eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
665 دنبال‌کننده
24 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
علیه‌السلام 🔹لحظۀ ناب شهادت🔹 این روزها که می‌گذرد، غرق حسرتم مثل قنوت‌های بدون اجابتم! بسته‌ست چشم‌های مرا غفلت گناه تو حاضری! منم که گرفتار غیبتم! یک گام هم به سوی شما برنداشتم ای مرحبا به این همه عرض ارادتم! خالی‌ست دست من، به چه رویی بخوانمت؟ دل خوش کنم به چه؟ به گناهم؟ به طاعتم؟ من هر چه دارم از تو، از این دوستیِ توست خیری ندیده‌ای تو ولی از رفاقتم بگذر ز رو سیاهی من، أیها العزیز! حالا که سویت آمده‌ام غرق حاجتم بگذار با نگاه تو مانند حُرّ شوم با گوشه‌چشم خود بِرَهان از اسارتم آن روز می‌رسد که فدایی تو شوم؟ من بی‌قرار لحظۀ ناب شهادتم
علیه‌السلام 🔹عهد🔹 فرج یعنی دعای عهد خواندن، عهد را بستن دعا یعنی پلی از فرش تا عرش خدا بستن فرج یعنی دلِ سجاده را با اشک‌ها شستن دهان هرچه شیطان است را با ربنا بستن.. در امواج بلندِ آل یاسین غوطه‌ور بودن دلِ خود را در این طوفان به لطفِ ناخدا بستن فرج یعنی به سوز ناحیه، حق را قسم دادن دخیلِ اشک را بر تکیه‌های کربلا بستن توسل‌های ما در هر سه‌شنبه معنی‌اش این است درِ دل را به روی هرچه غیر از اِنَّما بستن خوشا مثل شهیدان مدافع زندگی کردن به سر سربند یا مهدی و یابن المصطفی بستن
عطر تو زینت فزای روضه‌ها، مهدی بیا هجر تو از پا می‌اندازد مرا، مهدی بیا مهربان‌تر از پدر مادر به فرزندان تویی العجل ای بهترین بابای ما، مهدی بیا ندبه باید کرد از درد فراق روی تو اَبکیَنَّکَ صَباحاً و مَسا، مهدی بیا به تقاص خون جدت یالثارات الحسین! زودتر با ذوالفقار مرتضی مهدی بیا ای فدای قد و بالای پیمبر گونه‌ات وارث حلم تمام انبیا، مهدی بیا مادرت زهرای مرضیه صدایت می‌زند روز و شب مهدی بیا، مهدی بیا، مهدی بیا جان به لب آمد ولی نامت نیفتاد از لبم عمر من طی شد فقط با ذکر یا مهدی بیا صبح عاشورا نشد پس وعده‌ی ما اربعین در مسیر از نجف تا کربلا مهدی بیا شیرخواری با گلوی خشک و با چشمان تر از دل گهواره می‌خوانَد تو را مهدی بیا
سلام فلسفۀ چشم‌های بارانی! سلام آبروی سجده‌های طولانی... بیا که ما همه چشم از گناه می‌پوشیم چرا تو این‌همه از خلق رو بپوشانی؟ چقدر بر سر بازارها قدم زده‌ای که یک معامله سر گیرد از مسلمانی چقدر موقع قحطی صدا زدیم تو را و یادی از تو نکردیم در فراوانی قرار بود بسازیم خانۀ دل را چه شد که ساخته شد خانه‌های اعیانی؟ چه عهدها که پس از هر دعای عهد، شکست چه ندبه‌ها که نشد موجب پشیمانی اضافه شد به غم تو چقدر سال به سال و ما چقدر گرفتیم بی‌تو مهمانی... چقدر در پی ما گشته‌ای چراغ به دست میان همهمۀ کوچۀ چراغانی نه روضه‌های محرم تو را تسلا داد نه شاد کرد تو را جشن‌های شعبانی خودت بیا بنشین و بخوان و اشک بریز خودت خطیب، خودت مستمع، خودت بانی بخوان که روضه از آن حنجره شنیدنی است به لهجۀ عربی، با زبان قرآنی... بگو چگونه به هنگام آب نوشیدن همیشه می‌رسی از تشنگی به حیرانی فدای سرخی چشم سیاه تو که هنوز درون گودی مقتل نماز می‌خوانی...
نوحه سینه زنی 🎋💐🌺🌹🌷🎋 ای که یادت منو کشته غصه هایت منو کشته سوزم از داغ غم تو کربلایت منو کشته منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 فصل ماتمت رسیده موسم غمت رسیده خانه خدا سیه پوش چون محرمت رسیده منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 هرچه دارم از تو دارم سربه پایت می گذارم از ازل دل بر تو بستم دل به عشقت می سپارم منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 ای همه دار و ندارم ای گل همیشه بهارم هستی ام توئی به مولا من کسی جز تو ندارم منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 دست ما و کرم تو سر ما و قدم تو عاشق کرببلایت کعبه دل حرم تو منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 آرزومه وقت مردن بر سرم قدم گذاری مگر از حال دل من یا حسین خبر نداری منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 وارث بدر و حنینم پیرو پیر خمینم خط ما خط شهادت ره رو راه حسینم منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 با ولایت زنده هستیم ما همه رزمنده هستیم از شهیدان خدائی به خدا شرمنده هستیم منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 ای خدای حی دادار تا ظهور دولت یار ملت و رهبر ما را از بلا ها تو نگه دار منو یادت باشه موقع آخرم منو یادت باشه عمریه نوکرم یاحسین یاحسین یابن الزهرا۳ 🎋💐🌺🌹🌷🎋 غلامرضامحمودنژاد(ناطق) قم صلوات
این خانه‌ای که خشت به خشتش پر از غم است عمری‌ست وقف روضۀ ماه محرم است با دست‌های پیر پدر قد کشیده است آجر به آجرش اگر این‌قدر محکم است در این محل نسیم اگر مویه می‌کند از عاشقان موی پریشان پرچم است آن پرچمی که خط به خطِ تار و پود آن «باز این چه شورش است که در خلق عالم...» است بر سقف نم کشیدۀ آن، ظنّ بد مَبَر از گریه چشم‌های حسینیّه پر نم است بر آن نشسته است اگر خاک، در عوض اسباب یاد چادر خاکی فراهم است...
علیه‌السلام حیات آب بقا جز غم تو نیست، حسین نمیرد آن‌که دلش با غم تو زیست، حسین صفای عمر ابد یافت هر که در غم تو به قدر یک مژه بر هم زدن گریست، حسین به روز حشر که محشر کند شفاعت تو کسی که سایه‌نشین تو نیست، کیست؟ حسین جهنم است بهشتی که خالی از تو بُوَد بهشت بی گل رویت بهشت نیست، حسین تویی که آیت حُرّیت از رخت پیداست خوشا کسی که چو حر بر تو بنگریست، حسین گدای راه تو هر کس که گشت آقا شد که گرد خاک رهت تاج سروری‌ست، حسین نشسته بر سر راه تو «رستگار» مدام به دستگیری او لحظه‌ای بایست، حسین
16.47M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📽چهارپایه‌خوانی مرحوم 📍بازار قم- دهه هفتاد 🔹️ مداح مشهور اهل قم که مردم او را با دعای توسل می‌شناختند. وی در سال ۱۳۳۲ در قم به دنیا آمد. مادرش می‌گفت: بچه‌دار نمی‌شدیم و از خدا خواستیم فرزندی به ما عنایت کند که اباعبدالله الحسین (ع) باشد و خداوند علی را به ما داد. 🔸️به برکت این نیت پدر و مادر خداوند به این خانواده فرزند دیگر عطا فرمود. حاج علی مداحی را از همان کودکی شروع کرد و بعدها از اساتیدی نظیر مرحوم حاج ملا حسین و مرحوم حاج اسدالله سلیمانی() بهره برد. 🔸حاج علی بیش از سی سال دعای شبهای چهارشنبه در مسجد مقدس جمکران را قرائت کرد و در ایام سال مرتبا به مجالس معتبری دعوت می‌شد. 🔸️حاج علی خورشیدی در سال ۱۳۹۹ در قم دار فانی را وداع گفت.
بسم الله الرحمن الرحیم کربلا هر جای کربلا دارد نشان تربت اعلای کربلا ما را که خواهشی در سینه نیست غیر تمنّای کربلا کور است در جهان چشمی که نیست محو تماشای کربلا خاکی بهشتی است این است رمز و راز معمای کربلا در راه اربعین پی برده‌ام به معجزه‌ی چای کربلا با وعده‌ی ظهور سبز است راه روشن فردای کربلا گریان که می‌شویم در چشم ماست صحنه‌ی زیبای کربلا گریه به سود ماست. یک قطره اشک ضامن یوم‌الورود ماست پای غم توایم این‌غم‌همان‌غم‌است که بودونبود ماست این غم که از ازل در جان ما و باور ما و وجود ماست با این همه، خوشیم از ریشه‌ی محبت تو تاروپود ماست ما اهل سجده‌ایم تا خاک کربلای تو مهر سجود ماست ذکر حسین شد ذکری‌که لحظه‌ی غم‌وشادی سرود ماست در این مسیر سخت دریای کربلای تو پایان رود ماست جز غم عزیز نیست پای غم تو شادی عالم عزیز نیست ما اهل گریه‌ایم گریه‌کن تو پیش خدا کم عزیز نیست در چشم‌های ما کوثر که‌هست چشمه‌ی‌زمزم عزیز نیست جان‌ها فدای تو در امتحان‌ِعشق تو جان‌هم عزیز نیست باتو خوش‌است عمر اما بدون لطف تو یک‌دم عزیز نیست کل کتاب‌ها اندازه‌ی لهوف و مقرّم عزیز نیست چون ماه‌عشق‌ توست ماهی شبیه ماه محرم عزیز نیست... آرامشم حسین ناز تورا به جان‌ودلم می‌کشم حسین تنها نه صبح من خیس‌است هرشب ازغم‌تو بالشم حسین ابرم که بوده است نام تو بهترین سبب بارشم حسین طوفان شده‌ست و من در زیر پرچم تو در آسایشم حسین با تو بهشتی‌ام بی‌تو اگرچه لایق فرسایشم حسین علمم خدایی است وقتی که می‌شود همه‌ی دانشم حسین رزق مرا بده غیر از زیارت است مگر خواهشم حسین؟ تنها نه غم گریست نام حسین را که نوشتم قلم گریست اشکی نداشت چشم آن را به حق فاطمه دادم قسم، گریست با ارزش است آن چشمی که پای روضه‌ی تو دم‌به‌دم گریست در بین روضه‌ها خوشبخت آن‌کسی که به‌یاد حرم گریست در راه کربلا گوشه به گوشه زائر تو هر قدم گریست شافی محشر است چشمان ما برای تو با این رقم گریست حسرت زیاد خورد هرکس که در مصیبت ارباب کم گریست
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین... در وقت مرگ، چهرۀ ما دیدنی‌تر است از اشک‌هایِ شوق ملاقات با حسین هنگام غسل دادن ما، روضه‌خوان بگو: عالم فدای بی‌کفن کربلا حسین با گریه بر غریبی او خاکمان کنید بر ریگ‌های داغ، تنش شد رها حسین وقتی به سمت قبر سرازیر می‌شویم مشکل‌گشای ماست در آن تنگنا حسین نوکر به اسم و رسم خودش بی‌علاقه است بر سنگ قبر ما بنویسید: «یا حسین» در گیر و دار محشر و هول و هراس آن فریاد استغاثۀ ما یک‌صدا: حسین...
حیات آب بقا جز غم تو نیست، حسین نمیرد آن‌که دلش با غم تو زیست، حسین صفای عمر ابد یافت هر که در غم تو به قدر یک مژه بر هم زدن گریست، حسین به روز حشر که محشر کند شفاعت تو کسی که سایه‌نشین تو نیست، کیست؟ حسین جهنم است بهشتی که خالی از تو بُوَد بهشت بی گل رویت بهشت نیست، حسین تویی که آیت حُرّیت از رخت پیداست خوشا کسی که چو حر بر تو بنگریست، حسین گدای راه تو هر کس که گشت آقا شد که گرد خاک رهت تاج سروری‌ست، حسین نشسته بر سر راه تو «رستگار» مدام به دستگیری او لحظه‌ای بایست، حسین
یابن الشبیب ، کاسه ی خون گر دو دیده شد یعنی هلال ماه محرم دمیده شد یابن الشبیب ، گریه فقط بر حسین کن حتی اگر قدت ز مصیبت خمیده شد یابن الشبیب ، گریه بر او کن که در برش یک دشت لاله اش همه با خنده چیده شد یابن الشبیب ، خون ز دو چشمت رود رواست بر لحظه ای که پیکر اکبر دریده شد یابن الشبیب ، ذکر حرم شد عمو عمو وقتی که رنگ چهره ی جدم پریده شد یابن الشبیب ، عمه ی ما هم ز هوش رفت وقتی صدای خنده و خنجر شنیده شد یابن الشبیب ، گریه امانم نمیدهد تا گویمت چسان سر جدم بریده شد یابن الشبیب ، بر اثر نعل اسبها جسمی که سر نداشت به هر سو کشیده شد یابن الشبیب ، سینه که شد خوب نرم نرم گهواره شد که اصغرمان آرمیده شد یابن الشبیب ، تا به ابد یا بُنه ایه ای ذکر عزای آن تن در خون طپیده شد
دودمه های محرم ای به دستت تیغِ صلح و انتقام مرتضی یا اباصالح بیا یا اباصالح بیا روضه خوانِ روضه ی لب تشنه ی کرببلا یا اباصالح بیا یا اباصالح بیا جامه ی مشکی بپوشید، سینه را غم آمده ماه ماتم آمده ماه ماتم آمده تسلیت یابن الحسن ماه محرم آمده ماه ماتم آمده ماه ماتم آمده کوفه شد دارِ مکافات من ای مولای من یاحسین آقای من یاحسین آقای من کُن حَذر از کوفه، برگرد ای همه دنیای من یاحسین آقای من یاحسین آقای من ای حسین جان این دیار پُر محن آخر کجاست در نگاهم آشناست در نگاهم آشناست زينب من اين دیار پُر محن دشت بلاست قتلگاهم کربلاست قتلگاهم کربلاست قرص ماهِ من بیا به روی دامانم نشین حال و روزم را ببین حال و روزم را ببین صورتم نیلی و پایم خون و آهم شد حزین حال و روزم را ببین حال و روزم را ببین رو سیاه و پُر گناه و غرقِ در آه و بَدم ربی العفو الحسین ربی العفو بالحسین هر چه هستم من، ولی بر دَرگهِ شاه آمدم ربی العفو الحسین ربی العفو بالحسین ای برادر این دوطفل من فدایِ اصغرند هدْیْه های خواهرند در رَه آزادگی بُگذَشْته از جان و سرند هدْیْه های خواهرند عمه دستم را رها کن تا که من یاری کنم بر عمو کاری کنم بر عمو کاری کنم دست خود را من سپر وقت گرفتاری کنم بر عمو کاری کنم بر عمو کاری کنم در میانِ معرکه، از خون سر دارم وضو ای عمو جانم عمو ای عمو جانم عمو از فَرس افتاده ام، دیگر ندارم رنگ و بو ای عمو جانم عمو ای عمو جانم عمو روی دست من زدی پرپر علیِ اصغرم بی قرار و مضطرم بی قرار و مضطرم شد سه شعبه قاتل تو ای گُل نازِ حرم بی قرار و مضطرم بی قرار و مضطرم ای تمامِ حاصل و اُمّید لیلا اکبرم شِبه طاها اكبرم شِبه طاها اكبرم پیکَرت شد پیش چِشمم ارباً اربا اکبرم شِبه طاها اكبرم شِبه طاها اكبرم خیز و بِنْگَر حال من را ای پناه خواهرم ای علمدار حرم ای علمدار حرم گَشته زائر بر تَنِ غرقِ به خونَت مادرم ای علمدار حرم ای علمدار حرم امشب از عرش خدا، بانگ عزا آید به گوش شام تیره سر مشو شام تیره سر مشو دیگر از فرط عطش، رفته علی اصغر زِ هوش شام تیره سر مشو شام تیره سر مشو امشبی را چون امان عالمی، دارد امان غم بِبار ای آسمان غم بِبار ای آسمان عصر فردا میشود جِسمَش شکار دشمنان غم بِبار ای آسمان غم بِبار ای آسمان میروی از خیمه ها و میکنم بر تو نگاه وعده ی ما قتلگاه وعده ی ما قتلگاه بعدِ تو دیگر ندارم، من در اين صحرا پناه وعده ی ما قتلگاه وعده ی ما قتلگاه ای زنان باید به دورِ ذوالجناح شیوَن کنید کار مولا شد تمام کار مولا شد تمام بعد از اين رَخت اسارت را دگر بر تن کنید كار مولا شد تمام کار مولا شد تمام آسمان خون و زمين خون و جهان غوغا شده شام عاشورا شده شام عاشورا شده در غمِ شاه شهيدان روضه خوانْ زهرا شده شام عاشورا شده شام عاشورا شده از فراقِ کربلا باشد به سینه ناله ها کربلا یا کربلا کربلا یا کربلا حَقِ این ماه عزا، کُن اربعین روزی ما کربلا یا کربلا کربلا یا کربلا مهدوی نسب
آمد به حرم، اگرچه دیر آمده بود با اشک سوی نعم الامیر آمده بود حر گفت از آداب زیارت با ما با پای پیاده، سر به زیر آمده بود
آه مظلوم      تو رو کشتن با دلی مغموم آه مظلوم      زدنت با تیرایِ مسموم آه مظلوم      از یه قطره آب شدی محروم میخونم انا الیه راجعون    ای غرق بخون کاش میشد خونتو ریخت به آسمون  ای غرق بخون ای شهید بی کفن حسین من   حسین من   حسین من آه عطشان      شد ترک های لبت سوزان آه عطشان     روی خاکی وسطِ میدان آه عطشان    صورتت رو به حرم گریان وا شده پای سنان به خیمه هات   ای جان بفدات نگرانی برای مخدرات      ای جان بفرات ای شهید بی کفن حسین من   حسین من   حسین من آه بی کس    شمر اومد با خولی و اَخنس آه بی کس   سر تو میگرده دست به دس آه بی کس   کهنه  خنجر آخرین ضربه اس خدا از صبر تو میگه مرحبا    ای خون خدا حالا جسمت میمونه با مرکبا  ای خون خدا ای شهید بی کفن حسین من   حسین من   حسین من
من زار الحسین، کمن زار الله انت قبلتی، اباعبدالله محرم شدم، به محرم اباعبدالله پوشیده‌ام، رخت ماتم اباعبدالله لبیک من، اسم اعظم اباعبدالله دور حرم دویده‌ام، صفا و مروه دیده‌ام هیچ کجا نمی‌شود، حرم اباعبدالله ای کعبهٔ عشاق جهان لبیک ای قبلهٔ قلب عاشقان لبیک ای جان جهان جهان جان لبیک لبیک حسین لبیک لبیکَ لبیکَ حسین جان صلی الله علیکَ جانانه حسین است حسین دردانه حسین است حسین عشق دل دیوانه حسین است حسین خوشبخت بود آنکه مسلمان حسین است حسین مقصود من از کعبه و بتخانه و میخانه حسین است حسین لبیکَ لبیکَ حسین جان صلی الله علیکَ
منم دخت ولی الله در آسمان عفت و حیا چون ماه پیام آور خونم من منم که بر یزیدیان گرفتم راه اگرچه داغ دیدم من ولی ز ناله‌ام نشد کسی آگاه عقیله العرب هستم الا کوفه منم زینب ثارالله کعبه الرزایایم /صدیقه صغرایم/ پهلوان هر رزمم /هم ردیف بابایم با کلام برانم /من فاتح میدانم/ بی باکم و می‌جنگم/ نایب حسن جانم منم زینب دختر علی منم کفیلة السجاد همان که داده کاخ ظلم را بر باد منم که هیجده لاله به پیش چشم من به خاک و خون افتاد منم که فتح خون کردم منم که مادرم مرا دلاور زاد منم که هیبت اللهم همان که بر سر یزید زد فریاد من اشجة الناسم/ من دشمن خناسم / ارث از پدرم دارم / من خواهر عباسم من چشمه توحیدم /سرچشمه خورشیدم /با تیغ بیان خود/ با یزید  جنگیدم منم زینب دختر علی
شبای غمت، سحر نداره بیچارس اونی که از غم تو، خبر نداره دخیله دلم، به پرچم تو کدوم دله که هوای تو رو، به سر نداره عشق تو با من میاد، حتی تووی قبرمم من که دل سپرده ی، بیرق محرمم من اگه سرم بره، از تو دل نمی کنم می کنی دعا برام، وقتی سینه می زنم یا اباعبدالله شور رؤیایی یا اباعبدالله ته زیبایی یا اباعبدالله من دوسِت دارم خیلی آقایی یا اباعبدالله یا حسین مولا دلم به همین، گدایی خوشه یه روزی میاد که فاطمه از، ما راضی بشه تو و کرمت، ببر حرمت سحر زیر قبّه ی تو عجب، نمازی بشه قبله ی دل منه، پرچم روو گنبدت من که سر به را شدم، با نسیم مرقدت این مدال نوکری، عزت و عیارمه وقتی اسم تو میاد، مایه ی قرارمه یا اباعبدالله ذکر تسکینم یا اباعبدالله باطن دینم یا اباعبدالله لحظه ی مرگم تو رو می بینم یا اباعبدالله یا حسین مولا
اگه عشق تو نبود عاشقی معنایی نداشت اگه نور تو نبود دنیا که زیبایی نداشت اگه روضه هات نبود گدای تو جایی نداشت حالم رو به راهه     وقتی اشک میریزم پیش مادر تو         با گریه عزیزم دلم رو دادی جلا اباعبدالله وصل الله علی اباعبدالله خیالش حتی قشنگه که میمیرم شب جمعه کربلا اباعبدالله اباعبدالله حسین اباعبدالله اگه كربلا نبود ، كعبه و احرامى نبود اگه خون تو نبود ، كه دين و اسلامى نبود به روى مأذنه ها ، كه از خدا نامى نبود حق خواسته كه اسمت   تو عالم بمونه با دست ابالفضل        اين پرچم بمونه چه خوب بردى دلها رو اباعبدالله به هم ريختى دنيا رو اباعبدالله أنا مجنون الحسينى كه عابس گفت: ديوونه كرده ما رو اباعبدالله اباعبدالله حسين اباعبدالله گوهر اشک عزای تو که قیمت نداره دنیا بی سینه زنی برا ما لذت نداره هیچی اندازه ی روضه‌ی تو قدمت نداره هم بی ابتدایی ، هم بی انتهایی کشتی نجات و ، مصباح الهدایی تو شاهی من نوکرت اباعبدالله جونم نذر اصغرت اباعبدالله سرت رو دادی سر ما بالا باشه بگردم دور سرت اباعبدالله اباعبدالله حسين اباعبدالله…
هر که از بیراهه راهی می‌شود گمراه نیست هیچ‌کس مثل حبیب از این مسیر آگاه نیست مانده‌ها باید لَچَک بر سر کنند از این به بعد جای مردان در میان کوفۀ اشباه نیست از سلیمان‌ها می‌آید نامه، اما هر کسی اهل بسم اللّه باشد مردِ بسم اللّه نیست دست و پا گیر است گاهی اسب و شمشیر و زره دوست وقتی جان بخواهد جای هیچ اکراه نیست گفت: «هَل مِن ناصِر» آنک خون به رگ‌ها بازگشت جان به عالم می‌دهد این روضه‌ها، جانکاه نیست شاعر از گودال خون حرفی مزن، چیزی مگو! آخر آنجا روضه‌ای جانسوزتر از آه نیست در طریق اربعین با چشم حیرت دیده‌ام «عالمی سرگشته‌اند و هیچ‌کس گمراه نیست» دست در دست ضریحش، زیر لب گفتم به خود هست خرما بر نخیل و دست ما کوتاه نیست
سینه ام پر شد از هوای حسین جان ندارد جهان ورای حسین نشنیده ست گوش جان خوشتر تا نوا بوده از نوای حسین زنده ام با بهانه ی حرمش زندگی می کنم برای حسین روزگاری ست حال خوش دارم برکت اشک روضه های حسین مؤمنم با همین دو قطره ی اشک که چکید عاشقانه پای حسین اشک در چشم عاشقم یعنی منم و چشم اعتنای حسین نام ما را به‌ عشق زمزمه کرد در ازل قلب بی ریای حسین چیزی از عشق او فراتر نیست و حیاتی تر از رضای حسین آسمانی ترین زمین خداست گوشه ی دنجی از عزای حسین شب جمعه نزول خواهد کرد آفرینش به کربلای حسین
مثل خورشید که بر نور تو ایمان دارد عالم از مهر حسین است اگر جان دارد نام بسیار شنیدیم در عالم اما این فقط نام حسین است که باران دارد هر چه درد است در این شهر به غم آلوده فقط از ناحیه ی عشق تو درمان دارد شب جمعه حرمت عرش خداوند شود پدرت در حرمت آن همه مهمان دارد زیر این بیرق سرخ است که هر بازنده با کمی اشک غمت فرصت جبران دارد آبرو دار ترین خلق خداوند شده هر که در روضه ی تو حال پریشان دارد صد سفر گرد جهان کرده ام اما ای عشق دل چه خوش خاطره هایی که ز مهران دارد چه کسی مثل تو ای ذبح خداوند عظیم بین گودال غمش رحمت و احسان دارد
من زنده ام به عشق محرم حسین جان شکر خدا به روضه رسیدم حسین جان جز اینکه پای روضه ی تو زندگی کنم شوقی نداشتم به دو عالم حسین جان از زندگی فقط به همین دلخوشم که من در پای منبرت شدم آدم حسین جان در آخر الزمانِ پر از دردِ بی کسی جز تکیه ی تو نیست پناهم حسین جان گردیده بی قراری شب های روضه ات بر هرچه هست و نیست مقدم حسین جان من از خدا به غیر غمت را نخواستم ای ارزشی ترین نفس غم حسین جان گویند هر که در غم زینب گریسته با روح و جان تو شده محرم حسین جان
زمزمه با امام حسین علیه السلام از بچگی با گریه بر تو آشنا شدم توو خواب و رؤیا راهیه کرببلا شدم چه غم اگه توو زندگی جز غم ندیده ام خوبه که از بچگی نوکر شما شدم هرچند که بد هستم حسین گریه بلد هستم حسین به عشق دیدنت میام من نوکر بد شمام عزیز قلبم یا حسین ۲ برا منی که بی کسم تو آخرین کسی برا نجاتم از گناه تو بهترین کسی منی که عادت به زمین خوردن دارم حسین توو دستگیری از نوکرت تو اولین کسی هوامو داشتی روز و شب بگذر تو از این بی ادب زینت نبودم تو عزات زحمت درست کردم برات عزیز قلبم یا حسین ۳ تا آخرین نفس حواست پیش خواهره حتی همون لحظه که خنجر زیر حنجره برای زخمِ تازه جا نمونده توو تنت ببین صدای کی میاد صدای مادره غریب گیرت آوردنُ خونِ گلوتو خوردنُ جدا جدا تن تو رو با نیزه نیزه بردنُ عزیز قلبم یا حسین