داستان یک مثل آن وقتی که حُکم نداشت، چی بود؟ وای به حالا که حکمش هم به گردنش است! گویند ابلهی در بغداد، از زیان و آزار گربه‌ی خود به تنگ آمده بود. دست و پای گربه را بر تخته‌ای به قیر گرفت و حیوان را روی شطّ بغداد رها کرد. در این وقت، خلیفه از کنار شط می‌گذشت. گربه را دید، بر او رحم آورد و فرمان به استخلاصش داد. سپس امر کرد حکمی بدین شرح بنویسند و از گردن گربه بیاویزند: وای به حال کسی که به این گربه آزار برساند! گربه با حکمی که به گردن داشت، به مکان اول خود بازگشت. صاحب‌خانه که گربه را با حکم کذایی دید، او را با کلید خانه‌ی خود، نزد خلیفه برد و گفت: قربان، آمده‌ام تا در حضورتان، خانه را به گربه صلح کنم. خانه یا جای من است، یا جای او. آن وقتی که حکم نداشت، چی بود؟ وای به حالا که حکمش هم به گردنش است! دوازده‌هزار مثل فارسی، دکتر شکورزاده بلوری، ص ۶۲. #داستان‌مثل #گربه‌ی‌باحکم #شکورزاده‌بلوری https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

داستان یک مثل اگر برای من آب نداشته باشد، برای تو نان که دارد! معروف است که حاج میرزا آقاسی، صدراعظم محمد‌شاه قاجار، علاقه‌ی فراوانی به حفر قَنَوات داشت. روزی برای بازدید یکی از قنوات و اطلاع از پیشرفت کار، به محل رفت. مُقَنّی‌باشی اظهار داشت: قربان، حفر قنات در این محل کاری بی‌حاصل است؛ تا کنون به آب نرسیده‌ایم. حاج میرزا آقاسی پاسخ داد: به کار ادامه بدهید؛ یقیناً به آب خواهید رسید. چندی بعد، مجدداً به بازدید قنات رفت. مقنی‌باشی گفت: قربان، همان طور که قبلاً عرض کردم، بهتر است از حفر قنات در این محل صرف نظر کنیم. این زمین، آب ندارد. حاج میرزا آقاسی از شنیدن سخن مقنی‌باشی سخت برآشفت و گفت: احمق، اگر برای من آب نداشته باشد، برای تو نان که دارد! دوازده‌هزار مثل فارسی، دکتر شکورزاده بلوری، ص ۱۳۰. #داستان‌مثل #نان‌داشتن‌برای‌کسی #شکورزاده‌بلوری https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

داستان یک مثل آن چه تو از رو می‌خوانی، من از بَرَم. عتیقه‌شناسی به روستایی رفته بود. در خانه‌ی مرد روستایی، کاسه‌ای کوچک دید که بسیار ارزشمند و قدیمی بود. گربه‌ای از آن کاسه آب می‌خورد. عتیقه‌شناس تصمیم گرفت بی آن که مرد روستایی را متوجه ارزش کاسه کند، آن را به دست بیاورد. این بود که شروع کرد به تعریف کردن از گربه و گفت: اگر این گربه را به من بفروشی، آن را می‌خرم. مرد روستایی خندید و گفت: گربه قابلی ندارد. پنج تومان بدهید و با خود ببریدش؛ مال شما. او پول را داد و گربه را بغل گرفت که ببرد. همین که خواست از در خارج شود، تظاهر کرد که تازه متوجه کاسه‌ی قدیمی شده؛ گفت: چه خوب این را دیدم . با خود فکر می‌کردم در چه ظرفی به این گربه‌ی بیچاره آب بدهم. پس این ظرف را هم با خودم می‌برم. او کاسه را از روی زمین برداشت و مشغول تماشای خطوط عجیبی شد که دورتادور کاسه نوشته شده بود. مرد روستایی، کاسه را از دست عتیقه‌شناس گرفت و گفت: زحمت نکش. آن چه را تو از رو می‌خوانی، من از برم. این جا نوشته: چیزی را که باعث می‌شود روزی چهار پنج گربه‌ی بی‌ارزش را یکی پنج تومان بفروشی، به هیچ قیمتی نفروش. فوت کوزه‌گری، مصطفی رحماندوست، ج ۱، ص ۵۲. #داستان‌مثل #گربه‌وعتیقه #مصطفی‌رحماندوست https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

داستان یک مثل تو از تو، من از بیرون ملا نصرالدین، دو تا مرغ و یک خروس به بازار برد بفروشد و خریداری پیدا شد. ملا نصرالدین گفت: مرغ‌ها یکی ده دِرهَم؛ خروس هم بیست درهم. خریدار گفت: پس دو تا مرغ را می‌برم؛ خروس پیش تو گرو باشد تا پول مرغ‌ها را بیاورم و خروس را ببرم. ملا قبول کرد و خریدار رند، مرغ‌ها را برد و ملا در انتظار ماند. شب که به خانه برگشت، زن ملا به شوهر گفت: امروز سر شیرفروش محله، کلاه گذاشتم. ملا، زن را به مناسبت زرنگی‌اش تشویق کرد و گفت: بگو ببینم چطور سرش کلاه گذاشتی؟ زن گفت: از شیرفروش، یک چارک شیر خواستم و تا او مشغول کشیدن شد، آهسته بدون آن که متوجه شود، گردنبند طلایم را پهلوی سنگ یک چارک گذاشتم و در نتیجه، بیش از یک چارک شیر گرفتم و فقط پول یک چارک شیر دادم. ملا هم ماجرای فروش مرغ‌ها را برای زنش نقل کرد و گفت: تو از تو، من از بیرون. ضرب‌المثل‌های معروف ایران، مهدی سهیلی، ص ۴۳ و ۴۴. #داستان‌مثل #توازتومن‌از‌بیرون #مهدی‌سهیلی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303