🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_706 #مهتاب و روز آزمون و مصاحبه ام فرا رسید. صبح همان روز از شدت نگرانی خوابم نمی برد. برای نماز صبح که بیدار شدم، نخوابیدم و دو رکعت نماز هدیه به امام زمان عجل الله خواندم، قرآن خواندم و بعد از نماز صبح پدر، چیزی به عنوان صبحانه خوردم و همراه پدر به محل آزمون رفتیم. با دیدن جمعیتی که در محل آزمون جمع شده بودند، روحیه ام را باختم. داشت گریه ام می گرفت که پدر پیشانی ام را بوسید و گفت : _نتیجه ی آزمون هر چی بشه تو دختر فرمانده ای.... لبخندی از تعبیر قشنگش زدم و کمی بعد وارد محل آزمون شدم. آزمون تخصصی پزشکی، با داوطلبین زیادی برگذار شد. با آنکه خیلی برای این آزمون تلاش کرده بودم اما حتی نمی توانستم حدس بزنم که پاسخ هایم صحیح است یا نه. خوبی این آزمون این بود که پس از انجام آن، دیگر ترس و واهمه ام ریخت و چون احساس می کردم همه ی سوالات را اشتباه جواب داده ام، و نهایتا بورسیه ام را از دست می دهم، دیگر اضطراب و نگرانی نداشتم. بعد از آزمون یک ساعتی، زمان استراحت داشتیم تا زمان مصاحبه ی حضوری. به حیاط بزرگ کالج رفتم و همان جایی که با پدر قرار گذاشته بودم. با دیدنم لبخند زد و به استقبالم آمد. _دختر فرمانده چطوره؟ _خوبم.... ولی نمی دونم قبول می شم یا نه. _نتیجه مهم نیست.... مهم اینه تلاشت رو بکنی، توکلت رو داشته باشی و نتیجه رو از خدا بخوای.... دیگه هر چی بشه خواست خودش بوده..... حالا شما را دعوت می کنم به غذای عالی امروز.... چیپس و ماست! خنده ام گرفت. بخاطر آنکه وقت نبود تا از محله ی مسلمان نشین انگلیس برای هتل خرید کنیم، چند روزی بود که همه ی غذاهایمان شده بود چیپس و ماست! من که راضی بودم اما پدر مدام به شوخی می گفت وقتی به ایران برگردیم مادرت هم ما رو شبیه چیپس می بینه. نشستم کنار پدر و یک چیپس و ماست به عنوان ناهار خوردم و کمی با هم صحبت کردیم و آماده ی مصاحبه ی حضوری شدم. مصاحبه ای که حتی از خود آزمون هم سخت تر بود. سوالات سخت و علمی نبود اما نگاه خاص اساتید بر روی روسری و حجاب من، نگاه جالبی نبود. با این حال به دستور پدر هر وقت از نگاه اساتید ترسیدم، زیر لب ذکر : یا قاهر العدو یا والی الولی یا مظهر العجایب یا مرتضی علی خیلی کارساز بود! مادر می گفت این ذکر توسل به حضرت علی، برای در امان ماندن از هر ترسی خیلی کارساز است و من به تجربه این ذکر را امتحان کرده بودم. 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_707 #مهتاب بعد از آزمون و مصاحبه دیگر حتی نخواستم به قبولی یا رد بورسیه ام فکر کنم. با پدر به ایران برگشتیم. قرار بود جواب آزمون و مصاحبه را به دانشگاه ارسال کنند. و من در همان چند روز آنقدر دلم برای مادر تنگ شده بود که با برگشت به ایران، و دیدن مادر، آن‌قدر خوشحال شدم که دیگر در جواب سوالات مادر که مدام می پرسید؛ چی شد؛ تنها می گفتم؛ هر چی شد شد..... خدا رو شکر که فعلا پیش شمام. من قدر و اندازه ی زندگی ام را تازه کشف کرده بودم. انگار مادر و پدر من کل دنیایم بودند و برایم خیلی سخت بود که بخواهم از آنها دور باشم. اما خیلی زود جواب آزمون و مصاحبه آمد و از پذیرفته شدگان اولیه ای که برای بورسیه دانشگاه آکسفورد و کمبریج امتحان داده بودند، من قبول شدم! اسمم نه تنها در دانشگاه پخش شد بلکه در اقوام و دوستان هم پیچید. با همه ی خوشحالی پدر و مادر اما.... غم دوری از آنها برایم پُر رنگ شد. وسایلم را جمع کردم و برای رفتن به دانشگاه کمبریج تنها دو هفته وقت داشتم. دو هفته وقت داشتم تا اشک هایم را بریزم، مادر و پدر را در آغوش بگیرم و یادگاری هایم را جمع کنم تا در تنهایی خوابگاه و شهر غریب، مرا یاری کنند. در آن چند روز مانده به رفتن، همه به دیدنم آمدند. از خاله طیبه گرفته تا عمو یونس و خاله فهیمه و حتی.... محمد رضا. هر کسی برای سر راهی و بدرقه ام چیزی آورده بود. خاله طیبه برایم لواشک های خوشمزه ای که خودش درست کرده بود. خاله فهیمه برایم میوه های خشک مثل برگه ی آلو و زرد آلو و آلبالو خشکه.... عمو یونس برایم مغز بادام و پسته گرفته بود و محمد رضا هم.... شیرینی کرمانشاهی در جعبه ی مخصوص! گرچه پدر نگذاشت سرراهی محمد رضا را ببرم. می گفت : _اونجا اینا رو می خوری رودل می کنی. مادر از حرف پدر خندید و پدر با اخم و جدیت گفت : _این واسه منو مادرت بمونه بهتره. آخر سر هم شیرینی های کرمانشاهی را گذاشتم برای پدر و مادر. البته بهتر هم همین بود.... نباید و نمی خواستم به محمد رضا فکر کنم و این خودش دلیل خوبی بود برای جا گذاشتن شیرینی ها و بالاخره روز رفتن فرا رسید.... 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_708 #مهتاب در فرودگاه موقع خداحافظی، مادر چند باری نفسش گرفت و اسپری زد. پدر بغض کرده بود و نمی توانست حتی حرفی بزند اما درست لحظه ی آخری که باید از هم جدا می شدیم، پدر گفت : _می دونم که تو از پس خودت بر میای.... تو رو سپردم دست خدا، اصلا هم برات نگران نیستم اما دلم برات خیلی تنگ می شه . با این حرف پدر باب گریه برایم باز شد. خودم را در آغوشش انداختم و گریستم که به شوخی گفت: _حالا اگه منو مادرت باهم دعوا کنیم.... کی می خواد ما رو آشتی بده؟ و همین حرفش باز کلی خاطره برایم زنده کرد. سر بلند کردم از آغوشش و گفتم : _شما اونقدر خوبید که می دونم بیشتر از گذشته هوای دل‌ِ تنگ شده ی مادر رو خواهید داشت.... مراقب خودتون باشید. لبخندی زد و پیشانی ام را بوسید و من بعد از بوسیدن دست پدر و مادرم، همراه چمدانی که دنبال خودم، می کشیدم، چند قدمی چشم در چشمشان، به عقب برداشتم. اگر همانطور سمت سالن ورودی پروازهای خارجی می رفتم، قطعا نگاه اشک بار مادر، مرا منصرف می کرد. چرخیدم و دیگر به پشت سرم نگاه نکردم. قلبم شاید برای یک لحظه از شدت دلتنگی به اندازه ی سالیان سال، گرفت. اشکی از چشمم چکید و لحظه ای چشم بستم و دل به امید خدا دادم تا آرام بگیرم و بتوانم آن دوری را تحمل کنم. سوار هواپیما که شدم، دلم آنقدر گرفته بود که به اندازه ی همه ی دنیا می خواستم گریه کنم. هر قدر نفس عمیق می کشیدم نمی شد جلوی اشکانم را بگیرم. نمی دانم تا کی گریستم تا بالاخره اشکانم باز ایستاد. بعد از یک سفر هوایی طولانی 7 ساعته به فرودگاه هیترو لندن رسیدم و از آنجا تا شهر کمبریج تنها 108 کیلومتر فاصله بود. با اولین پرواز تا فرودگاه کمبریج، راهی نبود.... و من خسته ی راه دنبال کرایه یک سوئیت بودم تا بتوانم در اولین فرصت برای خوابگاه درخواست بدهم. کمی برای پیدا کردن یک سوئیت در سایت های معتبر در شهر کمبریج جستجو کردم اما بالاخره یک سوئیت کوچک پیدا کردم. با ورود به همان سوئیت 20 متری که در زیر شیروانی یک خانه بود، خودم را روی تخت یک نفره ی آن انداختم و دراز کشیدم. و از شدت خستگی کم کم خوابم برد. 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_709 #فرشته مهتاب رفت و من با نیمه جانی که برایم مانده بود سعی داشتم خوددار باشم. گرچه یوسف بهتر از هر کسی حالم را می فهمید. به خانه برگشتیم و خانه بی مهتاب و شیطنت هایش چقدر سوت و کور بود! نشسته بودم رو به روی تلویزیون و بی بهانه و حتی هدف، مرتب کانال های تلویزیون را بالا و پائین می کردم. یوسف هم رفته بود خرید. طولی نکشید که برگشت و وقتی با دستان پُرش، در را بست گفت : _ببین چی خریدم.... گفتی سبزی آش نداری، برات سبزی آش خرد شده گرفتم.... رشته ی آش گرفتم. فوری و بی حوصله گفتم : _من آش درست نمی کنم.... دستانش خشک شد و روی پیشخوان آشپزخانه ماند. _حتی واسه پشت پای مهتاب؟! انگار نقطه ضعفم را می دانست. من سکوت کردم و او گفت : _باشه.... خودم درست می کنم.... اول یه قابلمه آب می ذاریم روی گاز.... بعد سبزی رو می ریزیم توش.... و راستی راستی یه قابلمه آب کرد. خواست سبزی را هم بریزد داخل قابلمه که فوری گفتم: _یوسف تو رو خدا.... _پس بیا خودت یه آش پشت پا بذار. ناچار برخاستم اما با بغض. قابلمه ی پُر آب را روی گاز گذاشتم و سراغ حبوبات رفتم. اشکانم بی دلیل داشت از چشمانم می چکید که یوسف کنار دستم ایستاد. _فرشته!.... مهتاب بهترین انتخاب رو کرد. _من توانش رو ندارم یوسف..... نمی خوام بشنوم مردم بگن، واسه اینکه باباش جانباز بود تونست بورسیه بشه.... _خدا می دونه.... من و تو هم می دونیم که مهتاب خودش تلاش کرد... حالا بذار بقیه بی خود حرف بزنن..... _تو می تونستی جلوش رو بگیری.... مگه اینجا چش بود که گذاشتی بره اون ور؟ بازویم را گرفت و مرا مقابل خودش چرخاند. _حیف می شد.... به خدا مهتاب با اون هوش سرشارش، حیف می شد.... می دونی ما از علم دنیا هم تحریم شدیم.... حالا چرا نذارم، دختر من، بره توی کشوری که خودش باعث و بانی تحریم های ماست و علم اون کشور رو یاد بگیره تا بتونه برگرده و به مردمش خدمت کنه؟! زل زدم به چشمانش و گفتم: _اگه بر نگشت چی؟ لبخندی زد اطمینان بخش. _بر می گرده... اگه دختر منه.... بر می گرده. نگاهش کردم که بوسه ای وسط پیشانی ام زد و باز صدایش دلبرانه دل بُرد. _به فرمانده ات ایمان بیار.... لبخند زدم. _ایمان دارم فرمانده.... اما شما حساب دل یه مادر رو از فرماندهی یک فرمانده ی خوب، جدا کن. 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_710 #فرشته نگاه سیاهش در صورتم چرخید و باز بوسه ای به صورتم زد. _مهتاب دختر مستقلی بار اومده..... اون از پس خودش بر میاد..... یادته اولین باری که کفش بندی براش خریدیم؟ در بین خاطرات دور و خاک خورده ی ذهنم داشتم، ورق به ورق جستجو می کردم که گفت: _نمی تونست بندای کفشش رو ببنده..... به من گفت چه جوری باید ببندم یادش ندادم و گفتم خودت باید یاد بگیری..... اونم لج کرد و گفت اصلا همون جوری با کفش های بی بند و نبسته راه می ره.... اما وقتی با همون کفشا خورد زمین و گریه اش گرفت بهش گفتم دیدی باید یاد بگیری..... من بهش نگفتم اما خودش یاد گرفت. تازه یادم آمد. خاطره ی کفش های مهتاب و زمین خوردنش هنوز در ذهنم بود که ادامه داد : _اگه دو تا بچه داشتیم.... هیچ وقت به دخترم اینقدر سخت نمی گرفتم..... من توی هیچ کدوم از درساش کمکش نکردم.... چون می خواستم خودش همه ی کاراشو انجام بده و خدا رو شکر انجام داد. با کنجکاوی پرسیدم : _خب حالا اگر کاراشو انجام نمی داد یا بخاطر کمک نکردن تو، سراغ کمک گرفتن از دوستاش می رفت و گیر آدم ناجوری می افتاد چی؟ نگاهش با لبخند توی صورتم چرخید. _یادته برای کنکور مهتاب چقدر دعا کردی و نماز خوندی؟ _خب.... _من برای سر به راهی و صالح بودن دخترم کلی نماز خوندم.... برای چادری شدنش متوسل شدم به حضرت زهرا...... نماز استغاثه خوندم..... چهار تا جمعه پشت سر هم..... و یک نماز استغاثه رو هم گرو نگه داشتم که هر وقت خودش خواست و به من گفت که چادر رو دوست داره، بخونم.... و گفت.... گفت دلش می خواد چادری باشه..... من برای اینکه نمازاش اول وقت بشه هم باز متوسل شدم به نماز استغاثه به حضرت زهرا..... مادر ما حضرت زهرا، خیلی روی تک تک دخترا و عاشقان و ارادتمندانش غیرت داره.... کافیه باور داشته باشی که خانم می تونه در روح و روان دخترت معجزه کنه..... من باور داشتم. لبخندی زدم و نتوانستم جلوی اشک چشمانم را بگیرم. _تو بهترین پدر دنیایی یوسف..... چقدر خوشحالم عمرم رو با تو و کنار تو سپری کردم. دستانش را گشود و مرا در آغوش کشید. روی سرم بوسه ای زد و گفت : _منم خوشحالم که تو مادر مهتاب شدی..... وقتی مادر دخترت، یه فرشته باشه، قطعا دخترت کمتر از مهتاب نیست! 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_711 #مهتاب روز اولی که قرار بود به دانشگاه بروم، خیلی ،احساس تنهایی می کردم. اما همه چیز برای من از همان روز اول شروع شد. با ورودم به دانشگاه به دفتر ریاست دانشگاه احضار شدم و در کمال تعجب، با گرفتن یک سوئیت اختصاصی برای بهترین دانشجوی دانشگاه مواجه شدم. باید سوئیتی که خودم اجاره کرده بودم را پس می دادم و به سوئیتی که دانشگاه برایم در نظر گرفته بود، نقل مکان می کردم. آنجا بود که متوجه شدم در مصاحبه و آزمون ورودی، بهترین و بالاترین رتبه را آورده ام و این جز امتیازات ویژه برای دانشجویان برتر است. و من یادم آمد که از همان اول صبح که از خواب بیدار شدم و حالم خوب نبود و تنها تکه ای نان خورده بودم و در روشویی کوچک کنج سوئیت که هم برای شستن ظرف و لباس استفاده می شد و هم برای گرفتن وضو، وضو گرفتم، از خدا خواسته بودم کمکم کند! به دستور پدر اول از همه دو رکعت نماز خواندم تا اعتماد به نفس خودم را که نمی دانستم به چه دلیلی از دست داده ام، دوباره بر روح و روانم، برگردانم. آماده شدم. چندین مانتوی عبایی بلند برای خودم آورده بودم که حکم همان چادر را داشت. پدر می گفت در شهری مثل کمبریج که مسلمانان اقلیت هستند، چادر می تواند خود عامل توجه بیشتر باشد و در نتیجه لباس شهرت محسوب شود. به همین دلیل تمام لباس هایی که با خودم آورده بودم، مانتوهای بلند و عبایی بود با روسری های قواره دار که سر تا پایم را می پوشاند. بر خلاف خیلی از دانشجویان مسلمان دیگر ایرانی که اینجا راحت بودند، من با همین اعتقاداتم در این دانشگاه پذیرفته شده بودم و به هیچ عنوان حاضر نبودم، ذره ای از آنها کوتاه بیایم. با یک کوله پشتی از سوئیت محقرم بیرون زدم و سمت دانشگاه کمبریج راه افتادم. هزار اگر و اما و شاید در سرم بود که کمی مرا می ترساند. دانشگاه بزرگ کمبریج، روز اول، برای من خیلی دوست داشتنی نبود. آن همه دانشجوی خارجی و انگلیسی که گاهی با نگاه هایشان مرا متوجه ی غریب بودنم، می کردند، داشتند به نوعی ذره ذره اعتماد به نفسم را می ربودند. اما بعد از خبری که ریاست دانشگاه به من رسید، نفس عمیقی کشیدم و بی هیچ حرفی با کسی، سر کلاس حاضر شدم. انگار اعتماد به نفس از دست داده ام را دوباره به دست آورده بودم. 🌹این قسمت های داستان که از زبان مهتاب بیان شده است، با اقتباس از زندگی خانم زینب سادات حسینی، دختر شهید علی حسینی نوشته شده که با کمی دخل و تصرف، و اتفاقات تخیلی پیوند خورده است. علاقه‌مندان می توانند، داستان کوتاه زندگی خانم زینب سادات حسینی را با نام « بی تو هرگز » در گوگل سرچ کنند و بخوانند. 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_712 #مهتاب همه ی دانشجویان یکی یکی وارد کلاس می شدند که ناگهان پسر جوانی با ورودش به کلاس چنان نگاهی به من انداخت که قلبم از شدت اضطراب آب شد! همان چهارچوب در ایستاد و بعد از آن نگاه عجیب و غریبی که معنایش مشخص نبود، سمت میز استاد رفت و سلام کرد. _رابرت آنژه هستم.... و این ترم میکروب شناسی و آزمایشگاه رو با من دارید.... لطفا خودتون رو معرفی کنید.... و اسم شهر محل تولدتون رو هم بفرمایید. از همان لحظه کمی مضطرب شدم. یکی یکی دانشحویان بر می خاستند و خودشان را معرفی می کردند تا نوبت به من رسید. بسم الله ی زیر لب گفتم و برخاستم. _من مهتاب صلاحی هستم از ایران، شهر تهران. نمی دانم چرا روی لبش لبخندی نشست که به نظر تمسخر آمیز می آمد. _پس همان‌طور که از لباستون پیداست شما ایرانی هستید و از دانشجویان خارجی؟ و از این سوالش چند نفری خندیدند. جسورانه نگاهش کردم و اولین چیزی که به ذهنم رسید، در جوابش گفتم : _از اسم فرانسوی شما و نام خانوادگی شما که نام یکی از شهرهای بندری فرانسه است هم پیداست که از اساتید خارجی هستید.... درسته؟ لبخندش محو شد و خشم ریزی در چشمش ظاهر شد. مخصوصا که برخلاف حرفی که او زد، با کلام من، همه ی دانشجویان خندیدند. نگاهش به من بود و انگار نمی خواست از نگاه تهدید آمیزش دست بردارد. تا آخر ساعت تدریس استاد آنژه، گه گاهی نگاهش سمتم می آمد که احساس خوشایندی از نگاهش نداشتم. آخر کلاسش وقتی دانشجویان داشتند یکی یکی از کلاس بیرون می رفتند، صدایم زد. _شما.... لطفا تشریف بیاورید. وسایلم را جمع کردم و سمت میزش رفتم. نگاهش دقیق تر توی صورتم چرخید و من سرم را از نگاه تیزش پایین انداختم. _خانم صلاحی.... من استاد سخت گیری هستم..... خیلی از دانشجویان درس منو بارها با نمره ی پایین رد شدند.... خواستم بهتون بگم که از اونجایی که من یه مارکسیستی دو آتیشه هستم و از اینکه کسی، توی کلاس من بخواد با این طرز لباس و عقاید با من لجبازی کنه، خیلی عصبانی می شم، خواستم بهتون هشدار بدم که از الان به فکر آخر ترم و نمره ی این درستون باشید. و این اولین مانعی بود که سر راهم سبز شد. غربت و غریبی من در شهر کمبریج یک طرف، از همان روز اول، صحبت های طعنه آلود استاد آنژه هم تمام تصوراتم را نسبت به دانشگاه و درس و رشته ام، عوض کرد. اما هميشه این موانع سخت است که ما را به فکر می اندازد که یا موانع را دور بزنیم یا از دل موانع تونلی بزنیم به آن سوی موانع. و من راه دوم را انتخاب کردم. 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_713 #مهتاب بخاطر هشدار به موقع استاد آنژه، از همان روز اول، جزوه ی این درس را هر روز مرور کردم. حتی همه ی صحبت های خود استاد را در کلاس، نوشتم و از آن جزوه ای مرتب و منظم تدوين کردم. و برای امتحان میان ترم خودم را کشتم تا بهترین نمره را بگیرم. حتی سر امتحان این درس، خوب یادم هست که..... بعد از کلاس آن روز همراه نماینده ی دانشجویان خارجی دانشگاه سمت سوئیت خودم برگشتم و وسایلم را جمع کردم و به سوئیتی که دانشگاه به من اختصاص داده بود، نقل مکان کردم. سوئیت بزرگ و دلبازی بود در نزدیکی خود دانشگاه. یک سوئیت اختصاصی برای دانشجوی برتر رشته ی پزشکی! آنجا بود که به قول پدر رسیدم به این حرف که، باید بعد از توکل به خدا از خود امام زمان عجل الله، در کارهایم کمک بگیرم. و یادم آمد که روز آزمون من دو رکعت نماز هدیه به امام زمان عجل الله خوانده بودم! روزها گذشت و خاطره ی این عنایت خاص حضرت به من، کم کم، در ذهنم کمرنگ شد.... اما توسلم به اهل بیت و امام زمان عجل الله، نه.... وسط تایم میان ترم درس میکروب شناسی، خودش بالای سرم آمد و عمدا چند دقیقه ای با تامل بالای سرم ایستاد تا تمام جملاتی که در پاسخ سوالات تشریحی نوشته بودم بخواند. و من بی توجه به نگاه دقیقش داشتم همچنان می نوشتم که سر خم کرد و کنار گوشم گفت : _خیلی خوب نوشتی.... فکر نمی کردم اینقدر دقیق خونده باشی.... اما من هم خیلی دقیق تصحيح می کنم.... بهت قول می دم شاید خواست با آن جمله اش باز تمرکزم را از من بگیرد، اما من آنقدر آن درس را مرور کرده بودم که بی توجه به او تمام سوالات برگه ام را که کامل نوشتم. بعد از اتمام پاسخگویی، سمتش رفتم و برگه ام را روی میزش گذاشتم. نگاهش لحظه ای سمت من آمد و چشمان عسلی اش را با لبخند کنایه آمیزی به من دوخت. اما من بدون هیچ کلامی از کلاس خارج شدم. سختی درس های دانشگاه یک طرف، برای تأمین هزینه‌های دانشگاه و درسم، دنبال کار هم بودم. از طریق خود دانشگاه، چند پیشنهاد کاری داشتم که یکی کار در درمانگاه مخصوص دانشجویان دانشگاه بود. اما من بخاطر رشته ی تخصصی ام که جراحی عمومی بود، خیلی دوست داشتم که در یک بیمارستان مشغول به کار شوم. و کار در یک بیمارستان نیازمند یک معرف داشت. با آنکه معرفی نداشتم اما هر روز بعد از هر نمازم، برای کار در یک بیمارستان خوب، دعا می کردم تا این که.... 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_714 #مهتاب بی صبرانه انتظار آمدن نمره ی درس میکروب شناسی را می کشیدم که در اولین جلسه بعد از امتحان نیم ترم، سر کلاس دکتر آنژه، نمرات اعلام شد. خود دکتر آنژه، نمرات را اعلام کرد و با گفتن اولین جمله اش، کل کلاس در سکوت فرو رفت. _بالاترین نمره ی کلاس من..... چشم بستم و زیر لب آیه الکرسی را خواندم. به هیچ عنوان حاضر نبودم که به عنوان تنها دختر مسلمان و شیعه ی کلاس، در مقابل آن همه نگاه تحقیر شوم. و در دلم دعا می کردم که لااقل نمره ام اگر بالاترین نمره ی کلاس نبود، اما آبرومند باشد. _بالاترین نمره ی کلاس من رو..... خانم صلاحی گرفتند.... و نفسم حبس شد و چشمانم باز. نگاه چشمانی عسلی به من بود. و لبخندی روی لبش که قطعا این بار طعم طعنه نداشت. و نمرات باقی دانشجویان چندان دلچسب نبود! آنجا بود که خدا را شکر کردم که همان سخت گیری استاد مارکسیستی به نفع من تمام شد. بعد از ساعت کلاس، باید به سوئیت خودم بر می گشتم که استاد آنژه در سالن خروجی دانشگاه سراغم آمد. _خانم صلاحی..... _بله.... ایستادم و او خودش را به من رساند و کنار من ایستاد. نگاهم کرد که مجبور شدم سرم را پایین بگیرم. _هیچ فکر نمی کردم یه دختر جهان سومی بتونه با این عقاید منسوخ شده، بیشترین نمره ی کلاس منو بگیره. اصلا حوصله ی بحث با او را نداشتم اما تنها در جواب کلامش گفتم: _ایرانی ها هوش بالایی دارند.... مردمانی قوی و صبور که همیشه دشمن در مقابلشان زانو زده. خندید. چنان بلند که چند تایی از دانشجویان نگاه مان کردند. _خوبه..... پس می دونی که من دشمنت هستم..... غیر از هوش استثنایی ات، واقعا با این تیپ و لباست مشکل دارم.... اما کاری با عقایدت ندارم.... در مقابلت هم زانو نمی زنم.... اما فکر کنم رقیب خوبی هستی برای بیمارستانی که من اونجا کار می کنم.... خواستم بهت یه پیشنهاد عالی بدم. با آن جمله ی آخری که گفت، ناچار نگاهش کردم. _پیشنهاد؟! _من با ریاست بیمارستانی که اونجا کار می کنم صحبت کردم.... از استعداد خاص تو گفتم...... و اجازه گرفتم که تو رو به عنوان دستیارم در عمل های جراحی معرفی کنم.... البته با حقوق و مزایا. خیلی از این پیشنهاد ذوق زده شدم اما سعی کردم، آن همه شوق و ذوق، چندان در زیر پوست چهره ام نفوذ نکند. _ممنون.... پیشنهاد خوبیه.... می پذیرم. _پس با من بیا تا امروز تو رو به پزشکان بيمارستان و مدیریتش، معرفی کنم... از فردا هم بعد از ساعت های درسی ات می تونی بیای بیمارستان..... حتما لیست ساعت های کاری ام رو برات می‌فرستم.... و چند قدمی از من فاصله گرفت و به جلو رفت و من همچنان سر جایم خشک شده بودم که ایستاد. _نمیای؟ _چرا.... 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_715 #مهتاب همراه دکتر آنژه تا ماشینش رفتم. خیلی معذب بودم که بخواهم سوار ماشینش شوم. _سوار نمی شی؟ مکث کردم و نگاهی به اطراف. تردید داشتم. _می شه خودم بیام؟.... می شه آدرس بدید؟ خندید و نگاهش طوری به من خیره شد که ته دلم خالی شد. _اینقدر می ترسی از من؟! _بحث ترس جدا.... کنار آدم هایی که نمی شناسم کمی احساس ناراحتی می کنم. ابرویی بالا انداخت. _عجیبه..... بعد از گذشت نصف ترم، هنوز من ناشناسم؟! جوابش را ندادم که نفس پُری کشید. _خودت می دونی.... هر طور که راحتی.... ولی از این حرفت خیلی ناراحت شدم.... حالا یا با من میای.... یا قید کارت رو بزن.... اگه می دونستم نظرت در مورد من اینه.... اصلا بهت همچین پیشنهادی نمی دادم. نشست پشت فرمان ماشین. زمان برای تصمیم گیری کم داشتم و ناچار بسم الله ی گفتم و سوار شدم. او هم انگار آنقدر ناراحت شده بود که فقط سکوت کند. تا خود بیمارستان هیچ حرفی نزد اما وقتی در پارکینگ بیمارستان پارک کرد و از ماشین پیاده شد، به طعنه با اخم، و بدون کوچکترین نگاهی به من گفت : _این دفعه که با آدم های ناشناس به بیمارستان اومدی..... اما دفعه ی بعدی بهت پیشنهاد می کنم با افراد ناشناس سوار یه ماشین نشو.... فکر کنم بخاطر نُخبه بودنت، تو رو بدزدند..... شاید هم بخوان مغزت رو با قیمت بالایی به یه آدم نیازمند بفروشند! همراهش رفتم و ریز از شدت خنده بابت طعنه اش، شانه هایم لرزید. در طبقه ی سوم بیمارستان در اتاق کنفرانس، جلسه ای بین پزشکان برقرار بود که همراه دکتر آنژه وارد جلسه شدم. با ورود ما نگاه همه ی پزشکان سمت ما چرخید. دکتر با خونسردی و کمی کنایه مرا معرفی کرد. _سلام.... ایشون خانم صلاحی هستند..... دانشجوی نابغه ی دانشگاه کمبریج که بالاترین رتبه ی علمی دانشگاه رو کسب کردند..... و یک دفعه همه برخاستند و من دستپاچه شدم از این همه احترام! با دعوت ریاست بیمارستان، سمت یکی از صندلی های خالی رفتم و پشت میز بزرگی نشستم. دکتر میلر، رئيس بیمارستان بی هیچ وقفه ای صحبت کرد. _ما به شما خوشامد می گیم خانم صلاحی..... با توجه به سوابق علمی شما در دانشگاه تهران و مقالات خوبی که از شما به دست ما رسیده و پیشنهاد دکتر آنژه.... ما خوشحال هستیم که با تیم پزشکی ما همکاری می کنید. 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀

🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_716 #مهتاب جلسه ی معارفه ی خوبی بود. اگر نگاه های تند و عصبی دکتر آنژه را فاکتور بگیرم، بقیه ی پزشکان چندان نگاه متعصبانه ای نداشتند. بعد از آن جلسه ی معارفه، رسما دستیار دکتر آنژه در بیمارستان ادن بروک کمبریج شدم. جالب تر این بود که این بیمارستان وابسته به دانشگاه کمبریج بود و من بعدها متوجه شدم که حتی اگر معارفه ی دکتر آنژه هم نبود، خود دانشگاه تصميم داشت مرا به این بیمارستان معرفی کند. اما این که چرا دکتر آنژه پیش دستی کرده بود و قبل از پیشنهاد خود دانشگاه، مرا به بیمارستان معرفی کرده بود، خودش جای سوال داشت. اما دقیقا از فردای همان روز، تمام مشکلات من شروع شد. کار در بیمارستان و درس تمام ساعات روزانه ام را که پُر کرد هیچ، خواب شب هایم را هم گرفت! اما من کاملا به چشیدن این سختی ها راضی بودم جز..... یکی! اولین عمل جراحی مشترکی که قرار بود با دکتر آنژه داشته باشم همین که وارد ورودی اتاق عمل شدم با دیدن خود دکتر آنژه با آن پیراهن آبی رنگ یقه هفت و آستین های کوتاه تا روی بازو غافلگیر شدم! من باید همچین لباسی می پوشیدم! نگاهی به من که بُهت زده، خیره اش شده بودم، انداخت و گفت : _زیاد وقت ندارید خانم دکتر صلاحی..... نمی خواید لباس عمل بپوشید؟ انگار او منتظر همان لحظه ای بود که من از آن فرار می کردم. مصمم نگاهش کردم و گفتم: _نه..... من این لباس رو نمی پوشم. اول فکر کرد شوخی می کنم. خندید و گفت : _خیلی بامزه بود! ولی وقتی مقابل نگاهش از در شیشه ای اتاق عمل گذشتم و به سالن انتظار برگشتم حتما متعجب شد. طول نکشید که یکی از پرستاران را سراغم فرستاد. _خانم صلاحی.... دکتر آنژه منتظر شما هستن. _بهشون بفرمایید من منصرف شدم..... من توی حیاط بیمارستان منتظر ایشون می مونم. و به سرعت سمت حیاط بیمارستان رفتم. روی یکی از نیمکت های خالی حیاط نشستم و با هزاران هزار اگر و اما درگیر شدم. قطعا توبیخ می شدم اما حاضر نبودم جلوی چشم آن استاد مارکسیستی و سایر دکتران با آن تیپ و قیافه حاضر شوم! و بالاخره بعد از دو ساعت، بعد از یک عمل جراحی که دستیارش حاضر به حضور نشد، دکتر آنژه سراغم آمد. 🌹برگرفته از داستان « بی تو هرگز » از زندگی خانم دکتر زینب سادات حسینی 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀