نام : #نستیهن ملیت : تورانی 🏴 جایگاه: سردار (از پسران #ویسه )🛡⚔ چرخه : کیانیان 🌞 #معرفی_شخصیت @shah_nameh1

شروع بازی #چوگان : شب هنگام شاه به #سیاوش گفت « فردا صبح باهم به میدان برویم تا چوگان بازی کنیم ... از هر کسی شنیدم که تو در بازی چوگان بسیار ماهری و حالا که فرزند ما شدی تو پشت و پناه سپاه مایی» سیاوش گفت « جاوید باشی که شاهان دیگر باید از تو هنر یاد بگیرند ... من فردا صبح با شما بازی میکنم » بامداد ، پهلوانان روانه میدان شدند و شاه به سیاوش گفت « یارانی را انتخاب کن ‌و شما آن سوی میدان باشید و ما این سو » سیاوش جواب داد « ای شهریار ... حریفی دیگر انتخاب کن که من شایسته بازی با شاهی چون شما نیستم » شاه از سخنان با فروتنی سیاوش شاد و به جان شاه کاوس قسم خورد که « تنها حریف شایستهٔ من تویی... حالا طوری بازی کن تا هیچ کس نگوید #افراسیاب انتخاب بدی کرده و بر همه هنر نمایی کن » سیاوش از شاه اطاعت کرد از آن پس شاه هم تیمی‌هایش را انتخاب کرد... #گلباد #گرسیوز و #جهن و دیگر #پیران و #نستیهن و #هومان... سپس برای سیاوش یار فرستاد ، #رویین و #شیده و #اندریمان و #ارجاسپ... سیاوش گفت « از کسانی که برای من فرستادی همه یار شاهند و من تنها ماندم و اگر شاه فرمان دهد من از ایرانیان یار انتخاب کنم و به میدان بیاورم » و شاه هم موافقت کرد سپس سیاوش از ایرانیان هفت مرد انتخاب کرد و صدای بلند تبیره از میدان برخاست سپس سیاوش اسبش را به حرکت درآورد و گوی را گرفت و از چشم‌ها ناپدید کرد پس شاه دستور داد که گویی دیگر برای سیاوش ببرند و سیاوش آن گوی دیگر هم بینداخت و در چوگان بازی کردن او به قدری گوی‌ها را محکم پرتاب می‌کرد که ناپدید می‌شدند ... @shah_nameh1

نبرد #گیو پیران که این را شنید از خشم و غم لرزید و از پهلوانان #گلباد و #نستیهن و #پولاد را انتخاب کرد و با سیصد سوار راهی کرد و گفت « سر گیو را بر نیزه کنید و #فرنگیس را به خاک بکشید و #کیخسرو را دست بسته بیارید » و سپاهیان راهی شدند فرنگیس و پسرش خواب بودند و گیو نگهبانی میداد آن دو نفر خوابیده بودند و گیو دلیر با چشمان نافذ و خشمگین اش سوار بر اسب با زره و کلاه و شمشیر به راه چشم دوخته بود که گرد سپاهیان توران را از دور دید و دستش را بر شمشیرش گذاشت و بیرون کشید و فریادی زد مانند رعد و میان سپاه تاخت و گرد و خاک به پا کرد . زمانی با شمشیر و زمانی با گرز ، تا می‌توانست میکشد و در دل میخندید که عجب زوری دارد آن لحظه سپاهیان توران دورش را گرفتند و با نیزه ها ، میدان جنگ مانند نی زار شده بود و گیو بسیاری از آنان را کشت گلباد به نستیهن گفت « این انسان نیست ، کوه است » همه خسته نزد #پیران بازگشتند تمام دشت و کوه پر از جنازه بود و وقتی گیو نزد کیخسرو بازگشت و گفت « ای شاه نگران نباشید ، لشکری با فرمانروایی گلباد و نستیهن آمدند و من شکستشان دادم چراکه در ایران بعد از #رستم کسی نمیتواند با من نبرد کند » خسرو شاد شد و بر او آفرین کرد سپس باهم چیزی خوردند و به راه ادامه دادند @shah_nameh1

حملهٔ #پیران : وقتی ترکان شکست خورده نزد پیران رسیدند ، پیران خشمگین شد و به #گلباد گفت « شگفت است .... با خسرو و گیو چه کردید حقیقت را بگوی» گلباد گفت « ای پهلوان اگر بشنوی #گیو در میدان جنگ چه میکند از جنگ ناامید میشوی ... تو جنگیدن مرا دیده ای و پسندیده ای اما او مانند هزار مرد جنگی بود . من جنگیدن #رستم را دیده ام و از دیگران هم شنیده ام اما مانند گیو تا کنون ندیده بودم » پیران خشمگین تر شد و سخنان گلباد را قطع کرد و گفت « خاموش..از گفتنش ننگ نمیکنی ؟ شما با سیصد نفر رفتید و تو و #نستیهن نامدار با سپاه شیر مردان از یک نفر شکست خوردید حالا در مقابل من او را فیل مست میدانی ؟ اگر #افراسیاب این را بفهمد تاجش را از سر خواهد انداخت که دو پهلوان نامدار سپاه اش از مقابل یک پهلوان ایرانی فرار کردند » پیران هزار نفر از افراد قوی تورانی را جمع کرد و گفت « همه شمشیر و نیزه بردارید که گیو و خسرو در راه ایران اند و اگر به ایران برسند ، زنان هم شیر جنگی میشوند و بر و بوم توران را نابود میکنند » لشکریان آماده شدند و شب و روز تاختند تا به رودخانه ای رسیدند که عرض اش کوتاه ولی عمیق بود اینبار #فرنگیس پاسبانی میکرد و گیو و #کیخسرو خواب بودند ، وقتی فرنگیس پرچم پیران را از دور دید ، سوی گیو دوید و آنها را بیدار کرد « ای مرد رنج کشیده ، برخیز که باید فرار کنیم که اگر آنها تو را بکشند من و پسرم نزد افراسیاب اسیر میشویم » گیو گفت « ای بزرگ بانوان چرا اینگونه ترسیده ای ؟ تو و خسرو به بلندی بروید و هیچ نترسید که خداوند یار من است » کیخسرو گفت « ای پهلوان تو مرا از مرگ نجات دادی ، اکنون به من اجازه بده به جنگ بروم » گیو گفت « ای شاه . امید ایران تویی پدر بر پدر من پهلوان بوده ام و وظیفه ام جنگیدن است ، من هفتاد و هشت برادر دارم که اگر بمیرم پهلوان ایرانند اما اگر تو بمیری دیگر کسی نیست و رنج هفت ساله من بر باد میشود ، تو به بلندی برو و جنگیدن مرا ببین » @shah_nameh1

باخبر شدن #افراسیاب : #تژاو خسته و ناراحت نزد افراسیاب آمد و گفت « سپهدار #طوس با لشکری انبوه آمده و #بلاشان و لشکریانش را هم کشته و مرز و بوم را به آتش کشیده » افراسیاب که شنید ، ناراحت شد و دنبال چاره گشت به پیرانِ #ویسه گفت « بهت گفتم سپاه جمع کنی ، اما تنبلی کردی حالا نه کاخ و نه اسبان و لشکریان نمی‌مانند و تمام خویشان مان برده خواهد شد امروز دیگر درنگ نکن » #پیران از درگاه افراسیاب بیرون آمد و سپاه را آماده کرد و پهلوانان را در جناح های مختلف گمارد سوی راست #بارمان و تژاو و سوی چپ #نَستیهَن صدای طبل های جنگی بلند شد و گونه گونه پرچم بالا آمد و صد هزار نفر ، گروها گروه سوی جنگ می‌رفتند پیران گفت « از راه کوتاه بروید تا از آمدن مان آگاه نشوند و ناگهان بهشان حمله کنیم » سپس کارآگهانی فرستاد تا از لشکر طوس خبر بیاورند کارآگهان رفتند و لشکریان را در عیش و نوش دیدند و برگشتند به پیران گفتند « آنها همه مست و بی هوش اند و من سپاهی ندیدم» پیران رو به لشکریان گفت « تا کنون چنین موقعیتی با ایران نداشتیم » سپس سی هزار نفر گزین کرد و نیمه شب بدون سر و صدا سوی ایرانیان رفتند و هفت فرسنگ از لشکر فاصله گرفتند اول به گله حمله کردند و هر چه بود کشتند ، سپس سوی ایرانیان که مست خفته بودند، رفتند ... #گیو در خیمه بیدار بود و تا صدای جنگ را شنید بیرون آمد و لشکریان دشمن را مقابلش دید سریع اسبی برداشت و به خیمه سرای طوس رفت ıllıllı ᴼᵘʳ ˢᵉᶜʳᵉᵗ ᶜʰᵃⁿⁿᵉˡ ıllıllı 𝒋𝒐𝒊𝒏 𝒖𝒔:@shah_nameh1

نبرد #رستم و #هومان : این طرف ، رستم در وسط میدان با خنجر درخشان در دست ایستاده بود و در آن سو خاقان غمگین شده بود و به هومان گفت« روزگار بر ما سخت گرفته مگر اینکه تو نزد آن پهلوان بروی و نامش را بپرسی» هومان پاسخ داد« من سندان نیستم! در جنگیدن کسی مانند #کاموس نبود اما دیدی که این سوار چگونه او را به بند کشید. خواهم رفت ببینم خدا چه میخواهد» به خیمه اش رفت و و کلاه و پرچم دیگری و اسپی دیگر برداشت و نزد رستم تاخت. نزدیک رستم رسید و مدتی نگاهش کرد. به رستم گفت« ای نامدار! تا کنون مردی مانند تو ندیده ام و نخواهم دید. از نام و نژادت بگو من با مردان جنگی مهربانم به ویژه که مانند تو شیر گیر باشند. اکنون اگر نامت را بگویی دلم را از اندیشه رها کرده ای» رستم گفت« این سخنان پر مهر را چه کسی به من میگوید؟ چرا تو نام خود را نمیگویی و چرا نزد من آمدی؟ اگر در پی صلح و آشتی آمدی نگاه کن که خون #سیاوش را که ریخت؟ هم چنین خون گودرزیان و بزرگانی که با سیاوش به توران آمدند. برو از سپاه توران نگاه که چه کسانی خون بیگناه ریختند. اگر قاتلان سیاوش را تحویل دهید من جنگ نخواهد کرد و در صلح خواهیم بود و به #کیخسرو نیز خواهم گفت تا کینه از دل بیرون کند. اگر قاتلان را نمی‌شناسی من نامشان را خواهم گفت. نخست #گروی و زره و نوادگانش که او خون سیاوش را ریخت. دوم آنکه مغز #افراسیاب را به راه اهریمن کشید و نوادگان ویسه از جمله #لهاک و #فرشیدورد و #هومان و #نستیهن و.. اگر این ها را به من دهید در کینه را خواهم بست. اما اگر جز این کنی من هم کین کهنه زنده کرده و با شما خواهم جنگید و من نامداری از ایرانم که سران زیادی را از تن جدا کرده ام. هر چه گفتم خوب به یاد بسپار!» @shah_nameh1

ادامه: #رستم پس از به بند کشیدن #خاقان‌چین بار دیگر دست به گرز برد و چنان کشته برجای گذاشت که مورچه و پشته توان گذر کردن نداشتند. شب به روز نزدیک میشد که ابری سیاه آسمان را پوشاند و باد وزید و توان تشخیص سر از پا را نداشتند. #پیران در آن تاریکی نگاه کرد و اثری از #منثور و #فرطوس و خاقان چین ندید، بیشتر نگاه کرد و پرچم چینیان را نگونسار را دید، به #نستیهن و #گلباد گفت« شمشیر ها را پنهان کنید که پرچم سیاه سپاه ما نگون شده است.» و لرز لرزان از آن جا دور شدند. سوی راست را #گیو تاراج کرد و چپ و راست را در پی پیران گشت اما او را نیافت و سوی رستم بازگشت. اسبان جنگی خسته یا زخمی شده بودند پس رستم و ایرانیان سوی کوه بازگشتند. همه جا جسد کشته ها و زره و شمشیر های غرق در خون بود. سپاهیان سر و تن شستند و شاد بودند که خاقان چین در بند بود. رستم به ایرانیان گفت« اکنون وقت آن است لباس جنگ از تن باز کنیم که در مقابل خداوند عالم نه لباس جنگ باید داشت نه گرز و شمشیر. همه سر به خاک بگذاریم که امروز یک نفر هم کشته ندادیم.» سپس به #گودرز و گیو گفت« وقتی شاه از اخبار جنگ مطلع شد در نهانی به من گفت که #طوس از سوی پیران و #هومان تحت فشار است. ما نیز از ایران راهی شدیم و از #بهرام و #ریونیز بسیار غمگین شدم. وقتی #کاموس و خاقان چین و پهلوانان نو را دیدم که هر یک مانند کوهی بلند بودند با خود گفتم که کارم تمام است زیرا من با وجود جنگ های فراوان تا کنون چنین پهلوانانی ندیده بودم حتی با دیدن دیوان مازندران نیز دلم نلرزید. تا جنگیدن کاموس را دیدم دلم تاریک شد. اکنون همه نزد خدا سجده کنیم که زور و مردانگی از اوست..... @shah_nameh1

بازگشت #بیژن : طلایه داران سپاه، فرستاده ای نزد #پیران فرستادند تا خبر پیروزی #هومان و مرگ سردار ایرانی را به پیران برساند. وقتی بیژن از سپاه توران فاصله گرفت و به میانه هر دو سپاه رسید، مترجم هومان دوان به سوی سپاه توران آمد و خبر مرگ هومان را داد و خبر به پیران نیز رسید. بیژن در مقابل سپاهیان، پرچم سیاه هومان را نگون کرد و دیده بان ایران افتادن پرچم توران را دید. از شادی نعره کشیدند و فرستاده ای به سپاه ایران فرستادند تا خبر پیروزی بیژن و نگون شدن پرچم دشمن را برساند. #گیو مانند دیوانگان به این سو و آن سو می دوید و از پسرش سراغ می‌گرفت. گویی اوست که در جنگ مرده است. از بیژن خبر یافت و سوی فرزند تاخت. چشمش به چشم فرزند افتاد و از اسب فرود آمد و در خاک غلتید. سر به آسمان بلند کرد و سپاس کردگار گفت. بیژن را در آغوش گرفت و ستایش کنان به سوی سپاه ایران راهی شدند. بیژن که پدربزرگش را از دور دید، از اسب تورانی پیاده شد ، اسبی که سر خاکی و خونی هومان به فتراکش بسته بود. اسب و سلاح و سر هومان را به #گودرز تقدیم کرد و گودرز چنان شاد شد که گویی روح از بدنش خارج می‌شود. آفرین خداوند را گفت و به گنجور دستور داد تا تاج و جامه خسروانی بیاورد. تاج و کمربندی زرین و ده اسب با زین زرین و ده کنیز با کمربندی زرین و ده غلام نیز به بیژن داد و گفت« از زمان #سام دلیر تا کنون کسی اژدها شکار نکرده است! سپاه را با این جنگ شاد کردی و شاه ترکان را غمگین!» لشکریان ایران جرئت گرفته و دلیر شده بودند. پیران اندوهگین و غمگین شد. با چشمانی پر از آب نزد #نستیهن کسی فرستاد که بگوید« ای پهلوان فریادرس، سزاوار است در کین برادر درنگ نکنی و به ایرانیان شبیخون کنی. ده هزار مرد جنگی ببر تا شاید تو بتوانی کین هومان را بستانی. وقتی رفتی سپاه را سوی دشت بکش» نستیهن پاسخ فرستاد« همین کار را خواهم کرد.» @shah_nameh1

نبرد #بیژن و #نستیهن : شب که از نیمه گذشت، نستیهن دو گروه از سواران زره دار برگزید و سوی سپاه ایران تاخت. بامداد به سپاه ایران رسیدند و دیده بان آنان را دید. کارآگاهی فرستادند تا خبر رسیدن گروهی جنگاور از توران را به #گودرز برساند. گودرز دانست که آنان قصد شبیخون دارند و به لشکر دستور داد که بیدار و هشیار باشند. سپس #گیو را به همراه لشکرش فراخواند و به او گفت« بخت و اختر به کام تو باشد که دل دشمنان با شنیدن نام تو به لرزه می افتد. لشکریان مرا نیز با خود ببر و این جنگ را به عهده بگیر!» بیژن از سواران سپاه، هزار جنگجوی را برگزید و هر دو سپاه مقابل یکدیگر قرار گرفتند. گرز ها را به آسمان بردند و ابری سیاه از گرز نقش بست. ابر سیاه سپاهیان از کوه پایین آمد و مقابل سپاه توران ایستاد. بیژن گردو خاکی در مقابل خود می‌دید که سپاه ترکان در آن گرد پنهان شده بود. دستور داد تا کمان ها را زه کنند و آماده تیراندازی باشند، فریاد از تیراندازان بلند شد و به گرد پیش رو تیراندازی کردند. سپاه نزدیک تر رفت و بیژن، نستیهن را دید که پرچم ویسگان را برافراشته است. آسمان سرخ و زمین سرخ بود، دو گروه از ترکان زیر سم اسبان غرق در خون بودند. بیژن کمان بر دست گرفت و تیری بر اسب نستیهن زد. اسب از درد افتاد و بیژن سریع نیزه ای به کلاه خود نستیهن زد و نستیهن در لحظه جان داد. به ایرانیان گفت« هر کس به میدان جنگ بیاید و جز گرز و شمشیر به دست گیرد سر از تنش جدا خواهم کرد که ترکان چهره های زیبایی دارند اما در از هنر جنگیدن بی بهره اند.» دلیران ایران جرئت گرفتند و تن ها بی سر کردند. @shah_nameh1

تصمیم #گودرز : سپاهیان ایران پیش روی می‌کردند و #پیران در انبوه سپاه به دنبال درفش برادرش بود. هر چه می گشت برادرش را در میان سپاه نمی دید. کارآگاهی را به میدان فرستاد و گفت« نشانی از نستیهنم بیاور وگرنه چشمانم را از کاسه بیرون می آورم.» کارآگاه تاخت و در میدان چرخید، بازگشت و گفت« #نستیهن بی سر افتاده و تنش پر از زخم گرز است.» پیران این را که شنید دست بر سر زد و موی کند و اشک ریخت. قبای خود را درید و با زاری گفت« پروردگارا تو زور بازوانم را از من گرفتی و بخت و اقبالم را تیره کردی! افسوس از دلیران خاندان ویسه! افسوس از بردار گرامی من #هومان پهلوان، افسوس از نستیهن آن شیر شرزه در جنگ! اکنون چه کسی را در میدان خواهم داشت؟» سپیده دم صدای شیپور جنگ بلند شد و سپاه ایران از کوه کنابد فرود آمد. از گرد سپاهیان ، خورشید و ماه روشنایی خود را از دست داده بودند، فرمانده ایران بر طبل های جنگی کوبید، درفش کاویانی در فراز بود و شمشیر ها از بازتاب آن بنفش شده بودند. سپاهیان تا غروب خورشید جنگیدند و سپس به خیمه و خرگاه ها بازگشتند. گودرز سپاه را به سوی زیبد کشید و گفت« امروز رزمی بزرگ کردیم و بسیاری از آنان را کشتیم. گمان میکنم امنون پیران کسی را نزد شاه ترمان می‌فرستد و از او نیروی کمکی می‌خواهد. من نیز نامه ای باید نزد شاه بفرستم.» پس دبیر نویسنده ای را پیش خواند و گفت« این نامه باید پنهانی باشد! از لب از لب بگشایی و چیزی بگویی، زبانت سرت را به باد خواهد داد.» سپس گفت تا نویسنده بنویسد و شاه را از کار سپاهیان آگاه کند. هر آنچه گذشته بود را به خسرو گفت و هر چه پیران گفته بود. اینکه نامه ای همراه با #گیو نزد پیران فرستاد و پاسخی که به گیو دادند، از لشکر کشیدن ترکان به کنابد گفت و کاری که بیژن با هومان و نستیهن کرد، همه را گفت و اضافه کرد« می دانید که اگر #افراسیاب لشکری بفرستد تاب و توان جنگ با آنان را نخواهیم داشت مگر اینکه خسرو از سپاه حمایت کند قبل از اینکه پیران پیشدستی کند و از شاه خود یاور بطلبد. درخواست دیگرم این است که شاه پیروزمان از سپاه #رستم دیوبند و #لهراسپ و #اشکش نیز خبری برساند.» @shah_nameh1

لشکر آراستن #گودرز : تو جنگ #پیران را به تعویق نیندازد و به جنگش برو که با مرگ #هومان و #نستیهن ، پشت او خالی شده است. اگر نبرد با نامداران ایران را خواست ، خواسته اش را اجابت کن و اگر نبرد با تو را خواست با او بجنگ و نگران افراسیاب نباش که تو پیروز خواهی شد. امید من به خداوند است و میخواهم تا من به شما ملحق شوم کار سپاه پیران نیز تمام شده باشد.» سپس از #کیکاووس و #طوس درود فراوان فرستاد و بر نامه ، مهر شاهی زد. نامه را به #هجیر داد و آفرین گفت. هجیر که از درگاه شاه خارج شد، #کیخسرو به وزیرش گفت:« اگر #افراسیاب لشکری آماده کند و از جیحون بگذرد ، سپاه من نابود خواهد شد. بهتر است سریع تر به سپاه ملحق شوم.» شاه نوذری را فراخواند و دستور داد تا سپاه به دهستان ببرد و به خوارزم لشکر بکشد. صدای طبل جنگی از درگاه طوس بلند شد و سپاه راه رفتن گرفت. زمین زیر سُم اسبان پنهان شده بود و خورشید از فریاد سپاهیان میخ کوب شد. دو هفته لشکر در راه بود و خبر در کشور پیچیده بود که شاه لشکر کشیده است. بعد از رفتن طوس ، اینبار خود کیخسرو آماده رفتن شد. ده هزار از برترین سواران را برگزید و سوی لشکر گودرز راهی شد. هجیر شادان و خندان با هدیه های فراوان سوی گودرز و سپاهیان می‌تاخت. با رسیدنش بر شیپور نواختند و به استقبالش رفتند. وقتی نزد گودرز رسید از آنچه گذشته بود و مهر و محبت شاه گفت و نامه را داد. گودرز نامه را به چشمانش مالید و مهرش را باز کرد. به خواننده داد و خواننده نامه را خواند. @shah_nameh1