شیخ را صومعه در رهنِ شراب است امروز بر در می‌کده در چنگ و رُباب است امروز آن‌که در می‌کده دی مُنکرِ مِی نوشان شد در خراباتِ مُغان مَست و خراب است امروز از مِی ای شیخ مرا توبه چه می‌فرمایی توبه موقوف که ایّامِ شَباب است امروز نرگس از غایتِ مستی سَرِ ساغر دارد قدحِ لاله پُر از باده‌ی ناب است امروز من چه خون کرده‌ام ای خونِ مَنَت در گردن چشمِ خون ریز تُو در عینِ عِتاب است امروز بنشین تا نفَسی با تو به هم بنشینیم آخ ای عُمر چه هنگامِ شتاب است امروز بس که دوش ابن حسام از غمِ عشقت بگریست مردم دیده‌ی او غرقه‌ی آب است امروز #ابن_حسام_خوسفی @jargeh

آن‌جا که کُشتگانِ تُو دَعویِ خون کُنند چَشمِ تُو بَر مَقاله‌ی ایشان گُواه باد... #ابن_حسام_خوسفی @jargeh

بلبل از شاخ گل افتد به زمین از مستی گر سحر بوی خوشت جانب گل‌زار آرند سخت بی‌چشم تو در عین خمارم، ای کاش یک دو جامم ز در خانه‌ی خمّار آرند... #فروغی_بسطامی @jargeh

✔️ #سرهنگ_تبریزی 📚 لغتنامه #دهخدا [ س َ هََ گ ِ ت َ ] (اِخ) نامِ او حسن‌خان از نُجبای #تبریز و آباء و اجدادش در آن ولایت معروف و سلسله‌ی ایشان به سرداری و کلانتری مشهور و خودِ او خدمت‌گذار نایب السلطنه بود و منصب #سرهنگی داشته است... سرهنگ را طبعی خوش است و گاه به #غزلیات می‌پرداخته؛ از او است: هر کس #حرام گفت حلالش نمی‌کنم با چون تویی نشستن و خوردن شراب را (از مجمع الفصحاء ج ۲، ص ۱۸۳) @jargeh

فَغان از آن دو سیَه زُلف و غَمزِگان که هَمی بِـدیـن زِرِه بِـبُـری و بِـدان زِ رَه بِـبَـری #عنصری_بلخی @jargeh

تا بر آن عارِضِ زیبا نظَر انداخته‌ایم خانه‌ی عقل به یک بار بَرانداخته‌ایم بر دلِ ما دگر آن یارِ #کمان_ابرو تیر گو: مَیَنداز، که ما خود سپر انداخته‌ایم هیچ شک نیست که: روزی اثری خواهد کرد تیرِ آهی که به وقتِ #سحر انداخته‌ایم ای که قصدِ سَرِ ما داری، اگر لایقِ تُست بِپَذیرش، که به پای #تُو در انداخته‌ایم به جفا از درِ خود دور مگردان ما را تا بجوییم دلی را که در انداخته‌ایم قدرِ خاکِ درت این‌ها چه شناسند؟ که آن توتیاییست که ما در بَصَر انداخته‌ایم #اوحدی رازِ خود از خَلق نمی‌پوشاند گو: ببینید که ما #پرده در انداخته‌ایم 🖼 مزارِ #اوحدی_مراغه‌ای / شهرستان #مراغه / استان #آذربایجان_شرقی @jargeh

به حرفِ دوستان از دستِ من، دامَن مَکش هر چند به ساحل گُفته‌اند از صحبتِ دریا بپرهیزد #فاضل_نظری @jargeh

شبی زِ زلفِ تُو گفتم به دل حدیثی؛ گفت به عمرِ #کوتهِ خود بسته‌ای امیدِ #دراز به سینه #سوزِ تُو بِنهُفتم و ندانستم که #کشف_راز کند آبِ دیده‌ی #غماز #نامی_کاشانی @jargeh

خدشه‌ای در تو نیست؛ اما من... در منِ پیرمرد اِشکالی‌ست؛ چوب‌خطی که از تُو پُر شده‌است، سی و اندی‌ست از خودم خالی‌ست! روز، هر شب درونِ من خواب است؛ صبحِ فردا مُسلّماً ابری‌ست؛ پشت این ماهْ بی‌چراغی‌هاست؛ گریه ته مانده‌های خوشحالی‌ست! سُرفه همراهِ عمر می‌گذرد؛ سینه‌ام خلطِ ناگواری‌هاست؛ سال تا سالِ من نفس تنگی‌ست؛ نفسی هم که می‌کشم، سالی‌ست! بی هوا می‌پرانی‌ام به هوا؛ کیش هم می‌کنی که دور شوم؛ سنگ هم پَرت کن! تُو هر سنگی، که به من پرت می‌کنی بالی‌ست!  سرِ هر سفره‌ای که چیده شدی، تلخی‌ات سهمِ کاسه‌ی من بود؛ یک وجب آش روی روغن بود؛ دست‌پُختت هنوز هم عالی‌ست! وزنه‌ای نیستم که بَرداری؛ عددی نیستم که بشماری؛ به شمارِ کسی نمی‌آیم؛ طبل، یک اختراعِ تو خالی‌ست! حالی از من نپرس؛ بد حالم! خوب شو، خوب می‌شود حالم؛ آااخ دستم، دلم، پرم، بالم... حالِ بد هم برای خود حالی‌ست! #حسین_صفا @jargeh

🌊 بحرِ عشق 🌊 ما به دِل شادیم، از باغ و بهارِ ما مَپُرس در جهانِ عشق زادیم، از دیارِ ما مپرس وقتِ ما آیینه‌ی رُخساره‌ی معشوقِ ماست حُسنِ روی او نِگر از روزگارِ ما مپرس دوش در یک بَزم با او تا سحر #مِی خورده‌ایم نرگسِ مَخمورِ او بین، از خُمارِ ما مپرس چشمِ گریان آوریم و جانِ پُر حسرت بریم دیگر از آغاز و از انجامِ کارِ ما مپرس قصّه‌ی ما را - نظیری - نیست هرگز انتها بحرِ بی پایانِ عشقیم از کِنارِ ما مپرس 🖊 #نظیری_نیشابوری 🌐 برونند زین جَرگه هُشیارها...

ای نوش‌لب که بوسه به ما کرده‌ای حرام گر خونِ ما چو #باده بنوشی حلالِ تُـو یاران چو گُل به سایه‌ی سرو آرمیده‌اند مـا و هـوای #قامتِ بـا #اعتدالِ تُـو 🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲 #رهی_معیری @jargeh

✔️ دیشب محفلی بود و استادی درباره‌ی دل‌نبستن به لذت‌های تکراری و محدود دنیا و پیوستن به محبوبی که بی‌پایان و همیشه نو است، صحبت می‌کردند؛ میانِ صحبت‌ها ابیاتی زیبا از #دیوان_شمس جلال الدین #مولوی خواندند: بغداد همانَست که دیدی و شَنیدی رو دل‌بَرِ نو جو، چو در بَندِ قَدیدی زین دیگِ جهان یک دو سه کف‌گیر بخوردی باقی همه دیگ آن مزه دارد که چَشیدی 🖼 میدانِ التحریر (آزادی) بغداد 🔹 قَدید: گوشتی که جهتِ نگه‌داریِ بلند مدت خشک می‌کردند؛ کنایه از هر چه #ماندگار باشد. @jargeh

دِلم از صُحبتِ #شیراز به کُلّی بگرفت... #سعدی @jargeh

ای سینه که دَردمندی از غَم هم زانوی غَم دَوات جویَم دردِ تُو جراحتی است ناسور از زخمِ اجل شفات جویم #خاقانی ------------------------------------------------ 🔹 ناسور: زخمِ عمیق و عفونی که امید زیادی به بهبودی‌اش نیست! @jargeh

✅ #چند_دقیقه_مطالعه 🔸 بررسی محتوای کنایه‌های غزلیات منزوی 🌐 https://dehkhoda.karaj.iau.ir/article_533135.html 🌐 http://ensani.ir/fa/article/download/441273 🔹 #چکیده #کنایه یکی از مهم‌ترین و تأثیر گذارترین عنصرهای زیبایی سخن است که اکثر شاعران به آن توجه داشته و به تناسب سخن خود از آن بهره‌ی کافی برده اند. یکی از این شاعران #حسین_منزوی است؛ او که خود، به خوبی زبان را می‌شناسد و با زبان نرم و لطیف شعرش دل و جان مخاطبش را #تسخیر می‌کند، برای ارتباط بیشتر با خواننده، کنایه را نیز به طرز ماهرانه، به خدمت کلام می‌گیرد. در بررسی غزلیات #منزوی، به این نکته پی می‌بریم که او سنت‌های بومی و کهن و آداب و رسوم و باورهای عامه را خوب می‌شناسد و با استفاده از آن‌ها و آمیختن این باورهای دیرینه‌ی کهن سرزمینمان، با زبان امروزی توانسته کنایه‌های بسیار زیبایی خلق کند که نه تنها به پیچیدگی کلامش منجر نشده، بلکه زبانِ گیرا و دل‌نشین او را مردم پسندتر ساخته است. جان مایه‌ی کنایه‌های منزوی، مسایل سیاسی و اجتماعی و عاطفی و در مواردی مربوط به زندگی روزمره است که برخی از فرهنگ گذشته وام گرفته شده و برخی دیگر مربوط به فرهنگ #معاصر است. این مقاله می‌کوشد تا زاویه‌ای از زوایای #کنایات منزوی را که با #اندام‌های_بدن پیوند دارد واکاوی نماید. @jargeh

#قطار می‌رود تُو می‌روی تمامِ ایستگاه می‌رود و #من چه‌قدر ساده‌ام که سال‌های سال در انتظارِ #تو کنارِ این قطارِ رفته ایستاده‌ام و هم‌چنان به نرده‌های ایستگاهِ رفته تکیه داده‌ام... 🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹 #قیصر_امین‌پور (۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ - ۸ آبان ۱۳۸۶) @jargeh

چون سرو در #مقام_رضا ایستاده‌ام آسوده خاطرم ز بهار و خزانِ خویش #صائب_تبریزی @jargeh

آن‌ها که در #مقام_رضا آرمیده‌اند کُفرانِ نعمت است بهشت آرزو کنند #صائب_تبریزی @jargeh

پیاله گیر ز دستم که رفت کار از دست #کرشمه_بازی ساقی ز مَـن رُبـود مَـرا #اقبال_لاهوری 🌐 مطالعه‌ی کتابِ «ستاره‌ی شرق»؛ زندگی و اندیشه‌های محمد اقبال لاهوری @jargeh

شب که جوی نُقره‌ی مهتاب بیکرانِ دشت را دریاچه می‌سازد، من شراعِ زورقِ اندیشه‌ام را می‌گشایم در مسیرِ #باد؛ شب که آوایی نمی‌آید از درونِ خامُشِ نیزارهایِ آب‌گیرِ ژرف، من امیدِ روشنم را هم‌چو تیغِ آفتابی می‌سُرایم #شاد؛ شب که می‌خواند کسی نومید من ز راهِ دور دارم چَشم با لبِ سوزانِ خورشیدی که بامِ خانه‌ی همسایه‌ام را گرم #می‌بوسد؛ شب که می‌ماسد غمی در باغ من ز راهِ گوش می‌پایم سُرفه‌هایِ #مرگ را در ناله‌ی زنجیرِ دستانم که #می‌پوسد . ▪️ زندانِ موقتِ شهربانی ▪️ ۱۳۳۲ [هـ . ش] #احمد_شاملو 🔘 شِراع: بادبان / زورق: کشتی کوچک، قایق @jargeh

گفتم به پیشِ تیرِ غمَت دل سپر کنم پیکانِ #غمزه‌ی تُـو ز پـولاد بگـذرد بر هر که بُگذری بِبری جانش ای عجب سروی و #سرو هم‌چو تو #آزاد بگذرد شیرینْ به ناز خُفته و در شرطِ عشق نیست گـر خواب بـر دو دیـده‌ی #فرهاد بُـگذرد #نزاری_قهستانی 🖼 آرامگاه #نزاری / #بیرجند ✔️ مجموعه مقالاتِ همایش ملی نقد و تحلیل زندگی، شعر و اندیشه‌ی حکیم نزاری قهستانی، دانشگاه بیرجند، سال ۱۳۹۳ @jargeh

✔️ أُریدُ أَنْ لا أُرید ... همه رنج‌ها از آن می‌خیزد که چیزی خواهی و آن مُیسّر نشود؛ چون نخواهی رنج نماند... 📚 فیهِ ما فیه/ فصلِ سی‌ام / #مولوی @jargeh

از چار چیز مَگذَر، گر عاقلی و #زیرک اَمن و شرابِ بی‌غش، معشوق و جای خالی #حافظ @jargeh