بسم‌الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_مدح_و_شهادت #حسن_صنوبری نشسته بر لب ساحل، شکسته زورقِ عاشق: کهراست زهرۀ دریا؟ کجاست باد موافق؟ به موجِ اشک، کِی آخر توان به اوج رسیدن؟ کجا حریفِ تو باشد دلِ شکستۀ قایق؟ نه فهمِ رنج تو آسان، نه درکِ اوج تو ممکن زبان ناطقه الکن؛ سکوت، یکسره ناطق مگر که اذنِ جنونم دهی چو «جابر جعفی» وگرنه عقل ندارد رهی به کوی حقایق تویی که علم یقینی، به دین اول و آخر تویی که معنی دینی، به علم سابق و لاحق چو طفل مکتب تو «بوحنیفه» است چه گویم ز حلقۀ تو بجویم اگر مشایخ واثق به حکم توست اگر زد «هشام» تیغ تکلّم ز کیمیای تو «جابر»، حکیم گشته و حاذق چه داشت خرقۀ «سفیان» به جز ریا -و چه عریان-؟ تو خرقهپوشِ خدایی نهان ز چشم خلائق زبان گشودی و آنک شکست حقّۀ کافر نگاه کردی و آنگه پرید رنگ منافق عیار عقل تو بودی به گفتگوی مکاتب مراد علم تو بودی ز جستجوی دقائق تویی تو چشمۀ جوشان، تویی تو بحر خروشان شکستهزورقِ ساحل، منم، به سوی تو شائق ** ز خویش میروم امشب به سوی غربت دریا سیاهپوش عزای امام جعفر صادق

بسم‌الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #امیر_عظیمی شکر حق شیعه ایم و معتقدیم شیعگی جز مرام صادق نیست به خدا شیعه نیست آنکه مدام خاکبوس امام صادق نیست یادگاری اوست "عاشورا" روضه ی شاه عالمین از اوست اول صبح، رو به کرببلا "السلام علی الحسین" از اوست دل ما از مصیبتش خون است غرق اشک است چشم عاشق ما به کجا می برند نیمه ی شب - پابرهنه - امام صادق ما در نماز شب است این آقا یا که مشغول خواندنِ قرآن کاش می شد کمی نگه دارید حرمت موی او مسلمانان دشمنِ آل مرتضی هربار می رسد تا به اهل بیت انگار یا لگد می زند به در، یا که می پرد بی اجازه از دیوار مگر اهل کجاست ابن ربیع این قدر بی حیاست این ملعون بی ادب از چه روی لبهایش طعنه و ناسزاست این ملعون حرمت پیر را شکسته، ببین دست حیدر دوباره بسته شده باز کوچه، کشان کشان بردن... او از این اتفاق خسته شده کوچه لغزنده است، مولامان از دلِ مرتضی خبر دارد گفت حتما به همسرش که نیا پی من آمدن خطر دارد در همین کوچه یا حوالی آن شد لگد مالِ دشمنان، قرآن در همین کوچه بود با سیلی گم شده گوشوارِ مادرمان

بسم‌الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_مدح_و_مناجات #سیدحمیدرضا_برقعی کاش من هم به لطف مذهب نور تا مقام حضور می رفتم کاش مانند یار صادقتان بی امان در تنور می رفتم علم عالم در اختیار شماست جبر در این مسیر حیران است چشم هایت طبیب و بیمارش یک جهان جابر بن حیان است روز و شب را رقم بزن آخر ماه و خورشید در مُرکّب توست ملک لاهوت را مراد تویی آسمان ها مرید مذهب توست قصه تکرار می شود یعنی باز هم در مدینه عاشق نیست کوچه در کوچه شهر را گشتم هیجکس با امام ، صادق نیست خواب دیدم که پشت پنجره ها روبروی بقیع گریانم پابه پای کبوتران حرم در پی آن مزار پنهانم گریه در گریه با خودم گفتم جان افلاک پشت پنجره هاست آی مردم ! تمام هستی ما در همین خاک پشت پنجره هاست

بسم‌الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #سیدپوریا_هاشمی از حدیث لوح می آید مقامات اینچنین که ندارد هیچ کس جزتو کرامات اینچنین مانده در توصیف یک شأن تو ابیات اینچنین سالها محکوم عشق توست، نیات اینچنین تا ابد مرئوس ماییم و ریاست با شما نازشصت هرکسی ما را رسانده تا شما انقلاب علم، با کرسی درست پا گرفت بحث و استدلال از عصر شما بالا گرفت فقه ما از نور فقه جعفری معنا گرفت میشود جزء مفاخر هرکس اینجا جاگرفت راه گم کرده کنارت راه پیدا میکند از دمت پیرزنی کار مسیحا میکند آبروی پرچم در اهتزاز ما تویی از بقیه بی نیازیم و نیاز ما تویی ما همه اهل نمازیمو نماز ما تویی پس شفاعت کن که تنها چاره ساز ماتویی بانی ترویج عاشورا تویی پس بی گمان خانه ات یعنی حسینیه شما هم روضه خوان مجلس درست شلوغ و خانه ات خلوت شده سهم تو در این دیار آشنا غربت شده بازهم پشت دری لبریز جمعیت شده خانۀ امن الهی سلب امنیت شده آتشی از خانه ی زهرا به این در هم رسید ارث دست بسته حیدر به جعفر هم رسید پیرمرد شهر از دارالعباده رفتنی ست نور حق با عده ای ابلیس زاده رفتنی ست دستهایش بسته شد پس بی اراده رفتنی ست بی عمامه بی عبا پای پیاده رفتنی ست کوچه در کوچه به پشت اسب حالا میدوی پیش چشم مردمی بی عار تنها میدوی گرچه کوچه گردی و دست تو بند سلسله ست راستی آقا بگو دور شما هم هلهله ست؟ راستی بر پای تو از خار صحرا آبله ست؟ راستی آقا دلت دلواپس یک قافله ست؟ راستی اهل و عیالت را اسارت میبرند چادر و روبنده از آنها به غارت میبرند؟ نه کسی اینجا ز سرها معجری را میکشد نه کسی با تازیانه خواهری را میکشد نه کسی از پشت موی دختری را میکشد نه کسی بر گردن تو خنجری را میکشد نیزه داری هم اگرباشد سری بر نیزه نیست قلب هجده پاره ی پیغمبری بر نیزه نیست

بسم‌الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #مهدی_رحیمی در محضرت اصول صداقت به هم نخورد جمله که هیچ واو روایت به هم نخورد ای در خدا فنا شده، بر دیدن شما هفتاد سال پلک عبادت به هم نخورد در وقت سر نگونی آن قامت بلند من مانده ام چگونه قیامت به هم نخورد آتش زدند و هلهله کردند پس چرا پلک امام این همه مدت به هم نخورد آتش گرفت گرچه دری بین کوچه ای اما شبیه قبل به سرعت به هم نخورد من مطمئنم این در از آن در، تقیه کرد حتی اگر که خورد به شدت به هم نخورد حتی اگر که خورد، نشد محسنی شهید این بار داستان امامت به هم نخورد دیوار و سنگ و کوبه ی در هرچه بود که پهلو و میخ از دو سه قسمت به هم نخورد

بسم‌الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #حسن_لطفی کاش خاموش کُنَد اشک،مُصلایش را کاش گیرند کمی زیرِ بغلهایش را به زمین خورده و خاکی است ردایش رویش کاش می شد بِتِکاننَد سَر و پایَش را به زمین خورد،زمین خورد،زمین خورد مُدام ولی از دست ندادند تماشایش را درِ آتش زده کَم بود بیاُفتد ای کاش بِبَرد از دَمِ در دخترِ نوپایَش را کوچه سنگی است ، سرش درد گرفته نامرد بی هوا هول نده ، سنگ است...ببین جایش را او خودش خواسته تا روضه ی مادر گیرد جُراتِ خویش نبینید مُدارایش را او علی هست به کوچه نکشیدش اینبار زنده کردید دوباره غمِ غمهایش را قنفذ از راه از آن لحظه كه آمد می زد می زند تا شکند بازویِ زهرایش را دست بگذاشت به زانو نفسش تند شده عمه ی کوچک خود دید و نفس هایش را خیزران بود و سَر و طشتِ طلا و مشروب کاش می شد که نبیند لبِ بابایش را

نوحه امام صادق علیه السلام سلام ما سلام ما به قلب پاک و عاشقت سلام ما سلام ما به نورِ قالَ صادقت هنوزم ای گل زهرا،قدر تو گرچه گمنام است کرسیِ درس و تدریسَت،یاورِ دین اسلام است مولانا حضرت صادق... سلام ما سلام ما به صدق و پاکیِ شما سلام ما سلام ما به قبر خاکی شما ای شده مثل یک لاله،از ظلم و کینه ها پرپر مزارت دارد ای مولا،عطری از تربت مادر مولانا حضرت صادق... آتش گرفته خانه ات از کینهٔ اهل جفا داغ مدینه زنده شد واغربتا واغربتا سیلی و شعلهٔ آتش،غلاف و طعنهٔ اَغیار زنده شد خاطره های،روضه های در و دیوار یا زهرا مادر ای مادر... سلام ما سلام ما به نور هر دو عین تو سلام ما سلام ما به گریه بر حسین تو گریان آن زمانی که،در گودال سر جدا گردید در پیش دیدهٔ زینب،هلال نیزه ها گردید ثارالله ابی عبدالله... #امام_صادق #شهادت_امام_صادق ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══✼

📅ویژه شهادت امام جعفر صادق علیه السلام #واحد #حاج_محمدرضا_بذری #هیئت_یافاطمه_الزهرا_س_بابل #چارتاگل_چونکه_درهم_شد_گلابش_بهتراست —-------------------------- —------------------------------ یا ابا عبدالله یا جعفر بن محمد چار تا گل چون که درهم شد گلابش بهتر است با همین توجیه، این وادی شرابش بهتر است چار خورشید است بر انگشتر دست بقیع اینچنین جنس نگینش از رکابش بهتر است در کرم، در علم، در بحث صبوری، در اصول مطلب این خاک از جلد کتابش بهتر است کو ضریح و کو حرم؟اینجا فقط جاییست که غالبا طرح سؤالش از جوابش بهتر است تا بفهمی ماجرای کوچه را مثل حسن اصلا اینجا در زیارت اضطرابش بهتر است مرقد و گلدسته‌ها خوبند اما نزد ما کوری چشم عدو اینجا خرابش بهتر است هرچه سوزان باشد و هر قدر با شدت بقیع از زمین کربلا که آفتابش بهتر است گرچه مانع می‌شود اما به دستی بسته نیست اینچنین از شام و از کوفه طنابش بهتر است —------------------------------

📅ویژه شهادت امام جعفر صادق علیه السلام #زمینه #حاج_محمدرضا_بذری #هیئت_یافاطمه_الزهرا_س_بابل #بین_کوچه_های_مدینه —-------------------------- —------------------------------ بینِ کوچه هایِ مدینه،تنها و غریب افتادی خاکی شد محاسِنَت آقاا،چون شَیبُ الخضیب افتادی پیرمرده با عذاب ، نکِشیدِش پشتِ مرکب با طناب ، نکِشیدِش جون نداره با شتاب ، نکشیدِش دیده هاش شد پُرِ آب ، نکِشیدِش ذکرِ لبش لحظۀ آخر(حسین ای غریبِ مادر) 3 یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای .. —------------------------------ —------------------------------ تو خونه پُر از آتیشِ،قلبِش اما جایِ دیگه ست جایی که دِلش رو سوزوند،کربلا میونِ خیمه ست با شتابِ تمام ، نبَریدِش بینِ آتیشِ خیام ، نبَریدِش تو کوچه هایِ شام ، نبَریدِش یا تو مجلِسِ حرام ، نبَریدِش .... گرچه زِغم بالُ پرش سوخت به یادِ زینب جِگرش سوخت ... یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای .. —------------------------------ بینِ هجره بویِ دودِ ، باحالِ بدم افتادم تا دیوار و در رو دیدم ، یادِ مادرم افتادم از تو کوچه میگذری ، وای مادر ... غُصه داره حیدری، وای مادر .... بینِ دیوارُ و دری ، وای مادر ... داغِ تو بی پِسری ....وای مادر ... دیگه شبِ آخرم اومد بالا سرم مادر اومد ... یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای ..

#امام_جعفر_صادق_علیه_السلام #مرثیه #مثلت_ترکیب از مسیر در نه ، از دیوارِ خانه ریختند روز نَه این قومِ نامحرم شبانه ریختند حتم دارم با غلاف و تازیانه ریختند یک نفر آمد به محراب و نمازش را شکست بی حیایی بی هوا راز و نیازش را شکست * نیمه شب هست آه فکر سن و سالش نیستند ریسمان‌ها می‌کشند و فکر بالش نیستند بینِ این خانه مگر اهل و عیالش نیستند او خدای غیرت است از درد میریزد بِهَم پیش طفلانش مَکِش نامرد می‌ریزد بِهَم * باز هم صد شُکر آتش بر سر و رویش نخورد این درِ سوزان حیا کرد و به پهلویش نخورد سنگ بی احساسِ دیواری به اَبرویش نخورد باز هم صد شُکر در ، آئینه‌اش را خط نزد در میانِ شعله میخی سینه‌اش را خط نزد * در میانِ کوچه‌ها با زور او را می‌کِشند بر زمین می‌اُفتد و بدجور او را می‌کِشند روی مرکب میروند از دور او را می‌کِشند پیرمرد شهر با هر زحمتی پا می‌شود آه می‌گوید فقط " یا عَمَّتی" پا می‌شود * دخترک میگفت با نِی حنجرش را پس بده من یتیمم طشتِ زر یک شب سرش را پس بده جان بابا ، ساربان انگشترش را پس بده حرمله وقتی که می‌آید پریشان می‌شوم پشتِ عمه ، زجر وقتی هست پنهان می‌شوم * کوچه کوچه تکه تکه پیشِ ما نان ریختند شامیان نان خشک‌ها را پیش مهمان ریختند دختران تَه ماند‌ه‌ها را پای طفلان ریختند عمه جان حس می‌کنم مژگانِ بابا کم شده خیزران ای وای یک دندانِ بابا کم شده #حسن_لطفی

#امام_صادق_علیه_السلام #سید_محمد_رستگار عزای صادق آل پیمبر است امشب که شیعه دیده‌اش ازخون دل،تراست امشب بگو به دیده که غسل زیارتی بکند که دل، روانه‌ی شهر پیمبر است امشب به سیلِ خونِ دل و اشکِ دیده محمل بند سفر به سوی مدینه میسّر است امشب مدینه، غرق چراغ و بقیع تاریک است که بی چراغ چوشب‌های دیگراست امشب امام عصر به هر جا که هست گریان است ز اشک، دامن آن مه پُر اختر است امشب دلا بیا که دلی نذر سوختن بکنیم چراکه فاطمه را دل به مجمر است امشب رئیس مذهب شیعه فتاده است از پا که شیعه را زغمش دست برسراست امشب ز بس که جان جهان رنج دید از منصور درون خاک هم آزرده پیکر است امشب اگر چه با تن مسموم خفته در دل خاک ولی رها ز جفای ستمگر است امشب دگر شبانه به کاشانه‌اش نمی‌ریزند براهل بیت خودآسوده خاطر است امشب چگونه هاله‌ی رخسار زهره را بیند؟ مه مدینه که مهمان مادر است امشب

‍ #روضه_امام_حسین کوتاه کن کلام ... بماند بقیه اش مرده است احترام ... بماند بقیه اش از تیرهای حرمله یک تیر مانده بود آن هم نشد حرام ... بماند بقیه اش هر کس که زخمی از علی و ذوالفقار داشت آمد به انتقام ... بماند بقیه اش شمشیرها تمام شد و نیزه ها تمام شد سنگ ها تمام... بماند بقیه اش گویا هنوز باور زینب نمی شود بر سینه ی امام؟ ... بماند بقیه اش پیراهنی که فاطمه با گریه دوخته در بین ازدحام... بماند بقیه اش راحت شد از حسین همین که خیالشان شد نوبت خیام....بماند بقیه اش رو کرد در مدینه که یا ایهاالرسول یافاطمه! سلام ... بماند بقیه اش از قتلگاه آمده شمر و ز دامنش خون علی الدوام ... بماند بقیه اش سر رفت آه، بعد هم انگشت رفت، کاش از پیکر امام ... بماند بقیه اش بر خاک خفته ای و مرا میبرد عدو من میروم به شام ...بماند بقیه اش دلواپسم برای سرت روی نیزه ها از سنگ پشت بام ...بماند بقیه اش دلواپسی برای من و بهر دخترت در مجلس حرام ...بماند بقیه اش حالا قرار هست کجاها رود سرش از کوفه تا به شام ... بماند بقیه اش تنها اشاره ای کنم و رد شوم از آن از روی پشت بام ... بماند بقیه اش قصه به "سر" رسید و تازه شروع شد شعرم نشد تمام ... بماند بقیه اش ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══✼ ✅کانال سبک وشعر باب الحرم

#علما #حدیث #رباعی 💠 #امام_صادق_علیه_السلام إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ النَّاسَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ وَ وُضِعَتِ الْمَوَازِينُ فَتُوزَنُ دِمَاءُ الشُّهَدَاءِ مَعَ مِدَادِ الْعُلَمَاءِ فَيَرْجَحُ مِدَادُ الْعُلَمَاءِ عَلَى دِمَاءِ الشُّهَدَاءِ هنگامی که روز قیامت فرا رسد، خدای عَزَّ وَ جَلَّ مردمان را در صحرایی وسیع و هموار جمع می‌کند و مقدمات سنجش اعمال فراهم می‌شود. پس خون شهیدان با قلم عالمان سنجیده می‌شود و قلم عالمان بر خون شهیدان برتری می‌یابد. 📗 من لا يحضره الفقيه، ج۴، ص۳۹۹ 🔹فضیلت علم🔹 از علم شود مرد خدا حق‌بین‌تر عطر نفسش ز باغِ گل رنگین‌تر سنجند اگر مداد دانشمندان از خون شهید می‌شود سنگین‌تر #محمد_جواد_غفورزاده

▪️توطئه قتل امام صادق(ع) توسط منصور دوانقی سید بن طاووس از محمد بن عبدالله اسکندری در مورد طریقه شهادت امام صادق (ع) و نقشه‌هایی که خلیفه عباسی برای شهادت ایشان می‌کشید روایت کرده است که: من از جمله ندیمان ابوجعفر دوانیقی و محرم اسرار او بودم روزی به نزد او رفتم او را بسیار غمگین دیدم که آه می‌کشید و اندوهناک بود. گفتم ای امیر! چرا در تفکر و اندوه به سر می‌بری؟ گفت: صد نفر از فرزندان فاطمه را هلاک کردم ولی سید و بزرگ ایشان باقی مانده است که درباره او چاره‌ای نمی‌توانم بکنم. گفتم: کیست؟ گفت: جعفر بن محمد صادق علیه السلام. گفتم: ای امیر! او مردی است که عبادت بسیار او را ضعیف کرده و نزدیکی و محبت به خدا او را مشغول گردانیده و او را از فکر تصاحب حکومت و خلافت هم بازداشته. گفت: می‌دانم که تو به امامت او اعتقاد داری و او را به بزرگی می شناسی ولی حکومت و قدرت عقیم است و من سوگند یاد کرده‌ام که پیش از آن که امروز شب شود خود را از اندوهی که به خاطر وجود او بر من ایجاد شده است رها کنم. راوی گفت: چون این سخن را از او شنیدم زمین بر من تنگ شد و بسیار غمگین شدم. پس جلادی را طلبید و گفت: چون من ابوعبدالله صادق علیه السلام را خواستم و با او مشغول سخن گفتن شدم و کلاه خود را از سر برداشتم و بر زمین گذاردم گردن او را بزن. این نشانه و علامتی میان من و تو باشد. و در همان ساعت کسی را فرستاد و حضرت را طلبید. چون حضرت داخل قصر شد دیدم که قصر به حرکت درآمد مانند کشتی که در میان دریای موّاج مضطرب باشد و دیدم که منصور از جا برجست و با سر و پای برهنه به استقبال آن حضرت دوید و در حالی که بند بند بدنش می‌لرزید و دندان‌هایش برهم می‌خورد و رنگ رویش سرخ و زرد می‌شد آن حضرت را با عزّت و احترام بسیار آورد و بر روی تخت خود نشاند و دو زانو در خدمت او نشست مانند بنده‌ای که در خدمت آقای خود بنشیند و گفت: یابن رسول الله صلی الله علیه و آله برای چه در این وقت تشریف آوردی؟ حضرت فرمود: که برای اطاعت خدا و رسول و فرمانبرداری تو آمدم. گفت: من شما را نطلبیدم فرستاده من اشتباه کرده است و اکنون که تشریف آورده‌ای هر حاجت که داری بطلب. حضرت فرمود: حاجت من آنست که مرا بی ضرورتی طلب ننمائی. گفت چنین خواهم کرد. حضرت برخاست و بیرون آمد و من خدا را بسیار ستایش کردم که آسیبی از منصور به آن حضرت نرسید. بعد از آن که آن حضرت بیرون رفت منصور لحاف طلبید و خوابید و تا نصف شد بیدار نشد. چون بیدار شد دید من بر بالین او نشسته ام. گفت بیرون مرو تا من نمازهای خود را قضا کنم و قصه‌ای برای تو نقل نمایم. چون نمازش تمام شد گفت: چون جعفر بن محمد علیه السلام را به قصد کشتن احضار نمودم و او داخل قصر من شد، دیدم که اژدهای عظیمی پیدا شد و دهان خود را گشود و فک بالای خود را بر بالای قصر من گذاشت و فک پایین خود را در زیر قصر گذاشت و دُم خود را بر روی قصر و خانه من قرار داد و به زبان عربی فصیح به من گفت: اگر قصد و اراده بدی نسبت به او داشته باشی تو را و خانه و قصرت را فرو می‌برم و به این سبب عقل من پریشان شد و بدن من به لرزه آمد به حدی که دندان‌های من بر هم می‌خورد. راوی می‌گوید من گفتم: اینها از او عجیب نیست زیرا که نزد او اسم‌ها و دعاهایی است که اگر بر شب بخواند آن را روز و اگر بر روز بخواند آن را شب و اگر بر موج دریاها بخواند آن‌ها را ساکن می‌گرداند. 📚منبع: منتهی الآمال. شیخ عباس قمی. ص ۷۴۷ ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══✼

▪️وصیت امام صادق علیه السلام لحظه های آخر حیات امام صادق علیه السلام شيخ طوسي از سالمه، کنيز حضرت صادق عليه السلام روايت کرده که گفت: من در وقت احتضار نزد حضرت صادق عليه السلام بودم که بی هوش شد و چون به هوش آمد فرمود: به حسن بن علي بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب عليه السلام معروف به افطس، هفتاد سکه طلا بدهيد به فلان و فلان، فلان مقدار بدهید. من گفتم: به مردي که بر تو با کارد حمله کرد و مي خواست تو را بکشد، عطا مي کني و می بخشی؟ فرمود: مي خواهي من از آن کسانی که خدا ايشان را به صله رحم کردن ستایش نموده نباشم که در وصف ايشان فرموده: «وَ الَّذِین َ يَصِلُونَ ما اَمَرَاللهُ بِهِ اَن يُوصَلَ وَ يَخشَونَ رَبَهُّم وَ يَخافُونَ سُوءَ الحِسَابِ؛ و آنان که پیوندهایی را که خداوند به آن امر کرده برقرار می نمایند (صله رحم می کنند) و از خدایشان می ترسند و از محاسبه بدفرجام بیمناکند». پس فرمود: اي سالمه به درستي که حق تعالي بهشت را خلق کرد و آن را خوشبو گردانيد و بوي مطبوع آن از فاصله ای به مسافت دو هزار سال به مشام مي رسد و بوي آن را کسی که عاق والدين شده و کسی که ارتباط خود را با خویشاوندان و رحم خود قطع نموده نمی شنود و در نمی یابد. 📚منبع: سیدجعفر شهیدی؛ سیره معصومان؛ ص ۱۱۰ ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══✼

▪️سوزاندن خانه امام صادق علیه السلام مفضل بن عمر مي گويد: منصور دوانيقي براي فرماندار مکه و مدينه حسن بن زيد پيام داد: خانه ي جعفر بن محمد (امام صادق عليه السلام) را بسوزان. او اين دستور را اجرا کرد و خانه ي امام صادق (ع) را سوزانيد که آتش آن تا به راهرو خانه سرايت کرد. امام صادق (ع) بيرون آمد و ميان آتش گام برمي داشت و مي فرمود:  انا بن اعراق الثري، انا بن ابراهيم خليل الله.  منم فرزند اسماعيل که فرزندانش مانند رگ و ريشه در اطراف زمين پراکنده اند. منم فرزند ابراهيم خليل خدا (که آتش نمرود بر او سرد و سلامت شد) 📚منبع: اصول کافی؛ جلد ۱؛ ص ۴۷۳ ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══✼

▪️دستور به قتل امام صادق(ع) منصور دستور داد نیمه ی شب به خانه ی امام صادق ریختند. امام صادق(ع) را با سر برهنه و بدون روپوش به حضور امام آوردند. منصور با کمال جسارت و خشونت به آن حضرت گفت: ای جعفر! با این سن و سال آیا شرم نمی کنی که خواهان ریاست هستی و می خواهی بین مسلمانان فتنه و آشوب به پا کنی؟! شمشیرش را از غلاف بیرون کشید تا گردن امام را بزند. ناگاه رسول خدا را در برابر خود دید، شمشیر را در غلاف گذاشت. برای بار دوم همین کار را کرد و باز رسول خدا(ص) را در برابر خود دید. برای بار سوم نیز تکرار شد، باز رسول خدا(ص) را در برابر خود دید. سر انجام از قتل امام منصرف گردید. 📚منبع: منتهی الآمال؛ ص ۸۵۵ ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══✼

▪️آخرین وصیت امام صادق(ع) ابوبصیر، یکی از شاگردان برجسته امام صادق(ع) می گوید: «در هنگام شهادت حضرت صادق(ع) در مدینه منوره نبودم. پس از مراجعت از سفر، به عنوان تعزیت و تسلیت به محضر ام حمیده، همسر بزرگوار آن حضرت رفتم. ام حمیده وقتی یار با وفای همسرش ابوبصیر را دید، به شدت گریست و فرمود: ای ابا محمد (ابابصیر) ای کاش حاضر بودی در هنگام رحلت آن جناب که آن حضرت یکی از دو چشمان مبارکش را بست. سپس فرمود: خویشان و اقاربم را و هر کس که به من لطف و محبتی دارد خبر کنید تا بیایند. وقتی همه در حضور جناب اجتماع نمودند و دور بسترش گرد آمدند فرمود: هرگز شفاعت ما نمی رسد به کسی که نمازش را خفیف بشمارد و استخفاف به نماز داشته باشد» 📚منبع: بحارالانوار، ج ۸۲، ص ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══✼

#زمینه #شهادت #امام_صادق علیه السلام #محمد_رضا_محمدی 〰〰〰〰〰〰 توو روضه میاد، هرکس عاشقه نوای عاشقا، دم یا صادقه از آسمون چشما بارون داره - میباره برا امامی که حرم نداره کنار قبر خاکی و غریبش حتی یک سینه زنم نداره آی سینه زن/ توو هوای بقیع پر بزن در خونه ی یار، در بزن ۲ آی گریه کن/ برا داغ غمش گریه کن دلتو به آقات هدیه کن شیعه تا روز قیامت * بی قرار غمته یا جعفر ابن محمد * دل ما حرمته 〰〰〰〰〰〰 از راه میرسن، مردم بی ادب نور خدا رو، میبرن نیمه شب غریب و بی ردا و بی عمامه - آقامه که توی کوچه ها با دست بسته با جسم ناتوون و زار و خسته اسیر قوم بی حیا و پسته واویلتا/ میره صادق آل عبا پا برهنه توی، کوچه ها ۲ واغربتا/ که با دستای بسته آقا زیر لب میگه یا مرتضی یاد غریبی حیدر * یاد روضه ی دری یا جعفر ابن محمد * روضه خون مادری 〰〰〰〰〰〰 آتیش در و، کوچه و ازدحام یک روضه ی داغ، توو نگاه امام به یاد خیمه ها دلش میگیره - میمیره با یاد شعله ها و قتل و غارت با یاد آل عصمت و جسارت با یاد عمه زینب و اسارت غوغا شد و/ باب سیلی زدن وا شد و سر گوشواره، دعوا شد و ۲ بد میزدن/ هرکی گریه میکرد میزدن بچه رو مث مرد، میزدن ۲ داغ عزای حسینه * توو دل پیر و جوون یا جعفر ابن محمد * تو بیا روضه بخون . ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══✼

#شهید_گمنام #غزل به سیل اشک باید شست راه کاروان ها را  هنوز از جبهه می‌آرند تابوت جوان‌ها را  کدامین کاروان آهنگ یوسف با خودش دارد  غم ابرو کمان ها می‌نوازد قد کمان‌ها را  نه پیراهن به تن مانده نه بوی پیرهن مانده  امان از این چنین داغی که می‌برّد امان‌ها را  به ما با چشم و ابرو گفته بودند از چنین روزی  دریغا دیر فهمیدیم آن خط و نشان‌ها را  به دنبال جوان خوش قد و بالای خود بودند  همانانی که با خود می‌برند این استخوان‌ها را  اگر دریا نمی‌گنجد به کوزه با چه اعجازی  میان چفیه پیچیدند جسم پهلوان‌ها را ؟ خبر دادند یوسف‌ها به کنعان باز می‌گردند  ندانستیم با تابوت می‌آرند آنها را  به روی شانه لرزان مردم یک به یک رفتند  خدا از شانه مردم نگیرد این تکان‌ها را #میلاد_عرفان_پور #صلوات

#شهید_گمنام #ترکیب_بند در گوشه اي از خاك كم كم جات پيدا شد كم كم سرت، دستت، پلاكت ، پات پيدا شد برداشتم از خاك آرام استخوانت را كم كم زواياي رشادت هات پيدا شد پيچيد عطر ياس از دور و برت وقتي يك تكه از سربند يا زهرات پيدا شد گودال، تركش، تير، جسم بي كفن، غربت مصداق هاي ظهر عاشورات پيدا شد چشم انتظاران مسافرهاي بي برگشت! در لابه لاي خاكها سوغات پيدا شد ... عطر عجيبي در مشام كوچه ها پيچيد در شهر دود آلود بوي كربلا پيچيد ... تو آمدي حال و هوامان كربلايي شد بوي خدا پيچيد، دل هامان خدايي شد غيرت به جوش آمد تمام شهر شد جبهه الحق و والانصاف چه حال و هوايي شد!؟ آري هواي جبهه را سوغات آوردي آري عجب شوري، چه شوقي، ماجرايي شد!؟ خاك شلمچه بر سر اين شهر سيماني دردت به آن جاني كه دردش بيحيايي شد تو آمدي جريان شعر از دست من در رفت تو آمدي اوضاع شاعر ماورايي شد ... آنسوي قصه مادري فرتوت پيش آمد با گام لرزان تا دم تابوت پيش آمد ... تابوت را يك آن، به گهواره بدل كرد و مثل همان ايام، كودك را بغل كرد و بند كفن را مثل قنداقه به هم پيچيد يك لحظه طعم خاطراتش را عسل كرد و تا در كوير چشم هايش اشك جاري شد بغض معما گونه اش را گريه حل كرد و قنداقه را محكم به روي سينه اش چسباند هي خواند و گوشش را پر از خيرالعمل كرد و مادر همه ناگفته ها را گفت با فرزند مادر تمام گفته هايش را غزل كرد و ... برگشت به تاريخ اعزام پسر مادر يك هفته قبل از كربلاي چار، پشت در... ... بار سفر را بستي آخر دست حق يارت پرواز كن مثل كبوتر دست حق يارت اسفند، قرآن، آش نذري، آبِ پشت پات چشم حسودت كور مادر دست حق يارت قربان قدت، مرد جنگم، در شب حمله مثل علي(ع) در بدر و خيبر دست حق يارت مادر فضاي جبهه وقتي مثل عاشوراست با پا نه! بايد رفت با سر دست حق يارت بخشيده در راه خدا را پس نميگيرند شيرم حلالت باد مادر دست حق يارت ... مادر مگر دل كند از تابوت فرزندش پيوست در پايان قصه، دل به دلبندش... #علی_احدی #صلوات

#در_محضر_بزرگان استاد فاطمي نيا: نقل است كه پدرآيت الله العظمي مرعشي كه از علماي بزرگ بوده است چهل روز در مسجد سهله وكوفه متوسل به حضرت امام زمان ميشود؛ بالاخره به مقصودش ميرسد و در عالم مكاشفه يا بيداري به خدمت حضرت مشرّف ميشود و مطالبي از حضرت ميپرسد. از جمله سوالاتش اين بود كه قبرحضرت فاطمه زهراء عليهاالسلام كجاست؟ حضرت پاسخ ميدهند: كشف اين سرّ در زمان غيبت ما نميشود ؛ اما اگر خواستيد مادر ما را زيارت كنيد، برويد قم و قبر #حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها را زيارت كنيد!

#دورهء_محرم #عون_محمد_فرزندان_عبدالله_جعفر #غلامرضا_سازگار دوخورشیدجهان‌آرا دوقرص ماه،دو اختر دو آزاده،دو دلداده،دو رزمنده،دوهمسنگر  دوشایسته،دووارسته،دو دردانه،دو ریحانه دونوردیده در دیده،دو روح روح درپیکر دویاس ارغوانی نه،بگو دوآیهءقرآن  دویوسف نه،دو اسماعیل ازیک قهرمان هاجر   کشیده شانه برمو،شسته صورت ازگلاب اشک گرفته چون دوقرآن دخت زهرا هردو رادربر به سرشورو،به رخ اشک و،به کف تیغ و،به دل آتش  به سیرت،سیرتِ قاسم،به صورت،صورتِ اکبر   منای کربلاگردیده محو این دوقربانی  نوای نینواازنایشان برگنبد اخضر   گرفته دستشان رابرده باخودزینب کبری  که قربانی کنددرمقدم ثارالَّه اکبر بگفت ای جان جان،جان دوفرزندم به قربانت  تو ابراهیمی و اینان دو اسماعیل ای سرور دو اسماعیل نه،دوذبح کوچک،نه دوقربانی  قبول درگهت کن منتی بگذار برخواهر اگر اذنم دهی اینک به دست خودبگردانم  دوفرزندعزیزخویش را دورعلی اصغر امیدزینب ست ای آفتاب دامن زهرا   که افتد این دوقرص ماه رابرخاک راهت سر   سفارش کرده عبدالله جعفربرمن ای مولا که این دوشاخهءگل راکنم درمقدمت پرپر   به اذن یوسف زهرا دوماه زینب کبری  درخشیدنددرمیدان چوخورشیدفلک گستر فلک درآتش غیرت،ملک در وادی حیرت  که روآورده درمیدان دوحیدریادوپیغمبر یکی میگفت دوخورشید ازگردون شده نازل  یکی گفتادومه تابیده یا دوآسمان اختر   ندا دادند ما دوشیرزاده ایم زینب را  که باشدجدهءمافاطمه صدیقهء اطهر پیمبرجدوزهراجده ومادربوَدزینب  حسین بن علی خال وپدرعبدالَّه جعفر   خروشیدندهمچون شیرباشمشیر،یک لحظه  دوحیدرحمله ورگشتندبردریایی ازلشکر توگفتی در احدتابیده دوبدرجهان آرا  ویا دوحیدرکرار روآورده درخیبر   زآب تیغ هریک آتشی میریخت درمیدان که گفتی شعلهءخشم خداپیچیده درمحشر چوآتش برفلک فریادمیرفت ازدل دشمن چوباران برزمین میریخت دست وپاوچشم وسر   زهم پاشیده چون پیراهن ازهم هردو اعضاشان  زبس برجسمشان بنشست زخم نیزه وخنجر به خاک افتادجسم پاکشان چون آیهءقرآن دریغاماند زیردست وپا دوسورهءکوثر چوبشنید ازحرم فریادشان رایوسف زهرا  به سرعت آمدوبگرفت همچون جانشان دربر دریغا دوهمای عشق درآغوش ثارالله  همای روحشان ازموج خون درآسمان زدپر چودید ازقتلگه آرندآن دو سروخونین را درون خیمه زینب گشت پنهان با دوچشم تر   نهان شددرحرم کاو رانبیندیوسف زهرا مباداچشم حق گرددخجل زآن مهربان مادر   بیالیلاتماشاکن مقام وصبرزینب را  که دریک لحظه داده در ره دین دوعلی اکبر به ثارالله وصبرزینب وخون دوفرزندش  سلام"میثم"وخلق خداوخالق داور

#دورهء_محرم #حر_ریاحی #غلامرضا_سازگار حُر که حُریّت به خاکش سجده برد جان به جسم چاک چاکش سجده برد حُر که در احرار شور انداخته حُر که هرحُری به او دل باخته حُر که اول شد به نفس خود امیر بعد از آن در دام عشق آمد اسیر گرچه در لشکر سر و سردار بود پای او در دام عشق یار بود بود چون کوهی در آن فوج سپاه لیک می لرزید اندامش چو کاه داشت در آن حال اندوهی عظیم گاه،جنّت می‌کشیدش گه،جحیم کفر و ایمان از دو جانب تاختند پنجه در اندیشه اش انداختند او که از روز ازل آزاده بود او که مادر نیز حُرّش زاده بود پای جان از دام شیطان باز کرد پَر گشود و تا خدا پرواز کرد توسن آزادمردی راند پیش رجعت از نو کرد سوی اصل خویش اشک خجلت داشت جاری از دو عین خویش را افکند بر پای حسین گشت گِرد کعبۀ دل سر به کف کای ز تو جود و کرامت را شرف من همان حُرّ گنهکار توام گر چه خود حُرمّ، گرفتار توام جُرم من افزون ز جِرم عالم ست لیک پیش کوه عفو‌ تو کم ست ای تمام عالم و آدم فدات یاد دارم، مانده در گوشم صدات راست گفتی راست بر عبد دَرَت حُر! بگرید در عزایت مادرت حال رو کردم به سوی این حرم تا بگرید در عزایم مادرم مهر هم چون خشم تو شیرین نبود این دعا بود از لبت نفرین نبود شیشه ام از لطف، دُرّم کن حسین نام من حُرّست حُرّم کن حسین تا که گردم نیستت هستم بگیر جان زهرا مادرت دستم بگیر بس که سوز از پردۀ دل ساز کرد شه، در رحمت به رویش باز کرد بااشارت گفت کای شوریده حال دور کن ازخویشتن رنج و ملال تو ز ما بودی ز ما بودی ز ما گر چه در این ره جدا بودی ز ما بوده ای چندی اسیر یار بد یار بد بدتر بوَد از مار بد تو از اول حُرّ ما بودی بیا راه گم کردی کجا بودی بیا ای شکسته بال و پر پرواز کن بر فلک نه بر ملک هم ناز کن قطره بودی وصل بر دریا شدی از منیّت دور گشتی ما شدی گام اول پیش تیر خشم من دلربائی کرد از تو چشم من کوثرت در کام بود از ساغرم زآن ادب کردی به نام مادرم این که گردیدی به عشق مااسیر مادرم فرموددستش را بگیر حُر ز صاحبخانه روی باز دید خویش رایکباره در پرواز دید گشت مشتاق سپر انداختن سر به کف بگرفتن وجان باختن گفت مولا اذن میدانم بده جان بگیر و وصل جانانم بده گشت جان و زندگی از سر گرفت اذن ترک جان و ترک سر گرفت چون شرار خشم حّی دادگر بر سپاه کفر آمدحمله ور همچو مالک در سپاه شیر حق می زد و می کشت با شمشیر حق گشت از تیغش چهل تن نقش خاک خود تنش گردید چون گل چاک چاک تا به خاک افتاد خونین پیکرش دید مولا را به بالای سرش گفت ای ریحانۀ پاک رسول توبۀ حُرّ تو آیا شد قبول؟ گفت آری ای شرف پاینده ات از ولادت نام حُر زیبنده ات روح تو از روز اول بود حُر همچنان که مادرت فرمود حُر

🔸️به بهانه‌ی 🔸️میلاد کریمه‌ی اهلبیت(س) ای معتکف کوی تو مریم شد نام تو بر لبش دمادم ای زینب دوّم مدینه نام تو زسینه‌ میبرد غم افلاک ز خاک تو شرف یافت هم رکن و مقام و حجر و زمزم موسی به کلیمی تو خرسند درطور توچون‌غصه‌شود کم ای محرم اسرار امامت بر رضا تویی روح مجسم سلطان سریر ارتضا را هردم شده‌ای مونس و همدم ایران ز رضا شرف گرفته دار‌الشرف امام اعظم قم از تو شرافت حرم یافت ای دختر پیغمبر اکرم زان رو به سوی تو رو نمودم دلتنگ مدینه تا نگردم مثل زینبی زینت بابا بر نور ولایت شده محرم ای فاطمه‌ی امام هفتم گفته پدرت فدات گردم اشفعی لنا به روز محشر یافاطمه بانوی مکرم خورشید،رضاوتوچوماهی بنما ز کرم به من نگاهی #مرتضی_محمودپور ✼═══┅🔶🍁🔶┅═══