eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
747 دنبال‌کننده
26 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
کی می شود سحر، شب تنهاییم حسین کس نیست آگه از دل شیداییم حسین ‏پایم ز راه مانده و دستم به ریسمان درکوچه­های کوفه تماشاییم حسین ‏من را نشان دهند به انگشت کوفیان عشقت کشیده است به سوداییم حسین ‏از بسکه خون گریسته­ام از فراق تو از دیده رفته قدرت بیناییم حسین ‏غم نیست گر بود به تن من هزار زخم زخم زبان ربوده شکیباییم حسین ‏در زیر تیغ عشق چوگل خنده می­کنم بالای دار گرم دل آراییم حسین اینجا سخن ز نیزه و از جسم اکبر است دلخون بیاد آن گل لیلاییم حسین اینجا سخن زکودک و از گاهواره است از دور من به نغمه لالاییم حسین اینجا سخن ز سیلی و طفل سه ساله است من هم بیاد صورت زهراییم حسین
هوا هوای غم است و هوای خونجگری به هر طرف که نظر می کنم تو در نظری ز عشق گفتم و این شهر در به رویم بست همیشه عاقبت عاشقی است دربدری به مسجدی که امام جماعتش بودم نماز مغرب من شد اقامه یک نفری دوباره نامه نوشتم برای تو اما به غیر آه ندامت نبود نامه بری تو احتیاج نداری به نامه مسلم که بهتر از همه از حال کوفه با خبری به هر طریق تو آخر به کوفه می آیی در این مسیر به جز عشق را نمی نگری بیاور اکبر خود را که کوفیان بینند در این مسیر کنار خودِ پیامبری بیاور اصغر خود را که با شهادت او ز کوفیان ریاکار آبرو ببری جمل به پاکن و همراه خویش قاسم را به سوی رزم بیاور برای جلوه گری ولی فدای تو گردم میار زینب را که شهر پر شده از مردمان خیره سری کسی به خواهرت اینجا محل نخواهد داد اگرچه می گذرد از محله پدری از این مسیر گذر می کند، عجب گذری به سوی شام سفر می کند، عجب سفری
ترسم این نیست سفیر تو سر دار رود! ترسم این است رقیه سر بازار رود کوهی از سنگ، سر بام ببینی چه کنم !؟ دخترت را ملأ عام ببینی چه کنم !؟ ترسم این است به دل کینه تلنبار کنند خواهرت را دم دروازه گرفتار کنند راضی‌ام از تن من جامه به غارت ببرند راضی‌ام دختر من را به اسارت ببرند راضی‌ام طعنه به من عالم و آدم بزند راضی‌ام حرمله با تیر به چشمم بزند در عوض، مجلس اغیار نیاید زینب بین انظار به اجبار نیاید زینب من خجالت زده‌ام بابت فردا، ای داد جگرم سوخت! جگر گوشه‌ی زهرا ، ای داد جگرم سوخت جگر گوشه‌ی زهرا! برگرد بابت کشتن تو آمده فتوا، برگرد چه بلاها که سر نامه‌برت آوردند ! یادم آمد چه به روز پدرت آوردند من نوشتم که بیایی، همه تقصیر من است تشنگی پسر فاطمه تقصیر من است مادرت فاطمه گیرم که مرا هم بخشید من خودم را سر آن نامه نخواهم بخشید   چه بگویم! که در این بُغض سخن می‌ماند تن عریان تو بی غسل و کفن می‌ماند..
به تماشای من خسته همه می مانند نَفَس آخر من شد ، همگی می دانند ای به قربان سرت ، از همه سرگشته ترم در و دیوار به سرگشتگی ام حیرانند سنگ دلها همه در دامنشان سنگ بود میزبانان به خدا منتظر مهمانند گر بیاری تو به همراه ، عزیزانت را با عزیزان ، حرمت را ، همه می سوزانند امشب ای کعبه ی من! سوی مدینه برگرد برنگردی ته گودال ، برت گردانند تا به حالا، سر بازار ، نرفته زینب سر بازار ، همه خارجی اش می خوانند با رقیه تو میا ، جانِ رقیه برگرد همه آماده ی سیلی زدن طفلانند ترسم آن است ز سیلی ، سر او برگردد او اگر تار ببیند ، همه در می مانند حرمله خنده کنان تیر سه شعبه برداشت همگی منتظر کودک نیمه جانند ترسم آن است که شش ماهه ، دو شش ماهه شود به جدا کردنش از هم ، همه هم پیمانند
بند اول: سلام یابن فاطمه سلام یابن مرتضا سلام صاحب الزمان سلام صاحب عزا ماه غم  رسیده و ماه عزاداری صبح و شب خون دل از چشمای تو  جاری این شبا برا حسین روضه کجا داری؟ تو صاحب این عزایی تو شاهد روضه هایی خیمه به خیمه میخونم مهدی زهرا کجایی؟ بند دوم: کجا گریه میکنی کجا سینه می زنی کجا روضه خون برا شهید بی کفنی تو حرم نشستی با چشمای بارونی پای شیش گوشه داری ناحیه میخونی یا کنار قتلگاهی و پریشونی تو صحن صاحب لوایی یا اینکه پایینه پایی ای زائر دل شکسته مهدی زهرا کجایی بند سوم: بیا ختم الاوصیا بیا جان انبیاء میگه عمه زینبت بیا  منتقم بیا انتقام لاله ی پرپرو میگیری انتقام حنجر اصغرو میگیری انتقام اون تن بی سرو میگیری تو شاهد ماجرایی گریون مصیبتایی جدت میگه بین مقتل مهدی زهرا کجایی؟
آه ، زیر نور ماه میگم صلی الله علی اباعبدالله لعنت به دنیایی که کارمو به جایی انداخت…! گریه میکنم از اینک بین ما جدایی انداخت من دلم برات تنگه پسرعمو کوفه شهر نیرنگه پسر عمو اینجا صحبت مهمونی دیگه نیست اینجا صحبت جنگه پسرعمو  از حال میبرن مهمون و اینا ته گودال میبرن خیرات میکنن روخاکا مقطع الاعضات میکنن برگرد یاحسین… آه ، روی این پرتگاه وصیت کردم نیا اباعبدالله روی دارالعماره گریه میکنم به حالت من نگرانم از اینک میای با اهل و عیالت کوفه شهر آزاره پسر عمو شمر و حرمله داره پسر عمو چهارهزارتا تیرانداز آماده ی قامت علمداره پسر عمو پیرت میکنن با داغ جوون زمین گیرت میکنن راحت میزنن سه شعبه به گلوی شش ماهت میزنن برگرد یاحسین… آه ، مشکله این راه رقیه جان و نیار اباعبدالله کاش جای تو عزیزم پیرهنم بره به غارت جای دختر سه سالت دخترم بره اسارت کارم آه و افسوسه پسرعمو بدتر از یه کابوسه پسر عمو از غروب عاشورا دیگه به بعد روضه های ناموسه پسر عمو دشوار میبرن مخدرات و کوچه و بازار میبرن بی یار میبرن عقیله رو به مجلس اغیار میبرن برگرد یاحسین…
بوی محرم آمد و غرق عزا گشتم بار دگر من راهی کرب وبلا گشتم ماه غم وماه عزاست شال عزای من کجاست مولاحسین جانم مولا حسین جانم ای کعبه ی توحید من، ای قبله ی رازم رخصت بده تا درغمت خیمه به پا سازم ماه غم وماه عزاست شال عزای من کجاست مولاحسین جانم مولا حسین جانم مثل همیشه درغمت ،غرق ملالم کن گرنوکری بد بوده ام ،مولا حلالم کن ماه غم وماه عزاست شال عزای من کجاست مولاحسین جانم مولا حسین جانم گر آفرینش از غمت با غم هم آغوش است پیش ازهمه در سوک تو زهرا سیه پوش است ماه غم وماه عزاست شال عزای من کجاست مولاحسین جانم مولا حسین جانم ای یوسف بی پیرهن مولای محبوبم با یاد زخم سینه ات بر سینه می کوبم ماه غم وماه عزاست شال عزای من کجاست مولاحسین جانم مولا حسین جانم از شیعتی مهما شربتم...  دائماً جوشم بی یاد تو ای تشنه لب آبی نمی نوشم ماه غم وماه عزاست شال عزای من کجاست مولاحسین جانم مولا حسین جانم وقتی سر ببریده ات مهمان دختر شد ناله کنان پرپر زد و یک باره پرپر شد ماه غم وماه عزاست شال عزای من کجاست مولاحسین جانم مولا حسین جانم
از کعبه کاروانی        رود به میهمانی امّا چرا مهیّاست       برای جان‌فشانی؟ آواره شد به صحرا  حسین عزیز زهرا این کاروان به هم‌ره       ماه و ستاره دارد هم پیر و هم جوان و     هم شیرخواره دارد این کاروان به هم‌ره         آورده بلبل و گل امّا عطش رباید              از غنچه‌ها تحمّل این کاروان به هم‌ره        آورده باغ لاله کنار عمّه دارد            یک دختر سه‌ساله این کاروان به هم‌ره       عطر بهار دارد چون از سفیر کوفه        یک یادگار دارد این کاروان که سوی     قبله‌گه دل آید از چه اجل پی او      منزل به منزل آید؟