#شعر #پروین اعتصامی دراین باره بسیار فصیح و متین گفته : #مادر موسی، چو #موسی را به نیل در فکند، از گفتهٔ رب #جلیل خود ز ساحل کرد با حسرت #نگاه گفت کای فرزند خرد بی‌ #گناه گر فراموشت کند #لطف خدای چون رهی زین #کشتی بی ناخدای گر نیارد #ایزد پاکت بیاد #آب خاکت را دهد ناگه بباد *** #وحی آمد کاین چه #فکر باطل است رهرو ما اینک اندر #منزل است پردهٔ #شک را برانداز از میان تا ببینی #سود کردی یا #زیان ما گرفتیم آنچه را انداختی دست #حق را دیدی و نشناختی در تو، تنها #عشق و #مهر مادری است شیوهٔ ما، #عدل و بنده پروری است نیست بازی #کار حق، خود را مباز آنچه بردیم از تو، #باز آریم باز سطح آب از گاهوارش خوشتر است دایه‌اش سیلاب و موجش #مادر است رودها از #خود نه #طغیان میکنند آنچه میگوئیم ما، آن میکنند ما، بدریا #حکم طوفان میدهیم ما بسیل و موج #فرمان می‌دهیم نسبت #نسیان بذات حق مده بار #کفر است این بدوش خود منه به که برگردی بما بسپاریش کی تو از ما #دوست‌تر میداریش نقش #هستی نقشی از ایوان ماست #خاک و #باد و آب سرگردان ماست #قطره‌ ای کز جویباری میرود از پی انجام #کاری میرود ما بسی گم گشته باز آورده‌ایم ما، بسی بی توشه را پرورده‌ایم #میهمان ماست هر کس بینواست #آشنا با ماست چون بی آشناست ما بخوانیم ار چه ما را رد کنند #عیب پوشیها کنیم ار بد کنند #سوزن ما دوخت، هر جا هر چه دوخت زاتش ما سوخت هر #شمعی که سوخت الحمدلله‌رب‌العالمین کانال‌نشرخوبی‌ها🌹 @nashrekhobyhakashan #نشر_خوبیها_محمدمهدی https://eitaa.com/joinchat/1471611628Cc2ba09a45b

#خواب مقبل کاشانی و مرثیه‌خوانی مقبل و محتشم #مقبل_کاشانی می گوید : «یک سال #زوار زیادی، از #اصفهان برای زیارت #عاشورا عازم #کربلا شدند. من از لحاظ مالی فقیر بودم. به یکی از دوستانم گفتم : می‌ترسم بمیرم و آرزوی #زیارت_سیدالشهداء در دلم بماند. دلش به حال من سوخت و من را هم راهی کربلا کرد. نزدیک گلپایگان راهزنان، شبانه به کاروان حمله کرده و دارو ندار همه را غارت کردند. برهنه و عریان وارد گلپایگان شدیم. بعضی قرض کردند و رفتند ولی من همانجا ماندم. نه وسیله رفتن داشتم و نه دل برگشتن. تا آنکه #ماه_محرم شد. حسینیه‌ای در آنجا بود که شبها شیعیان در آن عزاداری می‌کردند. من هم در حسینیه ماندم و شب و روز گریه می‌کردم. تا اینکه شب عاشورا شد، #اشعاری را که سروده بودم خواندم. مردم به شدت #گریه می‌کردند و حسابی غوغا شد. همان شب خواب دیدم مشرف شدم به کربلا و وارد صحن شدم. اذن دخول گرفتم که وارد حرم شوم. کسی مانعم شد. با دست اشاره کرد که برگرد، الان وقت #زیارت کردن تو نیست. گفتم بنا نبود حرم جناب #اباعبدالله الحسین (ع) مانعی داشته باشد. گفت: ای #مقبل در این لحظه، حضرت #زهرا (س) و مادرش #خدیجه کبری (س) و مریم و حوا و آسیه و جمعی از حورالعین، با جمعی از انبیاء به زیارت آمده‌اند. کمی صبر کن، گفتم تو کیستی؟ گفت :من از #فرشته‌های حول حرم مطهر هستم که دائم برای زوار #استغفار می‌کنم. پس در این لحظه دست مرا گرفت و در میان صحن می‌گرداند. جمعی را در صحن مقدس می‌دیدم که شباهت به اهل دنیا نداشتند. تا اینکه رسیدیم به موضعی که در آنجا محفلی بود آراسته، و جمعی موقر با خضوع و خشوع نشسته بودند، آن ملک پرسید: آیا اینها رامی‌شناسی؟ گفتم نه، گفت اینها حضرات #انبیاء هستند، که به زیارت حضرت سیدالشهداء (ع) آمده‌اند. آنکه در صدر مجلس نشسته، حضرت #آدم ابوالبشر است و آنکه در طرف راست او نشسته، حضرت #نوح است. در طرف چپش حضرت #ابراهیم و آن یکی #شیث است. پیامبران دیگر، ادریس، هود و صالح و #اسماعیل و اسحاق و داود و #سلیمان و کلیم الله و روح الله هستند. در این لحظه دیدم بزرگواری از حرم بیرون آمده، در حالتی که دو نفر زیر بغلهای او را گرفته بودند. پس همه انبیاء برخاستند و احترام گذاشتند. آن بزرگوار رفت و در صدر مجلس نشست. بعد از لحظه‌ای سر بلند کرد و فرمود: #محتشم را بیاورید. پرسیدم این بزرگوار کیست؟ گفت خاتم الانبیاء #محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم است. لحظاتی نگذشت که #محتشم را آوردند. او مردی خوش سیما و کوتاه قد بود و عمامه ژولیده بر سر داشت. وارد که شد، تعظیم کرد و ایستاد. حضرت رسول اکرم (ص) فرمودند: ای محتشم امشب #شب_عاشوراء است، پیامبران برای زیارت فرزندم #حسین (ع) آمده‌اند و می‌خواهند عزاداری کنند، برو بالای #منبر و از #اشعار دلسوز خود بخوان تا ما بگرییم. به امر پیامبر اکرم (ص) منبری گذاشتند، و محتشم رفت در پله اول آن ایستاد، پیامبر(ص) اشاره کرد بالاتر برو، و در پله دوم ایستاد فرمود بالاتر برو تا آنکه در پله نهم منبر ایستاد حضرت فرمودند بخوان. حواسم را جمع کردم ببینم محتشم کدام بند #مرثیه را میخواند که از همه دلسوزتر است، شروع کرد به خواندن این بند: #کشتی شکست خورده طوفان کربلا در خاک و خون فتاده به میدان #کربلا گر چشم روزگار بر او فاش می‌گریست #خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا از #آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت #مهمان کربلا محتشم عرض کرد: یا رسول الله بودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکید #خاتم ز قحط آب، #سلیمان کربلا صدای پیامبر (ص) به ناله بلند شد و رو به انبیاء کردند و فرمودند: ببینید امت من با فرزند من چه کرده‌اند.آبی را که خدا بر سگ‌ها و گرگ‌ها و کفٌار #مباح کرده، امت من، بر اولاد من #حرام کرده‌اند. پس محتشم شروع کرد به این مرثیه: روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار #خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه ابری به بارش آمد و بگریست زارزار چون محتشم به این شعر رسید پیامبران همه بر سر می‌زدند، محتشم رو به پیامبران کرده و گفت: جمعی که پاس محملشان بود #جبرئیل گشتند بی‌عماری و محمل شترسوار پیامبر (ص) فرمود: بلی این جزای من بود، که دختران مرا در کوچه و بازار مثل اهل زنگبار بگردانند. محتشم سکوت کرد و ایستاد که پیامبر (ص) او را مرخص فرماید و از منبر به زیر آید. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: محتشم هنوز دل ما از گریه خالی نشده است بخوان. محتشم شوقی پیدا کرد و به هیجان آمده که پیامبر (ص) میل دارد از اشعار او بگرید. #عمامه را از سر برداشت و بر زمین زد و با دستش اشاره کرد به طرف قبر سیدالشهداء (ع) و عرض کرد: یا رسول الله منتظری من بخوانم و بشنوی؟ اینجا نظر کن ...