eitaa logo
اشعار حسینی و آموزش مداحی
5هزار دنبال‌کننده
279 عکس
178 ویدیو
37 فایل
کانال اشعار حسینی این کانال زیر مجموعه کانال مقتل ضامن اشک است. اشعار بر اساس مطالب مقتل است. http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af آی دی برای ارسال اشعار @Yaghoubian آی دی استاد @m_h_tabemanesh آی دی تبادل @purbakhsh
مشاهده در ایتا
دانلود
. زبانحال حضرت صاحب الزمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه شد غرق در غم روزگارت عمه جانم خیلی دلم شد بیقرارت عمه جانم در پیش چشمت زیر خنجر دست و پا زد در خاک و خون دار و ندارت عمه جانم بر روی تل، در غربتِ شام غریبان ایکاش بودم در کنارت عمه جانم تنها و بی محرم شدی دیگر ندیدی مرهم برای حال زارت عمه جانم جانم فدایت! عصرِ عاشورا به سختی دیدم گره خورده به کارت عمه جانم مانند قلبت چند جای چادرت سوخت در شعله هایِ پُر حرارت عمه جانم چشم عمو عباسمان را دور دیدند شد پیش چشمت خیمه غارت عمه جانم لعنت بر آنکه بست دست خسته ات را در بین آتش؛ با جسارت...عمه جانم بین تمام داغ هایی را که دیدی می سوزم از داغ اسارت عمه جانم .................................................................... کانال اشعار ایتا http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af گروه آموزش مقتل https://t.me/joinchat/1mMEyJCOrVMwYmI0 گروه اشعار حسینی https://t.me/joinchat/TnNArTssrr8vRxab
❖﷽❖ دل به روایتی بسته ام و به شدت منتظر آمدنت هستم. از علامات آمدنت خواندم در ماه رجب آسمان بسیار می بارد و مژده به آمدنت می دهد اگر در ماه مبارک صیحیه آسمانی شنیده شود آمدنت حتمی خواهد بود 📜٤٣١-سعد بن عبد اللّه،عن الحسن بن عليّ‌ الزيتوني و عبد اللّه بن جعفر الحميري[معا]، عن أحمد بن هلال العبرتائي،عن الحسن بن محبوب،عن أبي الحسن الرضا عليه السّلام-في حديث له طويل اختصرنا منه موضع الحاجة-أنّه قال: لا بدّ من فتنة صمّاء صيلم يسقط‍‌ فيها كلّ‌ بطانة و وليجة و ذلك عند فقدان الشّيعة الثّالث من ولدي،يبكي عليه أهل السّماء و أهل الأرض و كم من مؤمن متأسّف حرّان حزين عند فقد ✨الماء المعين،كأنّي بهم أسرّ ما يكونون و قد نودوا نداء يسمعه من بعد كما يسمعه من قرب في رحمة للمؤمنين و عذابا للكافرين. فقلت:و أيّ‌ نداء هو؟ قال:ينادون في رجب ثلاثة أصوات من السّماء:صوتا منها أَلا لَعْنَةُ‌ اللّهِ‌ عَلَى الظّالِمِينَ‌ و الصّوت الثّاني✨ أَزِفَتِ‌ الْآزِفَةُ‌ يا معشر المؤمنين و الصّوت الثّالث-يرون بدنا بارزا نحو عين الشّمس-:هذا أمير المؤمنين قد كرّ في هلاك الظّالمين. و في رواية الحميريّ‌ و الصّوت[الثّالث]بدن يرى في قرن الشّمس يقول:«إنّ‌ اللّه بعث فلانا فاسمعوا له و أطيعوا». 📝حسن بن محبوب در حديثى نسبتا طولانى كه ما مختصرش كرده و به اندازه نياز از آن ذكر مى‌كنيم،از امام رضا عليه السّلام نقل مى‌كند كه حضرت فرمودند: ✅به ناچار فتنه سختى درمى‌گيرد و خاصان و همرازان ما هم در آن فتنه گرفتار مى‌شوند،و اين فتنه در زمانى است كه فرزند سوم من[سه نسل پس از من از ميان شيعيان]مفقود و ناياب گردد. 💦همه اهل آسمان و زمين بر غيبت او[امام زمان عليه السّلام]گريه مى‌كنند؟چه بسيار مؤمنانى هستند كه در وقت مفقود شدن آب صاف[ماء معين،يعنى حضرت مهدى عليه السّلام]تأسف خورده و تشنه و غمگين مى‌شوند.گويا من خوشحال‌ترم از آنچه كه آنان در آن موقعيت هستند و نمى‌دانند؛چراكه نداى به آن‌ها مى‌رسد و همچنان‌كه از نزديك شنيده مى‌شود از دور هم شنيده مى‌شود،محتواى آن ندا براى مؤمنين رحمت و براى كافران عذاب است. ❓عرض كردم:آن ندا چيست‌؟ ✴️حضرت فرمودند:در ماه رجب،سه مرتبه از آسمان [خطاب به مردم]ندا داده مى‌شود: 📢ندا و صوت اوّل عبارت است از:«لعنت خداوند بر ظالمان باد». 📢ندا و صوت دوم اين است:«آنچه بايد نزديك شود،نزديك شده است[قيامت فرا مى‌رسد]اى گروه مؤمنان!» 📢و ندا و صوت سوم هم در حالى‌كه در طرف جرم خورشيد بدنى ديده مى‌شود،اين است:اين امير المؤمنين عليه السّلام است كه براى نابودى و هلاك ظالمان به دنيا بازگشته است. 📢در روايت حميرى در مورد صوت سوم آمده است:بدنى در نزديكى خورشيد ديده مى‌شود،صاحب صدا مى‌گويد:خداوند متعال فلان شخص را برانگيخته،حرف او را بشنويد و از او اطاعت كنيد. بعد از اين هردو روايت مى‌گويند:در همان زمان،فرج و گشايش براى مردم فرا مى‌رسد و مردم دوست مى‌دارند كه اى كاش در آن زمان زنده بودند،و خداوند سينه‌هاى مؤمنان را شفا مى‌دهد؛يعنى دل‌هايى كه از جور و ستم ظالمان مجروح بود را با ظهور، شفا مى‌دهد. 📙 کتاب الغیبة، صفحه 752 شیخ طوسی کانال الدولة الزهرائیة (عج) در تلگرام @Aldolatahalzahraeyah کانال الدولة الزهرائیة (عج) در ایتا http://eitaa.com/joinchat/2080309258Cc6c103cb84
❖﷽❖ دل به روایتی بسته ام و به شدت منتظر آمدنت هستم. از علامات آمدنت خواندم در ماه رجب آسمان بسیار می بارد و مژده به آمدنت می دهد اگر در ماه مبارک صیحیه آسمانی شنیده شود آمدنت حتمی خواهد بود 📜٤٣١-سعد بن عبد اللّه،عن الحسن بن عليّ‌ الزيتوني و عبد اللّه بن جعفر الحميري[معا]، عن أحمد بن هلال العبرتائي،عن الحسن بن محبوب،عن أبي الحسن الرضا عليه السّلام-في حديث له طويل اختصرنا منه موضع الحاجة-أنّه قال: لا بدّ من فتنة صمّاء صيلم يسقط‍‌ فيها كلّ‌ بطانة و وليجة و ذلك عند فقدان الشّيعة الثّالث من ولدي،يبكي عليه أهل السّماء و أهل الأرض و كم من مؤمن متأسّف حرّان حزين عند فقد ✨الماء المعين،كأنّي بهم أسرّ ما يكونون و قد نودوا نداء يسمعه من بعد كما يسمعه من قرب في رحمة للمؤمنين و عذابا للكافرين. فقلت:و أيّ‌ نداء هو؟ قال:ينادون في رجب ثلاثة أصوات من السّماء:صوتا منها أَلا لَعْنَةُ‌ اللّهِ‌ عَلَى الظّالِمِينَ‌ و الصّوت الثّاني✨ أَزِفَتِ‌ الْآزِفَةُ‌ يا معشر المؤمنين و الصّوت الثّالث-يرون بدنا بارزا نحو عين الشّمس-:هذا أمير المؤمنين قد كرّ في هلاك الظّالمين. و في رواية الحميريّ‌ و الصّوت[الثّالث]بدن يرى في قرن الشّمس يقول:«إنّ‌ اللّه بعث فلانا فاسمعوا له و أطيعوا». 📝حسن بن محبوب در حديثى نسبتا طولانى كه ما مختصرش كرده و به اندازه نياز از آن ذكر مى‌كنيم،از امام رضا عليه السّلام نقل مى‌كند كه حضرت فرمودند: ✅به ناچار فتنه سختى درمى‌گيرد و خاصان و همرازان ما هم در آن فتنه گرفتار مى‌شوند،و اين فتنه در زمانى است كه فرزند سوم من[سه نسل پس از من از ميان شيعيان]مفقود و ناياب گردد. 💦همه اهل آسمان و زمين بر غيبت او[امام زمان عليه السّلام]گريه مى‌كنند؟چه بسيار مؤمنانى هستند كه در وقت مفقود شدن آب صاف[ماء معين،يعنى حضرت مهدى عليه السّلام]تأسف خورده و تشنه و غمگين مى‌شوند.گويا من خوشحال‌ترم از آنچه كه آنان در آن موقعيت هستند و نمى‌دانند؛چراكه نداى به آن‌ها مى‌رسد و همچنان‌كه از نزديك شنيده مى‌شود از دور هم شنيده مى‌شود،محتواى آن ندا براى مؤمنين رحمت و براى كافران عذاب است. ❓عرض كردم:آن ندا چيست‌؟ ✴️حضرت فرمودند:در ماه رجب،سه مرتبه از آسمان [خطاب به مردم]ندا داده مى‌شود: 📢ندا و صوت اوّل عبارت است از:«لعنت خداوند بر ظالمان باد». 📢ندا و صوت دوم اين است:«آنچه بايد نزديك شود،نزديك شده است[قيامت فرا مى‌رسد]اى گروه مؤمنان!» 📢و ندا و صوت سوم هم در حالى‌كه در طرف جرم خورشيد بدنى ديده مى‌شود،اين است:اين امير المؤمنين عليه السّلام است كه براى نابودى و هلاك ظالمان به دنيا بازگشته است. 📢در روايت حميرى در مورد صوت سوم آمده است:بدنى در نزديكى خورشيد ديده مى‌شود،صاحب صدا مى‌گويد:خداوند متعال فلان شخص را برانگيخته،حرف او را بشنويد و از او اطاعت كنيد. بعد از اين هردو روايت مى‌گويند:در همان زمان،فرج و گشايش براى مردم فرا مى‌رسد و مردم دوست مى‌دارند كه اى كاش در آن زمان زنده بودند،و خداوند سينه‌هاى مؤمنان را شفا مى‌دهد؛يعنى دل‌هايى كه از جور و ستم ظالمان مجروح بود را با ظهور، شفا مى‌دهد. 📙 کتاب الغیبة، صفحه 752 شیخ طوسی کانال الدولة الزهرائیة (عج) در تلگرام @Aldolatahalzahraeyah کانال الدولة الزهرائیة (عج) در ایتا http://eitaa.com/joinchat/2080309258Cc6c103cb84
1.76M
استاد سلام وقت شما بخیر این که میگن باید تا چند سال مقلد باشیم برای یاد گیری مداحی آیا حتما باید از اشعار و مطالب اون مداح استفاده کنیم ؟ یا میشه از متن اشعار کسی دیگه با سبک کسی که تقلید میکنیم استفاده کنیم و اینکه میشه از چند مداح تقلید کرد و ترکیب اینها رو استفادع کرد ای دی استاد برای طرح سوالات مقتل @m_h_tabemanesh لینک گروهها و کانالهای خادم الحسین ع تابع منش در ایتا 👇👇👇 گروه مقتل متضمن البکاء ، فاطمه الزهراء س http://eitaa.com/joinchat/979107861C7825264ca2 کانال ضامن اشک، رفع شبهه https://eitaa.com/zameneashk1 کانال قرآن و امام حسین ع http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin کانال الدولة الزهرائیة(مهدویت) http://eitaa.com/joinchat/2080309258Cc6c103cb84 کانال اشعار حسینی و آموزش مداحی http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af نوای مقتل (مداحی) @Navaymagtal کانال باب الحسین (ع) در تلگرام https://t.me/Babolhusein ضامن اشک واتساپ https://chat.whatsapp.com/KzAL9rEs5uu0kiDdyQFgRp
صدای روضه می آید مهیّا می شود چشمم خدارا گریه کن ها ! بینتان جا می شود چشمم؟ برای یوسف زندان بغداد اشک می ریزم به نابیناییم شادم ، زلیخا می شود چشمم من از زندان و زندانبان و زندانی چه می دانم بپرس از اشک می بینی که دریا می شود چشمم عبادتگاه یا زندان ؟ نمی دانم ولی با او نماز اشک می خوانم ، مصلّی می شود چشمم بنا بود آنچه می خوانم تسلای دلم باشد عجب جایی میان روضه ها وا می شود چشمم شبِ تاریکِ زندان ، ابنِ شاهک ، خشم زندانبان شب قدر است و با این روضه احیا می شود چشمم گریزِ کربلا را نیز با خود دارد این زندان فرات اشک ! جاری شو که سقّا می شود چشمم تنی در بین زنجیر و تنی بر خاک در گودال میان روضه حیرانم ، معمّا می شود چشمم
چه خیری دارد این روضه، چه حالی، احسن الحال است عزا و گریه بر موسی بن جعفر، خیرالاعمال است هر آن کس زد صدا در زندگی، باب الحوائج را علی رغم تمام مشکلاتِ خود، خوش اقبال است کسی که اعتقادش بر شفای روضه اش سُست است اساساً ریشه ی توحید و ایمانش پُر اشکال است همین که نام او در خاطر بیمار می آید طبیب از راه می آید، شفایش هم به دنبال است همیشه کار سائل ها، تمنا از کریمان است کریمان بینشان همواره بخشش، رسم و منوال است زن بدکاره را با یک نظاره زیر و رو کرد و... زن افتاده به سجده، نزد معبودش سبک بال است کسی که عرشیان مشتاق بر پابوسی اش هستند چرا منزلگهش بر خاک نمناک سیهچال است؟! به لب خلصنی یا رب دارد و مانند صدیقه نمی دانم چرا جسمش شبیه باغ آلاله است چرا جسم نحیفش از رد شلاق گلگون شد؟! چرا آخر عبای ریش ریش او لگدمال است؟! چرا مولای ما افتاده گیر بددهانی پست؟! چرا هر صبح و شب در دور آقا جار و جنجال است؟! چگونه ساق پایش را شکسته سندی ملعون؟! تکان که می خورد پایش، تمام روز بدحال است ** چکیده اشک روضه بر لبِ خشکیده از زهرش به یاد غربت لب تشنه ای در بین گودال است مگر آخر چه شد در وقت غارت کردن ارباب؟! به دست هر کسی یک تکه از پیراهن و شال است
نوری که بر افلاکیان گویی چو اختر بود پیچیده در زنجیر و غل، موسی بن جعفر بود تاریک تر از هر کجا، ایام بی پایان در شوره زار جهل و کین، تابان و گوهر بود روزی که دیدند جسم او ورد زبان ها شد باب الحوائج می‌شود آن کس که مضطر بود گر چه نحیف است جسم او وقتی که ظاهر شد از اینکه باشد بی کفن پیکر، که بهتر بود گر این مصیبت بر همه جانسوز و جانکاه است در پیش جدش این فقط یک بیت دفتر بود "آنچه همیشه طالبش چندین برابر بود نان و پنیر سفره موسی بن جعفر بود"
زندان، رواق روشنی شد، غرق نورت دیوارها، نمناک از شرم حضورت دهلیزها مستند، هنگام عبورت زنجیر، تسبیحی به دستان صبورت این بندها، در بند زلف دلپذیرت موسای دربندی و هارون‌ها اسیرت یوسف، که ترس از تنگی زندان ندارد مصر وجود است او، غم کنعان ندارد نوح است و بیم از موج و از طوفان ندارد جان جهان است او، هراس جان ندارد عاشق، دلش دریاست، حتی کنج زندان آیینه‌ی دنیاست، حتی کنج زندان ای هفت دریا، غرق در دریای صبرت! هفت آسمان یک نقطه، در پهنای صبرت ای هفت شهر عشق، در معنای صبرت! زانو زدند ایوبها، در پای صبرت آقا! به این حجم از بلا، عادت ندارم باید بگویم، شاعرم، طاقت ندارم سنگینی شلاق و آن بازو؟ خدایا! زنجیر بر آن قامت دلجو؟ خدایا! چنگال زندانبان و آن گیسو؟ خدایا! خون و شکست طاق آن ابرو؟ خدایا! هر چند در دستان او، جام بلا بود از تشنگی، یک‌ریز یاد کربلا بود معصومه دلتنگ است، چشمانش به راه است فهمیده‌اند انگار یوسف بی‌گناه است بر صورتش اما چرا ردی سیاه است؟ پایان این قصه، گمانم اشتباه است یوسف می‌آید، روی تابوت است اما از اشک یاران، دجله، مبهوت است اما موسای ما، از طور سینا، بی‌عصا رفت این نوح، روی موجی از اشک و دعا رفت دردا! که با دُردانه‌ی زهرا، چه‌ها رفت تا پر کشید، اول دلش، پیش رضا رفت بی او، اگر چه عشق، مشکی‌پوش می‌شد، نور خدا بود او، مگر خاموش می‌شد؟ در بند بود و عالمی دربند اویند بسیاری از سادات، از پیوند اویند شهزادگان، فرزانگان، فرزند اویند هر گوشه، فرزندان دانشمند اویند وا می‌کند بر روی ما، بن‌بست‌ها را باب‌الحوائج شد، بگیرد دست‌ها را
این عشق آخر می کند کار خودش را این دیده ی تر می کند کار خودش را با دست خالی بر نمی گردیم،یعنی موسی بن جعفر می کند کار خودش را اشکی که جاری می شود در بین روضه فردای محشر می کند کار خودش را مستی دو چندان می شود در پای ایوان الحق که ساغر می کند کار خودش را جان می سپارم آخرش در کاظمینت اینبار نوکر می کند کار خودش را
چارهء هجران یوسف جز غم یعقوب نیست حال دور افتادگان از یار، اصلاً خوب نیست چوب ظلم خویش را داریم یکجا میخوریم صبر ما که بیشتر از طاقت ایوب نیست ما بدهکاری خود را گردنت انداختیم ما طلبکاریم از تو... دوری ات مطلوب نیست روز ما سر می شود در غفلت کبرای قرن نیستی و کوچه های شهر، بی آشوب نیست "در میان خانه، صاحبخانه را گم کرده ام" صبح تا شب بر لب من اسمی از محبوب نیست ساحل آلوده را دریا مطهر میکند غرق عصیانم ولی چشمان من مرطوب نیست من به کار تو نمی آیم، نمی دانم چرا! باغبانم باش چونکه میوه ام مرغوب نیست منتظر بودم بیایی باز تنبیهم کنی باز گفتی نامه ات پاره شده مکتوب نیست آبروی رفتهء من را بخر در کربلا نوکرت بد هم که باشد پیش تو مغضوب نیست جذبهء شاه نجف را دیدم از ایوان طلا جز علی در ذات الله الصمد مجذوب نیست
با گریه،با آه دمادم می نویسند در ذیل مُصحف،شرحِ ماتم می نویسند اندوه را با جوهر غم می نویسند این روضه را مثل مُحَرَّم می نویسند کوچه به کوچه مجلس ماتم گرفتند کَرّوبیان با روضه خوان ها دم گرفتند آیات قرآن حضرت موسی بن جعفر ع تسبیحِ ایمان حضرت موسی بن جعفر ع آوای باران حضرت موسی بن جعفر ع دردی و درمان حضرت موسی بن جعفر ع لب تشنه ی عشق توام باران عطا کن از دردمندان توام درمان عطا کن بویِ دل‌انگیزِ بهارِ مَردُم ما نورِ چراغِ شام تارِ مَردم ما بودی همیشه در کنار مَردُم ما خیلی گره خورده است کار مَردُم ما گرچه گرفتاریم یا باب الحوائج امّا تو را داریم یا باب الحوائج خوشبخت چشمی که خودش را نیل کرده آیاتِ اشک آلوده ای تنزیل کرده پای بساطت سال را تحویل کرده بیچاره آنکه روضه را تعطیل کرده مشقِ بقای خضر،درسِ حوزه ی توست آب شفای خلق،اشکِ روضه ی توست جز ذکر "الله" لبت "بسمی" نداریم شیرین تر از نام شما اسمی نداریم با حرز تو از صدبلا قِسمی نداریم ما ترس از بیماریِ جسمی نداریم بیماری ما زندگی منهای روضه است راه علاجِ ما دو قطره چای روضه است چشم مرا تر کن زمان ربّناها لطفاً نگاهم کن میان این گداها پیچیده در هفت آسمان ها این صداها: یا "فاطمه معصومه"ها و یا "رضا" ها این خاک شد "ایرانِ" این خواهر_برادر جانِ همه قربانِ این خواهر_بردار دریای رحمت!ما به موج‌ات خو گرفتیم از هرکسی جز خاندانت رو گرفتیم در اوج بیماری ز تو دارو گرفتیم ما نسخه را از "ضامن آهو" گرفتیم صحن رضا جانِ شما دارالشفا شد پای ضریحش نُطقِ طفل لال وا شد موسایِ طور غم عصایت را شکستند با زجر تو قلب رضایت را شکستند نامردها دست دعایت را شکستند زیر لگدها ساق پایت را شکستند چیزی برای تو به جز ماتم نمانده نای مناجاتی برایت هم نمانده شیعه هنوز از غُصّه ات تشویش دارد داغ تو را در سینه بیش از پیش دارد سِندیِ ملعون بد زبانش نیش دارد روی لبش دشنام قوم و خویش دارد با ذکر مادر درد پهلو می کشیدی داغ حسن را کنج زندان می چشیدی در این قفس بال و پری دیدم؟ندیدم جز روضه چیز دیگری دیدم؟ندیدم زیر عبایت پیکری دیدم؟ندیدم جز استخوان لاغری دیدم؟ندیدم داغ تو ما را کُشت ای فرزند زهرا عَجِّل وفاتی خوانده ای مانند زهرا با جوهر خون نامه ات توقیع گردید اندوه تو در روضه ها توزیع گردید آیه به آیه سوره ات تقطیع گردید بر تختِ‌پاره پیکرت تشییع گردید با این همه..،تو بی کفن ماندی؟نماندی آقا!بدون پیرهن ماندی؟نماندی اصلاً تنت آماج تیغ و نیزه ها شد؟! از پشت سر راس تو از پیکر جدا شد؟! آن‌گونه دور خیمه هایت شر به پا شد؟! ناموس تو راهیِ شامات بلا شد؟! پس هیچ دردی مثل درد کربلا نیست پس هیچ داغی داغ شاه سرجدا نیست
─‌┅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌༅࿇༅ ❃﷽ ❃ ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌┅─ امام  هفتـــمین  در  کُنجِ  زِندان بگفتا  با  خــــدایِ  حَیِ  سُبحان الهی  من  غریبم  ،  مـن  غریبم در این زندان  تویی  تنها حَبیبم شدم  خسته  از  این رنجِ فراوان چه سازم  بر غم  و اندوهِ  دوران به آه  و  ناله یِ  شب زنده داران به  اشکِ  چـشمِ  خونینِ  یتیمان به  آب و خاک و دریا و درختان به  قلبِ  مــادران  ،  آهِ  فقـیران به  آن  مـــادر که حَمـلِ بار  دارد به آن  طــفلی  که بـا تو کار دارد درختـانی  که بـینِ  آب و خـاکَند رها بخشی  به  غــیرِ  تو  ندارند به لالان  و کَران و شــب نشینان غریبان  ،  بی کَســان و بینوایان اِلاها  ،  قـــادرا  ،  پــرورد گـــارا نجاتــم ده  ،  خــدایا  ،  کِردگارا دعایِ حضرتش  شد  اِستــجابَت رها شد از غـم و رنج و مُصیبت شهیـــدِ  راهِ   قــرآنِ  مُبـــین  شد قریــنِ غــم ، امامِ هشتمین ،  شد ولی چــون آمـدند آنجا ، غـلامان که آقــا را  بَــرند  از  کُنـجِ  زندان عجب  دیدند  زنجیـــرِ  جفــا  را که بسته گَردن وهم دست وپا را به هر  ترتیب  جسمِ  شاهِ دین را ولیِ حـق  ،  امــامِ  هفتـــمین  را امــام  هشتــمین آمد ،  کَفـن کَرد نمازِ آخـــرین ،  بَــر آن  بَدن  کَرد به دستِ خویش درقَبرش،نهان کرد زِ اشکِ  چشم ، آن را گُلسِتان کرد ولی  جسمِ حسین ،آن شاهِ خوبان به  دشتِ  کربلا  خونین  و عُریان زِ جور و کینه،بی غسل وکَفن بود بدون سَر  ،به صحرا ، آن بدن بود "طریقـت" از  غمِ  سُلـطانِ  خوبان به روز و شب بُوَد ، زار و پـریشان شعر:حاج مرشدعلی طریقت