eitaa logo
تبیین
2.6هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
441 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️فرزند آوری در آئینه قرآن (بخش دوازدهم) 🔸در ، آیاتی نقل شده اند که بر تمنّی و دعای برخی از برای دلالت می کنند. این دعا و طلب ها از محضر الهی و متعاقب آن اجابت آنها و تعابیری که خداوند متعال از این اجابت می فرماید، همگی دالّ بر و برکت این موضوع در قاموس فرهنگ قرآنی است. 💠آیات مربوط به حضرت ابراهیم (ع) 🔹سوره دیگری که به موضوع (ع) و اشاره می کند، سوره حجر است. در آیات ۵۳ تا ۵۶ این سوره می خوانیم:  «قالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَليمٍ - قالَ أَ بَشَّرْتُمُوني‏ عَلى‏ أَنْ مَسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ - قالُوا بَشَّرْناكَ بِالْحَقِّ فَلا تَكُنْ مِنَ الْقانِطينَ - قالَ وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّالُّونَ؛ گفتند: نترس، ما تو را به بشارت مى دهيم! - گفت: آيا به من [چنين] بشارت مى دهيد با اينكه پير شده ام؟! به چه چيز بشارت مى دهيد؟! - گفتند: تو را به حق بشارت داديم؛ از مأيوسان مباش!» - گفت: جز گمراهان، چه كسى از رحمت پروردگارش مأيوس مى شود؟!». 🔹در این آیات مواجهه حضرت ابراهیم (ع) با فرشتگان الهی که به میهمانی به منزلش آمده بودند روایت می شود و مژده آنها را مبنی بر آن حضرت در سنین پیری را شاهد هستیم: «قالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ». در اينكه منظور از غلام عليم (پسر دانا) كيست؟ با توجه به آيات ديگر قرآن شك نيست كه منظور، حضرت اسحاق است، چرا كه هنگامى كه فرشتگان اين بشارت را به ابراهيم دادند، همسر ابراهيم ساره كه ظاهرا زن عقيمى بود حاضر بود و اين بشارت به او نيز داده شد. [۱] 🔹گفتنی است که حرف اضافه «بـ» در کلمه «بالحق» در آیه ۵۵ این سوره باء مصاحبت است كه آيه را چنين معنا مى دهد: «بشارت ملازم با حق و غير منفك از آن». بنابراین حضرت ابراهیم (ع) نباید به صرف اینکه تولد فرزند برای او بعید به نظر می رسد، آن را انکار نماید تا در جمله نومیدان به رحمت الهی نباشد. حضرت ابراهيم (ع) هم در قبال گفته آنان به طور كنايه سخن آن میهمانان و پیغام آوران الهی را تاييد و اعتراف نموده و به عنوان استفهام انكارى گفت: «كيست كه از رحمت پروردگار خود نوميد شود جز گمراهان» و چنين فهمانيد كه نوميدى از رحمت پروردگار از خصائص گمراهان است و من از گمراهان نيستم، پس پرسشم پرسش يك نفر نوميد كه به خاطر نوميدى، فرزنددار شدن در اين سنين را بعيد بشمارد نيست. [۲] 🔹به هر حال دلالت این آیات بر شمرده شدن در بسیار روشن است. آنچه از تمامی این آیات به دست می آید این است که در آموزه های قرآنی، و و شده است. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] چنان كه در آيه ۷۱ سوره هود به این موضوع اشاره شده است: «وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ». [۲] الميزان فی تفسیر القرآن، همان، ج ‏۱۲، ص ۲۶۸ نویسندگان: حجّة الاسلام احمد حیدری -  علی غبیشاوی منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چرا در آغاز «سوره برائت» بسم الله الرحمن الرحیم نیست؟ 🔹پاسخ اين سؤال صريحاً در حديثى از اميرالمؤمنين (عليه السلام) چنين نقل شده است: «لَمْ تُنْزَلْ «بسم الله الرحمن الرحيم» عَلى رَأسِ سُورَةِ بَراءة لاَِنَّ بِسم الله لِلأَمانِ وَالرَّحْمَةِ، و نُزِلَتْ بَراءةُ لِرَفْعِ اْلاَمانِ، وَالسَّيْف فيه»؛ [۱] ("بسم الله الرحمن الرحيم" در آغاز نازل نشده است؛ زيرا براى و است، و سوره برائت براى [از كفار پيمان شكن] نازل شده و شمشير در آن نهفته است». 🔹جمعى عقيده دارند كه اين سوره دنباله «سوره انفال» است؛ چرا كه در «سوره انفال» سخن از پيمان ها است، و در اين سوره سخن پيرامون الغاى پيمانِ پيمان شكنان است؛ و به همين دليل در ميان آن دو ذكر نشده است. اين معنا در روايتى از (عليه السلام) نقل شده كه فرمود: «الانفال و براءة واحدة»؛ [۲] (سوره انفال و برائت يكى است!). 🔹اين احتمال نيز داده شده كه مخصوصاً براى تبيين اين حقيقت كه  جزء تمام می‌باشد، آن را در آغاز اين سوره نازل نفرموده است. جمع ميان اين سه فلسفه نيز كاملا ممكن است. پی نوشت‌ها؛ [۱] مجمع البيان فى تفسير القرآن، طبرسی، انتشارات ناصر خسرو، چ ۳، ج ۵، ص ۴. همين حديث را فخر رازى از ابن عباس از على (ع) با كمى تفاوت نقل كرده، آنجا كه فرمود: «لاَِنَ بسم الله الرحمن الرحيم اَمانٌ و هذِهِ السورَةُ نُزِلَتْ يا لسَيْفِ و نَبْذِ الْعُهُود وَ لَيْسَ فيها اَمان». مفاتيح الغيب، فخرالدين رازى، دار احياء التراث العربى، چ ۳، ج ۱۵، ص ۵۲۲، سورة التوبة. [۲] مجمع البيان فى تفسير القرآن، همان 📕پیام قرآن، ناصر، مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، چ نهم، ج ۱، ص ۴۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️اهميّت پيوندهاى اجتماعى در قرآن تا چه ميزان است؟ 🔹 كه منشأ همه پيشرفت ها و موفقيت هاى علمى و اجتماعى است، در صورتى مى تواند، به هدف مطلوب خود برسد كه را داشته باشد، وگرنه تبديل به جهنّم سوزانى مى شود، كه زحمات و مشكلات اجتماع را دارد، بى آنكه از بركات آن بهره‌مند گردد. از يك سو بر جهان بشريت به عنوان اعضاى يك خانواده و برادرانى كه از يك پدر و مادر متولد شده اند تأكيد مى كند (چنانكه در آيه ۱۳ سوره حجرات آمده)، و از سوى ديگر مؤمنان را عضو يك پيكر، صرف نظر از اختلاف زبان و نژاد بر مى شمرد و مى گويد: «بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْض» [۱] (شما همگى هستید و همجنس يكديگر و عضو يك پيكريد). 🔹و در جاى ديگر مى فرمايد: «وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْض» [۲] (مردان و زنان با ایمان دوست و یار یکدیگرند)؛ به اين نيز قناعت نمى كند و علاوه بر پيوند و پيوند ، نسبت به پيوند هاى ، كه در دايره فشرده تر و نزديكترى است نيز توصيه و تأكيد مى كند و شكستن اين پيمان را توصيف مى نمايد و مى فرمايد:  «الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الاَْرْضِ أُوْلَـئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ» [۳] ( آنها هستند كه را پس از آن كه محكم ساختند، و پيوند هايى را كه دستور داده بر قرار سازند مى نمايند و در جهان مى كنند اينها زيانكارانند). 🔹و در سوره محمد (صلی الله علیه و آله) آيات ۲۲ و ۲۳ مى خوانيم: «فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِى الاَْرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ - أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ» (اگر حكومت را بدست گيريد، آيا جز اين انتظار مى رود كه در زمين نماييد و را قطع كنيد؟! - آنها كسانى هستند كه خداوند از خويش دورشان ساخته، گوش هايشان را كر و چشم هايشان را كور كرده است). 🔹و به اين ترتيب «قطع اين پيوندها» را هم‌ رديف در زمين، و مايه و چشم و گوش باطن مى داند. اهميت اين در تا جايى است كه هر چيزى كه كمك به تحكيم پيوندهاى اجتماعى كند، مطلوب شمرده شده، حتى دروغى كه بدترين گناه است، براى اصلاح ذات البين مجاز مى باشد؛ و به عكس، هر چيزى كه مايه از هم گسستگى پيوندها گردد منفور و مردود شمرده شده، تحت هر عنوان و هر نامى كه باشد. پی نوشت‌ها؛ [۱] قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۱۹۵ [۲] همان، سوره توبه، آيه ۷۱ [۳] همان، سوره بقره، آيه ۲۷ 📕پيام قرآن، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۶ش، ج ۸، ص ۲۵۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️روایات اسلامي، چگونه لزوم تعادل ميان «خوف» و «رجاء» را تبیین نموده؟ 🔹 در واقع عامل حركت به سوى و به منزله موتور محرّك دستگاه هاى عظيم توليدى است، و عامل در برابر ها و حركات بى رويه است. همان گونه كه وسيله نقليه فاقد موتور، از حركت باز مى ماند، و فاقد ترمز در برابر پرتگاه ها و جاده هاى خطرناك ايمنى ندارد، اين دو در وجود هر انسانى بايد به صورت باشد تا هم به سوى حركت كند و هم از خوددارى نمايد. 🔹اهمّيّت اين دو به اندازه اى است كه در حديثى از (عليه السلام) مى خوانيم: در مطالب شگفت انگيزى بود، از جمله اينكه به فرزندش چنين گفت: از آن گونه باش كه اگر تمام نيكى هاى جنّ و انس را به جا آورده باشى، از او [به علت پاره اى از لغزش ها] ترسان باشى، و تو نسبت به خداوند بايد آن گونه باشد كه اگر معاصى جنّ و انس را انجام داده باشى به رحمت او داشته باشى. 🔹هنگامى كه (عليه السلام) اين حديث را از لقمان نقل كرد فرمود: پدرم چنين مى گفت: «إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ إِلَّا [وَ] فِی قَلْبِهِ نُورَانِ نُورُ خِيفَةٍ وَ نُورُ رَجَاءٍ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هَذَا وَ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هَذَا» [۱] (هيچ بنده نيست مگر اينكه كه در قلبش دو نور است؛ و اگر اين يكى را وزن كنند ذره اى از آن يكى افزون تر نيست، و اگر آن ديگر را وزن كنند ذره اى از اين زيادتر نخواهد بود). 🔹همچنین (عليه السلام) در بخشی از نامه ۲۷ نهج البلاغه مى فرمايد: «وَ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ يَشْتَدَّ خَوْفُكُمْ مِنَ اللهِ، وَ أَنْ يَحْسُنَ ظَنُّكُمْ بِهِ فَاجْمَعُوا بَيْنَهُمَا، فَإِنَّ الْعَبْدَ إِنَّمَا يَكُونُ حُسْنُ ظَنِّهِ بِرَبِّهِ عَلَى قَدْرِ خَوْفِهِ مِنْ رَبِّهِ، وَ إِنَّ أَحْسَنَ النَّاسِ ظَنّاً بِاللهِ أَشَدُّهُمْ خَوْفاً للهِ» (اگر مى توانيد تان از شديد باشد، و در عين حال [بسيار] به خدا داشته باشيد [چنين كنيد و] ميان اين دو جمع نماييد؛ زيرا [خاص خدا] به پروردگار خويش به اندازه از اوست، و آنها كه بيش از همه به خدا حُسن ظنّ دارند كسانى هستند كه بيش از همه از [عذاب او] ترسانند [و ميان و آنها برقرار است]). 🔹ابن ابى الحديد بعد از آنكه در شرح عبارت (عليه السلام) مى گويد: امام (عليه السلام) به محمد بن ابى بكر دستور مى دهد كه «حُسن ظنّ» به خدا و «خوف» از او را در خود جمع كند، و اين است كه جز صالحانِ آماده به آن نمى رسند. حديثى را از (عليه السلام) نقل مى كند كه فرمود: «لَوْ أنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ كِتاباً أنَّهُ مُعَذِّبٌ رَجُلاً واحِداً لَرَجَوْتُ اَنْ اَكُونَهُ اَوْ اَنَّهُ راحِمٌ رَجُلاً واحِداً لَرَجَوْتُ اَنْ أَكُونَهُ». [۲] 🔹[ترجمه فرمایش حضرت:] (اگر خداوند متعال آيه اى نازل كند كه يك نفر را در عالم مى كند، از آن دارم كه آن يك نفر من باشم، و اگر بگويد يك نفر را در همه عالم مورد قرار مى دهد، دارم آن يك نفر من باشم). اين تعبيرات به خوبى نشان مى دهد كه به هم خوردن تعادل و يا سبب غرور و دور ماندن از خدا مى شود، يا يأس از رحمت او را به دنبال دارد كه آن هم مانعى بر سر راه و بندگى است. پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، دار الكتب الإسلامية، چ ۴، ج ‏۲، ص ۶۷ [۲] شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، مكتبة آية الله المرعشی النجفی، چ ۱، ج ۱۵، ص ۱۶۷ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ ۱، ج ۹، ص ۳۶۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) چه آثاری را برای «تقوا» ذکر نموده اند؟ 🔹 (علیه السلام) در ابتدای خطبه ۲۳۰ اهميّت و پرهيزكارى و آثار مهم آن را بيان مى دارد و در هفت جمله كوتاه و پرمعنا از سخن مى گويد. در جمله اوّل مى فرمايد: «فَإِنَّ تَقْوَى اللّهِ مِفْتَاحُ سَدَاد[۱]». (تقوا و كليد درهاى درستى است). با توجّه به اينكه همان حالت خداترسی درونى است كه انسان را از فحشا و و زشتی‌ها باز مى دارد و به فرا مى خواند مى توان گفت تقوا كليد درهاى است؛ 🔹همان گونه كه اشياى گرانبها را در گنجينه ها مى گذارند و درِ آن را قفل مى كنند، و با كليد مخصوص مى توان به آن گنجينه ها دست يافت، نيز مى تواند درِ گنجينه هاى سعادت را به روى انسان بگشايد و موجب بى پايان شود. در جمله دوم مى فرمايد: «وَ ذَخِيرَةُ مَعَاد». ( ذخيره روز است). اين جمله در واقع اشاره به آيه شريفه ذيل است كه مى فرمايد: «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى»؛ [۲] (زاد و برگيريد كه بهترين زاد و توشه ). 🔹در جمله سوم مى فرمايد: «وَ عِتْقٌ مِنْ كُلِّ مَلَكَة[۳]». ( سبب آزادى از هرگونه بردگى و گناهى است كه بر انسان چيره مى شود). گستردگى مفهوم اين جمله شامل آزادى از بردگى شيطان و و انسان هاى ستمگر مى شود. در جمله چهارم مى فرمايد: «وَ نَجَاةٌ مِنْ كُلِّ هَلَكَة»؛ ( سبب از هرگونه هلاكت است). زيرا هلاكت انسان در پيروى از است، و هنگامى كه هواى نفس به وسيله كنترل شود انسان از هلاكت رهايى مى يابد. 🔹در جمله پنجم مى افزايد: «بِهَا يَنْجَحُ الطَّالِبُ»؛ (به وسيله جويندگان به خود مى رسند). زيرا الهى است كه از هرگونه افراط و تفريط و كوتاهى و تعدّى بركنار است، و بديهى است كه انسان را در كمترين زمان به مى رساند. در جمله ششم مى فرمايد: «وَ يَنْجُو الْهَارِبُ»؛ (فرار كنندگان [از كيفر الهى] به وسيله نجات مى يابند). چرا كه دامان را مى گيرد و از هواپرستى دورند؛ 🔹همان گونه كه در آيات ۷۱ و ۷۲ سوره مريم مى فرمايد: «وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وَارِدُهَا كَانَ عَلَى رَبِّكَ حَتْماً مَّقْضِيّاً - ثُمَّ نُنَجِّى الَّذِينَ اتَّقَوْا وَّ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيّاً»؛ (و همه شما [بدون استثنا] وارد مى شويد؛ اين امرى است و بر پروردگارت. سپس آنها را كه پيشه كردند از آن مى بخشيم، و را در حالى كه از ضعف و ذلّت به زانو درآمده اند از آن رها مى سازيم). سپس در هفتمين و آخرين جمله كه در واقع عصاره همه جمله هاى پيشين است مى فرمايد: «وَ تُنَالُ الرَّغائِبُ[۴]»؛ (و با به هر هدف و خواسته رفيع و بلندى مى توان رسيد). 🔹به راستى (عليه السلام) در اين چند جمله كوتاه، داد سخن داده و آنچه را درباره بايد بگويد گفته است، و از اينجا روشن مى شود چرا خداوند گرامى ترين انسانها را آنها مى شمرد: «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللهِ أَتْقَاكُمْ» [۵] و چرا تقواست: «تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِى نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيّاً» [۶] و چرا هميشه پيامبر و امامان اهل بيت (عليهم السلام) و بزرگان اسلام مهم ترين چيزى را كه بر آن تكيه مى كنند و چرا هر هفته در همه نمازهاى جمعه در هر دو خطبه لازم است توصيه به شود. پی نوشت‌ها؛ [۱] «سداد» از ريشه «سد» بر وزن «حد» به معناى عمل درست و سخن بجا، درستى، صحت و تناسب و شايستگى است. [۲] قرآن کریم، سوره بقره، آيه ۱۹۷ [۳] «ملكة» در اينجا به معناى گناهانى است كه انسان را تحت تأثير خود قرار داده و بر او چيره مى شود. [۴] «رغائب» جمع «رغيبة» به معناى خواسته مهم است از ريشه «رغبت» گرفته شده است. [۵] همان، سوره حجرات، آيه ۱۳ ]۶] همان، سوره مريم، آيه ۶۳ 📕پيام امام امير المومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۸، ص ۴۸۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) در تبیین نقش و اهمیت «خوف الهی» چه می فرمایند؟ 🔹 (عليه السلام) در بخشی از حکمت ۲۰۸ تاكيد مى كند كه اگر كسى خواهان امنيت و آرامش است بايد باشد؛ هميشه «خوف»، سپرى است در برابر ، و راز اين كه خداوند آن را در وجود انسان قرار داده، اين است كه اگر ترسى در كار نباشد، خيلى زود انسان خود را به پرتگاه‌ها مى افكند و در چنگال گرفتار مى سازد و به مرگ زودرس مبتلا مى شود. 🔹البته اگر اين در حد باشد به يقين سپرى در برابر بلاهاست، و اگر به بينجامد انسان را از تلاش و كوشش باز مى دارد و به محروميت دچار مى شود، و اگر به گرايد و از موجودات خطرناك نترسد گرفتار انواع حوادث مرگبار خواهد شد. شك نيست كه در كلام (عليه السلام) اشاره به «خوف از خدا» يعنى خوف از و مجازات های عادلانه اوست. 🔹كسانى كه داراى چنين خوفى باشند، از در دنيا و آخرت در امانند، و به عكس آنها كه تنها به رحمت او اميدوار گردند، و اثرى از در وجود آنها نباشد آلوده انواع شده و گرفتار در اين سرا و آن سرا مى شوند. به همين دليل در تعليمات دينى ما كراراً آمده است كه بايد با دو بال «خوف» و «رجا» پرواز كند. در وصاياى لقمان حکیم به فرزندش مسائل شگفت آورى وجود دارد. 🔹امام صادق (عليه السلام) از وصاياى «لقمان حكيم» جمله اى را نقل کرده و مى فرمايد: «خَفِ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ خِيفَةً لَوْ جِئْتَهُ بِبِرِّ الثَّقَلَيْنِ لَعَذَّبَكَ وَ أرْجُ اللهَ رَجاءً لَوْ جِئْتَهُ بِذُنُوبِ الثَّقَلَيْنِ لَرَحِمَكَ» [۱] (آن گونه از عز و جل باش كه اگر تمام اعمال نيك جن و انس را به جا آورى، احتمال ده كه تو را [به سبب بعضى از اعمالت] مى كند، و آنچنان به خداوند باش كه اگر گناه انس و جن را انجام داده باشى ممكن است مشمول او واقع شوى). 🔹سپس امام صادق (عليه السلام) افزود: پدرم چنين مى فرمود: «إنّه لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ إلَّا وَ فِي قَلْبِهِ نُورَانِ: نُورُ خِيفَةٍ وَ نُورُ رَجاءٍ لَوْ وُزِنَ هذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هذَا وَ لَوْ وُزِنَ هذَا لَمْ يَزِدْ هذَا» [۲] (در قلب هر فرد با ايمانى دو نور هست: و ، اگر اين را وزن كنند چيزى اضافه بر آن نيست و اگر آن را وزن كنند چيزى اضافه بر اين نخواهد بود). البته منظور اين نيست كه واقعاً همه گناهان را انجام مى دهند و با همان حالت از دنيا مى روند، بلكه مقصود اين است كه باشند سرانجام مى كنند و در مقام بر مى آيند و سپس از دنيا مى روند. 🔹در روايت ديگرى در همان باب از امام صادق (عليه السلام) نقل شده كه: «راوى عرض مى كند: جمعى از دوستان شما هستند كه خود را آلوده مى كنند و مى گويند: اميد [به رحمت خدا و محبت اهل بيت (عليهم السلام)] داريم، امام فرمود: «كَذَبُوا لَيْسُوا لَنا بِمُوالٍ» (آنها می گويند از دوستان ما نيستند)، سپس افزود: «اُولئِكَ قَوْمٌ تَرَجَّحَتْ بِهِمِ الاَمانِىُّ مَنْ رَجَا شَيْئاً عَمِلَ لَهُ وَ مَنْ خَافَ مِنْ شَىْءٍ هَرَبَ مِنْهُ» [۳] (آنها كسانى هستند كه در چنگال گرفتار شده اند؛ [زيرا] كسى كه به چيزى داشته باشد براى آن مى كند و كسى كه از چيزى از آن می‌گريزد). پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، دار الكتب الإسلامية، تهران، چ ۴، ج ‏۲، ص ۶۷ [۲] الكافی، همان [۳] الكافی، همان، ص ۶۹ 📕پيام امام امير المؤمنين(عليه السلام)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ ۱، ج ۱۳، ص ۶۰۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
تبیین
⭕️پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مظهر صفت رحمت خاصه خداوند متعال 🔹خداوند سبحان می‌فرماید: «ادْعُ إِلَی سَبِیلِ رَبِک بِالْحِکمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جَادِلْهُم بِالتِی هِی أَحْسَن»؛ [۱] (با و ، [مردم را] به سوی راه پروردگارت بخوان، و با مجادله‌ی نیکوتر با آنها مجادله کن)؛ یعنی با و به نرمی و آرامی، و منطقی و یا با و زبان شیرین مردم را به سوی خدا دعوت کن. و نیز می‌فرماید: «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللهِ لِنتَ لَهُمْ»؛ [۲] (پس به‌ واسطه‌ی لطف و رحمت خدا، با آنها به نرمی رفتار نمودی). 🔹 (ص) مظهر صفت خاصه‌ی رحمت حضرت حق تبارک‌ و تعالی و «بِالْمُؤْمِنِینَ رَئُوفٌ رحِیمٌ»؛ [۳] (نسبت به مؤمنان و )، و آیینه‌دار جمال حق است که نور رحمت در او به ظهور پیوسته و از او به دیگران می‌تابد و خود بالذات ندارند. نظیر آیینه‌ای که نور آفتاب در آن تابش نماید و از آن به دیگری منعکس شود، که در حقیقت روشنی آفتاب است، نه آیینه. 🔹خداوند خطاب به آن حضرت می‌ فرماید: «لَعَلک بَاخِعٌ نفْسَک أَلا یکونُواْ مُؤْمِنِینَ»؛ [۴] (چه‌ بسا برای اینکه آنان ایمان نمی‌آورند خود را می‌فرسایی). و نیز می‌ فرماید: «فَلاَ تَذْهَبْ نَفْسُک عَلَیهِمْ حَسَرَاتٍ»؛ [۵] (مبادا تو به‌ خاطر آنها از روی حسرت‌ های پی‌درپی بفرساید)؛ یعنی مگر می‌خواهی از سختی و ناراحتی جان دهی که این گونه از شدت و بر مؤمنین، در و ایمان‌ آوردن آنها خودخوری می‌کنی؟!   پی نوشت‌ها؛ [۱] قرآن کریم، سوره نحل، آیه ۱۲۵ [۲] همان، سوره آل عمران، آیه ۱۵۹ [۳] همان، سوره توبه، آیه ۱۲۸ [۴] همان، سوره شعراء، آیه ۳ [۵] همان، سوره فاطر، آیه ۸ 📕در محضر بهجت، ج۱، ص۳۰۹ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
⭕️ماه رمضان را به یاد خدا و رحمت های خدا شکرگذاری کنید 🔹ماه شما را دعوت کرده تبارک و تعالی به خودش. همانطور که می‌بینید است، مثل میهمانی ماها نیست که آن جور تشریفات را داشته باشد، پرهیز دادن است از آن چیزهایی که مربوط به انسان است؛ توجه بکنید که را به عمل بکنید یعنی ؛ فقط نباشد، 🔹دعا به باشد. خواندن خدا و تذکر خدا به معنای واقعی، آن که نفوس را مطمئن می‌کند، آن ذکری که «بِذِکْر اللهِ تَطْمَئِنَّ القُلُوبْ». واقعاً و حاضر دیدن خدا را در همه جا. را به خدا، به خدا و به های که به شما عنایت کرده است کنید و را بگویید، یاد خدا را بکنید. بیانات‌ حضرت‌ امام ۶۳/۰۳/۰۹ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیا «رحمان» و «رحیم» به یک معنا می باشند یا متفاوت اند؟ 🔸 و ؛ اين دو واژه از ماده گرفته شده، و معروف اين است كه كسى است كه رحمت اش عام است، و همگان را شامل مى شود، در حالى كه به كسى گفته مى شود كه رحمت اش خاص است؛ بنابراين سبب شده است كه فيض نعمت اش دوست و دشمن و مؤمن و كافر را شامل شود؛ ولى ايجاب مى كند كه را مشمول مواهب خاصّى در دنيا و آخرت قرار دهد كه دور افتادگان از خدا و بى خبران از آن محروم اند. 💠شاهد اين تفاوت امور زير است: 1⃣ صيغه مبالغه است و صفت مشبهه؛ و صيغه مبالغه تأكيد بيشترى را مى رساند، و دليل بر گستردگى اين نوع رحمت است. ولى بعضى هر دو را صفت مشبهه و يا هر دو را صيغه مبالغه دانسته اند، امّا با اين حال تصريح كرده اند كه مبالغه بيشترى را مى رساند. [۱] 2⃣بعضى نيز گفته اند: چون صفت مشبهه است و دلالت بر ثبات و استمرار دارد مخصوص است، ولى كه صيغه مبالغه است چنين دلالتى ندارد. 3⃣ نام مخصوص خدا است و به غير او اطلاق نمى شود؛ در حالى كه هم به او گفته مى شود و هم به غير او؛ و اين دليل بر آن است كه مفهوم رحمت گسترده ترى است. 4⃣اين قاعده در ادبيات عرب معروف است كه «زيادةُ المبانى تَدُلُّ عَلى زِيادَةِ المَعانِى». (يعنى واژه اى كه حروف اش بيشتر است مفهوم آن نيز بيشتر است) و چون پنج حرفى، و چهار حرفى است؛ بنابراين مفهوم «رحمان» وسعت بيشترى دارد. [۲] 5⃣اين تفاوت را بعضى افراد، از نيز استفاده كرده اند. زيرا در قرآن غالباً به صورت مطلق آمده، در حالى كه در بسيارى از موارد مقيّد است. مانند: «إِنَّ اللهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ». [سوره بقره، آیه ۱۴۳] (زيرا خداوند نسبت به ، رئوف و است). «وَ كَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً». [سوره احزاب، آیه ۴۳] (او نسبت به همواره مهربان بوده است). «إِنَّ اللهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيماً». [سوره نساء، آیه ۲۹] (خداوند نسبت به شما است). در حالى كه بدون اين قيود ذكر شده و دليل بر او است. 6⃣بعضى از روايات نيز شاهد اين تفاوت است. در حديث پر معنايى از (عليه السلام) مى خوانيم: «الرَّحمنُ اِسْمٌ خاصٌ بِصِفَة عامَّة، وَالرَّحيمُ اسمٌ عامٌ بِصِفَة خاصَّة». [۳] ( اسم خاص است [مخصوص خداوند] امّا با وصفى عام ـ مفهوم رحمت اش دوست و دشمن را در بر مى گيرد ـ ولى اسم عام است به صفت خاص [اين اسم هم بر خداوند و هم غير او اطلاق مى شود، ولى مفهوم اش رحمتى است مخصوص مؤمنان]). 💠امّا با تمام اينها نمى توان انكار كرد كه گاهى اين دو واژه به يك معنا به كار مى رود؛ مانند آنچه در از امام حسين (عليه السلام) نقل شده است: «يا رحمنَ الدُّنيا وَالآخِرةَ وَ رَحِيْمَهُما». [۴] (اى خدايى كه رحمان دنيا و آخرت و رحيم هر دويى) ولى اين ممكن است يك استثنا بوده باشد؛ بنابراين منافاتى با تفاوت فوق ندارد. 📕پیام قرآن، ناصر، مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، چ ۹، ۱۳۸۶ش، ج ۱، ص ۳۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«خانواده» کانون محبت و رحمت 🔸نهاد از جمله مهم‌ترین و اصلی ترین ارکان تشکیل دهنده به حساب می آید، که در از جایگاه و قداست خاصی برخوردار است، بطوری که هیچ نهاد دیگری با آن قابل مقایسه نیست. در حدیثی از (صلی الله علیه و آله) نقل شده است: «ما بُنِيَ فی الإسلامِ بِناءٌ أحَبَّ إلى اللهِ عزّ و جلّ، و أعَزَّ مِنَ التَّزويجِ» [۱] (در اسلام هيچ بنايى ساخته نشد كه نزد خداوند عزّ و جلّ محبوبتر و ارجمندتر از باشد). 💠هدف از تشکیل خانواده 🔹در نگاه کسانی که برای بنیاد مقدس ارزش و قداستی قائل نیستند، تشکیل خانواده صرفاً در جهت تمتعات جنسی خلاصه می‌شود. بینش ضعیف و نگاه مادی و غیر دینی و عاطفی این دسته از افراد نوعاً باعث می‌شود هیچگاه لذت و بهره‌ای از این نداشته باشند. در منطق «قرآن» و «روایات اسلامی» دارای حکمت و دلایل متعدد روانی، ‌اجتماعی ‌و دینی است. 1⃣آرامش، نیاز فطری هر انسان 🔹یکی از مهم‌ترین نیازهایی که هر انسانی در زندگی خود به دنبال آن می‌گردد، نیاز به و است. خداوند متعال در آیات متعددی راه رسیدن به این نیاز فطری را بیان فرموده است، از جمله اینکه در منطق یکی از راه‌های که را به طور نسبی به آرامش می‌رساند تشکیل نهاد است. در این خصوص خداوند متعال می‌فرماید: «وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» [۲] (و از نشانه ‏هاى او اينكه از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان يابيد، و در ميانتان و قرار داد؛ در اين نشانه ‏هايى است براى گروهى كه تفكّر مى‏ كنند!). 🔹این آیه شریفه به چند نکته ارزشمند مهم و ارزشمند اشاره دارد: الف: ، کانون آرامش:‌ «أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها» (از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان يابيد). خداوند متعال را «محل آرامش» برای زوجین قرار داده است، از این رو کسانی که طالب آرامش هستند، لازم است از این نکته قرآنی غفلت نورزند. ب: ، کانون محبت و رحمت: «وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَة»ً (و در ميان‌تان و قرار داد). خداوند متعال به طور طبیعی پیمان را عامل پیدایش مودت و رحمت قرار داده است، از این رو کسانی که طالب آرامش هستند لازم است از این نکته قرآنی نیز غفلت نورزند. 2⃣سازندگی اجتماعی 🔹یکی از مهم‌ترین کاربردهای تشکیل ، «تقویت فضایل اخلاقی» در جهت دستیابی به و حذف بزه‌های اخلاقی مرتبط با بنیاد خانواده است. خطری که جامعه کنونی را تهدید میکند، از کانون خانواده است؛ چرا که و غیر اسلامی، قداست خانواده و پایبندی به ارزش های خانواده را مانعی اساسی در جهت خواسته های نامشروع خود می‌داند، از این رو برای رسیدن به آن خود به دنبال حذف فرهنگ زندگی خانوادگی و تبلیغ زندگی‌های فردی و همجنس گراست. [۳] 3⃣تقویت و فضائل اخلاقی 🔹از جمله کاربردهای تشکیل خانواده تقویت در بستر خانواده است. از جمله مهم‌ترین عوامل تاثیر گذار در بارور سازی فضائل و کمالات اخلاقی است. «تشکیل خانواده» زمینه را برای پایبندی به فراهم می‌کند. برآورده شدن بسیاری از نیازهای جسمی و عاطفی در این محیط برآورده می‌شود؛‌ نیازهای ارزشمندی که اگر در محیط خانوده مورد توجه قرار نگیرد، زمینه را برای بروز مشکلاتی فراهم میکند. پی نوشت‌ها؛ [۱] بحار الأنوار، ج١٠٣، ص٢٢٢ ح٤٠ [۲] سوره روم، آيه ۲۱ [۳] تحکیم خانواده از نگاه قرآن، محمدی ری شهری، ص۱۲ منبع: وبسایت رهروان ولایت @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️جایگاه «امر به معروف» و «نهی از منکر» (بخش اول) 🔹ما این همه دستور و داریم، و از «واجبات مسلم اسلام» هم هست، اما چرا ما این گونه شدیم! قاعدتا اگر این وظیفه انجام می‌گرفت، دیگر در میان ما نبود، یا بسیار کم بود. درباره اهمیت و جایگاه «امر به معروف» و «نهی از منکر» آیات فراوانی هست که نمونه هایی از آنها را اشاره می کنیم. «کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللهِ...». [۱] (شما بهترین امتی بودید که پدید آمدید، از این رو که و می کنید و به خدا ایمان دارید). در این آیه از به عنوان «بهترین امت» یاد شده، زیرا این دو وظیفه را انجام می دهند. 🔹همچنین این دو در شمار فرایض الهی و هم ردیف ایمان به خدا قرار گرفته اند. «وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ یُطِیعُونَ اللهَ وَ رَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللهُ ۗ إِنَّ اللهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ». [۲] (مردان و زنان با ایمان، ولی و یار همدیگرند، یکدیگر را و می کنند و نماز را برپا می دارند و زکات را می پردازند و خدا و رسولش را اطاعت می کنند؛ خدا به زودی آنان را مورد خویش قرار خواهد داد؛ خداوند توانا و حکیم است). 🔹این آیه به انجام وظیفه «امر به معروف» و «نهی از منکر» از اوصاف لازم شمرده و افزون بر آن، چنین اقدامی را از شئون ولایت برخی از مؤمنین بر گروهی دیگر قرار داده است. «الَّذینَ إِن مَکَّنّاهُم فِی الأَرضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَرِ ۗ وَ للهِ عاقِبَةُ الأُمورِ». [۳] (و کسانی که هرگاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم نماز را بر پا می دارند و زکات را ادا می کنند و و می نمایند، و پایان همه کارها از آن خداست). آیه یاد شده افزون بر این که در مدینه و اواخر هجرت پیامبر است، در مورد که در آیه قبل وعده یاری به آنان داده شده این ویژگی ها را نیز بیان کرده است. 🔹همچنین اشاره دارد که چنین افرادی هرگز پس از پیروزی، روش خودکامگان و جباران را فرا روی خود قرار نداده و به عیش و نوش، و لهو و لعب نمی پردازند، و در غرور و سرمستی فرو نمی روند، بلکه این پیروزی را نردبان ترقی برای ساختن خویش و جامعه قرار می دهند. به همین منظور نخست به رابطه با خالق که مظهر آن «نماز» است پرداخته، سپس پیوند با مردم را از راه «زکات» پی گرفته، آنگاه به دو فریضه و پرداخته و آنها را به کار می گیرند. بنابراین، آیه یادشده درس بزرگی برای امت فداکار ایران است تا پس از پیروزی انقلاب اسلامی هر چه بیشتر و بهتر به این دو فریضه مهم جامه عمل بپوشانند. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۱۱۰ [۲] همان، سوره توبه، آيه ۷۱ [۳] همان، سوره حج، آيه ۴۱ 📕مهم ترین واجب فراموش شده؛ امر به معروف و نهی از منکر، آیت الله ابراهیم امینی، ص‌ ۲۳-۱۸، مؤسسه بوستان کتاب (مرکز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم) چ دوم منبع: راسخون @tabyinchannel
⭕️«کلام نور» 🔸«مَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ لَا الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَاللهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ». 🔹«نه از اهل کتاب و نه ، دوست ندارند که هیچ خیری از سوی بر شما نازل شود، در حالی که خدا هرکه را بخواهد به خود اختصاص می دهد؛ و دارای فضل بزرگی است». 📕قرآن کریم، سوره بقره، آیه ۱۰۵ @tabyinchannel