✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آياتی در شأن «امام‌ حسين‌» عليه‌ السلام 🔹مفسران با توجه به رواياتی که از رسول خدا (ص) و ائمه اطهار (ع) نقل شده، برخی از آيات و سوره‌ های قرآن را در شأن اهل بيت پيامبر، مثل حضرت زهرا (س) و اميرالمؤمنين امام علی (ع) و يا امام حسن و امام حسين عليهم السلام می دانند. از جمله‌ آياتی که در شأن‌ اهل‌ بيت‌ نازل‌ شده و #امام‌_حسين (ع) را نيز شامل می شود، می توان به #آيه‌_تطهير اشاره کرد. در اين آيه خداوند متعال می فرمايد: «إِنَّمَا يُرِيدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَکمْ تَطْهِيرًا؛[احزاب، ۳۳] خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد». از ام‌سلّمه روايت شده که اين آيه در خانه من نازل شد و در خانه هفت نفر بودند؛ رسول خدا (ص) جبرئيل، ميکائيل، علی، فاطمه، حسن و حسين (عليهم السلام). [۱] 🔹از جمله‌ آياتی که به صورت اختصاصی در خصوص‌ #امام‌_حسين (ع) نازل شد، می توان به آيه ۳۳ سوره اسراء اشاره کرد. در اين آيه خداوند متعال می فرمايد: «وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُورًا؛ و کسی را که خدا کشتنش را حرام کرده [و به جانش حرمت نهاده] جز به حق نکشید، و هر کس مظلوم [و به ناحق] کشته شود، برای وارثش تسلّطی بر قاتل [جهت خونخواهی، دیه و عفو] قرار داده ایم، پس وارث مقتول نباید در کشتن زیاده روی کند؛ زیرا او [با قوانین صحیح و درستی چون دیه و قصاص] مورد حمایت قرار گرفته است». در تفسير عياشی ذيل اين آيه شريفه از امام باقر (ع) روايتی نقل شده که حضرت می فرمايد: «اين آيه در مورد  #امام‌_حسين (ع) است که مظلوم کشته شد، و قائم (عج) ولی او می‌باشد، وقتی قيام کند، از قاتلان آن حضرت خونخواهی خواهد کرد». [۲] 🔹از ديگر آياتی که در شأن‌ #امام‌_حسين (ع) نازل شده، آيه ۱۵ سوره احقاف می‌باشد. در اين آيه آمده است: «وَ وَضَعَتْهُ کرْهًا وَ حَمْلُهُ وَ فِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا». طبق روايتی از رسول خدا (ص)، آيه مذکور در حق‌ #امام‌_حسين (ع) نازل شده است. [۳] آيه «ثُمَّ رَدَدْنَا لَکمُ الْکرَّةَ عَلَيْهِم؛ سپس شما را بر آنها چیره می‌کنیم»؛ْ [اسراء، ۶] نيز در خصوص خروج‌ امام‌ حسين (ع) با اصحابش در هنگام رجعت نازل شده است. [۴] اما سوره‌ای که به عنوان سوره‌ امام‌ حسين (ع) معرفی شده، سوره‌ فجر است. در روايتی که در خصوص فضيلت اين سوره از امام صادق (ع) نقل شده، حضرت می فرمايد: «سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحبی‌ تان بخوانيد که اين سوره، سوره‌ حسين‌ بن‌ علی (ع) است، و هرکس اين سوره را بخواند روز قيامت با #امام_حسين (ع) در درجه‌ای از درجات بهشت است». [۵] 🔹در پايان اين سوره آمده است: «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ - ارْجِعِی إِلَى رَبِّک رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً - فَادْخُلِی فِی عِبَادِی - وَادْخُلِی جَنَّتِی؛ تو ای روح آرام يافته به سوی پروردگارت باز گرد، در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود و در سلک بندگانم و در بهشتم داخل شو»؛ [فجر، ۲۷ الی ۳۰] شيخ عبدالله بحرانی پس از نقل روايتی که از امام صادق (ع) در خصوص اين سوره و اختصاص آن به امام‌ حسين(ع) بيان شد، می نويسد: «يکی از حاضران پس از بيان امام صادق (ع) عرض کرد: چگونه اين سوره، سوره  امام حسين (ع) است؟ حضرت فرمود: مراد از نفس‌ مطمئنه در اين آيه #امام‌_حسين (ع) و اصحاب و شيعيان آن حضرت می باشد». [۶] در پایان اینکه آيات‌ متعددی‌ به‌ امام‌ حسين (ع) اختصاص يافته است. علاوه بر آياتی که در خصوص اهل بيت (ع) نازل شده و به امام حسين (ع) هم مربوط می شود، برخی از آيات به صورت اختصاصی در مورد ايشان می باشد. پی‌نوشت‌ها؛ [۱] شواهد التنزيل، حاکم‌ حسکانی، تحقيق‌ محمد‌ باقر محمودی، ج۲، ص۱۳۱ [۲] تفسیر عیاشی، محمد بن مسعود عياشی، ج۲، ص۲۹۰ [۳] الهداية الکبری، حسين بن حمدان الخصيبی، ص۲۰۲ [۴] مستدرک سفينة البحار، شیخ ‌علی ‌نمازی، ج۴، ص۸۵ [۵] مجمع‌البیان، فضل بن حسن طبرسی، ج۱۰، ص۳۴۱ [۶] العوالم، عبدالله بحرانی، ص۹۷ منبع: وبسایت‌ مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی‌ به‌ شبهات حوزه‌ علمیه‌ قم #امام_حسین @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) چه ویژگی هایی را برای «دوست واقعی» برمی شمارد؟ 🔹#امام_على (عليه السلام) در حکمت ۱۳۴ #نهج_البلاغه با اشاره به بعضى از شرايط مهم دوستى، مى فرمايد: «لَا يَكُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلَاثٍ: فِي نَكْبَتِهِ، وَ غَيْبَتِهِ، وَ وَفَاتِهِ» (#دوست انسان، دوست نخواهد بود مگر اين كه #برادر خود را در سه حالت فراموش نكند: به هنگامى كه دنيا به او پشت مى كند و در زمانى كه غايب است و پس از مرگش). شك نيست كه #انسان در زندگى خود نيازمند به #دوستانى است كه در #مشكلات به او كمك كنند و در زمان راحتى مونس انسان باشند؛ زيرا #انسان با داشتن #روح_اجتماعى از يك سو و #نيازهای_گسترده، به تنهايى قادر به رسيدن به همه آنها نيست، 🔹از سوى ديگر ايجاب مى كند كه #يارانى براى خود انتخاب كند؛ ولى اين ياران #مختلف اند؛ گروهى مانند #تاجرانند كه دائماً انتظار دارند در مقابل خدمتى، #خدمتى به آنان شود و طبيعى است كه هر وقت از دوست خود بهره اى نداشته باشند او را براى هميشه رها مى كنند. گروه ديگرى هستند كه گرچه در برابر هر خدمت انتظار خدمتى دارند، ولى #خدمات_پيشين را فراموش نمى كنند و به پاس آنها دوست خود را در مشكلات يارى مى دهند، اما هنگامى كه تصور مى كنند پاداش خدمت هاى پيشين او را داده اند رهايش مى سازند. 🔹گروه سومى نيز هستند كه دوستى آنها بر اساس #محبت است و صفا و #صداقت، نه نتيجه خدمت و كارى شبيه تجارت. آنها به هنگام قدرت به دوستان خود خدمت مى كنند و انتظار پاسخى از آنها ندارند و به همين دليل به هنگام بروز مشكلات براى دوستان خود هرگز آنها را رها نمى سازند و همچنان به #اصول_اخوت و دوستى وفادارند. #امام_علی (عليه السلام) در اين كلام پربارش اشاره به اين گروه مى كند كه #دوستان_حقيقى و واقعى اند؛ آنها در سه زمان #دوست خود را فراموش نمى كنند؛ به هنگام #نكبت: آنها در چنين زمانى در كنار #دوست خود مى ايستند، به او #كمك مى كنند، تسلى خاطر مى دهند، #غمگسار و وفادارند. 🔹«نكبت» در اصل به معناى انحراف از مسير است، همان گونه كه در قرآن مجيد آمده «وَ إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ» [۱] (امّا كسانى كه به آخرت ايمان ندارند از اين راه منحرف مى شوند). از اين رو هنگامى كه دنيا به كسى پشت كند از آن تعبير به #نكبت_دنيا مى كنند، و از آنجا كه بروز #مشكلات، مصائب و #بلاها مصداق نكبت است بسيارى از ارباب لغت، #نكبت را به معناى بلا و #مصيبت تفسير كرده اند. شاعر نيز مى گويد: «دوست آن باشد كه گيرد دست دوست - در پريشان حالى و درماندگى»؛ 🔹اضافه بر اين، بعضى هستند كه در حضور دوست، به سبب شرم و حيا رسم دوستى را به جا مى آورند، ولى به هنگامى كه آنها غائب باشند خود را از آن خلاص مى كنند و به اصطلاح «حفظ الغيب» ندارند، و از آن فراتر هنگامى كه #دوستشان از #دنيا برود و دست او از همه چيز كوتاه گردد و اميد خدمتى از او نداشته باشند او را #فراموش مى كنند، نه به سراغ همسر و فرزند او مى روند كه اگر مشكلى دارند حل كنند، نه در جمع دوستانِ زنده، #يادى از او مى كنند و نه #كار_خيرى براى او انجام مى دهند. 🔹#اميرالمؤمنين (عليه السلام) مى فرمايد: #دوست_واقعى كسى است كه در اين سه حالت دوستش را فراموش نكند. البته #مدعيان_دوستى فراوان اند و #دوستان_واقعى كه در كلام حكيمانه فوق بگنجند اندك اند. در حديثى در «غرر الحكم» از #امام_علی (عليه السلام) آمده است كه مى فرمايد: «اَلصَّدِيقُ اَلصَّدُوقُ مَنْ نَصَحَكَ فِی عَيْبِكَ وَ حَفِظَكَ فِی غَيْبِكَ وَ آثَرَكَ عَلَى نَفْسِهِ» [۱] (#دوست_راستگو كسى است كه #عيوب تو را براى تو بگويد و #اندرز دهد و در غيبتت مراتب دوستى را حفظ كند و تو را [در حل مشكلات] بر خود مقدم شمرد). پی نوشت؛ [۱] غرر الحكم و درر الكلم‏، تميمى آمدى، دار الكتاب الإسلامی‏، چ۲، ص۱۰۴، قصار ۱۹۲۶ 📕پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ۱، ج۱۳، ص۱۱۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #دوست #دوستی #رفیق @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد