eitaa logo
فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام🇵🇸
1.8هزار دنبال‌کننده
6هزار عکس
2.9هزار ویدیو
181 فایل
🌸اگر کسی فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام را نقل کند خداوند گناهان زبان او را می بخشد🌸 💠تعجیل در فرج قطب عالم امکان صلوات💠 خادم : @Alisafaei72 🌷درمحضراستادشجاعی @jalasate_ostad
مشاهده در ایتا
دانلود
📣هشتگ های پرکاربرد در کانال👇 (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) . (ع) (ع) @mola_amiralmomenin_as
در قرآن‌كريم، مواردى به عنوان هدف از بعثت انبياء و ارسال رسل بيان شده است كه برخى از مهم‌ترين آن‌ها عبارتند از: دعوت به توحيد و يكتاپرستى، برقرارى قسط‍‌ و عدل در جامعه بشرى، اتمام حجت بر بندگان، رفع اختلاف ميان مردم، تزكيه و تعليم ؛ اما نكته قابل توجه در اين خصوص آن است كه تمامى اين موارد را مى‌توان در قالب يك هدف خلاصه كرد و آن دعوت به است كه هدف اصلى تمامى انبياء است و از اين رو ديگر مواردى را كه به عنوان فلسفه و اهداف بعثت آنان مطرح مى‌شود، مى‌توان از باب مقدمه‌اى متصل براى اين هدف بزرگ دانست. ♻️دعوت به توحيد و يكتاپرستى اساساً محور دعوت تمامى پيامبران الهى در طول تاريخ، بوده و همه تعليمات آن‌ها به همين اصل اساسى بر مى‌گردد. در قرآن كريم نيز اين مطلب در آيات متعددى مورد اشاره قرار گرفته است و هدف از بعثت انبياء را در هر جامعه‌اى، عبادت خداوند و پرهيز دادن مردم از عبادت طاغوت عنوان كرده است: (وَ لَقَدْ بَعَثْنٰا فِي كُلِّ‌ أُمَّةٍ‌ رَسُولاً أَنِ‌ اعْبُدُوا اللّٰهَ‌ وَ اجْتَنِبُوا الطّٰاغُوتَ‌ (نحل: 36) يعنى: و ما در هر امتى رسولى را مبعوث كرديم تا خدا را بپرستند و از طاغوت اجتناب كنند. از اين رو در نيز دعوت به توحيد و يكتا پرستى كه همان هدف كلى از بعثت تمامى انبياء است، به عنوان عالى‌ترين هدف بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلّم معرفى شده است: «فَبَعَثَ‌ اللهُ‌ مُحَمَّداً صلى الله عليه و آله و سلّم بِالْحَقِّ‌ لِيخْرِجَ‌ عِبَادَهُ‌ مِنْ‌ عِبَادَةِ‌ الْأَوْثَانِ‌ إِلَى عِبَادَتِهِ‌ وَ مِنْ‌ طَاعَةِ‌ الشَّيطَانِ‌ إِلَى طَاعَتِهِ‌ » يعنى: خداوند محمد صلى الله عليه و آله و سلّم را به حق مبعوث كرد تا بندگانش را از عبادت بت سوى عبادت خود و از طاعت شيطان به طاعت خود بيرون برد. 🗞نهج البلاغه: خطبه 147 📚کتاب «ارتباط نهج البلاغه با قرآن»؛ نوشته دکتر مجید معارف @mola_amiralmomenin_as
♻️اقامه‌ى قسط‍‌ و عدل هدف اصلى از بعثت انبياء دعوت به توحيد و يكتاپرستى است، ولى از آن‌جا كه برپايى ‍‌ و در جوامع بشرى، گذشته از ارزش ذاتى و والايى كه دارد، مقدمه متّصله براى عبوديت و بهترين زمينه دست‌يابى به آن است ، اين امر در قرآن كريم به عنوان يكى ديگر از اهداف بعثت انبياء در آيات چندى (الأعراف/29؛ هود/85) مورد اشاره قرار گرفته و از جمله مى‌فرمايد: (لَقَدْ أَرْسَلْنٰا رُسُلَنٰا بِالْبَيِّنٰاتِ‌ وَ أَنْزَلْنٰا مَعَهُمُ‌ الْكِتٰابَ‌ وَ الْمِيزٰانَ‌ لِيَقُومَ‌ النّٰاسُ‌ بِالْقِسْطِ‍‌ (حدید: 25) يعنى: همانا فرستادگان خود را با نشانه‌هاى روشن و آشكار فرستاديم و كتاب و ميزان را با ايشان نازل كرديم تا مردم به اقامه قسط‍‌ اقدام كنند. امام على عليه السلام نيز گرچه به صراحت در از اين امر به عنوان هدف بعثت انبياء ياد نكرده است، اما با توجه به نسبت عبوديت و عدالت، علاوه بر آن‌كه خداوند را به صفت قسط‍‌ و عدل مى‌ستايد و دادگرى عادل مى‌داند كه در هرآن‌چه حكم رانده، دادگرى كرده است (وَ عَدَلَ‌ فِي كُلِّ‌ مَا قَضَى (نهج‌البلاغه/ خطبه 191)، از خاتم الأنبياء (ص) به عنوان جلوه‌ى عدالت یاد كرده است كه سيره‌ى او ميانه روى در كار و شريعت او راه حق را نمودار، و سخنش جداكننده حق از باطل و داورى او عدالت است، (سِيرَتُهُ‌ الْقَصْدُ وَ سُنَّتُهُ‌ الرُّشْدُ وَ كَلَامُهُ‌ الْفَصْلُ‌ وَ حُكْمُهُ‌ الْعَدْل (نهج‌البلاغه/ خطبه 94) حق را با برهان آشكار كرد و طغيان را فرونشاند و شوكت گمراهان را درهم كوبيد و زدود (الْخَاتِمِ‌ لِمَا سَبَقَ‌ وَ الْفَاتِحِ‌ لِمَا انْغَلَقَ‌ وَ الْمُعْلِنِ‌ الْحَقَّ‌ بِالْحَقِّ‌ وَ الدَّافِعِ‌ جَيْشَاتِ‌ الْأَبَاطِيلِ‌ وَ الدَّامِغِ‌ صَوْلَاتِ‌ الْأَضَالِيل)(نهج‌البلاغه/ خطبه 72) و چون به مردمان برانگيخته شد، به برخاست و زمينه برپايى مردمان به ‍‌ را فراهم ساخت. 📚کتاب «ارتباط نهج البلاغه با قرآن»؛ نوشته دکتر مجید معارف @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام🇵🇸
#فلسفه‌‌بعثت‌انبياء_درقرآن‌_و_نهج‌البلاغه ♻️اقامه‌ى قسط‍‌ و عدل هدف اصلى از بعثت انبياء دعوت به
♻️اتمام حجت بر بندگان يكى ديگر از اهداف بعثت انبياء از ديدگاه قرآن كريم، بستن راه هرگونه عذر و بهانه بر مردم است تا روز قيامت هنگامى كه از آنان سؤال شود كه چرا راه هدايت را انتخاب نكردند و گرفتار عذاب شدند، نگويند كه كسى براى ما نيامد تا راه هدايت را به ما نشان دهد. اين مطلب در سوره‌ى مباركه‌ى نساء چنين آمده است: (رُسُلاً مُبَشِّرِينَ‌ وَ مُنْذِرِينَ‌ لِئَلاّ يَكُونَ‌ لِلنّاسِ‌ عَلَى اللّهِ‌ حُجَّةٌ‌ بَعْدَ الرُّسُلِ‌ وَ كانَ‌ اللّهُ‌ عَزِيزاً حَكِيماً) (نساء: 165) يعنى: پيامبرانى كه بشارت‌گر و هشدار دهنده بودند تا براى مردم، پس از [فرستادن] پيامبران، در مقابل خدا [بهانه و] حجّتى نباشد و خدا توانا و حكيم است. همچنين در سوره‌ى مباركه‌ى طه مى‌فرمايد: (وَ لَوْ أَنّا أَهْلَكْناهُمْ‌ بِعَذابٍ‌ مِنْ‌ قَبْلِهِ‌ لَقالُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ‌ إِلَيْنا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ‌ آياتِكَ‌ مِنْ‌ قَبْلِ‌ أَنْ‌ نَذِلَّ‌ وَ نَخْزى‌ )(طه: 134) يعنى: و اگر ما آنان را قبل از [آمدنِ‌ قرآن] به عذابى هلاك مى‌كرديم، قطعاً مى‌گفتند: پروردگارا، چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى تا پيش از آن‌كه خوار و رسوا شويم از آيات تو پيروى كنيم‌؟ امام على عليه السلام نيز به تبعيت از قرآن كريم اينگونه در نهج‌البلاغه به اين مطلب اشاره دارند كه: خدا پيامبرانش را برانگيخت و وحى خود را خاصّ‌ ايشان فرمود و آنان را حجّت خود بر آفريدگانش نمود تا برهانى يا جاى عذرى نماند براى آفريدگان. (نهج البلاغه : خطبه 144) و در جاى ديگرى پس از اشاره به هبوط‍‌ آدم به زمين، هدف را از نبى قرار دادن او و نيز ارسال پيامبران ديگر از نسل وى تا پيامبر خاتم صلى الله عليه و آله و سلّم ، را اتمام حجت بر بندگان ذكر كرده و مى‌فرمايد: از جانب خدا بر بندگانش حجّتى باشد و از پس آن‌كه جان او را گرفت، بندگان را وانگذاشت و رسولانى بر آنان گماشت تا حجّت خداوندى او را استوار كنند و واسطه شناخت پروردگار به مردمان باشند و تيمار بندگان را بداشت به برهان، بر زبان گزيده پيامبران، كه بردارنده بار امانتند و قرنى پس قرن، انگيخته به رسالت تا آن‌كه حجّت او با پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلّم ، تمام گرديد و به نهايت رسيد و دوران بيم دادن و بستن راه بهانه به غايت. (نهج البلاغه : خطبه 91) همچنين امام على عليه السلام در فرازى ديگر از نهج‌البلاغه، به چگونگى اين اتمام حجت از طريق يادآورى ميثاق فطرى و احياى گنجينه‌هاى عقول بندگان اشاره كرده و مى‌فرمايد: پس پيامبران را به ميانشان بفرستاد. پيامبران از پى يكديگر بيامدند تا از مردم بخواهند كه آن عهد را كه خلقتشان بر آن سرشته شده، به جاى آرند و نعمت او را كه از ياد برده‌اند، فرا ياد آورند و از آنان حجّت گيرند كه رسالت حق به آنان رسيده است و خردهاشان را كه در پرده غفلت، مستور گشته، برانگيزند. (نهج البلاغه : خطبه 1) 📚کتاب «ارتباط نهج البلاغه با قرآن»؛ نوشته دکتر مجید معارف @mola_amiralmomenin_as
♻️بعثت پيامبر اسلام(ص)، پايانى بر دوره‌ى فَترَت بعثت پيامبر اسلام(ص) به فاصله‌ى چند قرن پس از بعثت حضرت عيسى عليه السلام به وقوع پيوست و در اين مدت پيامبر جديدى مبعوث نشد و مردم تنها همان تعاليم حضرت مسيح را در اختيار داشته و بدان معتقد بودند. در قرآن كريم از اين فاصله زمانى به «فترت» تعبير شده است و بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلّم را پايانى بر اين دوران مى‌داند: (يا أَهْلَ‌ الْكِتابِ‌ قَدْ جاءَكُمْ‌ رَسُولُنا يُبَيِّنُ‌ لَكُمْ‌ عَلى‌ فَتْرَةٍ‌ مِنَ‌ الرُّسُلِ‌ ) (مائده: 19) يعنى: اى اهل كتاب، پيامبر ما به سوى شما آمده كه در دوران فترت رسولان [حقايق را] براى شما بيان مى‌كند. امام على عليه السلام نيز در تعبيرى مشابه با مضمون آيه‌ى فوق در مورد بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلّم مى‌فرمايد: «أَرْسَلَهُ‌ عَلَى حِينِ‌ فَتْرَةٍ‌ مِنَ‌ الرُّسُلِ‌» يعنى خداوند متعال پيغمبر اكرم را به رسالت مبعوث گردانيد، در زمانى‌كه هيچ‌يك از انبياء باقى نمانده. (نهج البلاغه : خطبه 89 و 133) اين دوران «فترت» نام گرفته، زيرا از زمان آدم تا عيسى عليه السلام پيوسته پيامبرانى براى هدايت خلق از جانب حقّ‌ مبعوث مى‌شدند. اما از زمان حضرت عيسى تا بعثت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلّم كه قريب پانصد سال طول كشيد، پيغمبرى نبود كه مردم علوم و معارف الهى را كه چراغ و روشنايى هدايت و رستگارى است از او اخذ كنند. از اين رو طرفداران مذاهب گوناگون و صاحبان انديشه‌هاى مختلف به نزاع با يكديگر پرداخته و به خواب رفتن مردم در تاريكى نادانى و گمراهى، طولانى شده بود و فتنه‌ها در سر تا سر دنيا بر پا گرديده، كارها در هم و بر هم گشته، آتش جنگ‌ها افروخته و نور و روشنايى دنيا پنهان شده بود. در اين هنگام بود كه خداوند، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلّم را در پى پيامبران فرستاد و وحى را با فرستادن او ختم فرمود و او با تمام مخالفانى كه به حق پشت كردند و از آن منحرف گشتند، به مبارزه پرداخت. (نهج البلاغه : خطبه 133) 📚کتاب «ارتباط نهج البلاغه با قرآن»؛ نوشته دکتر مجید معارف @mola_amiralmomenin_as