eitaa logo
آیات و روایات اجتماعی
2.4هزار دنبال‌کننده
123 عکس
43 ویدیو
0 فایل
نقدها + پیشنهادات + ارسال آیات و روایات اجتماعی جالب + تحلیل های اجتماعی شما: @yahadi71 شیوه کار: https://eitaa.com/AyatRevayatEjtemai/3 فهرست مطالب: https://eitaa.com/AyatRevayatEjtemai/4 سایر فیش های مطالعاتی پراکنده: @Fishha
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 ماجرای انقلابی یا ضد انقلاب بودن علامه طباطبایی و تفاوت مشی او با حضرت امام (بخش اول) 🔺این روزها به مناسبت رحلت و بزرگداشت (ره) باز بحث انقلابی بودن یا نبودن ایشان و نسبتشان با انقلاب مطرح شده و هر کس استفاده خودش را میکند، انقلابی او را میداند و مخالف جمهوری اسلامی هم او را . اما واقعیت ماجرا چیست؟ 🔺در اینکه علامه طباطبایی عمیقا معتقد به و است هیچ شکی وجود ندارد؛ ایشان بزرگترین شاهد بر این مطلب است. براساس گزارشی که از دیدارش با علامه نقل میکند، روشن میشود که علامه عمیقا معتقد به اصل و کم کاری شیعه در این زمینه بوده است: ➕«در سالهاى حدود 46 يا 47 ...در مشهد جلسه‌اى با مرحوم علّامه‌ى طباطبايى داشتيم... موضوعِ مورد بحث در جلسه، قضاياى مبارزات و بزرگوار بود... ▫️در مقطعى از بحث، ايشان نكته‌اى ايراد فرمودند كه من آن را يادداشت كردم و حتّى در سالهاى 56 و 57 كه بنده در تبعيد بودم، در نامه‌هايى كه به بعضى از جاها مى‌نوشتم، آن نكته را بدون ذكر نام مبارك علّامه مى‌آوردم. آن نكته اين است كه ايشان بعد از ساعتهاى طولانى كه بحث شده بود فرمودند: ▫️«جاى شك نيست كه انجام گرفته است.» آن تقصير، همين بود؛ و اداره‌ى كشور و مسأله‌ى و و غيره.» 18/12/1375 🔺سوال مهم این است که اگر ایشان معتقد به اسلام اجتماعی و سیاسی است، پس چرا از ایشان هیچ جدی ای نمیبینیم؟ چرا با همراهی ندارد؟ 🔺مسئله مهم در تفاوت ایشان با حضرت امام است. علامه معتقد بود با سبک و مشی امام، این حرکت به نتیجه نخواهد رسید و انقلابی رخ نمیدهد بلکه فشار بر شیعه بیشتر خواهد شد. خب مگر سبک امام چه بود؟ 🔺، بود، اینکه مردم بیدار شده و علیه استبداد و استکبار قیام کنند. ریشه این راهبرد در و بود. امام اعتقاد عجیبی به داشت. 🔺مشکل حضرت علامه دقیقا همینجا بود، شواهد و تجربه های تاریخی مانند و و حتی اتفاقات و بی وفایی مردم نسبت به اهل بیت، به ایشان اجازه نمیداد که به اعتماد کند لذا با حرکت امام همراهی نمیکند چون اعتقاد داشت به نتیجه نخواهد رسید. البته بسیاری از شخصیت های بزرگ در آن عصر چنین نگاهی داشتند. آیت الله خامنه ای نقل میکنند: ➕«پدرم با مرحوم علامه طباطبایی خیلی دوست بودند، ساعت ها در منزل پدرم می‌نشستند و با یکدیگر صحبت می‌کردند… من به عنوان یک طلبه جوان، درباره مسایل مبارزه با ایشان بحث می‌کردم و می‌گفتم: شما چرا در این فضای مبارزه وارد نمی‌شوید؟▫️ایشان می‌گفتند:… ما در برهه‌ای از زمان می‌توانستیم تأثیر بگذاریم -مرادشان زمان و بدو ورود بود- ولی واقع شد که آن وقت، این کار تعقیب نشد؛ اما دیگر حالا وقت گذشته است و فایده‌ای ندارد… این به نتیجه‌ای نخواهد رسید و این نظامی که ما می‌بینیم بر سر کار است، با این حرفها و با این یک ذره و دو ‌ذره، از بین نخواهد رفت. ▫️شما ببینید، عالم روشن بینی مثل علامه طباطبایی –که دیگر در مورد روشن بینی و آگاهی ایشان، هیچ‌کس شک ندارد– تعبیرش از ، این طوری بود که می‌گفت !» حوزه و روحانیت در آیینه رهنمودهای مقام معظم رهبری،ج1،ص56 ➕«در دوران مبارزات قبل از پيروزى انقلاب، به بعضى كسان میگفتيم: «شما كه به حكومت اسلامى و نظام اسلامى عقيده داريد و قبول داريد كه اسلام از ما يك جامعه اسلامى میخواهد، پس چرا اقدام نمیكنيد؟ ▫️وظيفه‏ ما كه فقط عمل فردى و نماز و روزه و طهارت و نجاست نيست!» میگفتند: «فايده ‏اى ندارد. چه فايده ‏اى دارد؟ نمیبينيد دشمن چطور مسلط است!»26/5/1371 🔺البته در ابتدای نهضت تا پیش از تبعید حضرت امام در سال 43 که بیشتر حاکم بود، بروزاتی اجتماعی از علامه دیده میشود مثلا در برخی جلسات که حضرت امام ترتیب میداد شرکت داشت یا برخی جلسات در منزل ایشان برگذار میشد و برخی ها توسط ایشان نیز به امضا میرسید 🔺اما از سال 43 به بعد که امام تبعید شد و طیف زیادی از روحانیون و انقلابی ها دستگیر شدند و عملا مبارزه وارد فضای جدیدی شده بود، تقریبا یا اثری از بروز اجتماعی علامه دیده نمیشود یا بروزات ایشان قابل توجه نیست چرا که ایشان اگر امیدی به نتیجه دادن این حرکت تا اینجا داشت، از اینجا به بعد دیگر امیدش ناامید شده لذا خود را کنار میکشد. 💢 اندیشه اجتماعی متفکران مسلمان👇 https://eitaa.com/joinchat/1389690894C341de0b3be
💠 نحسی روزگار یا مجازات اعمال؟ 🔺حسن بن مسعود نقل میکند: روزی به محضر (ع) رفتم، در حالی که انگشتم آسیب دیده بود. همچنین یک سوارکار نیز به من برخورد کرده و شانه‌ام آسیب دید. علاوه بر این، بخشی از لباسم نیز در شلوغی جمعیت پاره شده بود. 🔺خطاب به آن روز گفتم: «براستی که روز و هستی! خدا مرا از شرّ تو حفظ کند.» امام هادی(ع) فرمود: ای حسن! تو که با ما رفت و آمد داری، چرا خودت را به گردن یک [=روزگار] می‌اندازی؟! (يَا حَسَنُ! هَذَا وَ أَنْتَ تَغْشَانَا تَرْمِي بِذَنْبِكَ مَنْ لَا ذَنْبَ لَه؟‏) 🔺حسن میگوید: با این جمله حضرت، عقلم سر جایش آمد و فهمیدم که اشتباه کرده ام. لذا گفتم: ای مولای من! ، خدا مرا ببخشد. 🔺امام فرمود: ای حسن! گناه روزها چيست كه شما هر وقت خود اشتباه کرده و گرفتار میشوید، به روزگار داده و آن را مینامید؟ (يَا حَسَنُ! مَا ذَنْبُ الْأَيَّامِ حَتَّى صِرْتُمْ تَتَشَأَّمُونَ بِهَا إِذَا جُوزِيتُمْ بِأَعْمَالِكُمْ فِيهَا؟) گفتم: برای همیشه از خداوند کرده و این من است. 🔺امام فرمود: ▫️به خدا قسم [این عذرخواهی ظاهری یا این دشنام ها] سودی برای شما ندارد. وقتی کسی یا چیزی که تقصیر و گناهی نکرده را می‌کنید، قطعا خداوند نیز شما را میکند. لذا باید این شیوه را واقعا رها کنید. (وَ اللَّهِ مَا يَنْفَعُكُمْ وَ لَكِنَّ اللَّهَ يُعَاقِبُكُمْ بِذَمِّهَا عَلَى مَا لَا ذَمَّ عَلَيْهَا فِيهِ) ▫️ای حسن! مگر نمی‌دانی که و و مکافات عمل در دنیا و آخرت، بدست ، اوست که دیر یا زود، جزای اعمال انسان را می‌دهد؟! (أَ مَا عَلِمْتَ يَا حَسَنُ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْمُثِيبُ وَ الْمُعَاقِبُ وَ الْمُجَازِي بِالْأَعْمَالِ عَاجِلًا وَ آجِلا؟) 🔺عرض کردم: بله مولای من! امام فرمود: دیگر این را تکرار نکن و حوادث ناگوار را به گردن نینداز! و در مورد یعنی حوادث خوب و بدی که در زندگی رخ می‌دهد، نقشی برای نحس بودنِ روزها قائل نشو! (لَا تَعُدْ وَ لَا تَجْعَلْ لِلْأَيَّامِ صُنْعاً فِي حُكْمِ اللَّه‏) 📚 تحف العقول، ج1، ص482. 📌پ.ن1: آیت‌الله (19/10/1373) این مسئله را چنین توضیح میدهند: ▫️«روزها پى‌درپى ميگذرند. همه‌ى روزها هم از لحاظ وضع طبيعى در اين گيتى يكسانند، ولى بعضى از روزها به خاطر كه بسيارى از آن تقديرات هم با رقم زده ميشود، وضع خاصى پيدا ميكنند. ▫️يك روز ميشود روز كه همه‌ى تاريخ و همه‌ى بشريّت، از فيض فداكاريهاى آن روز بهره و سهم ميبرند. روزى به نام عاشورا كه هيچ ستمگرى از آن سود نديده است، خيلى باارزش است. درواقع هميشه ستم‌كشيدگان و ، از خاطره‌ى عاشورا سود و بهره گرفته‌اند؛ امّا چرا چنين شد؟ ▫️چون آن حادثه‌ى عظيم و آن فداكارىِ بزرگ، از شخصِ مطهّر و مقدّس معصوم(عليه السّلام) و همراهان و ياران او تراوش كرد. عاشورا را آنها عاشورا كردند و به آن عظمت بخشيدند... ▫️يك روز هم ميشود روز كه آنجا هم به اراده و ، آن عظمت را پيدا ميكند. ايام گوناگونى در تاريخ، از اين قبيل داريم. البتّه روزهايى هم كه شخصى - يك شخص مؤثّر - در آن روزها اراده‌ى سوئى انجام ميدهد؛ يا يك و جمعيّت، و سستى از خود نشان ميدهد، در تاريخ مشخّص ميشود و ميماند. ▫️اين قِسْم روزها، هستند. مردم غالباً چنين روزهايى را ميكنند، در حالى كه روزها گناهى ندارند. گناه از آنِ كسانى است كه روزها را با يا خودشان مستحقّ كردند. ▫️فرض بفرماييد آن روزى كه در اين كشور يك عدّه نشستند و را بر گُرده‌ى اين ملّت مسلّط كردند، روز و بدى است. نحوست اين روز براى خاطر كارى است كه آن عدّه انجام دادند... كسانى كه آن روز و روزهاى مانند آن را ميشناسند، آنها را ميكنند؛ در حالى كه لعنت متعلّق به كسانى است كه آن كارها را انجام دادند. ▫️روزها كه ندارند... اين جريانات و حركتها، است. همه جاى تاريخ پر از نشانه‌هاى بر نوارِ گذراى ايام و ليالى است. اين، ما را زياد ميكند.» 📌پ.ن2: به صورت تفصیلی به این بحث پرداخته اند. رک: الميزان، ج‏19،ص71، تحت عنوان «كلام في سعادة الأيام و نحوستها و الطيرة و الفأل في فصول‏» 💢 آیات‌ و‌ روایات‌ اجتماعی|👇 https://eitaa.com/joinchat/269877266Cf07fc0f3c9
💠 قاعده «از كوزه همان برون تراود كه در اوست» (بخش اول) 🔰 آیه 84 سوره اسرا: هر كس براساس خود عمل میكند. (كُلٌّ يَعْمَلُ عَلىٰ شٰاكِلَتِه) 🔰ذیل آیه شریفه به چند نکته میتوان اشاره کرد: 1️⃣ نکته اول: تعریف شاکله 🔺 میگوید: «شاكله» از ماده شكل، به معناى بستن پاى چارپاست و آن طنابى را كه با آن پاى حيوان را مى‌بندند، «شِكال» گويند. لذا «» را به معناى خلق و خوى دانسته اند، چون انسان را محدود و مقيد کرده و نمیگذارد درآنچه میخواهد، آزاد باشد، بلكه او را وادار میسازد تا به مقتضا و طبق آن اخلاق، رفتار كند. 2️⃣ نکته دوم: تاثیر و تاثر «عمل»، «اخلاق»، «ذات» و «محیط اجتماعی» و ساخت «شاکله انسانی» 🔺 در المیزان میگوید: ▪️آيه شریفه، عمل انسان را مترتب بر شاكله او دانسته، بدين معنا كه عمل هرچه باشد، متناسب با اخلاق آدمى است،چنانچه گفته‌اند: «از كوزه همان برون تراود كه در اوست» ▪️پس رابطه «شاكله با عمل»، نظير «روح با بدن» است. لذا ميان «» با «» رابطه خاصى است. به همین جهت افعال انسان های ترسو و شجاع یا جواد و بخیل یکسان نیست. ▪️همچنین ميان «صفات درونى» با «نوع تركيب بُنيه بدنى» ارتباط خاصى است. لذا برخی مزاج ها خیلی زود عصبانى شده و یا برخی ديگر، شهوت شكم و غريزه جنسى در آنها زود فوران کرده و آنها را بى‌طاقت مى‌سازد. ▪️همچنین است ساير ملكات انسانی كه دراثر اختلاف مزاج ها، رفتار و اعمال آدمی متفاوت خواهد بود، برخی را خیلی سریع به عملی وا میدارد و برخی دیگر به كندی و آرامی رفتار خواهند کرد. 📍آیات و روایات اجتماعی|عضو شوید📍
آیات و روایات اجتماعی
💠 قاعده «از كوزه همان برون تراود كه در اوست» (بخش اول) 🔰 آیه 84 سوره اسرا: هر كس براساس #ساختار_روا
💠 قاعده «از كوزه همان برون تراود كه در اوست» (بخش دوم) 2️⃣ ادامه نکته دوم: 🔺 در ادامه میگویند: تا اينجا به ارتباط بین «»، «» و «» پرداختیم اما در اینجا نوع دیگری از ارتباط ميان اعمال و ملكات آدمى با اوضاع و شرایط اجتماعی نیز وجود دارد که این عامل، خارج از ذات آدمی است. 🔺این عامل جدید که در صدور افعال انسانی میتواند اثر جدی داشته باشد، چیزی نیست جز همان «آداب، سنن، رسوم و عادت هاى تقليدى» که به نحو عام میتوان از آن به جمیع عوامل خارج از انسان یعنی «» اشاره کرد. 🔺محیط و ، هَیمنه خود را بر آدمی کرده تا آنجا که يك صورت جديدى در نظر انسان ایجاد میکند كه انسان از مخالفت با آن وحشت نموده و مخالفت با آن را «» تصور مى‌كند، لذا قهرا اعمالش را با محیط اجتماعی اش هماهنگ میسازد. 🔺بنابراین، «»، به معناى ساختار و بافت روحى جسمی انسان است كه در اثر وراثت، تربيت، محیط اجتماعى و... براى انسان شکل میگیرد، لذا انسان در حصار روحیات، ملکات نفسانی و باورهای درونی خویش است. 🔺با دقت در نکات بالا، دو مولفه اساسی، تعیین کننده شاکله انسانی است: 1. شخصیت و انسان: مانند وراثت 2. عادات و انسان: تاثیر و تاثر محیط اجتماعی، عمل انسانی و اختیار و اراده انسان که نتیجه اش میشود: ایجاد «ملکات نفسانی و خُلق و خُوی انسانی» 🔺به قرینه آیه قبل، معنای دوم از شاکله در اینجا محل بحث است. یعنی آیه در مقام هشدار به انسان هایی است که در شکل بخشیدن به شخصیت خویش، دقت لازم را بکار گیرند. 3️⃣ نکته سوم: اثر شاکله، به نحو اقتضاست یا علیت تامه؟ 🔺 در المیزان به این بحث اشاره کرده و میگویند: اثر بُنيه بدنى، صفات اخلاقى و محيط اجتماعى در اعمال و رفتار انسان، در حد است، نه عليت تامه. 🔺به اين معنا كه خلق و خوى هر شخص، هيچ وقت او را مجبور به انجام کاری نمیکند، به نحوی که عمل انسان از اختیاری بودن خارج شود. مثلا شخص عصبانى، در عين عصبانیت، میتواند از انتقام، صرف نظر کند. 🔺در واقع انسان در کانال شاکله اش حرکت میکند، اما . با اختیار خود این مسیر را انتخاب میکند. لذا قطعا انتخاب و رفتار آدمی، متناسب و با شاکله اوست و این نافی اختیار انسان نیست. 🔺به لحاظ فلسفی، تمام کنش های انسانی باید با شاکله اش دارای باشد، اما این فرآیند جبری نیست بلکه اختیار نیز داخل در همین فرآیند تعریف میشود. 🔺به عبارت دیگر: در آیات قبل، مومنان مورد تمجید و ظالمان مورد نکوهش قرار گرفتند و در این آیه علت رفتار متفاوت انسان ها، به شاکله آنها گره زده شد. اساسا مدح و مذمت انسان ها بر اساس شاکله شان، درصورتی صحیح خواهد بود که در ساختن آن شاکله و ملکات نفسانی، موثر و دارای و باشند. 🔺پس انسان در این مسیر مجبور نیست. البته گاهى اثر محیط اجتماعی، آنچنان ريشه‌دار و عمیق مى‌شود كه ديگر اميدى به از بين رفتن آن نمى‌ماند، چرا که در اثر مرور زمان، ملكات يا رذایل و يا فضائلی در قلب رسوخ پيدا میکند لذا تغییر آن امری بسیار دشوار خواهد بود. 🔺به همین دلیل خدای متعال میفرماید: «إِنَّ اَلَّذِينَ كَفَرُوا سَوٰاءٌ عَلَيْهِمْ‌ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لاٰ يُؤْمِنُونَ / خَتَمَ اَللّٰهُ عَلىٰ قُلُوبِهِمْ وَ عَلىٰ سَمْعِهِمْ وَ عَلىٰ أَبْصٰارِهِمْ غِشٰاوَةٌ». ادامه دارد... 💢 آیات‌ و‌ روایات‌ اجتماعی | https://eitaa.com/joinchat/269877266Cf07fc0f3c9
💠 کلید محبوبیت نزد مردم (بخش اول) 🔰 خدای متعال در آیه 96 سوره مریم به فرمول، نسخه و نزد مردم اشاره کرده و میفرماید: ➕کسانی که آورده و انجام دهند، به زودی خدای رحمان برای آنها، [در دل ها] قرار میدهد. (إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمٰنُ وُدًّا) 🔰در ذیل این آیه شریفه به چند نکته میتوان اشاره کرد: 1️⃣ نکته اول: مطلق بودن معنای آیه 🔺در شأن نزول این آیه اینگونه آمده که نخستین بار درمورد (ع) نازل شده اما در المیزان تاکید میکند این آیه دارد و دلیلی بر مقید کردن آن نداریم. 🔺اینکه آيا مراد، محبت در دل هاى خود آنها است يا در دل هاى ديگر مردم یا آيا مراد محبت در دنياست يا در آخرت و يا بهشت‌ و...، اینها قیودی است که آیه ذکر نکرده لذا باید به اطلاق آن اخذ کرد. 🔺در واقع میتوان برای آیه شریفه طیفی از مصادیق در نظر گرفت، که مصداق کامل آن بشود امیرالمومنین(ع) و در مراتب بعدی، همه مومنین و صالحان را دربربگیرد. 🔺در واقع اگر با وسعت نظر به گستره وسيع آيه بنگریم، خواهيم ديد كه همه حالات و قیود مختلف، در مفهوم آيه جمع است، بى آنكه با هم تضادى داشته باشند. ادامه دارد... 💢 آیات‌ و‌ روایات‌ اجتماعی | https://eitaa.com/joinchat/269877266Cf07fc0f3c9
💠 نحسی روزگار یا مجازات اعمال؟ 🔺حسن بن مسعود نقل میکند: روزی به محضر (ع) رفتم، در حالی که انگشتم آسیب دیده بود. همچنین یک سوارکار نیز به من برخورد کرده و شانه‌ام آسیب دید. علاوه بر این، بخشی از لباسم نیز در شلوغی جمعیت پاره شده بود. 🔺خطاب به آن روز گفتم: «براستی که روز و هستی! خدا مرا از شرّ تو حفظ کند.» امام هادی(ع) فرمود: ای حسن! تو که با ما رفت و آمد داری، چرا خودت را به گردن یک [=روزگار] می‌اندازی؟! (يَا حَسَنُ! هَذَا وَ أَنْتَ تَغْشَانَا تَرْمِي بِذَنْبِكَ مَنْ لَا ذَنْبَ لَه؟‏) 🔺حسن میگوید: با این جمله حضرت، عقلم سر جایش آمد و فهمیدم که اشتباه کرده ام. لذا گفتم: ای مولای من! ، خدا مرا ببخشد. 🔺امام فرمود: ای حسن! گناه روزها چيست كه شما هر وقت خود اشتباه کرده و گرفتار میشوید، به روزگار داده و آن را مینامید؟ (يَا حَسَنُ! مَا ذَنْبُ الْأَيَّامِ حَتَّى صِرْتُمْ تَتَشَأَّمُونَ بِهَا إِذَا جُوزِيتُمْ بِأَعْمَالِكُمْ فِيهَا؟) گفتم: برای همیشه از خداوند کرده و این من است. 🔺امام فرمود: ▫️به خدا قسم [این عذرخواهی ظاهری یا این دشنام ها] سودی برای شما ندارد. وقتی کسی یا چیزی که تقصیر و گناهی نکرده را می‌کنید، قطعا خداوند نیز شما را میکند. لذا باید این شیوه را واقعا رها کنید. (وَ اللَّهِ مَا يَنْفَعُكُمْ وَ لَكِنَّ اللَّهَ يُعَاقِبُكُمْ بِذَمِّهَا عَلَى مَا لَا ذَمَّ عَلَيْهَا فِيهِ) ▫️ای حسن! مگر نمی‌دانی که و و مکافات عمل در دنیا و آخرت، بدست ، اوست که دیر یا زود، جزای اعمال انسان را می‌دهد؟! (أَ مَا عَلِمْتَ يَا حَسَنُ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْمُثِيبُ وَ الْمُعَاقِبُ وَ الْمُجَازِي بِالْأَعْمَالِ عَاجِلًا وَ آجِلا؟) 🔺عرض کردم: بله مولای من! امام فرمود: دیگر این را تکرار نکن و حوادث ناگوار را به گردن نینداز! و در مورد یعنی حوادث خوب و بدی که در زندگی رخ می‌دهد، نقشی برای نحس بودنِ روزها قائل نشو! (لَا تَعُدْ وَ لَا تَجْعَلْ لِلْأَيَّامِ صُنْعاً فِي حُكْمِ اللَّه‏) 📚 تحف العقول، ج1، ص482. 📌پ.ن1: آیت‌الله (19/10/1373) این مسئله را چنین توضیح میدهند: ▫️«روزها پى‌درپى ميگذرند. همه‌ى روزها هم از لحاظ وضع طبيعى در اين گيتى يكسانند، ولى بعضى از روزها به خاطر كه بسيارى از آن تقديرات هم با رقم زده ميشود، وضع خاصى پيدا ميكنند. ▫️يك روز ميشود روز كه همه‌ى تاريخ و همه‌ى بشريّت، از فيض فداكاريهاى آن روز بهره و سهم ميبرند. روزى به نام عاشورا كه هيچ ستمگرى از آن سود نديده است، خيلى باارزش است. درواقع هميشه ستم‌كشيدگان و ، از خاطره‌ى عاشورا سود و بهره گرفته‌اند؛ امّا چرا چنين شد؟ ▫️چون آن حادثه‌ى عظيم و آن فداكارىِ بزرگ، از شخصِ مطهّر و مقدّس معصوم(عليه السّلام) و همراهان و ياران او تراوش كرد. عاشورا را آنها عاشورا كردند و به آن عظمت بخشيدند... ▫️يك روز هم ميشود روز كه آنجا هم به اراده و ، آن عظمت را پيدا ميكند. ايام گوناگونى در تاريخ، از اين قبيل داريم. البتّه روزهايى هم كه شخصى - يك شخص مؤثّر - در آن روزها اراده‌ى سوئى انجام ميدهد؛ يا يك و جمعيّت، و سستى از خود نشان ميدهد، در تاريخ مشخّص ميشود و ميماند. ▫️اين قِسْم روزها، هستند. مردم غالباً چنين روزهايى را ميكنند، در حالى كه روزها گناهى ندارند. گناه از آنِ كسانى است كه روزها را با يا خودشان مستحقّ كردند. ▫️فرض بفرماييد آن روزى كه در اين كشور يك عدّه نشستند و را بر گُرده‌ى اين ملّت مسلّط كردند، روز و بدى است. نحوست اين روز براى خاطر كارى است كه آن عدّه انجام دادند... كسانى كه آن روز و روزهاى مانند آن را ميشناسند، آنها را ميكنند؛ در حالى كه لعنت متعلّق به كسانى است كه آن كارها را انجام دادند. ▫️روزها كه ندارند... اين جريانات و حركتها، است. همه جاى تاريخ پر از نشانه‌هاى بر نوارِ گذراى ايام و ليالى است. اين، ما را زياد ميكند.» 📌پ.ن2: به صورت تفصیلی به این بحث پرداخته اند. رک: الميزان، ج‏19،ص71، تحت عنوان «كلام في سعادة الأيام و نحوستها و الطيرة و الفأل في فصول‏» 💢 آیات‌ و‌ روایات‌ اجتماعی|👇 https://eitaa.com/joinchat/269877266Cf07fc0f3c9