📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_دوم جواهر چپ و راست میرفت میگفت از وقتی طلاق گرفتی این خونه روی خوش نگرفته حالام بی سرپناهمون کردی با چی خرج سه تا بچه رو بدم ؟و نفرینم میکرد و میگفت کسی از همسایه ها نفهمه تو نحسی وگرنه تا اخر عمر باید بیخ ریشم بمونی ... همون بهونه شد تا منو بفرسته خیاطی و پول در بیارم ولی جواهر اونقدر از پدر من بهش رسیده بود و پس انداز کرده بود که حالا حالا ها کم نیاره یه روز که از کلاس خیاطی برمیگشتم یه کفش مردونه و دوتا دمپایی زنونه جلو در اتاق افتاده بود و صدای خنده و تعارف جواهر میومد با وقتی صدای بسته شدن در اومد ،صدای جواهر از اتاق میومد که میگفت بفرما خودشم تشریف آورد ،نگم از دخترم یه پارچه خاااانوم،خیاطی شده برای خودش ،،با تعجب از صحبتهای جواهر اصلا نمیفهمیدم قراره چی بشه یکدفعه از اتاق بیرون اومد و مچ دستمو گرفت برد داخل اتاق دوتا زن با افاده نشسته بودن کنار یه مرد حدودا ۳۵ساله و داشتن براندازم میکردن...جواهر گفت فیروزه جان ایشون عموزاده ی من و دختر عموهام هستن و قبل از اینکه حرفی بزنم‌منو هل داد توی آشپزخونه و به مهموناش گفت دختره دیگه شرم داره ..اون روز نفهمیدم جریان از چه قراره ۴روز بعد جواهر اومد گفت مژده بده خواستگار داری گفتم ولی من نمیخام ازدواج کنم یه بار طلاق گرفتم بسمه ،همون بود که گفتم جواهر تا تونست با جارو بهم زد و سیاه و کبودم کرد ،گفت نمیبنی پول نداریم نون بخوریم؟ کی میاد شوهر یه زن مطلقه بشه ؟؟؟اونم یه پسر؟برو کلاهتو بنداز آسمون که پسر عموی من راضی شده با توعه نحس ازدواج کنه سه تا دختر دارم تو بمونی تو خونه کی میاد دیگه اینا رو بگیره و..تازه فهمیدم همون مرد ۳۵ساله اومده بود خواستگاری ....فردا صبح بازهم به اجبار جواهر عروسیم بود و شب رو تا صبحش نشستم رخت چرکهای دخترای فیروزه رو شستم و از بخت بدم اشک ریختم مگه من چندسالم بود که باید بار اینهمه سختی رو به دوش میکشیدم و از ته دلم مادرم و به خاطر ول کردن من نبخشیدم...جواهر با کل و شادی دستم‌ رو گرفت و برد بالای مجلس نشوند توی مسیر بهش گفتم جواهر بد کردی باهام منم جای دخترت بودم حاضر میشدی بدی به پسرعموت؟؟نیشگونی از بازوم گرفت و گفت لال شو دختره ی نحس .... این آخرین حرفی بود که اونشب از جواهر شنیدم.... اون مرد ۳۵ساله که حالا فهمیدم اسمش ابراهیمه دستم رو گرفت حلقه رو انداخت توی دستم حالم بد شد عوق زدم ،از چشمش دور نموند ...از ترس نگاه تندی که بهم انداخت از ترس هری دلم ریخت.... مراسم به آخراش رسیده بود و مادرشوهرم از مهمونا تشکر کرد و بردمون توی اتاق ، با نیش و کنایه بهم گفت اینهمه پسر بزرگ کردیم که شب عروسیش منتظر دستمال نباشیم..و اونجا شروع تو سری خوردنم به خاطر مطلقه بودنم بود...به اجبار رفتم توی اتاق نشستم و منتظر ابراهیم موندم توی دلم دعا میکردم به خاطر عوقی که ازش زدم منو ببخشه و به دل نگرفته باشه سرم خالی کنه،وقتی با بی توجهیش روبرو شدم خداروشکر کردم که حداقل نمیخواد کتکم بزنه ،نیمه های شب بود که دیدم‌ابراهیم بیداره و داره نگام میکنه ...زنش بودم ولی فقط شرعی،دلی که زنش نبودم..عرق سردی نشست روی پیشونیم که نکنه میخواد بلایی سرم بیاره ...نزدیکتر شد و با صدای خیلی بمی گفت چند سالته دختر؟به زور زبون باز کردم و گفتم‌۱۷سالمه ...نیشخندی زد و گفت به خاطر سنم پس بهم عوق زدی آره؟اصلا میدونی چرا اینجایی!؟.برای اینکه مادرشوهرت به زنم ثابت کنه اجاق من نیست که کوره ،اجاق خودش کوره..اون لحظه تازه فهمیده بودم که توی اون خونه علاوه بر مادرشوهر ،هوو هم دارم.... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_سوم یکم اومد نزدیکترم‌و خوب براندازم کرد از اینهمه نزدیک بودنش ترسیدم‌ یکمی خودمو عقب کشیدم ،بهم گفت نترس کاریت ندارم من عاشق زنمم فقط مادرشوهرت هرچی درمورد امشب ازت پرسید بهش چیزی نگو ،بگو باهم بودیم..از حرفایی که زد تعجبم بیشتر شد و توی دلم خوشحال شدم که ابراهیم کاری به کاریم‌نداره دوباره ادامه داد،مادرم میخواد منیژه رو به خاطر بچه نیاوردنش از خونه بیرون کنه که من نمیذارم اونی که مشکل داره منم نه منیژه ی بی گناه ...پس اونقدرا هم که فکر میکردم ابراهیم بی رحم نبود و اتفاقا خیلی هم احساس داشت ، فردا صبح که بیدار شدم با صدای داد و هوار مادرشوهرم جست بلندی زدم ورفتم بیرون داد و هوار میکرد که عروس تازه و چشم و گوش بسته که نیستی پاشو به من کمک کن نون بپزیم برو جارو کن و.... تموم غر غر های مادرشوهرم رو به خاطر حرفهای دیشب ابراهیم به جون خریدم داشتم توی گرمای مطبخ آشپزی میکردم که یهو نیشگون سختی از بازوم گرفته شد مادرشوهرم بود که زیر گوشم گفت هرچی دیشب اتفاق افتاده رو برام بگو دیشب پشت در اتاقتون وایساده بودم صدات نمیومد دختره ی بی کس و کار...شروع کردم به هق زدن و هرچی ابراهیم بهم گفته بود بهش بگم رو گفتم ،گفتم باهم بودیم زد تو صورتم و گفت به من دروغ نگو دختره ی چش سفید از پایین در داشتم‌نگاهتون میکردم ابراهیم یه چیزایی تو گوشت گفت اونا رو بهم بگم و محکمتر زد به پهلوم گفتم خانوم جان بخدا که همین بود اینبار یقه ام رو گرفت انداختمم توی انباری و گفت تا راستشو نگی نمیذارم بیرون بیای.... ولی من به خاطر خودمم که شده بود نباید چیزی به مادرشوهرم میگفتم اگه میگفتم‌معلوم نبود شب که ابراهیم برميگرده چه بلایی سرم بیاره .پشت در داد زدم خانم توروخدا منو ول کن به خدا من کاری نکردم چرا منو زندانی کردین ولی هیچ صدایی از بیرون نیومد.نمیدونم ساعت چند بود که از خواب بیدار شدم و نور خیلی تو به صورتم تو دیدم مادرشوهرم بود که با داد و بیداد اومد توی انباری و بلندم کرد و گفت زودتر پاشو برو توی اتاقت دختره بی همه چیز دروغگو اگه از جریان امروز چیزی به ابراهیم بگی حسابت با کرام الکاتبینه منم که ترسیده بودم و از طرفی که داشتم تو رفتم توی اتاقم محکم درو بستم نزدیکای اومدن ابراهیم بود... ابراهیم وقتی اومد خونه مستقیم رفت توی اتاق مادرش اما با صدای داد و بیداد برگشت پیش من و گفت وای به حالت اگه حرفی به مادرم بزنی اونوقت کاری به سرت میارم که با پای خودت برگردی خونه بابات .... اونشب هم با درد گرسنگی و ضعف خوابیدم ...صبح با بوی خیلی خوبی از جام بلند شدم دیدم یه زنی بالا سرم نشسته با لبخند داره نگام میکنه و یه سینی صبحونه هم جلوم گذاشت ،نمیفهمیدم کیه ولی توی این دنیا لبخند زدن به من عجیب بود با همون لبخند مهربونش گفت بخور برای تو آوردم میدونم مرضیه(مادرشوهرم)نذاشته از دیروز چیزی بخوری ،از شرم و بغض سرم رو انداختم پایین و چیزی نگفتم ،ادامه داد:چقدر هم سنت کمه ،ابراهیم خودش به این وصلت راضی نبود ولی از بس مرضیه زیر گوشش خوند مجبور شد ،میدونم تو و ابراهیم باهم نیستید دخترجان،ولی من بهت میگم باش شاید ابراهیم هم صاحب پسر شد...گفتم خانوم شما کی هستی ؟گفت من منیژه ام و بلند شد رفت ..واقعا این منیژه بود؟هوو بود؟چرا انقدر مهربون بود ؟پس ابراهیم حق داشت اینقدر سنگشو به سینه بزنه زن به این زیبایی داشت و مادرش میخواست به خاطر بچه نیاووردنش طلاقش بده ،ولی چرا بهم گفت با ابراهیم باش ؟مگه مشکل از خودش نبود !؟.. •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh #کتاب #داستان #رمان

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_چهارم تقریبا یکماه میشد که از ازدواجم میگذشت و زندگی آرومی داشتم نیش و کنایه های مرضیه رو به جون میخردم ولی ‌حاضر بودم اینکه کسی کاری به کارم نداره رو ازم نگیرند،ابراهیم شبا یه گوشه میخوابید و صبح الطلوع میگرفت سر کارش یه شبایی هم دور از چشم مرضیه میگرفت پیش منیژه البته نیمه های شب میرفت که مادرش فکر کنه شب رو توی اتاق من خوابیده ،تقریبا همه چی خوب بود تا اینکه یه روز در خونمون رو زدن و صدای جواهر رو میشنیدم که داره میاد تو خونه قلبم تند تند میزد جواهر اینجا چی‌میخواست!؟از سر محبت و دلتنگی که با من کاری نداشت حتما دوباره برام‌خواب دیده بود ،کلی خودمو آروم کردم و با استرس رفتم بهش سلام کردم و‌نیش کنایه هاش شروع شد ، دختر اینهمه سال بزرگ کردم که سراغی ازم‌نگیره؟ندونه دارم‌چکار میکنم؟چی میخورم ؟چی میپوشم ؟خواهراش چیکار میکنن؟ منظورشو نرم نرمک گرفتم ،سطح مالی ابراهیم تقریبا خوب بود پولدار به حساب میومد نسبت به ما جواهر زیرچشمی متوجهم کرد که زن یه ادم شدی که پول داری و باید به من و بچه ها هم برسی و پول بدی همین که مادرشوهرم رفت بیرون نیشگون محکمی از بازوم گرفت و گفت اینهمه بزرگت نکردم که چیزی بهم نرسونی برو یه لباس و یه مقدار خوراکی بیار ببرم برا خواهرات دختره ی چش سفید یادت رفته کجا بودی!؟با من من گفتم ولی من که از خودم پولی ندارم سرم غرید و گفت فیروزه به خدای احد و واحد امروز دست خالی برم بیرون مادرشوهرت رو پر میکنم برا اینه که بهشون نگفتم تو چقدر نحسی.‌.وقتی اسم نحس بودنم رو آورد دست و دلم لرزید ،دوباره شروع بدبختی هام بود فورا بلند شدم ورفتم توی اتاقم و تنها لباسی که قرار بود به عنوان نو عروس بپوشم ولی هرگز نپوشدم رو گذاشتم تو پاکت سیاه و از ته چمدونم یه مقدار میوه هایی که منیژه به دور از چشم مرضیه بهم داده بود و یه مقدار پولی که ابراهیم گذاشته بود توی طاقچه رو برداشتم و پشت سرم قایم کردم و به بهانه ی بدرقه ی جواهر تا دم در رفتم دنبالش و فورا انداختم تو بغل جواهر گفتم بردار این تنها چیزی بودکه داشتم توروخدا برو تا مادرشوهرم ندیده .... جواهر زیر چشمی برام نازک کرد و گفت چه مادرشوهرم مادرشوهرمی میکنه بدبخت زن عموی خودمه ... گفتم هرچی تو بگی جواهر فقط برو دوست نداشتم دوباره آرامشم بهم بخوره هرچی بود توی خونه ی ابراهیم آروم بودم داشتم با خودم فکر میکردم مهم نیست که ابراهیم قیافه نداره مهم اینه که حداقل از لحاظ مالی در آسایشم شاید اگه یه بچه بیارم واقعا زندگیم عوض شه ،،ولی ابراهیم از من بچه نمیخواد اصلا منو نمیخاد , نیم نگاهی هم به من نداره وقتی منیژه به این زیبایی رو داره ... اون فقط با من ازدواج کرده که به مادرش ثابت کنه مشکل از خودشه نه منیژه و منیژه رو طلاق نده ‌‌‌...با خودم گفتم چقدر بدبخت شدی فیروزه ... یهو با صدای کوبیده شدن در از جا پریدم و به خودم اومدم . ابراهیم بود که پشت در بود ‌‌....با سر و‌رویی بهم ریخته و داغون وارد شد من که از ابراهیم هنوز شرم داشتم چیزی نگفتم ولی منیژه مثل پروانه اومد به استقبالش و خواست سر و صورت خونیش رو تمیز کنه و بره تو اتاقش ولی از چشم مرضیه دور نموند و مثل همیشه با نیش و کنایه گفت دلجویی و آرامش از همسر سهم عروس جدیده برو تو اتاقت منیژه قبلا هم بهت اخطار دادم من از اینا بچه 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_پنجم با خودم گفتم ابراهیم که اینهمه منیژه رو دوست داره چرا انقدر بچه ننه است ؟ مگه نمیتونه با مادرش دعوا کنه ،قضیه چیه تا اینکه همون لحظه با چشمای به خون نشسته فریاد زد بسه دیگه مادر من هی من هیچی نمیگم ،زدن لت و پارم کردن تو به فکر بچه ای اونقدر بحث بینشون بالا گرفت و بالا گرفت تا اینکه یکدفعه مرضیه کاری که نباید میکرد و کرد،یک سیلی محکم زد به منیژه و گفت اگه تو یه بچه میاوردی الان اوضاع ما این نبود ،منیژه نقطه ضعف ابراهیم بود ..... ابراهیم گفت باشه تو بچه میخوای من ترتیبشو میدم همین که بچه به دنیا اومد دیگه اسم من و منیژه رو نمیاری دیگه کاری با ما نباید داشته باشی ،یک لحظه فهمیدم دستم کشیده شد و ابراهیم بود که من که تا اون لحظه توی شک بودم رو میبرد سمت اتاق و بلند فریاد میزد تایکماه بعدی خبر بارداری شو میاد بهت میده ..تازه فهمیده بودم ابراهیم توی چه فکریه و این وسط من بودم که گرفتار کارهای مرضیه میشدم از ترسم عرق سردی نشست رو پیشونیم ابراهیم در اتاق و بست و گفت خودت که دیدی نمیخواسنم کاریت داشته باشم ولی الان دیگه مجبورم بهتره دختر خوبی باشی و باردار بشی فقط اشک روانه ی صورتم میشد و هیچ حرفی نمیزدم با تعجب برگشت و بهم گفت تو شرعا زنمی نميفهمم اشکات به خاطر چیه...ابراهیم دستی تو موهاش کشید و گفت چه بخوای چه نخوای باید باهام راه بیای من از این اوضاع خسته شدم فکر نکن من راضی به این وصلت بودم قلبم از تپش تند تند میزد فقط تونستم لب باز کنم و بگم تا شب بهم مهلت بدین آقا ابراهیم ...پوفی کشید و رفت درو محکم بهم زد حالا من بودم و یک دنیا فکر و خیال هرچی ساعت بیشتر میگذشت بیشتر استرس میگرفتم خورشید غروب کرده بود و یکی دوساعت دیگه ابراهیم میومد خونه ..به دور از چشم مرضیه رفتم توی اتاق منیژه ،منیژه همینکه منو دید زد تو صورت خودش و گفت دختر تو اینجا چیکار میکنی اگه مرضیه ببینتت دعوات میکنه آروم گفتم من میترسم،و شروع کردم به گریه کردن،منیژه قصه رو فهمید و بهم گفت با اینکه سختمه به هووم این حرفا رو بزنم ولی کاری که ابراهیم بهت میگه رو بکن ،هم خودت با بچه آوردن پیش مرضیه ارج و قرب میگیری و تو سری خور نمیشی هم ابراهیم یه دلیل داره که دیگه طلاقت نده بچه رو بیار خودتو راحت کن هم منو ....و اینجاشو با گریه گفت ...گفتم تو چرا ؟با دلخوری ادامه داد من بچه دار نمیشم ،ولی منو ابراهیم عاشق همیم دوست نداریم به خاطر بچه از هم جدا شیم ...تو هم مطمعنا دوست نداری برگردی پیش جواهر و دوباره بری خیاط این و اون بشی و کلفت زیر دست دختراش.... گفتم نه،گفت پس برو به خودت برس که ابراهیم نزدیک اومدنشه...وقتی منیژه اسم طلاق رو بهم برد با خودم گفتم من دیگه نمیخام برگردم پیش جواهر اگر موندن من در گرو بچه دار شدنمه بچه رو میارم سریع رفتم سمت اتاقم و خودم رو از این آشفتگی در آوردم و دستی به سر و صورتم کشیدم منتظر اومدن ابراهیم شدم ابراهیم وقتی اومد اولش از دیدنم تعجب کرد ولی سری تکون داد و گفت انگار حرفام روت اثر گذاشته دختر بعد هم همینطور که آروم آروم غذاش رو میخورد گفت خوبه زرنگ شدی ،دختر زرنگ باید بدونه اگه میخواد زودتر از این قضایا نجات پیدا کنه باید بچه بیاره ،پس زودتر دست به کار شو سرم رو انداخته بودم پایین و به حرفاش گوش میدادم ،.بعد هم سینی رو برداشتم بردم مطبخ ،وقتی اومدم ابراهیم نبود از پشت پنجره نگاهی انداختم به اتاق منیژه و از کفشایی که پشت در بود فهمیدم ابراهیم رفته اونجا نمیدونم چرا ولی انگار برای اولین بار بود که حسادتم میشد به منیژه ،از اینکه یکی اینهمه هواشو داره..ممنتظر موندم ولی ابراهیم نیومد و خوابم برد دم دم های سحر بود که احساس یکی بالا سرمه ،ابراهیم بود که هرلحظه خودش رو بهم نزدیکتر میکرد ...از اون شب به بعد تقریبا هرشب ابراهیم نیومد پیشم و در انتظار خبر بارداری من دو هفته میگذشت..تقریبا ابراهیم هرشب پیشم بود و دوهفته بود که هم منیژه هم مرضیه میدونستن این روزا قراره خبر بارداریم رو بشنوند توی همون روزا بود که دوباره سر و کله ی جواهر پیدا شد بازهم ازم باج میخواست میگفت اگه میخوای آرامشتو بهم نزنم یه چیزی بده ببرم برای خواهرات منم فورا هرچی ابراهیم برام اورده بود رو بهش میدادم و راهشو بهش نشون میدادم بره زودتر •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_ششم ولی اون روز وقتی اومد خونمون انگار یه بو هایی برده بود که رابطه ی من با ابراهیم خوبه برای همین بهم گفت میبینم داری میشی خانوم خونه داری کم کم جا میگیری مبارکا باشه خانوم ولی باید بیشتر هوای من و خواهرتو داشته باشی اونا دارن میرن مدرسه وسایل میخوان لباس میخوان....گفتم جواهر من که از خودم درامد ندارم هرچی هم ابراهیم میاره خیلی هاشو مرضیه بر میداره به اونچه که دارم بهت میدم راضی باش،جواهر بازومو محکم تو مشتش گرفت و گفت بلبل زبونی نکن دختره ی نحس هرچی بهت میگم بگو باشه وگرنه زندگی رو برات جهنم میکنم دیگه زدم به سیم آخر و گفتم مثلا میخوای چیکار کنی؟؟؟برو بهشون من نحسم میبینی که دوماهه توخونشونم و کسی نمرده ،این از کوتاه فکری شما خاله زنکاست....اونقدر با حرص گفتم که تموم بدنم میلرزید ،جواهر چشماش گرد شده بود گفتم الانم چیزی ندارم بهت بدم برو بیرون بر خلاف انتظارم خیلی آروم بلند شد و گفت خداحافظ فیروزه ی بیچاره ..و رفت سمت اتاق منیژه ...عرق سردی نشست رو پیشونیم گفتم خدایا چیکار به منیژه داره این زن خدایا خسته ام از دربه دری ..بعد یکساعت جواهر از اتاق منیژه بیرون اومد رفت آخرین لحظه نگاهی بهم انداخت و گفت گذرت میوفته به دباغ خونه ..اینکه میدونستم چی به منیژه گفته تموم وجودمو پر کرده بود از استرس همون وقت بود که با خودم گفتم کاش ی چی بهش داده بودم تا در دسر جدید نداشتم ولی دیگه کار از کار گذشته بود و جواهر دشمنیش رو گرفته بود...نمیدونم از استرس زیاد بود یا چی یه دفعه هرچی تو معده ام بود هجوم‌آوردن به بالا و حالم بد شد..روزها که میگذشت کمتر منیژه رو میدیدم و مرضیه مجبورم میکرد برم مطبخ غذا درست کنم و بیشتر حالم بد میشد ... از یه طرف بیرون نیومدن منیژه از طرفی جدیدا از بوی غذا حالم بد میشد‌ تا اینکه یه روز که داشتم پیاز ها رو سرخ میکردم فشارم افتاد و افتادم روی زمین اونقدر حالم بد شد دیگه هیچی‌نفهمیدم... به خودم که اومدم ابراهیم بالا سرم بود و صدام میزد اولین بار بود که چشم های ابراهیم همون مرد ۳۵ساله ی عاشق هووم رو نگران میدیدم...با صدای ضعیفی گفتم خوبم... صدای مرضیه رومیشنیدم که میگفت دختره ی لوس اداشه که غذا نپزه همون لحظه بود که بازم حالم بد شد و بازهم محتویات معده ام.... یک آن مرضیه چشماش برق. زد و‌گفت ابراهیم نکنه حامله است این دختر؟ و صدام زد هی دختر کی ماهیانه بودی؟ توی اون اوضاع بدم باید به مرضیه هم جواب میدادم وقتی دید جواب نمیدم به ابراهیم گفت فردا میریم دکتر ابراهیم با تعجب نگام‌کرد و گفت واقعا تو....!؟قبل از اینکه حرفشو ادامه بده منیژه از اتاق رفت از اتاق بیرون و ابراهیم فوری رفت دنبالش....احساس میکردم‌از روزی که جواهر باهاش حرف زده رفتارش‌با من عوض شده و حالا هم اگه باردار باشم نمیدونم رفتار منیژه چیه....اون شب آخر شب وقتی ابراهیم اومد توی اتاق پیشم‌ شده بود مثل بچه ای دبستانی از شوق فردای مدرسن خوابش نمیبرد و هر از گاهی میومد بالا سرم نگام میکرد و دوباره میخوابید مرضیه دم به دقیقه میومد پشت در و ازم میپرسید که خوبم یا نه احساس تهوع ندارم یا نه..چی میشد اوضاعم همیشه همین بود؟اونشب رو هر ۴نفرمون یه گوشه از خونه بیدار بودیم ،من تو فکر این که با بچه آوردنم نمیرم پیش جواهر مرضیه تو فکر نوه دار شدن،ابراهیم تو فکر طلاق ندادن منیژه با بچه اوردن من و منیژه ,,, نمیدونم به چی فکر میکر که تا صبح چراغ اتاقش روشن بود نمیدونم خوشحال بود یا ناراحت ولی صبح وقتی اماده رفتن بودیم خواست همرامون بیاد ولی مرضیه بهش گفت بشینه خونه وقتی رفتیم دکتر با یه ازمایش و چندتا سوال گفت من باردارم ولی چون تازه توی هفته ی دومم به مراقبت خیلی نیاز دارم ابراهیم از خوشی رو پاهاش بند نبود من و مرضیه رو برد جگرکی و بهمون جیگر داد همونجا بود که حرف خیلی عجیبی از مرضیه شنیدم و احساس خطر کردم..مرضیه که خیلی سرخوش بود گفت دور پسر عزیزدردونه ام بگردم که اینهمه زود دختره رو حامله کردی من که میدونستم مشکل از تو نیست از اون زنیکه است حالا که پسر دار شدی خداروشکر و یه زن کم سن هم گرفتی که چند برابر منیژه جوونی داره وقتش نیست منیژه رو بفرستی خونه باباش یه نون خور ازمون کم بشه؟با حرفی که زد از تعجب دهنم باز موند ولی طولی نکشید که ابراهیم کوبید رو میز و صداش رفت بالا ..از اینکه این حرف برسه به گوش منیژه ترس داشتم ممکن بود حسادت کنه و بخواد بچه رو ازم بگیره اونوقت من بودم که میسوختم،برای همین گفتم مرضیه خانوم اون یه زن تنهاست نگید اینجوری خدا رو خوش نمیاد .احساس کردم ابراهیم یه لحظه از حرفم جا خورد و با توجه بهم نگاه کردو یه لبخند ملیح اومد رو لبش..اولینباری بود که میدیدم ابراهیم داره بهم توجه میکنه . 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh #کتاب

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_هفتم مرضیه که دید ابراهیم داره بهم لبخند میزنه از سر میز بلند شد رفت سمت خونه و ماهم دنبالش راه افتادیم وقتی رسیدیم به خونه منیژه انگار منتظر وایساده بود گفت چی شد؟حامله ای ؟ ابراهیم شیرینی رو بهش داد و گفت بله خانوم حامله است ابراهیم فکر میکرد منیژه خوشحال بشه ولی به زور گفت مبارکه و دور شد یک هفته ای از خبر بارداریم گذشته بود و میدیدم ابراهیم هرروز بهم نزدیکتر میشه و برای بچه لباس و این چیزا میگیره هربار با دست پرمیومد توی اتاقم این وسط منیژه بود که دیگه باهام حرف نمیزد و سرسنگین شده بود تا اینکه یه روز بعد از ظهر در خونه رو زدن و جواهر بود با حالت خاصی به شکمم نگاه کرد و گفت خوب شدی خانوم خونه خوب شدی سوگلی ابراهیم دیگه منیژه رو تحویل نمیگیره عجب دختر زرنگی گفتم‌جواهر دوباره چی‌میخوای گفت والا از تو که هیچی ولی جاریت باهام کار داره حالا که حامله بودم احساس میکردم پیش ابراهیم برو دارم تونستم یکم به خودم جسارت به‌خرج بدم و گفتم جواهر با منیژه چه سر و سری داری؟....چی داری بهش میگی ؟این دختر اینجوری نبود هرچی هست زیر سر توعه یهو چشماش رو گشاد کرد و گفت دختره ی بی همه چیز کارت به جایی رسیده که به من توهین میکنی!دو روز سوگلی شدی هوا برت داشته!؟گفتم بذار عصر ابراهیم بیاد ورود تو رو به این خونه منع میکنم گفت اووووه تا عصر خدا کریمه سوگلی خانوم همون لحظه بود که منیژه با اخم‌نگام کرد و‌گفت فیروزه چرا جلو مهمون منو گرفتی ؟ گفتم هیچی‌خانوم داشتم باجواهر احوال پرسی میکردم ..با اخم بهم‌گفت واینسا اینجا نمیدونی مرضیه اگه بدونه غذات حاضر نیست داد و بیداد میکنه؟صدای پاکتی که زیر چادر جواهر بود توجه ام رو جلب کرد...اگه چیزی با خودش میبرد عجیب نبود ولی اینکه ی چیزی با خودش آورده خیلی عجیب بود.... خیلی عجیب بود منیژه خوب جواهر تحویل گرفت باهم رفتن تو اتاق نمیدونستم چه خبره ولی دلم گواه خوبی نمی‌داد رفتم مطبخ کاراها رو کردم بخاطر حاملگی خیلی زود خسته میشدم برگشتم اتاقم استراحت کنم که خواب بودم . ابراهیم مثل همیشه با دست پر اومد خونه ، کم کم داشت قربون صدقه منو بچه تو راهی میرفتم تو خلوت خودمون بودیم در اتاق زده بود منیژه بود منیژه ای که از صبح تا الان کلی فرق داشت یه کاسه سوپ آورد کنارم نشست گفت برا تازه عروس سوپ پختم بعد دستی به شکمم کشید گفت حالش خوبه؟ ابراهیم لبخندی زد من خیلی شرم کردم تشکر زیر لبی کردم ابراهیم با عشق به منیژه نگاه می‌کرد منیژه قاشقی تو سوپ زد گفت بخور تشکر کردم گفتم سیرم منیژه جون بعدا میخورم ولی منیژه زبون ابراهیم خوب بلد بود خودشو نارحت نشون داد گفت لابد نمیخای بچه شبیه من بشه نخور نارحت خاست بره که ابراهیم چشم غره بهم کرد ترسیدم لبخند زورکی زدم گفتم ببخش شروع کردم تا آخرین قطره سوپ خوردم منیژه خوشحال کاسه خالی از سوپ برداشت چش ابروی به ابراهیم اومد رفت پشت سرش هم ابراهیم راهی اتاق منیژه شد فردای اونروز تو مطبخ بودم کارهامو انجام دادم دستام خشک شده بود رفتم کرم مرطوب کننده بزنم در اتاق باز کردم دیدم منیژه تو اتاق بود یه چیزی تو اتاق میسوزونه تعجب کردم جلو دماغمو گرفتم گفتم چه خبره منیژه که هول شده بود گفت بابا هیچچی اسفند دود میکنم چش نخوری از این مهربونی یهویی اش تعجب کردم ولی به روی خودم نیاوردم تشکری کردم منیژه رفت با خودم گفتم شاید واقعا خوشحاله دیگه برگشتم مطبخ دوباره شروع به آشپزی کردم کارم تموم شد مرضیه صدام کرد رفتم کنارش گفت تو دیگه سنگین شدی بزار کارهارو منیژه انجام بده گفتم نه خانم من میتونم گفت نه تو فقط استراحت کن منیژه نگاهی تیزی بهم انداخت رفت مطبخ من برگشتم اتاقم یه هفته از اون جریان می‌گذشت تا وقت سونوگرافی بچه بود مرضیه هم حاضر شد با من بیاد دلم برای منیژه میسوخت گفتم منیژه خانوم تو هم بیا انگاری دل مرضیه هم نرم شده بود گفت راست میگه بیا ولی منیژه کارهای خونه رو بهونه کرد موند ما رفتیم سونوگرافی 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_هشتم اونجا مادرشوهرم دعا دعا میکرد بچه پسر باشه انگار خدا جواب دعاهاشو شنید بود دکتر خبر خوش به ابراهیم و مرضیه داد باهم برگشتیم اتاق همون لحظه ابراهیم رفت خبر پسردار شدنشو به منیژه بده من تنها رفتم تو اتاقم یه لحظه شک کردم انگاری رو تختی کمی نامرتب بود حتی زیپ یکی از بالش ها باز بود ولی فک کردم حتما همینجوری بود زیپ کشیدم لباسامو عوض کرد اون شب ابراهیم تا دیر وقت اتاق منیژه بود دم دمای صبح برگشت از اون شب ابراهیم دیگه باهم مهربون نبود نمی‌اومد اتاق انگار یه چیزی از اتاق دورش میکرد نمیدونم جریان چی بود ولی یه اتفاقی افتاده بود منیژه بیش از بیش به ابراهیم محبت میکرد ابراهیم هم حاملگی منو بهونه میکرد ایقدر بهونه کرد بهونه کرد نیومد پیشم تا ماه هشتم یه شب اومد حرفشو بهم زد بعد زایمان گفت طلاقت میدم همه وجودم بغض شد گفتم چرا آقا مگه کاری کردم گفت پیشت آرامش ندارم پسرمو بدنیا میاری میری خونه بابات نون اضافه ندارم بهت بدم یه ماه کارم شده بود گریه ماه نهم بودم که یه شب دردم گرفت پسرمو بدنیا آوردم ابراهیم کاری که گفته بود کرد بچه رو ازم گرفت ۵ سکه به عنوان مهریه داد کف دستم رفت مرضیه خیلی اصرار کرد دلیلشو بگه ولی چیزی نگفت هیچوقت خنده شیطانی منیژه رو فراموش نمیکنم گریه میکردم از بچه ام جذام نکنید ولی گوش ندادن تا اینکه دادگاه حکم داد باید حداقل شش ماه به بچه شیر بدم همین کار هم کردم منیژه حتی نمیزاشت پسرم محمد ببینم هربار با یه شیر دوش می‌اومد اتاقم شیرمو میدوشید می‌برد به بچه میداد بعد شش ماه ..بعد از ۶ماه که پسرم ۶ماهه شده بود منیژه یه شب اومد تو اتاقم و آخرین شیر رو ازم گرفت برد برای بچه.... وقتی داشت میرفت پرسیدم منیژه اوایل که اومدم خیلی مهربون بودی چی شد؟ با جواهر چه سر و سری داشتی من که به خاطر تو و حرفهای تو بچه رو آوردم ..به خاطر تو که مرضیه طلاقت نده... منیژه با صدای ترسناکی گفت به خاطر طلاق من یا طلاق خودت ؟اولی که اومدی نگفتی به ابراهیم چشم داری،اولی که اومدی نگفته بودی میخوای دلبری کنی .اولی که اومدی نگفته بودی به مال و اموال این خونه دل بستی ...فقط یه لقمه برای خوردن میخواستی..جواهر بود که چشم منو باز کرد با صدایی که میلرزید گفتم هم برای طلاق خودم بود هم تو ،که نرم زیر دست و پای جواهر ....که نرم کارگری کار کنم هنوزم همونم یه لقمه برای خوردن میخام بخدا کاری به مال و اموال ندارم ،برای خودت همه ،فقط منو از بچه ام جدا نکن ...اومد نزدیکم و نیشگونی از بازوم گرفت و گفت دختره ی دروغگو ابراهیم چی؟دلبری هاتو برای ابراهیم خودم دیدم از پنجره ‌..گفتم منیژه ابراهیم هرچقدر سنش زیاد باشه شوهرم بود باید بهش دل میدادم تا بتونم بچه بیارم بی انصاف نباش ،خودت زنی میدونی من چی کشیدم ..گفت خفه بگیر دختره ی بی کس و کار برو که فردا جواهر باهات خیلی کارا داره..درو باز کرد بره از اتاق بیرون همون لحظه ابراهیم پشت در بود و انگار تموم حرفامون رو شنیده بود ‌..احساس میکردم میخواد بیاد داخل و چیزی بهم بگه ولی یه چیزی مانعش میشد و نتونست بیاد ولی چشم های خشمگینش روی منیژه بود ..ولی منیژه با سیاستی که داشت دست ابراهیم رو تو دستش قفل کرد و با خودش بردش ..وقتی داشت میرفت ابراهیم دوبار برگشت بهم نگاه کرد و رفت‌..نمیدونم چه حکمتی بود که ابراهیم یکسال بود توی اتاق من نیومده بود....نمیدونم برای اخرین بار شیرمو دوشیدم و دادم به منیژه بده به طفل شیرخواره ام ..توی این ۶ماه اونقدر شیرمودوشیده بودم که خشک شده بود و از درد صدام میرفت به آسمون ..اون روز برای دومین بار مهرطلاق اومد روی شناسنامه ام ..جواهر اونقدر سنگدل بود که حتی حاظر نشده بود همراهم بیاد محضر ،اونقدر بی جون بودم که توان راه رفتن رو نداشتم هر دوسه قدمی که بر میداشتم چادرم از رو سرم میوفتاد و به زور سرم میکردمش توی محل تارسیدم دم خونه ی جواهر همه ی اهل محل سرشونو بهم نزدیک میکردن و شروع میکردن به پچ پچ حرف زدن .... صدای یه بچه ای رو پشت سرم شنیدم که به مادرش میگفت این همون خانوم نحسه است مامان ! مادرش نیشگونی از بازوش گرفت و فرستاد بره خونه نکنه نحسیم دامنشو بگیره ... چادر سیاهم که گلی شده بود و تکونی دادم و بی جون تر به راهم ادامه دادم ،سنگ ریزه ای رو برداشتم و در خونه ی جواهر رو کوبیدم .... همین ک درو باز کرد منو دید داد و هوار کشید ای اهل محل من چه گناهی کردم که این دختر هربار شوهر میکنم و برميگرده ...چرا نحسی دختر خودت که ازدواجت به طلاق ختم میشه نمیذاری برای خواهر کوچکترت هم خواستگار بیاد . 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh #کتاب #داستان #رمان

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_نهم وسط رسوایی جواهر توی‌محله برای بار هزارم اتفاقی که قبل رفتنم افتاد رو‌باخودم مرور کردم..سخت‌ترین تلخ ترین اتفاق زندگیم اتفاق افتاد هم از کودکی که فقط صدای گریه اشو از پشت دیوارها شنیده بودم جدا شدم هم از زندگی با ابراهیم من حتی کلفتی تو خونه مریضه هم راضی بودم همین که صدای گریه پسرمو از پشت دیوار می‌شنیدم برایم کافی بود همین که چهره پسره گاهی منیژه یادش میرفت پرده رو بکشه من یواشکی نگاش میکردم برایم کافی بود آری برایم کافی بود فقط تو خونه ای نفس بکشم که طفل معصومم اونجاست .. با نامیدی قدم بر می‌داشتم رفتم برای آخرین بار اتاقم یه کیف دستی برداشتم چندتا خرت پرت گذاشتم مریضه گریه میکرد التماس پسرشو میکرد که من نرم میگفت فیروزه جونتره و زیباتره اجاقش کور نيست ولی ابراهیم اخرش لگدی به مادرش زد رفت پیش عشقش. به خدا توکل کردم مرضیه با چشای اشکی با چهره عصبی و پر حرص اومد نشست رو تخت گفت نمیدونم چه خاکی تو سرش شده پسره احمق اون دوست داره ولی نمیفهمم اینکارا چیه میدونی فیروزه تو خودت گرگ نگهداشتی تو خونه ات اون موقع که حرف برو داشت باید میگفتی طلاقش بده بعد با حرص دستشو بلند کرد یهو کوبید به بالش تخت کمی مکث کرد یهو گفت این چیه من مثل ابر بهاری گریه میکردم از سؤالش تعجب کردم گفتم بالش؟؟!!گفت احمق جان خاک تو سرت این چیه تو بالش سریع محتوایی بالش خالی کرد اینو تو گذاشتی اینجا اشکمو از گونه ام پاک کردم تعجب کردم این چیه انگار مرضیه بمبی که منفجر بشه حمله کرد سمتم موهامو کشید دختره احمق تو چقدر احمقی نمیفهمی جادوت کردن خاک تو سرت. مرضیه کتکم میزد کسی هم نیومد بگه چی شده قلبم هزار تیکه شده بود انگار پسرکم هم فهمید دل مادرش چه خبر خیلی سوزناک گریه میکرد مرضیه موهامو ول کرد گفت تو احمق نفهمیدی اینو کی آورده یاد روزی که منیژه تو اتاق بود افتادم گفتم منیژه بعد جریان دود کردن چیزی هم تو اتاق هم گفتم مرضیه دو دستی سرم کوبید گفت خاک تو سرت هرچی کردی خودت کردی رفت منم ساک برداشتم ابراهیم اومد اتاق با خشم گفت گم شو ...برای یه لحظه حس کردم رنگ حرف تو چشای ابراهیم با حرف تو زبونش کلی فرق داره هنوز گیر این تفکر بود که منیژه اومد دستمو گرفت پرتم کرد بیرون...یه لحظه به خودم اومدم و دیدم جلو در خونه ی جواهرم و داره یقه ام رو میگیره و همه ی همسایه ها دورم جمع شدن...یه لحظه اشکم در اومد و لب زدم‌جواهر این شوهرا رو تو تاییدشون کردی زنشون بشم سر خود که زنشون نشدم....همین حرف کافی بود جواهر مثل باروت بشه بزنه تو صورتم ...از ضربه ای که جواهر بهم زد افتادم روی زمین چادر سیاهم گلی شده بود و همسایه ها انگار در حال دیدن یک فیلم هیجان انگیز باشند نگاهم میکردند که یهو یه صدایی از وسط جمعیت اومد که میگفت نامسلمون چرا میزنی ؟مگه دست خودشه که طلاقش دادند ؟مگه طلاق گرفتن جرمه ؟ برگشتم دیدم یه آقایی با لباس سپاهی جمعیت رو کنار میزد و وایساد جلو جواهر و گفت مگه تو مادر و کفی این دختر نیستی خوبیت نداره جلو دروهمسایه این دختر طفل معصوم رو بی آبرو کردی خانوم ...جواهر شروع کرد به فحاشی که تو کی باشی وکیل وصی نخواستیم ...همون پسر سپاهی صدا زد مادر بیا کمک کن این زن انگار نمیخواد این بی آبرویی رو تموم کنه ...یه زن مسن خمیده و تقریبا چاقی با اون چهره ی روشنش که بهش میومد۶۰سالش باشه فوری زیر بغلم رو گرفت و با صدای آرومی گفت پاشو دخترم پاشو اینجا نشین همسایه ها دارن نگات میکنن و کمکم کرد بلند شم و منو برد سمت در خونه...جواهر جلو چارچوب در وایساد و گفت کجا کجا خانوم این دختره نحسه سری قبل که با طلاقش برگشت خونه فورا پدرش مرد معلوم نیست این دفعه پاشو بذاره تو خونه من بمیرم یا دخترام من نمیذارم این دختر پاشو بذاره تو خونه ام از خوبی یه پیرزن غریبه در حقم اونقدر خوشحال شده بودم‌که اشکم بند نمیومد...منو برد توی خونه اش دستامو گرفت یه دونه یه دونه سنگریزه هایی که رفته بود توی دست هام رو بیرون میاورد و اروم یه ترانه زیر لبش میخوند و در اخر لبخندی زد و گفت هی دختر این چیزا ارزش اشکاتو نداره طلاق گرفتن که عیب نیست،جواهر هم نادونه یه روز سر عقل میاد،اینجا رو خونه ی خودت بدون بلکه جواهر از خر شیطون پیاده شد دلش به رحم اومد و قبول کرد برگردی خونه اش..تا وقتی برمیگردی اینجا راحت باش ...به ابوذر هم سپردم خیلی نیاد خونه تا تو راحت باشی دخترم،ابوذر همون پسری بودکه لباس سپاهی پوشیده و بود پسرش بود..از خوبی هاش تشکر کردم‌و‌رفتم‌توی اتاقی که‌بهم داده بود ..یه خونه ی ساده و قدیمی و دوره ای یا یه حوض بزرگ وسط خونه که با شمعدونی های دورش تزیین شده بود..خونه ی بزرگی بود که پر از گل‌و درخت بزرگ بودو مشخص بود توش یه زن وجود داره که روحش زنده است 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_دهم توی خونه با متکای سفید و زیر پایی های سفید و قرمز پر شده بود در عین سادگی همه چیز نو بود .بوی خوبی توی خونه میومد و نشون از ناهاری بود که این خانم مهربون پخته بود..اون روز رو توی خونه ی اون زن که حالا میفهمیدم اسمش شریفه است موندم و شب رو با کلی غم و غصه سرم رو گذاشتم روی بالش و به اینده و فردای نامعلومم فکر میکردم که بازهم برم سراغ جواهر و التماسش کنم که اجازه بده بیام تو خونه اش..نیمه های شب یا دم دم های صبح بود که احساس کردم صدایی داره توی اتاق کناریم میاد صدا واضح نبود و انگار ی نفر داشت ی چیزی زیر لب میخوند..یه لحظه به خودم نهیب زدم فیروزه پیرزن بدبخت بهت جا و مکان داده فضولی دیگه نکن و دوباره رفتم خوابیدم فردا صبحش بازهم روونه ی خونه ی جواهر شدم ولی دست از پا درازتر برگشتم...جواهر رفتم تو حس شرمندگی سرشکستگی همه وجودمو گرفته بود حس مزاحمت داشتم پیرزنه گفت بیا دخترم تو هم مثل آسیه من یه دختر دارم ماه عین خودت الان میاد اینجارو رو سرش میزاره پیرزنه حس کرده بود من خجالت میکشم این حرف های میگفت من به اصطلاح یخم آب شه من معذرت میخام بخدا خانوم کنیزتونو میکنم من معذرت میخام ببخشین این حرف ها رو پشت سر هم میگفتن ولی اون با مهربونی دلسوزی نگام میکرد عزیزکم منم مثل مادرت بهم بگو خاله راستی عزیزم اسمت چیه تیکه داده بودم به پشتی ولی سرم پایین بود آروم گفتم فیروزه سرمو بلند کردم با نگاه خیره مرد سپاهی روبرو شدم وقتی نگاهم گره خورد به نگاهش سریع سرشو پایین انداخت هول شد پیره زنه گفت به به چه اسم زیبایی فیروزه جان مادرت فوت شده؟؟شنیدم جواهر خانوم میگفت زن بابات شرمم میشد بگم نه زنده اس خنده دار ترین چیز تو عمرم فقط همین بود که زنده مادرم شرمنده بشم گفتم نه طلاق گرفت از بابام رفت با کسی دیگه ازدواج کرد منو کلا فراموش کرد بغضم شکست پلکی زدم رودی از اشک از چشام جاری شد مرد سپاهی گفت مادر من میرم بیرون چیزی لازم نداری که پیرزنه گفت نه و مرد رفت پیرزنه دستمو گرفت قربونت بشم عزیزکم من هستم منم مادرتم اصلا خاله نگو بگو مادر نه مادر هم نگو بگو مامان بین خودمون بمونه من همیشه دوست داشتم بچه هام بهم بگن مامان ولی نشد میگن مادر زیادم صمیمی بشن میگن ننه بعد اخم تصنعی کرد آخه نگاه دخترم بهم میاد من ننه باشم یهو بین اون همه غم کوهی از غصه یه خنده ریز به لبم اومد افرین دخترم بخند خنده خوشگلترتر میکنه چقدر خوب و مهربون بود پس آدمای مهربون هم تو زندگی من پیدا میشه یلد اوایل منیژه افتادم که مهربون بود آهی کشیدم بغض کردم دلم برای پسرکم تنگ بود دلم میخاست ابراهیم نفرین کنم ولی ..... آه پی در پی میکشیدم پیرزنه که حالا بش میگفتم مامان شریفه بهم گفت پاشو بریم اتاقتو نشونت بدم استراحت کن تا آسیه میاد بعدش دیگه نمیتونی دلم خواب عمیق میخاست از اون خواب های که چشاتو میبندی دیگه باز نمیکنی پشت مامان رضوان رفتم ساکمو گذاشتم کنار تخت دراز کشیدم مامان شریفه رفت بیرون حالا تنهای تنها بودم میتونستم یه دل سیر گریه کنم به اشکام اجازه جاری شدن دادم چقدر تنها بودم ایقدر باریدم ت‌ا بیهوش شدم نمیدونم چند ساعت شد با درد عجیب سینه ام بیدار شدم دیدم سینه ام پر شیر شده باد کرده درد عجیبی تو وجودم پیچیده بود انگار این درد دوباره یادم انداخت چقدر بدبختم میخاستم جیغ بکشم ولی زبونم قفل شده بود با چشای از حدقه دراومده به مرد رو ب روم خیره بودم هزارتا فکر خیال سرم اومد ولی توانایی تکون دادن خودمم نداشتم که یهو در با تقی باز شد اون مرد سپاهی وارد شد اول نگاهی به چشای ترسیدم کرد زیر لب چیزی شبیه معذرت خواهی گفت دست مرد هیکلی گرفت گفت بیا داداش بیرون بیا ولی مرد هیکلی چرت پرت میگفت مرد سپاهی کشون کشون برد بیرون در این هنگام مامان شریفه که تازه بیدار شده بود و دختری جوانی که فک کنم آسیه بود شاهد ماجرا بودن از صدای دو مرد بیدار شده بودن انگاری مامان شریفه دستی به سرش زد وای بر من تو ذلیل شده چرا رفتی تو اتاق مهمون شرم کن کریم باز مرد هیکلی که توی کارش ناکام مونده بود که الان فهمیدم اسمش کریمه داد میزد میگفت مادر من به تو چه بگیر بخواب این لندهورت هم بگو ولم کنه بعد داد زدابوذر ولم کن تازه فهمیدم فرشته نجات من اسمش ابوذر دست کریم گرفت برد بیرون آسیه که بخودش اومده بود اومد جلو تو..... فیروزه توای مادرم از سرشب از زیبایت و خانوم بودنت تعریف میکنه لبخندی زدم مامان شریفه گفت دخترم ببخش کریم سرش هوا داره دیونه اس تقصیر منم هست اجازه دادم تنها بخوابی باید مامان دختری باهم بخوابم آسیه خانوم شب بخیر بعد دستی بهش تکون داد دستمو گرفت باهم رفتیم تو اتاق لحظه ای بعد آسیه با پتو و بالش اومد تو ...بیا مادر من شب بخیر.. 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

📜#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #طلاق #قسمت_یازدهم مامان شریفه کنارم دارز کشید برای اولین بار بود حس مامان داشتن حس میکردم یه مامان مهربون دلسوز سینه ام باز درد میکرد مامان شریفه بیچاره تا صبح نخوابید دستمال گرم میکرد میزاشتم رو سینه ام کمی التیام پیدا می‌کرد نزدیکای صبح خوابم برده بود نمیدونم کی خوابیده بودم که با صدایی آسیه بیدار شدم که می‌گفت آبجی پاشو مهمون داری من کی صاحب خونه شدم که الان برام مهمون میاد بیدار شدم یه آبی بصورتم زدم سینه ام سفت سفت شده بود هنوزم درد میکرد ولی مثل دیشب نه شاید خنده دار باشه ولی من درد نفس بر سینمو دوست داشتم آخه یادگار پسرکم بود با یاد پسرم بغض کردم مامان شریفه صدام زد رفتم ببینم کیه با ورودم ابراهیم دیدم لحظه ای کوپ کردم اینجا چکار میکرد ابوذر با حرص نگاهش میکرد خبری از کریم نبود ابراهیم تا منو دید سلام دادم جوابشو دادم کنار مامان شریفه نشستم ابرهیم پرسید خوبی؟؟ سؤالش چه بی معنی بود جواب ندادم همین جواب ندادنم باعث شد ابراهیم کمی عصبانی بشه دوباره پررو شد فیروزه باید تو اتاق باهات حرف بزنم بخودم جرات دادم گفتم حرف بزنی من شش ماه قسمت دادم باهام حرف بزنی نه شش ماه نه درست یه سال الان اومدی دنبال حرف ببینم منیژه دلخور نشه ؟؟؟ ابراهیم دهنی کج کرد گفت دلم تنگت نشده که ،منیژه منو فرستاده بعد شیردوش از گوشه کتش نشونم داد بخاطر این قلبم پر کشید پس پسرم گشنشه بمیرم برات مادر بمیرم خاستم بلند شم شیردوش بگیرم یهو مامان شریفه مانع ام شد نخیر آقا ‌...فیروزه شیری نداره بده برو شیر خشک بخر حرف مامان شریفه تموم شده نشده ابراهیم گفت...به شما ربطی نداره تا این گفت انگار مهدی منفجر بشه با صدای بلند گفت آقا به اصطلاح محترم بی‌غیرت ...زن جوانتو در ب در کردی بعد با یه شیشه برداشتی اومدی طلبکارم هستی بفرما بیرون بفرما دست ابراهیم گرفت به بیرون اشاره کرد عصبی شد داد زد شمااااا چکاره زن منی؟؟؟؟؟؟مهدی خیلی خونسرد لبخندی زد گفت بفرما ابراهیم حرصی نگاهم کرد رفت بیرون با رفتنش بغضم شکست با صدا گریه کردم مهدی گوشه ای ایستاده بود نگاهم میکرد مامان شریفه اشکامو پاک کرد گفت ببین فیروزه این گیسو تو آسیاب سفید نکردم روزگار سفید کرده ابراهیم برمیگرده اینبار با شیردوش نه با پسرت محمد برمیگرده من مطمعنم مادر خدایا ینی میشه پسرمو بغل کنم دوباره اشکامو با پشت دستم پاک کردم گفتم راست میگی مامان شریفه قربون صدقه ام میرفت از گلم اره عزیزم مهدی که ساکت به حرف ما گوش میداد گفت چرا پسرتون نمیگیرین قانونا باید حداقل تا دوسالگی پیش شما باشه مهدی خبر نداشت از لحظه تولدش فقط یبار بغلش کردم گفتم چحوری من نه درآمدی خونه ای ندارم مهدی گفت ینی هیچ حرفه ای بلد نیستی خیاطی آشپزی آرایشگری پریدم بین حرفش گفتم خیاطی بلدم خب ولی کار ندارم اشکال نداره مادر خانوم بزرگمهر یادتونه تولیدی داشت زنگ بزن ببین نیروی جدید نمیخان از خوشحالی زبونم گرفت ینی میشه ذوق زده گفتم مامان شریفه باهام میای طلافروشی یه ذره طلا دارم ولی مهریه امو بفروشم برم خونه اجاره کنم مزاحم شمام نشم بعد برگشتم سمت ابوذر گفتم آقا ابوذر من ایشالله برم تولیدی خونه هم بگیرم میتونین پسرمو بگیرین گریه ام گرفت گفتم بخدا هفته ای یبار هم بغلش کنم هم خوبه میشه تورخدااااا چرا هفته ای یبار ؟؟پسر شما باید پیش مادرش باشه با یکی از دوستام که وکیل خوبیه حرف میزنم چقدر خوب میشد مثل یه رویا که بتونم پسرمو بغل کنم با این خیال لبخند زدم همراه با لبخند من مامان شریفه و ابوذر هم خندیدن سریع پاشدم مامان بریم ؟؟ کجا میخاین برین بدون من ؟ مامان شریفه و ابوذر همزمان به جمله آسیه خندیدن گفتن حسود خانوم نگا آسیه نشست کنار مامان شریفه گفت مامی جونم منم بهت میگم مامی خب منم عین آبجی فیروزه لوس کن گناه دارم مامان شریفه بوسه ای دلچسبی به گونه آسیه کاشت من ته ته قلبم حسودی که نخ و غبطه خوردم چرا من هیچ وقت بوسه مامانمو درک نکردم نچشیدم چجوری چه مزه ای ،درست من نچشیدم ولی به کمک خدا میتونم پسرمو غرق بوسه کنم آروم گفتم من برم حاظر شم بریم مامان شریفه گفت کجا دخترم بیا یه چیزی بخور بعد از این همه محبت و مهربونشون شرمنده میشدم امیدوارم یه روز جبران کنم آسیه سریع رفت سفره زیبا و مفصلی صبحونه پهن کرد میلی نداشتم فقط دلم میخاست زودتر طلاهارو بفروشم برم سرکار تا پسرمو بتونم خودم نگهدارم چقدر خوب بود حامی داشتن مامان شریفه و ابوذر حامی من شده بودن نشستم سر سفره کمی نان و مربا خوردم دیگه نتونستم مامان شریفه پاشد حاظر شد گفتم منم حاضر شم رفتم اتاق چادر سیاهمو برداشتم سرم کردم رفتم بیرون ابوذر گفت تا سر بازار من میرسونمتون •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

📜 #داستان_زندگی #برشی_از_یک_زندگی🩷 #سوپری. #قسمت_اول سلام این داستان واقعی براتون مینویسم ۲۵سال از اون جریان میگذره.... اسم من حبیبه است.... ما توی روستا زندگی‌میکردیم و اکثر جوان های روستامون برای کار رفته بودند شهرهای نزدیک .... پدر و مادر من کشاورزهای ساده ای بودند که محصولاتی مثل خیار و هندوانه گندم و جو میکاشتند و فروش میکردند برای همین با اکثر مشتری هاشون کنار مزرعه مینشینند و گفتگو میکردند تا اینکه با یکی از مشتری ها خیلی صمیمی شدند به طوری که مادرم عاشق زن اون مشتری شده بود و الگوش شده بود اعظم خانم ... تا اینکه یه روز اعظم خانوم میاد و به مادرم میگه برای حبیبه جان اومدم خواستگاری پسرم.... مادرم هم از خدا خواسته میگه کی بهتر از شما حبیبه هم الان ۱۶سالشه و مناسب ازدواجه ....حتی بی اینکه کار پسرش رو پسره فقط میدونست که پسرهای اعظم خانوم توی شهر کار میکنند و درامد خوبی دارند اخه اعظم خانم ۴تا النگو توی دستاش بود و یه گرنبند که پسرهاش براش خریده بودند و همیشه هم توی خونه شون به جای برنج هندی بوی برنج پاکستانی میومد و نشون از اوردنی های پسراش بود... شب پدرم میاد و جریان رو بهش میگه ،پدرم هم که ساده تر میگه چرا بله ندیم با ۴تا دختر پشت سر هم؟؟ من توی اتاق بودم و حرفاشونو گوش میدادم وتوی دلم قنج میرفت که قراره زودتر ازدواج کنم با یه ادم که وضع مالیش خوبه و زودتر از این خونه که توش به زور غذا گیر میاد با خواهر و برادرای قد و نیم قد و کلی ایراد ، برم..... ولی هیچکسی از آینده خبر نداشت ...همونطور که من خبر نداشتم ... خواهرام میگشتن تو خونه و دنبالم میودن هرجا میرفتم و بهم میگفتن حبیبه خوش بحالت داری عروس اعظم خانوم‌میشی توهم طلا میپوشی،توهم میری توی شهر و.....تمام آرزوهایی که خودشون داشتن و دوست داشتند که بهش برسند رو من یه جا داشتم بهش میرسیدم.... اونشبا تو خونمون موقع خواب که میشد خواهر و برادرای کوچیک ترم دورهم حلقه میزدن و میگفتن حبیبه رفتی شهر میشه برامون از اون لباسا بگیری دوست دارم جلو دوستام پز بدم حبیبه از شهر برامون آورده ... خلاصه که چون خواستگار اعظم خانوم بود پیش پدر مادرم هم خیلی عزیز شده بودم و هوام‌رو داشتند ،برای همین کار هرروزم که میرفتم از برکه آب میاوردم رو مادرم محول کرد به داداش بزرگترم که یکسال از من بزرگتره ....جواد از اینکه این کار بهش محول شده بود عصبی بود و راه به راه میومد باهام دعوا میکرد ... مادرم پیش در و همسایه پر کرده بود که اعظم خانوم اومده برای پسر بزرگش مرتضی خواستگاری و با چنان آب و تاب تعریف میکرد که توی خیابون اصلی اهواز سوپری داره که دل هر مادر و دختری میرفت .... میگفت مرتضی آقای خودشه حتی داداش های کوچیکش هم زیر پر و بال خودش گرفته و به اوناهم نون میده .... ادامه دارد........... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh

📜 #سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی🩷 #سوپری. #قسمت_دوم مادرم راست میگفت ،مرتضی که حالا شده بود خواستگار من دوتا برادر کوچکتر از خودش رو برده بود با خودش اهواز و توی همون سوپری بزرگ زیر دستش کار میکردند و یه جورایی حکم پدرشون رو داشت ، آوازه ی خوبی مرتضی همه جا پر شده بود ولی موجودات خدا بی نقص نبودند و تنها مشکل خانواده ی اعظم خانوم شوهر معتادش بود که دوتا زن داشت ، اونجوری که اعظم خانوم تعریف میکرد زن دوم شوهرش زن نیرنگ بازی بوده و آقا حاتم رو از چنگ اعظم خانوم در آورده اعظم خانوم میگفت یه شب توی خونه نشسته بودیم و دیر وقت بود من و بچه هام مثل همیشه منتظر اومدن حاتم بودیم ولی یکی از همسایه ها برام خبر اورد میدونی الان شوهرت کجاست ؟منم گفتم نه تو انگار بهتر میدونی .... زن همسایه بهش میگه داره دختر فلانی رو عقد میکنه به تو هم چیزی نگفته ...الان توی خونه شونه .... و اینجوری میشه که یه هوو میاد بالا سرش و چون وضع مالی حاتم هم خوب نبوده و اعظم خانوم هم ۵تا بچه داشته تصمیم بر این میشه که همه توی یه خونه زندگی کنند ولی چون حیاط داشتن توی اتاق های دوره ای زندگی کنند .... اما مادرم هیچ وقت از اعظم خانوم نپرسید که دلیل حاتم برای ازدواج مجدد چی بوده ....اونقدر حرف ها و چرب زبونی های اعظم خانوم فکر مادرم رو پر کرده بود که جایی برای منطقی فکر کردن باقی نمی موند..... ادامه دارد ....... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• 📚هر روز یک پارت داستان و معرفی کتب مشهور در کانال داستانکده ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @dastankadeh