eitaa logo
سیدالعلماء
1.8هزار دنبال‌کننده
2.4هزار عکس
737 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ایشان شاگرد بزرگانی مثل حضرات آیات شیخ عباس تهرانی، امام خمینی، علامه طباطبایی، بروجردی و... بودند. مرحوم امام در نامه‌های خود، از ایشان با عبارت "سیدالعلماء" یاد می‌کردند. ارتباط با ادمین @seydololama_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
مبارزه‌ی منافقین با جریان غدیر-@seyedololama.mp3
زمان: حجم: 2.83M
🔺 بیان حکیمانه‌ی مطالب در کریم در جهت مصون ماندن از 🔹 خطر همیشگی جریان در بین ادیان الهی 🔸 پراکنی بر ضد اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در زمان خود ایشان¹ 🔺 مبارزه‌ی با جریان و مولا امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه 🔹 جریان آشنایی شیخ با ۸۲٫۱۱٫۱۱ ✅ مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی ______ ۱) [ مرحوم خطبه۲۰۱] @seyedololama
🏴 واحسینا 🔺 شب اباعبدالله علیه‌السلام به خدا عرض کرد: "خدای را ستایش می‌کنم بهترین ستایش‌ها"؛ یعنی الآن به قدر یک سر سوزن از این اوضاعی که تا حالا پیش آمده و بعد پیش می‌آید، بین من و بین تو هیچ به هم نخورده. همان هستم که دعای خواندم. همان هستم که ها و های پیاده از تا کرده‌ام به خاطر تو و شب‌هایی گذرانده‌ام در و و تو. همان‌ام که هستم. یک ذره و سرِسوزنی برای من فرقی نکرده. خب پس اگر معنی و پیشوای انسانیت و و این است، پس هر عاشورایی که ما این چیزها را می‌خوانیم، باید برویم خانه و کنیم؛ نه برای امام (علیه‌السلام) بلکه برای خودمان که این چه است که ما داریم؟! این چه است که ما داریم؟! ما که به هر پیش‌آمدی خوشحال می‌شویم، به هر پس‌آمدی بد حال می‌شویم؛ یک دوستی میان‌مان را با خدا تاریک می‌کند! یک فرزندی زیر ماشین می‌رود، یک سرمایه‌ای بر شکسته می‌شود، یک چکی بر می‌گردد، یک چشمی خدای نخواسته نابینا می‌شود. بودن این‌جور نیست که ما داریم! این‌ها همه است!. اما باشد خدا قبول کرده است. امام حسین قبول کرده است. اما با این دوا نمی‌شود. امام حسین با این‌جور پی‌گیری کردن اثر نمی‌گذارد و خدایی نکرده این پیش‌آمدهایی که دارد می‌کند و غلغله‌های وحیقانه‌ای که دارد پیدا می‌شود¹؛ نمایشی از درون ماهاست!؛ چون پیش‌آمد برای آن‌ها کرده و این‌جورشان کرده؛ حالا برای ما چه جور پیش‌آمد بکند که آن‌جور شویم، نمی‌دانیم!. شاهد بزرگ این عرض بنده جلسه‌ای است که بن عقیل وارد شد؛ چقدر مردم خوشحال شدند! جمعیت جمع شد. همین که شروع کردند به خواندن نامه‌ی آن حضرت، ها از چشم‌ها سرازیر شد!. برداشتند نامه نوشتند؛ امضا کردند؛ ۱۸ هزار نفر!. اما چند روز بعد، آقا آمد در میدان، قرآنش را هم روی سرش گذاشته بود و فرمود: «بینی و بینکم کتاب الله و سنت جدی رسول الله» مگر من با شما چه کرده‌ام؟! آیا حقی از من دارید؟! خونی از شما ریخته‌ام؟! مالی از شما ضایع کرده‌ام؟! مگر شما مرا مهمان نکرده‌اید؟! ناگهان سکوت محض فراگیر شد! این تبدیل خاطر و عوض شدن هاست نه تبدیل شدن به وضع دیگر!. ما انسانیت پیدا نکرده‌ایم و لذا ما باید در سرمان بزنیم و بگوییم: ما اهل کوفه هستیم! ما می‌گوییم! و شاهدش همین است که اگر گاز کم و زیاد شود، اگر خدای نکرده نفت کم و زیاد شود؛ اوضاع فوری عوض می‌شود؛ تمام منازل، تمام ادارات آماده می‌شوند. تمام مخارج کپنی می‌شود. خلاصه، اوضاع عوض می‌شود. چون است دیگر. اما این خطرات هیچ خطر نیست! دیگر هیچ اوضاع را عوض نمی‌کند. هیچ را عوض نمی‌کند!. ۸۸٫۱۰٫۷ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ________ ۱) اشاره به اغتشاشات پس از انتخابات سال ۸۸ می باشد. @seyedololama
🏴 حفاظت زینب کبری سلام الله علیها از ثقلین 🔺 «إنی تارك فيكم الثقلين ما إن تمسكتم بهما لن تضلوا بعدی: كتاب الله، وعترتی أهل‌بيتی، وإنهما لن يفترقا حتى يردا علىّ الحوض» و ؛ این دو از هم جدا شدنی نیستند و همیشه با هم هستند. بعد از رحلت (صلی‌الله علیه وآله) عترت این وظیفه‌ی خودش را نشان داد. حضرت سلام‌الله‌علیها و حضرت علیه‌السلام تا توانستند به خود کردند تا نوبت رسید به وجود مقدس کبری علیهاالسلام که ایشان در مجالسی که فرصتی یافت این وظیفه را که جدّش معین کرده بود انجام داد. می‌گوید: عیال علیه‌السلام را نزد علیه‌اللعنة آوردند. حالا این یعنی چه؟! این چیزی است که همه‌ی می‌دانند. این جریان سال ۶۱ قمری است. یعنی پیامبر برای بشر آمده است و برای آتیه هم یک چنین مرکز و امانی به نام قرآن و عترت گذاشته و از رفته، تقریباً ۵۰ سال طول کشیده فرزند پیغمبر را آوردند در ؛ همان کوفه‌ای که حاکمش بوده به نام وارد کرده‌اند در مجلس ابن‌ زیاد!. ابن‌ زیاد چه کسی است؟ باید بیان کند و نسبش را بگوید. در تاریخ آمده که حضرت زینب لباسی نپوشید که به مجلس بیاید که کسی کند که او یک خانم متمایز است. بلکه لباس کهنه‌ای که کسی او را اعتنا نکند، پوشید. ناشناس با جامه‌های کهنه بودند. کنیزها آمدند اطراف‌شان نشستند. ابن زیاد گفت: او چه کسی بود که رفت آن گوشه نشست؟ سه دفعه پرسید او کیست؟ یکی از آن زن‌ها گفت: زینب دختر بنت رسول‌الله است. ببینید این جهان ما چه جهانی است و این دنیا چه دنیایی است؟ چه بشری است؟ چقدر زحمت و و می‌خواهد؟! ابن زیاد دید فرصت خوبی است و باید زخم زبانش اثر بدهد!. گفت: «الحمدُلله الذی فَضَحکُم!»؛ خدا شما را رسوا کرد! یعنی شما خاندان ثقلینی که پناه و بشریت بودید، رسوا شدید؛ چون دروغ‌گو هستید!. شما به چه روشن شد؟ به این‌که نتوانستید کاری بکنید. این را در جایی گفتند که این‌ها در راه بین و کوفه هستند و در این حال این زن و بچه چه کار می‌توانستند بکنند؟! -همه می‌دانند که کاری نمی‌توانستند انجام دهند- که تو می‌گویی که چون کاری نتوانستید بکنید، خدا رسوای‌تان کرد. این‌ها چه کاره بودند؟! چه خلافی داشتند؟! این خانم چند نفر کشته بود که خدا رسوایش کرد؟! ولی این بانوی پاسخ داد: «الحمدُلله الذی اَکرَمنا بِنَبیّهِ مُحمدٍ صلی‌الله علیه وآله» نه فضحنا؛ خدا ما را گرامی داشت، یعنی در تمام تاریخ بشر و آینده کسی مثل جدّ ما نیست! تو یک پیغمبر بیاور که پیغمبریِ این پیغمبر بدون کتاب قرآن جدّ ما بشود ثابت کرد! چنین چیزی نیست. اصلاً مدرکی برای نیست. پس ما مکرّم خدایی هستیم. «اَکرَمنا و طَهّرَنا مِنَ الرّجسِ»؛ یعنی ما بشریت را که در و و غرق‌اند، کنار می‌گذاریم. ما پاکیم و ما در بین آن‌ها نیستیم. بنابراین این فضاحت و رسوایی برای ما نیست، برای است. قبلاً قسمت‌هایی از مقدمه‌ی کتاب مرحوم را خواندیم. مرحوم مشکینی می‌فرماید من کتابی برای شما نوشتم و و شما را نشان دادم که اگر انجام ندهید، فاسق می‌شوید. می‌فرماید: «اِنّما یَفتَضِحُ الفاسِقُ»؛ رسوایی برای فاسق و است که خدایش را می‌کند و دروغ برای فاجر و بی‌پروا و بی‌تقواست و ما از این‌ها به دور هستیم. غیر ما دروغ‌گو هستند الحمدلله. دو تا الحمدلله گفت؛ یعنی یکی برای این‌که خدا ما را حفظ کرده و مکرم و معظم کرده، باعث این شده‌ایم که و ادیان سندیت پیدا کنند. ما چنین مقامی است که در تمام بشر نظیر ندارد و نخواهد داشت. یک الحمدلله هم برای این‌که غیر از ما هر که با ما است، فاسق، فاجر، گنه‌کار، روسیاه و ناپاک است. این ملعون گفت: کار خدا را با خود چگونه دیدی؟! ببینید می‌خواهد مَغْلطه کند. اما با کسی که مغلطه‌شناس است. می‌کند خدا با شما چنین کرد! خدایی که می‌گویید ما را مطهر کرد. فرمود این‌ها که تو می‌گویی به سرشان چه آمد، این‌ها بود. این‌ها شهادت را خواسته بودند و نصیب‌شان شد. سوی آرام‌گاه خود شتافتند. یا به روایت : جز نیکی ندیدم! هرچه بود اگر از طرف خدا بود، نیک بود. خداوند میان تو و این‌ها جمع فرماید و با آن‌ها محاجّه و خصومت‌خواهی خواهد کرد. در آن روز ببین چه کسی است و چه کسی است پسر مرجانه! (اسم مادرش بود و به کارهای ضد معروف بود) ۱۵ المرجب ۱۴۳۵=۹۳/۲/۲۵ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
السلام علیک یا صاحب الزمان آجرک الله فی مصیبة ابیک المسموم صلوات الله علیه 🔹 از وصایایی که امام حسن علیه‌السلام به شیعه‌ی خودش کرده این است که می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِينِكُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ برٍّ أَوْ فَاجِرٍ»؛ هر کسی به شما داد، من به شما این است که به او نکنید، خواه شخصی باشد یا غیرمؤمن. من به شما وصیت می‌کنم در مراعات با الهی و جدّ و داشتن و طول ؛ آن ساعتی که مثلاً به درِ خانه‌ی خدا می‌رود، بهتر این است که در سجده باشد و سجده‌اش هم طولانی باشد. یکی از شاگردهای مرحوم حاج میز جواد آقا بود -البته بود- مقابل منزل‌شان، محله بود. همیشه قبل از مثلاً نیم ساعت، یک ساعت در را باز می‌کرد، می‌آمد به این مسجد، می‌رفت تا وقتی که اذان می‌شد و صبح، که گویا ایشان در سجده بود. بعد می‌فرماید که با این‌طور باشید که در جنازه‌هایشان آن‌ها را مشایعت کنید، هایشان را کنید، برای این‌که وقتی شما اهل این‌طور فضائل باشید، باشید، امانت را پس بدهید و خیانت نکنید، با مردم خوش‌رفتار باشید، می‌گویند این است؛ آن‌وقت من خوشحال می‌شوم. بنابراین، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْنا، جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ»؛ برای ما درست کنید. «وَ ادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ»؛ برای ما آبروریز نباشید تا به ما بدی نسبت داده نشود. «فَإِنَّهُ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ. لَنَا حَقٌّ فِی كِتَابِ اللَّهِ»؛ خداوند در کتابش برای ما یک حقی قرار داده. «وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اللَّهِ»؛ مقام خدایی یکی از امتیازات ماست، «لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُنَا إِلَّا كَذَّابٌ»؛ هر کسی‌که این ادعا را کرد که من به مقام طهارت رسیده‌ام، بدانید می‌گوید!. «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ تا می‌توانید خدا از ضمیرتان دور نشود. بهترین سازنده‌ی انسان در و تقوابخش به انسان، نگه‌دار انسان از هر ناشایستی، این دو مسئله است که می‌فرماید: «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ چون خبر نمی‌کند، ما باید خبر آن را داشته باشیم و به یاد او باشیم. او یاد ما نمی‌کند مگر وقتی که بر ما وارد می‌شود. ما باید یاد او باشیم که یک‌مرتبه که آمد، وضع ما مناسب باشد. «وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیّ صلی الله علیه وآله.»* ۸۵٫۶٫۱۳ ___ * [ سیرة الائمة الاثنی عشر مجلد ۲ ص ۲۸۳ تألیف: علی محمد علی دخیل] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🌹 گرامی باد میلاد سراسر نور حضرت امام حسن عسکری صلوات‌الله‌علیه؛ (۸ ۲۳۲ق) 🔹 از وصایایی که امام حسن علیه‌السلام به شیعه‌ی خودش کرده این است که می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِينِكُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ»؛ هر کسی به شما داد، من به شما این است که به او نکنید، خواه شخصی باشد یا غیرمؤمن. من به شما وصیت می‌کنم در مراعات با الهی و جدّ و داشتن و طول ؛ آن ساعتی که مثلاً به درِ خانه‌ی خدا می‌رود، بهتر این است که در سجده باشد و سجده‌اش هم طولانی باشد. یکی از شاگردهای مرحوم حاج میز جواد آقا بود -البته بود- مقابل منزل‌شان، محله بود. همیشه قبل از مثلاً نیم ساعت، یک ساعت در را باز می‌کرد، می‌آمد به این مسجد، می‌رفت تا وقتی که اذان می‌شد و صبح، که گویا ایشان در سجده بود. بعد می‌فرماید که با این‌طور باشید که در جنازه‌هایشان آن‌ها را مشایعت کنید، را کنید، برای این‌که وقتی شما اهل این‌طور فضائل باشید، باشید، امانت را پس بدهید و خیانت نکنید، با مردم خوش‌رفتار باشید، می‌گویند این است؛ آن‌وقت من خوشحال می‌شوم. بنابراین، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْنا، جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ»؛ برای ما درست کنید. «وَ ادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ»؛ برای ما آبروریز نباشید تا به ما بدی نسبت داده نشود. «فَإِنَّهُ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ. لَنَا حَقٌّ فِی كِتَابِ اللَّهِ»؛ خداوند در کتابش برای ما یک حقی قرار داده. «وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اللَّهِ»؛ مقام خدایی یکی از امتیازات ماست، «لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُنَا إِلَّا كَذَّابٌ»؛ هر کسی‌که این ادعا را کرد که من به مقام طهارت رسیده‌ام، بدانید می‌گوید!. «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ تا می‌توانید خدا از ضمیرتان دور نشود. بهترین سازنده‌ی انسان در و تقوابخش به انسان، نگه‌دار انسان از هر ناشایستی، این دو مسئله است که می‌فرماید: «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ چون خبر نمی‌کند، ما باید خبر آن را داشته باشیم و به یاد او باشیم. او یاد ما نمی‌کند مگر وقتی که بر ما وارد می‌شود. ما باید یاد او باشیم که یک‌مرتبه که آمد، وضع ما مناسب باشد. «وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیّ صلی الله علیه وآله.»* ۸۵٫۶٫۱۳ ___ * [ سیرة الائمة الاثنی عشر مجلد ۲ ص ۲۸۳ تألیف: علی محمد علی دخیل] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 واکنش مؤمنین واقعی در امتحانات و بلایای الهی 🔹 «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ (۱۵۵) الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ»؛ (:۱۵۶) 🔸 چه طور انسان می‌شود؟ می‌آید در بین مردمانی که این‌ها می‌گویند، ؛ و با حق و حقیقت طرفند و شهادتین می‌گویند و و دین را قبول می‌کنند. اما اتفاق می‌افتد که در همان سالی که این مُشَرَّف به شهادتین اسلام شدند، قحطی می‌شود. عجب! ما سال‌ها بت‌پرست و بودیم، وضع‌مان خوب بود، ولی امسال که آمده‌ایم به حساب متدیِّن شده‌ایم و اهل شده‌ایم و ماه ، گرفتیم، باران نیامد! این چه طور است؟! 🔹 همین است دیگر. تو برای باران آمدی مسلمان شدی یا برای واقعیت جهان ؟ آیا تو را به این کشانید و به این دین مُشَرَّف شدی؟. 🔻 این‌ها این‌طوری است و در همین آیاتی که خوانده شد این مطلب آمده «و لَنَبلُوَنَّکُم»؛ باز با تأکید است؛ حتماً این‌طور است که قطعاً امتحاناتی مانند امور ترسناک و وحشتناک، زیان و ، کمبود مسائل مربوط به باغ‌داری و کشاورزی و میوه‌ها و این چیزها پیش می‌آید. 🔹 بعد می‌فرمایند که «و بَشِّرِالصّابِرین»؛ آن‌هایی که این ایمان‌شان اهل واقعیت باشد، دیگر تکان نمی‌خورند از جای‌شان که بگویند: عجب! این برای ما آمد نداشت!. باید یک دینی پیدا کنیم که وقتی آن دین را در خود پیاده کردیم، نتایج بیشتری ببریم، ولذا آخر آیه می‌فرماید که «و بَشِّرِالصّابِرین»؛ 🔸 تا حالا اهل نبودند و امسال اهل عبادت شدند، بلیط گرفتند، مقدار زیادی پول دادند، بنا شد مُشَرَّف بشوند ، ، ، ماشین‌شان سرنگون شد، همچنین چیزی شد. این‌ها می‌گویند: «إنّا لله و إنّا الیه راجعون»؛ ما فهمیدیم که از خودمان چیزی نیستیم، پیش‌آمدهای ما دست ما نیست. ما وظیفه‌ای داریم و به آن باید عمل کنیم، هر چه پیش‌آمد شد، روی چشم ما و روی قلب ما و مورد استقبال ما، مورد ممنونیت ما. متشکریم، "هر چه پیش آمد، خوش آمد". این معنای است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 به مناسبت معراج پيامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلّم؛ ( ۱۷ المبارک ۱۲ ق) قسمت اول 🔹 در ، حدیث چهلم از که از بهترین و معتبرترین کتب است "بسند المتصل الی الشیخ الاجل ابن قولولیه قمی بسنده عن حماد عن ابی عبدالله علیه‌السلام قال: لَمَّا أُسْرِیَ بِالنَّبِیِّ صلی الله علیه وآله إِلَى السَّمَاءِ"؛ وقتی‌که آن حضرت به مشرَّف شد که خودش یک بحث بسیار معنوی عجیبی در دارد. عروج به عوالم و بالای ملکوت و و و این‌ها که خودش اصلاً علمی است و افرادی که از این آب زلال چشیده‌اند باید برای معراج توضیح بنویسند که اصلاً معراج است، معراج است، ائمه معراج است، یعنی چه؟ حالا آن وقتی که حضرت به معراج رفتند به او از طرف پروردگار متعال گفته شد که خداوند تو را در سه چیز سنجش و اختبار و می‌کند!؛ "لِيَنْظُرَ كَيْفَ صَبْرُك"؛ تا ببیند تو را. "قال: أُسَلِّمُ لِأَمْرِكَ يَا رَب"؛ پیامبر عرض کرد: خدا من هر چه دارم مال توست، من توام. "وَ لَا قُوَّةَ لِی عَلَى الصَّبْرِ إِلَّا بِك"؛ اما این صبرم را تو می‌دهی، نه این‌که من صبر داشته باشم. خب این سه چیز چیست؟ "فَمَا هُنَّ؟ 1⃣ قيلَ لَهُ: أَوَّلُهُنَّ الْجُوعُ"؛ اول گرسنگی کشیدن است. در چه بابی؟ "وَ الْأَثَرَةُ عَلَى نَفْسِكَ وَ عَلَى أَهْلِكَ"؛ ایثارگری. یک عده‌ای می‌شوند، گرسنه‌اند و تو لقمه دهان خودت و عزیزان و خانواده‌ات را به دهان آن‌ها می‌گذاری. به این می‌گویند: . عرض کرد: "قَبِلْتُ يَا رَبِّ وَ رَضِيتُ وَ سَلَّمْتُ"؛ قبول کردم. "وَ مِنْكَ التَّوْفِيقُ وَ الصَّبْرُ". 2⃣ "وَ أَمَّا الثَّانِيَةُ فَالتَّكْذِيبُ وَ الْخَوْفُ الشَّدِيدُ"؛ اما آن دومی این است که وقتی تو پیامبریِ خود را با و این‌ها بیان می‌کنی؛ یک و ترسی از طرف مخالفین بر تو پیدا می‌شود. از ناحیه‌ی مخالفت و تکفیرگری و نشان دادن‌ها به راستی‌های تو و گفته‌های صحیح تو!. "وَ بَذْلُكَ مُهْجَتَكَ فِينا"؛ در این‌جا دیگر از خود خدا نقل شده. این جانت را، عزیزت را، هر چه هست درباره من می‌دهی!، بر اهل محاربه پیدا می‌کنی. مالت، جانت، همه چیزت در معرض تلف شدن قرار می‌گیرد!. مجروح می‌شوی، خون آلود می‌شوی، شکستگی داری. "قَالَ قَبِلْتُ يَا رَبِّ وَ رَضِيتُ وَ سَلَّمْتُ وَ مِنْكَ التَّوْفِيقُ وَ الصَّبْرُ"؛ از تو صبر برسد انشاءالله صبر می‌کنم. ادامه دارد... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 اهمیت اخلاص در دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام (قسمت اول) 🔺 تا وقتی که خود را نکند، نمی‌تواند صحیح انجام دهد و این با می‌خواهد. چرا؟ برای این‌که می‌خواهد یک بدهد، مخصوصاً هم هست، شب هم هست. این افطاری فرض کنید ۲ میلیون هم خرجش است و توی محله همه سر و صدا می‌کنند که فلان حاج آقا یک افطاری دادند و از همه دعوت کردند. زن و مرد بیایند. عده‌ای که جا می‌شوند توی محل تشریف بیاورند داخل و آن‌هایی هم که جا نمی‌شنود، غذاها را به آن‌ها بدهند تا ببرند و بر در خانه‌ها هم غذا بدهند. خب این سر و صدا و آبرو و اهمیت دارد و خیلی کار خوبی است اما به یک شرط!؛ آن این است که وقتی شنید که مردم قدردانی نکردند، برایش فرقی نکند و بگوید من این کار را برای نکردم. وقتی‌که همان موقع که دعوت کرد، دید یک بی‌چاره‌ای هست که باید هزینه‌ی این إطعام را به آن بی‌چاره‌ها برساند، از این‌ مهمانان عذر می‌خواهد و به آن بی‌چارگان می‌رساند. این‌ها شرایط یک کار خالص است. آدم هست که در می‌خواهد خرج بدهد، می‌خواهد در دینی فلان کار خداپسندانه را انجام بدهد، اما می‌فهمد که در یک جمعیت گرفتاری هستند و کسی هم به آن‌ها نمی‌رسد. همان‌وقت‌که می‌خواهد همه‌ی این کارها را بکند و همه‌ی این دعوت‌ها را کرده، جلویش را می‌گیرد و هزینه‌ی این مخارج را برای آن‌ها می‌فرستد؛ ای آقا! حاج آقا چرا گفت و چرا کرد؟!، چرا نداد؟ چرا را به هم زد؟ همه‌ی این‌ها را به خودش می‌خرد. چرا؟ برای این‌که او برای خاطر خودش این کارها را نکرده بوده که مردم او را بشناسند؛. حاج آقا و آقا و این‌ها برایش پیغام بیاید!. عکسش را بیندازند و اسمش را ببرد. هیچ‌کدام از این حرف‌ها برای او یک کاه هم فرقی نمی‌کند. خب این است. جهاد از بالاتر است. از رفتن و تیر خوردن اهمیتش بیشتر است. چون آن تیر خوردن هم به شرط جهاد قبول است وإلّا بعضی‌ها که به فشار یا رو در بایستی می‌روند تیر هم می‌خورند، ظاهرش هم مردم خیال می‌کنند که این‌ها شهیدند، ولی واقعاً نیستند؛ چون شهادت در درون است نه در برون. اگر انسانی به خود چنان پیروز شد که هیچ مسئله‌ای او را به خود مشغول نکرد، غیر از خواست پروردگار، این ارزش دارد و این به آسانی گیر کسی نمی‌آید. در هر دوره‌ای گاهی ۵ نفر ، ۱۰ نفر پیدا می‌شوند که چنین سعادتی را می‌برند. آن‌وقت به خاطر آن‌هاست که محفوظ می‌ماند و برپاست و برپاست، این‌ها خیال می‌کنند برای خاطر خودشان است. نه! اگر یک صالح خالص در یک جا زندگی کرد، آثار او، آن‌جا را خیلی وقت‌ها تأمین می‌کند و خیلی وقت‌ها عقب می‌رود. خیلی وقت‌ها جلو نمی‌آید، جلو نمی‌آید. این‌ها همه آثار است. پس بنابراین انسان باید رساله‌ی خلوص داشته باشد، غیر از رساله‌ی عملیات و . رساله‌ی این‌که خالص چگونه است؟ خالص چگونه است؟ کربلای خالص چگونه است؟ مرحوم شیخ ، شیخ مرتضی (رحمة الله علیه) جدّ این آقای ، ایشان تا پیر شده بود و از حرکت هم افتاده بود، جلسات شبانه را وِل نمی‌کرد!. مقداری از ، وجوهات بده‌ها، خیرخواهان، این‌ها تحت او بودند. شنیدم که به او گفته بودند که آقا شما چرا نمی‌روی؟ فرموده بود: هر شب که من جلسه می‌روم، یک کربلا حساب می‌کنم. پس او می‌فهمد که کربلای امام یعنی چه. می‌فهمد که اصلاً خود زیارت کربلا برای چه بنا شده؛ برای این بنا شده که افراد طبق خواست‌های امام حسین علیه‌السلام که در راه خدا از همه چیز گذشت؛ همان‌گونه هم ما هم توی این راه بیفتیم، ما هم پیرو او بشویم، ما هم او بشویم، یاد بگیریم این و این را. این و این را. ۸۵.۷.۱۶ ادامه دارد ... ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 رحلت جان‌گداز و جانسوز رحمة للعالمین، پیامبر عظیم الشأن اسلام، مولای خلائق اولین و آخرین، حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم، بر همگان تسلیت باد ▪️ بیان روایتی از صبر نبی مکرم اسلام حضرت محمد صلی الله علیه وآله در برابر مصائب( قسمت اول) 📕 در حدیث چهلم از که از بهترین و معتبرترین کتب است، آمده: «بسند المتصل الی الشیخ الاجل ابن قولولیه قمی بسنده عن حماد عن ابی عبدالله علیه‌السلام قال: لَمَّا أُسْرِيَ بِالنَّبِيِّ صلی الله علیه وآله إِلَى السَّمَاءِ»؛ وقتی‌که آن حضرت به مُشَرَّف شد که خودش یک بحث بسیار معنوی عجیبی در دارد. عروج به عوالم و بالای ملکوت و و و این‌ها که خودش اصلاً علمی است و افرادی‌که از این آب زلال چشیده‌اند، باید برای معراج توضیح بنویسند که اصلاً معراج است، معراج است، ائمه معراج است، یعنی چه؟ حالا آن وقتی‌که حضرت به معراج رفتند، به او از طرف پروردگار متعال گفته شد که خداوند تو را در سه چیز سنجش و اختبار و می‌کند!؛ «لِيَنْظُرَ كَيْفَ صَبْرُك»؛ تا ببیند تو را. «قال أُسَلِّمُ لِأَمْرِكَ يَا رَب"»، پیامبر عرض کرد: خدا من هر چه دارم مال توست، من تسلیم توام. «وَ لَا قُوَّةَ لِی عَلَى الصَّبْرِ إِلَّا بِك»؛ اما این صبرم را تو می‌دهی، نه این‌که من صبر داشته باشم. خب این سه چیز چیست؟ «فَمَا هُنَّ؟ قيلَ لَهُ: أَوَّلُهُنَّ الْجُوعُ»؛ اول گرسنگی کشیدن است. در چه بابی؟ «وَ الْأَثَرَةُ عَلَى نَفْسِكَ وَ عَلَى أَهْلِكَ»؛ ایثارگری. یک عده‌ای می‌شوند، گرسنه‌اند و تو لقمه دهان خودت و عزیزان و خانواده‌ات را به دهان آن‌ها می‌گذاری. به این می‌گویند: . عرض کرد: «قَبِلْتُ يَا رَبِّ وَ رَضِيتُ وَ سَلَّمْتُ»؛ قبول کردم. «وَ مِنْكَ التَّوْفِيقُ وَ الصَّبْرُ». «وَ أَمَّا الثَّانِيَةُ فَالتَّكْذِيبُ وَ الْخَوْفُ الشَّدِيدُ»؛ اما آن دومی این است که وقتی تو پیامبری خود را با و این‌ها بیان می‌کنی؛ یک و ترسی از طرف مخالفین بر تو پیدا می‌شود. از ناحیه‌ی مخالفت و و نشان دادن‌ها به راستی‌های تو و گفته‌های صحیح تو!. «وَ بَذْلُكَ مُهْجَتَكَ فِينا»؛ در این‌جا دیگر از خود خدا نقل شده. این جانت را، عزیزت را، هر چه هست درباره‌ی من می‌دهی!، بر اهل محاربه پیدا می‌کنی. مالت، جانت، همه چیزت در معرض تلف شدن قرار می‌گیرد!. مجروح می‌شوی، خون‌آلود می‌شوی، شکستگی داری. «قَالَ قَبِلْتُ يَا رَبِّ وَ رَضِيتُ وَ سَلَّمْتُ وَ مِنْكَ التَّوْفِيقُ وَ الصَّبْرُ»؛ از تو صبر برسد ان‌شاءالله صبر می‌کنم. ادامه دارد ... ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 تسلیت باد شهادت جانسوز حضرت امام حسن عسکری صلوات‌الله‌علیه؛ (۸ ۲۶۰ق) 🔹 از وصایایی که امام حسن علیه‌السلام به شیعه‌ی خودش کرده این است که می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِينِكُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ»؛ هر کسی به شما داد، من به شما این است که به او نکنید، خواه شخصی باشد یا غیرمؤمن. من به شما وصیت می‌کنم در مراعات با الهی و جدّ و داشتن و طول ؛ آن ساعتی که مثلاً به درِ خانه‌ی خدا می‌رود، بهتر این است که در سجده باشد و سجده‌اش هم طولانی باشد. یکی از شاگردهای مرحوم حاج میز جواد آقا بود -البته بود- مقابل منزل‌شان، محله بود. همیشه قبل از مثلاً نیم ساعت، یک ساعت در را باز می‌کرد، می‌آمد به این مسجد، می‌رفت تا وقتی که اذان می‌شد و صبح، که گویا ایشان در سجده بود. بعد می‌فرماید که با این‌طور باشید که در جنازه‌هایشان آن‌ها را مشایعت کنید، را کنید، برای این‌که وقتی شما اهل این‌طور فضائل باشید، باشید، امانت را پس بدهید و خیانت نکنید، با مردم خوش‌رفتار باشید، می‌گویند این است؛ آن‌وقت من خوشحال می‌شوم. بنابراین، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْنا، جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ»؛ برای ما درست کنید. «وَ ادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ»؛ برای ما آبروریز نباشید تا به ما بدی نسبت داده نشود. «فَإِنَّهُ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ. لَنَا حَقٌّ فِی كِتَابِ اللَّهِ»؛ خداوند در کتابش برای ما یک حقی قرار داده. «وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اللَّهِ»؛ مقام خدایی یکی از امتیازات ماست، «لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُنَا إِلَّا كَذَّابٌ»؛ هر کسی‌که این ادعا را کرد که من به مقام طهارت رسیده‌ام، بدانید می‌گوید!. «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ تا می‌توانید خدا از ضمیرتان دور نشود. بهترین سازنده‌ی انسان در و تقوابخش به انسان، نگه‌دار انسان از هر ناشایستی، این دو مسئله است که می‌فرماید: «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ چون خبر نمی‌کند، ما باید خبر آن را داشته باشیم و به یاد او باشیم. او یاد ما نمی‌کند مگر وقتی که بر ما وارد می‌شود. ما باید یاد او باشیم که یک‌مرتبه که آمد، وضع ما مناسب باشد. «وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیّ صلی الله علیه وآله.»* ۸۵٫۶٫۱۳ ___ * [ سیرة الائمة الاثنی عشر مجلد ۲ ص ۲۸۳ تألیف: علی محمد علی دخیل] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 واحسینا 🔺 شب اباعبدالله علیه‌السلام به خدا عرض کرد: "خدای را ستایش می‌کنم بهترین ستایش‌ها"؛ یعنی الآن به قدر یک سر سوزن از این اوضاعی که تا حالا پیش آمده و بعد پیش می‌آید، بین من و بین تو هیچ به هم نخورده. همان هستم که دعای خواندم. همان هستم که و پیاده از تا کرده‌ام به خاطر تو و شب‌هایی گذرانده‌ام در و و تو. همان‌ام که هستم. یک ذره و سرِسوزنی برای من فرقی نکرده. خوب پس اگر معنی و پیشوای انسانیت و و این است، پس هر عاشورایی که ما این چیزها را می‌خوانیم، باید برویم خانه و کنیم؛ نه برای امام (علیه‌السلام) بلکه برای خودمان که این چه است که ما داریم؟! این چه است که ما داریم؟! ما که به هر پیش‌آمدی خوشحال می‌شویم، به هر پس‌آمدی بد حال می‌شویم؛ یک دوستی میان‌مان را با خدا تاریک می‌کند! یک فرزندی زیر ماشین می‌رود، یک سرمایه‌ای بر شکسته می‌شود، یک چکی بر می‌گردد، یک چشمی خدای نخواسته نابینا می‌شود. بودن این‌جور نیست که ما داریم! این‌ها همه است!. اما باشد خدا قبول کرده است. امام حسین قبول کرده است. اما با این دوا نمی‌شود. امام حسین با این‌جور پیگیری کردن اثر نمی‌گذارد و خدایی نکرده این پیش‌آمدهایی که دارد می‌کند و غلغله‌های وحیقانه‌ای که دارد پیدا می‌شود*؛ نمایشی از درون ماهاست!؛ چون پیش‌آمد برای آن‌ها کرده و این‌جورشان کرده؛ حالا برای ما چه جور پیش‌آمد بکند که آن‌جور شویم، نمی‌دانیم!. شاهد بزرگ این عرض بنده جلسه‌ای است که بن عقیل وارد شد؛ چقدر مردم خوشحال شدند! جمعیت جمع شد. همین که شروع کردند به خواندن نامه‌ی آن حضرت، از چشم‌ها سرازیر شد!. برداشتند نامه نوشتند؛ امضا کردند؛ ۱۸ هزار نفر!. اما چند روز بعد، آقا آمد در میدان، قرآنش را هم روی سرش گذاشته بود و فرمود: «بینی و بینکم کتاب الله و سنت جدی رسول الله» مگر من با شما چه کرده‌ام؟! آیا حقی از من دارید؟! خونی از شما ریخته‌ام؟! مالی از شما ضایع کرده‌ام؟! مگر شما مرا مهمان نکرده‌اید؟! ناگهان سکوت محض فراگیر شد! این تبدیل خاطر و عوض شدن نه تبدیل شدن به وضع دیگر!. ما انسانیت پیدا نکرده‌ایم و لذا ما باید در سرمان بزنیم و بگوییم: ما اهل کوفه هستیم! ما می‌گوییم! و شاهدش همین است که اگر گاز کم و زیاد شود، اگر خدای نکرده نفت کم و زیاد شود؛ اوضاع فوری عوض می‌شود؛ تمام منازل، تمام ادارات آماده می‌شوند. تمام مخارج کپنی می‌شود. خلاصه، اوضاع عوض می‌شود. چون است دیگر. اما این خطرات هیچ خطر نیست! دیگر هیچ اوضاع را عوض نمی‌کند. هیچ را عوض نمی‌کند!. (*اشاره به اغتشاشات پس از انتخابات سال ۸۸ می باشد.) ۸۸.۱۰.۷ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 وفات حضرت زینب کبری صلوات الله علیه را تسلیت عرض می‌نمائیم 🔺حفاظت کبری سلام الله علیها از 💠 "إنی تارك فيكم الثقلين ما إن تمسكتم بهما لن تضلوا بعدی: كتاب الله، وعترتی أهل بيتی، وإنهما لن يفترقا حتى يردا علىّ الحوض" و ؛ این دو از هم جدا شدنی نیستند و همیشه با هم هستند. بعد از رحلت حضرت، این وظیفه خودش را نشان داد. حضرت سلام الله علیها و حضرت علیه‌السلام تا توانستند به وظیفه‌ی خود عمل کردند تا نوبت رسید به وجود مقدس کبری علیهاالسلام که ایشان در مجالسی که فرصتی یافت این وظیفه را که جدّش معین کرده بود انجام داد. 📜 می‌گوید: عیال علیه‌السلام را نزد ابن زیاد علیه اللعنة آوردند. حالا این یعنی چه؟! این چیزی است که همه‌ی مسلمانان می‌دانند. تاریخ این جریان سال ۶۱ قمری است. یعنی پیامبر برای نجات بشر آمده است و برای آتیه هم یک چنین مرکز صلح و امانی به نام و گذاشته و از دنیا رفته، تقریباً ۵۰ سال طول کشیده فرزند پیغمبر را آوردند در کوفه؛ همان کوفه‌ای که حاکمش بوده، به نام اسیر وارد کرده‌اند در مجلس ابن زیاد!. چه کسی است؟ انسان باید بیان کند و نسبش را بگوید. در تاریخ طبری آمده که حضرت لباسی نپوشید که به مجلس بیاید که کسی فکر کند که او یک خانم متمایز است. بلکه لباس کهنه‌ای که کسی او را اعتنا نکند، پوشید. ناشناس با جامه‌های کهنه بودند. کنیزها آمدند اطرافشان نشستند. ابن زیاد گفت: او چه کسی بود که رفت آن گوشه نشست؟ سه دفعه پرسید او کیست؟ یکی از آن زن‌ها گفت: زینب دختر فاطمه بنت رسول الله است. ببینید این جهان ما چه جهانی است و این چه دنیایی است؟ بشر چه بشری است؟ چقدر زحمت و اصلاحات و همت می‌خواهد؟! دید فرصت خوبی است و باید زخم زبانش اثر بدهد!. گفت: «الحمدُلله الذی فَضَحکُم!»؛ خدا شما را رسوا کرد! یعنی شما خاندان ثقلینی که پناه امت و بشریت بودید، رسوا شدید؛ چون دروغگو هستید!. شما به چه روشن شد؟ به این‌که نتوانستید کاری بکنید. این را در جایی گفتند که این‌ها در راه بین مدینه و کوفه هستند و در این حال این زن و بچه چه کار می‌توانستند بکنند؟! -همه می‌دانند که کاری نمی‌توانستند انجام دهند- که تو می‌گویی که چون کاری نتوانستید بکنید خدا رسواتان کرد. این‌ها چه کاره بودند؟! چه خلافی داشتند؟! این خانم چند نفر کشته بود که خدا رسوایش کرد؟! ولی این بانوی اسلام پاسخ داد: "الحمدُلله الذی اَکرَمنا بِنَبیّهِ مُحمدٍ صلی الله علیه و آله" نه فضحنا؛ خدا ما را گرامی داشت، یعنی در تمام تاریخ بشر و آینده کسی مثل جدّ ما نیست! تو یک پیغمبر بیاور که پیغمبریِ این پیغمبر بدون کتاب جدّ ما بشود ثابت کرد! چنین چیزی نیست. اصلاً مدرکی برای ادیان نیست. پس ما مکرّم خدایی هستیم. «اَکرَمنا و طَهّرَنا مِنَ الرّجسِ»؛ یعنی ما بشریت را که در و و غرقند، کنار می‌گذاریم. ما پاکیم و ما در بین آن‌ها نیستیم. بنابراین این فضاحت و رسوایی برای ما نیست، برای فاسق است. قبلاً قسمت‌هایی از مقدمه کتاب مرحوم را خواندیم. مرحوم مشکینی می‌فرماید من کتابی برای شما نوشتم و واجبات و حرام‌های شما را نشان دادم که اگر انجام ندهید می‌شوید. می‌فرماید: "اِنّما یَفتَضِحُ الفاسِقُ"؛ رسوایی برای فاسق و گنه‌کار است که خدایش را می‌کند و دروغ برای فاجر و بی‌پروا و بی‌تقواست و ما از این‌ها به دور هستیم. غیر ما دروغگو هستند الحمدلله. دو تا الحمدلله گفت؛ یعنی یکی برای این‌که خدا ما را حفظ کرده و مکرم و معظم کرده، باعث این شده‌ایم که و ادیان سندیت پیدا کنند. مقام ما چنین مقامی است که در تمام بشر نظیر ندارد و نخواهد داشت. یک الحمدلله هم برای این‌که غیر از ما هر که با ما دشمن است، فاسق، فاجر، گنه‌کار، روسیاه و ناپاک است. این ملعون گفت: کار خدا را با خود چگونه دیدی؟! ببینید می‌خواهد کند. اما با کسی که مَغْلطه‌شناس است. مغلطه می‌کند خدا با شما چنین کرد! خدایی که می‌گویید ما را مطهَّر کرد. فرمود این‌ها که تو می‌گویی به سرشان چه آمد، این‌ها بود. این‌ها شهادت را خواسته بودند و نصیب‌شان شد. سوی آرامگاه خود شتافتند. یا به روایت : جز نیکی ندیدم! هرچه بود اگر از طرف خدا بود، نیک بود. خداوند میان تو و این‌ها جمع فرماید و با آن‌ها محاجّه و خصومت‌خواهی خواهد کرد. در آن روز ببین چه کسی است و چه کسی است پسر مرجانه! (اسم مادرش مرجانه بود و به کارهای ضدّ معروف بود) ۱۵ رجب المرجب ۱۴۳۵ = ۱۳۹۳.۲.۲۵ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama