشت به صورت و پهلوش میکوبید،دستامو روی دهنم گذاشته بودم تا صدامو نشنوه اینقدر مشتشو به صورت و بدن اردشیر کوبید که دیگه کف زمین پهن شده بود:-مجبور شدی آره؟بهت گفتم دفعه دیگه که خواهرمو اذیت کنی میکشمت گفتم یا نگفتم بی شرف؟! با صدای ساره سرچرخوندم سمتش که وحشت زده گوشه دیوار میلرزید:-آقا به خدا قسم من کاری نکردم،تورا به خدا بهم رحم کنید!🌼🌼🌼 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 🦋 🌹🦋 🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🌹🦋 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

*🏵️ذکرروز شنبه* *🌸یا رب العالمین* *🌹ای خداوند جهانیان* *صد مرتبه*

•موزیک🎶 "آی رفیق قدیمی تو که هنوز زندگیمی" ‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌ ‍ #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#هفت‌شهر‌عشق #دوازده‌همین‌مسابقه #صفحه‌صد‌چهلم زياد دستور مى دهد تا اسيران را كنار مسجد كوفه زندانى كنند و شب و روز عدّه اى نگهبانى دهند تا مبادا كسى براى آزاد سازى آنها اقدامى كند. سپس نامه اى براى يزيد مى فرستد تا به او خبر بدهد كه حسين كشته شده است و زنان و كودكانش اسير شده اند. او بايد چند روز منتظر باشد، تا دستور بعدى يزيد برسد. آيا يزيد به كشتن اسيران فرمان خواهد داد، يا آنكه آنها را به شام خواهد طلبيد. چند روزى است كه اسيران وارد كوفه شده اند و در زندان به سر مى برند. شهر تقريباً آرام است. احساسات مردم ديگر خاموش شده است و اكنون وقت آن است كه ابن زياد همه مردم كوفه را جمع كند و پيروزى خود را به رخ آنها بكشد. او دستور مى دهد تا همه مردم براى شنيدن سخنان مهم او در مسجد جمع شوند. مسجد پر از جمعيّت مى شود. كسانى كه براى رسيدن به پول به كربلا رفته بودند، خوشحال اند، چرا كه امروز ابن زياد جايزه ها و سكّه هاى طلا را تقسيم خواهد كرد. آرى! امروز، روز جشن و سرور و شادمانى است. امروز، روز پول است، همان سكّه هاى طلايى كه مردم را به كشتن حسين تشويق كرد. ابن زياد وارد مسجد مى شود و به منبر مى رود و آن گاه دستى به ريش خود مى كشد و سينه خود را صاف مى كند و چنين سخن مى گويد: "سپاس خدايى را كه حقيقت را آشكار ساخت و يزيد را بر دشمنانش پيروز گرداند. ستايش خدايى را كه حسينِ دروغگو را نابود كرد". ناگهان فريادى در مسجد مى پيچد: "تو و پدرت دروغگو هستيد! آيا فرزند پيامبر را مى كشى و بر بالاى منبر مى نشينى و شكر خدا مى كنى؟". خدايا! اين كيست كه چنين جسورانه سخن مى گويد؟ چشم ها مبهوت و خيره به سوى صدا برمى گردد. پيرمردى نابينا كنار يكى از ستون هاى مسجد ايستاده است و بى پروا سخن مى گويد. آيا او را مى شناسى؟ او ابن عفيف است. سرباز حضرت على(ع)، همان كه در جنگ جَمَل در ركاب على(ع) شمشير مى زد، تا آنجا كه تير به چشم راستش خورد و در جنگ صفيّن هم چشم ديگرش را تقديم راه مولايش كرد. او نابيناست و به همين دليل نتوانسته به كربلا برود و جانش را فداى امام حسين()كند. او در اين ايّام پيرى، هر روز به مسجد كوفه مى آيد و مشغول عبادت مى شود. امروز هم او در اين مسجد مشغول نماز بود كه ناگهان با سيل جمعيّت روبرو شد و ديگر نتوانست از مسجد بيرون برود، امّا بى باكى اش به او اجازه نمى دهد كه بشنود كه به مولايش حسين(ع) اين گونه بى حرمتى مى شود. ابن زياد فرياد مى زند: ــ چه كسى بود كه سخن گفت، اين گستاخ بى پروا كه بود؟ ــ من بودم، اى دشمن خدا! فرزند رسول خدا را مى كشى و گمان دارى كه مسلمانى! آن گاه روى خود را به سوى مردم كوفه مى كند كه مسجد را پر كرده اند: "چرا انتقام حسين را از اين بى دين نمى گيريد؟". ابن زياد بر روى منبر مى ايستد. او چقدر عصبانى و غضبناك شده است. خون در رگ هاى گردن او مى جوشد و فرياد مى زند: "دستگيرش كنيد". بعد از سخنان ابن عفيف مردم بيدار شده اند. ابن عفيف مردم را به يارى خود فرا مى خواند. ناگهان، هفتصد نفر پير و جوان از جا برمى خيزند و دور ابن عفيف را مى گيرند، آرى! ابن عفيف شيخ قبيله اَزْد است، آنها جان خويش را فداى او خواهند نمود. مأموران ابن زياد نمى توانند جلو بيايند. هفتصد نفر، دور ابن عفيف حلقه زده اند و او را به سوى خانه اش مى برند. بدين ترتيب، مجلس شادمانى ابن زياد به هم مى خورد و آبروى او مى ريزد و او شكست خورده و تحقير شده و البته بسيار خشمگين، به قصر برمى گردد. او فرماندهان خود را فرا مى خواند و به آنها مى گويد: "بايد هر طورى كه شده صداى ابن عفيف را خاموش كنيد، به سوى خانه اش هجوم ببريد و او را نزد من بياوريد". سواران به سوى خانه ابن عفيف حركت مى كنند. جوانان قبيله اَزْد دور خانه او با شمشير ايستاده اند. جنگ سختى در مى گيرد، خون است و شمشير و بدن هايى كه بر روى زمين مى افتد. ياران ابن عفيف قسم خورده اند تا زنده اند، نگذارند آسيبى به ابن عفيف برسد. سربازان ابن زياد بسيارى از ياران ابن عفيف را مى كشند تا به خانه او مى رسند. آن گاه درِ خانه را مى شكنند و وارد خانه اش مى شوند. دختر ابن عفيف آمدن سربازان را به پدر خبر مى دهد. ابن عفيف شمشير به دست مى گيرد: ــ دخترم، نترس، صبور باش و استوار! اكنون ابن عفيف به ياد روزگار جوانى خويش مى افتد كه در ركاب حضرت على(ع) شمشير مى زد. پس بار ديگر رَجَز مى خواند: "من آن كسى هستم كه در جنگ ها چه شجاعانى را به خاك و خون كشيده ام". پدر، نابيناست و دختر، پدر را هدايت مى كند: "پدر! دشمن از سمت راست آمد" و پدر شمشير به سمت راست مى زند. دختر مى گويد: "پدر مواظب باش! از سمت چپ آمدند" و پدر شمشير به سمت چپ مى زند. تاريخ گفتار اين دختر را هرگز از ياد نخواهد برد كه به پدر مى گويد: "پدر! كاش مرد بودم و مى توانستم با اين نامردها بجنگم، اينها همان كسانى هستند كه امام حسين(ع) را شهيد كرد

ند". دشمنان او را محاصره مى كنند و از هر طرف به سويش حمله مى برند. كم كم بازوان پيرمرد خسته مى شود و چند زخم عميق، پهلوان روشن دل را از پاى درمى آورد. او را اسير مى كنند و دست هايش را با زنجير مى بندند و به سوى قصر مى برند. ابن زياد به ابن عفيف كه او را با دست هاى بسته مى آورند، نگاه مى كند و مى گويد: ــ من با ريختن خون تو به خدا تقرّب مى جويم و مى خواهم خدا را از خود راضى كنم! ــ بدان كه با ريختن خون من، غضب خدا را بر خود مى خرى! ــ من خدا را شكر مى كنم كه تو را خوار نمود. ــ اى دشمن خدا! كدام خوارى؟ اگر من چشم داشتم هرگز نمى توانستى مرا دستگير كنى، امّا اكنون من خدا را شكر مى كنم چرا كه آرزوى مرا برآورده كرده است. ــ پيرمرد! كدام آرزو؟ ــ من در جوانى آرزوى شهادت داشتم و هميشه دعا مى كردم كه خدا شهادت را نصيبم كند، امّا از مستجاب شدن دعاى خويش نااميد شده بودم. اكنون چگونه خدا را شكر كنم كه مرا به آرزويم مى رساند. ابن زياد از جواب ابن عفيف بر خود مى لرزد و در مقابل بزرگى ابن عفيف احساس خوارى مى كند. ابن زياد فرياد مى زند: "زودتر گردنش را بزنيد" و جلاد شمشير خود را بالا مى گيرد و لحظاتى بعد، پيكر بى سر ابن عفيف در ميدان شهر به دار آويخته مى شود تا مايه عبرت ديگران باشد. <=====●○●○●○=====> #هفت‌شهر‌عشق #قیام‌امام‌حسین‌علیه‌السلام #همرا‌با‌کاروان‌از‌مدینه‌تا‌کربلا #امام‌حسین‌علیه‌السلام #دوازده‌همین‌مسابقه #ویژه‌‌ی‌ماه‌مبارک‌رمضان #نشر_حداکثری #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #کانال_کمال_بندگی #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef