مثنوی فاطمی ------------ ای روشنی مدام زهرا از ما به تو صد سلام زهرا ای نور تمام کهکشان ها خورشیدِ دمیده از کران ها یا فاطمه ، ای چراغ بینش تصویر بهشت آفرینش ای جان پیمبر مکرّم سرچشمه ی کوثر معظّم ای عطر نشسته روی گل ها دیدار تو آرزوی گل ها ای کوثرِ جاری حقایق لب تشنه ی اشک تو شقایق با نام تو جاودان عَلَم ها در وصف تو ناتوان قلم ها ای آیه ی روشنای قرآن مدح تو کند خدای منّان ای چادر تو نمادی از دین تفسیرِ شکوه آل یاسین بانوی حجاب و عفّتی تو دارای مقام عصمتی تو یا فاطمه راه تو چنین است یعنی که حجاب جزو دین است آنان که تو را به نور جویند تسبیح تو را به عرش گویند ای مادر مهر و ماه زهرا ما را تو بده پناه زهرا هر کس به پناه تو در آید بر عزّت خویش می فزاید بانوی کرامتِ مداوم در سنگر دین حق مقاوم محراب تو عرش کبریا بود دستان تو غرقِ « رَبَّنا » بود ای نور عبادت تو جاری دل از تو رسد به رستگاری ای سایه ی آفتاب رحمت ما تشنه و تو سحاب رحمت ما آمده ایم و در خروشیم از چشمه ی مهر تو بنوشیم ای برده به سمت حق جهان را دریاب کنون تو تشنگان را بانوی دو عالَمی تو زهرا آئینه ی خاتمی تو زهرا عمر کم تو تمامِ هستی ست راه و روش تو حق پرستی ست عمر تو ز هر کران رَصَد شد هجده قدم از بهار رَد شد ای ابر کرامتِ همیشه ای نخلِ به عرش کرده ریشه تو خیرِ کثیرِ مصطفایی مقصودِ زلال « اِنَّمایی » ای سِرِّ مَگوی آل احمد مجموعه ای از خصال احمد از سوی خدای حَیِّ سرمد اِعْطا شده ای تو بر محمّد تو هستیِ نور سرنوشتی سرچشمه ی کوثر بهشتی « یا سَیِّدَةُ النِّساءِ » عالَم ای باعث اِرتقاءِ عالَم ای راحت جان خسته حالان بال همه ی شکسته بالان ای زندگی ات همه خدایی عطرِ نفس تو کبریایی ای دیده عطای کبریا را مأیوس نکرده ای گدا را چون سائل تو اسیر باشد انفاق تو بی نظیر باشد در خانه ی تو که گل فشانند مسکین و یتیم میهمانند ای آن که به نَفْسِ خود امیری دستِ همه را به مهر گیری تو نور تمامی زمینی بانوی امید آفرینی ای منشأ نور حق پرستی ای نقطه ی اتّصالِ هستی تو فاطمه ای ، جدا ز هر عیب آگاه به هر شهود و هر غیب هم زهره و هم بتول عَذرا هم چشمه و هم زلال دریا ای همسر بی بدیلِ حیدر ای مادر عترت پیمبر ای نور تو انعکاس خاتم بانوی ولی شناس عالم در راه علی ز جان گذشتی اِستادی و جاودان گذشتی تو خونِ جگر به جام کردی در پیش ستم قیام کردی از عرش تو را گسسته دیدند پهلوی تو را شکسته دیدند ای آینه ی شکسته برخیز افتاده ی زار و خسته برخیز برخیز که جان دهی به حیدر باید بزنی شرر به خیبر بسیار غمِ نگفته داری یک غنچه ی نا شکفته داری ای بوده میان آتش و دود ای سوخته از شرار نمرود نفیِ شرر و حضور مسمار انکار حقیقت است این کار ای چهره به خاک غم نهاده ای مقتدرِ شهید داده جان بر لب تو رسید زهرا شد محسن تو شهید زهرا ای داده ز کف تمام نیرو ای مقتدر شکسته پهلو باران غمت نگاه را شُست خورشید شبانه ماه را شُست داغ تو شرر به دل نشانَد قبر تو کجاست ، کس ندانَد ** محمود تاری «یاسر»

السلام علیکِ یا امّاه #فاطمیه يا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَك مدینه بود و ستم بود و ظلم و آزارش مدینه بود و غم و غصه های بسیارش مدینه بود و بلا بود و درد بود و عزا مدینه بود و سکوت و غروب غمبارش مدینه بود و پر از تیرگی کُفر و نفاق و غربتی که شده هر دلی گرفتارش مدینه بود ولی از تمام مردم آن کسی نکرد مراعات حال بیمارش مدینه بود و چهل تن هجوم آوردند به یک‌ نفر که نشد هیچکس طرفدارش مدینه بود و در خانه ای پر از هیزم دری‌ که سرخ شد از هرم شعله مسمارش نمیشود به زبان هم بیاورم؛ چه کنم؟ مصیبتی که خدا هم شده عزادارش دم غروب -در آن کوچه- آه از سیلی که آب شد دل سنگی سخت دیوارش میان کوچه چگونه؟چه شد؟ نمیگویم تو خود حدیث مفصل بخوان ز آثارش #محمدحسن_بیات‌_لو

#حضرت_زهرا_زمینه زیر سایه ی تو مادر، سر بلند عالمینم تا ابد میگم گدای، مادر امام حسینم من حال و روزم با تو بهتره این روضه ها دلم رو می بره وقتی گره توو کارمه فقط گوشه نگات امید آخره پای مکتب تو، درسمو می گیرم پِی راه هیشکی، جز علی نمیرم من فدای اونکه، تو شدی فدائیش عالمی بدونه، حیدره امیرم لبیکِ یا زهرا چادر تو تا قیامت، سر پناه شیعیانه تا تو هستی چه نیازی، به نگاه دیگرانه عمری اگه همش زدم صدات من زندگیمو هم میدم به پات از عمق دل میگم که بچه هام قربون دونه دونه بچه هات از تموم دنیا، یه دعاتو می خوام نمی ذاری محشر، خالی باشه دستام اینه افتخارم، اینه اعتقادم مادرم تویی و، من علیه بابام لبیکِ یا زهرا #وحید_محمدی

#حضرت_زهرا_زمینه #مدح ‌ مادر / نفسش اعجازه چادر خاکی شو / رو سرم می ندازه مادر / دوای هر درده قیامت دنبالِ / نوکراش می گرده حضرت مادر زیر پر چادرتن این همه نوکر با تو تماشایی تره صحنه ی محشر حضرت مادر بارون رحمتی - من مثل یک کویر ای مادر حسن - دست من رو بگیر امنا فاطمه ۴ مادر / ضربان حیدر سوامون کن توی / شلوغیِ محشر شأنت / فوق هر ادراکه پسرت ارباب / همه ی افلاکه دل بی قراره حاجت اگه داری بیا رد خور نداره جز تو کدوم عشقی برا من موندگاره دل بی قراره بارون رحمتی - من مثل یک کویر ای مادر حسن - دست من رو بگیر امنا فاطمه ۴ مادر / چرا چشمات تاره چش زینب سمتِ / خونِ رو دیواره مادر / چِقَدِ دلتنگی با چهل تا مردِ / بی حیا می جنگی افتادی از پا آخرشم با لگدش کَنْدْ درو از جا افتادی توی کوچه ها یکه و تنها افتادی از پا هیزم  آوردن و - در رو آتیش زدن افتادی رو زمین - پیش چشم حسن امنا فاطمه ۴ #احسان_نرگسی

#حضرت_زهرا_زمینه #حضرت_زهرا_نوحه زبان حال حضرت زینب با مادر... مادر بیمارم ، دور و برت هستم تو مادرم هستی من دخترت هستم اي مادر اي مادر اي مادر اي مادر به پیش چشم من چون لاله پژمردي کُشتی تو زینب را ، از بس زمین خوردي اي مادر اي مادر اي مادر اي مادر چرا نمازت را نشسته می خوانی گمان کنم دیگر پیشم نمی مانی اي مادر اي مادر اي مادر اي مادر بیمار جان بر لب ، جانم فداي تو قدم بزن مادر ، منم عصاي تو اي مادر اي مادر اي مادر اي مادر تو پشت در بودي ، من خونجگر بودم کاشکی بجاي تو ، من پشت در بودم اي مادر اي مادر اي مادر اي مادر #سیدمحسن_حسینی

#حضرت_زهرا_شور #حضرت_زهرا_زمزمه زبانحال امیرالمؤمنین به سبک خمیده خمیده رسیدم به تو خدایا خدایا  چی اومد سرم صداشو بلند کرد سرِ همسرم با چشمای گریون کشیدم خودم عبامو روی پیکرِ همسرم عبامو کشیدم رو جسمی کبود که افتاده بود بین آتیش و دود الهی بمیرم که زهرای من توی خونه ی من لگد خورده بود پشت در صداشو شنیدم نفس نفس هاشو شنیدم ناله ی یا فضه بیا شو شنیدم میون مدینه پیچید این سخن که افتاده لرزه به زانوی من نمیشه کسی باورش این خبر جلو چشم من همسرم رو زدن چرا تازیانه به کوثر زدن تویِ خونه سیلی به مادر زدن به رخسار زهرا جسارت یعنی که سیلی به روی پیمبر زدن کوه غیرت بودم شکستم همه دیدن شد بسته دستم فاتح خیبر بودم  از پا نشستم #میثم_مومنی_نژاد

#حضرت_زهرا_شور آه مادر ، دلخوشیه خونه ی حیدر آه مادر ، افتادی یه گوشه توو بستر آه مادر ، آخ بمیرم که شدی پرپر بین اون شلوغی و برو بیا، (وامحمدا)۲ زدنت تورو چهل تا بی حیا ، (وامحمدا)۲ زیر لب میزدی فضه رو صدا ، (وامحمدا)۲ کشته شد محسنمون با لگدا ، (وامحمدا)۲ آه مادر ، چشم زینب و حسین شد تر آه مادر ، وقتیکه خوردی زمین با سر آه مادر ، همگی رد شدن از روو در همه جای خونمون به خون نشست ،(تا سینه شکست)۲ نفساتو پیش ما مغیره بست، (با قنفذ پست)۲ بازوی تو بین کوچه ها شکست ، (حرمتا شکست)۲ شیشه ی عمر تو بی صدا شکست ، (حرمتا شکست)۲ آه مادر ، ای قراره ساقیه کوثر آه مادر ، بی قراری این دم آخر آه مادر ، شده حال و روز تو مضطر مجتباتو کشته یاد کوچه ها  (وامصیبتا)۲ آخه دیده سیلی خوردی بی هوا ( وامصیبتا)۲ یادمه میون کوچه مرد پست (راهمونو بست)۲ طوری ضربه زد که گوشواره شکست (راهمونو بست)۲ #عباس_قلعه

#حضرت_زهرا_شور به سبک آه ریان... آه مادر تک و تنها رفتی پشت در آه مادر تو زمین خوردی جلو حیدر آه مادر به خدا نمی کنم باور خونه ی وحیه و آتیشِ بلا، وا محمدا ۲ ترسیدن بچه ها توو سر و صدا، وامحدا ۲ با لگد ادا شد حق مصطفی، وا محمدا ۲ توی آسمون پیچیده این ندا، وا محمدا ۲ وای مادر یه تنه مقابل لشکر وای مادر غرق خونه سوره ی کوثر وای مادر چی بگم از آتیشِ معجر داغیِ میخه و طفل بی گناه، موندی بی پناه ۲ فضه رو صدا زدی میون راه، موندی بی پناه ۲ در و همسایه ها می کنن نگاه، موندی بی پناه ۲ علی درداشو باید بگه به چاه، موندی بی پناه ۲ آه مادر سخته بین دود و خاکستر آه مادر مثل پروانه شدی پر پر آه مادر بیت الاحزان میگه درد آور... نقل مقتله که غرق خون شدی، نیمه جون شدی ۲ یه جوری زدن که قد کمون شدی، نیمه جون شدی ۲ بی هوا زدند و در شکسته شد، سر شکسته شد ۲ مرد خونه ی تو سر شکسته شد، سر شکسته شد ۲ #وحید_محمدی

#حضرت_زهرا_زمزمه بند اول: در و دیوار با فاطمه مسمار با فاطمه کاری کرده که دیگه پا نمیشه دم خونه شد غائله بعد اون ولوله زهرای من دیگه زهرا نمیشه دنیا عذابم کرد خونه خرابم کرد پیش چش فاطمه از خجالت آبم کرد داره غریبونه میره از این خونه اون که زمین‌خورده زنش حالمو میدونه بند دوم: همه دنیام یا فاطمه تنهام یا فاطمه بعد تو علی میشه خونه نشین اشک زینب در اومده.. حسن حالش بده وقتی میبینن که افتادی زمین بانو زمین خوردی با رو زمین خوردی پهلو شکسته‌‌ی من از پهلو زمین خوردی صورتت آب رفته زیر نقاب رفته بهم بگو دستت شکسته یا که خواب رفته؟ #مظاهرکثیری‌نژاد

هی ببینمت ای بهترین پدیده ،الهی ببینمت خورشید من ،سپیده، الهی ببینمت این وعده ی خداست که روزی تو می رسی موعود برگزیده، الهی ببینمت ای آفتاب صبح تماشایی بهار روشن تر از سپیده، الهی ببینمت یا ایهالعزیز، به سجاده ی نیاز اشکم به ره دویده ، الهی ببینمت این اشک ها امان دلم را بریده اند ازپشت ابر دیده ،الهی ببینمت از بس ندیدمت شب هجران روی تو خواب از سرم پریده، الهی ببینمت موی سفید، زمزمه در گوش می کند عمرم به سر رسیده، الهی ببینمت ای یادگار و منتقم فاطمه بیا بر تربت شهیده، الهی ببینمت چشم انتظار توست «وفایی» و از همه یک زمزمه شنیده ، الهی ببینمت #سیدهاشم_وفایی

چشمه ی زمزم ای خوشا آن کس که دم از آل پیغمبر زند دست خود بردامن صدیقه ی اطهر زند باز گردد بررُخش درهای جنّات نعیم هرکه دراین آستانه حلقه ای بردر زند هرکه این جا چشم خود را چشمه ی زمزم کند دربهشت آرزوها ساغر از کوثر زند آن که دربزم عزای فاطمه اشکی نریخت روز واویلا دو دست خویش را برسر زند نزد زهرا قدسیان خاکسترش را می برند هرکه چون پروانه این جا درشرر پرپر زند بشکند دستی که با یک ضرب سیلی ازجفا بر رخ یاس علی ،او رنگ نیلوفر زند ازحساب خود «وفایی» غم ندارد روز حشر مُهر خود را گرکه زهرا پای این دفتر زند #سیدهاشم_وفایی

ياس نبوی ای كه انسيّه ای ومهرمُجسّم داری برتراز آدمی و جلوه ی آدم داری كعبه ی عصمتی و قبله ی ايمان و اميد در زلال نگهت چشمه ی زمزم داری عالمه،فاضله وانسيّه الحورایی فخربرهاجرو برساره ومريم داری چشمه ی خيركثيری وسپهرحسنات بارش رحمتی و فيض دمادم داری يازده آينه ازنورتوتابنده شد ند مركزنوری واشراف برعالم داری تاكه دين دست خوش فتنه وكينه نشود درره دين همه جاعزم مصمّم داري هيچ كس چون تونكرده است حمايت زعلی دردل ازغُربت اوحجله ی ماتم داری غاصبان رابه سراشيبی بن بست كشاند ماجرائی كه ازآن كوچه ی پُرغم داری گل ياس نبوی هستی وعمرت چون گل غم بسيار ولی زندگی كم داری سيرتاريخ گواهست كه ای ياس كبود فاطميّه نه همين بوی محّرم داری ای «وفایی»غم مادرچه ملال انگيزاست دربغل ازغم او زا نوی ماتم داری #سیدهاشم_وفایی

کوه مصیبات آتش افتاده به جان همه اما چه شده؟ همه جمعند در خانه ی مولا چه شده؟ آسمان ناله زدو گفت درآن جا چه شده؟ فاطمه پشت در افتاده خدایا چه شده؟ دودی از آتش آن در به سماوات رسید گل یاس نبوی را چه جراحات رسید به فلک ناله ای از مادر سادات رسید که خبر داشت که درعالم بالا چه شده؟ آسمان دید که برعرش طنین افتاده شعله بربال وپر روح الامین افتاده غنچه پرپر شده وگل به زمین افتاده وای فضه توبگو پهلوی زهرا چه شده؟ فضه میگفت که از چشم گهربار بپرس من نگویم چه شده از درودیوار بپرس فاطمه روی زمین است زمسمار بپرس آه مسمار درخانه دراین جا چه شده؟ درهیاهو که همه فتنه گران همدستند ناگهان آتش و بیداد بهم پیوستند عده ای دست علی را به طنابی بستند بی حیا مردم بی شرم شمارا چه شده؟ گرچه مأمور به صبراست تواناست علی دربر کوه مصیبات شکیباست علی خیزای فاطمه ازجای که تنهاست علی خیزازجا وببین حرمت مولا چه شده؟ نظر گل به سوی خرمنی ازخارافتاد مثل آتش به دل اهل ستمکار افتاد بازوی فاطمه با ضربتی ازکار افتاد یارتنهای علی در براعدا چه شده؟ به خداوند ،گل لم یزلی زهرا بود درشب غربت وغم نورجلی زهرا بود تا که جان به تن یار علی زهرا بود ای «وفایی» چه بگویم گل طاها چه شده؟ #سیدهاشم_وفایی

بزم محبّت بهشت اُنس ما از گلشن جنّت نمی ماند دراین گلشن گُلی بی بارش رحمت نمی ماند براین درگه چو رو کردی غم روزی مخور هرگز که مهمان دراین خانه بی قسمت نمی ماند هر آن کس حرمت بزم محبت را نگه دارد به روز بی کسی بی حرمت و عزت نمی ماند در این جا فرصت خود را به کسب معرفت طی کن که تا چشمان خود را واکنی ،فرصت نمی ماند اگر این جا نشوید اشک حسرت چهره ی ما را برای ما به رستاخیز جز حسرت نمی ماند به اخلاص و یقین کن پیروی از مکتب زهرا که این گوهر به روز حشر بی قیمت نمی ماند بخوان ازغربت بانوی گُل غم نامه ای، بلبل اگر چه درغم او بهر ما، طاقت نمی ماند عجب نبود «وفایی» ازسخن گفتن اگر افتد چوآید گریه از ره ،فرصت صحبت نمی ماند #سیدهاشم_وفایی

جان جهان باغ را آتش زدند وباغبان را می برند شدزمین گریان چومی دید آسمان را می برند یک طرف گل های باغ از غم گریبان می درند یک طرف با دست بسته باغبان را می برند پیش چشم لاله های باغ گلچینان چرا همره خود جلوه ی باغ جنان را می برند پشت درافتاده بانوی بهشت احمدی دوزخی طبعان امیر مومنان را می برند جان عالم برلب آمد باعث خلقت چودید عده ای با ریسمان جان جهان را می برند آی جبریل امین یکدم فرود آی وببین راز دارومحرم راز نهان را می برند دست عترت دامن پاک ولایت راگرفت دید چون سرمایه ی امن وامان را می برند تا که زهرا حافظ این بوستان سرمدی است کی« وفایی »طایر عرش آشیان را می برند #سیدهاشم_وفایی

#زمزمه #زمینه #قدیمی #سبک_فرشی_ندارم_تا_کنم_مهمان_نوازی با هر نفس آتش کشد از در زبانه افتاده پشت در زمین بانوی خانه انسیه الحورا دگر سیلی نمی خواست بازوی ریحانه کجا و تازیانه گشته رواق صورتش آیینه کاری دارد ز ضرب دست یک ظالم نشانه در کوچه ها پیش حسن مادر زمین خورد پشت و پناه حضرت حیدر زمین خورد آه و واویلا مظلومه زهرا عالم به پیش چشم او شد ای تیره و تار مادر یکی از دست خورد یکی زدیوار آه و واویلا مظلومه زهرا طوری زده بالا نمی آید صدایش شد قد و بالای حسن اینجا عصایش آه و واویلا.مظلومه زهرا گم کرده راه خانه را با چشم کم سو دستی به صورت دارد و دستی به پهلو آه و واویلا مظلومه زهرا افتاده ای در بستر و در اضطرابم می دانم آخر می کنی خانه خرابم زهرا یازهرا پهلو به پهلو می شود اما به زحمت مسمارِ در خیلی تورا کرده اذیت زهرا یازهرا با هر نفس سر واکند زخمِ تن تو گُل کرده صدها لاله بر پیراهن تو زهرا یازهرا با پهلویت لگ‌کرده بود آن لحظه مسمار مقتل نوشته صورتت خورده به دیوار زهرا یازهرا #قاسم_نعمتی

#غزل #مناجات_با_امام_زمان یا صاحب الزمان ارواحنافداک #وای_بر_حال_هم_اگر_از_تو_جدا_باشم_من همهٔ عمر گرفتار بلا باشم من شک ندارم همهٔ خواستهٔ تو این است لحظه‌ای هم که شده عبد خدا باشم من تا زمانی که دلم خانه این و آن است جا ندارد که پذیرای شما باشم من کاش می شد تن بی‌سر بکشم ناز تو را غرق خون یار شما چون شهدا باشم من تابه کی در پی گی‌سوی تو آواره شوم دردمندانه به دنبال دوا باشم من چِقَدَر غرقِ گنه بودم و تو می‌دیدی همه عمرم خجل از روی شما باشم من ای عزیز دل زهرا به کجا خیمه زدی زائر خیمه سبزت به کجا باشم من کاش می‌شد که به همراه تو یک فاطمیه میهمان حرم کرب و بلا باشم من جان آن مادر غم‌دیده و بی یار بیا به گرفتار میان در و دیوار بیا #قاسم_نعمتی

#نوحه_حضرت_زهراسلام_الله_علیها #نوحه_واحد_ای_وای_افتاده_مادر_دربین_بستر ای وای افتاده مادر- در این بستر- بی‌کس و یاور هر شب با دو چشم تر- می زندپرپر- درپیش حیدر کار زهرا_ هر شب آه ست خانه مگو _قتلگاه است یا زهرا یا زهرا _زهرا زهرا عصمت کبری است- یک تنه غوغاست- لشکر مولا است عالم با او پابرجاست -هرچه در دنیاست- مدیون زهرا است عرش خدا_ را قائمه ذکر حیدر- یا فاطمه یازهرا-یازهرا-زهرا این‌جا مادر را دیدند- آهش بریدند- نقشه کشیدند اما عصر عاشورا -زینب کبری -بی‌کس و تنها کربلا نه -چهل منزل نامحرم‌ها- دور محمل یازهرا یازهرا _زهرا #قاسم_نعمتی #نوحه_واحد

بسم الله الرحمن الرحیم #فاطمیه روضه کوچه اصل اسماء خدا از قبل خلقت  فاطمه است فصل پیوند نبوت با امامت فاطمه است هر کمالی از امامان از تجلی‌های اوست لطف‌ها زهرا، کرم زهرا، محبت فاطمه است فیض می‌بُرد از حضورش ، جبریل و می‌نوشت عِلم زهرا، معرفت زهرا و حکمت فاطمه است شیعه اینک امتداد همت دیروز اوست فتح زهرا ، رزم زهرا ، استقامت فاطمه است فاطمه در صبر  در غیرت  در اندیشه علیست مرتضی در عشق  در حق  بی‌نهایت فاطمه تا که پرسیدند پشتت کیست مَردِ بی‌ زره پاسخش می‌داد مولا _غرق حیرت_ فاطمه است گرچه  مسکین و فقیریم و اسیر اما چه غم ای خیال ما همیشه باش راحت، فاطمه است ظاهراً بر چادر خود آنکه می‌زد وصله و... باطناً می‌دوخت ما را بر ولایت فاطمه است آنکه دارد آب می‌گردد نفَس پشت نفس اینکه می‌گوید علی ساعت به ساعت فاطمه است آنکه پیشش می‌کشد از او  خجالت مجتبی‌ست اینکه اما از علی دارد خجالت فاطمه است زیر لب می‌گفت نامرد اینکه داری میزنی بین این کوچه به شدت  بی مروت فاطمه است کار این خانه ولی یک روز هم تعطیل نیست با همین زخم کبود روی صورت فاطمه است (حسن لطفی ۴۰۳/۰۸/۲۲)

بسم الله الرحمن الرحیم #فاطمیه روضه کوچه امام حسن علیه السلام تو کوچه‌ها خدا خدا کردم من التماسِ بی‌حیا کردم مادر من زیر کتک‌هاش بود مادرمو ازش جدا کردم نشد نذارم بزنه بد زد وقتی شنید علی ، مجدد زد خودم رو روی مادر انداختم با گریه بابا رو صدا کردم چشاش سیاهی رفت و اُفتادش چشام سیاهی رفت و اُفتادم میون گرد و خاکای کوچه تا نفسش بیاد دعا کردم فایده نداشت که قد کشیدم آه چه حرفایی نگم شنیدم آخ چادرشو از زیر پاهای مغیره وقتی که رها کردم چشام دیگه دو کاسه‌ی خونه دلم خوشه بابا نمی‌دونه داغی نشسته روی این شونه شونمو تا براش عصا کردم روضه‌ی کوچه درد ِسر داره کی از دل حسن خبرداره مادر دلش خوشه پسر داره روضه‌مو تو سینه به پا کردم (حسن لطفی ۴۰۳/۰۸/۲۲)

محبوبه ی خدا (تقدیم به حضرت زهرا سلام الله علیها) ***************** چه روزگارِ خوشی داشت در مدینه علی که دلخوشیِ جهان بود بینِ خانه ی او تمامِ شهر به حسرت نشسته بود آری برای زندگیِ گرم و عاشقانه ی او زمین نداشت به خوشبختیِ علی مردی کسی که هستیِ عالم در اختیارش بود بهشت گوشه ای از خانه اش اقامت داشت شهی که فاطمه بانوی خانه دارش بود سخن چگونه بگویم به وصفِ آن خانه که بود عرشِ خداوند در دلش مستور علی و فاطمه ، نه سال ساکنش بودند نشسته بود در این خانه نور محضرِ نور کنارِ فاطمه اینجا غمی نداشت علی هر آن چه بود دلش راضی از دقایق بود نگاه بر رخِ محبوبه ی خدا می کرد به جز خدا که بداند ؟! چقدر عاشق بود چقدر عشق و محبت میانِ آن ها بود چقدر زندگیِ این دو نور زیبا بود تمامِ لذّتِ دنیای جانشینِ نبی به لحظه های نشستن کنارِ زهرا بود چه روز های خوشی را کنارِ هم بودند چقدر علّتِ لبخندِ یکدگر گشتند گذشت ، تا که حسن را خدا به آنها داد وَ این دو عشقِ خدا ، مادر و پدر گشتند چگونه وصف کنم عشقِ حیدری که نبود در آسمان و زمین عاشقی همانندش چگونه شرح دهم حالِ خوبِ مولا را کنارِ احمد و زهرا و چار فرزندش عجیب غرقِ شعف بود زندگانیِ او حسین داشت، حسن داشت ، خنده بر لب داشت وَ می گرفت در آغوش دخترانش را برای زینتِ خود این پدر دو زینب داشت فرشتگان همه می آمدند روی زمین به شوقِ دیدن اعضای خانواده ی او نهفته بود همه رزقِ آسمان و زمین درونِ سفره ی بی زرق و برقِ ساده ی او زِ بس که زندگی اش عاشقانه بود علی صفای خانه ی او آرزوی مردم بود چقدر معجزه دیدند از درش اما میانِ مردمِ این شهر معرفت گم بود هزار حیف حسودانِ شهرِ پیغمبر نظر زدند همین زندگیِ زیبا را نشاطِ قلبِ علی را بدل به غم کردند همین که پیشِ نگاهش زدند زهرا را قرار بود دوباره پدر شود ، که نشد تمامِ آرزویش رفت ناگهان بر باد چه شد به پشتِ درِ خانه ؟ فضه می داند چه شد که عشقِ علی بارِ شیشه اش افتاد؟ قرار بود که گهواره را درست کند چه شد که ساخت برای عزیزِ خود تابوت؟ همان علی که حریفی نداشت وقتِ نبرد زدند فاطمه اش را ! چه کرد ؟ صبر و سکوت سکوت کرد که باشد صدای دین خدا و خواست تا که بماند نشانی از اسلام کسی به غیر علی ، مردِ این اطاعت نیست قسم به حق که همین است ویژگیِ امام هماره لعنِ خدا می رسد برآن جمعی که دلخوشیِ دلِ این امام را بردند همان جماعتِ پستی که هیزم آوردند و اهل بیتِ نبی را به خانه آزردند هزار مرتبه باید کِشَند بر دارش خلیفه ای که جهان را کشید سمتِ گناه همان کسی که به دختِ نبی جسارت کرد همان که نعره کشید : حَسبُنا کِتابَ الله به اذنِ حضرتِ معبود می رسد روزی که منتقم برسد از ره و رجز خواند تقاصِ مادرِ خود را بگیرد از آن ها و غاصبانِ فدک را خودش بسوزاند قیامِ مهدیِ موعود چون شود آغاز تمام می شود ایّام غربتِ حیدر در انتظار ظهورند شیعیان زیرا ظهورِ اوست شفابخشِ سینه ی مادر ************* رضا یزدی اصل #ایام_فاطمیه_سلام_الله_علیها #امیر_المومنین_علیه_السلام #حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها

گل در آتش از مجموعه شعر ریحانه بهشت ----------- باغبان در باغ بود و باغ را آتش زدند باغ را در پیش چشم لاله ها آتش زدند آه ازین غم کشتی اَمن ولایت را خَسان در میان موج خون با ناخدا آتش زدند آتش افروزان گلچین در حصار شعله ها غنچه را چیدند و گل را هم جدا آتش زدند هست و بود مرتضی یک لاله بود آن هم بسوخت یعنی آن که هرچه بود از مرتضی آتش زدند کاش می آمد ، وَ می پرسید از آنان مصطفی مَهْبَط وَحیِ الهی را چرا آتش زدند خانه ی زهرا به یثرب سوخت امّا بنگرید خیمه ی اولاد او را کربلا آتش زدند باغ را در سوختند آنگاه «یاسر» بی امان نخل هستی را ز کین سر تا بپا آتش زدند ** محمود تاری «یاسر»