مهر سپهر عالمی، در دل آسمان منم اختر بخت عاشقان، جلوه‌ی کهکشان منم پیر خرد، مرید من؛ بخت جوان مراد من مرید، من؛ مراد، من؛ پیر منم، جوان منم ای بت سرو قامتم! حُسن من! ای قیامتم! ای که به احترام تو، آن که بوَد کمان منم! در ره عشق و عاشقی، کیست چو بنده لایقی!؟ چو کوه استقامتم، تاب منم، توان منم دانه منم و دام، من؛ شهره‌ی خاص و عام من با همه بی‌نشانی‌ام، نام، منم؛ نشان منم با همه‌ی منم، منم؛ خاک رهت، شود تنم ای که به چشم دشمنت، تیر منم، سنان منم! از همه سروران، سری؛ از همگان تو دل بری عشق منی و عاشقت بوده و همچنان منم کرده دلم هوای تو، پر بکشد برای تو آن که کند فدای تو این دل و جان ز جان منم #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

هر شب پرنده‌ی خیالم در گرداب عشقت غرق می‌شود و هر صبح روز از نو روزی از نو #محمد_رضا_قاسمیان #شعر_سپید

بر بلندای کدام کهکشان جا خوش کرده‌ای که سیمرغ خیالم به گَرد وصالت نمی‌رسد #محمد_رضا_قاسمیان #شعر_سپید

می‌آید آن ماهی که مهری در دل و جان داشت تا آشکارا سازد آن رازی که پنهان داشت ماهی که مانده عکس او در برکه‌ی جانم هر شب به یادش چشم‌هایم سیل باران داشت زلف پریشانش به دست باد چون می‌داد دائم به خود مشغول و جمعی را پریشان داشت از هر زلیخا برده دل این یوسف مصری با این وجود او دل به سوی پیر کنعان داشت از خاطرم یک لحظه او بیرون نخواهد شد از خاطر آیا برده با ما عهد و پیمان داشت؟ دارم غمی جانکاه از هجران او در دل با وصل او ای کاش! دردم باز درمان داشت هرگز نگیرم دست کم اعجاز عشق آری باید به الطاف الهی نیز ایمان داشت #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

مهر من! از جلوه‌ات، همواره قلبم روشن است هر کجا باشی فروغت روشنی بخش من است سرو، می‌رقصد ز شوقت، شاخه‌ی طوبای من! پای‌کوبان نسترن، نیلوفر است و سوسن است خُلق، گل؛ رُخسار، گل؛ لب، غنچه و اندام، گل ای گل اندر گل! گلم! این گل، تویی؟ یا گلشن است؟ قلب من در آتش هجرت مسوزان بیشتر پیکرت نازک‌تر از گل! دل مگر از آهن است؟ کی به درگاه وصالت می‌رسد اندیشه‌ام!؟ در فراقت، مردن آسان‌تر از این جان‌کندن است آه! ای ماهم! برون آی از غبار ابرها ای که رسمت، همچنان از عاشقان، دل بردن است! #محمد_رضا_قاسمیان @azsabuyeeshgh

صد شکر که حجت خدا، باز ولی است ذکر صلوات خلق، با صوت جلی است میلاد علی‌بن‌حسین‌بن‌علی(ع) است #محمد_رضا_قاسمیان #سه‌_گانی_رباعی

مهر من! مهر من! از جلوه‌ات، همواره قلبم روشن است هر کجا باشی فروغت روشنی بخش من است سرو، می‌رقصد ز شوقت، شاخه‌ی طوبای من! پای‌کوبان نسترن، نیلوفر است و سوسن است خُلق، گل؛ رُخسار، گل؛ لب، غنچه و اندام، گل ای گل اندر گل! گلم! این گل، تویی؟ یا گلشن است؟ قلب من در آتش هجرت مسوزان بیشتر پیکرت نازک‌تر از گل! دل مگر از آهن است؟ کی به درگاه وصالت می‌رسد اندیشه‌ام!؟ در فراقت، مردن آسان‌تر از این جان‌کندن است آه! ای ماهم! برون آی از غبار ابرها ای که رسمت، همچنان از عاشقان، دل بردن است! #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه @azsabuyeeshgh

وحشی‌تر از طوفان همواره در اوجم وحشی‌تر از موجم #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_المولی #سه_گانی_هایکو

بسم‌الله‌النور

چنگ می‌زنیم به ریسمان وحدت الهی و برمی‌داریم از میان سنگ تفرقه را انتخابی بزرگ در راه است #محمد_رضا_قاسمیان #شعر_سپید #انتخابات

من تن بی‌جانم و جانم تویی خود نه تنها جان که جانانم تویی در شب تاریک یأس امیّد من! اختر من! ماه تابانم تویی تشنه‌ام من، تشنه‌ی دیدار تو در کویر خشک، بارانم تویی پابه‌پای عاشقانت، آمدم چون دلیل راه و برهانم تویی ایستادم بر سر پیمان خود هم گواه عهد و پیمانم تویی تلخ‌کامم، ناله‌ام از هجر توست ای که خود قند فراوانم تویی! دامنت کی می‌شود آرم به کف؟ دردمندم، ای که درمانم تویی! آرزویم! یوسف گمگشته‌ام! زود باز آ، ماه کنعانم تویی #محمد_رضا_قاسمیان #بداهه_سرایی_گروه_ادیبانه ۱۴۰۲/۱۲/۰۱

اگر یک دم نباشی در برم ای یار! می‌ترسم در آغوشم بگیر از دوریت، بسیار می‌ترسم دلم مثل کبوتر در هوایت می‌پرد هر دم نگردم گر به دورت مثل یک پرگار، می‌ترسم نترسم سیل خون جاری چو شد از دیده‌ام اما ز لبخندی که بندد نقش بر دیوار، می‌ترسم رقیبم می‌نماید چهره‌ی چون سیب سرخش را ولی من از دو روی با دل بیمار، می‌ترسم برای کودکان ای والدین! باید که الگو شد که من از سختی این راه ناهموار، می‌ترسم دهان ما ببند از گفتن حق، چشم‌مان باز است گمان کردی من از خودکامه‌ی غدّار می‌ترسم!؟ ندارم هیچ پروایی که از سر بگذرم اما اگر مویی شود کم از سر دلدار، می‌ترسم #محمد_رضا_قاسمیان #بداهه_سرایی_شعر_سه_نقطه ۱۴۰۲/۱۲/۰۲

نردبان هم عاشق آینه است تماشای دیگران را بهانه قرار داده #محمد_رضا_قاسمیان #شعر_سپید

آیینه‌ی جمالت بر بلندای کدام کهکشان تکیه زده که دست نردبان عشق هم به پای وصالت نمی‌رسد هر شب ستارگان خواب تو را می‌بینند خورشید پرده نشین #محمد_رضا_قاسمیان #شعر_سپید