eitaa logo
کانال سردار سپهبد شهید 🌷حاج قاسم سلیمانی شهرستان نجف اباد
69 دنبال‌کننده
8.8هزار عکس
4.8هزار ویدیو
39 فایل
این کانال اطلاع رسانی وترویج گفتمان انقلاب اسلامی واسلام ناب است و زمینه سازان ظهور حضرت 💐❤️مهدی❤️ یاوران رهبر انقلاب این زمان هستند 🌷❤️خون که درتن ماست هدیه به رهبر ماست 🌷❤️ #لبیک یاحسین #لبیک یا صاحب الزمان #لبیک یا خامنه ای بهترین ره
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️دشمن شناسی از دیدگاه امام علی (ع) - (بخش چهارم و پایانی) 🔸از مباحث مهم در (ع)، رفتار حضرت با است. این بحث، هم از جهت و هم شیوه درست برخورد با دشمن را می آموزاند. امام علی (ع) با کسانی مواجه بود که سابقه درخشانی در خدمت به اسلام داشتند! اهل عبادت و قرآن و شب زنده داری بودند؛ با این همه از روح مکتب بی خبر بوده و همین امور، زمینه ساز مقابله آنان با حکومت عدالت گستر مولا علی (ع) شد. امام علی (ع) در حقیقت با مواجه بود، و پُرواضح است که برخورد با این دشمن به مراتب سخت تر از برخورد با کفر آشکار است. 💠هوشیاری در برابر دشمن 🔹از نکاتی که امام علی (ع) در رابطه با بر آن تاکید دارد، آن است که باید پیوسته در برابر دشمن را حفظ کرد و هرگز نباید دشمن را کوچک شمرد. امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: «هرگز را کوچک مشمار، هرچند ضعیف باشد». "دانی که چه گفت زال با رستم گرد - دشمن نتوان حقیر و بیچاره شمرد" حضرت نیز فرمود: «از در امان مباش، هرچند از شما سپاسگزاری می کند». باید پیوسته دشمن را زیر نظر داشت، که اگر لحظه ای صورت گیرد، چه بسا ضربه های آسیب ناپذیری از ناحیه وارد شود. امام علی (ع) در بیانی دیگر فرمود: «کسی که از غفلت کند، حیله ها و کیدهای دشمن بیدارش خواهد ساخت». حضرت در عهدنامه بعد از آن که مالک را سفارش به پذیرش صلح شرافتمندانه می کند، می فرماید: «زنهار، زنهار سخت از دشمنت پس از پذیرش صلح برحذر باش، چرا که گاهی نزدیک می شود که غافلگیر سازد؛ بنابراین را به کار گیر و در این موارد خوش‌بینی را متهم کن!». 🔹حضرت از ویژگیهای خویش را، همین هوشیاری در برابر دشمن میداند و میفرماید: «به خدا سوگند من همچون کفتار نیستم که با ضربات آرام و ملایم در برابر لانه اش به خواب رود، تا صیاد به او رسد و دشمنی که در کمین او است کند. (هرگز غافلگیر نخواهم شد)». فرمایش امام علی (ع) ضرب المثلی است پیرامون ساده لوحی، و آن این است: حیوان ابلهی است و به آسانی میتوان آن را شکار کرد؛ به این ترتیب که صیاد آهسته با ته پای خود یا قطعه سنگ یا چوب دستی به در لانه کفتار می زند و او به خواب میرود، سپس او را به راحتی صید می کند. حضرت (ع) در برابر این پیشنهاد که از تعقیب طلحه و زبیر صرف نظر کند، سخن فوق را فرمود و به حق پیشنهاد فوق بسیار ساده لوحانه بود، چرا که نقشه این بود که آنها بصره و سپس کوفه را در اختیار خود بگیرند و معاویه با آنها بیعت کند، و در شام از مردم نیز برای آنان بیعت بگیرد، و به این ترتیب بخش های عمده جهان اسلام در اختیار جاه‌طلبان پیمان شکن قرار گیرد و تنها مدینه در دست امیرالمؤمنین (ع) بماند. امام علی (ع) با آگاهی کامل از این توطئه، به سرعت ابتکار عمل را در دست گرفت و نخستین توطئه و تلاش جدایی طلبان را در نطفه خاموش ساخت و به آسانی بصره و کوفه و تمام عراق را نجات داد. 🔹این سخن امام علی (ع) درس است به همه زمامداران و مسئولان کشورهای اسلامی که برای مقابله با خطرات دشمن گاه روزها، بلکه ساعت ها و لحظه ها سرنوشت ساز است، نباید فرصت را به سادگی از دست بدهند و تسلیم پیشنهادهای سست عافیت طلبان گردند. امام (ع) افرادی که این لحظات حساس را از دست می دهند به کفتار تشبیه کرده است. این تشبیه از چند جهت قابل توجه است: «کفتار» حضور را احساس می کند، ولی با زمزمه های او به می رود؛ خوابی که منتهی به اسارت و مرگ او می شود. «کفتار» در خانه و لانه خود شکار می شود. «کفتار» حتی بدون کمترین مقاومت در چنگال دشمن گرفتار میگردد و به دام می افتد. کسانی که فرصت های زودگذر را با خوش باوری ها یا ضعف و سستی یا تردید و تامل از دست می دهند، همچون کفتارند، به خواب می روند و در خانه و لانه خود به دام می افتند و مقاومتی نشان نمی دهند. این سخن بدان معنی نیست که بی مطالعه یا بدون مشورت و بدون در نظر گرفتن تمام جوانب کار اقدام کنند، بلکه باید با مشاورانی شجاع و هوشیار مسائل را بررسی کرد و پیش از فوت وقت اقدام نمود. نویسنده: حجة الاسلام و المسلمین سید احمد خاتمی منبع؛ حوزه نت به نقل از مجله پاسدار اسلام، ش ۲۰۹ @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴الله اکبر خواب مادر آرتین 🔺وقتی مادر آرتین قبل واقعه شهادتش در شاهچراغ، عجیبی از آرتین و رهبر انقلاب میبیند. 👌به حقیقت پیوستن آن خواب 🌐کانال الله اکبر @allahoak_bar
هدایت شده از تبیین
⭕️امام محمد باقر عليه السلام: 🔸«كانَ فيما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ ابنَهُ أن قالَ: يا بُنَيَّ، إن تَكُ فی شَكٍّ مِنَ المَوتِ فَارفَع عَن نَفسِكَ النَّومَ وَ لَن تَستَطيعَ ذلِكَ، و إن كُنتَ في شَكٍّ مِنَ البَعثِ فَادفَع عَن نَفسِكَ الاِنتِباهَ وَ لَن تَستَطيعَ ذلِكَ، فَإِنَّكَ إذا فَكَّرتَ عَلِمتَ أنَّ نَفسَكَ بِيَدِ غَيرِكَ، وَ إنَّمَا النَّومُ بِمَنزِلَةِ المَوتِ، و إنَّمَا اليَقَظَةُ بَعدَ النَّومِ بِمَنزِلَةِ البَعثِ بَعدَ المَوتِ». 🔹در به پسرش است كه گفت: «اى پسرم! اگر درباره ترديد دارى، را از خود دور كن ـ كه نخواهى توانست ـ و اگر درباره ترديد دارى، از خواب را از خود دور كن ـ كه نخواهى توانست ـ ؛ زيرا اگر انديشه كنى، مى دانى كه تو در دست ديگرى است و همانا ، به منزله است و پس از خواب، به منزله شدن پس از مرگ» . 📕بحار الأنوار، ج ۱۳ ص ۴۱۷ ح ۱۱ @tabyinchannel
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، درباره نزدیک بودن «مرگ» چه فرموده است؟ 🔹 (ع) در بخشی از نامه ۳۱ - که به امام حسن (ع) نوشته شده - اهل اين جهان را به تشبيه كرده كه به سوى در حركت‌اند ميفرمايد: «كَأَنْ قَدْ وَرَدَتِ الْأَظْعَانُ؛ گويا اين به منزل رسيده اند [و پايان عمر را با چشم خود مى بينند]». «يُوشِكُ مَنْ أَسْرَعَ أَنْ يَلْحَقَ؛ سپس مى افزايد: نزديك است كسى كه سريع حركت ميكند به [مرگ] برسد». منظور از «مَنْ أَسْرَعَ» همه هستند نه گروه خاصى؛ زيرا همه باسرعت به سوى كه همان است میرسند. 🔹حضرت تشبيه جالبى درباره مردم جهان میكند و میفرمايد: «وَ اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّ مَنْ كَانَتْ مَطِيَّتُهُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ، فَإِنَّهُ يُسَارُ بِهِ وَ إِنْ كَانَ وَاقِفاً، وَ يَقْطَعُ الْمَسَافَةَ وَ إِنْ كَانَ مُقِيماً وَادِعاً؛ پسرم بدان آنكس كه مركبش شب و روز است، او را و در است، هرچند خود را ساكن پندارد و پيوسته قطع مسافت میكند، گرچه ظاهراً ايستاده است و استراحت ميكند». اشاره به اينكه حركت به سوى حركتى اجبارى است نه اختيارى؛ دست همه را بر مركب راهوارِ زمان سوار كرده و چه بخواهند يا نخواهند با سرعت آنها را به سوى نقطه پايان مى برد، هرچند از آن بى خبرند. 🔹تعبيرهاى ديگرى در ساير كلمات (ع) در اين زمينه ديده میشود از جمله ميفرمايد: «أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيَامٌ؛ [۱] همانند سوارانى هستند كه مركبشان را به پيش مى برند و آنها در خوابند». در جاى ديگر ميفرمايد: «نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ؛ [۲] هربار گامى به سوى سرآمد زندگى است». حضرت در حديث دیگری میفرمايد: «إنّ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ يَعْمَلَانِ فِيكَ فَاعْمَلْ فِيهِما وَ يَأْخُذانِ مِنْكَ فَخُذْ مِنْهُما؛ [۳] شب و روز در تو اثر میگذارند [و از عمر تو میكاهند] تو هم در آنها از خود اثرى بگذار و كارى كن؛ آنها از تو چيزى ميگيرند تو هم چيزى از آنها بگير». 🔹ابن ابى الحديد در اينجا داستان جالبى از يكى از اساتيد خود نقل ميكند میگويد: «ابوالفرج محمد بن عباد (ره) از من خواست كه اين وصيّتنامه را براى او بخوانم، و در آن روز من جوانِ كم سن و سالى بودم آن را از حفظ براى او خواندم؛ هنگامى كه به اين بخش از وصيّتنامه رسيدم استادم فريادى كشيد و به زمين افتاد، در حالى كه كسى بود كه به اين زودى تحت تأثير واقع نميشد». [۴] در تعبيراتِ حضرت در اين فقرات، به تشبيه شده اند كه بر سوارند و اين مركب آنها را به سوى پيش مى برد. 🔹شكی نيست كه گروهى از اين در ايستگاه هاى وسط راه پياده مى شوند و گروه ديگرى به راه خود همچنان تا پايان عمر طبيعى ادامه ميدهند و عجب اينكه هيچ كس نميداند در او را پياده مى كنند. دو چيزِ اين سفر مسلّم است: بودن آن و اينكه دارد. گروهى اين را در حال مى پيمايند و و بعضى گاه خواب و گاه بيدار؛ آنها كه پس از پياده شدن و بركات فراوانى كه در هر ايستگاه موجود است و به آن نياز دارند تهيه ميكنند و آنها كه در و يا موقعيت خود را نمى دانند به مفهوم «اَلنّاسُ نِيامٌ إذا ماتُوا اِنْتَبِهُوا» [۵]  به مقصد میرسند. 🔹 و مأمورانى هستند كه پيوسته در مسير راه به هشدار مى دهند و بر فرياد میزنند كه برخيزيد و از توقفگاه هاى وسط راه آنچه نياز داريد ؛ چراكه وقتى به رسيديد در آنجا تهيه وسائل مورد نياز ابداً امكان ندارد و از آن مهم تر اينكه در اين مسير نيز ممكن نيست. گروهى اين سخنان را میكنند و از جان و دل مى پذيرند و گروهى میكنند يا ناباورانه به آن گوش میدهند و هنگامى كه به رسيدند به واقعيّت تمام آن سخنان پى مى برند و فرياد وا حسرتاه سر میدهند و نعره «يا لَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِآياتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ» [۶] از آنها شنيده میشود؛ ولى چه سود؟ پی نوشت‌ها؛ [۱]نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، چ۱ ص۴۷۹ (حکمت ۶۴) [۲]همان ص۴۸۰ (حکمت ۷۴) [۳]غررالحكم و دررالكلم‏، تميمى آمدى ص ۲۵۴ [۴]شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، ج۱۶ ص۹۱ [۵]بحارالانوار ج۴ ص۴۳ باب۵ [۶]سوره انعام، آيه۲۷ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ۱، ج۹، ص۶۱۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
هدایت شده از تبیین
⭕️چرا چنین آقایی را رها کردی؟ 🔹شخصی در راه مکه گم شد و شاید در دریا افتاد. وقتی که به نجف اشرف برگشت به علیه‌ السلام شد. شب را در دید، حضرت به او فرمود: تو در نزد [۱] است. وی به آمد و سراغ میرزا رحمة‌ الله را گرفت. 🔹او را به خانه راهنمایی کردند. هنگامی که به در خانه ایشان رسید، مرحوم میرزا پیش از ملاقات و باز کردن در خانه و بدون سؤال، از سوراخِ در، را به او داد. وی آن را باز کرد و دید اوست و به محل زندگی خود بازگشت. 🔹وقتی که به محل زندگی بازگشت، به او گفتند: چرا را رها کردی؟! دوباره به قصد خدمت به به مراجعت نمود، ولی وقتی رسید، دید که آقا شده است. شد تا اینکه از دنیا رفت و نزد میرزا دفن شد و اکنون قبر او داخل مقبره میرزا قرار گرفته است. پی نوشت؛ [۱] فقیه و اصولی بزرگ، ابوالقاسم‌ بن‌ حسن شفتی جیلانی معروف به میرزای قمی (۱۱۵۰ـ ۱۲۳۱)، صاحب تألیفات متعدد، از جمله کتاب اصولی معروف قوانین 📕در محضر بهجت، ج۱، ص۴۱ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چرا در قرآن کریم از «خواب» به عنوان یکی از آیات الهی نام برده شده است؟ (بخش اول) 🔹خداوند در آیه ۲۳ سوره روم را در شب و روز يكى از نشانه‌ هاى و شمرده و می فرماید: «وَ مِنْ آياتِهِ مَنامُكُمْ بِالَّليْلِ وَ النَّهارِ» (و از نشانه هاى او شما در شب و روز است). حتى در پايان آيه باز تأكيد مى‌ كند (در این امور نشانه هایى است براى آنان که گوش شنوا دارند)؛ «اِنَّ فى ذلِکَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَسْمَعُوْنَ». شك نيست كه تمام براى تجديد قوا و به دست آوردن نيروى لازم براى ادامه فعاليت‌ هاى زندگى نياز به دارند؛ استراحتى كه به طور اجبارى به سراغ آنها بيايد و حتى افراد حريص را مجبور به انجام آن كند. 🔹براى تأمين اين هدف چه عاملى بهتر از تصوّر مى‌ شود كه الزاما به سراغ انسان مى‌ آيد و او را مجبور مى‌ كند كه تمام فعاليت‌ هاى جسمى، و حتى قسمت عمده فعاليت‌ هاى فكرى خود را تعطيل كند، و در نتيجه در فرو رود، و در اين مدّت بازسازى و آماده تلاش و حركت جديد شوند؟ بدون شك اگر نبود خيلى زود انسان پژمرده و فرسوده و پير و شكسته مى‌ شد. لذا گفته‌ اند: و آرام و طول عمر و نشاط جوانى است. 🔹جالب اينكه در آيه مورد بحث، «نوم» و «ابْتِغاءَ فَضْلِ اللهِ» را در مقابل يكديگر قرار داده، و به گفته بعضى از مفسّران اولى نشانه و دومى نشانه است. تعبير «ابْتِغاءَ فَضْلِ اللهِ» (بهره گیرى از فضل پروردگار) اشاره به نكته لطيفى است كه هم تلاش و كوشش انسان را در زندگى مورد توجّه قرار مى‌ دهد، و هم فضل الهى را. يعنى از آميختن اين دو به يكديگر، انسان از مواهب جهان بهره‌ مند مى‌ گردد. اين نكته نيز قابل توجّه است كه آيه فوق علاوه بر خواب شب، را نيز ذكر مى‌ كند. «مَنامُكُمْ بِالَّليْلِ وَ النَّهارِ» در حالى كه مسلّم است اصولا مربوط به شب مى‌ باشد و آيات قرآن نيز گواه اين معنى است. 🔹ولى گاهى شرایطى در زندگى انسان پيش مى‌ آيد كه مجبور مى‌ شود بيدار بماند و بخوابد؛ در سفرهاى شبانه، و در مناطق گرم و سوزان كه فعاليت‌ هاى روز به خاطر گرماى هوا متوقّف مى‌ شود اين معنى كاملا مشهود است. در عصر ما كه بسيارى از مؤسّسات صنعتى و درمانى مجبورند تمام شبانه روز را كار كنند و چون تعطيل كردن برنامه‌ ها ممكن نيست، كارگران در سه نوبت به كار مشغول مى‌ شوند، به همين جهت نياز به خواب روزانه از هر وقت ديگر واضح‌ تر به نظر مى‌ رسد. حال اگر برنامه تنظيم خواب در اختيار انسان نبود و جانشينى خواب روز بجای شب ميّسر نمى‌ گشت مسلّما مشكلات بزرگى در زندگى او پيدا مى‌ شد. ... 📕پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶ش، چ نهم، ج ۲، ص ۱۵۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چرا در قرآن کریم از «خواب» به عنوان یکی از آیات الهی نام برده شده است؟ (بخش دوم و پایانی) 🔸خداوند در آیه ۲۳ سوره روم را در شب و روز يكى از نشانه‌ هاى علم و قدرت خدا شمرده و می فرماید: «وَ مِنْ آياتِهِ مَنامُكُمْ بِالَّليْلِ وَ النَّهارِ»؛ (و از نشانه هاى او شما در و است). حتى در پايان آيه باز تأكيد مى‌ كند (در این امور هایى است براى آنان که گوش شنوا دارند)؛ «اِنَّ فى ذلِکَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَسْمَعُوْنَ». 🔹همچنین در آیه ۴۷ سوره فرقان بعد از آنكه تصريح مى‌كند: (او کسى است که را براى شما پوشش قرار داد)؛ «هُوَ الَّذِىْ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِباسا» روى مسأله تكيه كرده و مى‌ فرمايد: ( را مایه استراحت قرار داده)؛ «وَ النَّوْمَ سُباتا». تعبير به «هُوَ اَلَّذِى»؛ (او كسى است كه...) مى‌ تواند اشاره به جنبه توحيدى اين امور باشد كه هر كدام اى از ذات پاك او است و يا جنبه بخشندگى نعمت كه انسان، خود را بشناسد، و مسلّمآ شناخت ولى نعمت نيز مقدّمه‌ اى براى معرفت او خواهد بود. 🔹جالب اينكه به دنبال آن مى‌ فرمايد: (و روز را وسیله حیات [و حرکت] قرار داد)؛ «وَ جَعَلَ النَّهارَ نَشُورا». [۱] كه اشاره به گسترش انسان‌ ها در صحنه زندگى و حركت آنها به سوى مقاصد مختلف حيات باشد؛ و به اين ترتيب با ورود تاريكى ، شيپور و استراحت نواخته مى‌ شود، و با طلوع آفتاب شيپور بيدارى. و اين احتمال نيز وجود دارد که بتوان گفت: در روشنايى روز، روح گسترش پيدا مى‌ كند و انسان كاملا بيدار مى‌ شود؛ كه بى‌ شباهت به نشور روز قيامت و زنده شدن بعد از مرگ نيست. علاوه بر این در سوره نبأ نيز همين معنى با مختصر تفاوتى تكرار شده؛ 🔹و مى‌ فرمايد: (و شما را مایه قرار دادیم - و را پوششى [براى شما])؛ «وَجَعَلْنا نُومَكُمْ سُباتا - وَ جَعَلْنا اللَّيْلَ لِباسا». همان‌گونه كه لباس، انسان را از بسیاری چیزها حفظ مى‌ كند و مايه سلامت او است، نيز چنين اثرى دارد. همچنین در آیه ۱۱ سوره انفال که از ماجراى جنگ بدر سخن مى‌ گويد به اين نكته اشاره مى‌ كند كه يكى از نعمت‌ هاى خدا به مؤمنان در آن شب تاريخى اين بود كه خواب سبكى شما را فرو گرفت، و اين از سوى خداوند مايه آرامش جسم و جان شما گرديد؛ «اِذْ يُغَشِّيْكُمُ النُّعاسُ أَمَنَةً مِنْهُ»؛ (و [یادآورید] هنگامى را که خواب سبکى که مایه آرامش بود از سوى خدا، شما را فرا گرفت). 🔹اين خواب آرام‌بخش مخصوصا بعد از طى آن مسافت نسبتا طولانى، براى آنها سبب تجديد قوا و آمادگى براى جنگ سرنوشت ساز فردا در ميدان بدر بود. جنگى كه به پيروزى چشمگير مسلمانان منتهى شد. تعبير به «نُعاسْ»؛ (خواب سبك) شايد اشاره به اين است كه در عين استراحت آن چنان خواب عميقى بر آنها مسلّط نشد كه دشمن بتواند از موقعيّت استفاده كرده و بر آنها شبيخون زند. به اين ترتيب اصل آن خواب نعمت بود و كيفيّت آن نيز نعمتى ديگر. به هر حال آيه فوق نيز تأكيدى بر در تمام مراحل، بر روى و و انسان و تجديد قوا براى تلاش بيشتر و جهاد نيرومند تر است. پی نوشت: [۱] توجّه داشته باشيد كه «نُشُور» معنى مصدر و «سُبات» نيز معنى مصدرى يا اسم مصدرى دارد؛ و اطلاق آنها بر «ليل» و «نهار» به عنوان مبالغه و تأكيد است. 📕پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶ش، چ نهم، ج ۲، ص ۱۵۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel