🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹 احترام ژنرال آمریکائی به #سرلشگر_خلبان #شهید_والامقام #عباس_بابایی #قسمت_اول #شهید_بابایی در بخشی از #خاطرات خود در مورد تحصیلات #خلبانی_‌اش گفته بود: دوره #خلبانی ما در آمریکا تمام شده بود، اما به خاطر #گزارشاتی که در پرونده خدمتم درج شده بود، تکلیفم #روشن نبود و به من #گواهینامه نمی‌دادند، تا این که روزی به دفتر #مسئول_دانشکده، که یک #ژنرال آمریکایی بود، احضار شدم. به اتاقش رفتم و احترام گذاشتم. او از من خواست که بنشینم. پرونده من در جلو او، روی میز بود، #ژنرال آخرین فردی بود که می‌بایستی نسبت به #قبول و یا #رد شدنم اظهار نظر می‌کرد. او پرسش‌هایی کرد که من پاسخش را دادم. از سؤال های #ژنرال بر می‌آمد که نظر #خوشی نسبت به من ندارد. این ملاقات ارتباط مستقیمی با #آبرو و #حیثیت من داشت، زیرا احساس می‌کردم که #رنج_دو_سال دوری از #خانواده و #شوق برنامه‌هایی که برای زندگی آینده‌ام در دل داشتم، همه در یک لحظه در حال #محو_و_نابودی است و باید #دست_خالی و بدون دریافت #گواهینامه_خلبانی به ایران برگردم. در همین فکر بودم که در #اتاق به صدا در آمد و شخصی #اجازه خواست تا داخل شود. او ضمن #احترام، از #ژنرال خواست تا برای کار #مهمی به خارج از #اتاق برود با رفتن #ژنرال، من لحظاتی را در #اتاق تنها ماندم. #ادامه_دارد 🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹

🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹 #قسمت_دوم به ساعتم نگاه کردم، وقت #نماز_ظهر بود. با خود گفتم، کاش در اینجا نبودم و می‌توانستم #نماز را #اول_وقت بخوانم. انتظارم برای آمدن #ژنرال طولانی شد. گفتم که هیچ کار مهمی بالاتر از #نماز نیست، همین جا #نماز را می‌خوانم. #انشاءالله تا #نمازم تمام شود، او نخواهد آمد. به گوشه‌ای از #اتاق رفتم و #روزنامه‌ای را که همراه داشتم به #زمین انداختم و مشغول #نماز شدم. در حال خواندن #نماز بودم که متوجه شدم #ژنرال وارد اتاق شده است. با خود گفتم چه کنم؟ #نماز را ادامه بدهم یا #بشکنم؟ بالاخره گفتم، #نمازم را ادامه می‌دهم، هر چه #خدا بخواهد همان خواهد شد. سرانجام #نماز را تمام کردم و در حالی که بر روی صندلی می‌نشستم از #ژنرال معذرت ‌خواهی کردم. #ژنرال پس از چند لحظه #سکوت نگاه #معناداری به من کرد و گفت: چه می‌کردی؟ گفتم: #عبادت می‌کردم. گفت: بیشتر توضیح بده. گفتم: در دین ما #دستور بر این است که در ساعت‌های #معین از #شبانه_روز باید با #خداوند به #نیایش بپردازیم و در این ساعات #زمان آن فرا رسیده بود، من هم از نبودن شما در #اتاق استفاده کردم و این #واجب_دینی را انجام دادم. #ژنرال با توضیحات من سری تکان داد و گفت: همه این مطالبی که در #پرونده تو آمده مثل این که راجع به همین کارهاست. این طور نیست؟ پاسخ دادم: آری همین‌طور است. او لبخندی زد. از نوع نگاهش پیدا بود که از #صداقت و #پای_‌بندی من به #سنت و فرهنگ و #رنگ نباختنم در برابر #تجدد جامعه آمریکا خوشش آمده است. با چهره‌ای #بشاش خود نویس را از جیبش بیرون آورد و #پرونده‌ام را #امضا کرد. سپس با حالتی #احترام_‌آمیز از جا برخاست و دستش را به سوی من دراز کرد و گفت: به شما #تبریک می‌گویم. شما قبول شدید. برای شما آرزوی #موفقیت دارم. من هم متقابلاً از او #تشکر کردم. احترام گذاشتم و از #اتاق خارج شدم. آن روز به اولین محل #خلوتی که رسیدم به پاس این #نعمت بزرگی که #خداوند به من #عطا کرده بود، دو رکعت #نماز_شکر خواندم . 🌹 #سالروز_شهادت🌹 #روحش_شاد #یادش_گرامی #راهش_پر_رهرو 🕊🥀🌹

🕊🌹🕊🥀🕊🌹🕊 #خاطرات_آزادگان #شکنجه_اسرای_ایرانی #در_زندان_های_صدام در زندان عراقی های بعثی یه #شکنجه روحی دیگه هم داشتن که ما اسمشو گذاشته بودیم #صندلی_جنون.. این چطور بود.. به این صورت که یه #اتاقی بود #اسیر رو می بردن توی این #اتاق روی #صندلی می نشودن ، #دست و #پاشو می بستن ، یه #کلاه پارچه ای مانند کیسه می کشیدن روی #سرش ک بالای این #کلاه ، آهنی بود که قشنگ میومد روی #فرق_سر_اسیر ، دو رشته #سیم وصل می شد به #دستگاه_برق . #دستگاه_برق رو #روشن میکردن ، الکتریسیته ای که به واسطه این #دستگاه وارد می شد ، بدن #اسیر شروع می کرد #لرزیدن و رعشه گرفتن . #مغز_اسیر در اثر این الکتریسیته تحت تاثیر قرار می گرفت و این #اسیر ناخودآگاه تا چند ماه #دیوانه می شد تا این سلول های مغز #اسیر خودشون رو بازیابی کنن #مدتی طول میکشید . اوضاع و احوالی می شد . حال #بعضیاشون خیلی #بد می شد . طوری که نمی شد #کاری براشون کرد . گاهی اوقات ، دست و پاشونو می بستیم یه گوشه ی #اردوگاه بالا سرشون می نشستیم و زار زار #گریه می کردیم . حاج آقا #اسحاقی می گفت قرار شد که همچین شکنجه ای به ما بدن:. دل تو دلم نبود ، خدایا چه #بلایی میخاد به سرم بیاد . خیلی #ترسیده بودم . تا اینکه اومدن سراغم ، توی راهی که منو کشان کشان می بردن ، نه #گریه کردم ، نه #فریاد زدم ، نه #التماس کردم ، نه #دادی زدم ، نه #خواهشی و نه #تمنایی ، چون می دونستم اونا همینو میخان ، نمیخاستم اونا دل #شاد بشن . تا اینکه منو بردن توی اون #اتاق و نشوندن روی #صندلی . دست و پام رو #بستن . دیدید وقتی انسان خیلی #می_ترسه ازش #می_پرسن اسمت چیه ، حتی اسمش هم دیگه یادش نمیاد ، گفت هیچی یادم نمیومد . هی به خودم می گفتم یه چیزی یادم بیاد بگم . از کسی کمک بخام . هر چی فشار آوردم به مغزم فقط یه چیز به یادم اومد ، اونم #دعای_سلامتی_امام_زمان_عج تو اون لحظات که خیلی ترسیده بودم و وحشت زده بودم ، شروع کردم دعای #سلامتی_امام_زمان_عج رو خوندن . بسم الله الرحمن الرحیم.. اللهم کل ولیک الحجت ابن الحسن صلواتک علیه و علی آبائه .... به اینجای #دعا که رسیدم ، اونا #برق رو وصل کردن ، بدنم شروع کرد به #لرزیدن ، فکم به همدیگه می خورد . تمام #قدرتمو توی دهانم جمع کردم که بتونم دعای #سلامتی_امام_زمانم رو به پایان ببرم . صلواتک علیه و علی آبائه ، فی هذه ساعه و فی کل ساعه . نمی دونم چقد طول کشید تا تونستم این #دعا رو تموم کنم ، اما تموم کردن #دعای من همانا و #قطع کردن #برق بوسیله ی #بعثی_های عراقی هم همانا ، بدنم یه لحظه آروم گرفت ، #بعثی عراقی اومد #کلاه رو از #سرم برداشت ، حالا منتظره که من #دیوانه بازی در بیارم ، #مجنون بشم #دیوانه بشم ، اما من #دیوانه نشدم ، خیلی براشون #تعجب آور بود ، چون ردخور نداشت که هر کسی این #شکنجه رو می دید #دیوانه می شد. با این وضع قرار شد ، دوباره این #شکنجه رو به من بدن ، این یکی #بعثی عراقی به اون یکی اشاره کرد . کیسه رو کشیدن به سرم #کلاه_آهنی به فرق سرم ، #دستگاه برق رو روشن کردن و ولتاژ برق رو دو برابر کردن ، شدت برق آنقدر زیاد بود که من #صندلی رو بلند می کردم و می کوبیدم به زمین . دیگه حالم دست خودم نبود ، دیگه زبان و دهانم کار نمی کرد فقط تو #مغز و #سرم من #دعای_سلامتی_امام_زمانم رو می خوندم و بار دیگه #برق رو قطع کردن ، این بار داشتم می مردم ، کل #آب_بدنم داشت #خشک می شد ، دیگه با اون #نیمه_جانی که داشتم فقط چشمام کمی باز بود . اومدن #کلاه رو برداشتن ، دیدن نه ، مثل اینکه این #شکنجه روی این شخص #تاثیری نداره ، اومدن #مشت و #لگد حواله #سر و #صورتم می کردن . با #مشت و 'لگد منو بردن انداختن یه گوشه #زندان . می گفت اون لحظه من پاهای #خودمو جمع کردم ، با اون بی حالی خودم . شروع کردم به #گریه کردن ، اما این #گریه ، #گریه ترس نبود ، #گریه نا امیدی نبود ، #گریه امید بود و #گریه تشکر از #امام_زمانم ، به #امام_زمانم می گفتم #یابن_الحسن نمی دونم کجای عالم برای من #دعا کردی #آقاجان نمی دونم کجای #عالم برای من اون #دستای_قشنگتو بالا آوردی ، برای #سلامتی من_دعا کردی ، #آقا_ممنونتم #آقا_متشکرم #یاد_باد #آن_روزگاران #یاد_باد 🕊 🕊🌴

🌴🥀🌼🌺🌼🥀🌴 #همسرانه #همسرداری_شهدا #سردار_شهید #حاج_عباس_کریمی تواضع و فروتنی #عباس باور نکردنی بود. همیشه عادت داشت، وقتی #من وارد #اتاق می شدم، بلند می شد و به #قامت می ایستاد . یک روز وقتی وارد شدم روی #زانوانش ایستاد . ترسیدم، گفتم : #عباس چیزی شده، پاهایت چطورند؟ #خندید و گفت : نه شما بد #عادت شده اید؟ من همیشه #جلوی تو بلند می شوم. امروز خسته ام. به زانو ایستادم . می دانستم اگر #سالم بود ، بلند می شد و می ایستاد. #اصرار کردم که بگوید چه #ناراحتی دارد. بعد از #اصرار زیاد من ، گفت: چند روزی بود که پاهایم را از #پوتین در نیاورده بودم. انگشتان #پاهایم پوسیده است. نمیتوانم روی #پاهایم بایستم. #عباس با همان حال، #صبح روز بعد به #منطقه جنگی رفت. این #اتفاق به من نشان داد که #حاج_عباس_کریمی از بندگان #خاص خداوند است . راوی : #همسر_شهید #روحش_شاد #یادش_گرامی #راهش_پر_رهرو 💐 🥀🕊

🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹 احترام ژنرال آمریکائی به #سرلشگر_خلبان #شهید_والامقام #عباس_بابایی #قسمت_اول #شهید_بابایی در بخشی از #خاطرات خود در مورد تحصیلات #خلبانی_‌اش گفته بود: دوره #خلبانی ما در آمریکا تمام شده بود، اما به خاطر #گزارشاتی که در پرونده خدمتم درج شده بود، تکلیفم #روشن نبود و به من #گواهینامه نمی‌دادند، تا این که روزی به دفتر #مسئول_دانشکده، که یک #ژنرال آمریکایی بود، احضار شدم. به اتاقش رفتم و احترام گذاشتم. او از من خواست که بنشینم. پرونده من در جلو او، روی میز بود، #ژنرال آخرین فردی بود که می‌بایستی نسبت به #قبول و یا #رد شدنم اظهار نظر می‌کرد. او پرسش‌هایی کرد که من پاسخش را دادم. از سؤال های #ژنرال بر می‌آمد که نظر #خوشی نسبت به من ندارد. این ملاقات ارتباط مستقیمی با #آبرو و #حیثیت من داشت، زیرا احساس می‌کردم که #رنج_دو_سال دوری از #خانواده و #شوق برنامه‌هایی که برای زندگی آینده‌ام در دل داشتم، همه در یک لحظه در حال #محو_و_نابودی است و باید #دست_خالی و بدون دریافت #گواهینامه_خلبانی به ایران برگردم. در همین فکر بودم که در #اتاق به صدا در آمد و شخصی #اجازه خواست تا داخل شود. او ضمن #احترام، از #ژنرال خواست تا برای کار #مهمی به خارج از #اتاق برود با رفتن #ژنرال، من لحظاتی را در #اتاق تنها ماندم. #ادامه_دارد 🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹

🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹 #قسمت_دوم به ساعتم نگاه کردم، وقت #نماز_ظهر بود. با خود گفتم، کاش در اینجا نبودم و می‌توانستم #نماز را #اول_وقت بخوانم. انتظارم برای آمدن #ژنرال طولانی شد. گفتم که هیچ کار مهمی بالاتر از #نماز نیست، همین جا #نماز را می‌خوانم. #انشاءالله تا #نمازم تمام شود، او نخواهد آمد. به گوشه‌ای از #اتاق رفتم و #روزنامه‌ای را که همراه داشتم به #زمین انداختم و مشغول #نماز شدم. در حال خواندن #نماز بودم که متوجه شدم #ژنرال وارد اتاق شده است. با خود گفتم چه کنم؟ #نماز را ادامه بدهم یا #بشکنم؟ بالاخره گفتم، #نمازم را ادامه می‌دهم، هر چه #خدا بخواهد همان خواهد شد. سرانجام #نماز را تمام کردم و در حالی که بر روی صندلی می‌نشستم از #ژنرال معذرت ‌خواهی کردم. #ژنرال پس از چند لحظه #سکوت نگاه #معناداری به من کرد و گفت: چه می‌کردی؟ گفتم: #عبادت می‌کردم. گفت: بیشتر توضیح بده. گفتم: در دین ما #دستور بر این است که در ساعت‌های #معین از #شبانه_روز باید با #خداوند به #نیایش بپردازیم و در این ساعات #زمان آن فرا رسیده بود، من هم از نبودن شما در #اتاق استفاده کردم و این #واجب_دینی را انجام دادم. #ژنرال با توضیحات من سری تکان داد و گفت: همه این مطالبی که در #پرونده تو آمده مثل این که راجع به همین کارهاست. این طور نیست؟ پاسخ دادم: آری همین‌طور است. او لبخندی زد. از نوع نگاهش پیدا بود که از #صداقت و #پای_‌بندی من به #سنت و فرهنگ و #رنگ نباختنم در برابر #تجدد جامعه آمریکا خوشش آمده است. با چهره‌ای #بشاش خود نویس را از جیبش بیرون آورد و #پرونده‌ام را #امضا کرد. سپس با حالتی #احترام_‌آمیز از جا برخاست و دستش را به سوی من دراز کرد و گفت: به شما #تبریک می‌گویم. شما قبول شدید. برای شما آرزوی #موفقیت دارم. من هم متقابلاً از او #تشکر کردم. احترام گذاشتم و از #اتاق خارج شدم. آن روز به اولین محل #خلوتی که رسیدم به پاس این #نعمت بزرگی که #خداوند به من #عطا کرده بود، دو رکعت #نماز_شکر خواندم . 🌹 #سالروز_شهادت🌹 #روحش_شاد #یادش_گرامی #راهش_پر_رهرو 🕊 🥀🌹

🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹 احترام ژنرال آمریکائی به #سرلشگر_خلبان #شهید_والامقام #عباس_بابایی #قسمت_اول #شهید_بابایی در بخشی از #خاطرات خود در مورد تحصیلات #خلبانی_‌اش گفته بود: دوره #خلبانی ما در آمریکا تمام شده بود، اما به خاطر #گزارشاتی که در پرونده خدمتم درج شده بود، تکلیفم #روشن نبود و به من #گواهینامه نمی‌دادند، تا این که روزی به دفتر #مسئول_دانشکده، که یک #ژنرال آمریکایی بود، احضار شدم. به اتاقش رفتم و احترام گذاشتم. او از من خواست که بنشینم. پرونده من در جلو او، روی میز بود، #ژنرال آخرین فردی بود که می‌بایستی نسبت به #قبول و یا #رد شدنم اظهار نظر می‌کرد. او پرسش‌هایی کرد که من پاسخش را دادم. از سؤال های #ژنرال بر می‌آمد که نظر #خوشی نسبت به من ندارد. این ملاقات ارتباط مستقیمی با #آبرو و #حیثیت من داشت، زیرا احساس می‌کردم که #رنج_دو_سال دوری از #خانواده و #شوق برنامه‌هایی که برای زندگی آینده‌ام در دل داشتم، همه در یک لحظه در حال #محو_و_نابودی است و باید #دست_خالی و بدون دریافت #گواهینامه_خلبانی به ایران برگردم. در همین فکر بودم که در #اتاق به صدا در آمد و شخصی #اجازه خواست تا داخل شود. او ضمن #احترام، از #ژنرال خواست تا برای کار #مهمی به خارج از #اتاق برود با رفتن #ژنرال، من لحظاتی را در #اتاق تنها ماندم. #ادامه_دارد 🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹

🌹🕊🥀🌴🥀🕊🌹 #قسمت_دوم به ساعتم نگاه کردم، وقت #نماز_ظهر بود. با خود گفتم، کاش در اینجا نبودم و می‌توانستم #نماز را #اول_وقت بخوانم. انتظارم برای آمدن #ژنرال طولانی شد. گفتم که هیچ کار مهمی بالاتر از #نماز نیست، همین جا #نماز را می‌خوانم. #انشاءالله تا #نمازم تمام شود، او نخواهد آمد. به گوشه‌ای از #اتاق رفتم و #روزنامه‌ای را که همراه داشتم به #زمین انداختم و مشغول #نماز شدم. در حال خواندن #نماز بودم که متوجه شدم #ژنرال وارد اتاق شده است. با خود گفتم چه کنم؟ #نماز را ادامه بدهم یا #بشکنم؟ بالاخره گفتم، #نمازم را ادامه می‌دهم، هر چه #خدا بخواهد همان خواهد شد. سرانجام #نماز را تمام کردم و در حالی که بر روی صندلی می‌نشستم از #ژنرال معذرت ‌خواهی کردم. #ژنرال پس از چند لحظه #سکوت نگاه #معناداری به من کرد و گفت: چه می‌کردی؟ گفتم: #عبادت می‌کردم. گفت: بیشتر توضیح بده. گفتم: در دین ما #دستور بر این است که در ساعت‌های #معین از #شبانه_روز باید با #خداوند به #نیایش بپردازیم و در این ساعات #زمان آن فرا رسیده بود، من هم از نبودن شما در #اتاق استفاده کردم و این #واجب_دینی را انجام دادم. #ژنرال با توضیحات من سری تکان داد و گفت: همه این مطالبی که در #پرونده تو آمده مثل این که راجع به همین کارهاست. این طور نیست؟ پاسخ دادم: آری همین‌طور است. او لبخندی زد. از نوع نگاهش پیدا بود که از #صداقت و #پای_‌بندی من به #سنت و فرهنگ و #رنگ نباختنم در برابر #تجدد جامعه آمریکا خوشش آمده است. با چهره‌ای #بشاش خود نویس را از جیبش بیرون آورد و #پرونده‌ام را #امضا کرد. سپس با حالتی #احترام_‌آمیز از جا برخاست و دستش را به سوی من دراز کرد و گفت: به شما #تبریک می‌گویم. شما قبول شدید. برای شما آرزوی #موفقیت دارم. من هم متقابلاً از او #تشکر کردم. احترام گذاشتم و از #اتاق خارج شدم. آن روز به اولین محل #خلوتی که رسیدم به پاس این #نعمت بزرگی که #خداوند به من #عطا کرده بود، دو رکعت #نماز_شکر خواندم . 🌹 #سالروز_شهادت🌹 #روحش_شاد #یادش_گرامی #راهش_پر_رهرو 🕊 🥀🌹